ZATER
DAG
S
BI JVOEGSE
L
Ik kan het
gewoon
L'olandese'^Zy^
ante
991
ZATERDAG 25 NOVEMBER 1995
lelmoment uit de debuutwedstrijd van Leonard van Utrecht (links) tegen Bari. De Noordwijker holt tevergeefs achter een doorgeschoten bal aan. Aanvoerder Ricci van Bari ziet geen gevaar in de situatie en houdt in.
De opzienbarende transfer van Leonard van Utrecht
Het was nog nooit vertoond. Een voetballer uit
de eerste divisie die wordt aangekocht door een
club uit de Italiaanse Serie A. Het gebeurde toch.
Van Leeuwarden naar Padova. Leonard van
Utrecht (26) kijkt er nu nog net zo verbaasd op
terug als de meeste 'voetbalkenners' deden. „Ik
wist ook niet wat me overkwam.
Nu, bijna drie weken later, is volgens de
plaatselijke krant II Gazzettino inmiddels
iedereen 'tutti contend'.
«xneroua li
k'janï)
c^Pottno
con la "gazzel/a
Duo °c feriti
I &U£770____^
Camion Sbanda
t' •►««flnire
dentn> la ch/esa
>Uucm,;--
LotKHatorio
'ap.nato
"«nw/v/v,»,,,
In Padova was de komst
van Leonard van Utrecht
groot nieuws. Vrijwel el
ke dag in de aanloop op
zijn eerste wedstrijd,
stond er wat over hem te
lezen. Op de foto wordt
hij tijdens de training bij
gestaan door Michel
Kreek.
KNIPSEL IL GAZZETTINO
De eerste grap was snel gemaakt:
Van Utrecht naar Padova, da's
toch gauw 1300 kilometer. En
léék ook op een vroege 1-april flauwiteit:
n 26-jarige voetballer uit Noordwijk die uit-
mt voor Cambuur Leeuwarden en buiten
twee plaatsen nauwelijks bekendheid g
?t. mag zijn opwachting maken in de Serie
Dag Langeleegte, Woudestein en Vijver-
rg - op naar San Siro, Comunale en Luigi
rraris. Niet verwonderlijk dat Leonard van
recht zelf ook even moest slikken toen hij
nieuws vernam. Maar de aanvankelijke
luchterheid heeft na zijn veelbelovende
buut, plaatsgemaakt voor zelfvertrouwen.
>f Van Utrecht het niveau van de serie A
nkan? Sterker nog, hij wordt een aanwinst
d Noordwijk-trainer Ruud Bröring als een
n de weinigen voorspeld.
Iorreglia, een klein dorpje even buiten het
dua. Bij aankomst is een fascinerende
ondgloed net achter de heuvels afgedaald
heeft plaatsgemaakt voor een sterrenhe-
:1 die met z'n helderheid de gebrekkige
aatverlichting compenseert. Het statige
elershotel La Torre is daardoor simpel te
iden. Een kasteeltje met kantelen als bal-
nranden en een torentje op het dak. In de
inge zit Van Utrecht onderuit gezakt op
n bank. In gezelschap van ouders en vrien-
Froukje wacht hij op Mino Raiola. De
larlemse Italiaan is tolk, zaakwaarnemer,
:un en toeverlaat van Van Utrecht en zijn
nilie.
it is de avond voor het debuut en de ande-
Padovesi druppelen La Torre binnen. Allen
huid in een blauw trainingspak met inge-
Gaide sponsornamen en met een gevulde
stuumhoes in de hand. Ook de haarföhn
jkt tot de standaarduitrusting van de voet-
llers te horen. Van Utrecht glimlacht als hij
uiteinden van de stekkertjes uit hun
isen ziet bungelen-. Hij wrijft door zijn ei-
n- halflange blonde haar en fluistert: „Het
hier prachtig, ik ben perfect opgevangen,
aar wat er ook gebeurt, aan die zottigheid
et die föhns doe ik niet mee."
