Gisteren bij Koffietijd morgen bij Viola Holt
Ster met oogopslag van een Barbiepop
Rtv Show
'Dat piratengevoel van welee'
moet je niet romantiseren' I
VRIJDAG 15 DECEMBER 1995
Vooral regionale journalisten doen het zoek- en vindwerk voor de talkshows
Gisteren te gast bij Koffietijd betekent maar al te vaak
vandaag op de thee bij Viola Holt, morgen de zendtijd
vullen bij Hagens en overmorgen 'nietsvermoedend' de
taxi instappen van Maarten Spanjer. De talkshowre
dacties gaan al jattend en graaiend aan de haal met al
vele malen uitgemolken onderwerpen. Scrupules be
staan niet bij het vullen van de zendtijd. Wie, o wie in
Hilversum is er nog origineel?
HILVERSUM SIMONE TANGELDER
Pieter Jan Hagens, begin dit jaar
ter introductie van zijn nieuwe
programma zelf te gast bij Kof
fietijd, schroomde niet collega-
gast Sunil Laigsingh, direct
maar uit te nodigen voor zijn ei
gen fihow. Met melk drinkende
boeddhabeeldjes waren volgens
Hagens nog wel wat minuten te
vullen. Wat Pieter jan Hagens
tenminste nog openlijk voor de
camera deed, is in Hilversum en
Aalsmeer achter de schermen
dagelijkse kost. Maar meestal
wordt jatwerk als eigen ontdek
king gepresenteerd.
Overwerkte talkshowredac
teuren die maar al te vaak
twaalfurige werkdagen maken,
hebben vaak geen tijd om zelf
naar drama en excentriciteit in
het veld te speuren. Schrijvers,
zangers en acteurs verheugen
zich in de aanbiedingen die
maar binnen blijven stromen.
Voor burgers zonder camera
ervaring ligt het anders. Zij we
ten niet wat hen overkomt als
ze plotseling tot Hilversums
handelswaar worden gebom
bardeerd. En het begon alle
maal met een onschuldig inter
viewtje met de plaatselijke
krant.
Castingbureaus zoals in de
VS, waar iedereen die zijn ab
surditeiten commercieel wil uit
buiten, zich kan laten inschrij
ven, bestaan in Nederland (nog)
niet. Nu doen vooral journalis
ten van regionale dagbladen het
werk.
Stuiten zij 'in het veld' op dra
ma of een markante persoon
lijkheid dan kunnen ze na pu
bliciteit in hun krant op onvoor
waardelijke afname van het
produkt rekenen. De trouwste
lezers en kijkers zitten overigens
niet in de regio. Nee, het zijn de
in Hilversum en Aalsmeer ge
vestigde redacties die zwetend
de kranten napluizen.
Compact drama
De Leeuwarder Courant, De
Limburger, Tubantia... ze vallen
allemaal op de deurmat van de
TV-redacties in 't Gooi en Aals
meer. Want Nederland is klein
en de Randstad een 'uitgeputte'
regio, dus moet men wel uitwij
ken naar 's lands 'marginale'
gebieden.
Het nieuwe SBS 6-program-
ma 't Hart van Nederland pre
tendeerde als enige nieuws te
brengen uit de regio. Maar in
meemaaktelevisie uit de provin
cie zijn ze niet exclusief. In feite
doen collega's van overige om
roepen niet anders. En boven
dien kwam Van Gewest tot Ge
west al tientallen jaren geleden
op het idee.
Lex Kooten, stadsverslaggever
van de Apeldoornse Courant
weet precies wat de omroepen
van hem willen hebben: „Com
pact drama dat het liefst in één
tev
i de v
ontwaardiging van het hele land
over zich afroept".
Als voorbeeld noemt Kooten
de 'zaak' van twee garderobeda
mes van 42 en 48, die hem zo'n
vier jaar geleden een veront
waardigde brief stuurden. Van
wege hun 'hoge' leeftijd werden
ze van de ene op de andere dag
door de directeur van de Apel
doornse schouwburg Orpheus
uit hun functie ontslagen. Er
moest naar zijn mening maar
eens iets frissers achter de jas-
senbalie. Nadat het artikel in de
krant was verschenen, werd
Kooten 'gek gebeld' door colle
ga's van omroepen die hem
vroegen om de telefoonnum
mers van de dames.
