Katten zijn geen kannibalen
De EO, abortus en een uitspraak van de rechter
Thema-middagen
op school succes
Met akoestiek van Stadsgehoorzaal was niks mis
Schrijvende lezers
leeftijdsdiscriminatie
Pad langs
'Rembrandt'
doortrekken
Doodsteek voor Leidse wijkorganisaties
De grote verbazing van Wijkkomitee Plan Noord
BELONING: TIEN MILLE
Pak rammel op blote achterste van 't Hart
WOENSDAG 27 MAART 1996
het Leidsch Dagblad van 8
naart 1996 kon men lezen dat
it een landelijk onderzoek van
iet meldpunt leeftijdsdiscrimi-
atie is gebleken, dat bijna de
elft van de mensen die gebeld
ebben naar dit meldpunt, rond
e 40 jaar was. Gezien de uitslag
het aantal bellers, ruim
8.000, wil politiek Den Haag
indelijk optreden, om deze ja-
üilange bekende discriminatie
trafbaar te maken.
Dus het wordt opgenomen in
toekomst, dat leeftijdsdiscri-
ïinatie in het Wetboek van
trafrecht terecht komt. Zelf
eb ik ruim 25 jaar geleden al
dit onderwerp besproken tij
dens sollicitaties, met als ge
volg: „U hoort nog van ons."
Dus afgewezen.
Wat zou Nederland er mooi
c.q. mooier uit gaan zien en de
mensen weer ietsje meer geluk
kiger worden, naast verlagingen
van onze belastingen, als óók in
het Wetboek van Strafrecht
wordt vermeld: wanbeleid, on
behoorlijk bestuur, vriendjespo
litiek en kiezersbedrog door zo
wel politici als ambtenaren. Le
ve de democratie.
Bram Hensing,
Leiderdorp.
Naar aanleiding van de beide beden
kelijke uitspraken van een en dezelfde
rechter aangaande de abortusreporta
ge van de EO (LD 12-3-96 en 16-3-96):
De EO heeft kennelijk 'staatsgevaar
lijk' materiaal geproduceerd. Het
grondwettelijke en rechtsstatelijke ver
bod op censuur is door de heer Oiobio
de Catro, vice-president van de Am
sterdamse rechtbank, opzij gezet we
gens een reden die in dit concrete ge
val (waar hij als kort-gedingrechter
slechts een uitspraak over mag doen)
geen hout snijdt: door, met haar me
deweten, met een verborgen camera
opnames te maken van een eigen ac
trice zou de EO de privacy van die ac
trice krenken. Zou Fidel Castro al trots
zijn op deze eerste uitspraak, dezelfde
rechter besloot in de vervolgzaak van
vrijdag dat zijn eigen, eerste vonnis in
stand bleef en de hele zaak finaal de
doofpot in moet: het beeldmateriaal
moet vernietigd worden en zelfs
schriftelijke getuigenverklaringen die
nen van de aardbodem te verdwijnen.
Afgezien van het feit, dat men recht
heeft op berechting door een onpartij
dige rechter en Orobio de Catro dus, al
was het maar om de schijn te vermij
den, nooit de vervolgzaak had mogen
behandelen, rijst sterk de vraag wat er
nu precies op deze 'abortion-tapes'
staat dat het oog van de verborgen ca
mera kennelijk niet kan verdragen.
Heeft de EO de belangrijkste taak van
de pers, het blootleggen van 'dirty
little secrets' van het establishment,
met zijn opnames misschien te goed
gedaan? Uit de tapes zou immers blij
ken, dat aborteurs, in strijd met de wet
en, zoals uit de Intomart-enquête
bleek, in strijd met de mening van ver
uit de meeste Nederlanders, alle ver
antwoordelijkheid voor hun daden op
de zwangere afschuiven om toch maar
hun door elke belastingbetaler opge
brachte bloedgeld te bemachtigen.
Degenen die het geld moeten ophik-
ken mogen echter van de Amsterdam
se rechter niet vyeten wat er precies
met hun geld wordt gedaan, reporta
ges die het establishment raken mo
gen alleen met grote trom en zwaai
lichten worden gemaakt. Een begrij
pelijke stellingname, aangezien het
huidige establishment zich tracht te
legitimeren als rechtsstaat, als be
schermer der zwaksten, en meer dan
vijftienduizend abortussen per jaar al
leen al in Nederland dat imago na
tuurlijk niet versterken, te meer daar
onze mythologische volksvijand Num
mer Eén, De Georganiseerde Misdaad,
niet eens duizend doden per jaar
haalt. Tevens kan een inept establish
ment zich alleen handhaven door de
rest van de bevolking, al dan niet door
echte opium, apatisch te houden; een
reportage die mensen aan het denken
zou kunnen zetten kan zijn goedkeu
ring dus niet wegdragen.
