Sport
Het moet geen
Jacco en Paul-
show worden
George van Iwaarden zet streep onder mislukt seizoen
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464. PLV -CHEF ROB ONDERWATER. 071-5356463
WK-dubbel in Eindhoven
Toptennissers zijn gauw 45 weken
per jaar van huis. Stellen het wel
op prijs als er tijdens de lange
avonden in den vreemde wat ver
tier is. Dinsdagavond gaan 's we
relds beste zestien dubbelspelers
naar PSV-Werder Bremen. Don
derdag mogen ze naar de musical
Evita. Toernooibazen leggen eer in
een leuk bijprogramma voor de
tennismannen, hun vrouwen en
kinderen, geeft jacques Kloppert
ruiterlijk toe. „Dan zeggen ze ten
minste: volgende week gaan we
naar Sjaak toe." Hij kent ook colle
ga-bazen tegen wie ze meneer zeg
gen. Zeikneuzen onder de profs
kent hij niet of nauwelijks, „Agassi
misschien. Maar als iemand liever
Spa blauw heeft dan Sourcy zon
der gas dan zorg ik daar toch voor.
Daar wil ik toch geen herrie over
krijgen."
Misschien noemen ze de toernooidirec
teur van het WK dubbelspel, dat woens
dag in Eindhoven begint, ook wel Jacques
omdat hij nog zo jong is, 36 jaar pas. En
wars is van eeuwig driedelig grijs ge
streept. Tijdens het grastoernooi van Ros
malen, waar hij ook de baas*is, loopt hij
niet zelden in korte broek. Ook als het da
gen achtereen regent. Jacques Kloppert,
directeur Benelux van het sportmarketing
bureau Advantage, is half Nederlander,
half Belg. Hij let dus op de centen, maar
een toernooi moet wel goed van eten en
drinken zijn. Niet voor niets vindt hij de
World Team Cup in Düsseldorf het best
georganiseerde toernooi van de wereld. Bij
dat WK voor landenteams, waaraan Ne
derland dit jaar voor het eerst mocht mee
doen, laat geen kraam of baan wat te wen
sen over.
Details tellen, heeft Kloppert geleerd in
de drie jaar die hij met tennis bezig is. In
zijn agenda heeft hij zelfs staan dat één
van de Nederlandse tennisverslaggevers,
met wie hij toch meer een haat- dan een
liefde-verhouding heeft, vegetariër is.
„Om rekening mee te kunnen houden."
Kwestie van je werk doen. Hij is nu een
maal ook promotor. „Volgende week don
derdag is,het Thanksgiving. Er zijn ver
slaggevers en spelers van over de hele we
reld, dus ook Amerikanen, Canadezen.
Dan is het toch mijn plicht om te zorgen
dat er kalkoen staat. Anders doe je je job
niet goed."
„De pers klopt die dingen op. Die maakt
hele verhalen over iets wat normaal is,
maar wat ze doen vóórkomen als absurd.
Die jongens reizen het hele jaar de wereld
af. Ik vind het mijn taak ze het gevoel te
geven dat het sociaal voor elkaar is waar
ze zijn. Dat je bij iemand die katholiek is
een blaadje op de kamer legt wanneer en
waar hij in Eindhoven naar de kerk kan
gaan, dat is belangrijk. En wij hebben toch
allemaal onze voorkeur voor eten. Zij dus
ook. Dan is het toch niet zo vreemd, dat ik
zorg dat ze krijgen wat ze lekker vinden.
Als iemand liever Spa Blauw drinkt dan
Sourcy zonder gas, en ik kan daarvoor zor
gen dan doe ik dat toch. Hij gaat er niet
beter door tennissen, maar ik regel dat lie
ver dan dat het discussie oplevert. Ze
moeten zich thuisvoelen."
Pleeggezin
Dat voelen Jacco Eltingh en Paul Haarhuis
zich volgende week zeker. Haarhuis groei
de op luttele kilometers verwijderd van
het sportcentrum Eindhoven. Eltingh
woonde er de jaren dat hij bij de school
Van Hulst tot topper werd gekneed in een
pleeggezin. Ze belden Kloppert nog de
zelfde nacht op, nadat hij vijf weken gele
den had gezegd dat hij het WK wel wilde
overnemen van de failliete organisatie in
Jakarta. „Natuurlijk waren ze blij, maar ze
zeiden ook Jacques: bouw het niet te groot
hè? Want als het niet volzit, gaan we af als
een gieter." In Jakarta en daarvoor Johan
nesburg speelden de oud-wereldkampioe
nen (1993) voor vrijwel lege tribunes hun
WK"s. „Jakarta trok geloof ik 500 man
over de hele week."
