Het
ziekenfonds:
arm helpt rijk'
hl
Dini geplaagd door strijd om tv-rechten Italiaans voetbal
Feiten&Meningen
Scheiding kerk
en staat helpt
tegen geweld
Een verkenning
naar de zorgmarkt
WOENSDAG 6 MAART 1996
;6MAA
Israël wordt de laatste weken geschokt door
een serie aanvallen van de islamitische Ha-
mas-beweging op onschuldige burgers. Het
angstwekkende van deze aanslagen zit hem
niet eens zozeer in de weerzinwekkende
wijze waarop volstrekt onschuldige burgers
uit het leven worden weggerukt, maar zit
hem in de motivatie van de plegers van de
ze aanslagen en de vreugde die deze teweeg
brengen bij hun familieleden en aanhan
gers.
Deze afschuwelijke daden worden in dat
soort kringen uitermate positief gewaar
deerd. De imam van de belangrijkste mos
kee in Jeruzalem roept er zelfs onverbloemd
toe op en levert de religieuze grondslagen
voor het plegen van deze met geen pen te
beschrijven daden. Israël is zo gek om zo'n
idioot zijn vreselijke boodschap te laten uit
dragen. zonder hem zooder pardon achter
de tralies te zetten.
De westerse wereld wordt gevoed en is
gegrondvest op een wonderbaarlijk amal-
gaan van drie culturele bronnen, het joden
dom, het christendom en de verlichting. Dit
amalgaan heeft ons uiteindelijk, na veel
oorlog, fundamentalisme en extremisme
gebracht tot de huidige parlementaire de
mocratie en georiënteerde markteconomie.
In ons soort samenlevingen zijn er vrije en
democratische verkiezingen, vrijheid van
meningsuiting en vrijheid van onderwijs en
is er respect voor minderheden en anders
denkenden. Wij hebben dit alles uiteindelijk
weten te realiseren door een rigoreuze
scheiding aan te brengen tussen kerk en
staat.
De kerk of welke maatschappijbe
schouwing dan ook levert nimmer recht
streeks de richtlijnen voor wetten en voor
schriften die het publieke domein inrichten
en omlijnen. De burger is er zeker van dat
dit gebeurt door tussenkomst van het parle
ment dat als volksvertegenwoordiging uit
eindelijk in meerderheid bepaalt hoe de
vormgeving van het publieke domein eruit
ziet en waarin de burger die zich aan de re
gels houdt zich vrij kan bewegen. Bij ver
schil van inzicht daarover tussen burger en
staat is het de volstrekt onafhankelijke rech
ter die uiteindelijk
bepaalt wat er dient
te gebeuren.
De islam heeft
geen enkele bood
schap aan onze op
vattingen over de
absolute scheiding
van kerk en staat,
zoals dat ook het ge
val is in fundamen
talistische, christe
lijke en joodse krin
gen. De eerste heeft
medewerker de koran als abso-
luut nchtsnoer, de
laatste twee de bij
bel. Dat richtsnoer is niet aljeen bepalend
voor hun persoonlijke leven, maar ook voor
het maatschappelijke leven, dus het leven
van mensen die hun geloofsovertuiging niet
zijn toegedaan. Daar ligt de basis Van de
onverdraagzaamheid en daar ligt ook de
voedingsbodem voor het fundamentalisme.
Willen wij het fundamentalisme in de we
reld tegengaan, dan is het niet genoeg om
ons te richten op die groeperingen die zich
als zodanig kenbaar maken, maar zullen wij
net zover terug moeten gaan tot we bij het
kernpunt zijn en dat is de acceptatie van de
scheiding van kerk en staat.
Ik zou er een warm pleidooi voor willen
houden om deze vanzelfsprekendheid op te
nemen in onze Grondwet en wel als artikel
1. Zoals ik er voor zou willen pleiten dat alle
landen die het belang van dit fundament
van hun rechtsorde en economische orde
inzien, dat gaan doen. Wij hebben dat tot
nu toe niet gedaan, omdat we er niet eens
bij stilstonden, zo vanzelfsprekend was het.
Die houding kunnen wij ons echter lang
niet altijd permitteren. We zullen onze eco
nomie en cultuur moeten afbakenen door
duidelijk aan te geven waar voor ons de ab
solute grens ligt van hetgeen nog toelaat
baar is. Bij overschrijding van die grens zul
len we ons keihard moeten opstellen en
duidelijk laten zien dat we op dit punt van
geen wijken weten. Het uitdragen van op
vattingen die daar tegen ingaan, dient net
zozeer te worden verboden als het oproe
pen van discriminatie.
