Bill Gates: de Napoleon van het
pc-universum
AKO - Literatuurprijs afgesloten hoofdstuk
o
De AKO-prijs
Onze Taal
fspra.
vraag is
William H. Gates
oprichter en direc-
van Microsoft Corporation,
op en begint te tieren. „Wat be-
je met Microsoft is beter in het
>pen van vindingen van anderen
het zelf uitvinden van funda-
ientele technologie. 'Man, where
|ave you been?!' We waren het eerste
iftwarebedrijf voor microcomputers
lp de wereld, hebben Basic geschre-
MS DOS, de eerste grafische toe-
lassingen in Word. Sorry hoor, dat ik
uitvinding van de pc aan me voor-
Lij heb laten gaan, toen was ik 17 en
jat ik op school."
Bill Gates, bestuursvoorzitter, alge-
n directeur en geestelijk leider
Microsoft (20.500 werknemers,
I5 miljard gulden omzet, beurswaar-
jdelijlüe 100. miljard) toont zich een driftig
bannetje, dat niet goed tegen kritiek
s Ka(jcan Misschien is het de directheid
DOS:van zijn Hollandse ondervragers. Of
bisschien de jetlag die opspeelt bij
vooitle rijkste man ter wereld, dankzij zijn
23,6 procents aandeel in het softwa
rehuis. Een dag eerder was de mach-
nog
ipreker op een congres in Parijs.
Bills uitbarsting, die de rest van het
'eertig minuten durende gesprek
dezslechts bij vlagen zal luwen, zet de
houtpanelen betim-
lerde bestuurskamer in het Micro-
an(jesoft-complex in Redmond (VS) onder
spanning, maar bewijst ook dat Gates
OoIHO) zijn kwiekheid nog niet aan het
verliezen is. Integendeel: hij zal het
jater zelf zeggen in antwoord op de
vraag of er voor Microsoft nog wel
pen leven is na Bill Gates: „Zeker, ik
ben vervangbaar, maar we zullen er
piet z'n allen nog een lange, lange
tijd op moeten wachten om daar
^^pchterte komen."
De vraag over Internet kwam niet
808' lit de lucht vallen. Internet is onver
mijdelijk voor iedereen die Microsoft
dezer dagen onder de loep neemt.
Was het niet Bill Gates zelf die Micro-
poft bijna de trein naar de toekomst
liet missen, maar de wissel op het
laatste moment nog met een ruk
paar zich toetrok?
P laagstootjes
iind vorig jaar wist Bill Gates het nog
:eker: 'Ik zou niet weten hoe je geld
verdienen op Internet.' Maar
iaar dagen later, in december,
:iep hij Internet uit tot de kern van de
/licrosoft-toekomststrategie en liet
.200 software-ontwikkelaars hun bu-
leegmaken en het hoofd met In-
;t voltanken. Een gedenkwaardi-
ag voor de werknemers op de
Icrosoft-campus in Redmond, waar
i0 procent van de 7000 software-ont
wikkelaars werkt.
De gebeurtenis is inmiddels opge
tuigd tot company-anekdote en
wordt trots opgerakeld door Bills on
dergeschikten, van wie de helft in
raamloze hokken puzzelwerk ver
richt. Een venster met uitzicht op het
gras en de struiken van de campus,
aan de buitenkant van de gang, is
een medewerker pas na drie jaar ver
gund.
Gates heeft in een van zijn visio
naire momenten ingezien dat de
plaagstootjes van het bedrijfje Nets
cape, met zijn succesvolle Internet-
zoekprogramma Navigator, in werke
lijkheid de bijl aan de wortel zetten
van de zorgvuldig geboetseerde Mi-
crosoft-Intel-hegemonie.
Een Internet-surfprögramma
(browser) is een accessoire waarvan
consumenten de aankoop van een
computer laten afhangen, begreep
Gates, die het gevaar opeens van alle
kanten op zich af zag razen. Micro
soft zou zijn Windows-standaards en
zijn hegemonie verliezen en worden
gedegradeerd tot een modaal soft
warebedrijf. Een volger en geen lei
der: dat is niet Bills bedoeling. Het
inderhaast door Microsoft uitge
brachte Internet-surfprogramma Ex
plorer heeft inmiddels tien tot vijftien
procent van de markt veroverd. Niet
meer dan een begin, maar eigenlijk
zijn er maar weinigen die twijfelen
aan de enorme macht van de Micro-
soft-Intelcombinatie.
