Propop in Trianon
'helaas' eenmalig
Echte spanning ontbreekt bij het Residentie Orkest
Dyzack uitschieter op Singer-Songwriter Festival
)VS pakt hoofdprijs op
concours van Rijnsburg
Cultuur Kunst
Chin-Chin' van Nationaal Toneel: zielloos tussendoortje
Meevaller
/verly Brothers te zuinig
Behoorlijk niveau
amateurj azzfesti val
1 BAANDAG 16 OKTOBER 1995
en
lauke Algera van Diba Concerts
as er na 'Groningen' vrijdag-
'ond al bang voor: een ul-
akort optreden van The Everly
rothers ook in Ahoy'. Vandaar
de Friese promotor vlak
oordat de 'levende legenden'
lit Kentucky zaterdagavond het
portpaleispodium betraden
even stevig inpraatte op
tourmanager Dwayne Hoo
ier. Helaas bleef zijn dringende
erzoek om 'Rotterdam', toch
Nederlands meest prestigieuze
loptempel, iets meer te gunnen
lan slechts een uur muzikaal
jenot zonder resultaat.
Don (58) en Phil (56) Everly
isten als live-attractie tegen-
rdig dus dik een gulden per
Gegeven de nog altijd
oogstaande kwaliteit van hun
amenzang zijn ze een dergelijk
ledrag ook zeker waard. Niette
min zal het gros van de onge-
eer 3500 (doorgewinterde) fans
fie The Everlasting Brothers in
pak
Lezingen over opera in Voorschoten
voorschoten De Voorschotense bibliotheek besteedt de ko
mende maand aandacht aan de geschiedenis van de opera vanaf
1600 tot heden. Zangeres/zangdocent Margot Kalse geeft op za
terdag 4 en 25 november lezingen over de opera (14.00-16.30
uur). Tot 31 oktober kunnen deelnemers aan deze bijeenkom
sten zich aanmelden bij de bibliotheek aan de Wijngaardenlaan.
tel. 071 -5615678.
Schrijfster Ellis Peters overleden
ionden De schrijfster Ellis Peters, bekend van haar bestseller
serie over de twaalfde-eeuwse monnik-detective Brother Cad-
fael, is zaterdagmorgen op 82-jarige leeftijd na een hersenbloe
ding overleden. Peters, wier echte naam Edith Pargeter was,
woonde haar hele leven in de omgeving van het Westengelse
Shrewsbury, waar ook de Brother Cadfael-verhalen zijn gesitu
eerd. De Brother Cadfael-boeken zijn in meer dan 20 talen ver
taald.
PAN trekt 27.000 bezoekers
amsterdam De nationale kunst- en antiekbeurs PAN Amster
dam, die de afgelopen week in de RAI werd gehouden, heeft dit
jaar ruim 27.000 bezoekers getrokken. Volgens een onderzoek
heeft 17 procent van de bezoekers iets gekocht. Dat is 7 procent
meer dan vorig jaar. Handelaren spreken dan ook van een suc
cesvolle beurs. Zowel oude meesters als het werk van heden
daagse kunstenaars waren in trek. Een Nederlandse verzamelaar
had 895.000 gulden over voor het doek Dubbel Vrouwenportret
van Carel Willink. Een herontdekt doek van Jan Sluijters vond
een nieuwe eigenaar voor een niet bekendgemaakt bedrag. Het
schilderij was sinds 1920 verdwenen.
Elf miljoen voor Europese films
straatsburg Het bestuur van Eurimages, een fonds voor bevor
dering van Europese filmprodukties, heeft voor 11 miljoen gul
den subsidies verleend. Het bedrag gaat naar 22 produkties,
waaronder twee met Nederlandse inbreng: 'The Crows of St.
Vincent', een Filmproject van George en Anne Sluizer met onder
Huub Stapel (een co-produktie van Nederland, Portugal
en Frankrijk) en 'Istanbul beneath my wings', een speelfilm van
Mustafa Altioklar (een co-produktie van Turkije, Spanje en Ne
derland).
