Koerier bezorgt
softdrugs thuis
Gedoogbeleid
Er zijn nu ook koeriersdiensten die de de drugs aan huis bezorgen. 'Als ergens vraag naar is, zijn
er altijd mensen die het gevraagde leveren'. foto united photos de boer poppe de boer
handelen kan ze niets schelen, als ze maar
dik geld verdienen. En dat is niet zijn manier.
„Dat vind ik zo jammer. Ik kan mijn bestel
dienst niet geregistreerd krijgen. Ik kan ook
mijn belastingen niet betalen. Ik kan niets of
ficieel doen. Terwijl ik gewoon een nette za
kenman ben. Niets meer, niets minder."
Hij zegt het gevoel te hebben dat de overheid
'goed fout' bezig is. „Softdrugs mogen niet,
maar ze worden wel gedoogd. En waar veel
geld valt te verdienen, komen de criminelen
op de proppen. Die maken geen onderscheid
tussen softdrugs en harddrugs. Als het maar
verdient. Maar nee hoor, de overheid gaat -
om het zo maar eens te zeggen - naar het po
litiebureau, doet de agenten handboeien om,
en zet ze aan het werk."
Zelf heeft hij zo zijn eigen ideeën over hoe
het softdrugbeleid in elkaar zou moeten ste
ken. „Misschien dat de overheid iets kan le
ren van wat ze in Engeland deden met de
gokindustrie. Die was volledig illegaal, je had
overal underground-casino's. In 1968 kwa
men ze met de zogeheten gaming act. Ze
stelden een regeringscommissie in die direct
verantwoording schuldig was aan de rege
ring. Met een eigen politiekorps. Ze verstrek
ten speciale vergunningen, alleen aan men
sen zonder strafblad en zonder criminele
contacten. Ik ken een Engelsman die crou
pier was. Die hebben ze compleet doorge
licht, zijn familie incluis, voordat hij mocht
delen in het casino. Doe datzelfde nou eens
met de coffeeshops in Nederland."
Goede regelgeving, daar gaat 't hem om.
Officiële verbouwers die een vergunning
hebben om het te verbouwen. Officiële distri
buteurs, die een'vergunning hebben om te
leveren aan coffeeshops. Allemaal mensen
zonder strafblad en zonder banden met cri
minelen. „Bekijk de handel in softdrugs van
de zakelijke kant. Reguleer de prijs, stel een
prijsstructuur vast voor de softdrugs die in
coffeeshops worden verhandeld. Net zoals er
een prijsstructuur is voor alle andere produk-
ten. Als dat allejnaal goed wordt gereguleerd
zullen veel criminelen geen interesse meer
hebben. Dan laat je geen ruimte voor een
zwarte markt. Dan zijn de besteldiensten ook
niet meer nodig. En dan zijn er overal nette
coffeeshops, geleid door zakenlieden zonder
strafblad. Ook in Noordwijk en in Katwijk. Als
dan harddrugdealers de zaak binnen komen
en dealen, haal je ze er zo uit. Want als je niet
met criminelen werkt en die mensen ook
geen criminelen kennen, dan weet je natuur
lijk zo wie de harddrugdealers zijn. Politie
bellen en ze de deur uitzetten. Voor mij is dat
een beter systeem dan het huidige."
sugesties
Bovendien, softdrugs zijn niet meer te weren
uit onze samenleving, denkt Wim. „Ik las in
het Parool dat geschat wordt dat enkele hon
derdduizenden mensen in Nederland soft
drugs gebruiken. Ik denk dat dat aantal nog
veel hoger ligt. Ze praten immers alleen over
bezoekers van coffeeshops. Maar er zijn veel
mensen die het privé verbouwen, mensen
die thuis roken."
En harddrugs, hoezeer het hem ook spijt,
zijn ook niet meer weg te denken uit het da
gelijkse leven. „Maar als ze een regerings
commissie voor softdrugs in het leven roe
pen, zou die commissie ook de harddrugs
voor haar rekening moeten nemen. Er zou
een door de regering gesponsord systeem
moeten komen waarbij je apotheekachtige
winkels hebt waar je je harddrugs kunt ko
pen. Alleen met een identiteitsbewijs. Dege
nen die de drugs kopen moeten centraal
worden geregistreerd. Je kunt dan zien of ie
mand op dezelfde dag op verschillende
plaatsen probeert te kopen. Dan kan de poli
tie langs gaan en zeggen: 'Je mag maar zoveel
per dag kopen. J.e hebt tien keer zoveel ge
kocht, wat doe je daarmee?' Je weet dan wie
de dealers zijn, Je kent dan iedereen die
harddrugs gebruikt. Dat is de enige manier
om ze te pakken."
Strenge controle is niet het enige, betoogt
hij. Ook een goede voorlichting aan potentië
le gebruikers is onmisbaar. „Vertel ze hoe ze
de drug moeten gebruiken. Wat de voordelen
zijn. Èn wat de nadelen zijn. Wat je niet moet
doen. Bijvoorbeeld: geen naalden gemeen
schappelijk gebruiken in verband met het ri
sico van AIDS. Geef ze een compleet verhaal
bij elke drug. Zo van: met XTC zul je dat ge
voel hebben van extase. Maar daarna zul je
twee, drie dagen depressief zijn.