Al met al zijn de 'EO-gate' uitspra
ken een knap staaltje van establish-
ment-justitie, zeker voor een paar uur
tjes werk.
N.a.v. de brand in de fietsen
stalling van Rembrandt Scho
lengemeenschap aan het Rogier i
van Otterloopad het volgende:
'ij
1. Er is geen aanduiding dat f
dit pad dood loopt. Velen rijden
c.q. lopen mis. Eén witte paal is
weg.
2. Kan dit pad, nu de rijwiel
stalling van de Rembrandt
Scholen Gemeenschap is ver-
brand, doorgetrokken worden? j>
Het zou toch mede gezien de
ontwikkelingen c.q. uitbreiding
van het verpleeghuis Zuydtwyck i
een zeer goede verbinding kun-
nen worden met park aanleg.
(Van belang voor 200 oudere
mensen in de omgeving).
.1
3. Het stuk grond naast de
(ex) rijwielstalling is niet be
paald tuin te noemen en zou
dus tegelijkertijd onder handen i
genomen kunnen worden. Is de
grond van de gemeente Leiden
of van anderen?
C.B. de Klerk Wolters, 1
Leiden. 1
Indien u reageert op
een artikel in deze
krant, wilt u dan in uw
ingezonden brief de da
tum vermelden waarop
het betreffende artikel
werd gepubliceerd?
Brieven worden in het
algemeen in deze krant
ondertekend met naam
en woonplaats.
Plaatsing van inge
zonden brieven bete
kent niet dat de redac
tie het eens is met de
inhoud ervan.
De redactie behoudt
zich het recht voor in
gezonden brieven in te
korten en plaatsing van
brieven te weigeren.
'Comités en stichtingen zijn on
democratisch' luidt de aanhef
van het artikel d.d. 19 maart jl.
Met enig gevoel voor ironie,
vind ik het uitermate doortas
tend dat de politiek eindelijk
gaat optreden tegen machtige
en met geld smijtende besturen
van wijkorganisaties. Want het
is vanuit democratisch oogpunt
toch bezopen dat er in sommi
ge wijken zelfs twee organisaties
blijken te zijn. Die dan ook nog
het lef hebben om er over
hete hangijzers in de wijk
soms publiekelijk twee verschil
lende opvattingen op na te hou
den. Natuurlijk kun je van de
politiek niet verwachten dat zij
de sociale vaardigheid bezit om
daarmee om te gaan. De con
clusie kan niet anders zijn dat
hieruit blijkt hoe ondemocra
tisch en ondoorzichtig deze or
ganisaties functioneren. Zonder
hierover ook maar een woord
met de betreffende organisaties
te wisselen, wordt de wethouder
bevolen dat de verordening
moet worden aangepast en de
subsidiekraan dicht moet.
Volgens PvdA-woordvoerder
Hillebrand moeten de wijkorga
nisaties dit beslist niet opvatten
als straf of zelfs maar als verwijt.
Onzin, natuurlijk niet!! Als zij
maar wel beseffen dat zij hun
langste tijd gehad hebben. Want
ook de politiek beseft uiteraard
donders goed dat nu al veel
wijkorganisaties grote moeite
hebben om hun bestuur te be
mensen. Helaas, dat heeft niets
te maken met ondemocratisch
besturen. Maar meer met het
feit dat er voor 'liefdewerk en
oud papier', in de praktijk maar
heel weinig mensen beschik
baar zijn om zich in het be
lang van een wijk geruime
tijd voornamelijk bezig te hou
den met (gemeentelijke) nota's,
bijeenkomsten en /of vergade
ringen. En die daar wel zin in
hebben zitten voor een groot
deel of in het verenigingsleven
of in de politiek.
De Stichting Wijkcomité de
Kooi is zeer democratisch maar
zit desalniettemin al jaren te gil
len om mensen die hun schou
ders willen zetten onder het be
hartigen en verdedigen van de
belangen van de hele Kooi. De
stichtingsvorm betekent voor
ons onder deze omstandighe
den een stukje stabiliteit en
continuïteit van overleg en in
formatie. Het omschakelen naar
een veremgingsvorm is mijns
inziens de doodsteek voor veel
Leidse wijkorganisaties. En niet
in de laatste plaats omdat de
wijkbewoners zeker niet staan
te trappelen om ook nog eens
contributie te gaan betalen voor
een wijkVereniging.