recensie.louis du moulin
Everly Brothers in Ahoy'. Met als be-
jeleidingsgroep Albert Lee (gitaar), Buddy
(steelguitar) Pete Wingfield
fietsen), Phil Cranham (bas) en Tony Ne-
nan (drums) Voorprogramma. Harmo-
Trail Gehoord 14/10, Ahoy'. Rotter
dam
«jnsburg marian krijgsman
Het terrein van bloemenveiling
Flora' stond zaterdag bol van
le muziek. Zevenentwintig ma-
«oretten peletons, drum- en
lil showbands streden tijdens het
kidoor Muziekconcours in
ftjnsburg voor de twintigste
r om de Rabo-Bokaal en een
d juryrapport. Vier show-
u't Zuid-Holland pro-
'wet beerden de titel showkampioen
''an Zuid-Holland in de wacht
slepen. Een titel waarmee
Chr. Drum- en Show Fanfare
Door Vriendschap Sterk' uit
Katwijk het terrein afmarcheer-
Hetv
druk programma
[•oor deelnemers en juryleden,
'anaf negen uur 's morgens tot
avonds werd er vrij-
stant opgetreden,
vrii ^er«d op het terrein liepen
Jich deelnemers met een baton of
uo ®strument onder hun arm te
"achten op 'hun beurt'.
Op het concoursveld staan de
jnajoretten pelotons en muziek-
'irpsen streng in gelid te wach-
!en tot zij het veld mogen betre
ten. Op dat
recensie»wunand zeilstra
'Chm-Chin' van Franqois Billetdoux door
Het Nationale Toneel Met: Anne-Wil Bi-
ankers. Gees Linnebank en Ids van der
Kheke Regie: Ger Thijs Gezien: 14/10,
Schouwburg Leiden
De Italiaan Cesareo Grimaldi en
de Engelse Pamela Picq-Puffy
treffen elkaar voor het eerst in
een hotellobby. Waarom? Bei
den zijn er achter gekomen dat
hun echtelieden een verhou
ding met elkaar hebben. Aan
vankelijk is het de bedoeling om
hun beider huwelijken te red
den. Als dat niet blijkt te lukken,
zoeken ze steeds meer steun bij
elkaar, hetgeen allesbehalve
soepel verloopt.
Anne-Wil Blankers laat zien
hoe deze Pamela langzaam
maar zeker haar gereserveerd
heid verliest. Zelfs aan de details
is gedacht: het keurige kapsel
van vóór de pauze is erna door
een warrige haardos vervangen.
Gees Linnebank probeert met
veel theatraal misbaar het zui
delijke temperament van Cesa
reo te verbeelden. Beide spelers
zetten zich volop in en drijven
op hun technische bekwaamhe
den. Maar dat is alles: 'Chin-
Chin' is ondanks deze vakbewa-
me inzet een ongeïnspireerd
tussendoortje gebleven.
De abstracte enscenering met
drie kale mobiele wanden en
een artistiek lichtplan creëren
een kil vacuüm. Het stuk komt
daarin niet tot leven ondanks de
op zichzelf prachtig droefgeesti
ge muzikale intermezzi. De af
zonderlijke delen vormen teza
men een zielloos geheel. De af
loop is bovendien wat vaag. Zo
komt na tweemaal driekwartier
het einde van de voorstelling
toch nog onverwacht, maar ze
ker niet ongewenst.
Propop was voor notaris Jan
Karstens een meevaller van
de eerste orde. De voorzitter
van de Stichting Ronald Mc
Donald Huis kreeg namelijk
van de organisatie 5000 gul
den aangereikt voor dit goe
de doel. Met een brede grijns
stapte Karstens zaterdag der
halve door de Trianon.
„Trouwens, ook de muziek
en de sfeer vind ik prima."
Ahoy' opzochten bepaald niet
blij zijn geweest dat hun heerlijk
avondje al om kwart over tien
was afgelopen. Qp de laatste
groet van hun helden klonk een
spontaan flultprotest, maar dat
duurde weer veel te kort om
hen alsnog op andere gedach
ten te brengen. Bij zulke vrien
delijke, onberispelijke braveri-
ken als The Everly's past nu
eenmaal geen wanklank, zullen
de ontevredenen zich vast snel
hebben gerealiseerd.
Van het illustere tweetal
maakte de oudste veruit de
meest gretige indruk. Don heeft
al jaren de naam niet zo hard te
willen knokken voor het inmid
dels 50-jarige muzikale huwelijk
met zijn broer Phil, maar die re
putatie is zo langzamerhand
onterecht. Evenals bij het vorige
concertbezoek aan Ahoy' (23
mei 1993) was het toch de
meest gezette Everly die zich in
alle opzichten voortdurend op
de voorgrond plaatste. Als eer
ste stem is dezelfde Don echter
wel stilaan in het 'smokkelstadi-
um' beland: anders dan voor
heen koos hij lang niet altijd
voor de allerhoogste uithalen,
maar voor veel veiliger alterna
tieven, waarbij Phil hem uiter
aard zo volgde dat hun faam als
The Harmony Kings geen'ge
weld werd aangedaan.
