IDEN
Rel op Waardeiland over kappen bomen
ize kopers: 'We zijn belazerd, geef terug dat geld'
Leiden
w Last
112,"
ASDAGEN
aterdag 6 april a.s. bij
)ennis Mannenmode!
Studentenhuisvesting
schaft servicekosten af
Nu overal te koop
'Dit is de laatste keer'
Chloor, soda en melkpak
op de milieuweegschaal
6 APRIL 1996
LN EGMOND. 071-5356414. PLV -CHEF HANS KOENEKOOP. 071-5356429
Tiroler sferen
1 gr Het wintersportge-
I voel herleeft op 13
april als Leiderdorp in Tiro
ler sferen is tijdens een
grote reünie nabij de A4.
Jachthaven
Een jachthaven
I O voor zeewaardige
plezierschepen is haalbaar
in Katwijk, meent de
IJmuidense havendirec
teur.
1896
jche Studenten-Roeivereeniging „Njord" ontving haar
boten van den bekenden Franschen scheepsbouw-
'bossunet. De Vereeniging ontving een outrigged-vier
^atrigged-acht, zoodat alle studenten-roeivereenigingen
h nu van een achtriemsgiek zijn voorzien. Verder kwa-
foor persoonlijke rekening aan een wherry en een race
Cude ploegen zullen door het bekende oud-lid van
t Damsté, worden getraind, de jonge door den heer
Evager, oud-race-roeier der Vereeniging.
1971
^■jckeyteams uit Oxford zullen het paasweekeinde in
PtH doorbrengen. Tijdens de uitwisseling in Engeland
Je afspraken gemaakt. Vrijdag komen de gasten aan in
u£iis van Roomburg voor de maaltijd en een gezellige
sude spelers uit Oxford nemen zaterdag deel aan een toer-
msterdam. De LMHC is eerste paasdag gastheer van de
bezoekers en heeft een toernooi op het programma
4ieede paasdag wordt er op Roomburg eveneens een
'georganiseerd. Alle avonden zullen met een feestelijk
ina worden afgesloten.
Op Waardeiland ruziën bewoners over de kap van tien
tallen volwassen bomen. Een groep bewoners heeft 'ten
einde raad' wethouder J. Laurier gevraagd de kapvergun-
ning alsnog in te trekken. Deze bewoners zijn vooral
boos op het bestuur van de Vereniging Waardeiland. Dat
zou achter hun rug om de vergunning hebben geregeld.
„En volgende week moet ik lijdzaam toezien dat de linde
in mijn tuin, op mijn eigen grondgebied, wordt omge
zaagd", zegt de boze bewoner P. van der Linde van de
Krefeldlaan.
komende dinsdag al wordt be
gonnen met de kap."
LEIDEN HANS KOENEKOOP
Een andere bewoner van de
Krefeldlaan, mevrouw Derks, is
witheet op voorzitter P. van Dijk
van de Vereniging Waardeiland.
Ze verwijt hem het opzettelijk
achterhouden van informatie.
,,We zijn niet in de gelegenheid
gesteld bezwaar te maken tegen
de kapplannen. Pas gisteren
kregen wij officieel te horen dat
„U moet weten dat een heel
beroemde tuinarchitect uit
Amerika twintig jaar geleden
het groenplan voor het Waard
eiland heeft gemaakt. En dat
plan wordt nu gemold omdat
een paar bewoners vinden dat
ze te weinig zon in huis of tuin
hebben. Verplaats dan je stoel
zou ik zeggen", zegt mevrouw
Derks.
Het plan om volwassen bo
men te verwijderen is ongeveer
een jaar oud. Het is gemaakt
door de groencommissie van
het Waardeiland, onderdeel van
de vereniging. In de groencom
missie zitten ook bewoners,
omciat op Waardeiland alle
grond particulier eigendom is.
Twee bewoners van de Kre
feldlaan, Van der Linde en E. de
Jongh, namen met grote be
zorgdheid kennis van het plan.
Zij zagen geen enkele aanlei
ding voor het kappen van ge
zonde volwassen bomen. Het
duo hield een enquête in de
Krefeldlaan en daar kwam uit
dat veruit de meeste bewoners
tegen de kap waren. ,,We hoop
ten dat het bestuur het nut zou
inzien van een algemene leden
vergadering, zodat we geza
menlijk over het plan konden
spreken", vertelt Van der Linde.
