Sport
Spelers bij DIOK
nissen een prikkel'
'PSV is niet sterk genoeg voor Europese top'
TERDAG 21 SEPTEMBER 1996
Gottfried Bos stelt afscheid noodgedwongen uit
Het diepste wezen van de rugbysport ligt
opgesloten in de scrum. Schouder aan
schouder vechten tegen de vijand. De
scrum staat voor kracht en saamhorig
heid, de pijlers van deze sport. „Als er een
tje verzaakt, merkt het team dat direct",
zegt Gottfried Bos, speler van DIOK.
Misschien is het geen toeval dat in veel
andere teamsporten de spelers even een
'scrum' maken voordat ze het veld ingaan.
Volleyballers, handballers of hockeyers ra
ken elkaar aan en maken een 'haag' om de
teamgeest te vergroten. Daarbij schreeu
wen ze elkaar toe, als rugbyers.
Is rugby de moeder aller teamsporten?
Zo ver durft Bos niet te gaan, maar hij
Weet wel dat zijn sport er één is van verre
gaande kameraadschap. „De steun aan je
medespeler in rugby is onvoorwaardelijk.
Je komt voor elkaar op in alle situaties. Er
worden hoge eisen gesteld aan de team
spirit."
Bos was van huis uit voetballer. Hij be
reikte het eerste van Voorburg, maar ging
rechten studeren in Leiden en kwam zo in
aanraking met het ovaal. Hij kan de twee
mannelijke sporten goed met elkaar ver
gelijken. Er wordt altijd gezegd dat rugby
harder is dan voetbal, maar tegelijkertijd
veel sportiever. Ondanks het ruige karak
ter en het vele lijf-aan-lijf-werk valt het
aantal incidenten op een rugbyveld te ver
waarlozen. Bos: „Dat komt omdat bij rug
byers het respect voor de tegenstander net
zo onvoorwaardelijk is als de steun aan je
ploegmaat."
Verder heeft het alles te maken met de
snelheid van het spel. „Een rugbywed
strijd is fysiek zo zwaar dat je geen trek
hebt in opstootjes. Je bent alle energie
kwijtgeraakt in de duels en dan hoef je
niet meer zo nodig tekeer te gaan op de
momenten dat het spel stilligt. Dat is bij
voetballers wel anders. Daar is altijd tijd
en ruimte voor allerlei discussies en op
standjes."
Volgens Bos reageert een voetballer zich
te vaak af op tegenstander of scheidsrech
ter. „De geprikkeldheid vind je terug na
afloop. Dan komen ze gefrustreerd de
kantine in. Die twee teams kunnen elkaar
niet meer luchten of zien."
Nee, dan de rugbyers. Winst of verlies,
ze drinken samen met de tegenpartij een
stevig biertje. „Je bent na een wedstrijd
gesloopt. Alles ben je kwijt, helemaal leeg.
Dan wil je nog maar één ding: met de te
genstander de derde helft belevep."
In geen andere sport wordt erin de der
de helft - de uren na de wedstrijd - zo fa
natiek gestreden als bij rugby. Een voor
oordeel, zegt Bos. Maar de bierpomp staat
bij de rugbyers toch altijd verder open dan
in de voetbalkantine? "Bij DIOK schenken
ze toch geen glazen, maar liters? Bos kent
het imago. „Okee, er wordt bier gedron
ken, maar ik geloof niet dat het erger is
dan bij voetballers. Als je een stevige rug-
byspeler ziet staan met een biertje dan
krijg je al snel die associatie met de beken
de bierton."
Gottfried Bos is gisteren 34 geworden.
Een mooie leeftijd om aan afbouwen te
denken. Dat doet hij dan ook. Hij was eind
vorig seizoen gestopt, heette het. Maar
een week geleden trommelde DIOK-trai-
ner Theo Snijders de driekwarter op van
wege de vele blessures in de selectie. „Het
gerucht ging dat ik was gestopt en er nu
opeens weer stond. Dat klopt niet. Maar ik
kan de mensen die het in de wereld hiel
pen niets kwalijk nemen, want ik wist zelf
niet eens hoe het nou precies zat."