Vriend en vijand geloven daarin.
Niet in het minst de beleggers, die
het aandeel Microsoft torenhoog de
lucht in prezen, met een gemiddelde
groei van 40 procent over de laatste
vijf jaar en bijna 50 over het laatste.
Maar de meesten zijn het er ook
over eens dat Microsofts haast on
aantastbare positie op de markt van
pc-software via het DOS- en Win
dows-platform (Windows, Windows
95, Windows NT) vooral is toe te
schrijven aan extreem sluw koop
manschap, boven geniaal uitvinder
schap. Gales zelf, hoe slim ook, staat
niet. te boek als een Willie Wortel,
maar meer als een Napoleon van het
pc-universum. Het idee van de Win-
dows-ikoontjes, een vondst van Xer
ox en behendig vorm gegeven door
Apple Computer, is door Microsoft
gepikt als basis voor zijn Windows-
besturingssystemen.
Gates slaagde er in om de tech
nisch superieure concurrent Apple te
isoleren en een dode hoek in te drij
ven, waar de producent van door ie
dereen bewonderde computers vorig
jaar verlies begon te maken. Apple
heeft inmiddels een hele serie knie
vallen gemaakt voor het Microsoft-
Intelverbond. Het levert Microsoft
Windows mee met zijn Mac-pc's en
kondigt om de haverklap nieuwe sa
menwerkingsverbanden met Micro-
soft-standaards aan.
Voor zijn fans is hij 'bijna een rockster of een
staatsman'. Voor zijn personeel is hij een 'sterke
leider'. Bill Gates is in elk geval 'een genie'. De
oprichter en directeur van Microsoft Corporation
is een rijk en machtig man. Hij is de Napoleon
van het pc-universum en gedraagt zich ook zo.
„Zeker, ik ben vervangbaar, maar we zullen er
lang op moeten wachten voor we daar achter
komen."
M.LLUJ.IJ.ULVIil-W
Bill Gates: „Computers zullen lezen, horen, praten, denken."
Sinds zijn moment van helderheid
over Internet en browsers is Gates
bezig met alle kracht Netscape van
het net te drijven. Microsoft deelt zijn
eigen zoekprogramma Explorer gratis
uit en gebruikt zijn omvangrijke con
necties met computerfabrikanten
door ze Explorer te laten meeleveren
met elke nieuwe computer, naar ver
luidt tegen 4 dollar korting op elke
geïnstalleerde Windows 95. Volgens
Microsoft is dat niet waar.
„Netscape zorgt voor zichzelf en
wij doen dat voor onszelf." Gates
klinkt hard en dreigend, de magere
nek draait rondjes in de wijde trui
hals. Niets herinnert aan zijn verblijf
in de dromerige wereld van de
whizz-kids die begin jaren zeventig
'bij toeval' de pc-industrie naar zich
toetrokken. Gates doet van zijn her
inneringen per video verslag in het
vorig jaar opgerichte 'Microsoft Mu
seum' vlak naast het directionele
'Gebouw 8' op de campus.
Gates' twee jaar oudere mentor en
mede-oprichter Paul Allen is daar te
bewonderen. Allen bezit nog altijd
9,5 procent van Microsoft, is ook
steenrijk, maar heeft zich terugge
trokken en zijn Microsoft-miljoenen
belegd in een waaier van nieuwe
high-tech initiatieven. Allen was het
grote technische genie achter Micro
soft, een man die de computertaal
voor de eerste pc schreef in het vlieg
tuig van Seattle naar Arizona.
Gelijkheid
Het museum straalt streng geculti
veerde pret en collectiviteit uit. Een
poging iets van de geest van gelijk
heid van de jaren zeventig in de on
derneming te bewaren. Oké, Bill en
zijn tweede man Steve Ballmer (5,1
procent van de aandelen) hebben
een eigen parkeerplaats, 'maar hun
werkkamers zijn nauwelijks groter',
dat soort argumenten.
Kijk, een filmpje over een werkka-
mervloer die met koffiebekertjes is
volgezet! Alle dagen feest bij Micro
soft. 'De gratis softdrinks die alle me
dewerkers per jaar opdrinken zijn ge
noeg om de centrale vijver ('Lake
Bill') twee maal te vullen!' Humor uit
de loop van een geweer. Maar een
Microsoft-employé die zijn tijd ver
doet met grappen kan de tent verla
ten. Iedereen werkt tien tot twaalf
uur per dag, zegt vice-president per
soneelszaken Mike Murray. „Bij de
concurrent doen ze dat ook."