Dat zal in Eindhoven niet gebeuren:
13.000 plaatsen had Kloppert begin deze
week al verkocht. Dagelijks kan hij 5700
mensen kwijt, maal vijf. Als hij de twintig
duizend toeschouwers haalt neemt Klop
pert een pint extra en kan Eindhoven wel
eens een vaste WK pleisterplaats worden.
De 1,3 miljoen dollar prijzengeld voor de
beste acht dubbels komt van hun vakbond
zelf, de Association of Tennis Professio
nals.
Die belangstelling komt voor een groot
deel door Eltingh en Haarhuis. Daar wordt
ook wel rekening mee gehouden. De eer
ste avond concurreert Kloppert met Real
Madrid-Ajax. Dus spelen Eltingh en Haar
huis 's middags. Kloppert wil de plaatselij
ke favorieten daarna op donderdagavond
laten spelen. Prime-time. „Maar ik kan ze
niet iedere keer om acht uur 's avonds zet
ten. Het moet geen Jacco en Paul-show
worden. Het is wel het WK."
Veel oranje
Voordeel hebben Eltingh en Haarhuis so
wieso. „Omdat er veel Oranje is. Voor zo
ver ik ze nu heb leren kennen met de Da-
vis Cup en Rosmalen maakt dat voor Paul
niet zo veel verschil. Wel voor Jacco. Die
gaat springen als hij kan winnen voor Hol
land. Paul is nuchterder. Jacco kun je op
zijn gevoel spelen. Zorg maar dat er veel
Oranje is. Jacco kun je in hogere sferen
brengen met veel studenten en kinderen.
Zaterdag zal dat niet meer helpen. Want
als ze de dodenreeks ingaan met de laatste
vier is het stress. Die laatste vier bij het
dubbel zijn alle vier potentiële wereld
kampioenen."
Jacco Eltingh (links) en Paul Haarhuis proberen volgende week hun wereldtitel in het dubbelspel te heroveren.
Kloppert is promotor. Dus promoot hij
zo veel en gek als hij kan. De Nederlandse
tennistop heeft de laatste jaren wat met de
Nederlandse studenten. In Barcelona 1993
waren ze erbij voor de Davis Cup. In Zü-
rich begin dit jaar ook. Met klompen op
hun kop en serpetines in de zakken. Klop
pert heeft bij alle studentenverenigingen
een aanbieding laten opprikken: busreis,
haring, bier en toegangsbewijs voor 25
gulden. Tien bussen vol had hij deze week
al. De 1700 clubs schrijft hij voor dit soort
gevallen niet meer aan. „Dat werkt niet.
De mailings komen onder de deurmat bij
de voorzitter en die kijkt pas in maart of
daar ergens de brief ligt wanneer het club
huis weer opengaat." De tennisbond zou
iemand moeten hebben voor pure promo
tie aan de basis, meent Kloppert. Van de
sport en van de evenementen.
„Nu gaat het goed: 12.000 mensen per
dag bij de Davis Cup tegen Duitsland.
Meer konden we er er niet kwijt, want een
grotere indoor accommodatie heeft Ne
derland niet. Maar ik ben bang dat als Ne
derland uit de wereldgroep degradeert de
mensen de tweede groep niet meer appre
ciëren. De tijd is nu weliswaar rijp voor
tennis in Nederland, maar het is nog geen
Duitsland, waar ieder evenement bomvol
zit. Als Richard, Paul, Jan en Jacco over
een paar jaar weg zijn, moet ik het nog
zien. Ik denk dat Nederland nog niet rijp is
voor de continuïteit. Dat het nog te veel
afhankelijk is van de individuen. En als die
weg zijn? In Duitsland zit het nu altijd vol,
of Becker of Stich nou wel of niet in de fi
nale staan. Daar hebben ze de evenemen
ten gepromoot en de sport. Ze hebben er
tien jaar over gedaan, maar ze komen daar
nu op de sport af. Niet meer alleen op
Becker, Stich of Graf. Wij kunnen ook wel
zeggen: dat hatelijke Duitse handgeklap.
