UVS holt zichzelf 13S
bijna nog voorbij
SJC tot meer in staat dan VVSB: 4-2
Prima herstel Alphense Boys bij HMSH: 3-1
Wilhelmus te sterk voor Roodenburg
Sport
I 1 yy?)
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071-356464, PLV.-CHEF ROB ONDERWAT&
ALPHEN AAN DEN RUN
Alphense Boys heeft zich prima
hersteld van de nederlaag van
vorige week door in Den Haag
met 3-1 van HMSH te winnen.
„Het was een zwaarbevochten,
verdiende overwinning, die met
goed spel tot stand is gekomen.
Dat zijn de fraaiste overwinnin
gen voor een trainer," aldus
Paul Bahlmann, die weer met
groot plezier de scepter zwaait
bij de Alphense eersteklasser.
„Het plezier was er vorig jaar
ook, maar nu is het zeer lekker
werken." Bahlmann is realist
genoeg om te beseffen dat die
goede sfeer ook afhankelijk is
van de resultaten: „Die over
winning was dus nodig, want
anders kan de druk te groot
worden."
In de eerste helft hielden bei
de ploegen elkaar nog in even
wicht. HMSH had meer balbe
zit, maar Alphense Boys kreeg
de betere kansen. De beste mo
gelijkheid was voor Pieter van
Zoest, die het goede voorberei
dende werk van Frank Twilt niet
op waarde wist te schatten.
Twilt was vorige week tegen
Nieuwenhoorn uit het veld ge
stuurd, maar kon meespelen
omdat hij nog geen bevestiging
van zijn schorsing had ontvan
gen. De jonge verdediger greep
de kans met beide handen aan
en toonde wederom aan over
een goede vorm te beschikken.
HMSH nam na tien minuten
in de tweede helft een voor
sprong via Herman Thomassen.
Dit doelpunt schudde de Boys
definitief wakker en het verdere
verloop van de wedstrijd was
voor de ploeg van Bahlmann.
De gelijkmaker in de 63ste mi
nuut kwam voor rekening van
Twilt, die twee minuten later
ook voor een groot deel verant
woordelijk was voor de tweede
goal, gescoord door Ed Laros.
Dat betekende al het derde
doelpunt dit seizoen voor Laros,
die vorig jaar nog als verdediger
opereerde. Hoewel er nog ruim
twintig minuten op de klok
stonden, was het restant van
het duel alleen van statistische
waarde. Alphense Boys was
heer en meester en scoorde nog
één keer door Peter Gerse.
Nieuwenh.
Neptunus
Alpense B
Hekelingen
Wim van Zwam loopt tegenwoordig rond met een ver
kleinde uitvoering van 'het bord'. Een handzaam en
draagbaar voetbalveldje op A4-formaat. Vreselijk nuttig
om in de dug out de taktiék aan een invaller uit te leggen.
En vooral in de rust doet het ding wonderen, want de
magnetische poppetjes worden even snel op het portable
bordje neergezet en de voetballers van UVS weten
meteen waar ze aan toe zijn. Zien is nog altijd beter dan
horen.
LEIDEN ROB VAN DER ZANDEN
Van Zwam kan een overwin
ning zoals gisteren tegen Quick
H (2-1) niet vantevoren uitteke
nen, maar zijn taktische bij
scholing is geen overbodige
luxe. Want volgens de trainer
loopt UVS weliswaar over van
voetbaltalent, maar dat is nog
iets heel anders dan voetbalin
telligentie. Dat bleek gisteren
overduidelijk. De dikverdiende
voorsprong die de Leidse zon
dageersteklasser gisteren op ei
gen veld laat in de tweede helft
bereikte, werd met hangen en
wurgen over de finish gebracht
en dat was vooral te wijten aan
eigen fouten.
UVS holde zichzelf bijna
voorbij en liet Quick vanwege
ernstige dekkingsfouten tot
twee keer toe voor de gelijkma
ker aanleggen. Gelukkig ver
keerde keeper Dave de Heiden
in bloedvorm, zodat UVS zich
na twee wedstrijden met zes
punten koploper mag noemen.
De ploeg heeft nu al net zo veel
punten als tijdens de winterstop
van vorig seizoen.