,,Maar die vergadering is er
nooit gekomen".
Wel kwam gisteren de brief
van voorzitter Van Dijk in de
bus waarin wordt aangekondigd
dat komende dinsdag 19 bomen
worden gekapt. Van der Linde:
„Nu staan we voor een voldon
gen feit. En dat vind ik het kwa
lijke. Het bestuur wist van de
protesten van de bewoners. Ook
de gemeente wist dat, want ik
heb diverse keren gebeld met
Klijnstra, de boomspecialist.
Maar zonder ons te verwittigen
hebben ze de zaak beklonken
en alle klippen van inspraak
omzeild."
Van der Linde heeft 'ten einde
raad' namens een dikke dertig
bewoners van de Krefeldlaan
een brief naar wethouder Lau
rier geschreven. Met daarin het
mieverkoop in Holiday Inn met verrassingen
J mevrouw Roest had-
jV ff gehoopt op de Nin-
7- ne Boy, een spelcom-
ien keurige kartonnen
pr onze zoon." Ze ble-
Sdelijk een kat in de
cht te hebben: twee
fflg geluidsboxen. „We
iciu,,iet precies waar we
lalden. Eigenlijk heb-
'°9"ier niets aan." Iets ko-
je eigenlijk niet wilt
ara, hoe kan dat? Nie-
j de bezoekers die die
i beantwoorden, gis-
g na afloop van de zo-
Massive Stock Liquida-
L in een klein zaaltje
lay Inn aan de Haagse
1 'eg.
ertentie in deze krant
erdag had er nog wel
kelijk uitgezien. Een
Jterkoop met artikelen
«scherpe prijzen. Wat
FA'S GROOTSTE
DEKTE MARKT
00 KRAMEN
DE
ERWIJKSE
1F0RMATIE:
251-262666
te denken van kleurentelevisie
voor 149 gulden, een camcorder
voor 250 gulden en een Olym-
pus-camera voor 25 gulden? Je
hoefde alleen maar een tientje
toegang te betalen, dat was al
les. Nou ja, zo stond het ten
minste in de advertentie. In de
praktijk gaat het er iets anders
aan toe.
„Van alle spullen die hier
staan, is 95 procent gegaran
deerd nieuw", zegt de verkoper
die alleen Engels spreekt („We
zijn een Engels bedrijf'). Welkg
spullen wel en welke spullen
niet, vertelt 'hij er niet bij. En
dan nqg iets: „We zijn vandaag
iets later begonnen, omdat we
moeite hebben met de bevoor
rading. Sommige van onze
vrachtwagens staan nog op de
boot of in de file." Kortom, veel
van de spullen die in de adver
tentie staan vermeld zijn niet
aanwezig.
Hoe verloopt de verkoop ver
der? Snel en chaotisch. Eerst
een paar spulletjes om het pu
bliek lekker te maken. Video
banden voor een gulden per
stuk, een mini-tv voor een tien
tje. Dan begint het pas echt.
Wie er 25 gulden wil betalen,
vraagt de verkoper. Wie toehapt
kan in elk geval rekenen op een
aantrekkelijk artikel en blijven
meedoen aan de verkoop, zo
kletst hij. Wie niet wil dokken,
kan alleen nog maar toekijken.
Zestien van de pakweg dertig
aanwezigen happen toe en be
talen.
Wat is het 'aantrekkelijke arti
kel'? Een walkman, die zo op
het eerste gezicht geen 25 gul
den waard is. Dan gaat het ver
der. De verkoper stalt een reeks
produkten voor zich uit: een ge
reedschapskist met inhoud, een
autoradio met boxjes, een mini-
set, een kookset, een fotocame
ra met statief en een dameshor
loge. Neem de camera. In de
advertentie staat die met koffer
aangekondigd voor achthon
derd gulden. Als de camera te-
Echtpaar Roest verbaast zich over de 'verrassjng' die hun maar liefst vijftig gulden kostte. Na aandringen konden ze hun geld terugkrijgen.
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
voorschijn wordt gehaald, ste
ken verschillende mensen hun
hand op. „Hoe heet je?" vraagt
de verkoper aan een jonge man.