Italianen zijn nu eenmaal op uiterlijk, heeft
Van Utrecht vanaf de eerste dag in het noor
den van 'de Laars' kunnen merken. Iedereen
gaat tot in de puntjes verzorgd, gekleed en
gekapt over straat alsof het trottoir elk ogen
blik kan veranderen in de loopplank van een
modeshow. Over de rugleuning van de eerste
de beste buschauffeur hangt een dikke kasj
mier-jas. En in de oude binnenstad van
Padova, waar hoekige torenflats en sierlijke
bouwwerken uit de renaissance zij aan zij
staan, zijn pakweg vier keer zoveel boetieks
als cafés te vinden. In het Italië van 1995 ga je
overigens pas e'cht afgekleed door het leven
als er uit de borstzak een antenne van een
mobiele telefoon steekt. Overal staan mensen
te bellen, in auto's, in restaurants, op straat
en op de tribune.
Als Raiola een half uur te laat in het hotel
arriveert, heeft hij twee presentjes bij zich.
Een zaktelefoon voor Leonard en een voor
zijn vriendin. Voor de snelle integratie. De fa
milie Van Utrecht is uiterst tevreden over het
optreden van de 'zaakwaarnemer'. „Hij heeft
ons met élles geholpen", zegt vader Wim.
„Mino doet ook dingen die hij niet ho'e'ft te
doen. En ik vind dat hij wel een pluim ver
dient, na al dat gedoe met de WCS.
Wim van Utrecht doelt op het enige smetje
dat kleeft aan de 'droomovergang' van zijn
oogappel. De Vereniging van Contractspelers
(WCS) onder leiding van mr. Theo van Seg-
gelen weigerde Leonard te begeleiden. Het
salaris van Van Utrecht zou, zeker naar Itali
aanse maatstaven gemeten, te laag zijn. Er
verder werd de inbreng van Raiola die geen
officiële licentie als spelersmakelaar bezit,
niet op prijs gesteld. „Ik verdien hier véél
meer dan bij Cambuur werpt Van Utrecht te
gen. „En laten we eerlijk zijn, van de Neder
landse eerste divisie naar de Serie A, wie zou
dat nou niet doen? Dat is toch een droom die
werkelijkheid wordt?!"
Spanning
Ondanks de geruststellende woorden van
Raiola dat het allemaal wel goed komt in Ita
lië, zitten Leonard en zijn aanhang niet op
hun gemak in de ontvangsthal. Terwijl de an
dere voetbalgasten aan de bar lusteloos hun
cappucino's wegslurpen, is de spanning van
de vier Noordwijkse gezichten af te lezen. Het
regelen van een appartement is nog niet ge
lukt, en moet de hond nu uit Nederland wor
den overgevlogen of niet? Speelt Leonard
morgen en zo ja, hoe zal dat gaan? Is hij er
wel met zijn gedachten bij na al stormachtige
ontwikkelingen van de voorafgaande dagen?
Waarom werd hij de nieuwe aanwinst en niet
Bosman, Bombarda of Mackaay, voor wie
sportdirecteur Pierre Agradi oorspronkelijk
naar de Lage Landen trok? Het spookt alle
maal door zijn hoofd. Een klein lachje kan er
nog vanaf als hij vertelt: „Ze hebben me in
Nederland drie keer bekeken. In de beker te
gen Groningen en tegen Excelsior en Hel
mond Sport. Ik heb dit seizoen drie keer ge
scoord, mag jij raden tegen wie..."
Paolo Dona' is de avond voor de wedstrijd
ook gespannen. De chef-sport van II Gazzet
tino, een grote regionale krant in Noord Ita
lië, is niet alleen journalist maar ook dé club
historicus en Padova-kenner bij uitstek. 1 lij
schreef in zijn vrije tijd een lijvig boekwerk in
twee banden over de geschiedenis van de
plaatselijke trots. „Het weegt bij elkaar vijf ki
lo. Het zwaarste naslagwerk van een voetbal
club ter wereld", meldt hij vol trots. Hij wil
alles maar dan ook alles weten over Leonard
en is zeer verguld met oude kranteknipsels
van Van Utrecht in de tijd dat hij bij Noord-
wijk en Excelsior actief was.
