Rode gloed over Chicago
CHICAGO
BULLS
'Meneer Bosman van Ajax, rijdt u maar door'
Sport
ZATERDAG 27 APRIL 1996
Bulls-gekte niet te temmen in stad aan Lake Michigan
Zelfs de gids op het karretje van de stadsrondrit kan het niet laten. Er
gens aan de oever van het Lake Michigan wijst hij de plek aan 'waar in
juni de overwinningsparade van de Bulls zal plaatsvinden'. Sommige
passagiers lijken daar niet zó zeker van, maar Brad kent geen twijfels.
„Noem één team dat in staat is om de Bulls te verslaan in een serie
van zeven wedstrijden." Met die vraag eindigt elke discussie over welke
ploeg de opvolger moet worden van de Houston Rockets als kampioen
van de National Basketball Association. Het antwoord blijft steevast uit.
Slechts doorgewinterde fans van andere topteams zullen hun ploeg
als favoriet bestempelen. Tegen beter weten in. Als er tijdens de net be
gonnen play-offs geen gekke dingen gebeuren - een ernstige blessure
van Michael Jordan bij voorbeeld - worden de Chicago Bulls straks in
juni 'gewoon' voor de vierde keer in zes jaar gekroond als 's werelds
beste basketbalteam en zal Brad voor één keer een andere route moe
ten kiezen.
De waarde van Michael Jordan
Hoeveel is Michael Jordan waard als basketballer? Dat is de
grote vraag, waarop de komende maanden een antwoord
moet worden gegeven. Dat antwoord moet dan komen van
Jerry Reinsdorf, de eigenaar van de club. Na dit seizoen loopt
het contract van Jordan bij de Bulls af. 'His Royal Airness' wil
echter nog minimaal drie jaar spelen.
De status van 'free agent' (transfervrije speler), die Jordan
in juni verwerft, stelt hem in staat te tekenen bij elke ploeg,
die hem maar wil hebben. Probleem echter is dat de NBA
voor alle teams een zogenaamde 'salary cap' kent, een
plafond voor het totaal van de spelerssalarissen. Dat ligt nu
op 15 miljoen dollar voor twaalf man en zal wellicht in het
komende seizoen nog wat stijgen.
Bij practisch alle 29 clubs loopt een aantal multimiljonairs
rond, waardoor er nergens financiële ruimte is voor het
aantrekken van Jordan. Tenzij hij met een minimaal salaris
genoegen zou nemen, als een vorm van wraak wanneer
Chicago niet aan zijn wensen tegemoet komt. De Bulls
kunnen hem echter betalen wat ze willen, omdat een club
zich bij het tekenen van een eigen free agent niet hoeft te
houden aan die salary cap.
Maar hoeveel moet dat zijn? Wat moet je de beste
basketballer uit de geschiedenis betalen? De suggesties in de
lokale dagbladen gaan in de richting van...25 miljoen dollar
per jaar. En dat dus drie keer! Jordan, die een gigantisch
vermogen verdient met het maken van reclame, heeft dat
geld niet nodig, maar stelt terecht dat hij zó veel betekent en
betekend heeft voor de Bulls, dat hij ook de best betaalde
speler aller tijd moet worden.
Jerry Reinsdorf is als eigenaar van de Bulls, de
honkbalploeg van de White Sox en het hypermoderne
United Center, de thuishal van de Bulls, schathemelrijk, maar
verkondigt te pas en te onpas dat de uitgaven in relatie
moeten blijven staan tot de inkomsten. Iemand die echter elf
jaar geleden voor 15 miljoen dollar een club kocht, die nu -
en natuurlijk vooral dankzij Jordan - ongeveer 400 miljoen
waard is, moet blind zijn handtekening zetten onder elk
voorstel dat Jordan doet.
CHICAGO JAN VAN DER NAT
Over Chicago hangt meer dan
ooit een rode gloed. De kleur
van de Bulls, op afstand de po
pulairste sportploeg in de twee
de stad van de Verenigde Sta
ten. Daar kunnen de honkbal
lers van de Cubs en de White
Sox, de footballers van de Bears
en de ijshockeyers van de
Blackhawks voorlopig niets aan
veranderen. In de winkels zijn
de shirts en caps van die ploe
gen naar het tweede plan ver
wezen. De rode shirts met voor
al de nummers 23 (Jordan), 33
(Pippen) en 91 (Rodman) han
gen nadrukkelijk op de voor
grond.