Die noemt zijn naam en onmid
dellijk begint de verkoper weer
te ratelen. „Wat kan ik erbij ge
ven?" vraagt hij, een cadeau
suggererend. „Een stereoset?
Een autoradio? Oh, die heb je al.
Een kleurentelevisie dan?
Prachtig!" Na een vijf minuten
aanhoudende woordenstroom
verdwijnt echter alleen de ca
mera richting de man, voor een
prijs van tweehonderdvijftig*
gulden.
Buiten wordt de
(merk Tamashi) nog eens goed
bekeken. Het chic ogende ding
zou bij geen enkele fotovakzaak
meer dan vijf tientjes kosten.
Vader heeft dezelfde vangst. Al
les bij elkaar hebben vader en
zoon ongeveer 650 gulden uit
gegeven voor twee camera's en
een paar prullen. „Ach, voor
een keertje was het leuk", ver
zucht vader met een teleurge
stelde blik. I.Een vage boel was
het", voegt zijn zoon eraan toe.
„We hadden een verkoping bij
opbod verwacht."
Het is meer een loterij, zo
blijkt wanneer de klapper aan
bod komt, althans volgens de
verkoper die steeds harder be
gint te praten. „Een kleurentele
visie voor vierhonderd gulden.
Wie wil? Niemand? Dan doen
we het anders. Wie biedt er vijf
tig gulden?" In totaal acht han
den gaan de lucht in. „Houden
jullie van gokken? Ja? Durven
jullie dat?" Niemand die nee
schudt. Het gokken kan begin
nen. Wie vijftig gulden betaalt,
krijgt een dichtgebonden vuil
niszak met verrassing. Wat heet
verrassing. Niemand van de
acht gaat naar huis met de kleu-
Woonlasten studenten omlaag
LEIDEN CAROLINE VAN OVERBEEKE
Studenten hebben met de
Stichting Leidse Studentenhuis
vesting (SLS) een akkoord be
reikt over het afschaffen van de
servicekosten. Dat betekent dat
voor vele huurders de woonlas
ten met ingang van 1 januari
1997 met enkele tientallen gul
dens omlaag gaan.
Veel studenten betaalden ser
vicekosten voor huishoudelijke
apparaten zoals vloerbedekking,
koelkasten, kookplaten en stof
zuigers. Deze spullen zijn door
de SLS op verzoek van de bewo
ners aangeschaft. Vaak was dat
een fors bedrag omdat de stich
ting ook de rente doorbereken
de. „De studenten betaalden in
feite /oor elk apparaat zo'n an
derhalf keer", aldus B. Maassen
van de SLS. Bovendien betaal
den nieuwe huurders soms voor
apparaten die kapot waren of
meegenomen door de vorige
bewoners. „Dat konden wij
moeilijk controleren", zegt A.
Bezoen, hoofd financiële en
economische zaken. „De ser
vicekosten waren dan ook vaak
een bron van conflicten tussen
de huurders en de SLS. Studen
ten wilden niet betalen voor
spullen die er niet waren. Wij
wonnen de meeste van die
huurcommissie-zaken, omdat
wij met bonnen kónden bewij
zen dat we de spullen wel dege
lijk hadden aangeschaft. Maar
het was een complex systeem
met maandelijkse voorschotno
ta's en jaarlijkse eindafrekenin
gen. Daar wilden we vanaf."
De SLS heeft het systeem van
kamerinspectie inmiddels verla
ten en ook de waarborgsom
men afgeschaft. Het doorbere
kenen vati de rente aan de
huurders en de afschrijving
kostte de stichting enorm veel
'administratieve rompslomp'.
„Het afschaffen van die bijko
mende kosten brengt duidelijk
heid. We hebben met de huur
ders afgesproken dat wij het
grootste deel van de kosten, 1,7
miljoen gulden, op ons ne-
„Een klein deel hiervan zullen
we aan de studenten doorbere
kenen. Een aantal bewoners be
taalt een bedra"g van gemiddeld
drie gulden per maand, gedu
rende maximaal drie jaar. Dat
laatste is afhankelijk van het
aantal spullen en de resterende
boekwaarde. Daarmee kopen ze
de apparaten af en zijn deze in
principe hun eigendom."
Bij uw plaatselijke boekhandelaar,
kiosken, warenhuizen en VVV Leiden.
