IPORT
Scylla en Bakker
slaan straks
keihard terug
Voor Taeke Taekema is Leiden al bijna te klein
Waarnemer
aal
16 OKTOBER 1995
De UEFA-waarnemer
lijdt een benijdens
waardig bestaan. Je
komt in streken die bij gewone
stervelingen nog niet in de atlas
staan vermeld. Het ontbreekt de
waarnemer daarbij aan niets.
De UEFA-waarnemer hoeft
maar met de vingers te knippen
en er gebeurt precies wat de
UEFA-waarnemer wil. A sight
seeing, sir? A present for your
sweet lady, sir? How are the
children, sir? A massage, sir? Do
you prefer blonde, sir? Offcour-
se, sir! Everything possible, sir!
Have a nice stay, sir! Al met al
lang niet gek.
Hier staat tegenover dat de
UEFA-waarnemer een zware
verantwoordelijkheid draagt.
Hij is de oren en de ogen van de
Europese voetbalbond. Wanneer
een onverlaat in een stadion een
gillende keukenmeid afsteekt,
dan wijdt de UEFA-waarnemer
hier onverbiddellijkzijn gehele
rapport aan. Ook al was de gast
vrijheid nog zo weldadig, zijn
geweten staat niet anders toe.
Blonde girls, very nice, yes, but
firework forbidden!
Ja, een UEFA-waarnemer is ie
mand. Wie het in onze maat
schappij tot het UEFA-waarne
merschap heeft gebracht, die
heeft het goed voor elkaar. Ik
voorspel dat de status van
UEFA-waarnemer nog eens een
nu niet voor mogelijk gehouden
aan waanzin grenzende popula
riteit bereiken zal. (Grootvader -
zelf een gepensioneerd brand
weerman of piloot - tegen klein
zoon, ter gelegenheid van diens
achtste verjaardag: 'Weet je al
wat je later worden wil?'Ant
woord kleinzoon: 'UEFA-waar
nemer, natuurlijk.')
De UEFA -waarnemer bij de
wedstrijd Ferencvdros-Ajax was
Wilhelm Hennes. Uit Duitsland.
Ik heb niets tegen mensen uit
Duitsland. Nooit gehad ook. Je
hebt goede Duitsers en slechte
Duitsers, zoals met wel meer
volkeren aan de hand is. IVat is
het verschil tussen een mof en
een Duitser?', schijn ik ais kind
nochtans eens bij mijn moeder
te hebben geïnformeerd.
Mijn moeder zal waarschijnlijk,
verlegen met de situatie, even
om zich heen hebben gekeken,
zag er niet meteen van elke soort
één wandelen en nodigde mij
toen, naar ik aanneem, uit om
in het park de eendjes te gaan
voederen. Maar donderdag, voor
de camera voor RTL4, kreeg ik
toch na al die jaren het ant
woord. Van Wilhelm Hennes.
Eindelijk zag en hoorde ik een
mof. Herr Hennes zelf
'Was het echt zo erg?', is mij de
afgelopen dagen door die en ge
ne gevraagd. Ja, het was echt zo
erg. Erger nog.
'Wij hoorden er in de huiskamer
anders niet veel van. Jij had het
er al drie, vier keer over gehad,
toen hadden wij het nog niet één
keer gehoord. Wij hebben de te
levisie er nog speciaal harder
voorgezet, maar alles wat wij
hoorden was een monotoon ge
zoem. Houd er nou maar over
op, dachten wij nog, toen je er
weer over begon.
Ik becommentarieerde Ferenc
vdros-Ajax voor televisie. Het is
moeilijk uit te leggen, maar
neemt u van mij aan dat veel
van het stadiongeluid (netals
aan de huisjcamer) door het ge
bruik van de koptelefoon aan
een commentator voorbij gaat.
Eerst dacht ik daarom nog, hoor
ik het wel goed? Ja, ik meende
zeker te weten dat ik het goed
hoorde. Ik overwoog het te mel
den, maar stelde dat moment
nog even uit. Ik wilde er eerst
absoluut, vergissing uitgesloten,
honderd procent zeker van zijn,
alvorens de kijkers er op te wij
zen. Ja, het was echt zo erg. Alle
spelers van Ajax zijn 90 minuten
lang uitgefloten, met dien ver
stande dat er bij balbezit van
Bogarde, Davids, Finidi, Kanu,
Kluivert of Reiziger door hel
snerpende gefluit heen, eerst uit
honderden kelen en later uit
duizenden, onheilspellende aap
geluiden weerklonken. Ook be
diende de aanhang van Ferenc-
vdros zich, door de Hongaarse
regie zorgvuldig buiten beeld ge
houden, langdurig en massaal
van een curieuze éénarmige va
riant op de wave...