De populariteit van de Chi
cago Bulls beperkt zich niet tot
de Windy City, zoals de metro
pool aan het Lake Michigan wel
wordt genoemd. De Bulls zijn
overal populair. En niet alleen
in eigen land. Dankzij de in
spanningen van de NBA gaan
de beelden van 'Da Bulls' de he
le wereld over en een beetje lief
hebber noemt moeiteloos de
namen op van de startende vijf.
Michael Jordan is de bekend
ste sportman ter wereld. Maar
ook de naam van zijn eerste lui
tenant Scottie Pippen klinkt ve
len bekend in de oren. En na
tuurlijk die van Dennis Rod
man, het enfant terrible van de
NBA. De populariteit elders in
de wereld heeft ook een beetje
te maken met de aanwezigheid
van de Australiër Luc Longley
en de Kroaat Toni Kukoc.
Van de bank
De beste basketballer die Euro
pa ooit heeft voortgebracht
komt meestal van de bank,
want guard Ron Harper is nor
maal gesproken de vijfde man
die namens de 'Unbeatabulls'
de wedstrijd begint. Het geeft
overduidelijk aan hoe goed
coach Phil Jackson in zijn per
soneel zit, want Kukoc zou bij
elke andere ploeg een gegaran
deerde starter zijn.
Maar de man waar alles om
draait bij de Chicago Bulls is na
tuurlijk Michael Jordan. Al vele
jaren lang. Hij was de man die
in 1991 Chicago naar het eerste
kampioenschap leidde en er
vervolgens voor zorgde dat de
hoofdprijs van de NBA nog twee
jaar in de stad bleef. Toen vond
'His Royal Airness' het welletjes.
Hij had met drie NBA-titels en
zeven opeenvolgende topsco-
rersprijzen niets meer te bewij
zen en probeerde een droom te
realiseren.
Die droom lag op het honk-
balveld. Als kind wilde hij niets
liever dan honkballer worden.
Maar het 'lot' besliste anders.
Nu er niets meer te bewijzen
viel als basketballer, achtte hij
de tijd rijp om een handschoen
aan te trekken en een knuppel
op te pakken. Hij deed dat in de
organisatie van de Chicago
White Sox, niet helemaal toeval
lig evenals de Bulls het eigen
dom van zakenman Jerry
Reynolds.
Birmingham
Het honkbal bracht Jordan niet
waarop hij had gehoopt. De
Major Leagues bleven buiten
bereik. Hij speelde verdienste
lijk bij de Birmingham Barons,
een reserveteam van de White
Sox in Alabama, maar niet meer
dan dat. Zijn populariteit was
overigens ook daar gigantisch.
De stadions, die over het alge
meen tussen de vijf- en acht
duizend toeschouwers kunnen
herbergen, konden twee keer
worden uitverkocht en de sou
venirs van de Barons waren niet
aan te slepen.
Toen de honkballers langdu
rig het werk neerlegden en Jor
dan meldde geen stakingsbre
ker te willen zijn, kwamen de
eerste geruchten op gang over
een mogelijke terugkeer in het
basketbal. De Jordanloze Chi
cago Bulls werden, onder de
overigens knappe leiding van
Scottie Pippen, geen kampioen
van de Central Division, verlo
ren in de tweede ronde van de
play-offs van New York en
moesten de titel inleveren bij de
Houston Rockets. Eens te meer
een bewijs dat Michael Jordan
onvervangbaar was.
Dat wist iedereen natuurlijk al
lang, maar de leiding van de
Bulls had niets anders dan res
pect voor de wens van de man
die de club - in 1985 door
Reynolds gekocht voor de uit-
verkoopprijs van 15 miljoen
dollar - groot maakte. Honder
den keren is hem gevraagd of
hij het basketbal miste. Ja, hij
miste het, maar van een terug
keer wilde hij nog niet weten.