„Dus hij was in Nederland niet eens een
bekende speler?", vraagt Dona' vol ongeloof.
Natuurlijk, ze hadden ook in Padova een
beetje vreemd opgekeken toen sportdirecteur
Agradi met een speler uit de Hollandse Serie
B kwam aanzetten. „Maar Agradi gaat vaak
naar Nederland en hij kent de competitie
daar. Vorig jaar'stonden we onderaan en
haalde hij Kreek. Bankzitter bij Ajax maar
hier al snel een held. Scoorde in zijn eerste
wedstrijd de winnende treffer en maakte in
beslissingswedstrijd tegen Genua de laatste
strafschop. Nu staan we weer onderaan en
komt er opnieuw een Nederlander. Dus
denkt iedereen: daar gaan we weer.
Alsof de druk nog niet groot genoeg is voor
Van Utrecht. Hij moet zich niet alleen snel
aanpassen aan het land, de gewoontes, de
mentaliteit én het voetbal - nee, nu de magie
van Kreek lijkt uitgewerkt, moet Leonard ook
nog eens de nieuwe verlosser worden. „Als ik
morgen op het veld sta, hoop ik dat ik m'n
gedachten gewoon op voetbal kan zetten.
M'n kop zit nu vol verzucht de Noordwijker.
Als een gevangenis
Het nieuwe stadio Euganeo, de thuishaven
van Padova ligt ver buiten de stad, midden
tussen de landbouwgronden en omheinde
akkers. Het heeft veel weg van een gevange
nis. Veel hoge aluminium hekken met punti
ge uiteinden en nog meer grijs beton. Het is
allemaal bepaald geen reclame voor de Itali
aanse architectuur. Euganeo heeft de vorm
van een U en is dus aan één kant open. Als
op het veld de prestaties tegenvallen, is er
vanaf de hoofdtribune nog altijd uitzicht op
de skyline van Padua, moet de bouwer heb
ben gedacht.
Voor kleur en ambiance dienen club-me
dewerkers en bezoekers zelf te zorgen en dat
is aan hen wel besteed. Rond het sintelbaan
tje staan genoeg reclameborden om drie vel
den te omzomen en kollossale vlaggen en ba
nieren worden over de hoofden uitgerold.
'Villafranca groet Kreek en Van Utrecht' staat
in hanepoten op een wit laken te lezen. De
Jantjes van de NAVO-basis 150 kilomter ver
derop zijn er ook.
Zelfs in het rustige Padua is een voetbal
wedstrijd volkstheater in z'n puurste vorm.
Het publiek lijkt zich drukker te maken dan
de hoofdrolspelers op het veld. Er wordt ge
zongen, opgesprongen en iedere beslissing
van de scheidsrechter wordt met gebrul en
drukke handgebaartje begroet. Er wordt ook
hartstochtelijk gelachen als bij een tempara-
tuur van een paar graden boven nul een ijs
verkoper met een koelbox over zijn schouder
en handen diep weggestoken in zijn jaszak
'geiato, gelato' roept.
De door de stadionspeaker tot I^onardo
van Oetrekt omgedoopte Noordwijker komt
in trainingspak en met het haar in een
staartje de spelerstunnel uit. Tot teleurstel
ling van het handjevol Nederlanders op de
tribune begint hij op de bank. Hen camera
ploeg van de NOS is nooit verder dan drie
meter van hem vandaan. Emiel Schelvis
meldt op de perstribune dat Leonard na
twintig minuten in de tweede helft zal inval
len. Hoe hij dat weet? „Ik ke'n het Italiaanse
voetbal zegt de NOS-verslaggever zelfverze
kerd „En het feit dat de president van de club
op de bank naast de trainer ging zitten, is al
een voorteken. Hij zorgt er wel voor dat zijn
nieuwe aankoop aan het thuispubliek wordt
voorgesteld. Schelvis heeft gelijk. Precies 25
minuten voor tijd komt Van Utrecht het veld
in.