Herr Hennes heeft niets gehoord
en niets gezien.
Herr Hennes liegt.
Hauptsturmführer Hennes be
doelt waarschijnlijk dat hij niets
bemerkt
Doarc
litrusj
IP me
'eizej
>skor)e tafeltennisclub Scylla bezat ooit een
irstaphitterend topsport-tuintje. Er groeide en
)39 Sloeide veel moois. Talenten kwamen tot
b^Tplle wasdom en bezorgden de Leidse
2 mijub landstitels bij mannen en vrouwen en
Bel Jok nog eens Europa Cup-avonturen.
jcylla, dat betekende iets in Leiden en ook
^Bederland. Daar aan de bouwvallige,
^^oormalige broodfabriek aan de Catarijne-
sf-jtraat gebeurden prachtige dingen.
)GR(' Maar aan alle mooie dingen komt een
~>ind. In het topsport-tuintje groeit en
er,st loeit niets meer. Erger, de boel is volledig
f Lllmgeschoffeld, dat terwijl Scylla drie jaar
-"sleden een nieuwe accommodatie betrok
p ji Leiden Zuid West. Afgelopen weekeinde
0yai am het bestuur de historische beslissing
gr gm het eerste mannenteam terug te trek
ken /jen uit de competitie.
51 Topsportminnend Nederland raakte
-jaarvan niet in een stress, want Scylla ac-
lws,%erde met het eerste mannenteam in de
r recluet tot de verbeelding sprekende derde
ftisctlvisie. Ter vergelijking: vroeger kwam de
35r^se met twee teams 'n
sta 3ö°gste divisie.
Lf er> Of te wel: hoe ver kan een club zakken,
iliteleei ver, in het geval van Scylla. De club
voorzitters aan de lopende band,
jarenlang met de gemeente Leiden
nieuwe accommodatie en vergat het
van jeugd,
was het parade-
kracht van Scylla. Toen de
eindelijk de overstap maakte
de Brahmslaan, bestond het eerste
uit 'buitenlanders' als Hooman, De
en De Boer. De jeugdafdeling lag op
N A|jn 8at en toen het geld om de 'buitenland
al Clrrs' te betalen op was, had Scylla niets
inad|eer-
),erl^uurprijs
u "Ie club was ten einde raad. De huurprijs
ukt ian de nieuwe accommodatie slokte zo-
Dorat alle contributie op en geld om een
n. 3lfainer te betalen was er niet. Scylla ver-
79,- keerde in wanhopige toestand en dacht
illodjelfs aan opheffen. In die periode klopte
c 10iet bestuur aan bij Gerard Bakker met de
vp'Pfraag of hij de trainingen voor drie maan-
°PJen kon overnemen. Bakker zit er nu al-
j\/r1 jaar. „Ze hebben me er in ge-
yi Aiisd", zegt hij met veel gevoel voor cynis-
Wie denkt dat Scylla na de gebeurtenis
sen in shocktoestand verkeert, komt be
drogen uit. Het lijkt wel of er van de club
een last is afgevallen. Bakker: „Dit slecht
voor het imago? Hoeveel geld levert mij
imago op? Schei toch uit. We hebben dit
allemaal zien aankomen en het is het ge
volg van het wanbeleid van jaren geleden.
We hebben geen goede spelers en de spe
lers die we hebben willen niet. En ik kan
ze nog begrijpen ook. Wie heeft er zin om
op zaterdag de hele dag met tafeltennis
bezig te zijn? Die jongens zijn jong en wil
len uit op zaterdagavond. Ik kan ze geen
touw om de nek binden."
Ivanhoe
Vroeger was alles anders, „je had eerst he
lemaal geen tv en toen dat ding kwam, al
leen Ivanhoe. Ik was hartstikke blij als ik
de hele dag kon tafeltennissen, maar ik
begrijp heel goed dat de tijd is veranderd.
Alles is veranderd, behalve de tafeltennis-
competitie in Nederland. Als je landelijk
speelt dan moet je naar elke uithoek van
het land. Dat moet en kan veel regionaler.
Iedereen hoor je erover, maar de bond
doet niets. Maar ja, de bond, je kunt een
manke nu eenmaal niet leren lopen, he'."
Hoe dan ook, de bond is niet de hoofd
schuldige van de teloorgang van Scylla.
Bakker: „Er zijn hier onverkwikkelijke za
ken gepasseerd. Ik heb geen zin om daar
over uit te weiden. Zaak is dat we verder
moeten. Omkijken heeft geen zin, de toe
komst is het enige dat telt."