Hij is er inmiddels uit wat hij wil. „Ik
ben op een leeftijd gekomen waarop snel
le driekwarters de jaren gaan voelen- 34 is
relatief oud voor een speler als ik. Daarbij
wil ik wat meer tijd aan mijn baan als
claimmanager bij een verzekeringsmake
laar besteden en ook meer tijd vrijmaken
voor mijn vriendin. Daarom wil ik sowieso
minder trainen. Ik weet dat ik daardoor
geen basisplaats meer kan claimen, het zij
zo. Maar ik wil nog wel graag voor DIOK
spelen."
Een routinier als Bos is nog van grote
waarde voor de club. „Dat is meteen ook
het tere punt bij DIOK. Er lopen meer spe
lers rond die binnenkort stoppen. Die ou
dere garde wordt maar ouder. Er komen te
weinig jeugdspelers door die direct het ni
veau aankunnen. Dat is geen verwijt naar
de jeugdopleiding toe, want daar wordt
volgens mij goed gewerkt. Er komt alleen
te weinig eigen kweek in het eerste. We
zijn een soort Feyenoord."
DIOK loopt in Nederland al jaren met
de borst vooruit, rijgt de successen aaneen
en bestuurders brengen de club altijd op
een positieve manier naar buiten met be
hulp van het eigen internationale toernooi
en de binnenkort beginnende Europese
competitie. DIOK wekt de indruk aan de
weg te timmeren en voorop te lopen.
Maar Bos zet vraagtekens bij de toekomst
van zijn club en maakt zich zorgen.
„DIOK presenteert zich altijd perfect en
voor de amateuristische begrippen in ons
land werkt de vereniging zogezegd profes
sioneel. Maar wat staat er voor een team
als over één of twee jaar al die oudere spe
lers stoppen? Als je niet uitkijkt ben je zo
maar de tweede of derde club van het land
en dan zijn al je mooie internationale
plannen weg."
„Jarenlang heeft DIOK nog een goede
buitenlander gehaald die wel bij de beste
club van Nederland wilde spelen. Maar na
de professionalisering in Frankrijk en En
geland hebben wij die gasten niets meer
te bieden. Ze kunnen nu elders veel geld
verdienen. Ik bespeur een zekere stilstand
wat het rugby in Nederland betreft, terwijl
in de grotere landen het niveau steeds ver
der stijgt. En we lagen al zo ver achter."
In Leiden is volgens Bos de vooruitgang
niet langer voelbaar. „Spelers bij DIOK
missen momenteel een prikkel. Die kluif is
er niet. Je moet zorgen dat het een eer
wordt om in dat eerste te komen, er moet
een uitdaging en een beloning zijn. Daar
Gottfried Bos: „Er komt te weinig eigen kweek in het eerste. We zijn een soort Feyenoord."
moet de clubleiding iets aan doen. Ze vin
den dat de spelers drie keer per week
moeten trainen en er op zondag moeten
staan. Maar het moet niet van één kant
komen. Er wordt roofbouw gepleegd,
maar niet geïnvesteerd. De faciliteiten zijn
miniem. We beleggen niet eens een trai
ningskamp voor de competitie."
De buitenkant is mooier dan de binnen
kant en Bos kan het weten, want hij draait
al bijna tien jaar mee als speler in de
Morsch. Hij wil slechts een waarschuwing
laten klinken. Het komt uit een goed club-
hart. „De toekomst baart me zorgen." Ook
al zal hij die toekomst niet meer meema
ken, want zijn tijd is gekomen.
Hij heeft er een rijke loopbaan opzitten.
Een carrière die hij nooit voor mogelijk
had gehouden als voetballer. „In Leiden
kwam ik als student bij Quintus en ik
speelde een keer met de Harlequins, zo
begon het. Na drie seizoenen vroegen een
paar jongens van het Leidse studenten
rugby genootschap (LSRG, red.) of ik een
keer wilde meetrainen bij het Nederlandse
studententeam. Binnen twee maanden
stond ik vervolgens in Oranje-B en daarna
meteen in het nationale A-team."
Bos werd één van de beste kickers van
het land. Hij had een goede schop (rugby
ers spreken van schoppen in plaats van
trappen) en kreeg het ovaal in de meeste
gevallen tussen de palen. „Het was een
aangeboren talent, ik trainde er niet op. Of
het door het voetbal kwam? Ongetwijfeld,
want als libero hanteerde ik vaak de lange
bal, maar toch is niet vanzelfsprekend dat
je dan ook in rugby goed schopt. De raak
punten liggen ver uit elkaar.