Microsoft kan het zich permitteren
de lat hoog te leggen: er staan elke
maand 15.000 sollicitanten in de rij.
Murray hoeft dan ook niet meer dan
400 werknemers per jaar het gat van
4e deur te wijzen, duizend stappen
uit eigen beweging op. Een gemid
deld verloop van 7 procent is niet
veel. Maar de onderneming begint te
veranderen, nu de gemiddelde leef
tijd - momenteel nog ruim 34 jaar -
per jaar omhoog kruipt en de com
puter-'nerds' gezinnen krijgen. Ook
Gates heeft sinds kort een kindje en
ja, laatst zelfs al een paar vrije dagen
opgenomen.
„Bill Gates is een sterke leider",
zegt Murray vanonder de slagzin 'To
invent tomorrow requires vision
today' ('Om morgen uit te vinden is
vandaag visie nodig'). Het is niet om
de tijd te doden dat hij een inleiding
houdt over Bill. „De persoonlijke in
vloed van Gates is groot", zegt Mur
ray. „Hij is een echt genie. Hij kan zo
breed gaan, en. zo diep. En alles ook
nog onthouden, veel beter dan ik."
Voor een buitenstaander is de per
soonlijkheidscultus rond de baas ver
stikkend. 'Bill', eerbiedig uitgespro
ken met een zachte neerwaartse bui
ging van de stem halverwege, lijkt de
hele dag aanwezig in ieders hoofd,
ook in die van de onderdanen uit Ne
derland, waar Microsoft een vestiging
heeft in Hoofddorp. „Toen hij laatst
in Milaan aankwam stonden honder
den fans hem zwaaiend met Micro-
soft-vlaggetjes op te wachten", zegt
Murray. „Bill is qua prestige bijna'
een staatsman of een rockster." Het
is dat Bill het zelf niet wil, „anders
zouden we hem in een Pausmobiel
laten rondrijden."
Zenuwachtige pr-medewerksters
biechtten op dat ze bang zijn dat de
Nederlanders vragen aan Bill stellen
'die een slechte indruk maken.' 'Per
soonlijke vragen' zijn verboden. Dus
niet vragen naar Bills nieuwe huis
aan de oever van de baai voor Se
attle, waar een ploeg van 35 bouw
vakkers al jaren aan het werk is en
dat vanaf de snelweg meer op een
nederzetting lijkt dan op een villa.
Geen vragen over zijn gezin en geen
vragen over zijn veiligheid. Vragen
over 'zijn rijkdom' (van rond de 20
miljard dollar) zijn helemaal uit den
boze. „Dat onderwerp is Bill echt
De veldheer zelf kijkt liever naar de
toekomst. („De computer wordt zo
gewoon en algemeen als de telefoon
maar in een hoger tempo. Compm
ters zullen lezen, horen, praten, den
ken"). Moeilijk want de 'hele wereld'
wil zijn raad, kranten plaatsen zijn
columns en boulevardbladen druk
ken fotosessies met hem af. ,De pers
hier heeft de neiging te veel aandacht
te besteden aan ondernemingen in
de pc-sector", zegt hij, „En de pers is
gek op lijstjes: de machtigste man, de
op één na machtigste.... Het is soms
moeilijk je aandacht niet te laten af
leiden waar het om gaat: de toekomst
van Microsoft. Er is gewoonweg een
vreselijke overfocus op die enkele
persoon die toevallig de baas is van
een grote onderneming."
'Komt er geen nieuwe hoofdsponsor, dan is het afgelopen'
et gaat niet goed met
I de AKO-Literatuurprijs
(100.000 gulden). Op 19
oktober wordt de prijs voor de tiende
keer toegekend, maar vrijwel nie
mand weet welke schrijvers en welke
boeken genomineerd zijn. Wat AKO
betreft blijft het bij tien keer, want de
kioskenketen vindt een literatuurprijs
niet bij haar formule en assortiment
passen. Dat is ook te merken. Waar
de nominaties vooral in de beginja
ren leidden tot hoge stapels in een
speciale, promimente hoek van de
boekwinkel, haalt nu menig hande
laar de titels al niet eens meer uit de
kast om ze bij elkaar te leggen.