Als het zou gebeuren, zou. hij
zelf bepalen op welk moment.
Terugkeer
Dat werd 19 maart 1995. Een
paar weken eerder had hij de
honkbalknuppel voor goed op
geborgen en zijn spikes weer
vervangen door 'sneakers'. De
Indiana Pacers van Rik Smits
mochten fungeren als kanon-
nenvlees bij de terugkeer van de
man tegen wie niemand is op
gewassen. In de zeventien wed
strijden die hij nog zou spelen
in het reguliere seizoen, kon
Jordan de Bulls echter niet hele
maal meer op de rails krijgen. In
de play-offs was de Orlando
Magic te sterk.
Maar bij de Chicago Bulls
werd vooruit gekeken. Naar het
seizoen 1995-96. Daarin moest
het gebeuren. Met Jordan, Pip
pen, Kukoc en...Dennis Rod
man. De grootste querulant van
de hele NBA was, zo leefde de
gedachte in Chicago, de laatste
steen om een muur te bouwen,
waarop elke tegenstander zich
te pletter zou lopen.
Dennis Rodman is een heel
bijzondere figuur. In 1989 en
1990 werd hij twee keer kam
pioen met de Detroit Pistons,
destijds de grote rivaal van de
Bulls in de Central Division. Hij
was en bleef een ruwe diamant,
die pas laat ging basketballen,
omdat hij als 18-jarige plotse
ling doorschoot. Een basisoplei
ding heeft hij nooit gehad en
dat is te zien. Hij blinkt uit in
het rebounden, maar de auto
matismen en het scoren gaan
hem moeizaam af.
Goud waard
Het pakken van de bal na een
gemist schot is echter ook zeer
waardevol en als je anderen
hebt, die de bal erin mikken, is
een speler als Rodman goud
waard. Dat was hij vorig seizoen
ook voor de San Antonio Spurs,
maar zijn eigenwijze gedrag viel
compleet verkeerd in de tradi
tionele stad in het zuiden van
Texas. Hij kleedt zich - op z'n
zachtst gezegd - alternatief,
heeft zijn lichaam van boven tot
onder laten tatoeëren en pier-
cen en bedacht dat het wel aar
dig was om zijn haar te laten
verven.
Nu is dat laatste natuurlijk
niet zó bijzonder. Behalve dan
wanneer je kiest voor grasgroen,
vuurrood, witblond, hemels
blauw of pimpelpaars, niet zel
den voorzien van een extra ac
centje. Zou het gedrag van Rod
man daarbij blijven, dan zou
het allemaal nog wel meevallen
en zou hij wellicht nog in San
Antonio spelen. Maar het laten
schieten van trainingen, het
missen van vliegtuigen, enz.
zijn zaken die geen enkele
coach kan pikken.
Doet Chicago's Phil Jackson
dat dan wel? Nee, natuurlijk
niet. Maar Rodman loopt bij de
Bulls, voor zover mogelijk met
zijn instelling, redelijk in de pas.
Het wordt niet met zoveel
woorden bevestigd, maar onte
genzeggelijk heeft Michael Jor
dan behoorlijk invloed op hem,
al kon ook 'Air' niet voorkomen
dat Rodman een scheidsrechter
een kopstoot gaf en voor zes
duels op non-actief werd gezet.
Dennis Rodman voelt zich ech
ter in Chicago als een vis in het
water. Hij hoeft zich met niets
anders bezig te houden dan met
rebounden. De Bulls hebben
tenslotte ruim vijftig zekere
punten van het koppel Jordan-
/Pippen.
Weer toprebounder
Dennis Rodman werd dit jaar
met een gemiddelde van bijna
vijftien voor de vijfde keer op rij
Als er tijdens de net begonnen play-offs geen gekke dingen gebeuren - een ernstige blessure van held M
chael Jordan bij voorbeeld - worden de Chicago Bulls straks in juni 'gewoon' gekroond als 's werelds bes
basketbalteam. foto peter van der
de toprebounder in het regulie
re seizoen. En dat is zo bijzon
der, omdat hij met zijn slechts
1.98 vele centimeters te kort
komt ten opzichte van zijn te
genstanders. Hij bewijst echter
dan goed rebounden vooral een
kwestie is van goed opstellen, ti
ming en een over-mijn-Iijk-die-
bal-is-voor-mij mentaliteit.
