Feest ondanks fraude
Handen naar voren en
schieten als een cowboy'
Cultuur Kunst
Anton Quintana wint
Woutertje Pieterse Prijs
Huldiging
choreograaf
Rijzende sterren Diane Verdoodt en
Ludwig van Gijsegem in Kapelzaal
>or
nl(
daf„1
eer prijs Tasjesdief
012
Uitgebreide Lakenhal moet meer
bezoekers trekken
j 8 MAART 1996
CHEF GERT VISSER. 071-5356441
Anton Quintana (1937) krijgt de
Libris Woutertje Pieterse Prijs
1996 voor 'Het Boek van Bod
Pa'. Hij kreeg de prijs voor kin-
der- en jeugdliteratuur, waar
aan een bedrag van 25.000 gul
den is verbonden, gisteren in de
Rode Hoed in Amsterdam. De
jury koos de roman voor de ou
dere jeugd uit ongeveer zestig
boeken die vorig jaar versche
nen.
Over het voortbestaan van de
prijs heerst onzekerheid. De Li
bris Groep trekt zich na deze
negende uitreiking als sponsor
terug. Dat besluit verbaasde het
bestuur van de stichting omdat
het prijzengeld net was ver
hoogd. De Vlaamse schrijfster
Anne Provoost was de eerste die
vorig jaar 25.000 in plaats van
10.000 gulden kreeg voor haar
roman 'Vallen'.
'Het Boek van Bod Pa' speelt
zich af in Centraal-Azië rond
1200. Hoofdpersonen zijn een
veertienjarige jongen en een
oude man, Bod Pa. Het is uitge
geven bij Querido. De jury vindt
dat Quintana over grote vertel-
kwaliteiten beschikt. De win
nende roman noemt zij „in alle
opzichten een dijk van een
boek."
DEN HAAG ANP
Het Nationale Ballet heeft de
voorstelling Assepoester afgelo
pen woensdag in het AT&T
Danstheater in Den Haag opge
dragen aan choreograaf, danser
en balletpedagoog Pieter van
der Sloot wegens diens 60-jarig
dansjubileum. Hij werd in het
bijzonder geëerd voor zijn pio
niersrol in de Nederlandse dans
in de eerste tien jaar na de
Tweede Wereldoorlog. Van der
Sloot (1926) heeft een interna
tionale reputatie, maar kreeg in
Nederland maar beperkte er
kenning. Na 1954 werkte hij
vooral in het buitenland.
„Mijn moeder leerde mij de
liefde voor het zingen," vertelt
Ludwig van Gijsegem. „Voor
een boerin was zangles nemen
echt niet zo gewoon, maar zij
nam privélessen in mijn ge
boortedorp Aalst (België), zong
in de plaatselijke zangvereni
ging zelfs aria's uit de Matt-
hauspassion."
„Ook van mijn vader kreeg ik
iets positiefs mee: indien ver
eist, een enorme concentratie
of een totale relax. Als ik stu
deer of zing is alles om me
heen verdwenen, gebruik ik
mijn tijd voor de volle honderd
procent. En als mijn auto me
dan gelijk een speer bij het een
of andere concert brengt, kan
ik bij aankomst m'n stoel naar
achter laten zakken en voor
een half uur als een blok in
slaap vallen, zodat ik volmaakt
ontspannen m'n taak voor die
avond op me kan nemen."
„Op mijn elfde jaar ging ik
naar de Schola Cantorum
'Cantate Domino' in Aalst. Dat
betekende driemaal per dag
oefenen, ook op Zaterdag. Ik
hield dat met groot plezier vol
tot en met de middelbare
school. Als ons dorp inmiddels
niet overwoekerd was door de
industrie, was ik boer gewor
den, want dat leven is zo goed
hè; de ganse dag zingend op
den tractor door het wijde
land!"
„Ik sprong ik in het diepe en
deed toelatingsexamen voor
het conservatorium, terwijl ik
eigenlijk het onderscheid tus
sen een kwart en een terts, al
thans theoretisch, niet kende.
Niemand om mij heen, behal
ve mijn moeder, geloofde er in,
maar, o wonder, ik werd in
Gent toegelaten voor theorie,
blokfluit en kamermuziek. Te
gelijkertijd nam ik zangles op
de muziekschool, waar ik Dia
ne Verdoodt ontmoette. Vanaf
die tijd verliep mijn leven in
grote lijnen parallel aan het ha
re. Samen naar het Kon. Mu
ziekconservatorium in Brussel
waar we studeerden bij Lo de
Vos. Samen zangles bij Profes
sor Bautz in Aken en bij Lu-
ciennc van Dijck in Mechelen
en samen naar het Kon.