Bij Kooyker in Leiden heeft men de
titels wel in huis. Hoewel er toch drie
Leidenaars genomineerd zijn (Otter
speer, Kousbroek en Van Oostrom)
liggen ze verspreid in de winkel. „De
dag na de uitreiking is er wel veel
vraag naar het boek van de winnaar",
zegt boekverkoopster Christine de
Jong. „Maar het is nu veel minder
dan eerdere jaren. Dat komt, denk ik,
omdat er nu meerdere prijzen zijn. Er
is een beetje een moeheid ingetreden
bij het publiek. We hebben de nomi
naties uit een krantenberichtje moe
ten vernemen. Vroeger werden er
grote posters toegestuurd, nu is er
maar weinig reclamemateriaal. Ik
moet ook zeggen dat ik de keuze van
de genomineerden wat vreemd vind.
Ik vind het boek van Leon de Winter
bijvoorbeeld uitermate slecht. Een
Voskuyl of een Gerard Reve had ik er
liever bij gezien."
Bij boekhandel De Kier in Leiden is
de situatie al niet veel anders. Maar
daar zijn de boeken van de genomi
neerden wel keurig bij elkaar gelegd.
„Ik denk dat Frits van Oostrom een
grote kans maakt om de prijs te win
nen.", aldus Els Burer. „Hij is niet al
leen erg mediageniek, zijn boek is
ook goed leesbaar voor een breed pu
bliek. Bij Rudy Kousbroek is het heel
gek gegaan. We hadden vorig jaar he
le stapels van zijn boek hier liggen,
maar het liep gewoon niet. Groot was
onze verbazing dan ook dat dat boek
werd genomineerd.
Verkeerde boek
De bekendmaking enkele weken ge
leden van de nominaties heeft bij de
toonaangevende Athenaeum-boek-
handel op het Spui in Amsterdam
geen enkel effect op de verkoop ge
had. „Het effect is nihil," volgens
Hans Stal, verkoper op de afdeling li
teratuur. „Ik heb nog niemand gehad
die naar een genomineerd boek
kwam vragen."
Bij Athenaeum, dat ook een vesti
ging heeft op de Gedempte Oude
Gracht in Haarlem, liggen de zes van
dit jaar nog wel op een tafel bij el
kaar. „Al moet ik erbij vertellen dat
we van Rudy Kousbroek het verkeer
de boek hadden gepakt. Iemand van
de uitgeverij wees ons daarop," be
kent Stal.
Debutante Manon Uphoff is geno
mineerd met de verhalenbundel Be
geerte, Charlotte Mutsaers met Paar-
dejam, Leon de Winter met de ro
man Zionoco, Rudy Kousbroek voor
zijn reisboek Terug naar Negri Pan
Erkoms, Willem Otterspeer voor zijn
gelijknamige biografie van de filosoof
Bolland en Frits van Oostrom met
zijn studie naar leven, werk en
leefomgeving van de 13de eeuwse
dichter Jacob van Maerlant: Maer-
lants wereld. Met drie non-fictiewer
ken en enkele minder goed ontvan
gen fictie-boeken een onverwachte
lijst. En ook een lijst waar met het
grootste gemak schande van gespro
ken zou kunnen worden en stennis
over geschopt, maar zelfs dat gebeurt
niet. Het is stil rond de AKO-prijs,
doodstil.
Niet in de laatste plaats is dat de
schuld van de AKO zelf. De genomi
neerden werden dit keer op achter
namiddag bekend gemaakt waar dat
voorheen een heel spektakel was. En
Rumoer, discussies en schandalen maakten de
uitreiking van de AKO-Literatuurprijs in het verleden
aantrekkelijk. Als een gedoodverfde winnaar
gepasseerd werd of twee auteurs gelijk eindigden in de
'strijd'om het geldbedrag van 100.000 gidden, bleef
het nog lang na de bekendmaking onrustig in de
auteurswereld en druk in de boekwinkel. Maar bij de
tiende uitgave is het opvallend stil rond de prijs, die
volgende week voor de tiende keer wordt toegekend.
Wat AKO betreft is dat meteen ook de laatste keer. Het
is te merken in de boekhandel: ,,Er is niet eens
materiaal om op de genomineerde boeken te wijzen.
Ml lllil II I Mill Wil
dat was nu juist wat de AKO-litera-
tuurprijs vanaf het eerste moment zo
aantrekkelijk maakte: het rumoer, de
discussies en de schandalen. Het
idee voor de prijs was afgekeken van
het Engelse equivalant Booker Prize.