Maar de mensen leven wel mee. Hier is
het nog te vaak alleen geklap bij in of uit.
Wat is dan leuker? Sport is er toch om mee
te leven met de sterren. En om de sterren
aan te willen raken."
Aartsrivalen
Een typisch staaltje Hollandse nuchter
heid kwam hij afgelopen weken ook weer
tegen. Hij kreeg Haarhuis, Eltingh en hun
Australische aartsrivalen Woodbridge en
Woodforde zo gek dat ze komende week
in Eindhoven wel wat gymnastieklessen
wilden bezoeken. Schreef diverse scholen
aan en kreeg één reactie.
Afwachten of het tij doorrolt of terug
slaat, wil hij niet. „Afwachten haat ik dus.
Vandaar dat mijn mensen naar die stu
dentenverenigingen zijn gegaan. -Ik vind
eigenlijk dat de bond daar iemand voor
hoort te hebben, of dat de bond probeert
foto c pd
de clubs zo te instrueren dat iedere club
één man of vrouw heeft die puur het ten
nis promoot."
Kloppert staat ook bekend als emotio
neel. Hij barstte in Rosmalen ooit in tra
nen uit in het bijzijn van de pers, die zijn
grastoernooi hard aanpakte. „Niemand
hoeft mij te bedanken voor wat ik doe,
maar ze zeiden: wij zijn er niet om een
evenement te maken. Oké, maar ik vind
wel dat je objectief en neutraal moet blij
ven en niet bevooroordeeld moet begin
nen: zo van het was niets en het wordt dus
ook nooit iets. Ik heb ook mensen in
dienst die hun werk doen en met de Kerst
iets lekkers op tafel willen hebben. Dan
verwacht ik ook dat anderen hun werk
goed doen. ledereen dacht dat Rosmalen
kapot zou gaan aan dat toernooi in Halle
met al dat geld, dat er plotseling ook hij
kwam. We hestaan toch nog steeds. Maar
nu moet ik weer de kritiek mijlenver voor
zijn alleen, omdat ik dat aangedurfd heb."
Over Rosmalen maakt hij zich inmid
dels geen zorgen meer. Heineken legde
zich voor vijf jaar vast als hoofsponsor en
maandag tekende hij de 'IV-contracten
voor vijf jaar. En de promotor blijft de pro
motor, ook al vallen ze hem aan. „Als de
pers Grolsch wil in plaats van Heineken,
dan doe ik daar toch niet moeilijk over.
Dan komt er toch Grolsch."
„Als de Holland Acht zonder mij de we
reldtitel had veroverd, was ik van de flat
gesprongen." Voor hij er erg in heeft, ont
snapt deze gekruide uitspraak de lippen
van George van Iwaarden. De 26-jarige
roeier uit Amsterdam schrikt zichtbaar
van zijn boude bewering en slikt zijn
woorden in. Maar de toon is gezet. „Hoe
zeer ik het de jongens ook gun, als ze vijf
de in plaats van tweede waren geworden,
dan had ik juichend op de bank gestaan.
Het is nienzo rancuneus en gefrustreerd
bedoeld als het klinkt, benadrukt de roeier
die het hart op de tong draagt. Van Iwaar
den, die te licht werd bevonden voor het
WK, maar onlangs weer aan de uitgebrei
de selectie voor de Holland Acht werd toe
gevoegd, redeneert puur vanuit zichzelf.
Hij houdt zich voor dat Nico Rienks en
Ronald Florijn en hun makkers met hém
in de boot goud hadden kunnen winnen.
De verschillen waren immers klein. Bo
vendien: het onrecht, hem aangedaan,
vond hij groot. Van Iwaarden spreekt in de
verleden tijd, want hij zegt dat hij een
streep onder het verleden heeft gezet. „Ik
zet niet meer al mijn geld op de acht. Dat
heb ik geleerd van dit zo teleurstellend
verlopen seizoen."
Toen Van Iwaarden op die bewuste
voorjaarsdag in het Bosbaanrestaurant
van bondscoach René Mijnders te horen
kreeg dat hij was afgevallen voor de Acht,
pakte hij zijn sporttas en verliet hij de bij
eenkomst. Zijn woede reageerde hij af op
een boom. ,,Ik voelde het niet aankomen,
was er van overtuigd dat Henk Jan Zwolle
zou afvallen. Ik had immers alles gewon
nen."
