Achtergrondmuziek in de zon
Raïland mist eigen geluid
Schuifelen in oranje jurk op bevrijdingsbal
Cultu ur Kunst
Tina Turner verzuimt
alleen te verrassen
MAANDAG 6 ME11996
Zuidelijk Toneel wil naar Breda
eindhoven Het Zuidelijk Toneel wil zo snel mogelijk weg uit
haar standplaats Eindhoven. Directeur Ivo van Hove vindt de
theatervoorzieningen voor zijn gezelschap in de lichtstad vol
strekt onvoldoende. Met name het nijpend ruimtegebrek is Van
Hove een doom in het oog. Hij wil niet wachten tot er in de
schouwburg van Eindhoven een nieuwe middenzaal is bijge
bouwd. Het Zuidelijk Toneel zou zich graag in Breda vestigen.
Over de verhuizing naar Breda wordt al langere tijd onderhan
deld.
Chassé-theater doorslaand succes
breda De directie van het nieuwe Chassé-theater in Breda ver
wacht op basis van de nu reeds bekende cijfers in het eerste, nu
nog lopende theaterseizoen, circa 330.000 bezoekers. Dat zijn er
80.000 meer dan de meest optimistische prognoses te zien ga
ven. Ook de twee bioscopen in het theater draaien uitstekend.
Daarvoor worden dit seizoen meer dan 32.000 bezoekers ver
wacht.
Jack Weston (71) overleden
new york De Amerikaanse acteur Jack Weston, die vooral be
kendheid verwierf door het spelen van karakterrollen in films en
musicals, is vrijdag op 71 -jarige leeftijd in New York overleden.
Hij leed aan lymfklierkanker. Weston speelde onder meer de
boef die Audrey Hepburn terroriseerde in de film WaifUntill
Dark uit 1967. Aan het eind van de jaren zeventig was hij op
Broadway succesvol in de musicals California Suite en The Ritz.
Hij deed ook mee aan televisieproducties.
Arrangeur Bill Byers (69) gestorven
malibu De Amerikaanse arrangeur en musicus Bill Byers, die
werkte voor onder anderen Duke Ellington, Bing Crosby, Frank
Sinatra en Barbra Streisand, is op zijn 69ste verjaardag overle
den aan kanker. Byers werd veelvuldig onderscheiden voor zijn
werk als arrangeur voor de televisie. Ook maakte hij deel uit van
het orkest van Benny Goodman. Hij speelde piano en trombone.
Byers werkte ook als arrangeur voor Sarah Vaughan, Tony Ben
nett, Liza Minnelli, Julie Andrews en Shirley MacLaine en tien
tallen Broadway-shows.
Chinese dichter Ai overleden
beuing» Ai Qing (86), een van de bekendste moderne Chinese
dichters, is gisteren in een ziekenhuis in Beijing overleden. Hoe
wel hij aanvankelijk schilder wilde worden, werd Ai aangetrok
ken door de dichtkunst toen hij in Frankrijk studeerde. Na.zijn
terugkeer naar China zat Ai drie jaar gevangen wegens verzet te
gen de nationalistische regering. Hij koos de zijde van de com
munisten en volgde Mao. Maar zoals zoveel kunstenaars en in
tellectuelen werd Ai eind jaren vijftig het slachtoffer van Mao's
zuiveringen. Bijna twee decennia mocht Ai niet gelezen worden,
daarna maakte zijn werk weer deel uit van het literatuuronder
wijs.
Illegale uitgaven
werk Hermans
uit de handel
amsterdam anp
Op last van de Amsterdamse
rechtbank is bij een aantal
boekhandels in de stad beslag
gelegd op een illegale uitgave
van een boek met werk van
W.F. Hermans. Het 'Sterfboek'
Liberation Rock: andere locatie, zelfde formule
ten ten goede. Het terrein is groter en heeft meer ruimte
voor kraampjes die voorheen sléchts bijzaak waren.
De naam en de locatie zijn veranderd, maar de formule is
hetzelfde gebleven. Liberation Rock is Leidens Bevrij
dingspopfestival, voorheen Pleinpop, en nu verhuisd
bevat nog niet gepubliceerde naar het Noorderpark. Het komt het festival aan alle kan
foto's, tekeningen, brieven en
een gedicht.
De beslaglegging is op ver
zoek van de weduwe van de vo
rig jaar overleden schrijver. Het
Sterfboek is uitgegeven door T.