Bij overtreding daarvan zullen forse
maatregelen moeten worden genomen, zo
danig dat dergelijke opvattingen in hun ver
spreidingsmogelijkheden stevig worden ge
hinderd. Het verdient aanbeveling hier bin
nenkomende vreemdelingen over deze
kwestie stevig aan de tand te voelen. Zij die
dit fundament van onze rechtsorde niet
kunnen en willen onderschrijven, dienen
hier niet welkom te zijn.
Het is moeilijk in de toekomst te kijken in
een wereld die zozeer in beweging is als de
onze. Een waarschuwing lijkt mij in deze op
zijn plaats. Het is verre van ondenkbaar dat
er zich een bloedige strijd zal ontwikkelen
tussen landen van onze cultuur enerzijds en
landen met een islamitische cultuur ander
zijds. Die strijd vindt nu nog voornamelijk
plaats in het Midden-Oosten, maar alles
wijst erop dat deze ver-van-ons-bed-show
weieens naast ons bed kan plaats vinden.
Europa als strijdtoneel van een grote
bloedige botsing tussen het 'christendom'
en de islam, te beginnen in de Balkan. In
Bosnië worden daar onder onze ogen alle
ingrediënten voor aangemaakt. De mudja-
hedien zijn er nog steeds en het leger van
de moslim-regering aldaar wordt getraind
en vooral geïndoctrineerd door Iran.
Moslims zeggen vreedzaam met ons te
willen samenleven onder de conditie dat dit
gebeurt onder de supervisie van de islam.
Volstrekt onaanvaardbaar en het is beter
ons dat nu te realiseren. Een fundamenteel
debat is nodig over onze houding tegenover
de islam in het algemeen en het fundamen
talisme in het bijzonder. Als dat tot gevolg
heeft dat ook aan Staphorst beperkingen
moeten worden opgelegd, in hemelsnaam
dan moet dat maar.
Onder hoge druk suizen dag en
nacht miljoenen kubieke meters
aardgas vanuit Groningen naar
West-Nederland. Bijna niemand
beseft dat tegelijkertijd vanuit het
noorden ook miljoenen subsidieg
uldens naar de Randstad stromen.
Gemiddeld kunnen gezinnen in het
westen per maand vijfhonderd gul
den meer besteden dan families in
het hoge noorden. Toch betalen
noorderlingen die in het zieken
fonds zitten mee voor ziekenfonds
verzekerden in Noord- en Zuid-
Holland. Zo veroorzaakt het zieken
fonds een opmerkelijke herverde
ling van arm naar rijk.
Dat komt, doordat iedere ziekenfondsver
zekerde in Nederland bij een gelijk inko
men vrijwel evenveel premie betaalt. De ge
zondheidszorg is in het noorden echter
aantoonbaar goedkoper. Noorderlingen be
talen dus te veel. Hun ziekenfonds moet de
gerealiseerde overschotten afdragen aan de
Algemene Kas, die wordt beheerd door de
Ziekenfondsraad. Die Raad is de bij wet in
gestelde toezichthouder op de uit sociale
premies gefinancierde verzekeringen tegen
ziektekosten.
De Ziekenfondsraad deelt de overschotten
uit aan noodlijdende ziekenfondsen, die
met hun reguliere premie-ontvangsten niet
uitkomen. In 1994 profiteerde het Amster
damse ziekenfonds ZAO verreweg het
meeste van dit herverdelingsmechanisme.
Dankzij de 'verevening' tussen de 28 zie
kenfondsen kreeg het ZAO bijna 130 mil
joen gulden extra uitgekeerd. Ziekenfonds
verzekerden in goedkope gebieden subsi
diëren dus, zonder dat ze er weet van
hebben, de inwoners van de Randstad.
Het is een treffend staaltje van onbe
wuste solidariteit.
VERSCHILLEN
Veel beter dan de bijna tien mil
joen ziekenfondsklanten zouden de
5,5 miljoen particulier tegen ziekte
kosten verzekerde Nederlanders kunnen
weten, dat de kosten van de gezondheids
zorg van gebied tot gebied fors uiteenlopen.