Zijn debuut kan bijna niet beter. Padova
staat al met 2-0 voor tegen Bari als hij mag
invallen. Van Utrechts directe tegenstander is
dan al een uur dolgedraaid door z'n voorgan
ger Gocchio. Daardoor kan de linkerspits een
styk of acht keer vrolijk van hem wegsprin-
ten, gaten trekken, kansen creëren en dus
een goede indruk achterlaten.
Bij 3-0 begeven enkele Bari-aanhangers
zich naar de onderkant van de eretribune.
Met woord en vooral gebaar beschimpen de
ze opgewonden standjes hun cllib-president
die een rang hoger zit. Er is weinig kennis van
de Italiaanse taal voor nodig om te begrijpen
waar het over gaat. Het team presteert niet
en dat is zijn schuld. Waarom koopt hij niet
net als Padova goede spelers als Nava,
Amaruso en Van Utrecht, schreeuwen ze
hem toe. Opnieuw theater dus in Euganeo.
Mannen in driedelig blauw met gcpronoceer-
de gele dassen en kostbare suède schoenen
die de voorzitter met een snelheid van acht
honderd woorden per minuut terecht wijzen.
Onbedoeld geven ze Van Utrecht daarmee
een compliment.
Het laatste fluitsignaal heeft al een mi
nuutje of tien geklonken als Ixonard nog op
het veld handtekeningen aan ballenjongens
staat uit te delen. Een brede lach is de rest
van de dag niet meer van zijn gezicht af te
timmeren. Dertig minuten later stapt hij het
perscentrum binnen in een smetteloos Itali
aans pak. Het is alsof hij nooit anders heeft
gedragen. Van de verlegenheid en onzeker
heid van de vorige avond is niets meer over.
'Vraagt u maar'.
De uitblinkende verdedigers Lilas en Scon
ziano kunnen al snel naar huis. Voor Kreek
die altijd goed speelt, voor Nicola Amorusso
die twee keer scoorde en voor trainer Sandre-
ani is het na een stief kwartiertje ook gedaan.
Maar voor Ix'onard nog niet. Alle aanwezige
persvertegenwoordigers moeten hem heb
ben. Hij gooit er op een gegeven moment
zelfs zijn eerste Italiaanse volzin uit. „Ik ben
zeer content met de overwinning en de drie
punten zegt hij recht in een camera. Voor de
rest is er de onafscheidelijke Raiola yoor de
vertaling. „Het is niet dé mooiste, maar wel
een van de bijzonderste dagen uit mijn leven.
Er moet nog een mooiere komen. Volgende
week misschien tegen Cremonese als ik mijn
eerste doelpunt maak laat hij zich onder
meer ontvallen.
Al die tijd houdt hij zij eerste shirtje klem-
vast in de hand. '28 Van Utrecht' staat ach
terop. Vader Wim mag het aandenken naar
Noordwijk meenemen om het in te lijsten.
„Toen ik in de kleedkamer kwam, zag ik 'm
hangen. Ik werd even stil en dacht trots 'wat
is die mooi'.
Het is nog vroeg dag, Ixonard speelde
maar een half uurtje in een wedstrijd die toen
al gewonnen was. Maar afgaande op zijn kor
te optreden, is Van Utrecht inderdaad een
aanwinst, zoals Noordwijk-trainer Bröring
voorspelde. „Als Bram dit toch eens kon
meemaken schudt Leonard zijn hoofd na zijn
vierde vraaggesprek voor TV.
Bram Marbus, zijn maatje, speelde met
hem samen bij Noordwijk, hij Excelsior en tot
twee weken geleden nog bij Cambuur. De
sport bracht hen bij elkaar en heeft ze nu ook
gescheiden. Van Utrecht tilt er niet te zwaar
aan. „Ach ik heb hem gebeld. Dat ie nog
maar even moet wachten met bepaalde za
ken te kopen. Wie weet zit hij ook zo
grapt hij om vervolgens eerlijk toe te geven
dat als hij zich in Italië staande kan houden,
Bram dat ook zou kunnen.
Marbus naar Padova: het klinkt ineens zo
gek niet meer.