De koppositie in de eerste
klasse werd door Van Zwam
snel gebagatelliseerd. Hij zat in
zijn maag met de taktische slor
digheden van zijn elftal in de
slotfase. De trainer had dingen
gezien die de ploeg vroeg of laat
op kunnen breken. „Die onrust
in de defensie moet eruit. In de
laatste tien minuten was het bij
vlagen een chaos. Sommige
spelers die een goede wedstrijd
hadden gespeeld gingen opeens
de verkeerde dingen doen. Lang
spelen als het kort moest en an
dersom. Te veel lopen met de
bal, te balverliefd, de ruimte
niet meer benutten. Taktisch
klopte er het een en ander niet
meer, juist toen het belangrijk
werd."
Jonge honden
Eens te meer werd blootgelegd
dat de Leidenaars bovendien
geen leidersfiguur in de ploeg
hebben. Iemand die de spelers
op cruciale momenten neerzet
en de jonge honden afremt in
hun offensieve drang. Want vol
gens Van Zwam spelen de voet
ballers na een seizoen lang de
gradatievoetbal nu 'alsof ze op
eens zijn losgelaten'. Het heeft
zijn charme en leidt aanvallend
tot mooie dingen, maar in de
fensief opzicht tot hachelijke
fragmenten.
Eigenlijk was Marco Aker
boom gisteren weer eens de
perfectie belichaming van dit
UVS: bij vlagen briljant en zo nu
en dan chaotisch. De talentvolle
libero rukte op om uit een cor
ner de 2-1 binnen te knikken.
Maar dezelfde speler was in de
slotfase niet bij machte om als
laatste man de boel op slot te
gooien, de rust te bewaren en
zijn defensie te organiseren.
De linkspoot is een type dat
er niet voor terugschrikt om in
gevaarlijke situaties zijn mede
speler op eigen helft te verras
sen met een frivool overstapje.
Gisteren liep het allemaal goed
af. UVS verdiende de overwin
ning trouwens in alle opzichten.
De ploeg speelde niet geweldig,
maar wel fris en aanvallend.
Met Carl Roest en Dick van der
Heiden als uitblinkende mid
denvelders, die voortdurend uit
de tweede linie opdoken. Het
was geen toeval dat dit duo in
de eerste helft voor de 1-1 te
kende. Roest gooide er op
rechts een schaar uit en Van der
Heijden kopte knap in.
De thuisploeg was al na drie
Quick-keeper Marcel Buitendijk wordt bijna omver gekegeld door Marco Akerboom van UVS. Akerboom zou zijn ploeg later aan de overwinning
helpen met een kopstoot. foto loek zuyderduin
minuteh op achterstand geko
men, vanwege onoplettendheid
in de achterste linie. Gerry Jan
sen lag na een botsing kermend
van de pijn in zijn eigen 'zes
tien'. Een Hagenaar had de bal
en iedereen riep 'trap uit'. Veel
UVS'er stonden vervolgens te
kijken hoe het leer toch in de
zestien plofte en hoe Quick-
spits Richard Theeuwisse zijn
bewaker Ben Kottenhage te snel
af was. Over voetbalintelligentie
gesproken.
In de tweede helft had UVS al
vroegtijdig de wedstrijd moeten
beslissen. Vooral Dick van der
Heiden kreeg enkele hele goede
kansen, waarvan een na een
schitterende aflegger van Walter
de Kievit die verder een moeilij
ke middag kende tegen de ster
ke kopper Rob Theeuwisse. Van
der Heiden en Gerry Jansen zijn
de sluipschutters van UVS dit
jaar. Van Zwam: „Die twee
moeten in deze rol als doorko
mende middenvelders ieder
vijftien keer kunnen scoren."
De trainer overziet na de wed
strijd nog een keer zijn 'eigen
mini-speelveldje' met de pop
petjes en zegt zachtjes: „Als ze
het tenminste een beetje slim
spelen..."
UVS - Quick H. 2-1 (1-1). 3. Richard
Theeuwisse, 32. Van der Heijden 1-1,
82. Akerboom 2-1. Toeschouwers: 400.
Scheidsrechter: Willemen. Geel: Kot
tenhage, Honsbeek, Van Daalen (UVS),
Companjen (Quick).
UVS: De Heiden: Van Orssagen,
Kottenhage (Parrel). Akerboom, Van
Tol: Roest, Jansen, Van der Heiden,
Honsbeek (Bennekers), De Kievit, Van
Daalen (Hoogland).