Particulier verzekerden betalen een premie
in guldens. Het bedrag varieert. Een volwas
sene tot 26 jaar betaalt in doorsnee ruim
honderd gulden per maand, verzekerden
van vijftig jaar en ouder betalen gemiddeld
al snel meer dan tweehonderd gulden in de
maand. Voor kinderen moet afzonderlijk
premie worden betaald.
Verzekeraars die hoofdzakelijk opereren in
het noorden en het oosten van ons land
hanteren voor hun particuliere cliënten in
het algemeen lagere premies dan verzeke
raars die hoofdzakelijk mensen in het wes
ten dekking tegen ziektekosten bieden. Het
premieverschil tussen particulieren in ove
rigens vergelijkbare omstandigheden loopt
nu al gemakkelijk op tot een paar honderd
gulden per jaar.
Wie prijsbewust is, zou eigenlijk elk jaar de
premie van de bijna vijftig particuliere ziek
tekostenverzekeraars moeten vergelijken,
om de voordeligste polis uit te zoeken. Voor
drukbezette mensen is dit een ondoenlijk
karwei, omdat de polisvoorwaarden, waarin
te lezen staat welke kosten precies worden
vergoed, vaak onderling verschillen. Boven
dien werken diverse verzekeraars met extra
leeftijdstoeslagen en is de premie soms me
de afhankelijk van de uitslag van een medi
sche keuring. De meeste particulier verze
kerden vinden dat allemaal veel te veel ge
doe. Zij blijven bij hun vertrouwde verzeke
raar.
Toch wisselt elk jaar een half miljoen men
sen met een particuliere ziektekostenverze
kering van verzekeraar. Soms zijn dat fana
tieke polis'shoppers'. Maar lang niet altijd is
sprake van een zoektocht naar de voorde
ligste polis. Baanwisselaars krijgen bijvoor
beeld met een andere verzekeraar te ma
ken, bij wie hun nieuwe werkgever een col
lectief contract heeft afgesloten. Zo'n col
lectief contract kent doorgaans een lagere
ziektekostenpremie.
Werknemers die minder verdienen dan
59.700 gulden bruto per jaar, senioren met
een jaarinkomen beneden 31.450 gulden en
nagenoeg alle uitkeringsontvangers jonger
dan 65 jaar zijn verplicht in het ziekenfonds
verzekerd. Anders dan particulier verzeker
den, betalen ziekenfondsverzekerden twee
premies: een inkomensafhankelijke premie
plus een vast bedrag. Daar staat tegenover
dat een niet-verdienende partner en de kin
deren gratis zijn meeverzekerd.
Voor werknemers bedraagt de premie ze
ven procent van hun brutoloon. Voor een
Meer marktwerking in de gezondheidszorg opent
mogelijkheden tot kostenbeheersing in een bedrijfstak
waar de kosten tot nu toe nauwelijks in de hand zijn te
houden. Er gaat meer dan zestig miljard gulden om in de
zorg. Alle maatregelen van dit kabinet ten spijt groeit dit
bedrag met veel meer dan de toegestane groei van 1,3
procent. Flip de Kamp, hoogleraar openbare financiën aan
de Rijksuniversiteit te Groningen en Frans Nypels,
hoofdredacteur van deze krant, verkenden de zorgmarkt.
Hun conclusie: de gewenste marktwerking heeft niet
alleen allerlei ongewenste effecten voor de koopkracht
van alle Nederlanders, zij werkt ook niet.
Vandaag deel 1 van een serie van drie verhalen.
modale werknemer, die vierduizend gulden
bruto verdient, draagt de werkgever 280
gulden premie per maand af. De werkgever
betaalt rechtstreeks 214 gulden, en houdt
de andere 66 gulden in op het loon. De pro
centuele premie is bestemd voor de Alge
mene Kas van de Ziekenfondsraad. Die ver
deelt de totale premie-opbrengst plus een
rijksbijdrage (in totaal 18,5 miljard) over de
28 ziekenfondsen die in Nederland werk
zaam zijn. Om het aandeel van elk zieken
fonds te bepalen, wordt rekening gehouden
met het aantal verzekerden, hun leeftijd en
woonplaats, en het aantal arbeidsonge
schikten in het fonds. Oudere en arbeidson
geschikte verzekerden consumeren nu een
maal veel meer zorg dan gezonde jongeren.