Vlaams Muziekconservatorium
in Antwerpen waar we beiden
UM Vocale Kamermuziek be
haalden. Daarop deden we DM
Solozang in Zwolle met een
paedagogische aantekening én
we zijn met elkaar ge
trouwd."
„Een profeet is niet geliefd in
zijn eigen landstreek. Deze uit
spraak gaat voor van Gijsegem
helaas ook op. ,,lk heb nauwe
lijks werk in België, maar een
steendruk programma in Ne
derland, ik reis wat af in dat
landje! 't Is niet overdreven als
ik zeg dat Nederland voor mij
het aards paradijs is op vakge
bied; van Zwolle tot Maas
tricht, van Enkhuizen tot Eind
hoven heb ik mijn optredens.
Tenor Ludwig van Gijsegem
en sopraan Diane Verdoodt
zijn vanavond met pianiste
Lieve Mertens te beluisteren
in de K&O-Kapelzaal in Lei
den. Op het programma staan
duetten van onder meer
Schubert, Buckincx, Reuland,
Schumann en Van Beethoven.
Het optreden begint om 20.15
Het fanfarecorps 'Excelsior' uit Noordwijk, dat dit jaar 75
jaar bestaat, kende naast vele hoogtepunten ook moeilij
ke perioden. 'Excelsior' heeft zich daar steeds doorheen
geslagen omdat het eigenlijk één grote familie is. Ieder
een kan op elkaar steunen alsof het zijn eigen broer of
zus is. De klap was dan ook groot toen eind vorig jaar de
frauduleuze handelingen van de penningmeester bekend
werden. ,,Niet het verdwenen bedrag van 8500 gulden
doet zeer, maar wel dat een medelid ons vertrouwen
heeft geschonden," zegt Bertus van Schie, voorzitter van
'Excelsior'.
noordwuk sjoerd de jong
De onrechtmatige greep in de
kas dreigde de viering van het
75-jarig jubileum danig te ver
storen. „We wilden eigenlijk het
hele feest naar volgend jaar ver
schuiven," zegt Van Schie.
„Maar dan viert een andere
Noordwijkse muziekvereniging
al haar jubileum. Dus doen we
het toch dit jaar."
In oktober wordt een groot
feest gegeven en morgenavond
is er een jubileumuitvoering
met optredens van het orkest,
drumband en de majorettes en
minirettes van 'Excelsior'. Om
het geld hoeft het fanfarecorps
het niet te laten, want de ge
meente Noordwijk heeft een
renteloze lening van 11.000 gul
den toegezegd. „Alleen hadden
we in het programma voor de
jubileumuitvoering een histo
risch overzicht vvillen verwer
ken, maar door het akkevietje
met de penningmeester is het
daar hiet van gekomen."
In 1921 is het Fanfarecorps
'Excelsior' door oud-leden van
het fanfarecorps 'St. Jeroen' op
gericht. 'Excelsior' verzorgde,
naast concerten en serenades,
de muzikale omlijsting van fees
ten, processies, bedevaarten en
voetbalwedstrijden. De Duitsers
maakten tijdens de Tweede We
reldoorlog het repeteren en op
treden onmogelijk. Leden van
de muziekvereniging verborgen
de instrumenten, zodat het ko
per daarvan niet in de Duitse
oorlogsindustrie kon worden
gebruikt. Regelmatig deed het
fanfarecorps in z'n 75-jarig be
staan mee aan concoursen,
waarbij het vaak de eerste prijs
won. Het aantal leden steeg ge
leidelijk van zo'n 30 naar 92.
Het Fanfarecorps 'Excelsior' is
een familiegebeuren. Van Schie,
die zelf sinds 1959 lid is, zag ook
zijn twee broers, een zwager en
twee zoons lid worden. „Je
groeit ermee op en wordt op
een positieve manier geïndoc
trineerd," geeft hij als verkla
ring. „Vroeger was er ook niet
veel anders, had je in wezen
slechts een keuze tussen voet
bal en muziek."
De familiebanden zijn de rug-
gegraat van het fanfarecorps,
maar kunnen ook nadelig wer
ken. „Want," zegt Van Schie,
„geef je Jantje een klap, dan
doet dat Pietje zeer". Zo verliet
in de jaren twintig na een ruzie
een familie het fanfarecorps. „In
één keer verdwenen tien van de
toenmalige dertig leden," zegt
de voorzitter van 'Excelsior'.