Deze teloorgang kan beteke
nen cfat de politiek nog minder
gesprekspartners en draagvlak
in de wijken zal aantreffen.
Waarna zij heel democratisch
vrij spel heeft om zonder tegen
spel te beslissen wat goed voor
ons is.
En dat zij zich daarbij ernstig
kunnen vergissen is bij de Leid
se referenda wel gebleken.
Bram Groeneweg,
Secretaris Wijkcomité de Kooi,
Leiden.
Met grote verbazing heb ik uit
het Leidsch Dagblad van 19
maart 1996 moeten vernemen
dat „wijkorganisaties verenigin
gen moeten worden". Is dat wat
de gemeente bedoeld met be
stuurlijk vernieuwen, ze lezen
het wel uit de krant?
Om de, door de bewoners ge
kozen, raadsleden en wethou
ders op de hoogte te houden
heeft de Stichting Wijkkomitee
Plan Noord in oktober 1995 aan
alle fractievoorzitters een be
leidsplan 1995/1996 toegezon
den. Hierin staat o.a. duidelijk
aangegeven wat de doelstellin
gen van dit wijkcomité zijn:
Het behartigen van de alge
mene belangen van de doel
groep in algemene zin ter ver
krijging van een algemeen ge
noegen de wijk betreffende.
en verder:
De bewonersgroeperingen
en de individuele bewoners in
de wijk Noorderkwartier wor
den aangeduid als 'de doel
groep'.
Dit is door een vereniging
niet uit te voeren. Een vereni
ging moet opkomen voor haar
leden. Hoe zit dat voor de niet-
leden? Kunnen die ook klachten
deponeren bij een wijkvereni-
ging? Nee, dus. Een wijkvereni-
ging komt op voor zijn leden!
Moeten de leden contributie
betalen? Nee, daar is niet vol
doende geld voor. Moet ieder
een dan gratis lid worden? Nee,
want niet iedereen wil lid wor
den! De LWO kan toch ook geen
vereniging worden?
Nee, meneer Hillebrand en
anderen van PvdA en CDA, wij
zien dit niet als straf of verwijt
maar als ondoordachtzaam-
heid, dóórdat er een wijkorgani-
satie niet werkt zoals het zou
moeten. Hoe denkt u aan te ge
ven dat we er beter vah worden?
Er wordt nu al niet geluisterd
naar wijkorganisaties.
Uw voorspelling, meneer Hil
lebrand, zal ook wel niet uiko-
men. Politie, de gemeentelijke
dienst Milieu en Beheer en de
LWO vergeten ook regelmatig
dat er een Stichting Wijkkomi
tee Plan Noord bestaat, on
danks dat we alle diensten en
organisaties in Leiden, in janua
ri 1995, een kaart hebben ge
stuurd met het nieuwe adres
van de secretaris en voorzitter.
Ons Wijkkomitee kan zeker wel
een goede gesprekspartner zijn.
Als u ons maar weet te vinden.
Inmiddels hebben de meeste
raadsleden en wethouders wel
een kaartje van mij met daarop
mijn adres en telefoonnummer.
Zo u die nog niet heeft, heeft u
nog geen persoonlijk contact
met mij gezocht.
Dat we ook nog zeer demo
cratisch zijn moge blijken uit
het feit dat wij bestaan uit afge
vaardigden van diverse bewo
nersorganisaties uit het Noor
derkwartier, meneer Van der
Veen. Weet u eigenlijk wat voor
instituut een comité is? Nog een
vraag: Als een wijkvereniging uit
drie leden bestaat, heeft het dan
een bestaansrecht om voor zijn
bewoners op te komen? Hoe zit
dat met een stichting? Let wel
dat die drie leden vaak wel veel
horen en zien in de wijk, dan
niet namens de leden, maar wel
namens de bewoners kunnen
spreken.
Tegen meneer De Goede zou
ik willen zeggen: Laat je niet op
jutten en roep de wijkorganisa
ties weer bijeen om over dit on
derwerp te praten.
Bram Pater,
voorzitter Stichting Wijkkomi
tee Plan Noord.
Leiden.
laar aanleiding van het artikel
■m ver de opvoedwinkel stuur ik u
eze brief.
Zelf ben ik als leerkracht
werkzaam op de basisschool De
'iersprong in Leiden. De laatste
aren merkten mijn collega's en
steeds vaker dat ouders op
oeden vaak moeilijk vonden,
ijdens de rapportbesprekingen
wamen er vragen over naar
ed gaan, televisie kijken, eten
n snoepen enz.. Meestal prak-
ische problemen en om zowel
Ie ouders als de kinderen te
i elpen, wilden we iets doen.