Bakker gelooft heilig in de club, waar
voor hij ooit zelf actief was. „Dat wat er nu
is gebeurd, is alleen maar goed. Dat klinkt
gek, maar je kunt beter van niets iets ma
ken, dan andersom. Wat Scylla nodig heeft
is een sterke vent aan het roer. Ik noem
een Kees Klerks of een Hein Chrispijn,
gasten die hier hebben gespeeld. Gelou
terde mensen uit de zakenwereld, die de
club kunnen verkopen. Cees Lut, de huidi
ge voorzitter, verzet bergen werk en doet
alles wat in zijn vermogen ligt, maar hij
staat nu ook met de rug tegen de muur."
Niet verslagen
Scylla mag dan nu zijn uitgeteld, verslagen
is de club allerminst. In de speelzaal aan
worn
jbui
IARDI!
Vlidwj
152921
ITIE
21/lj
1)1201
'sgr
31
tie:
-dgs?
-ek 21
nete
99! 7-1
2l va
(24 J
ixuei
y bij
r/75
ig 2/1
te pla
)BAS
pm,
inde'
ndere
URSi
et R.
lunda!
Hockeyer van 15 in de basis bij LOHC
Gerard Bakker instrueert zijn talenten, die S
de Brahmslaan werkt Bakker met de talen
ten van morgen. De club bezit tien jeugd-
teams en voor tafeltennisbegrippen is dat
veel. En als we de kenner mogen geloven,
ziet de toekomst er weer zonnig uit. De
ogen van Bakker flonkeren als hij spreekt
over de jeugd. Hij heeft er weer eentje on
der zijn hoede. Zijn naam is Bader El Fat-
mi en hij speelt al in het Nederlands team.
Bakker: „Het opleiden van talenten is
het moeilijkste. Het is gemakkelijk om een
team te kopen. Neem FVT, dat wordt
straks kampioen van Nederland. Knap
hoor, met drie gekochte spelers. Volgend
seizoen spelen ze weer ergens anders en
moet FVT zich terugtrekken uit de compe
titie. Daar heb je toch niks aan. Dit soort
dingen gebeurt regelmatig in de Neder
landse competitie."
Bakker is gepokt en gemazeld is de Ne
derlandse pingpongwereld, hij leverde
ooit een Europees kampioene (Vriese-
koop) af, maar van het opleiden van een
13-jarig talent als El Fatmi (een Neder
landse Marokkaan) raakt Bakker nog
steeds in vervoering. „Iedereen, een Paul
ylla in de toekomst op het hoogste plan moeten
Haldan, een Danny Heister, een Trinko
Keen, wijzen allemaal naar hem en zeg
gen: dat is 'm. Mooi toch." Dat vergoedt
de moeite en inzet, want voor zijn inspan
ningen bij Scylla krijgt hij niets. Simpel
weg omdat de schatkist van de penning
meester leeg is.
Meningsverschil
El Fatmi is ook inzet van een meningsver
schil met de bond (het talentje is tot erger
nis van Bakker verplicht bondstrainingen
te volgen) en dat heeft de Leidenaar aan
het denken gezet. Hij wil geen aanvarin
gen en verhitte discussies meer zoals vroe
ger, maar soms is het temperament niet te
stuiten. Bakker heeft nog steeds het gevoel
dat hij wordt tegengewerkt binnen de
NTTB. „Er lopen bondstrainers die twee
handdoeken nodig hebben om zich af te
drogen. En die mensen moeten mijn ta
lent leren tafeltennissen. Maar laat ik op
houden, ik zit me weer druk te maken. Ik
kan dit eigenlijk tegenover mijn vrouw
niet meer maken. Ik moet ermee stop
pen." Maar dat kan hij weer niet over zijn
erugbrengen. Rechts Bader El Fatmi.
FOTO HIELCO KUIPERS
hart verkrijgen, want hij weet dat de boel
dan in elkaar stort.
Hij hoopt dan ook dat zijn levenswerk
binnen afeienbare tijd wordt overgeno
men door Peter Paul de Vrind en zoon Ge
rard Bakker, in de volksmond Pietje ge
noemd. Beiden zijn oud-Scyllanen en spe
len momenteel competitie in Duitsland.
Rond
In zijn achterhoofd heeft Gerard Bakker
zijn plannen allang rond. De Vrind en
Bakker komen straks terug om hun glans
rijke loopbaan af te bouwen. Nu is de tijd
nog niet rijp. Over een, twee jaar moet
Scylla zijn zaakjes financieel op orde heb
ben, want het mag niet zo zijn dat de door
Bakker opgeleide talenten 'door een of an
dere Piet Sloun uit Limburg' worden weg
gekaapt. „Als El Fatmi of een ander talent
in de eredivisie kan spelen, dan komt Scyl
la met een fantastisch team. Dan begin
nen we in de tweede divisie en zijn we een
jaar later kampioen van Nederland. Kun
nen we met flink veel zout strooien."