Met zijn overhaaste vertrek gooide hij zijn
eigen glazen in, want hij had altijd nog in
George van Iwaarden: „Er zijn meer dan acht roeiers goed genoeg voor de Holland Acht."
een andere formatie (vier-zonder of twee
zonder) naar het Finse Tampere kunnen
worden afgevaardigd. „Dat wilde ik op dat
moment niet. Mijn doel was in duigen ge
vallen. Om mijn zinnen te verzetten heb ik
het over een andere boeg gegooid. Ik wil
de mij als sculler (met twee riemen per
persoon) kwalificeren voor het WK. Dat
mislukte. Hoewel ik in 1979 begonnen ben
als sculler, viel de overgang van het
boordroeien naar het scullen mij tegen.
Vandaar dat ik op mijn schreden ben te
ruggekeerd."
De verhouding met Mijnders, die begrip
had voor de teleurstelling van de 'uitgese
lecteerde' roeier, was niet vertroebeld.
„Zijn stijl is mijn stijl niet. Coach-tech-
nisch is hij een hele goede. René en ik res-
foto gpd
pecteren elkaar, maar vrienden zullen wij
nooit worden. Ik begrijp nog steeds niet
waarom hij zijn beslissing om mij te pas
seren weigerde te motiveren. Dat had het
voor mij waarschijnlijk beter verteerbaar
gemaakt. Nu denk ik nog steeds dat ik op
één luttele seconde tijdens seatraces (on
derlinge wedstrijden in wisselende sa
menstelling) ben afgevallen."
Na het WK, op 1 september, stond Mijn
ders plotseling voor zijn neus. „Hij vroeg
of ik mee wilde naar de Henley-regatta in
Boston. Ik roei graag in de acht, dus ik heb
meteen ja gezegd. Hoewel later bleek dat
van ons een eigen bijdrage van duizend
gulden werd verlangd en we de Nereus-
acht slechts een fractie voorbleven, was ik
blij dat ik weer meedraaide in het circuit."
Voor zijn gevoel is Van Iwaarden, die tij
delijk werd gekort op zijn NOC*NSF-toela-
ge, nooit weg geweest. Zijn kortstondige
'egotrip' had toch lang genoeg geduurd,
„want in mijn eentje red ik het niet." Nu is
hij één van de zestien kandidaten voor de
Holland Acht. „In februari wordt de selec
tie al doorgevoerd. Dat vind ik prettig, dan
weet je snel waar je aan toe bent."
Een nadeel van de selectie in de Toeilo-
ze' wintermaanden vindt Van Iwaarden de
selectiemethode. Die bestaat uit door hem
verfoeide ergometer-testen. „Dat apparaat
(een 'hometrainer' voor roeiers, red.) ligt
me niet, afschuwelijk. Ik ben een roeier, ik
hoor in een boot. Wat mij op het water
nooit overkomt, gebeurt wel eens bij een
ergometer-test: dan stop ik halverwege. Zo
kom ik natuurlijk nooit door de selectie.
Bovendien vermoed ik dat ik wat extra's
moet presteren om weer in de Holland
Acht te komen. Maar ik kan onmogelijk
tien seconden beter scoren op de ergome
ter of veertig seconden sneller roeien."
Mocht hij onverhoopt afvallen voor het
Nederlandse vlaggeschip, dan stort de we
reld van Van Iwaarden niet meer in. Naar
Atlanta gaat hij hoe dan ook, dat kan nie
mand hem uit het hoofd praten. Van
bondscoach Mijnders verwacht hij een
objectieve beoordeling. „Het wordt een
rottige keuze voor René, want er zijn meer
dan acht roeiers goed genoeg voor de I fol-
landAcht."
Ratelslang
Wachtend op de komst van de
spelers en het Benheltnus werd
in het Feyenoord-stadion onze
aandacht plotseling opgeëist
door een woest in het rond
spri ngende kabaaimaker.
Tsjakka!
Nu is de spot drijven met zo
iets naars als Parkinson wel het
laatste dat ik wil. maar al
lemachtig. dit figuur was wel
een zeer zwaar geval. Ongeloof
lijk. wat een bewegingen. Isiak-
ka hier en tsjakka daar. Ik keek
mijn huurman verbijsterd aan.