Met Michael Jordan in de
vorm van zijn leven (hij werd
voor de achtste keer in zijn
loopbaan topscorer van de
NBA) en Rodman voor het vuile
werk naast Pippen en Kukoc
waren de Bulls dit seizoen het te
kloppen team. En dat gebeurde
slechts tien keer. Met 72 over
winningen verbeterden de Bulls
het uit 1971-72 daterende re
cord van de Los Angeles Lakers
(69).
Rond de zeventigste, record-
brekende overwinning ontstond
een typisch Amerikaanse hype.
De Bulls gingen naar Milwaukee
met 69 zeges in dp bagage. Daar
werd de PR-afdeling van de
Bucks bijkans gek. Waar nor
maal zo'n 75 persaccreditaties
wordt uitgegeven, moesten nu
ruim vierhonderd kaarten wor
den afgegeven. In alle hoeken
en gaten werden in het al sinds
de openingsdag van de compe
titie voor dit duel uitverkochte
Bradley Center extra plaatsen
gecreëerd voor de pers.
Helikopter
En de spelers van de Bulls zul
len het ritje naar Milwaukee
(135 kilometer) niet snel verge
ten. Een helikopter van een
plaatselijk tv-station volgde de
bus op de snelweg; op viaduc
ten stonden fans met spandoe
ken en de tol hoefde niet te
worden betaald in ruil voor een
fotootje.
In het Bradley Center kreeg
de adoratie een vervolg. De te
genstander wordt normaal altijd
met een licht gefluit ontvangen,
maar voor de Bulls was er een
tei
staande ovatie. En toen di
ventigste overwinning in
kwam, in een overigens
duel, schaarden de 18.600
schouwers zich massaal a<;e(
de Bulls, hetgeen voor de tl
spelende Bucks een vreej'
ervaring moet zijn geweest.
De commercie vaarde ei
bij. Op weg naar de uit 's
konden de fans al een heri
ringsfoto kopen en waren
de eerste T-shirts al verl
baar. Daarmee werd Chicap
volgende dag compleet v
hangen. In Michael Jon
Restaurant, waar normaa
wachttijd op een doordew
dag al minimaal twee uui
draagt, was er geen schijn
kans meer op een tafeltje,
cago vierde feest. Als voorp
je van wat straks nog k<
Ajax verlaat zondag het dierbare stadion aan de Middenweg
401. Het adieu van de Meer op het voormalige boerderijen-
complex Voorland komt na 62 historische jaren. Terrein
knecht Piet Bosman woonde een kwart eeuw binnen de
poorten.
Zoete herinneringen aan De Meer van een terreinknecht
ZEVENHOVEN GUSPERT SPIERENBURG
i.tT-TVTY'.-.' J.p-'H
VTfsrsvV-,
GPD-VERSLAGGEVER
Het doek viel voor Piet Bosman al eerder in de
Meer. De gewezen terreinknecht werpt ons z'n
horloge toe. In de gravure is zijn werk vereeu
wigd; Ajax 1-11-1964: 1-11-1989.
„Vijfentwintig jaar Ajax. Ik moet- zeggen, het
was een onvergetelijk feestje die avond voor mij
en Elly in het spelershome. Iedereen was er. Mi
chael was net voorzitter en we kregen mooie ca
deau's. Een kristallen karaf en een zilveren horlo
ge en alle drankjes en hapjes waren voor rekening
van Ajax. Ja, ik zou er nog graag hebben gewerkt.
Nou en of."
Nog geen twee maanden na zijn zilveren jubile
um sloeg de ziekte toe. Longemfyseem. „Ik wilde
nog wel, maar ik kon eenvoudig niet meer. Bij het
vertrek hield ik me groter dan ik was. Een kwart
eeuw Ajax, dat is niet niks. Ik had er veel moeite
mee de deur van m'n huisje in het stadion achter
me dicht te trekken. Deze dagen, zo rond het af
scheid van de Meer, komen die emoties opnieuw
boven."