Van Schie begon bij 'Excel
sior' als tamboertje en werd be
gin jaren zestig al op zijn ne
gentiende voorzitter. „Het be
stuur, allemaal mannen die veel
rsh>sitie Brinkman en Verkade
mgen» Janneke Brinkman-Salentijn en Kees Verkade ex-
hun litho's en aquarellen en bronzen sculpturen van 16
iet 31 maart in het Kurhaus in Scheveningen. Een deel
ipbrengst gaat naar het Ronald McDonald Kinderfonds,
exposeerde in 1993 ook al voor hetzelfde doel. Sylvia
derfonds-voorzitter, en Astrid Joosten, lid van het Co-
h Aanbeveling, openen de tentoonstelling.
id FN
ie arirstellingen Orkater afgelast
^Slt\busievelijk stond gisteren in de rubriek Podiumblik de
PegJling 'Collodi's waanzin' aangekondigd. Het stuk, dat
nnielvanavont^en morgenavond nog zou opvoeren in het
ige blater' 's evenwe' afgelast wegens een ongeval van een van
t be«frs
jcoopaffiches in Filmmuseum
Het Nederlands Filmmuseum in Amsterdam toont
laart tot en met 26 mei bioscoopaffiches uit de periode
emeejt 1995. De tentoonstelling heet 'The Reel World' en om-
stenuh honderd affiches uit de collectie van het museum, aan-
3n Cljmet enkele bruiklenen.
kTctie Jules Verne geveild
am» De veiling van de collectie boeken, brieven en ande-
o'vjionlijke documenten van Jules Verne (1828-1905) heeft
t ov<£r zovee' opgebracht als verwacht. Het veilinghuis Van
iHiejfiook Auctions in Amsterdam noteerde ruim 42.000 gul-
ecj nder de kopers bevonden zich voornamelijk Amerikaan-
ijise en Britse verzamelaars. Voor een kaart had een Parijse
ten Toneur ruim 1300 gulden over. De briefkaart uit 1883 was
t no|aan de Parijse uitgever van het boek 'De Stijfkoppige'.
riftelraart staan correcties, die de uitgever in de definitieve
ratiefoest aan^rengen. Tijdens de veiling kwam ook een cahier
onirf1011 Carmiggelt met Kronkels uit 1973 onder de hamer.
Jisterdamse particulier kreeg het schrift voor 2.400 gulden
pers in Scheepvaartmuseum
)am« Aan de steigers van het Nederlands Scheepvaart-
m in Amsterdam liggen het komend weekeinde het zeil-
uropa en een tiental klippers en tjalken afgemeerd. Zij
;n tot de traditionele vloot van het IJsselmeer. Bezoekers
meevaren op één van de historische schepen, meedoen
h wedstrijd touwtrekken en zeilmakers aan het werk zien.
edei ïkeinde kan het museum tegen een speciaal tarief worden
rkgeit. Bovendien is het zondag al vanaf 10.00 uur open.
ITlF
de jjesdief heeft weer een
>wonnen. De jeugdfilm
der Tuinier in de hoofd-
gde 'Silver Cairo for tea
s' op het internationale
val in Caïro.
yerc lmdebuut van Maria Pe-
zoo :ft nu zeven prijzen op
m, waaronder de Gla-
tijdens het Internatio
nale Filmfestival in Berlijn. De
Tasjesdief is nog in diverse Ne
derlandse bioscopen te zien.
Peters werkt momenteel aan
het scenario voor een tweede
film, gebaseerd op het boek
'Kladwerk'. De Nederlandse
Kinderjury bekroonde dat boek
van schrijfster Anke de Vries in
1991. Peters maakt de speelfilm
in samenwerking met onder
meer de KRO-televisie.
ij de uitbreiding van
De Lakenhal is veel
meer aan de orde
j :en de keus van een ar-
De discussie in deze
eeft dat ook duidelijk
ftv aond. Het belang van
;ev( delijk museum als bin-
□e ement in Leiden, de
n 7ihtvoordestedebouw-
(j0 e situatie en de strategi-
m catie tussen de oude en
ee ivve stad, en de met de
j ding gemoeide financiële
n 0 matiek - al deze aspecten
echt behandeld. Naar
;gi, lening leiden zij de dis-
yCj niet af van de oorspron-
vraag, namelijk de keus
n architect, maar geven
aan dat eerst het draag-
>or de uitbreiding aan
moet krijgen. Een prijs-
s daarbij zeker een goede
B'e om de gewenste kwali-
ïaliseren.