Luiken, die ook de WFH Verza
melkrant uitgeeft. Volgens de
advocaat ,van de weduwe Her
mans, mr. S. Klos, maakt Luiken
met het boek inbreuk op het
auteursrecht.
leiden pablo cabenda
Alphens koor
Europa's beste
Hel Alphense meisjeskoor
Collegium Voci heeft zater
dag de eerste prijs gewonnen
op het Europees Muziekfesti
val voor de jeugd dat in het
Belgische Neerpelt werd ge
houden. Het koor onder lei
ding van Yvonne Keizer was
in de ogen van de internatio
nale jury de beste in de
hoogste afdeling voor jeugd
koren met gelijke stemmen.
Van het winnende concert
zijn radio-opnamen ge
maakt, die later door de
NCRV worden uitgezonden.
De Alphense stichting Colle
gium Voci, waar het meisjes
koor deel van uitmaakt, is
een stichting die zich bezig
houdt met stem- en koor
klankvorming.
Leids Vrijetijdscentrum, Leiden
De ironie van het lot zit Raïland
zaterdagavond even flink dwars.
Een bijna lege zaal en een hak
kelend begin van het concert.
De belichting valt even weg, de
microfoons staan niet goed en
muziek komt met horten en
stoten op gang. De tekst van het
openingsnummer lijkt er voor
gemaakt: 'C'est pas ma faute',
het is niet mijn schuld. Maar
helemaal gelijk heeft zanger
Saïd Mreqqi niet. Want ook
daarna blijft het een rommelig
optreden, met veel slordighe
den en een niet zo beste onder
linge timing.
Ondanks het nodige gestuntel
verdient Raïland beter. De acht
Reisopera met
acht producties
man tellende Nederlands-
/Marokkaanse band van Am
sterdamse bodem beschikt over
goede muzikanten, die een mix
van eigen nummers en covers
spelen. Een deel van het eigen
werk verscheen onlangs op de
(debuut)mini-cd 'C'est pas ma
faute'.
De band zit in een overgangs
fase en ontbeert het daardoor
misschien nog aan een eigen
geluid. Raïland begon als cover
band, maar probeert nu met ei
gen repertbire aan de weg te
timmeren. Eigen repertoire dat
soms echter veel weg heeft van
de ook gespeelde covers van
raï-grootheden als Cheb Khaled
en Cheb Mami. Het zelf ge
schreven titelnummer van de
debuut-cd lijkt bijvoorbeeld
verdacht veel op Khaleds laatste
hit: 'Didi'. Een nummer dat de
band trouwens ook vertolkt.
Mreqqi weet zich helaas geen
houding te geven op het podi
um, waarmee hij sommige fout
jes had kunnen wegpoetsen. De
in Marokko geboren zanger, die
in 1987 naar Nederland verhuis
de, is verlegen en onzeker.
Na afloop van 1
blijft hij een minuut lang beslui
teloos op het podium staan.
'Merci, chokran', een kort be
dankje in het Frans en Arabisch,
meer komt er niet uit. Mreqqi
kijkt zenuwachtig op zijn horlo
ge en loopt dan, min of meer
verontschuldigend, achter de
rest van de weglopende bandle
den aan. Om vervolgens toch
nog terug te komen voor een
kleine toegift, als de LVC-mede-
werkers al weer plaatjes aan het
draaien zijn.
Voor de bezoekers echter zijn ze
net zoals de optredende bands
achtergrondmuziek. Nooit te
opdringerig aanwezig maar al
tijd binnen handbereik voor een
plotseling drang tot consume
ren. En het publiek gedraagt
zich er ook naar. Er heerst een
stemming van tolerantie die
zonnig weer gewoonlijk met
zich meebrengt. En de terloopse
interesse voor het podium wekt
de indruk dat de muziek slechts
klinkt bij de gratie van duizend
zonaanbidders die door een
vreemde speling van het lot op
dezelfde ruimbemeten honden-
uitlaatstrook zijn samenge
bracht.
Kleine kinderen met bonte to-
vermutsen worden gierend van
het lachen achternagezeten
door uitgelaten moeders. Een
stel van middelbare leeftijd en
een ietwat verlopen figuur met
een zweem van alcoholisme
over zich zijn de enige dansen
den bij een bandje dat niet zo
veel aandacht weet te trekken.
De rest zit, hangt of ligt.
Het enige teken van belang
stelling bij hen die liggen komt
bij het wisselen van de bands.