Bij de bepaling van het aandeel van elk zie
kenfonds in de Algemene Kas wordt dit ge
geven meegenomen.
Naast de procentuele premie die wordt in
gehouden op hun loon, betalen werkne
mers maandelijks een vaste premie, recht
streeks aan hun ziekenfonds. Tot en met
1995 was die premie in het hele land het
zelfde voor iedere volwassene. Met ingang
van dit jaar varieert de vaste premie per zie
kenfonds. Dit komt doordat fondsen met
een overschot dit niet langer in zijn geheel
naar de Ziekenfondsraad hoeven terug te
boeken. Deze fondsen kunnen het geld dat
zij overhouden deels gebruiken om de pre
miestijging af te remmen. Ziekenfondsen
met een tekort daarentegen krijgen niet
langer volledig compensatie uit de Algeme
ne Kas en zien zich gedwongen de vaste
premie op te schroeven. Het gevolg is dat
de vaste ziekenfondspremie met ingang van
1996 uiteenloopt. Het Regionaal Zieken
fonds Groningen (RZG) vraagt nu maande
lijks 27,10 gulden premie, Zilveren Kruis-
/Spaarneland dat werkt in Haarlem, Leiden
en Rotterdam eist een premie van 28,95
gulden. Het duurste fonds (PWZ uit Pur-
merend) zit zelfs op 30,10 gulden per
maand.
Dit jaar zit tussen de hoogste en de laagste
premie dus een verschil van drie gulden per
maand. Voor een echtpaar scheelt dat al 72
gulden per jaar. Het kabinet wil de 'vereve
ning' tussen de ziekenfondsen in 1998 be
ëindigen. De subsidiestroom van het noor
den naar de Randstad valt dan weg. Als ge
volg hiervan zullen de premieverschillen de
komende jaren toenemen, mogelijk tot
meer dan 25 gulden per maand per volwas
sen verzekerde. Voor een echtpaar loopt het
premieverschil dan op van de huidige 72
gulden tot zeshonderd, wellicht zelfs acht
honderd gulden per jaar. Dit bedrag komt
overeen met een koopkrachtverandering
van twee tot drie procent. Het lijkt niet zo
veel, maar dan valt te bedenken dat werk
nemers die geen promotie maakten in de
periode 1991-1996 hun koopkracht in totaal
met slechts twee procent zagen verbeteren.
In de toekomst zou een Haarlems echtpaar
maandelijks mogelijk vijftig gulden meer
nger
De Amst
kwijt zijn aan premie voor Zilvteerd, di
/Spaameland Verzekering dajinsport. 1
ningse RZG. Een hoop ziekenfierde tra
kerden weten niet, dat zij al vai januar
recht hebben om over te gaam het leic
der ziekenfonds. De komendeionderdc
het voordelig zo'n overstap teiigde Sta
zenden Haarlemmers op weg
toor van RZG-directeur Henk i
„Dat is niet het ideaal, waar wP*" te'
ven. Onze kracht ligt in dit getL^ng v
hou de Haarlemmers niet tege£h0Udb
dan vijfduizend Haarlemmersye raacj
zet ik daar bij wijze van spreke^ cone
toor neer." 'verniet
Een begrijpelijke reactie, wantj,er p
keraar wil groeien. Extra pikang ^eeft
in de eigen regio wordt belaag^ beh00
grote concurrent Achmea Groe
het Zilveren Kruis onderdeel ui
zou natuurlijk een mooie stuntgKer
neer RZG een bruggehoofd boi
hart van het Zilveren Kruis-gebEen
Maar op het sober uitgevoerde^in Slaf
kantoor beseft men haarscherp om e
gebiedsuitbreiding naast voord°yw (3
zwaren kent. Weliswaar kunneiaking g
lasten over meer verzekerden vinden c
geslagen, zodat de premie daal^ees
Spaarnestad is een nieuw kantdsto^tJ
er moeten extra mensen in dier200™-
genomen. Tevens moeten overi
worden gesloten met alle zorgajoo
Haarlem en omstreken. Want vv
huisarts gaat, hoeft niet contanig rechi
De dokter stuurt de rekening dijstraf
verzekeraar met wie hij een ove.jarjge
heeft. Haarlemmers die zich bij^ong yc
verzekeren, moeten ervan op a%nse PI
dat hun arts inmiddels zaken mrWee
heeft gedaan. elstraf
Schildkamp en zijn rechterhand nQg v<
René Delleman, moeten een bei
om onze toekomstschets. Ook o
kelnieuwe, luxe ingerichte hoof<*CrC
van de Zilveren Kruis Groep in F
reageren Reijn Krikke en Joop v£
Griend, beiden lid van de hoofdfl* n(r^
nogal ontspannen op onze sugg11 bul
een uittocht van Haarlemmers i?|fvo<:
noordelijke verzekeraar op hanc
kunnen zijn. [e®n
Zo heet zal de soep waarschijnlijk la
den gegeten, vindt men. Want ojr?us
van het ministerie van volksgezc10 va
welzijn en sport (VWS) wordt nooors
aan de verdeelsleutel voor de AlTmee
van de Ziekenfondsraad. Het ligpren
doeling dat ziekenfondsen met v er V1(
klanten via een herziene verdeel!