Deze bleek de krant heter te heb
ben gelezen dan ik. want hij leg
de me uit dat de gek in kwestie
Egbert Ratelslang was.
„Egbert Ratelslang, de be
roemde posi ti i >o.
Toevallig denk ik daar zeer ge
nuanceerd over. Over positivo's.
En als ik érgens geen behoefte
aan heb, om acht uur precies,
dan is het aan positivo's.
De aftrap willen wij.
Een i 'oetbalwedstrijd op
woensdagavond behoort om
acht uur precies aan te vangen.
Half acht desnoods. Kwart over
acht, ook goed. Maar niet vijf
over acht.
Die trainingskampen duren al
zo lang, er komt eens een einde
aan ons geduld en wat mij be
treft is met het optreden van de
heer Debiel Ratelslang dal einde
bereikt. Opsluiten, dat tuig!
Het trainingskamp. Daar wil
ik het even over hebben. Was het
vroeger zo dat we er middels een
berichtje in de krant nota van
namen dat de bondscoach het
had behaagd om met het elftal
een dag of wat in afzondering te
gaan. in het huidige voetbal
worden u en ik geacht mee in
trainingskamp te gaan. Rerg-
katnp kon geen wind laten of
wij werden ermee geconfron
teerd. Heb je 'em al gehoord, van
Bergkampla, het was een knal
van een wind, het was op radio
en tv te horen. Ren je er klaar
voor, Guus? Ren je er al uit.
Guus? Heb je er vertrouwen in,
Guus? Een moment voor Guus
zelf is Guus niet gegund, het is
per slot van rekening ook ons
trainingskamp, la, zegt Guus. la,
ja. ja, ik heb het elftal in mijn
hoofd en we zullen ons best
doen. Guus zegt ja en amen op
al onze vragen. du het niet eens
aardig zijn als hij, één keertje
maar. desnoods tegen SRS 6,
dan ziet toch geen hond het, nee
zou zeggen. Nee, ik heb geen idee
hoe we spelen gaan.
De spelers zonderden zich dit
keer vijf dagen voor de aftrap al
af in Noordwijk. Van afzonde
ring is met 38 cameraploegen,
5.9 radio stations, 1!)2 schrijven
de journalisten en 1344 handte
keningjagers en hun moeders op
je lip niet echt sprake, maar ge
lukkig vallen de cameraploegen,
radio stations, journalisten en
handtekeningjagers in de prak
tijk reuze mee. Dat kan van de
moeders helatcs niet worden ge
vgd.
I)ie zijn erg!
/iet zo'tl mens Denk van Dorp
rustig tegen een hekje leunen,
geeft ze dat arme kind van d'r
een por tussen de ribben in de
richting van de brave Van Dorp,
waar z'n blocnote van op de
grond valt, precies in een plas,
krijst ze dat arme joch op een
toon die binnen een jaar tot ge
deeltelijke doofheid leiden moet,
in z'n oor dat-ie erop af moet:
„Kijk dan, dddr! Die met die
baard. Dat is Harry Vermeegen!"
liet joch sputtert nog tegen dat
de meneer volgens zijn inzicht
meneer Harend is en krijgt zijn
handtekening.
Diezelfde moeder ontdekte
ook mij en stuurde haar grut,
zes stufs, op mij af. liet leek Sint
Maarten wel. Ik wist niet dat
kinderlokken zo eenvoudig is.
Na tien handtekeningen maakte
ik abrupt een einde rum de ses
sie. Ik was daar namelijk om te
werken en droeg ten bewijze
daarvan een zilverkleurig kistje
met een cameralens met mij
mee. Ik hoorde nog juist dat één
van de kinderen aan de moeder
vroeg wie deze beroemde meneer
nou toch weer was, die zojuist
zijn handtekening had afge
staan. „Dat zie je toch! Dat is de
dokter van het Nederlands elf
tal", antwoordde de moeder, mij
en mijn kistje (met naar zij ver
moedde voor een kapitaal aan
pleisters en verband) nog nawij
zend.
Graag zou ik haar met dat
kistje eens... Maar nee, ik weet
iets beters. Opsluiten, dat mens!
In dezelfde cel als Ratelslang.