Het hoofd wordt vanuit liggen
de positie iets opgetild waarna
de zonnebril wordt geheven.
Ogen fronsen door de felle zon
en de lastige afweging: 'Wordt
dit interessant genoeg om de
rest van het lichaam in bewe
ging te zetten?' Bijna niemand
komt nog speciaal voor de
band. Het aantal acts dat niet
eerder een optreden heeft ge
daan op één van Leidens pop
festivals is dan ook op de vin
gers van één hand te tellen.
El Legamo speelde al eerder
op Springpop hun Neder
landstalige sociaal geëngageer
de pop. In onvrede met kleine
Hollandse misstanden, zoals de
hoge snelheidslijn, monden
hun ongenoegens meestal uit in
protestliederen van de club van
de gescheurde spijkerbroek en
resulteert hun sympathieke uit
straling in een stigmatiserende
charme.
Crackerman speelt rock uit de
tijd dat het alleen door stoere
mannen in mouwloze hempjes
gedaan werd. Schimmen van
Led Zeppelin en Jimi Hendrix
komen voorbij evenals flarden
Stevie Ray Vaughan. De band
zet een stevige set neer, maar
richt zich teveel op hun voor
beelden om echt te kunnen
overtuigen.
Tussen de acts op het hoofd
podium treden wat minder be
kende bands op, op een podi
um met de afmeting van een
kleine huiskamer. Thaziri komt
uit Marokko en speelt een men
geling van Berberse muziek, raï
en Marokkaanse volksmuziek.
Als Didi van Khaled wordt inge
zet herkennen de aanwezigen
het meteen en wordt er voor
aan het podium een beetje ge
danst.
Koud
Met twee Joe Cocker-covers
wordt de set van The Shoes in
geleid die een reeks uitgeteerde
blues- en rock 'n' roll nummers
spelen. Gitarist en zanger geven
zich over aan een rondje ver
plichte figuren. Wijdbeens,
knieën iets gebogen beweegt de
gitarist alleen zijn bovenli
chaam op de maat heen en
weer. De zanger, zonnebril en
loshangend overhemd als ca
mouflage voor een middelbaar
buikje, begeleidt hem, syn
chroon en in dezelfde pose. Als
hij tijdens het nummer 'Osaka'
tot driemaal toe roept om wat
reaktie blijft het gênant stil. De
band speelt vervolgens 'Roll
over Beethoven' en nog wat
meer hits uit de tijd dat popmu
ziek nog jong was, om als klap
op de vuurpijl het publiek te
trakteren op een obligate en
overbodige drumsolo.
Behind the sofa trekt met hun
vrolijke folk en soms gloedvolle
gitaarsongs een vaste schare
fans. Het gehele optreden door
wordt er op het podium en in
de eerte rijen gedanst, tot een
sirtaki op het reggae-achtige
'Great big person'. Maximum
Overdrive weet ook de eerste
rijen tot uitzinnig gepogo te
krijgen, maar doet dat met een
veilige keuze covers van Green
Bijna niemand kwam naar Liberation Rock voor de bands,
Day, Offspring en Rage Against
the Machine. Als het eindelijk
tijd is voor de Tröckener Kecks,
is de temperatuur al flink ge
daald. De band speelt een routi
neuze set met alle hits. Het pu
bliek reageert enthousiast, maar
is inmiddels te moe en te koud
om echt bezield te raken.
amsterdam
Ramses Shaffy na tien jaar weer in Tour de Chant
Aan het programma zullen ook de zangeressen
Martine Grünwald, Manuëla Kemp en Rolinha
Kross en entertainer Nico van der Linden mee
werken, evenals een zesmansorkest, aldus produ
cent American Songbook Productions. De muzi
kale leiding zal in handen zijn van pianist Henk
Ruiter. De première van Ramses '96 is op 20 sep
tember in de Stadsschouwburg in Haarlem.
Daarna trekt het programma tot eind november
door het land.
Voor het eerst in tien jaar begint Ramses Shaffy in
september aan een Tour de Chant, waarin hij so
lo zal optreden. Onder de titel Ramses '96 zal de
62-jarige zanger niet alleen zijn grote successen
brengen, maar ook nieuw werk. Voor het eerst
brengt hij klassiekers van grote namen als Gilbert
Bécaud, Toon Hermans en Cole Porter ten geho-
De Nationale Reisopera brengt
volgend seizoen acht opera's,
waarvan een reprise in achttien
theaters in het hele land.