LEIDEN LARS ULRICH
MEDEWERKER
NOORDWUK GERARD BAAS
MEDEWERKER
SJC is slechts één week als 'lelijk
eendje' door het leven gegaan.
De ploeg van Ben van Leeuwen
had als enige van de tweede-
klassèrs in de regio nog geen ze
ge behaald en bungelde met
één puntje uit twee wedstrijden
onderaan de ranglijst. De 4-2
winst in de druk bezochte derby
tegen WSB kwam gistermiddag
dus precies op tijd voor de am
bitieuze Noordwijkers. Van
Leeuwen had in zijn selectie
zelfs al tekenen van twijfel ge
zien: „De koppies gingen han
gen, want we konden de hoge
verwachtingen niet waarmaken.
Vandaag hebben we een men
taal belangrijke overwinning
behaald."
De mogelijkheid om net als
het eendje in het sprookje van
Hans Christiaan Andersen uit te
groeien tot een zwaan is derhal
ve weer volop aanwezig. Al
thans alleen in de ogen van de
SJC'ers zelf, want WSB-trainer
Paul van der Zwaan is als zove-
len van mening dat de Noord
wijkers nooit in aanmerking
zullen komen voor een schoon
heidsprijs. Hij sluit zich aan in
de rij van SJC-kritikasters met
de woorden: „Het is en blijft
een counterploeg."
Van der Zwaan besefte echter
dat de nederlaag terecht was.
Zijn team kwam immers tekort
in de persoonlijke duels („Tach
tig procent ging verloren") en
liet zich verleiden tot de 'lange
bal' en dat is een spelletje dat
de ploeg niet ligt. „Wij moeten
het van technisch verzorgd
voetbal hebben, maar SJC legde
ons de wil op."
Slechts in de openingsfase
was WSB de betere ploeg. Het
vuurtje, met alleen een kansje
voor Robèr Marijnen, was ech
ter al na een minuut of tien ge
doofd. SJC nam het initiatief
over en brak in de 18de minuut
via Johan Hulsebosch de wed
strijd open: 1-0. De thuisclub
nam daarna het heft volledig in
handen. WSB kon geen fat
soenlijke aanval opzetten en
mocht zelfs een paar keer de
handen dichtknijpen, toen Jo
han en Stefan Hulsebosch ver
zuimden om de voorsprong te
vergroten.
Op slag van rust werd het
toch gelijk. René van Hensber-
gen legde al zijn energie in een
vrije trap op de rand van het
strafschopgebied. Het schot was
even hard als zuiver en eindigde
in de kruising achter de kanslo
ze SJC-doelman Ted van der
Meer: 1-1. Van Hensbergen
kwam als enige Noordwijker-
houter niet aan juichen toe,
omdat hij bij het schieten was
getroffen door een zweepslag,
die hem zeker een maand aan
de kant zal houden.
Na rust ging SJC in hetzelfde
tempo verder en weer was het
Johan Hulsebosch die zijn ploeg
in de counter in een fauteuil
schoot: 2-1. Aan het doelpunt
ging een gruwelijke dekkings-
fout vooraf, die tot ver na de
wedstrijd hoofdschudden bij
Van der Zwaan en zijn assistent
Wout Holverda veroorzaakte.
„Die goser had zoveel tijd om te
scoren, dat hij wortel kon schie
ten."
De gelijkmaker van WSB, een
kwartier later, was even fraai als
de 1-1 en werd gescoord door
John Jansen, die een vrije trap
van Paul Warmerdam kiezel-
hard achter Van der Meer kop
te: 2-2. Het was tekenend voor
de aanvallende onmacht van
WSB dat beide treffers uit een
stilstaande situatie voortkwa-
Cees Dijkstra van VVSB en Piet Hazenoot van SJC maken elkaar het leven lastig. SJC won de derby met 4-2.
men. Tot meer waren de paars
gelen niet in staat. SJC wel.
Eerst scoorde verdediger Mark
van Kesteren een frommelgoal
met zijn 'chocolade' linkerbeen
en zes minuten voor tijd haalde
invaller Remco Martens met de
4-2 een dubbele revanche.