Kem van het nieuwste literaire gezel
schapsspel was dat zes weken voor
de bekendmaking van de prijs de jury
met zes nominaties op de proppen
kwam. Iedereen kreeg per boek een
week de tijd om zelf een oordeel te
vormen, wat de betrokkenheid bij de
prijs en de spanning bij de bekend
making (live op televisie) alleen maar
vergrootte.
Klacht
En als dan ook nog eens een gedood
verfd kandidaat werd gepasseerd ten
gunste van een outsider (Mulisch en
Möring) of tijdens de televisieuitzen
ding twee auteurs een gelijk aantal
punten kregen (Durlacher en Matsier
bij Sonja) bleef het nog lang na de
bekendmaking niet alleen onrustig in
het boekenwereldje, maar ook druk
in de boekwinkel.
„Er is dit jaar totaal geen materiaal
voorhanden om op de genomineerde
boeken te wijzen," is de klacht uit de
boekhandel. Dat is ook het bestuur
van de stichting AKO-Literatuurprijs
opgevallen. Voorzitter Schoemakers
heeft vorige week aan het bestuur
van de AKO-keten een brief geschre
ven, waarin hij het bedrijf waagt voor
meer en betere publiciteit te zorgen.
„Vorig jaar hadden we een prachtige
poster, waar boekhandelaren iets
mee konden in hun winkels. Ik heb
moeten constateren dat zo'n follow-
up dit jaar tot nu heeft ontbroken.
We zijn daar als bestuur van de Lite
ratuurprijs zelf ook zeer ongelukkig
mee."
Het zijn tekenen dat AKO de prijs
al bijna vergeten is. Als de bonus vol
gend jaar weer moet worden uitge
reikt, dan moet snel een nieuwe
hoofdsponsor worden gevonden.
AKO wil nog hooguit een a twee jaar
als kleine co-sponsor optreden.
„Komt er geen nieuwe hoofdsponsor,
dan is het over en uit. En dat wil het
bestuur koste wat kost voorkomen,'
aldus Schoemakers. Veel vorderingen
heeft het bestuur daarbij nog niet ge
maakt. „We hebben eerst lang bin
nen het boekenvak gezocht. We zijn
zelfs twee keer heel dicht bij een op
lossing geweest, maar beide keren
ketste het op het laatste moment af."
Zo heeft een andere kioskketen,
Bruna, de AKO-prijs willen adopte
ren. Maar Schoemakers en de zijnen
willen eigenlijk liever niet meer een
sponsornaam aan de prijs verbinden,
zoals Bruna wilde. „We willen als het
even kan een neutrale naam en daar
wilde Bruna niet op ingaan." Bruna
heeft wel de Gouden Strop, de prijs
voor het spannende boek overgeno
men. En meteen omgedoopt tot Bru
na Gouden Strop.
Inmiddels heeft het bestuur van de
AKO-prijs het vizier gericht op bedrij
ven buiten het boekenvak. „We heb
ben lange tijd geprobeerd de boek
handel op één lijn te krijgen. We had
den een naam bedacht als Collectie
ve Prijs van de Nederlandse Boek
handel, of iets dergelijks. Wat zou er
mooier zijn geweest? Eén prijs waar
de hele handel achter stond. Helaas.
Ik denk dat we er te vroeg mee zijn
geweest. Ik denk dat zoiets over een
aantal jaren wel kan. We zoeken dus
nu naar andere sponsors. En met na
me naar een die niet per se zijn naam
aan de prijs wil hangen. Haakt zo'n
sponsor een paar jaar later weer af,
dan hoef je niet meteen weer de
naam van de prijs te veranderen."
De uitreiking van de tiende AKO-Litera
tuurprijs is op zaterdag 19 oktober in de
Beurs van Berlage in Amsterdam. De be
kendmaking is live op televisie bij de VARA
op Nederland 3. Presentatie: Sonja Ba-
Volgende week wordt de AKO-lite-
ratuurprijs uitgereikt. Het is op dit
moment nog niet bekend wie hem
krijgen zal. Uit de grote stapel van
vorig jaar verschenen boeken zijn er
eerst, geloof ik, 260 uitgekozen, en
daaruit vervolgens zes. De zes beste,
neem ik aan. Straks zal de jury uit
die zes de allerbeste kiezen. Die zes
heb ik ook gelezen. Er zitten mooie
boeken bij, maar qua taal en stijl
verdienen ze geen schoonheids
prijs. Ik vond ze niet meevallen.