De destijds 48-jarige Ilse Grol-
leman, die het inmiddels heel
gewoon vindt om de pers aan
de telefoon te krijgen, stond
toen versteld van alle aandacht
die haar zaak kreeg. ,,ln het be-,
gin was het wel hartverwar
mend dat zeker tien radiopro
gramma's, Service Salon en
Rondom 10 aandacht voor onze
zaak hadden. In het begin was
het ook wel pijnlijk dat die el
lende steeds maar weer werd
opgehaald. Na zo'n interview
slaap je een paar nachten
slecht. Maar .door de vele aan
dacht van de media heeft de
Raad van Commissarissen er
voor gezorgd dat er geen men
sen meer op die grond in onze
schouwburg mogen worden
ontslagen. Voor ons was het al
te laat".
Nu, vier jaar later, kort nadat
de Apeldoornse zaak voor de
Maarten Spanjer: 'Ik krijg geen hapklare brokjes in mijn taxi, dat werkt niet'
rechter is gekomen, blijkt het
thema zelfs nog interessant ge
noeg voor de RVU die er in ja
nuari '96 nog een Dossier Weer
werk aan wijdt.
Het meest kwalijke vindt
Kooten dat de meeste omroe
pen niet het fatsoen hebben
'om tenminste de bron te ver
melden'. Maar de redacteur
heeft inmiddels zijn lesje ge
leerd. „Je gaat trucjes bedenken
waardoor ze wel naar jouw
krant moeten verwijzen."
Geen dorpsgek
Klaas van den Brink, in de
Zaanstreek bekend als Lappen
Klaas, krijgt bezoek van „ene
Sonja van de televisie. Nee, niet
die van de VARA. Vraag me niet
van welk programma ze dan
wel is. Dat heb ik niet ge
vraagd".
Van den Brink kijkt nergens
meer vreemd van op. Hij is al in
de Stoel geweest, in Van Gewest
tot Gewest en in nog een ander
TV-programma waarvan hij de
naam weer is vergeten. „Ik leef
in een hele andere sfeer. Ik ver
zamel oude flessen en rotzooi
van de straat waarvan ik in mijn
tuin allerlei kunstwerken maak.
Ik ben maar een gewone hob
byist maar dat vinden program
mamakers kennelijk interes
sant.
Het begon allemaal nadat ik
in de Typhoon (nu het Noord
hollands Dagblad) had gestaan.
Nou, prima hoor. Ik vind het
wel gezellig, die televisiemen
sen brengen hier een beetje le
ven in de brouwerij. Maar zo'n
programma doet me niets. Ik
kijk niet eens naar het resul
taat".
Dina Klaaren uit Heerenveen
weet inmiddels ook hoe het me
diacircus werkt. Ook zij doet
nog steeds haar voordeur open,
zij het met lichte tegenzin. „Het
begon heel onschuldig met een
meisje van de Leeuwarder Cou
rant die me een van mijn lam
metjes de fles zag geven. Ze
maakte een praatje en van het
een kwam het ander".
In de krant verscheen het ver
haal over Klaaren die al twintig
jaar in haar boerderijtje aan de
rand van Heerenveen woont.
Door de uitbreiding van rijstro
ken van de snelweg tussen
Heerenveen en Leeuwarden
dreigt ze ingesloten te worden
door het asfalt. Rijkswaterstaat
heeft haar verzocht te vertrek
ken. Maar de uitkoopsom is zo
gering dat Dina blijft zitten waar
ze zit en een advocaat in de arm
heeft genomen.
Redacties van diverse omroe
pen bedachten unaniem dat
hun kijkers de drama en tragiek
van het oude vrouwtje - dat zich
bovendien op uiterst originele
wijze weet uit te drukken - vre
ten. Dina heeft het geweten.
„Na het interview met de regio
nale krant, omroep Friesland en
radio Mercurius werd er opge
beld door de NCRV. Ze hadden
FOTO ANP HERMAN PIETERSE
mij op het oog voor het pro
gramma De Stoel. Maar ik wil al
die belangstelling helemaal niet.
Bovendien ben ik geen dorps
gek. Ik weigerde".