Vragen
Als iemand de winkel binnenloopt en zegt 'Ik
zou wel eens cocaïne willen proberen', dan
zou de man achter de toonbank hem dat
moeten afraden. Het moet een winkel zijn
waar de overheid zo weinig mogelijk pro
beert te verkopen. Dan is het uiteindelijk de
keuze van de persoon in kwestie zelf. Mensen
De politie van het district Hollands Midden weet van het bestaan
af van de besteldiensten in softdrugs die in de regio Leiden en
de Bollenstreek opereren. „En echt niet alleen hier. Die besteldien
sten zijn een landelijke trend", zegt voorlichter Van Egmond. „We
volgen wat dat betreft ook het landelijke gedoogbeleid. We sporen
niet actief op, maar houden wel een vinger aan de pols."
Zolangs de besteldiensten zich aan de regels houden is er niets aan
de hand. „Ze moeten niet voor overlast zorgen. Wanneer daadwer
kelijk aan huis wordt afgeleverd, gebeurt dat ook niet. Ze mogen
ook geen reclame maken. Bovendien mogen ze niet veïkopen aan
jongeren onder achttien jaar. En ze moeten zich niet schuldig ma
ken aan grove handel. Dat wil zeggen: grote partijen of harddrugs.
Want anders treden we wél op."
die nu harddrugs verkopen zullen je dat
nooit vertellen. Ze zullen je niet zeggen dat
het verslavend is. Alleen dat je er een kick van
krijgt. Hun enige belang is dat er nog meer
mensen gaan gebruiken."
De prijs voor harddrugs kan op deze ma
nier ook worden gereguleerd. Dat is niet aan
trekkelijk voor criminelen, zegt Wim. „Als je
een XTC-tablet 5 gulden maakt en een gram
cocaïne 10 gulden, dan is er geen winst meer
te behalen voor de criminelen. Dan heb je de
hele industrie voor ze verwoest. En de over
heid kèn dat. Goed, je kunt zoiets niet legali
seren, met al die internationale verdragen.
Maar kun je daardoor ook geen speciale
commissie in het leven roepen? Dat is nog
steeds mogelijk, denk ik. Ik weet het, het is
een ruwe schets. Er zitten natuurlijk nog heel
wat haken en ogen aan. Maar ik vind het
vreemd dat er op topniveau nog nooit op de
ze manier over is gepraat."
Wim ziet niet gebeuren dat de situatie de
komende tijd drastisch zal veranderen.
„Maar ik heb mijn idealen. Ik zou graag wil
len dat mijn bedrijfje legaal kan opereren.
Want Ik ben niet het probleem. Het pro
bleem is de georganiseerde misdaad. Maar ik
geef toe, ik moet realistisch blijven. Ik zie op
korte termijn nog geen verbetering. Nou ja,
met Soft Express ga ik in elk geval gewoon
door. Al was het alleen maar om te laten zien
hoe het óók kan. Ik vind de 15 tot 25 gulden
die vaak voor een gram wiet wordt gevraagd
abnormaal. Goed, we willen natuurlijk wel
wat verdienen met de besteldienst. Maar het
bedrijfje is echt niet alleen om zakelijke rede
nen opgezet. Voor mij is 12,50 gulden echt de
maximumverkoopprijs voor een gram wiet.
Je hoeft niet rijk te worden van wiet. Wiet
moet je een tevreden gevoel geven."
Afgelopen week presenteerde het bureau 'Telepanel' de
uitkomsten van een onderzoek naar de mening van de bevolking
over het Nederlandse drugbeleid. De belangrijkste: bijna
driekwart wil dat de handel in en het gebruik van drugs met
harde hand worden bestreden.
Intussen groeit de handel in softdrugs nog steeds. Er zijn nu zelfs
koeriersdiensten die de drugs aan huis bezorgen. Ook in de regio
Leiden.
„Als ergens vraag naar is, zijn er altijd mensen die het
gevraagde leveren.
Wim heeft een bedrijfje. Hoe
wel, bedrijfje... Ingeschreven
bij de Kamer van Koophan
del staat het niet. Want wat Wim doet, mag
niet. Zijn zaak levert wiet op bestelling. De.
gevraagde softdrug wordt hoogstpersoonlijk
bij de klant thuis afgeleverd. „Ik ben me er
van bewust dat het niet legaal is wat ik doe.
Maar ik gelóóf in wat ik doe. Ik heb niet het
idee dat ik iets fout doe. Niet legaal is niet
hetzelfde als crimineel. Maar goed, dat het
wettelijk niet mag, daar moet ik voorlopig
mee leven."
Wim is dan ook niet zijn echte naam. Die
geeft hij liever niet prijs, ook al knijpt de
overheid vaak een oogje dicht als het om
softdrugs gaat. Dat hij een jaar of dertig is, in
Leiden woont en overdag een baan in de
bloemen heeft, vindt hij wel voldoende ach
tergrondinformatie. En de naam van de be
steldienst? „Zeg maar Soft Express. Volgens
een van de regels van het gedoogbeleid is het
verboden om reclame te maken voor soft
drugs. En ik wil me geen onnodige moeilijk
heden op de hals halen door wel een naam te
noemen. Soft Express dus. We leveren voor
namelijk in de Bollenstreek."