„Het kicken is een specialisme en ik kon
het aardig, maar toch zag ik het als een
bij-activiteit. Je kon er weliswaar wedstrij
den mee winnen, maar ik wilde graag als
totale speler worden beoordeeld. Altijd
werd ik afgerekend op mijn schoppen, dat
vond ik wel eens lullig. Dan had ik aardig
gespeeld en zeiden ze 'Bos, het kicken was
niet best vandaag'
Het kicken is steeds meer een specialis
me geworden. „De nieuwe generatie kic
kers gebruikt een tee, net als in golf. Kun
nen ze dat ovaal een beetje boven het gras
uittillen en beter raken. Zo'n ding wordt
speciaal gebracht door iemand langs de
kant. Vroeger kwam er een mannetje met
een emmer zand en die maakte een heu
veltje voor je. Ik heb het nog even met een
tee gedaan, maar ben ermee gestopt, ik
vond het niets."
Hij beleefde acht landstitels op rij met
DIOK. Een serie om u tegen te zeggen.
Maar het hoogtepunt lag toch bij het WK
FOTO HIELCO KUIPERS
Sevens in Schotland. „Seven-a-side is
mooier dan rugby. We speelden op Mur-
rayfield de openingswedstrijd tegen
Nieuw-Zeeland voor 20.000 mensen. Toen
ik een penaltykick moest nemen, had ik
voor het eerst in mijn leven de bibbers.
Gelukkig ging ie tussen de palen."
Hij was al die jaren een trouwe Oranje
klant. „Maar ik ben tot slechts twaalf caps
gekomen. Veel te weinig, maar ik had een
goede lichting voor me. Ik ben wel 45 keer
bankinternational geweest. Ach, ik heb
aardig wat van de wereld gezien dankzij
de sport. Als je in Nederland een aardige
speler bent, ben je in het buitenland nog
niets. Ik had natuurlijk ook zwakheden. Ik
had niet 's werelds beste tackle en was
verdedigend minder. Om die beperkingen
heen heb ik een aardig spelletje ge
bouwd."
Twee jaar geleden nam hij als interna
tional afscheid tegen Italië. „Een wedstrijd
die we met 55 punten verschil verloren.
Weet je dat we zes jaar eerder nog konden
winnen van een land als Italië? Nu is het
langzaam een topland aan het worden.
Omdat daar jaarlijks 20 miljoen gulden
vloeit naar de rugbybond, geld van de toto
en lotto. Hier doet de bond het met een
halve ton. In Italië heb je een sportcultuur,
hier rust er vaak een vloek op de sport."
Dick Advocaat voert ongelijke strijd met buitenland
Misschien verlengt Dick Advocaat van
daag of morgen zijn contract met PSV.
Niet uitgesloten is dat ook hij de vlucht
neemt naar het buitenland. Voor top-
coaches is in Nederland na het Bosman
arrest weinig eer meer te behalen. Zelfs de
Zwitserse international Kubilay
Türkyilmaz is voor een club als PSV tegen
woordig al te duur.
Advocaat is de verschrikking van afgelo
pen zondag tegen De Graafschap nog
steeds niet helemaal te boven. „PSV is een
ploeg die, als het moet, op routine een
wedstrijd kan uitspelen, maar nog niet op
routine een wedstrijd kan winnen. Instel
ling is een bepalende factor. -Instelling en
inzet. Tegen De Graafschap ontbrak dat.
Hans Kraay sr. vond op TV van niet. Ik heb
Hans Kraay als analyticus hoog zitten,
maar zondag heeft hij het toch verkeerd
gezien. Goed, Nilis en Eijkelkamp ontbra
ken en ons spel is inderdaad afhankelijk
van die twee. Maar dan nóg. Als de ande
ren meer bezetenheid zouden hebben ge
toond, hadden we die wedstrijd niet hoe
ven te verliezen."
Een plaatsje in de schaduw, een glaasje
mineraalwater, maar vuurvliegjes in de
ogen. De woede valt nauwelijks te verhul
len. „Het was mooi deze week op TV uit
de mond van Marco van Basten te horen
dat ook hij, de absolute ster, zo zijn onze
kere momenten had. Het nemen van een
penalty, bijvoorbeeld, vond hij telkens
weer een zenuwachtige aangelegenheid.