minder op te schroeven om in d^. In
cijfers te blijven. Grote premievejfjes e
van zeshonderd tot achthondercb dezi
zullen zich dan niet gauw voord<eveilc
Bovendien kan een ziekenfonds\0at
niet zomaar naar een ander foncjhe Pc
uiterlijk twee of drie maanden vaieeg
op te zeggen. En hij moet twee jtjenen
oude fonds hebben gezeten alvoiargri
worden overgeschreven naar hetde g<
fonds. Het ministerie bereidt eves sta
wijziging voor, waardoor de over
een ander fonds aanzienlijk gemi
wordt.
ONDERHANDELI
Waarom wil het ministerie van V
'verevening' tussen de ziekenfonj»
termijn liquideren? Vinden ze op|£
tement in Rijswijk dat binnen der
fondsverzekering een einde moet
aan de inkomensherverdeling vat-ANP
rijk? Nee, niemand in politiek en i
Den Haag acht de subsidiestroonthar*
noord en oost naar west zo aanstfian
dat het roer om moet. Maar minii wo
van VWS streeft naar premieversqtere
omdat zij hoopt dat verzekeraars dse
angst klanten te verliezen aan goejiet
concurrenten scherper met detlam
bieders gaan onderhandelen oveijakt
tarieven en de hoeveelheid geleveeelii
Naarmate zorg goedkoper wordt ij gas
redeneert de bewindsvrouw, kan fang
omlaag. jek.
Harde onderhandelingen tussen td
raars en de zorgaanbieders moete^ers
delijk een rem zetten op de bijkanode
baar stijgende kosten van de zorgin s
nu al meer dan 61 miljard guldenfage
omgaat. U bi
De idee op het ministerie van VWJ
zekeraars jaarlijks messcherpe prij
handelingen gaan voeren met tani
huisartsen, apothekers en fysiothe'
is evenwel werkelijkheidsvreemd,
tenaren op het ministerie leven or
glazen stolp. In de praktijk komt h
spijkerharde onderhandelingen. V
raars koesteren het 'consensusmo
proberen uitsluitend door overtui]
overleg met de zorgaanbieders tot
besparingen te komen. Tot nu toe
dweilen met de kraan open.
Morgen deel 2: Tussen tivee mark
De journalisten van de Italiaanse staatsom
roep RAI staakten maandag omdat hun pu
blieke omroep de uitzendrechten voor het
betaalde voetbal is kwijtgeraakt aan de
commerciële groep Cecchi Gori. De kwestie
beheerst echter ook de net begonnen ver
kiezingscampagne en dreigt vooral premier
Lamberto Dini in diskrediet te brengen.
Vorige week donderdag gaf de Liga van Ita
liaanse profclubs de tv- en radiorechten
voor de komende drie seizoenen aan Vitto-
rio Cecchi Gori, die met zijn bod van 213
miljoen gulden per jaar de RAI versloeg, als
mede Fininvest, de holding van ex-premier
Silvio Berlusconi. Vrijwel iedereen sprak er
schande van dat de RAI zich voor twintig
miljoen gulden 'een halve profvoetbal
ler', schamperde La Repubblicahet be
langrijkste tv-spektakel had laten ontglip
pen.