Propop in de Trianon: het is eens en nooit meer.
Normaal gesproken heeft zo'n zin een negatieve lading
van jewelste, maar in dit geval gaat die vlieger niet op.
Het mag er niet meer, het moet bij een eenmalig gebeu
ren blijven. Want als straks de verbouwing van de Stads
gehoorzaal klaar is, wordt dit jaarlijkse feestje voor derti
gers en veertigers weer gewoon in het oude vertrouwde
onderkomen gehouden. En hoewel de gehoorzaal qua
ruimte en akoestiek misschien ook wel de geijkte plaats
is voor een party als deze, is het toch een beetje jammer.
Want aan de overkant van de Breestraat was het, voor die
ene keer dan, best heel gezellig.
Kan natuurlijk ook haast niet
anders. Want als je dan toch
een avondje per jaar aan pure
nostalgie wilt besteden - en ge
zien het razendsnelle uitverko
pen van de beschikbare 1000
kaarten is de behoefte daaraan
in Leiden onveranderd groot -
waar kan je beter terecht dan in
een theater als de Trianon?
Daar. in dat monument uit 1927
met al zijn hoeken en gaten,
zijn foyers en balkon, druipt de
nostalgie namelijk van de mu
ren. Dat krijg je er als feestgan
ger voor die vijftien piek ge
woon gratis bij. „Een beetje Lei
enaar", zo verwoordde vaste in
leider Teun de Reede het dan
ook treffend, „heeft hier onge
twijfeld zijn eigen herinnerin-
om Uggen. Aan vroeger, aan ou-
de films en heel misschien ook
wel aan de eerste schreden die
hij of zij hier in het donker op
het liefdespad heeft gezet." Het
merendeel van de gasten knikte
hem bevestigend toe.
En dus namen de meesten
van hen de warmte (geen airco
natuurlijk in dit vooroorlogse
gebouw dat nog geheel in origi
nele staat verkeert), het wach
ten bij de toiletten, de weinige
ruimte voor het dansen en de
wat mindere akoestiek maar
voor lief. „Moet je die lambrize-
ring eens zien," wees een dikke
vijftiger zijn vrouw bewonderd
op het fraaie houtwerk rondom.
Maar zij op haar beurt had
meer oog voor de het rode
pluche en de hoge plafonds.
„En kijk hier dan die foto's van
die vroegere filmsterren aan de
muur. Joh. die zijn zelfs nog van
ver voor onze tijd."
Kortom, het was voor die ene
keer een avondje ongedwongen
ronddolen door één van de
mooiste oude zalen die ons
land rijk is en dat op zich was
voor de verandering wel wéér
eens goed. Want voor de rest, ja
voor tie rest is Propop toch elke
keer gewoon weer Propop. Een
formule die niet kapot kan en of
nou The Shoes daar spelen of
The Fellows, NOT daar op dat
podium staat of de Pub Band.
dat maakt voor de vaste bezoe
ker - en dat zijn ze bijna alle
maal - feitelijk niet veel uit.
Men komt er namelijk vooral
om te zien en gezien te worden,
een biertje met elkaar te drin
ken en de laatste nieuwtjes uit
te wisselen. Die gaan vaak over
voetbal, want dat wereldje is al
tijd opmerkelijk sterk vertegen
woordigd op Propop. Enfin, vol
gend jaar kunnen ze verder pra-
ten of luisteren bij de zesde edi
tie van Propop. Alleen dan (he
laas) niet meer in de Trianon,
maar in de Stadsgehoorzaal.
Maar ach, ook dat maakt in feite
recensie-lidyv
Voor de tweede keer in dit sei
zoen heeft K&O voor het Mees-
terserie-concert de Vredeskerk
als onderkomen, en dat is knap
ingewikkeld. Om de klank van
hel orkest akoestisch beter te
sturen is er een enorm platform
gebouwd. Op vier punten is ver
lichting geplaatst (niet overal
even gelukkig richting publiek)
en er zijn verrijdbare YVC-cabi-
nes op het kerkplein en de rui
me entree ingericht als een re
delijk functionerende koffie en
keuvelgelegenheid.
Dat kost allemaal veel tijd en
geld. Maar ja, waar bemoei ik
me mee. De Vredeskerk was
weer tot de laatste stoel uitver
kocht en het Residentie Orkest
kon op het huurpodium goed
uit de voeten.