Maar de NCRV was niet voor
een gat te vangen en besloot
Maarten Spanjer naar Heeren
veen te sturen. Kijkers mogen
misschien nog steeds de indruk
hebben dat Spanjer de bijzon
dere gave heeft om uit - voor
het oog - heel gewone mensen
iets speciaals te halen, maar
Spanjers bijdrage is "eigenlijk
maar gering.
Taxi werd op diverse televisie
festivals met prijzen beloond,
maar het programma is niet wat
het pretendeert te zijn. Mensen
die al eerder in andere pro
gramma's of kranten blijk gegf
ven hebben een breed pakg]
eality drama met zich n,r
ie lursen, worden onder va,
voorwendselen bij Maarten^
de Taxi gelokt. Ook Taxi laat ie
werk door anderen doen. c
Dina Klaaren: „Ik werd berr
augustus '94 nogmaals gebf
door Radio Mercurius of ik nl
Leeuwarden wilde komen. O,
het vervoer hoefde ik me g?u
zorgen te maken. Ze stuurc
wel een taxi. Ze bleven mjc
doorzeuren, dus uiteindell
stemde ik weer toe. in
Ik stapte zenuwachtig inin
wagen en zei nog tegen de ta c
chauffeur: 'Goh meneer, u II-
precies op Maarten Spanjpi
Dat zeggen zoveel mensjk
luidde het antwoord. Nou tod
begon hij een beetje te vraöi
en begon ik te vertellen overs*
ellende rond mijn boerderijV
mijn overleden man. I>t
gewoon een leuk gesprekC
Toen we stopten stond dje
die blauwe volkswagen van pl
NCRV. De vent deed zijn sno£i
en riep: 'Ik ben toch Maare
Spanjer'. Ik vond het zo |1'
meen. Ik heb heel hard stat
snikken en hliilen. ic
Die meisjes van de NCRV vn
den me allemaal troosten, i(
sloegen heel lief hun armen 0
me heen. En toen kwam dat Ir
muiier waarop ik mijn handr
kening moest zetten als tfl"
stemming voor uitzending. Ir
heb ik toen maar gedaan
Hapklare brokjes x
Maarten Spanjer houdt
vooraf niet te weten wie ers
zijn taxi stapt. „Het is in ieri
geval niet gebruikelijk dat de»i
dacties van De Stoel en Taxi >i
menwerken". Hoe de redaer
van producent IDTV dan a
aan zijn passagiers komU;
hem niet bekend. „Ik krijg g©
hapklare brokjes in mijn Tr.
dat werkt niet. Taxi is geen ta
show op wielen".
Toen heel omroepland alit
Dina was geweest, stondena
plotseling nog twee jonge mi(
nen in fel gekleurde jacks ai
het hek in Heerenveen te rgi
melen. Dina dacht dat het w\
Rijkswaterstaat was. k
„Ik dacht 'nu zal je het hfi
ben'. Dus ging ik er met opp
heven hooivork op af. Blekert|
twee jongens afkomstig van Si
6 te zijn". Van die omroep li
de Friezin overigens nog na;
gehoord. Maar na veel gejak
mer en gezeur zwichtte Da
opnieuw en kon SBS 6 in he
avondprogramma het 'nieut
brengen. ji
Ronn Moss, alias Ridge in The Bold and the Beautifid
LOS ANGELES MONIQUE BRANDT
Hij is de absolute TV-kampioen 'Gepij
nigd in de verte staren'. Ronn Moss, of
tewel Ridge Forrester in de soapserie
The Bold and the Beautiful, heeft die
kunst dan ook acht jaar lang, want zo
lang bestaat de reeks - dagelijks inten
sief kunnen trainen. Ridge is nu een
maal niet het meest spraakzame perso
nage in de reeks.
In het dagelijkse leven is acteur Ronn
Moss evenmin bovenmatig loslippig.
Daarbij is hij net als Ridge een beetje
een tobber. Zijn favoriete antwoord op
een vraag tijdens een interview bestaat
voor hem uit de simpele woorden 'ja' of
'nee', of, als het dan echt niet anders
kan: 'Ik kan daar niet zoveel over zeg
gen'. Pas na de doordringende blikken
van Moss' alom tegenwoordige pers-
agent Frank Tobin volgt zowaar een no
bele, maar norse toegift van wat korte
zinnen. De blik van De Ster staat daar
bij voortdurend op 'verveeld', terwijl hij
zijn afgekloven frambozenlolly voor de
derde keer aan een grondige inspectie
onderwerpt.