L'Arbore di Diana van Soler
wordt in het lopende seizoen
ook al opgevoerd onder de mu
zikale leiding van Arnold öst-
Handels Alcina vormt eind
augustus de opening van het
nieuwe seizoen met als solisten
onder anderen Elzbieta Smytka
en Claron McFadden en het
Combattimento Consort onder
leiding van Jan Willem de
Vriend. Het programma omvat
twee Verdi-opera's. Op 13 sep
tember is in Enschede de pre
mière van Don Carlo van Verdi.
Regisseur is Hans Croiset. Ed
Spanjaard dirigeert het Orkest
van het Oosten en tot de solis
ten horen Miranda van Kralin-'
gen, Harry Peeters en Jaco Huij-
pen. Drie maanden later start
Un Ballo in Maschera met Henk
Poort, Ellen van Haaren en Ro
bert Woroniecki, terwijl Law
rence Renes het Gelders Orkest
leidt.
Peter Schat schreef Aap ver
slaat Knekelgeest in 1980. De
Reisopera neemt het stuk vanaf
12 oktober op het repertoire
met muzikale medewerking van
het Ensemble Beestenboel on
der de leiding van Vincent de
Kort. De opera wordt voorafge
gaan door de Schats liederency
clus Kind en Kraai op tekst van
Harry Mulisch. Dirigent Mare
Minkovsky gaat in de slag met
Wagners Der Fliegende Hollan
der. Solisten in deze productie,
die op 31 januari in première
gaat, zijn onder anderen Albert
Bonnema, Lucia Meeuwsen,
Patrick Henckens, Cécile Perrin
en Vincent le Texier. De Reis
opera besluit het
Mozarts Cosi fan tu
leiden «arjan van puk
Aandachtig bekijkt Rob Labor-
dus de zwartwitfoto's van wui
vende Canadese soldaten en la
chende Leidse meisjes. „Wat
een geweldig feest moet dat ge
weest zijn", mijmert hij. Zelf
heeft hij de bevrijding, nu al
weer eenenvijftig jaar geleden,
niet bewust meegemaakt. „Ik
was vijf. Het enige dat ik me
herinner is een gigantische rij
tanks en soldaten die sigaretten
uitdeelden. Er staat me ook nog
wel iets bij van die kaalgescho
ren moffenmeiden, maar ik was
te klein om te beseffen wat er
met ze aan de hand was."
De foto's hingen in danssalon
In Casa, waar gisteravond het
jaarlijkse bevrijdingsbal werd
gevierd. Samen met een groot
videoscherm, waarop beelden
van Amerikaanse legerorkesten
uit 1945 waren te zien en een
boel Canadese, Amerikaanse en
Nederlandse vlaggen, dompel
den ze de discotheek in een
nostalgische sfeer. Ook het pu
bliek liet zich niet onbetuigd:
veel heren droegen oranje
stropdassen of vlinderstrikken,
terwijl een groot aantal dames
speciaal voor deze gelegenheid
een jurk in de kleur van het ko
ningshuis had aangetrokken.
Traditiegetrouwzorgde de
Frits Landesbergen Big Band
voor de muzikale omlijsting van
het geheel. De band speelde
muziek van Glenn Miller en liet
zich zo nu en dan bijstaan door
zangeres Sheyla. die met een
dikke knipoog zei zich een 'ech
te Vera Lynn' te voelen. Num
mers als 'Sentimental journey'
en 'On the sunny side of the
street' verlokte veel paren tot
een dansje, wat een druk ge
schuifel op de danvloer tot ge
volghad.
i boel Canadese, Amerikaanse
Dit laatste was niet voor ie
dereen een onverdeeld genoe
gen. Een 82-jarige man klaagde
dat hij al twee keer bijna omver
was gelopen en vond het hele
feest 'één grote flop'. „In de
stadsgehoorzaal had je tenmin
ste voldoende ruimte om te
dansen. Nu die gerenoveerd
wordt, hadden ze het beter in
de Groenoordhallen kunnen
houden." Zijn 76-jarige echtge
note viel hem bij: ,,Als je een
mooie quickstep of Engelse
wals wil dansen, kómen ze er
meteen tussendoor djiuen. Op
zo'n manier is het gewoon niet
leuk meer."
De 34-jarige Hassan Lachab
vond het daarentegen 'erg ge
zellig' in In Casa. „Normaal ge
sproken mogen hier alleen stu
denten komen. Met de feestda
gen kunnen ook anderen eens
een kijkje van binnen nemen en
daar maak ik graag gebruik
van." De zwartwitfoto's aan de
wanden vond hij erg mooi.