'Eglogues' (1963) van Robert
Heppener is een periode lang
één van de meest gespeelde Ne
derlandse orkestwerken ge
weest. Dit arcadisch getinte
werk. geïnspireerd op het ge
dicht 'Chronique' van Saint-
John Perse, draagt in vertaling
het motto: Groot tijdperk, hier
staan wij. Avondkoelte, ruimte
over elke drempel, ontzagwek
kende bergketens. Geen avant-
garde bij Heppener, maar een
sfeer waarin gevoel voor melo
dische lijn en spanning naar vo
ren treedt. Hoe sfeervol dit ook
moge klinken, echte spanning,
grote verwachting en fascinatie
waren er toch niet. Ook in het
Concert voor piano en orkest nr
4 in c (1875) van Camille
Saint-Saëns waren deze drie
elementen niet aanwezig. De
pianist Aldo Ciccolini kwam als
een indrukwekkende maëstro
op en kreeg een daverend ap
plaus na afloop, maar veel toe
voegen aan dit concert (op de
rand van de betere salonmu-
ziek) was er niet bij: fors klate
rende akkoorden, parelende-
loopjes, weinig wol. Gewoon
leuk, en dat mag.
Dirigeerde Herbig in de eerste
twee werken wat vlak. ik zou
bijna willen zeggen afwezig, in
Brahms' Symphonie nr i in D
(1877) was ei meei wiaedwu
king tussen de vaste gastdiri-
-n zijn Residentie Orkest.
De celli
rabas
den warmer, de violen klonken
fluweliger in de hogere regio
nen, werkelijk mooie passages
voor hoorn, fluit en hobo. Toch
was alles wat streng opgezet,
nauwelijks een lyrisch opbloei
en te bespeuren. Een dirigent
van de oude klassieke traditie
die zich vooral profileerde als
gedegen vakman.
Het volgende K&O-concert is
zaterdag 11 november met het
Concertgebouw Kamerorkest
onder leiding van Charles de
Wolff en de unieke violist Kolja
Blacher die drie Bachwerken en
een Mendelssohn vertolken.
waarheid móet het goed zijn.
Het laten vallen van een baton,
een valse noot, een pasje uit de
maat, een trompet niet op de
goede hoogte; het kost allemaal
punten. De jury moet de 42 op
tredens van commentaar en
punten voorzien. Bepaald geen
sinecure. Buiten het veld gaat
het er ontspannen aan toe. Er
wordt gelachen en gepraat,
vooral over de gezamenlijke
hobby. „Hoe ging het bij jullie?
Zag je die club? Die waren goed!
Ondanks deze 'dag van de
muziek' zit er behoorlijk de klad
in dit soort concoursen. Organi
sator Hans Oudwater: „In het
verleden draaiden we de hele
dag lang in twee zalen tegelijk.
Maar de deelname is flink terug
gelopen. Niet alleen hier, maar
overal in Nederland. Neem
Adest Musica uit Sassenheim, of
K G uit Leiden, beiden top-
korpsen die in Kerkrade wereld
kampioen geworden zijn. Ze
komen hier niet, terwijl het toch
om de titel 'Showbandkam-
pioen van Zuid-Holland' gaat."
Om 20.15 uur is de hele hal
gevuld met de deelnemers die
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
Een deelnemer aan het Indoor Muziekconcours in Rijnsburg rust uit.
in spanning afwachten of zij in dam en 'D.V.S.' uit Katwijk. Dit af, ontzettend blij met de titel, hier keihard voor ge
de prijzen vallen. De Rabo-Bo- laatste corps wordt tevens Zuid- Tamboer-maitre Arie van Duyn, doet het niet effe zo n
kalen worden gewonnen door Hollands Showbandkampioen. steekt de muzikanten een hart is een goeie opkikker
de 'Yellow Rainbows' uit Schie- Het corps marcheert uitgelaten onder de riem: „We hebben vereniging."
recensie.hans keuzers
^ger-Songwriter Festival met Sjoerd Hejda. Yvon-
Peelen, Libby Rowe, James Pealing, Diede-
Middelkoop, Meikol en Mark,Chris Bernas-
im van Alten Gezien: 14/10. LVC, Leiden
gitarist Erik Hofland, alias Dyzack, vlak
voor zijn optreden. Op dat moment
hebben we het merendeel van de op
tredens tijdens de voorronde van het
Singer-Songwriterfestival al achter de
rug. Na twee uur is het dan nog steeds
wachten op één oorpronkelijke opvoe
ring of misschien dat ene geweldige
derik van Middelkoop met zo'n num
mer: '2080'. Dit lekkere gelikte Randy
Newman-achtig liedje gaat echter door
geluidsproblemen bijna nog de mist
in. Het Duo Meikei en Mark uit Lisse
valt uit de toon door een magere in-
strumentbeheersing en dito uitvoering
maar brengt wel het aanstekelijke 'Cir
cles'.