A Daarom hebben we op school
hema-middagen ingesteld. We
yA enen hiervoor materiaal bij de
J Richting Spel en Opvoeding en
inder schooltijd praten we met
een groep ouders over bijvoor
beeld pesten, televisie kijken,
speelgoed kopen, taalontwikke
ling, straf en belonen, angst bij
kinderen enz.. We vertellen ou
ders iets over het onderwerp en
praten erover naar aanleiding
van foto's en vragen. Het is
goed voor ouders om te horen
hoe het gaat bij andere ouders
en ze krijgen ideeën en tips.
Ook leren ze elkaar beter ken
nen en dit is ook gezellig voor
de sfeer op school.
Het bevalt ons goed en mis
schien is het een idee voor an-
dére scholen.
Juffrouw I. van Krieken,
basisschool De Viersprong,
Leiden.
In samenwerking met het Leidsch Dagblad wil het
comité Elfstegentocht de opbrengst van de zondag 4
februari verreden schaatstocht ten goede laten komen
aan de Leidse gemeenschap. Lezers van deze krant
mogen volgens onderstaande spelregels plannen
indienen waarvoor maximaal tien mille beschikbaar is.
Ook goedkopere plannen komen in aanmerking voor
geldsteun.
(maximaal)
De plannen moeten aan onderstaande regels voldoen:
1. deelname is alleen mogelijk voor verenigingen, organisaties, e.d.
zonder winstoogmerk uit Leiden ofwel verenigingen, organisa
ties, e.d. waarbij veel Leidenaars (meer dan 50 procent) zijn aan
gesloten.
2. net ingestuurde plan dient de navolgende elementen te bevatten:
wie is de indiener van het plan, voor wie is de aanvraag bedoeld
(welke doelgroep), onderbouwing van het plan (waarom dit doel?
begroting van de kosten, de datum waarop de activiteit plaats
heeft.
3. plannen dienen uiterlijk 15 april 1996 te zijn ingediend op het
navolgende adres: hoofdredactie Leidsch Dagblad, Postbus 54,
2300 AB LEIDEN, onder vermelding van 'Actie Elfstegentocht'.
4. de redactie van het Leidsch Dagblad maakt een voorselectie van
maximaal 15 plannen. De geselecteerde plannen worden gepu
bliceerd in het Leidsch Dagblad.
5. het bestuur van de Elfstegentocht neemt uiterlijk 19 mei 1996
(IJsheiligen) een besluit over de winnende plannen. De winnaars
worden in het Leidsch Dagblad bekend gemaakt.
'Al 25 jaar wordt er door de Algemene Nederlandse Unie van Muziekverenigingen (ANUM) een muziekweekend georganiseerd in de Stadsgehoorzaal, en dat naar ieders tevredenheid.'
FOTO ARCHIEF
Graag wil ik reageren op de opmerkingen van de heer
ir. Metkemeijer in het Leidsch Dagblad van 15 maart jl.
De heer Metkemeijer zegt hierin dat de Stadsgehoor
zaal niet is opgewassen tegen het geweld van het Resi
dentie Orkest. Hij is vooral beducht voor het koperwerk
van dit orkest (4 hoornen, 4 trombones). Wel, ik kan de
heer Metkemeijer verzekeren dat hij nergens beducht
voor hoeft te zijn.
Al 25 jaar wordt er door de Algemene Nederlandse
Unie van'Muziekverenigingen (ANUM) een muziek
weekend georganiseerd in de Stadsgehoorzaal, en dat
naar ieders tevredenheid. Top-juryleden zitten hier de
orkesten te beoordelen, en spreken vol lof over de
akoestiek van deze zaal. De verenigingen die meedoen
aan dit topconcours musiceren niets liever dan in de
Stadsgehoorzaal, en dan praat ik over toporkesten zoals
de Hoogoven Harmonie (96 muzikanten) of Emergo (70
muzikanten). En zo zijn er veel meer orkesten met zo'n
bezetting die in deze zaal hebben gemusiceerd. Dit zijn
wel blaasorkesten, met veel koper en houtinstrumen-
ten, zoals meer dan 4 hoornen of 4 trombones en 4
trompetten.
Als de heer Metkemeijer twijfelt of zö'n bezetting als
bet Residentie Orkest niet haalbaar is voor de Stadsge
hoorzaal, dan twijfel ik, en misschien velen met mij,
over de akoestiek na de renovatie van de Stadsgehoor
zaal (voor de renovatie goed).