Hij geldt als een van de grootste hockeyta-
lenten van Nederland. Zijn debuut in het
eerste van LOHC kwam vlak na zijn vijf
tiende verjaardag en nu, een half seizoen
later, is hij vaste kracht én strafcornerspe
cialist van de Oegstgeestse overgangsklas
sen Taeke Taekema, zijn naam is bijna net
zo opvallend als zijn jonge daden. Een
Friese alliteratie voor wie Leiden als hoc-
keystad binnen afzienbare tijd te klein zal
zijn. De nieuwe Floris-Jan Bovelander?
„Nee", roept Taekema resoluut: „Die slaat
strafcomers op kracht. Taco van den Ho-
nert, dat is mijn man. Die maakt een
mooie sleeppush, op techniek. Dat doe ik
ook, heb ik zelf van hem geleerd.
Het is april 1995. Het Nederlands b-ju-
niorenteam staat in de finale van het EK in
en tegen gastland Spanje. De Oranje be
loftes komen met 2-1 achter en aanvoer
der Taekema krijgt zonder dat er een bal
in de buurt is een stick van een tegenstan
der in het gezicht. De sportieve wraak van
de gedrongen Oegstgeestenaar is zoet.
Vrijwel eigenhandig zorgt hij voor de on
dergang van de Spaanse tieners. Met vier
treffers buigt hij de achterstand om in de
uiteindelijke 5-2 winst. Van zulke presta
ties worden in Friesland toneelstukken ge
maakt.
Bondscoach Roelant Oltmans woont op
een steenworp afstand van Taekema en
kent zijn plaatsgenoot. „Hoewel ik net als
Taeke uit Oegstgeest kom, zie ik hem niet
zo vaak spelen. Wel wordt hij door ande
ren van de bond in de gaten gehouden. De
berichten over hem zijn goed en de enkele
keer dat ik hem aan het werk zie, consta
teer ik inderdaad dat hij goed kan hoc
keyen. Toch moet je voorzichtig zijn met
jonge spelers. Eerst maar eens afwachten
of zij zich blijven ontwikkelen als er ande
re interesses, zoals studie en vriendinne
tjes, bijkomen. Al vermoed ik dat Taeke
karakter genoeg heeft om in elk geval niet
naast zijn schoenen te gaan lopen."
Handicap 16
Taeke Taekema is niet alleen een zeer ge
talenteerde hockeyer. Hij is lid van de
Noordwijkse Golfclub en zijn zogeheten
handicap is een zeer veelbelovende '16'.
Ook als voetballer was hij een jochie met
toekomst. Nog voordat hij de officiële be-
ginleeftijd van zes jaar had bereikt, speel
de hij al bij ASC in de 'effies' en ook daar
viel hij op.
Voormalig profvoetballer Boudewijn de
Taeke Taekema wil niet met Floris-Jan Bovelander worden vergeleken. „Taco van den Honert, dat is mijn man."
Geer was toen (jeugd)trainer bij de 'good-
old' en hij kan Taekema bijna tien jaar la
ter nog uittekenen. „Taeke woonde op de
hoek naast het terrein en was ook dag-in-
dag-uit op het veld te vinden. Twee turven
hoog, maar toch had hij al van die ge
spierde voetbalpootjes waardoor hij een
goede en vooral harde trap kon geven. En
hij pikte, in tegenstelling tot veel leeftijds
genoten, direct op wat je hem probeerde
bij te brengen. In zijn team zaten nog een
paar talentjes en ik vind het nog steeds
doodzonde dat Taeke en ook die anderen
zijn gaan hockeyen. Daar had echt wat in
gezeten."
Otto Bik, in die tijd jeugdvoorzitter van
ASC, beaamt de woorden van De Geer.
„Een kleine Neeskens. Geen verfijnde
techniek maar een werker die over het he
le veld uitzwierf en voor de duvel niet
bang was. Als zijn team met bijvoorbeeld
7-0 won, zaten er altijd wel drie of vier
goals van hem bij en toen hij een jaar of
zeven was deed hij een keer bij de C-tjes
mee (13-jarigen, red.) waar hij moeiteloos
meehuppelde. Een echt sportventje. Het
verbaast me dus niets dat hij in het hockey
zo hoog komt."