Ronn Moss is desondanks één van de
populairste acteurs uit de soapserie.
Zijn rol als Ridge Forrester levert Moss
zo'n vijfhonderd brieven per week aan
fanmail op van voornamelijk vrouwen.
In de Europese landen waar de Ameri
kaanse serie wordt uitgezonden, is het
voor hem bijkans onmogelijk geworden
om onbekommerd over straat te slente
ren. zo hij dat zou willen. Moss, wiens
blikken doorgaans net zoveel emotie
verraden als de oogopslag van Barbie's
partner Ken, haalt zijn schouders op bij
de gedachte. „Is dat vervelend, is dat
leuk. ik weet het niet", zucht hij. „Ik
denk er nooit over na wat ik wel en niet
leuk vind aan het spelen in deze serie.
Het maakt ook allemaal niet uit. dit is
gewoon werk. Ik hóef het niet leuk te
vinden, ik moet het gewoon doen. Ik
speel Ridge sinds de allereerste dag dat
de serie van start ging en ik doe het nu
nog. That's it. Wat ik wel goed vind aan
Ridge Forrester is zijn ambitie, zijn
energie en het feit dat hij altijd de
mooie vrouwen mag kussen. Verder
heb ik niet zoveel over mijn rol te ver
tellen."
Ronn Moss: „Wat ik goed vind a
mag kussen".
Dat het leven van een soapster niet
over rozen gaat, willen we wel geloven
na de vermoeid klinkende verzuchtin
gen van de acteur. Het is ook vast niet
gemakkelijk om na acht jaar toch elke
dag weer vrolijk en onbevangen op de
set te verschijnen. „Ja, de vraag hoe hou
ik mijn rol fris is tegelijkertijd de groot
ste uitdaging", beaamt Moss tam. „Je
moet het leuk voor jezelf houden en ho
pelijk slaat dat over op het publiek."
Ridge is door de jaren heen erg ver
anderd. Aanvankelijk was hij een echte
playboy, maar inmiddels is hij een toe
gewijde 'family man' geworden, vindt
Moss. „Dat is de verdienste van de
schrijvers. Wat ik persoonlijk aan deze
rol heb bijgevijld, daar wil ik niets over
zeggen. Maar geloof me. het gaat om
veel, heel veel veranderingen."
Moss bant naar eigen zeggen de sleur
op de set uit door subtiele gedachten-
spelletjes en het verzinnen van verras
sende ontwikkelingen in het verhaal.
Niet dat hij daardoor voortdurend bul
derend van het lachen tegen de decor
stukken aanhangt, maar het houdt hem
wél wakker. Alert. „Ie moet creatief blij
ven. Ik wil er niet te diep op ingaan,
maar het is bijvoorbeeld aardig om van
het script af te wijken en dan te kijken
hoe je tegenspeler erop reageert. De
grenzen opzoeken. Dat levert weieens
aardige invallen op. Soms werkt het
dus, soms ook niet."
Ondanks het feit dat het publiek
Ronn Moss na acht jaar niet meer los
kan zien van Ridge Forrester, is de ac
teur niet bang dat deze rol zijn carrière
naast of na The Bold and the Beautiful
in de weg zal staan. Hij heeft een pro-
duktiebedrijf, dus als het moet zorgt
Moss zelf voor zijn filmrollen. „Ik zit er
niet mee. Als ik de tijd heb, zet ik mijn
eigen filmprojecten op. Het is ook niet
zo dat ik geen andere rollen meer krijg
en daarom maar in deze soap blijf han
gen, hoor. Ik zit in deze soap, omdat ik
dat wil. Ik zou niet acht jaar zijn geble
ven als ik me gevangen voelde. Ik hou
van werken."
Als Moss' muzikale activiteiten ter
sprake komen, lijkt er zowaar heel even
een glimp van passie uit de ogen van de
acteur te vonken. „Muziek is mijn voor
naamste nevenactiviteit. Als ik klaar
ben in de studio's ren ik letterlijk naar
huis en duik mijn muziekstudio in."