Ik weet hoe dat is. Onzekerheden moet je
camoufleren. Zeker op dit niveau."
De klappen van Batumi (Georgië) en
Doetinchem (Achterhoek) schuurden Ad
vocaat zonder twijfel over het hart. Van
verzachtende omstandigheden wil deze
coach niet weten. „Ik hoorde Fritz Kor-
bach zondagavond op de radio zeggen 'dat
hij het leuk had gevonden om van PSV te
ar dat het niet in ons voordeel
s geweest dat we drie dagen eerder nog
land, in zo'n
bagger-stadion
en tegen zo'n
hadden r
spelen. Je weet
hoe Fritz is, je
weet hoe hij
sommige din
gen kan zeggen,
maar een beetje
gelijk had hij
wel."
In de bus, op
weg naar de
training in Ba
tumi, op een
steile, onher
bergzame flank,
brak onver
wacht paniek
uit. „Ik was de
eerste die riep,
deuren open,
eruit. Maar ach
terin waren ze
er eerder uit dan ik. Ik zat voorin, op de
eerste stoel. We zaten in een afdaling, in
een bocbt. De chauffeur kon 'm niet in
één keer nemen. Hij moest naar achteren
steken, maar hij kon de koppeling niet in
zijn achteruit krijgen. Langzaam gleed de
bus naar beneden, naar voren. Steeds
dichter kwamen we bij de vangrail, een
hek met drie ijzerdraadjes. Ik zag dat. Ik
zag de afgrond en die dunne draadjes. Ik
dacht, dat gaat nooit goed, daar gaan we.
Luc Nilis wilde later, toen iedereen van de
schrik was bekomen, helemaal niet meer
instappen. Die verkoos het politiebusje."
„Na de wedstrijd kwamen we om kwart
voor twaalf in het hotel aan. Om half één
gingen de meesten naar de kamer. Het
hotel zat toen nog vol met vreemde snoes
hanen. Midden in de nacht leek het wel of
plotseling het plaatselijk zangkoor op onze
verdieping een uitvoering kwam geven.
Het bleek het hotel
personeel te zijn dat
kennelijk de slaap
niet kon vatten. Het
was een feest dat
zijn weerga niet ken
de en tot kwart over
drie duurde. Op de
gang stonden zo'n
zeven a acht politie
agenten met pisto
len, maar wat ze er
deden? Ze grepen in
elk geval niet in."
Van Gaal noemde de
UEFA Champions
League al een com
mercieel gedrocht.
Advocaat is niet
minder vleiend over
de economische
aanpak van de Euro
pese voetbalfedera
tie. „Alles wordt te-
genwoordig onder-
3D geschikt gemaakt
aan de TV. Straks
wéér een Cup-toernooi dat
naar de vrijdagavond gaat. Wie weet moe
ten we binnenkort op zaterdag Europees
spelen en op zondag competitie. De spe
lers krijgen nauwelijks meer de tijd om
van een wedstrijd te herstellen en onder
tussen wordt de UEFA almaar rijker."
„De overwegende invloed van de com
mercie neemt onverantwoord grote vor
men aan. Over twee weken hebben onze
internationals op zaterdagavond Wales-
Nederland. Drie dagen later, op dinsdag
avond, is het PSV-FC'Twente op Film-
net/SuperSport en op vrijdagavond, even
eens op SuperSport, is het weer Fortuna-
PSV. Competitie-wedstrijden op steeds
wisselende avonden. Vanwege al die ver
schillende TV-stations. Ajax speelt in de
Champions League op woensdag, wij in
de Europa Cup 2 op donderdag. Zondag is
het competitie. Ajax heeft dus één dag
meer en zo'n dag kan van grote invloed
zijn, zeker ingeval van blessures."
Wie, zoals KNVB, zijn ziel verkoopt aan
de duivel, moet niet ontgoocheld zijn.
„Voorlopig zitten we nog tot 2003 vast aan
dat contract met Sport7. Hoe dat verder
moet, weet ik niet. Het levert de clubs in
Nederland 2,9 miljoen gulden per jaar op.
Wat is voor een topclub tegenwoordig 2,9
miljoen? In Engeland incasseren de Clubs
in de Premier League jaarlijks elk 22 mil
joen gulden, in de hoogste divisie in Span
je nóg meer. Kijk, dan is het wat gemakke-
lijker om spelers te kopen of om ze te be
houden."