Op zijn achtste verruilde hij ASC voor
LOHC. Een overstap die elk jaar door een
handjevol achtjarigen wordt gemaakt, tot
verdriet van voetbalclub. „Ik vond dat
toen ook héél jammer", beaamt Taekema.
„Maar met voetbal was ik toch niet veel
verder gekomen. Ik had altijd last van
mijn aanhechtingen bij m'n knie. Die wor
den met hockey aanmerkelijk minder be
last."
Net als bij het voetbal, bleek ook bij het
hockeyen al snel dat hij de sport behoor
lijk 'onder de knie' kreeg, inmiddels is
Taekema twee keer twee turven hoog,
maar nog steeds doet hij niets liever dan
elke dag sporten. Dat jeugdig fanatisme,
FOTO HIELCO KUIPERS
gevoed door het plezier dat hij aan hoc
keyen beleeft, heeft ook een schaduwzijde:
het gevaar voor overbelasting. Zo moet hij
momenteel geregeld de fysiotherapeut be
zoeken omdat hij het in zijn rug heeft. Het
resultaat van een heel seizoen vrijwel on
afgebroken en bijna dagelijks hockeyen.
Stages op Papendal, wedstrijden met het
districtsteam, met. het Nederlands jeugd-
elftal en met zijn eigen BI waarmee hij de
nationale titel behaalde. Het 'nietige' LO
HC versloeg alle hoofdklasseclubs bij de
jeugd.
Hockey neemt in het gezin Taekema
een voorname plaats in en het ontbreekt
er nog maar aan dat in het familiewapen
twee gekruiste sticks voorkomen. Taeke's
twee jaar oudere broer en zijn een jaar ou
dere zus spelen ook in de hoofdmacht van
LOHC en hun moeder is eveneens bij de
club betrokken. Wie het rooster van Taeke
in ogenschouw neemt, zou bijna vergeten
dat hij nog gewoon leerplichtig is. Als het
onderwerp school aan de orde komt, kijkt
hij ietwat beschaamd naar de grond om in
elk geval oogcontact met zijn moeder te
vermijden. „Het ging inderdaad vorig jaar
niet zo goed. Ik ben wel overgegaan, naar
4 VWO, maar het is natuurlijk wel de be
doeling dat ik die opleiding afmaak. Daar-
ha wil ik wel wat in de sport blijven doen,
maar ik weet nog niet wat. Gymleraar lijkt
me dus niks."
Taekema moet het door zijn rugblessure
nu even wat rustiger aandoen. Tenminste,
hij traint een keer per week, speelt een
keer en verder treedt hij nog op als oefen-
meester van een jeugdteam: de D3. „Ja,
door al dat trainen, heb ik wel veel ge
leerd. Maar van mijn techniek moet ik het
niet hebben. Dat telkens heen en weer ha
len van je stick om die bal, ik vraag me af
of dat wel zo effectief is. Ik hou meer van
een mooie lichaamsschijnbeweging a la
Van den Honert."
Na het afgelopen succesjaar waarin hij
ook een paar keer inviel bij 'heren 1' van
LOHC en driemaal doeltrof, is hij nu defi
nitief opgenomen in de selectie van die
club. Hij sloeg zogezegd drie jaar over.
„Fysiek had ik daar in het begin wel moei
te mee. Maar op de trainingen gaat het er
hard genoeg aan toe om er bij de wedstrij
den aan gewend te zijn. Problemen heb
ben ze met mijn leeftijd niet gehad. Ja, ik
word wel eens 'kleintje' genoemd maar
dat is niet meer dan een grapje."
„Dat hij met zijn 15 jaar al in het eerste
seniorenteam van Leiden speelt, vind ik
een goede zaak", aldus Oltmans. „Hij kan
in de overgangsklasse veel leren voordat
hij over een paar jaar de stap naar een
hoofdklasser kan zetten. In sociaal opzicht
is het goed dat hij in het nationaal jeugd
team met leeftijdgenoten samenspeelt.
Dat is heel wat anders dan in zo'n senio
renteam met kerels van een jaar of 23."
Enthousiast
Een eventueel vertrek bij LOHC speelt
echter voorlopig nog niet voor Taekema.
„Pas als ik van school af ben, kijk ik even
tueel uit naar een andere club, want LO
HC in de hoofdldasse, dat zie ik nog niet
zo snel gebeuren en ik wil uiteraard het
hoogste bereiken." En hoewel Taekema
hockey speelt als een volwassene, k^n hij
over bepaalde zaken nog kinderlijk en
thousiast doen. Gevraagd naar de club die
zijn voorkeur geniet als hij LOHC ont
groeid is, antwoordt hij: „Amsterdam,
want daar speelt Van den Honert."