„Vooral die ene waar het stad
huis op staat. Daarop kun je
goed zien dat er sinds de oorlog
niets veranderd is. Ik was toen
nog lang niet geboren, maar
door zo'n foto weet je precies
hoe het er toen aan toegegaan
is. Echt een leuk idee."
recensie louis du moulin
Wildest Dreams Tour, Tina Turner.
John Miles (gitaar), James Ralston
(gitaar), Kenny Moore (toetsen), Ol-
lie Marland (toetsen), Bob Feit (bas),
Jack Bruno (drums), Timmy Cappello
(sax, percussie), Karen Owens,
Sharon Owens. Cynthia Davila (dans,
koorzang). Gezien 3/5. Palais Oni-
nisports Paris Bercy In Nederland te
zien in Ahoy' (van 16 t/m 19 en van
21 t/m 24 mei), de Amsterdam Are
na (op 6 en 7 september) en in Me-
galand, Landgraaf (8 september).
Tina Turner's wildste dro
men gaan vast niet over
sensationele podiumsurpri
ses. Misschien dat ze gaan
deweg haar Wildest Dreams
Tour nog verrassende
vondsten zal presenteren,
maar bij de Europese pre
mière vrijdagavond in het
Parijse Bercy bleef dergelijk
stuntwerk tot een minimum-
beperkt.
The Godmother of Rock
'n Soul (56) heeft bij haar
rentree als concertartieste
dezelfde behoedzame koers
gevolgd als op het album
waarnaar haar eerste we
reldtournee sinds 1990 is
vernoemd: verse accenten
zijn er legio, maar het ka
rakter van het geheel is toch
vrijwel als vanouds.
In haar ruim twee uur du
rende spektakelshow avon-
turiert La Turner eigenlijk
alleen als ze zich met haar
'jongens' halverwege aan
een (semi-)akoestisch inter
mezzo waagt. Voor en na dit
aangename 'rondje ingeto
gen' (gloedvol geopend met
I Can't Stand The Rain)
raast ze over haar speel
plaats als in haar dolste
(meisjes)jaren. Met veelal
haar drie nieuwe 'koordan
seressen' in haar kielzog,
waardoor zeker bij de aller
oudste klassiekers (River
Deep, Mountain High, Pr
oud Mary en de wegwezer
Nutbush City Limits) de tij
den van de Ike Tina Tur
ner Revue (inclusief Ikettes)
lijken te herleven.
Van gas terugnemen wil
Tina dus nog altijd niet veel
weten. Integendeel, de gre
tigheid die ze thans als 'pu-
blieksdompteuse' uitstraalt,
is groter dan tijdens haar
Foreign Affair Farewell
Tour, toen ze vooral dan
send veel meer 'smokkelde'.
Als zangeres heeft ze ifitus-
sen wel meer moeite in de
hogere regionen haar stem
pel te drukken, dus wordt
daar nogal eens de 'trucen
doos' aangesproken.
Wie had gedacht dat
'Oma Turner' onderhand
wel wat minder hitsig te
werk zou gaan, heeft het
mis: haar uitdagende li
chaamstaal, geaccentueerd
door hoge hakken, super-
korte glitterjurkjes en triom
fantelijke 'big smile', vormt
nog altijd een opwindende
extra-attractie. Wat ook kan
omdat ze de afgelopen
maanden - dankzij strenge
diëten en andere lainstgre-
pen - zo'n beetje al haar
overtollig vet (weer) is kwijt
geraakt.
Hoe goed Tina eruit ziet,
kan iedereen nog beter dan
voorheen zien, omdat het
videoscherm dit keer een
centrale positie in de show
inneemt. Decorontwerper
Mark Fisher liet zich vanwe
ge Turner's come back
single Goldeneye inspireren
door de gelijknamige James
Bond-film, met als voor
naamste uitkomst een ko
lossaal 'kijkgat' dat telkens
andere vormen aanneemt.
Ietwat vreemd is dat Tur
ner eerst volop haar 'Wil
dest Dreams'-troeven uit
vent en vervolgens voor
goed overschakelt op 'goud
van oud'. Die strakke twee
deling getuigt niet van veel
vertrouwen in het jongste
repertoire, maar staat wel
garant voor dat 'volksfeest
der herkenning' dal de
meeste Turner-fans vol
doende bevredigt.