„Het is bijna onvoorstelbaar welke enor
me bedragen in de afgelopen zomer door
de Europese topclubs in de aankoop van
nieuwe spelers zijn geïnvesteerd. Inter be
taalde 52 miljoen gulden aan nieuwe spe
lers, Real Madrid 65 miljoen en Barcelona
nóg veel. meer. Waar blijven Ajax, Feye
noord en PSV dan nog? Hoe kunnen die
de strijd volhouden, zo lang in landen als
Italië, Spanje en Engeland de inkomsten
uit TV-rechten vele malen groter zijn en
de fiscale condities aanmerkelijk gunsti
ger."
Advocaat had de Tsjech Nedved, de
Duitser Freund en de Belg Okon op zijn
lijstje staan. Tegen de buitenlandse con
currentie kon PSV niet op. „Als een speler
als Nedved de keuze heeft tussen PSV of
Lazio Roma dan kiest hij voor het grote
geld en het land, dus voor Italië. Als je een
topspeler met een doorlopend contract
wilt halen, koop je die bijna niet meer be
neden de tien miljoen gulden. Dan komt
zijn salaris er nog eens bij. Een Europese
topspeler kost vandaag de dag tien a vijf
tien miljoen gulden. Alleen met spelers
van dat formaat kom je bij de Europese
top. Met spelers die minder kosten neem
„Barcelona betaalde PSV 34 miljoen gul
den voor Ronaldo. Daar valt niet meer te
genop te bieden. Ronaldo is een voetballer
die per jaar zo'n dertig doelpunten maakt.
Ik heb nu Degryse. Ik ben blij met Mare,
maar met hem heb ik niet de garantie dat
hij er per seizoen dertig maakt. Zijn prijs
was er ook naar. Hij kostte niet meer dan
vier miljoen gulden."
„Ik ben niet somber over de toekomst
van het Nederlandse voetbal. Hooguit ver
drietig over wat er om ons heen gebeurt.
Ik ben bang dat we de race met het bui
tenland niet volhouden. De hoge afkoop
sommen en salarissen die in het buiten
land worden betaald, kunnen en willen wij
hier eenvoudig niet betalen en een oplos
sing zou ik niet zo gauw weten."
„Met PSV verkeren we in de gelukkige
omstandigheid dat het grootste gedeelte
van de spelersgroep contractueel nog
twee, drie jaar meegaat. Maar voor de Eu
ropese top is het huidige elftal nog niet
sterk genoeg. Daar hoeven we niet ge
heimzinnig over te doen. Het moet dus op
inventiviteit aankomen. Maar ook in dat
opzicht bereik je niets zonder geld."
„Door de afschaffing van het transfer
systeem, r.a het Bosman-arrest, is de
markt compleet op hol geslagen. Alleen de
spelers en de makelaars worden er beter
van, Hoe meer transfers, met name in het
buitenland, hoe meer ze eraan verdienen.
Vroeger bleef het grote geld in de voetbal
lerij. Nu vloeit het weg. Een belangrijk deel
verdwijnt in de zakken van de spelers en
hun adviseurs."
De situatie geeft te denken. Voor top-
coaches valt in Nederland weinig eer meer
te behalen. Misschien moet ook Advocaat
serieus overwegen aan het eind van zijn
contract, per 30 juni van het volgend jaar,
de vlucht naar het buitenland te nemen.
„Ik ga eerst eens met het bestuur van PSV
praten."
In krap twee jaar tijd heeft de Hagenaar
de Eindhovense club uit de put gehaald en
de KNVB-beker gewonnen. „Ik acht niets
uitgesloten. "Uoe moeilijk het nu ook is,
het blijft voor mij een grote uitdaging om
met PSV topprestaties te leveren."
Gesloten boek
Is 'het' misschien een gesloten
boek? De vraag wordt gesteld
terwijl de camera geheel gewijd
is aan de bondscoach. Het is een
goede vraag. Het is de vraag die
iedereen, u en ik in elk geval, nu
wel eens beantivoord wil zien.
De het van de vraag over het ge
sloten boek betreft AC Milan-
employe Davids.
De vraag luidt dus eigenlijk of
Davids, gezegd hebbende (en
daar niet op teruggekomen) dat
de bondscoach een retenlikker is,
nog in aanmerking kan komen
voorselectie.