Muziek is dan ook zijn allereerste lief
de. Moss startte zijn carrière als lid van
de band Player, die diep in de jaren ze
ventig gedurende enkele weken de hit
lijsten beheerste met het nummer 'Ba
by Come Back'. Moss en zijn muzikale
partner Peter Beckett hebben de
malige hit onlangs in een eigentijds jas
je gestoken en opgenomen voor de Ja
panse markt. Je weet immers mac
nooit. Bovendien heeft Player zojuist
nadat de band jaren niet meer actief
was - het vijfde album voltooid.
„Ik had nooit tijd, omdat er zoveel
tijd in The Bold and the Beautiful gaat
zitten. Peter Beckett schreef bovendien
muziek voor anderen. Maar we wilden
graag weer samen een plaat maken en
met veel moeite is dat gelukt. Ik ben erg
blij met het resultaat. We hopen de CD
ook in Europa uit te brengen. In dat ge
val zullen we zeker op toernee gaan, als
dat tenminste in het opname-schema is
in te passen. Hoe ik onze muziek moet
omschrijven? Dat is moeilijk te zeggen.
Het is niet gemakkelijk geluid te om
schrijven. Het is op en top jaren-negen-
tigmuziek. Rock, er wordt gezongen, er
worden instrumenten bespeeld, het
heeft pakkende wijsjes. Wat moet ik
verder zeggen?"
Naast Moss hebben zoals bekend
meer acteurs en actrices uit The Bold
and The Beautiful muzikale aspiraties,
al zijn die niet altijd gebaseerd op ta
lent. Maar dat is geen probleem. De
concerten van Thome, Macy, Sally
Spectra en iedereen die verder nog tijd
vrij kan maken tussen de opnamen van
'The Bold' door, brengen in Nederland
immers keer op keer massa's enthou
siastelingen op de been. Moss is echter
duidelijk niet van plan zich bij deze dol
le artiestenkaravaan aan te sluiten. Met
een enigszins misprijzende blik: „Met
name Jeff Trachta (Thorne) en Bobby
Eakes (Macy) hebben de muziek weten
in te passen in hun rol. Maar het past
niet bij Ridge. Hij is niet de mode-ont
werper annex rocker, dat past gewoon
niet. Ik hou die twee werelden strikt ge
scheiden: als ik optreed met Player ben
ik muzikant, als ik acteur ben, speel ik
Ridge de ontwerper. Ik ga er van uit dat
mijn muziek een eigen publiek trekt,
niet uitsluitend soapkijkers. Ik kom per
slot van rekening uit de muziek voort.
Het zijn mijn roots, mijn wortels. Veel
acteurs stappen over van acteren naar
musiceren, ik doe het andersom".
Radioman Ad Bonman, dertig jaar bij Veronica 1
Hij heeft er inmiddels waar
schijnlijk honderden langs ho
ren komen en aan veel ervan
meegesleuteld. Van 192 (goed
idee) tot Herinnert u zich deze
nog (nognognognog) en 1.2, 3,
4, 5, 6, 7, 8, 9 Tiiiineke!. Jingles,
de opvallende aankondiginge-
tjes en tussendoortjes op de ra
dio, zijn gesneden koek voor de
48-jarige Ad Bouman. Hij is dan
ook bepaald geen groentje. De
ze maand viert de ex-technicus
en huidige presentator zijn der
tigjarig dienstverband bij Vero
nica en is daarmee de laatste
van de 'oude hap', die ooit bij
de voormalige radiopiraat is be
gonnen.
Bouman voelt zich geen pi
raat meer, maar wel een buiten
beentje. „Veronica is ook eigen
lijk nooit een radiopiraat ge
weest in de strikte zin van het
woord. Maar het klonk wel leuk
natuurlijk. De zendschepen
hadden de frequenties waarop
werd uitgezonden, gekaapt,
maar we waren niet strafbaar
omdat we buiten de territoriale
wateren 'uitzonden. Toch had je
wel een beetje het piratengevoel
daar op zee. Al moet je het ook
weer niet gaan romantiseren
door te roepen dat alles vroeger
beter was. Er waren toen ook
slechte platen en ruzies onder-
ling."