.Voor slechts
*"Leiden in Last" is een fictief detectiveverhaal dat
zich afspeelt rond de 3 octoberviering.
Het feest dreigt niet door te kunnen gaan omdat Leiden
weer is afgesloten van de buitenwereld.
Dat is aanleiding genoeg voor Burgemeester Goekoop
om het detectiveduo Jules Ollie in te schakelen.
Zij gaan vervolgens op speurtocht door de stad op zoek
naar de daders en het motief
Uitgegeven door KBU Uitgevers te Oisterwijk.
verzoek de kapvergunning in te
trekken. „Zodat er alsnog een
bewonersvergadering kan wor
den belegd. Maar of we veel
kans maken, weet ik niet. On
langs had ik boomspecialist
Klijnstra nog aan de telefoon. 'Je
kunt wel aan die boom gaan
hangen, maar je houdt het toch
niet tegen', zei hij."
Voorzitter P. van Dijk trekt
geen boetekleed aan. „Alle be
woners hebben vorige zomer
een brief gekregen waarin de
plannen zijn uiteen gezet. Dat
was nadat we reacties van be
woners hadden verwerkt. Mijn
heer Van der Linde heeft een
enquête gehouden, maar wij
daarna ook. En uit onze bleek
dat 29 bewoners voor het plan
waren en 9 tegen. Met dat gege
ven voelden wij ons voldoende
geruggesteund om verder te
gaan. Een bewonersvergadering
had naar mijn idee geen zin
meer." Van Dijk wijst erop dat
het kapplan is opgesteld samen
met de gemeente. „Alle 19 bo
men die volgende week worden
verwijderd, zijn te groot, staan
te dicht op elkaar of dreigen
schade te veroorzaken aan hui
zen of rioleringen." Ook wijst de
voorzitter erop dat de kapver
gunning ter inzage heeft gele
gen. „Dat heeft in januari in het
Leids Nieuwsblad gestaan. Als
bewoners dat niet lezen, heb
ben ze pech gehad. Bovendien
hebben ze lang genoeg de tijd
gehad om navraag te doen."
Van der Linde weet dat er een
publicatie is geweest. „Ik heb bij
diverse buren nagevraagd, maar
niemand heeft het gelezen. Ik
kan niet anders dan conclude
ren dat het Leids Nieuwsblad
precies die keer niet is verspreid
op Waardeiland."
rentelevisie, zo blijkt op de par
keerplaats (de zakken mogen
pas buiten opengemaakt wor
den). Wel met een paar goedko
pe geluidsboxjes van hooguit
twee tientjes, zoals het echtpaar
Roest.
Een handjevol teleurgestelde
bezoekers loopt dan ook terug
naar de zaal en eist het geld te
rug. „We zijn belazerd. Wat
moeten we met die walkman en
met die boxjes. Geef terug dat
geld." Schoorvoetend betalen
de organisatoren. „Maar niet
verder vertellen, hè", fluisteren
Als Holiday Inn voorafhad geweten wat de activiteiten van Nor
thern Stock inhouden, zou het zaaltje nooit verhuurd zijn. „Ie
mand binnen onze organisatie heeft daar helaas mee inge
stemd", zegt directeur M. Worms. „We wisten dat ze vorige
week in Haarlem waren geweest en wilden navragen wat de er
varingen waren van degenen die daar de ruimte verhuurden.
Helaas konden we de juiste persoon niet bereiken voor com
mentaar. Laat het in elk geval duidelijk zijn dat ik het erg onple
zierig vind wat er nu gebeurt. Het is in elk geval de laatste keer."
Het World Trade Center in Rotterdam, waar Northern Stock
eerder deze week ook neerstreek voor een verkoopsessie, zegt
vreselijk in de maag te zitten met de activiteiten van het Engelse
bedrijf. Hoofd van het congrescentrum M. van Engelenburg:
„Mensen zien ons terecht als een bonafide bedrijf. De gedupeer
den reclameerden bij ons toen ze merkten dat ze waren opge
licht. Wij doen er alles aan om deze praktijken buiten de deur te
houden, voelen ons net zo bekocht als de gedupeerden."