Hij moet even slikken. „Ik hoop nog één keer
op een goede dag op een bezoekje aan het nieu
we stadion. Aan de Arena. Het moet er mooi zijn.
Met wat zuurstof erbij moet ik er kunnen komen.
Hoop ik."
Breekbaar hangt Piet C. Bosman (63) in z'n
stoel bij het raam. Een zuurstofslangetje in de
neus. EUy waakt naast hem, klaar om waar nodig
in te grijpen. De ziekte is slopend. Het zijn slechts
de zoete herinneringen die hem zo nu en dan nog
doen opveren.
Piet Bosman bewoonde met Elly bijna zesen
twintig jaar het huisje Voorland/Diemen-zijde,
één van de vier woningen binnen stadion De
Meer. „Elly werkte bij Maud van Praag, Jaap z'n
vrouw toen. Ze kon goed met haar opschieten. Ze
was daar dag en nacht. Hoe ging dat in die tijd?
Mevrouw was vaak weg, meneer was vaak weg.
Overdag, maar ook 's avonds. Elly deed de huis
houding en paste op de vier kinderen, ook op
kleine Michael. Zelfs met de vakanties naar Italië
ging ze mee."
„Ik werkte in Amstelveen, als hovenier bij m'n
broer. Ik had verstand van gras. Zodoende belde
meneer Van Praag mij. Of ik terreinknecht van
Ajax wilde worden. Het was hard nodig, zei hij.
De velden waren zwart, van voor naar achter. Ze
waren helemaal zwart gespeeld. Het kon zo niet
langer."
„Henk Angel, mijn voorganger, had bij een
boer gewerkt. Van kunstmest had hij nog nooit
gehoord. Het onderhoud van een voetbalveld was
natuurlijk heel ander werk dan het werk op zo'n
weiland. De verzorging, de kunstmest, de gras
soorten, het zaaien. Het is een vak apart. Een
beetje te krap zaaien is niet goed, te dik zaaien is
ook niet goed. Zaaien deden we in die tijd nog ge
woon met het handje. Een strooimachine was er
niet. We hadden alleen een trekkertje, een Fordje
lil, voor het aanvullen van de aarde."
„De velden lagen er niet best bij. Angel liep er
al zoveel jaren rond dat je hem niet zomaar pas
seerde. Heel voorzichtig zei ik hem af en toe dat
het een tikkeltje anders moest. Op een dag had
den we de boel net gemaaid, toen hij zei: zullen
We effe kunstmest gaan strooien? Ik zei: Ben jij
gek? Dan komt er te veel zout in de wondjes, dan
komt er zout in de afgemaaide puntjes van de
sprieten, dan branden ze in door al dat zout en
dan worden ze bruin en dat kunnen die voetbal
lers natuurlijk niet gebruiken.
De vakman kan zich opwinden over het gebrek
aan deskundigheid tegenwoordig onder de ter-
reinineesters. „Het is echt een fabeltje dat de vel
den er dit voorjaar zo slecht bijliggen als gevolg
van de vorst. Die vorst heeft daar niks mee te ma
ken. Het kwaad is vorig jaar zomer al geschied.
Toen moest er zonodig massaal beregend wor
den, vanwege de droogte. Dat had men niet moe
ten doen. Als je sproeit blijft de wortel bovenin.
Maar de wortel moet beneden blijven. Die moet
daar het water blijven zoeken. Het is heel simpel,
maar breng ze het maar eens aan hun verstand."
„Ik kijk voor de wedstrijd altijd eerst hoe de bal
rolt. Woensdagavond in de Kuip; ik zag het
meteen, dat veld daar was een ramp. Het gras
moet kort zijn en vlak. Zo was het vroeger al. Jo-
han Cruijff wilde altijd een zo vlak mogelijk veld
hebben. 'Vooral in de doelgebieden, Piet, vanwe
ge het contra-effect', zei hij me dan. Cruijff be
handelde me met veel respect. Hij liet me in mijn
waarde. Ook toen hij trainer was bij Ajax. 'De vel
den zijn van jou. Piet, daar bemoei ik me niet
mee'. Cruijff is nooit moeilijk voor me geweest.
