*iAls ik ergens binnenkom, valt er geen stilte'
'Ik ben een onbeschreven blad'
Betaald voetbal vooraf
UNDAG 14 AUGUSTUS 1995
IER. 071
nny Blind: een schuchtere Zeeuw, die aanvoerder is van de voetballers met de grootste mond
In sej O O
onti
eraïny Blind scoort niet vaak. Maar kracht." In dienst van het
rgoni hij dan soms het net heeft gevon- ietsmdividueels. „Doelpun
r duh. schildert hii ziin mooiste zelf-
er et my Blind scoort niet vaak. Maar
rgoni hij dan soms het net heeft gevon-
r duii|, schildert hij zijn mooiste zelf-
rfdu tret' n &e{)alde vu'st naar
korte'en. ten teken van triomf, maar
?n. M gezicht naar beneden, in een
le uii m van dienstbaarheid. Hij herkent
moment, zegt de Ajacied, hij doet
niet bewust. ,,Maar ik denk dat
wel bij me past. Je juicht immers
aaklsjebent."
FERDAM YPE MINKEMA
my Blind, of hoe een schuchtere Zeeuw
lanvoerder werd van de voetballers met
[rootste mond van Nederland. Hij maakt
en openhartige schets van; van een lei
die bij zichzelf naar binnen durft te kij-
unist Blind (34) mag de prachtigste prij-
aanpakken; als eerste Ajacied. Hij kuste
eerste de Europa Cup voor landskam-
^'enen. ,,En daar ben ik best heel trots
kee'annV Blind spreekt soms een zaal vol
enmensen of politici toe. Het hoort bij
taak als captain. Dan staat hij tussen 's
ds leiders, collega's eigenlijk. ,,Als Luns
nenkomt, of Cruijff, Van Gaal, Michels,
is er ontzag. Als ik ergens binnen kom
er echt geen stilte vallen."
lanny Blind is de boodschapper van
vcots, onderhandelaar over premies,
weneer in gezelschap. ,,Maar van mij mag
land het morgen zó overnemen", zegt
Hij praat namelijk liever over voetbal,
over de randverschijnselen, en ook niet
ir zichzelf.
jtamorfose
ders, aanvoerders, voorlopers. Elke groep
ze. Ze praten net iets harder dan de
lopen net iets rechter, lijken daardoor
altijd iets groter. Ze tappen de mooiste
Zwoii schuinste moppen. Als zij praten, wordt
geluisterd. Het is het natuurlijke rollen-
van de leider en de groep. Bijna zeven
jaar geleden vertrok Danny Blind uit
J vertrouwde Oost-Souburg, Zeeland. Hij
er een van de groep. Nee, een mop ver-
Ie hij zelden in gezelschap, een boeiend
kon hij ook niet een-twee-drie be-
sidsri iken. Een mening had hij wel, een dui-
ijke zelfs, maar die sprak hij zelden uit.
'had niet het idee dat het telde, dat er ge
steld zou worden.
(eventien jaar later vallen er vaak stiltes
huiskamers van Zeeland. Want was dit
nny Blind, de bescheiden, de rustige
nny Blind uit de achtergrond van Oost-
lafsi uburg? De aanvoerder van Ajax: „Als ik af
toe nog eens terug ga, dan hoor ik dat,
)e mensen verbazen zich er steeds weer
Vooral over de mentale ontwikkeling,
danks mijn bescheidenheid is het me
h gelukt zo ver te komen. Ze gunnen het
ontzettend. En ik moet zeggen, ik had
^sret k nooit kunnen vermoeden dat het me
apersoonlijkheid zó zou gaan."
dsreilOost-Souburg, Zeeland, 1979. Het leven
irdt voornamelijk geleefd tussen de vier
rtrouwde muren. Daar is niets mis mee,
geeft immers een gevoel van geborgen-
id, van zekerheid. Danny Blind is een ty-
GrürJ sch produkt van zijn geboortegrond. „Dat
rtrouwde, dat hoort wel bij me", zegt hij
irlijk. „Het gezin speelde een grote rol in
Danny Blind: „Laten we eerlijk zijn, ik mis die natuurlijke charisma, die uitstraling."
de samenleving. Het was daarnaast ook al
tijd maar één plaats en één tijdstip - het
weekend - waar het sociale leven zich con
centreerde. Heel anders dan de grote stad.