De 'magazijnverkoop' valt waarschijnlijk niet onder de Wet op
de Kansspelen, die een vergunning verplicht stelt voor loterijen
en dergelijke, zegt politievoorlichter T. Stuifbergen. Volgens die
wet is er sprake van een kansspel als men een lot koopt, zonder
te weten of daar een prijs op zal vallen-. In het geval van de ma
gazijnverkoop legden mensen vijftig gulden in, in de zekerheid
dat ze er iets voor zouden krijgen. Ze wisten alleen niet precies
wat.
„Stel dat je in een winkel vijftig gulden geeft voor een doos
waarvan je niet weet wat erin zit, en die je pas nadien open mag
maken. En achteraf blijkt daar alleen een briefje met 'bedankt
voor de vijftig gulden' in te zitten. Dat is dan geen kansspel, al
gebruik je je verstand natuurlijk niet als je daar intrapt", zegt
Stuifbergen. „Die magazijnverkoop gaan we onderzoeken als
mensen met serieuze Idachten komen dat ze bekocht zijn, en die
hebben we nog niet gehad. Of als de organisatie grote borden
met 'Tombola' of'Rad van Avontuur neerzet. Want daar moeten
ze een vergunning voor hebben."
Zes weken milieuvriendelijk winkelen
LEIDEN/REGIO MONICA WESSELING
Inwoners van de Leidse regio
wordt het dit najaar 'makkelijk'
gemaakt om het milieu daad
werkelijk te ondersteunen. Van
16 september tot 26 oktober
wordt er in een aantal winkel
centra in de regio de actie
'Milieuvriendelijk winkelen' ge
houden. Doel van de actie is
burgers èn winkeliers bewuster
te maken van de milieuvoor- en
nadelen van produkten en hun
verpakking.
Het is, zo maakt de Leidse
millieuwethouder J. Laurier
meteen duidelijk, zeker niet de
bedoeling om met een opgehe
ven vingertje de consument be
lerend toe te spreken. „We gaan
echt niet allerlei produkten ver
bieden of verfoeien. Nee, de
consument krijgt gewoon heel
veel informatie en kan daarmee
zelf, als hij dat wil, een milieu
vriendelijke keuze maken."
De actie wordt gehouden in
'normale' winkelcentra. „We
richten ons op de gewone con
sument. We willen duidelijk
maken dat milieuvriendelijk
heid het stadium van de geiten
wollensok ver voorbij is." In de
zeven Gevulei-gemeenten die
aan de actie meedoen (Wasse
naar en Warmond laten verstek
gaan) wordt in minimaal één
winkelcentrum actie gevoerd.
De actie is een samenwerkings
verband tussen de Gevulei, de
gemeenten en de winkeliersver
enigingen.
In samenwerking met de win
keliers wordt in alle produkt-
groepen het predikaat 'meest
milieuvriendelijk' weggegeven.
Zo krijgt in de groep schoon
maakmiddelen de soda een
plusje boven de milieubelasten-
der chloor en in het rek wc-pa-
pier krijgt het hergebruikte, niet
gebleekte een pluim. Met stic
kers wordt aangegeven wat de
meest milieuvriendelijke keuze
is binnen een bepaalde pro-
duktgroep. Laurier: „We gaan
dus geen produkten verbieden
of zwart maken, maar gaan van
het omgekeerde uit. Mensen
vertellen wat de beste milieu
keuze is."
Ook aan de afvalberg wordt
tijdens het milieuvriendelijk
winkelen extra gewerkt. Samen
met de winkelcentra worden
linnen tasjes gedrukt en uitge
geven. I let 'Wilt u er een plastic
zakje bij?' is dus een paar week
jes taboe.
Zes weken actie op een jaar
lang boodschappen doen. lijkt
nauwelijks zoden aan de dijk te
zetten. Laurier erkent dit: „Het
is een bewustwordingsproces
waaraan je geruime tijd zult
moeten werken. In het voorjaar
komen er nieuwe acties." De
Gevulei, het samenwerkingsver
band op afvalgebied van de
Leidse regio, verzorgt voorlich
tingsmateriaal, de winkeliers
vullen de actie grotendeels ver
der zelf in. Zo is het zeker niet
ondenkbaar dat een slimme
winkeliers tijdens de actie gaat
stunten met herlaadbare batte
rijen of ander milieuvriendelijk
spul.