Maar meteen werden ook grote vraagtekens
gezet bij het bod van Cecchi Gori en sprak
de rechtse Vrijheidsalliantie van 'een ca
deau van Dini' en zelfs van de geboorte van
'Tele-Dini'. De gemiddelde Italiaan weet dat
Dini net als Cecchi Gori uit Florence komt
en een supporter is van diens voetbalclub
Fiorentina. Ook was bekend dat er politieke
'feeling' bestaat tussen de premier en Cec
chi Gori, die zitting heeft in de Senaat voor
de katholieke en gematigd linkse Volkspar
tij. De overstap naar de beschuldiging van
het rechtse blok kostte wat meer moeite.
Toch zijn er wel degelijk 'curieuze feiten'.
Vittorio Cecchi Gori (53) is een succesvol
filmproducent, maar een kleine televisie
ondernemer. Hij is eigenaar van een lokale
zender en, sinds vorig jaar, van Tele Monte-
carlo en Videomusic, twee 'nationale zen
ders' die echter niet meer dan 75 procent
van het Italiaanse grondgebied weten te be
reiken. Hoe kan dan een man met dergelijk
materieel het Italiaanse voetbal gaan ver
zorgen? En wat te denken van het bod, dat
meer geld omvat dan de jaaromzet van zijn
hele groep?
Volgens het rechtse blok is alles glashelder.
Cecchi Gori heeft zijn tv-zenders kunnen
kopen en zijn super-bod kunnen uitbren
gen, dankzij de financiële steun van twee
grote staatsbanken: Banca di Roma en BNL.
Dat deze banken zich lenen voor zo'n risi
covolle onderneming, is volgens rechts uit
sluitend te danken aan Lamberto Dini, die
behalve premier ook minister van de Schat
kist is, en als zodanig hoofdaandeelhouder
van de banken. Bovendien is Dini dik be
vriend met de directeur van de Banca di Ro
ma.
Premier Dini zou, kortom, garanties hebben
geboden. Hij zou de banken hebben over
tuigd een nieuwe televisiegroep te helpen
ontwikkelen, die echter ook zijn eigen poli
tieke carrière moet ondersteunen. In dezelf
de week dat Cecchi Gori de RAI verraste,
overviel Dini immers de politiek met de ge
boorte van zijn partij 'Italiaanse Vernieu
wing'. Pierferdinando Casini, een voormali
ge christen-democraat van de Vrijheidsalli
antie riep verontwaardigd: „Eerst vormt een
regering, die nota bene neutraal had moe
ten blijven, vlak voor de verkiezingen een
partij en nu een televisiemaatschappij".
Casini zei dat dit scenario verbleekt bij de
'partijholding' van Berlusconi, maar ande
ren trokken juist een parallel met de op
komst van de mediamagnaat. Ook Berlus
coni had geen middelen en kon dankzij de
toenmalige premier Craxi en diens invloed
op de staatsbanken zijn media-imperium
opbouwen. In ruil voor steun aan de de po
liticus Craxi natuurlijk. Cecchi Gori, die Ber
lusconi haat maar ook graag wil evenaren,
zou nu op soortgelijke wijze via Dini zijn
droom willen verwezenlijken.
Is het mogelijk dat de keurige en sobere
technocraat Dini een dergelijk obscuur pact
sluit? Het lijkt moeilijk te geloven. Rechts
houdt echter voet bij stuk en voerde maan
dag nog als extra bewijs aan het decreet dat
Dini anderhalve week geleden tekende ten
behoeve van lokale tv-zenders. Dat gaaft,
blijkt na herlezing, Telemontecarlo inder
daad de mogelijkheid een volwassen natio
nale zender te worden.
De linkse partijencoalitie, partner van Dini
bij de verkiezingen, zit in een ongf
ke situatie, ook omdat men altijd 1
heeft aangevallen vanwege diens
medialand. Vooralsnog wordt geei
uitgeoefend op Dini, maar wel op
zitter Moratti. Omdat zij het voetb c
weggegeven, moet ze opstappen,
linkse politici, die er fijntjes aan to
dat Moratti al lang omstreden is.
Ze werd immers twee jaar geleden
Berlusconi benoemd om propagai
maken voor de Vrijheidsalliantie e
gen dat de RAI Fininvest niet in de
zou rijden. Bovendien, zo redenee
Moratti een nicht van de eigenaar
machtige voetbalclub Inter Milan,
cocktail van belangen, kortom, die
pig meer dan opweegt tegen die va
Vraag blijft natuurlijk wat de Italiaa
zer van dit alles begrijpt en wil beg
ROME EELCO VAN DER LINDEN
CORRESPONDENT