financiële omstandighe-
in de gemeente Leiden
ins kent, zal de afgelopen
ongetwijfeld hebben ge-
dat de aandacht niet aan
hitect, maar veel beter
sponsor van de uitbrei-
ou kunnen worden be
jag Pessimisten menen dat
s n de keus van de architect
ooit zullen toekomen. De
uj igde miljoenen zal de ge-
a! e immers niet uit eigen
'oo :'en kunnen betalen. Ter
rul atie: de rijksoverheid in-
rse ïrt in de vernieuwing en
z( breiding van de vier ande-
3 7 te Leidse musea al aan-
k meer geld dan voor
n stadsvernieuwing is bin
komen, en meer ook dan
ch aanvullende steun die
da ti in twintig jaar als artikel
iaI meente heeft ontvangen
m ïctievelijk zo'n 120 miljoen
en 1 miljoen).
lal iee is tegelijk ook het per-
ati afgeschetst. De gemeente
r v e inspanning van de rijks-
eid niet evenaren en moet
)n ek naar externe Financiers,
dan ooit mag daarbij de
tiden museumstad' klin-
'e concentratie van aan-
di ilijke musea in Leiden en
pi oede samenwerking tus-
i eze musea, is een van de
)e tigste argumenten om
lijke partners van buiten
zowel overheden als
iven, te interesseren in het
teren in De Lakenhal en
Het Stedelijk Museum De Lakenhal is een belangrijk ge
bouw voor de stad Leiden. Uitbreiding van het museum
gebeurt maar eenmaal in een eeuw en is dus een ambi
tieuze opdracht voor architecten. In deze krant een debat
over Leidse bouwkunst en over de vraag wie de opdracht
moet krijgen voor de uitbreiding van De Lakenhal.
het I^mmermarktgebied. In het
verlengde hiervan is veel te zeg
gen voor het organiseren van
een prijsvraag voordat de op
dracht voor uitbreiding wordt
gegeven. Juist vanwege het wer
vende karakter en de markering
van de positie van de gemeente.
Enige bescheidenheid moet de
gemeente immers wel in acht
nemen. Binnen de Leidse con
text, en zeker gezien de versnip
pering van de middelen in de
cultuursector, is het weliswaar
niet gering dat tijdens de colle
gevorming in 1994 is afgespro
ken de komende jaren enige
miljoenen voor De Lakenhal en
de Lammermarkt uit te trekken,
maar voor het totale project is
nog steeds een veelvoud van dit
bedrag nodig. De miljoenen uit
het collegeprogramma geven in
elk geval wel de inzet van de ge
meente aan. De noodzakelijke
voorbereidende en eerste stap
pen kunnen zo ten minste wor
den gedaan.
Door de strategische locatie tus
sen de oude en de nieuwe stad
en de grote uitstraling van De
Lakenhal is het natuurlijk niet
verrassend dat de uitbreidings
plannen ook buiten het stad
huis veel aandacht trekken. Met
name architecten en stede
bouwkundigen hebben als eer
sten van zich laten horen. Daar
bij valt op dat er inmiddels een
vrijwel algemene opinie bestaat
dat uitbreiding van De Lakenhal
en herinrichting van de Lam
mermarkt moeten samengaan.
Ik deel deze opvatting, die ook
al staat verwoord in de drie jaar
geleden verschenen notitie van
de CDA-fractie over de Lam
mermarkt. Het ligt voor de hand
dat dit een van de eerste voor
waarden in de opdrachtformu
lering zal zijn. Een nieuwe, ei
gentijdse ingang aan de Lam
mermarkt verbetert de aanslui
ting met het station. Het biedt
tevens meer zicht op (inhoude
lijke) samenwerking met mo
lenmuseum De Valk (dat de af
gelopen jaren evenveel bezoe
kers trok als De Lakenhal). De
symboliek van een oud en een
nieuw aanzicht, beide getui
gend van vertrouwen in de toe
komst van de stad, past verder
uitstekend bij de uitdrukkelijke
functie van het museum om de
Leidse geschiedenis te presen
teren.
Met de wens om de kwaliteit
van de presentatie te verbete
ren, is direct ook de voornaam
ste reden om de uitbreiding te
realiseren genoemd. De huidige
ruimte is simpelweg te klein en
onvoldoende toegerust om gro
te tentoonstellingen te organi
seren, de collectie te presente
ren en te bewaren. De overkap
ping en de herinrichting zijn
slechts fraaie noodgrepen.