Allereerst nam hij wraak op
zijn trainer, die hem wegens
vormverlies uit de basis had ge
houden. Vervolgens kon hij een
lange neus maken naar de te
genstander, de club uit zijn
jeugd waar hij nooit een echte
kans heeft gekregen. In de na
bespreking werd ook nog enige
aandacht geschonken aan
scheidsrechter Straver, die vol
gens de één goed had geleid en
volgens de ander 'een ramp'
was. Gek genoeg was de verlie
zende trainer, Paul van der
Zwaan, het best te spreken over
Straver: „Die man maakte van
daag minder fouten dan wij."
SJC-WSB 4-2 (1-1). 18. Johan Hulse
bosch 1-0,45. Van Hensbergen 1-1, 52.
Johan Hulsebosch 2-1, 70. Jansen 2-2,
77. Van Kesteren 3-2, 84. Martens 4-2.
Scheidsrechter: Straver. Geel: Johan
Hulsebosch, Van Leeuwen (trainer),
Van Rooyen, Martens (allen SJC). Toe
schouwers: 1200.
foto dickhogewoning
SJC: Van der Meer: Van Rooyen, Van
Kesteren, De Haas; Tamer Yener (Ma-
rijt), Van Duin, Hazenoot, Pont; Otte,
Johan Hulsebosch, Stefan Hulsebosch
(Martens).
WSB: Hans Laros; Simon Laros. Van
de Berg, Van Zaanen, Nulkes; Dijkstra
(Schuils), Jansen, Warmerdam; Marij
nen. Van Hensbergen (lemmers), Aan-
VOORBURG LARS ULRICH
MEDEWERKER
Wilhelmus was gisteren een
maatje te groot voor Rooden
burg. De 2-0-nederlaag was
meer dan terecht, moest ook
trainer Hen de Klerk na afloop
toegeven. „Maar als Paul Pikaar
na twee minuten niet aflegt,
maar gewoon scoort, krijg je
een andere wedstrijd". De Klerk
doelde hiermee op de tweede
minuut van de wedstrijd, toen
Pikaar alleen op Wilhelmus-
doelman Robert Hendriks afste
vende. Evenals vorige week
toonde de Leidse aanvaller zich
te onzelfzuchtig en liet het kla
ren van Jiet karwei over aan de
meegesnelde Patrick Heymans.
Echter, de Wilhelmus-verdedi-
gers waren op tijd om de voor
zet van Pikaar onschadelijk te
maken.
Maar het is twijfelachtig of
Roodenburg, ook met een 1-0-
voorsprong op zak, Wilhelmus
had kunnen weerhouden van
doelpunten. Na een sterke ope
ning van de gasten nam Wilhel
mus namelijk het heft stevig in
handen. De Voorburgers legden
de Leidse spelers op de pijn
bank. Wervelende acties, ge
vaarlijke schoten en vooral veel
beweging noopten Roodenburg
tot kunst en vliegwerk om de
Voorburgse aanvalsgolven te
kunnen weerstaan. Na een klein
kwartier kopte Micha van Ber-
kel via de handen van Rooden-
burg-goalie Marcel Vink op de
paal. Wils van Oosten moest
kort daarop toezien hoe zijn di
recte tegenstander Robert
Pronk Curtis Martels een enor
me kans bood. Dezelfde Voor
burgse spits lobde bovendien in
vrije positie de bal over Vink,
maar gelukkig voor Rooden
burg, ook over het doel. Op dat
moment smulde het publiek
nog na van de schitterende aan
val, die het eerste doelpunt had
opgeleverd. Roodenburg zocht
naar de defensieve organisatie,
terwijl Wilhelmus over verschil
lende schijven al voor het doel
van Vink opdook. Marco Wijn-
ants vormde het laatste station
en bekroonde de aanval met de
openingstreffer. De Klerk toon
de realiteitszin, toen hij zei dat
hij blij was dat het maar 1-0 bij
rust was.
De tweede helft was een ko
pie van de eerste helft; weder
om Paul Pikaar, die zeven mi
nuten na rust een enorme kans
om zeep hielp, en wederom
Wilhelmus dat Roodenburg in
de defensie duwde. Het verschil
was dat de gastheren al na tien
minuten Curtis Martels met een
rode kaart naar de kant zagen
gaan, nadat hij Wim Pikaar met
gestrekt been hard op het gras
had doen belanden. Het was te
kenend voor het kwaliteistver-
schil dat Roodenburg zich met
een man meer geen raad wist.