In Amsterdam speelt alles zich buiten, op
straat, af. Je komt met meer mensen in aan
raking, bent veel meer op jezelf aangewe
zen. Er zijn veel meer mogelijkheden om
sneller volwassen te worden." Hoe hij toen
was? „Nou, bescheiden, schuchter zelfs. Ik
had ook niet de brutaliteit, de flair van een
stddsmens."
Leerling
Dat merkte de jonge aankomende profvoet
baller pas bij Sparta, in Rotterdam. Blind,
toen zeventien, keek zijn ogen uit. En hij
luisterde naar de verhalen, naar de vedet
ten. Een mening had hij wel, maar de leer
ling hield wijselijk z'n mond. „Het pro
bleem bij mij was het uitspreken van be
paalde dingen. Ik zag het wel, maar zei er
niets van, ik-durfde het in de groep niet
hardop te zeggen. Ik twijfelde aan mezelf.
Totdat een ander er mee kwam."
Ook in zijn eerste jaren bij Ajax voerde hij
voornamelijk zijn taken uit. „Sober. Bal af
pakken en meteen weer inleveren." Maar
ook in De Meer merkte hij dat hij de dingen
vaak eerder zag dan zijn ploeggenoten. La
ter zouden ze dat het 'lezen' van een wed
strijd noemen. Blind zag het, las het. Maar
nu nog de stap om daar ook voor uit te ko
men. De libero: „De dürf, daar ging het
om." Het spel hielp een handje. „Dat ging
héél geleidelijk allemaal. Ik kwam bij Ajax
terecht op de positie van rechtsback. Maar
ik was helemaal geen mandekker. Dan leer
je je zwakke punten op de een of andere
manier toch te camoufleren. Ik kon dat om
dat ik het spel nèt iets eerder doorhad dan
de tegenstander. Zo hield ik altijd een voor
sprong. Toen dat lukte, kreeg ik zelfvertrou
wen. Ik durfde steeds meer. Een pass over
veertig meter, je mond open doen. Ik merk
te dat er geluisterd werd."
Het werd een inhaalrace tegen de natuur
lijke achterstand van de rust en de orde van
de provincie op het lawaai en de chaos van
de grote stad. Heel voorzichtig van de
dienstige rechtsback tot de onderwijzende
libero. Pas tegen z'n dertigste brak Blind
door, als persoonlijkheid dan. „Lerby had
het al op z'n 21-ste, Wouters was 23. Bij mij
kwam het heel laat."
Charisma
„Achteraf denk ik wel eens: wat zou er met
me zijn gebeurd als ik eerder die persoon
lijkheid was geworden. Als ik eerder die durf
had gehad. Maar ik denk dat dit mijn ma
nier is, deze weg van geleidelijkheid past
het best bij me. Ik ben nu eenmaal niet ie
mand voor drastische veranderingen. Ik
denk dat ik overal moet Ingroeien. Privé zal
ik ook nooit plotselinge beslissingen ne
men. Dat moet allemaal heel goed worden
afgewogen. Ik ben ook niet iemand die van
daag een Corsaatje rijdt en morgen een Fer
rari."
„Laten we eerlijk zijn, ik mis die natuurlij
ke charisma, die uitstraling. Wereldberoem
de musici, of een man als Luns, daar stap je
toch niet zo maar op af. Als Cruijff of Van
Gaal een ruimte binnenkomen, wordt er
naar hen gekeken. Als ik ergens binnenstap
zal er echt geen stilte vallen. En je stapt na
tuurlijk niet zo een-twee-drie op iemand als
FOTO GPD ROLAND DE BRUIN
Luns af. Er is een natuurlijke barrière. Bij
mij is die er niet, iedereen stormt op me af.
Ik ben geen geboren leider. Zo reëel ben ik
wel. Ik kan heel goed bij mezelf naar binnen
kijken."
„Ik heb het niet van huis uit. Maar ik heb
in de loop der jaren wèl bepaalde eigen
schappen ontwikkeld. Door je spel en de
aanwijzingen die je geeft, komt er een pro
ces op gang. Het zijn de dingen er omheen,
de randverschijnselen. Je staat meer in de
belangstelling, dat betekent meer inter
views. Je wordt mondiger. Al snel ben je dan
woordvoerder. Die verantwoording geeft
extra stress, meer druk. Ik kan daar goed
mee omgaan. Dus zal er toch een persoon
lijkheid in me schuilen."