Er wordt heel wat geschreven. Duizenden
en duizenden manuscripten worden
naar uitgevers gestuurd, die met een be
leefd briefje terugkomen: niet goed genoeg
om uit te geven. Alleen de boeken die daar
boven uitkomen, worden gepubliceerd. Al
tijd nog heel wat. Van de boeken die dan
uitgegeven worden, zijn er 260 die mis
schien een prijs verdienen. De beste 260
dus. Uit die 260 kiest een strenge jury de zes
genomineerden. De crème de la crème. Een
bescheiden stapeltje van zes superboeken.
Eerbiedig blader ik in het bovenste boek.
De eerste zin waar mijn oog op valt, is: 'Wa
ter drenkte door haar kleding heen'.
Goed, dat kan. Je schrijft een schitterend
boek, en dan kan het gebeuren dat er er
gens water door haar kleren drenkt. Maar
merkwaardig is dat het de uitgever niet op
viel. En evenmin de samenstellers van de
lijst van 260. Zelfs de jury die zes genomi
neerden uitkoos, liet dat water maar dren
ken.
Ach, zo is er altijd wel wat, denkt u mis
schien. Inderdaad, het tweede boek van
mijn stapeltje door de AKO genomineerden
spreekt over een mes dat sneed 'aan meer
dere kanten'. Voor de goede orde: de mees
te messen snijden maar aan één kant. Er
bestaan messen die aan twee kanten snij
den, oftewel aan beide kanten. Driekantige
messen bestaan niet. Waarom schrijft ie
mand die bedoelt dat het mes aan twee
kanten snijdt, of aan beide kanten, dat het
'aan meerdere kanten' snijdt? Dat is ten
minste één kant te veel want 'meerdere' is
niet twee. Vergelijk: Hij kuste haar op meer
dere wangen.
De schrijver van die driekantige messen is
trouwens ook een liefhebber van het niet
bestaande woord 'dienomtrent'. En zonder
blikken of blozen schrijft hij: 'door bijna per
elk verschijnsel korter van stof te zijn'. Per?
Het is zeer creatief allemaal maar het ver
dient niet de taalkundige schoonheidsprijs.
In een opstel van 3-MAVO moet ik het fout
rekenen.
In het volgende boek lees ik: 'Dat boekje
deed veel stof opwaaien onder de Multa-
tulianen. Toen deze weer bijna was gaan
liggen...'. Deze? Deze stof? Het is een auteur
die daar vaker problemen mee heeft:
'...heeft verschillende baantjes gehad, de
een nog minder spectaculair dan de ande
re.' De baantje? En was dit maar zijn enige
zwakte. Hij vertelt ook: 'In oktober 1876 leg
de B. het examen af als hulponderwijzer'.
Bedoeld is waarschijnlijk 'voor hulponder
wijzer' of'van hulponderwijzer'.
Niet zo akelig fout maar toch ook niet echt
sterk is de zin over meneer Van E. 'die door
de volksmond ervan werd verdacht zich
verrijkt te hebben...'. De volksmond, die wil
wat; maar verdenken is er niet bij. Boven
dien is het goed om te weten dat men van
een tijdschrift niet z'n lidmaatschap opzegt
maar z'n abonnement.
Muggenzifterij, dat is het, en niet anders. Ik
ben het volledig met u eens. Ik zou er dan
ook niet over begonnen zijn als het een
schoolopstel betrof. Ook niet als het een
krantenartikel was. Zelfs niet als het in een
gepubliceerd boek stond. Misschien zelfs
niet als het in die 254 net-niet-genomineer-
de boeken had gestaan. Maar nu het in die
zes wei-genomineerden staat, in het mooi
ste dus en het beste wat er in 1995 is ver
schenen, nu kon ik me even niet inhouden.
Nu weet ik ook wel dat de jury niet enkel
naar het taalgebruik kijkt. Er valt aan
een boek meer te beleven. Ik moet ook zeg
gen, als je even afziet van het taalgebruik,
dat er een paar heel mooie boeken bij zijn.
Ik zal niet protesteren als er een prijs wordt
uitgereikt. Maar ik stel tegelijkertijd vast,
dat althans sommige genomineerden merk
waardig slordig met hun taal omspringen.
Namen noem ik niet; het gaat me niet om
personen maar om het verschijnsel.
Vanaf volgende week, ik beloof het, geen
gevit meer. Lees ik dan nog ergens dat er
water door haar kleren drenkt, of dat er
messen aan meerdere kanten snijden, of
dat de stof is gaan liggen, dan zal ik die
nomtrent doen alsof mijn neus bloedt.