Het opslaan van de collectie is
vanzelfsprekend geen afdoende
reden om De Lakenhal uit te
breiden. Buiten het centrum, of
zelfs buiten Leiden is ongetwij
feld meer en ook goedkopere
ruimte te vinden om een nieuw
depot te bouwen. Andere Leidse
musea kunnen hiermee wellicht
ook gebaat zijn. De beperkte
uitbreidingsruimte nabij De La
kenhal zou allereerst ten goede
moeten komen aan tentoonstel
lingen en de presentatie,
kortom de publieksfuncties. Om
het draagvlak voor de uitbrei
ding te vergroten lijkt dit ook
geen overdreven wens. Gezien
de potentie van De Lakenhal en
de uitstraling van Leiden als
museumstad, en vanwege de
grote investeringen, mogen we
ten slotte verwachten en verlan
gen dat meer bezoekers, van
binnen en van buiten Leiden,
de nieuwe entree van de uitge
breide Lakenhal zullen passe
ren.
Huib Kruijt, CDA-gemeente-
raadslid.
'Indigo': als twee hippies stonden ze gisteravond op de planken van In Casa. foto holvast/marklamers
'Zullen we effe oefenen?' Uitda
gend kijkt Ingrid het publiek in.
'Ja!', klinkt het van alle kanten.
„Oké dan. Rechterhand op je
rechterdij, linkerhand op je lin
kerdij en dan allebei je handen
naar voren en schieten als een
cowboy." Gedwee voert het pu
bliek de handelingen uit en dan
begint de muziek. Op het re
frein van het nummer '.Shame,
shame, shame' gaan massaal de
handen naar de dijen, waarna
de vele danspartners in schiet-
houding tegenover elkaar ko
men te staan.
Daarmee eindigde gister
avond het optreden van het
Leidse duo Indigo in danssalon
In Casa. Indigo, dat bestaat uit
Daniëlle Mulder en Ingrid
Mank, timmert sinds 1992 hard
aan de weg. Met het nieuwe al
bum 'The soul of it all' en de
daarvan afkomstige single 'Pearl
in your hand', wil Indigo het de
ze zomer gaan maken. Gisteren
zongen de dames hun nieuwe
nummers voor het eerst voor
een Leids publiek.
Aan de reacties te zien, zit het
wel snor. ledereen zong mee uit
volle borst met bekende num
mers en ook de nieuwe single
kreeg een warm onthaal. De
zestiger Gerard mocht zijn en
thousiasme zelfs op het podium
tonen. Als een opgewonden pu
ber draaide hij met zijn heupen
en zwaaide hij met zijn armen.
In tegenstelling tot de Pasa
dena Dreamband, die het pu
bliek voor Indigo vast had opge
warmd, traden Daniëlle en In
grid zonder begeleidingsband
op. Als twee hippies stonden ze
op de planken: stijl haar tot op
de billen, broek met wijde pij
pen en een kettinkje om de blo
te buik. In de verte deden ze wel
een beetje denken aan Vanessa
Paradis, maar qua zang is Indi
go heel anders. Daniëlle en In
grid hebben beiden een groot
bereik en een tikkeltje zware
stemmen. Hun repertoire be
staat uit covers en eigen num
mers, waarbij de nadruk ligt op
dansmuziek. Ook de nieuwe
single is uitermate geschikt om
op te dansen en ligt goed in het
gehoor.
Het nieuwe album komt dit
voorjaar op de markt, 'lot die
tijd zul het publiek het met de
single moeten doen, die nu in
de platenwinkels ligt.
Noorchvijksfanfarecorps 'Excelsior' bestaat 75 jaar
De jubileumuitvoering van I
Fanfarecorps 'Excelsior' vindt
morgenavond plaats in de I
Noordwijk Sporthal op het ge-
meentelijk sportterrein aan de
Duinwetering. Het optreden be- Het Noordwijkse fanfarecorps Excelsior timmert aan de weg.
gint om 19.30 uur. foto dick hocewoninc
ouder waren, had daar eerst
moeite mee. Maar iemand zei:
'Wat zitten we nou te zeuren.
Als het ventje dit wil, laat het
hem dan maar een jaar probe
ren'. En ik probeer het nu al 32
jaar," zegt Van Schie lachend.
Naar zijn mening is er veel ver
anderd. De mensen zijn nu veel
zakelijker dan vroeger.
Dat blijkt bijvoorbeeld uit de
verlaging van de subsidies van
de gemeente. „Er zijn nu drie
muziekverenigingen in Noord
wijk en de gemeente vindt dat
twee eigenlijk wel voldoende
is," aldus Van Schie. „Daarnaast
zei een wethouder dat iemand
die tennis als hobby heeft, zijn
eigen racket koopt. Zo moeten,
vond hij, de leden van een fan
farecorps ook maar hun eigen
hobby betalen. Dat is appels
met peren vergelijken. Want ie
mand die gaat tennissen doet
dat puur voor zijn eigen plezier,
terwijl een fanfarecorps ook veel
voor de gemeenschap doet."