De Klerk gooide het op de te
korte periode waarin zijn man
schappen een overtalsituatie
kenden. Dat Wilhelmus nog het
beste van het spel had en bo
vendien de kansen kreeg, kan
alleen worden verklaard door
het kwaliteitsverschil.
Vink hield zijn ploeg op de
been en in de race. Ploeggenoot
Ramon Barends leidde een
kwartier voor tijd echter alsnog
de definitieve beslissing in. Niet
alleen trok hij ten koste van een
strafschop en een gele kaart Ga-
lik Amghar naar beneden, maar
hij deed ook de overtalsituatie
te niet. Scheidsrechter Martin
kreeg namelijk na zijn beslissing
'een lelijk woord, dat ik maar
niet zal herhalen' naar zijn
hoofd geslingerd, hetgeen
Barends zonder pardon op een
rode kaart kwam te staan. Daar
mee - Voorburger Robert Pronk
toonde geen genade vanaf de
stip - was het pleit beslecht.
Wilhelmus-Roodenburg 2-0 (1-0). 21.
Wijnants 1-0, 72. Prbnk 2-0. Scheids
rechter: Martin. Toeschouwers: 450.
Rode kaarten: Martels (Wilhelmus),
Barends (Roodenburg). Gele kaarten:
Van der Kasteele (Wilhelmus), Ooyen-
dijk, Homan. Barends (Roodenburg).
Roodenburg: Vink; Ooyendijk, Wim
Pikaar. Pret. Van Oosten; Barends, Ho-
man (Abdelfetah), Van der Linden;
Heymans. Paul Pikaar (Slingerland),
Helder.
Lugdunum blij
met gelijkspel
LEIDEN LARS ULRICH
MEDEWERKER
Lugdunum deelde de punten
(1-1) met een gehandicapt
Oliveo, terwijl een agressie
ver RVC Foreholte aftroefde
(2-1).
Oliveo - Lugdunum 1-1 (0-
1)
Oliveo voelde zich na de 1-1
de morele winnaar. De Pijn-
ackers misten zeven vaste
krachten. „We hebben aan
de overwinning geroken",
klonk het bijna euforistisch
uit de mond van trainer Kees
van der Kolk. Lugdunum was
na afloop ook niet geheel on
tevreden met het punt, want
de Leidenaren hadden op de
eerste 25 minuten na eën
overwicht van de gastheren
te bestrijden. Kees van Tong
eren had de ploeg van Wim
Schaap na een kwartier op
voorsprong gezet na een
een-twee met Alexander Re-
del. Maar verder dan een
enorme kans voor Michel
Prins -hij vond de lat op zijn
weg- kwamen de Kikkers
niet. Oliveo, dat in de tweede
helft dankzij Harm de Jong
langszij was gekomen, pakte
in de laatste minuut bijna de
volle winst. Kikker Hans van
As voorkwam op de doellijn
de 2-1. Lugdunum verloor
wel Ton de Rooy, die met
een enkelblessure waar
schijnlijk enkele weken niet
in actie kan komen.
RVC-Foreholte 2-1 (2-1)
De agressiviteit gaf bij het
duel RVC-Foreholte de door
slag. De Voorhouters, die
waarschijnlijk de plaatselijke
kermis nog in de benen voel
den, waren in vergelijking
met de Rijswijkers te lief. Een
punt was het maximale re
sultaat voor de ploeg van
trainer Mart de Groot, maar
zelfs dat bleek niet haalbaar.
Ruud de Klerk had vijf minu
ten voor het rustsignaal dan-
wel de 1-1 binnengeschoten,
maar in plaats van deze gelij
ke stand te koesteren ging
Foreholte op zoek naar meer.
Het leverde niet het ge
wenste resultaat op. Sterker
nog, RVC kwam wederom op
voorsprong dankzij de twee
de treffer van Koegler.
Na rust was het een en al
RVC dat de klok sloeg. De
Rijswijkers hadden kans om
de 'lieve' instelling van de
Voorhouters met meer doel
punten af të straffen, maar
zover kwam het niet. Fore
holte zag wel hoe Ruud de
Klerk met twee gele kaarten,
dus één rode, het einde niet
haalde.