Zijn bedrijfje is naar zijn schatting een van
de zes besteldiensten in softdrugs die daar
actief zijn. Vooral in de grotere dorpen als
Katwijk en Noordwijk. Dat is logisch vindt
Wim. „Zolang er geen coffeeshops zijn in de
dorpen tussen Leiden en Amsterdam zullen
die besteldiensten er zijn. Of wij het nu doen
of iemand anders. Er is veel vraag naar soft
drugs. En als ergens vraag naar is, zijn er al
tijd mensen die proberen het gevraagde te le
veren."
En ook al zouden er wel coffeeshops in
Katwijk en Noordwijk zijn, dan nog zouden
de besteldiensten niet zonder werk zitten.
„Want je hebt een boel wietrokers die geen
bartypes zijn. Die geen zin hebben om in cof
feeshops rond te hangen. Dan staan ze voor
de keuze. Of ze zoeken iemand in de buurt
die zelf wiet verbouwt, of ze gebruiken een
besteldienst."
Bescheiden
Zoals Soft Express. Een kleine besteldienst,
zegt Wim. Heel klein zelfs. „We zijn met zijn
vieren. Een van ons verbouwt de wiet, twee
jongens leveren het af en ik ben de baas. We
maken bijna geen winst. Zeker in het begin
niet, een paar maanden terug. Alles wat we er
toen mee verdienden hebben we er weer in
gestopt. Het gedoogbeleid wil dat we maar
acht uur per dag open zijn. We dealen ook bij
lange na niet de hoeveelheden die cof
feeshops dealen. En we mogen dus niet ad
verteren. Het eerste half jaar hebben we on
geveer zes zakjes per dag verkocht, van twee
tot drie gram. Kleine hoeveelheden."
Hoe de besteldienst te werk gaat? „Ge
woon. Ik ontmoet mensen die wiet roken.
Die thuis willen roken. Die goede kwaliteit
wiet willen. Ik geef ze mijn kaartje, ze bellen
me op, en ik zorg voor de wiet. Ik ken al mijn
klanten persoonlijk. Dat zijn allemaal men
sen met wie ik bevriend ben. Ik drink ook
met ze. Ik ga naar feestjes met ze. Zo wil ik
het graag houden. Ik ben een erg klein baas
je. Nog steeds. En ik heb geen plannen om
een grote te worden."
Wim en zijn mannen leveren de wiet naar
eigen zeggen keurig netjes af en hebben tot
nu toe geen problemen met de politie gehad.
„Omdat wij ons netjes aan de regels houden.
Niet alleen omdat het moet, maar ook omdat
ik er achter sta", zegt Wim. „Ik heb nog nooit
harddrugs gedeald. Daar ben gewoon ik te
gen. Voor mij is het softdrugs of niets. Recla
me maken? Doen we niet, zoals ik al zei. Het
is niet ons doel om mensen softdrugs aan te
smeren. Dat moeten ze zelf bepalen. Overlast
op straat is er ook niet bij. Wij verkopen al
leen aan mensen in hun eigen huis. En alleen
kleine hoeveelheden. Dat zijn de richtlijnen
van het gedoogbeleid die je moet volgen."
Controle
Eén van de belangrijkste richtlijnen is het
verbod op verkoop van softdrugs aan kinde
ren onder de achttien jaar. Daar letten hij en
zijn mannen scherp op. „Als er een aanwij
zing is dat iemand jonger is dan achttien,
vraag ik naar een identiteitsbewijs. Als dat
niet wordt getoond, wordt er geen wiet ver
kocht. Zo simpel is dat."
Hij vertelt van een Koninginnedag in Am
sterdam, een paar jaar geleden. „De bestel
dienst was er nog niet. Ik verkocht daar joints
gewoon op straat. Buiten bij Suzy's, een bar
van Hells Angels. Twee meisjes, van een jaar
of twaalf, dertien, kwamen naar me toe. Ze
wilden joints van me kopen. Maar ik zei nee.
Of het nou Koninginnedag was of niet. Ik zei
ze dat niet eens oud genoeg waren om siga
retten te roken, laat staan wiet. Ik werd door
de Hells Angels toegejuicht. Mooi toch? Er is
niets verkeerds aan het verkopen van wiet.
Tenzij je het verkoopt aan mensen die jonger
zijn dan 18. Dat is hetzelfde vind ik met alco
hol. Nou ja, ik geloof dat alcohol nog meer
schade kan veroorzaken dan wiet."
En dan komt Wim bij de kern van zijn be
toog. Het steekt hem dat softdrugs nog steeds
niet zijn gelegaliseerd. En dat softdrugs en
criminaliteit vaak hand in hand gaan. Omdat
veel dealers behalve softdrugs ook de door
Wim verfoeide harddrugs aan de man bren
gen. Tegen schofterige prijzen. Wat ze ver-
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1995
'We volgen netjes de richtlijnen'