Wij willen, zoals gezegd, deze
vraag nu wel eens beantwoord
zien. Hiertoe is de camera ons
instrument. Verder inzoomen op
de bondscoach dan nu gebeurt is
met de huidige cameratechniek
onmogelijk. De televisie is een
snor geworden. Zou er bij wijze
van emotie maar één bonds-
coachsnorhaartje uit de pas
springen, dan zou ons dit on
middellijk opvallen. Maar er ge
beurt niets. Bewegingloos door
staat de snor de storm.
Davids speelt niet", klinkt er
plotseling, na een toch nog iets te
korte stilte, vanonder de snor.
De bondscoach had, beschaafd,
één keertje foei kunnen zeggen,
waarom doet hij dit nooit? Da
vids speelt niet duidt op de hui
dige situatie van Davids, reser
ve-employé van AC Milan, die
een selectie in de weg staat.
Daar zit iets in, maar een ant
woord op de vraag is het niet.
Voor hetzelfde geld breekt Da
vids morgen zijn been, besluit te
gaan korfballen of geeft op
dracht aan zijn zaakwaarnemer
om een onmiddellijke overgang
naar Besiktas bespreekbaar te
maken, op huurbasis desnoods,
of een ruil met Galatasaray-ver-
dediger Van Gobbel. Maar dit
kan op het moment toch moei
lijk het criterium zijn om Davids
wel of niet te selecteren. Onze
vraag aan de bondscoach is een
principiële vraag. Speelt Davids
nog ooit in Oranje, willen wij
weten? Wordt hij opgeroepen of
is het boek gesloten? Wat gebeurt
er als Davids vandaag of mor
gen tegen Bologna het voortouw
neemt en in zijn ééntje de wed
strijd voor Milan wint? Is dit het
Waarom laat de bondscoach
zich andermaal zo beet nemen?
Waar Davids deze goedheid aan
te danken heeft mag Joost weten,
maar ergens in augustus heeft
de bondscoach getracht hem op
te bellen. Hij kwam niet verder
dan Edjes Milanese antwoord
apparaat - kan gebeuren, Da
vids was misschien een straatje
om, een spelletje scrabble spelen
met de Reizigers, een terrasje,
Italiaanse les, alles is mogelijk -
en sprak luid en duidelijk zijn
naam en adres in en het tele
foonnummer waarop hij of zijn
vrouw Ien te bereiken is.
Davids reageerde niet.
Toen dit zwijgen van Davids er
gerlijke vormen begon aan te ne
men, sprak de bondscoach nog
maals het antwoordapparaat in
- Davids was weer uithuizig,
was de tuin aan het maaien of
zat weer te scrabbelen, je weet
het niet. De bondscoach schakel
de Reiziger nog in, bracht het
nieuws van het antwoordappa
raat in de pers, maar al die bel
den, Davids niet.
Davids had de bondscoach kun
nen bellen, dat staat vast. Da
vids beschikt over telefoon aan
huis, telefoon in zijn auto, een
06-nummer, een pockettelefoon,
telefoon in bad, telefoon in zijn
horloge en in het uiterste geval
had hij een telefooncel binnen
kunnen stappen of de clubtele
foon van Milan kunnen gebrui
ken. Davids heeft bovendien een
fax, had een postduif kunnen
inschakelen, een brief kunnen
versturen, onvoldoende gefran
keerd desnoods, flessenpost, hij
had aan een ballonnenwedstrijd
mee kunnen doen (Edje Davids,
23 jaar, Milano), de wind stond
er gunstig voor en nóg zien wij
tientallen methoden over het
hoofd waarop Davids zijn spijt
had kunnen betuigen.
Het is eigenlijk al een wonder
dat de bondscoach het nog zo
ver laat komen, dat Davids
überhaupt in staat wordt gesteld
zijn spijt te betuigen. Of dit voor
de bondscoach pleit, is een twee
de. Maar wij zijn er van over
tuigd dat als van Van Gaal,
Haan, Advocaat, Michels, JC, u
of mij verteld was dat wij onze
kop niet in de reet van enz., dat
wij het antwoord dan wel gewe
ten hadden. Dit boek zouden wij
ruimschoots op tijd zonder bij
komende kosten bij de biblio
theek hebben terugbezorgd.
dio Sport