De man die echter met kop en
schouders boven de rest uitsteekt, is
de eerder genoemde Erik Hofland. Zijn
Dyzack staat voor een zeer hypnotise
rende volle gitaarsound, boordevol or-
ginaliteit, spanning en vijandigheid.
Bij 'Houndverwijst hij met zijn gitaar
spel naar Ry Cooder met vluchtige
jazzy elementjes. Met een gekwelde
Frecdy Johnston-achtige stem laat hij
de koude rillingen over je rug lopen.
Naast Diederik van Middelkoop en ui
teraard Dyzack koos de jury Pim van
Alten als derde finalist. Van Alten heeft
een vrij traditionele manier van lied -
jesschrijven met een sterke hang naar
het Middle of the Roadrepertoire,
De finale in Rotown Rotterdam staat
gepland voor 29 Oktober. Dyzack hoeft
daar zeker niet met bier te smijten. In
de finale komt hij zomaar bij de top 3.
recensie.ken vos
Als het podium Hot House een
amatcurfcstival organiseert, dan
denk je al gauw dat je jazz te
horen krijgt, maar na binnen
komst wordt al snel duidelijk
dat het woord 'jazz' met opzet
uit de aankondiging is weggela
ten. De vijf groepen die zater
dag verdeeld over de middag en
de avond optraden, hebben via
de workshopachtergrond van
sommige leden wel degelijk een
jazzachtergrond, maar dat hoeft
nog geen reden te zijn om al
leen maar jazz te willen spelen.
Uiteindelijk bleken slechts
twee bands, The Duke Jazz
Workshop en Chemokar (bin
nenkort zal die naam overigens
worden veranderd in Netzo-
witz), in het jazzgenre te wer
ken. Voor de andere drie groe
pen geldt dat ze een vorm van
niet zo voor de hand liggende
popmuziek produceren. Dat er
in Leiden nogal wat serieus mu
zikaal talent rondloopt, bewe
zen in elk geval de groepen met
hun arrangementen en ambi
ties, al bleek vaak uit de on wen
nige presentatie dal er inder
daad amateurs aan het werk
Het minst gevorderd op weg
naar grotere zaken was The Du
ke Workshop, een sextet be
staand uit deelnemers aan de
workshops geleid door Jeroen
Koning en Peter krijnen in het
gelijknamige café. Enthousias
me kon niet verhullen dat de-
muzikanten nogal zenuwachtig
waren en dat het optreden een
stap was naar meer ervaring. Er
werd voorzichtig geïmprovi
seerd op bekende standaards,
een werkwijze die later op hoger
niveau en met grotere originali
teit en variatie ter hand werd
genomen door het kwintet
Chemokar dat eveneens met
twee rietbla/.ers opereerde.
Het was trouwens opvallend
op hoeveel zang de luisteraars
werden vergast en die was van
onverwacht hoge kwaliteit. Zo
was in de latin pop-fusionband
Gila Da Costa een hoofdrol
weggelegd voor charmant ge
zongen, interessant klinkende,
maar helaas nauwelijks ver
staanbare teksten van vocaliste
Tineke Swieringa in minstens
drie verschillende talen. Van
zeer behoorlijke kwaliteit was
overigens het spel van gitarist
HansStoop.
Na het vriendelijke, low key
geluid van deze groep was het
ter afsluiting de beurt aan het
iets 'popgerichtere' Divaz dat in
diverse bezettingen al enige ja
ren actief is. Naast de obligate
basgitaar en drums waren ook
hier extra percussie (zeer goed
bespeeld door René Guldenaar),
een saxofoon en een gitaar te
horen die ditmaal twee zange
ressen aanvulden. Door de vlot
te arrangementen, een afwisse
lend repertoire en de meestal
goede vocalen, kon de band
goed verbergen dat het ted»
nisch niet altijd perfect was. Het
solowerk was in elk geval rele
vant en niet langer dan strikt
nodig, wat van het optreden In
zijn geheel niet gezegd kon wor
den.
In Leiden wordt veel gemusi
ceerd op dit behoorlijke niveau
In een iets andere vorm, bij
voorbeeld door bands
kortere tijdsspanne te progran
meren, verdient dit initiatief z«
ker navolging.
•en