De heer Metkemeijer is hierbij van harte uitgenodigd
om op 2 en 3 november a.s. het Najaarsconcert-con
cours van de ANUM bij te komen wonen.
J.J. Cornet,
regio bestuurslid ANUM,
Leiden.
Hierbij reageer ik op de inge
zonden brief van de heer J. v.d.
Geest uit Roelofarendsveen in
uw krant van 20 maart j.L De
heer Van der Geest begrijpt
niet waarom de katten uit de
Noorderstraat in Leiden van de
Dierenbescherming een 'eerlij
ke kans' krijgen om op verhaal
te komen, i.p.v. dat men hen
een genadespuit geeft.
In de eerste plaats zal een
dierenarts een dier nooit laten
inslapen als er nog een kans is
op herstel. Uit o.a. krantenbe
richten heb ik opgemaakt dat
de toestand van de katten zo
danig was, dat zij zeker konden
opknappen, om daarna in een
goed tehuis geplaatst te wor
den.
Toen de katten eindelijk uit
hun huis werden gehaald, wa
ren zij er niet best aan toe. Zij
waren het slachtoffer geworden
van de slechte geestelijke en
sociale situatie van hun baasje.
Daar konden deze dieren niets
aan doen. Nadat de baas over
leden was en zij geen eten
meer kregen, bleef niets anders
over om van het stoffelijk over
schot van de baas te gaan eten.
Zij herkenden dit toen niet
meer als een mens en ze had
den honger. De katten valt
niets te verwijten. Kannibalen
zijn ze zeker niet. Dat zijn die
ren die hun dode soortgenoten
opeten. Mensen hebben dat
ook gedaan, soms uit nood,
omdat er niets anders te eten
was.
Als er bij een rundveestapel
bij één dier Abortus Bang
wordt geconstateerd, moet de
hele veestapel geslacht worden,
zo schrijft de heer Van der
Geest. Dat is natuurlijk een
enorme financiële strop en erg
triest voor de koeien, maar dit
is niet te vergelijken met het
geval van de katten uit de
Noorderstraat. Geen van hen
lijdt aan een besmettelijke
ziekte en daarom wordt hun
gegund verder te leven.
Zeker voor mensen, die die
ren evenzeer het leven gunnen
als een mens, telt ieder men
senleven. Het zou niet moeten
voorkomen, dat mensen, door
welke oorzaak dan ook, onno
dig sterven. Maar dat is geen
reden om de katten uit de
Noorderstraat dan ook maar te
laten inslapen.
Laten we hopen, dat deze
dieren allemaal een goed te
huis vinden en voortaan een
prettig leven kunnen leiden.
Naar aanleiding van de column
'Ontucht' van Maarten 't Hart
d.d. 16 maart jl. het volgende.
Dat deze man een zwak heeft
'oor vrouwenkleding is ons al
len bekend en zijn goed recht.
Als grootmoeder draag ik graag
een lange broek en bij mijn we
ten is er nog nooit iemand van
verbazing van zijn fiets gevallen.
Echter, als tweeslachtig voelend
mens heeft hij, 't Hart, geen en
kel recht om op de stoel van Re-
né Diekstra te gaan zitten. Zijn
bagatelliserend gefemel over
wat hij in feite zo natuurlijk, zo
onschuldig en zo onontkoom
baar noemt is voor het grootste
deel van de bevolking, dat er
heel anders over denkt, uiter
mate kwetsend en kleinerend!
Ronduit stuitend is zijn slot-
betoog, dat met name publici
teit de oorzaak is van alle
trauma's die in feite niets an
ders zijn dan 'onschuldighe
den', etc.
Vervolgens gaat 't Hart op een
regeringszetel zitten en deelt
lintjes uit aan rectoren die de
naam van hun gemeenschap
pen veel belangrijker vonden,
dan jarenlang kinderleed. Hoe
graag zou ik deze 't Hart een
pak rammel geven op zijn blote
achterste. Met een grote houten
pollepel. Niet zozeer uit sadis
me. Hij mocht eens menen dat
hij door mij vibrerend geaaid
werd.
Anke van Humbeeck,
Leiden.
'Maarten 't Hart
gaat op een rege
ringszetel zitten en
deelt lintjes uit
aan rectoren die
de naam van hun
gemeenschappen
veel belangrijker
vonden, dan jaren-
lang kinderleed.'
FOTO LOEK ZUY-
DERDUIN