Alleen als je op zijn gebied kwam. Dan wist hij
het je wel te vertellen."
„Met geen trainer heb ik last gehad. Met Cruijff
niet. Met Michels niet. Met Kovacs niet. Ik had al
leen problemen met die Kraay. Dat vond ik maar
een eigenwijze peer. 'Piet, daar hangt nog een
prikkeldraadje los', zei hij vaak zo'n beetje treite
rend. Ik zei dan: 'Het spijt me, meneer Kraay, ik
ben er voor het gras, niet voor het ijzer."
„Bij mijn afscheid beschikte Ajax over één van
de beste velden van Nederland. Waar ik me over
kan verbazen is dat iedereen tegenwoordig bij
Ajax maar over dat veld loopt te springen. Ook
Jan Bakker. Jan is geen terreinknecht. Hij is als
schoonmaker gekomen. Eigenlijk is het onverant
woord om hem op de velden los te laten. Maar ja,
Ajax zal wel denken, voor die laatste maanden,
waarom zouden we nog terreinmensen aantrek
ken?."
„Als ik voor controle naar het Onze Lieve Vrou
we Gasthuis moet en we passeren op de Midden
weg de Meer dan zie ik wel eens zo'n grote plas
op het trainingsveld liggen. Ik begrijp dat dan
niet. Zo'n plas is niet nodig. Een uurtje prikken
met een riek en er kan weer op getraind worden."
„Sinds ik weg ben bij Ajax is het hoofdveld al
een paar keer afgelast. Daar sta ik dan van te kij
ken. In mijn tijd gebeurde dat zelden. Als er moet
worden afgelast, ligt dat niet aan het weer maar
aan de verzorging. Als je het als terreinknecht
goed wilt doen, moet je als het ware op het veld
slapen en soms, als je weet dat er zwakke piel >u
liggen, bereid zijn om desnoods tot diep iirla
nacht door te gaan om de plaggen goed te lej i
of het gras in te trappen. Vooral als er nachfi ik
wordt verwacht. Dan moet je niet rusten,
moet je juist aan de slag."
Regen, vorst en wind. Het zal in de Arena op
meer van invloed zijn. Bij slecht weer gaat v
woon het dak dicht. Geen vuiltje aan de lucht. i.
„Ik zeg het wel eens tegen Elly: hoe zulle rip
dat doen straks daar in de Arena? Het gras ga
bakken, maar ik kan me dat niet voorstellen
is kruipend spul. Het groeit alle kanten op.
kunnen ze dat gras nou goed houden in die
ken? Hoe zit dat met die randen van die bak
Als de bal op die rand komt, wat dan? En wa
een speler een sliding maakt op die randi)N
prakkezeren tegenwoordig van alles, het zal -
maal wel ingenieurswerk wezen, maar daa ,t
zeg ik, ik ben er wel nieuwsgierig naar. Ajaxl nt
nende zal het wel goed zitten, maar met m'n t ic
renverstand kan ik er voorlopig nog niet bij
Piet Bosman werkte bij Ajax. Dat beteke^,
wat. „Als je zei dat je van Ajax was, kreeg je i1'
een voorkeursbehandeling. Ik heb het wel ge n
dat ik 's avonds door de politie werd aangel as
den met m'n autootje en met misschien een !t
te veel op maar als je dan zei dat je van Ajaxi T
mocht je doorrijden. 'Oh, we zien het al, u tai
meneer Bosman van Ajax, rijdt u maar door 0l
die tijd kende ik ze allemaal, die smerissen." ai
Normaal zou Piet C. Bosman zondagmidi
bij het definitieve adieu van de Meer tijdens A n
Willem II, weer op het dak van de eretribune
geklommen om de vlag te hijsen. Zoals hij n
destijds altijd deed voor elke thuiswedstrijd
Ajax 1. „In de archieven van Ajax is een mooie
to bewaard gebleven, waarop ik op het dak
met die vlag."
„Ja, Piet", zegt Elly trots. „Dat is zo. Het is
heel mooie foto. Weet je nog, toen droeg je t 0,
het eerst dat geruite colbertje.