Bouman heeft in die dertig
jaar het hele bewogen bestaan
van Veronica van nabij meege
maakt. De begintijd met uitzen
dingen vanaf het schip, de en
tree in het publieke bestel en de
groei naar de grootste omroep
van Nederland en nu weer het
commerciële avontuur. Of de
lang zal doorzetten, is inmid
dels de vraag. De kijkcijfers zijn
niet om over naar huis te schrij
ven. Radioman Bouman ligt er
niet wakker van. „Qua sfeer is
het hier weer heel leuk en dat is
wel eens anders geweest. Want
als je als piraat het bestel bin
nenkomt, verander je toch als
club. En nu is het wéér allemaal
anders geworden. Er worden
weer snel besluiten genomen
over van alles en nog wat. Er
zijn geen ellenlange vergaderin
gen meer, al waren ze bij Vero
nica altijd al een stuk korter dan
bij die andere omroepen."
Het was Tineke de Nooij die
er in 1965 voor zorgde dat Ad
Bouman bij Veronica werd aan
genomen. Bouman: „Veronica
was in 1960 begonnen en
meteen heel populair. Maar ja,
er was verder ook niets natuur
lijk. In 1965 werd het roer om
gegooid en werd Veronica een
echte popzender. Ik was net van
school gekomen en zou eigen
lijk bij Philips in Huizen gaan
werken. Bij Veronica werd ik
eerst afgewezen, maar degene
die was aangenomen beviel
niet. Op voorspraak van Tineke
kon ik toen twee maanden op
proef komen. Het was liefde op
het eerste gezicht."
In de drie decennia die Bou
man inmiddels bij Veronica
heeft doorgebracht, heeft hij
heel wat mensen zien komen en
gaan. Sommige discjockeys wil
den bij hun afscheid nog wel
eens afgeven op hun oude
werkgever. „Er zijn er bij die bij
het vertrek dan roepen dat Ve
ronica niks is. Ik kan me daar
niet aan ergeren. Bovendien
staan er altijd weer genoeg jon
klaar om hun plaats
Over jonge mensen gespro
ken, hoe is het om als 'oudere
jongere' te werken bij een om
roep die zich ooit bediende van
slogans als 'jong. snel en wild'
en 'je bent jong en je wilt wat'?
Bouman: „Het is een cliché,
maar je bent zo jong als je je
voelt. Maar soms gaat het me
ook wel wat te hard. Het eerste
wat ik doe als ik het program
van een jongere discjocf
overneem, is dan ook de kop
lefoon zachter zetten. Somi
gen zitten daar echt hun ore#
verpesten."
De overstap van Bouman fl
louter techniek naar het pres»
teren is geleidelijk gegaan. B(
man: „Vroeger was het el
teamwork tussen technicusi
discjockey. Je moest elkaar al
voelen. Het kwam vaak aani
een fractie van een seconde.!
doen de disjcockeys het ai
maal zelf: jingles draaien, pla<
starten."
Bouman moest wel wat o\!
winnen om zelf achter de f
crofoon plaats te nemen, i
nam het vroeger wel eensi
nachts over als iemand ziek 1
geworden. Maar dan had ikj
een borrel op. Daarna kwani
de drive in-shows, waar ik l
eens het laatste half uur dj
als de discjockey inmiddels j
bekwaam was of iets te zoeij
zagrondlopen."
Inmiddels zit hij met I
Goud van Oud vast op de zal
dag en zondag (van 10 toti
uur). Met muziek uit zijn ei)
favoriete periode van de jal
zestig en zeventig. j
Het is overigens niet uitgei
ten dat de radioman in hart
nieren nog eens zijn oversl
zal maken naar de televisie.!
heb inderdaad een voorstel v
een TV-programma geda
Het moet iets worden met G
we Ouwe-muziek. Verder kal
er niet veel over zeggen. \vl
voor je het weet, zie je hetl
een andere zender terug, i
genoeg heb ik bij TV heient
geen drempelvrees, zoals ik!
bij het radiowerk wel een be
had. Ik denk dat het ook ki
omdat er op de Nederlandse!
zoveel ongelooflijke troep i!
zien. Het moet toch niet!
moeilijk zijn om dat betel
doen."