Van Gaal
Hij komt zelf met de vergelijking. Het zijn
twee toptrainers. „Van Gaal heeft charisma,
uitstraling. Advocaat niet. Maar die is net zo
goed een persoonlijkheid."
„Mijn spel. Waarom ik hier zo goed pas,
is het feit dat ik de momenten zie. Wanneer
moet je nou precies wat doen. Dèt is mijn
kracht." In dienst van het elftal. Scoren i
iets individueels. „Doelpunten passen niet
bij me."
Blind ziet het, maar ziet Blind ook alles?
„Als je een tijdje geleden tegen mij had ge
zegd: Reiziger wordt een kei van een verde
diger, of Finidi George kan heel goed
rechtshalf spelen, dan zeg ik eerlijk 'nee'.
Maar je ziet het, 't kan wèl. Ik zag het niet,
Van Gaal wel. Twee jaar geleden had ik
mijn twijfels over Ajax. Zo veel spelers weg,
Rijkaard en Van Vossen terug. Nu heb ik
ook zo'n moment. Vijf man weg, twee terug.
Als trainer kun je daar op gokken. Het pakte
al eerder goed uit."
„Vroeger dacht ik dat je eerst goed moest
presteren voordat je je mond open mocht
doen. Je kunt wel een mening hebben,
maar die moet je dan maar voor je houden.
Nu kan ik slecht spelen en toch goed blijven
coachen. Omdat ik nu weet dat het een
niets met het ander te maken heeft."
Frank Rijkaard meed de camera's en was
allergisch voor blocnotes, Ruud Gullit gaat
er goed voor zitten. En Blind? „Ik zit niet op
de golflenge van Rijkaard. Maar ook niet op
die van Gullit. Ik heb er geen moeite mee
om als woordvoerder van de groep naar
buiten te treden. Of om met de penning
meester te onderhandelen over premies. Of
om een vertrekkende speler te bedanken.
Maar ik vind het prima als een ander het
overneemt." Hij weet ook al wie. „Frank de
Boer, die mag het morgen van me overne
men. Want ik ben liever mondig op het veld
dan op een receptie."
Liefde
Blind was ook de boodschapper van de
boycot van Ajax van Oranje, afgelopen win
ter. Hij had de argumenten toch duidelijk
naar voren gebracht. Maai- iedereen sprak
plotseling van overbelasting en ging voorbij
aan de oorsprong van het conflict. „We
hadden afgesproken dat we buiten de pu
bliciteit zouden blijven." Toen was er de
TV-uitzending met sectievoorzitter Staatsen
en Feyenoord-voorzitter Van de Flerik. „Al
les werd weer van één kant belicht. Ik zag
de discussie en dacht, ik rij er naar toe om
het nóg een keer uit te leggen. Dat kon na
tuurlijk niet. Op zulke momenten voel je de
onmacht."
Ooit vergeleek de aanvoerder zijn club
met een mooie vrouw, waarop iedereen
verliefd wordt. 'Iedereen wil haar aanraken.'
En ook Blind heeft nog altijd 'vlinders', ook
na negen jaar Amsterdam nog. „Als je veer
tig jaar getrouwd bent, is iedere dag hetzelf
de. Ik ben nog steeds verliefd, want bij Ajax
is elke dag net even anders dan de vorige of
de volgende. Voor mijn relatie is dat goed."
Maar kwam het de laatste jaren niet twee
keer bijna tot een sportieve scheiding? „Ik
heb nooit de deur gesloten. Alleen, ik stelde
hele zware eisen aan zo'n club. Twee jaar
geleden was er belangstelling uit Japan.
Toen is Andre Paus in mijn plaats gegaan.
Later kwam Beenhakker met Mexico. Na de
Europacup-finale ben ik bij Aston Villa ge
weest." Boze tongen vertelden het verhaal
van de tactische manoeuvre om in Amster
dam een beter contract te verdienen. „Nee,
het contract dat ik heb getekend was exact
hetzelfde als de eerdere aanbieding. Alleen
werd het twee jaar in plaats van één. Maar
ik vang geen dubbeltje meer. Ik ren niet al
leen voor het geld."
Het zelfportret is af. Danny Blind kijkt er
naar en zegt: „Ik denk dat ik het maximale
er uit heb gehaald. Op mijn r
PSV-voorzitter Willem Maeyer en de grote boze voetbalwereld
11
ih
-»«
^V-voorzitter Willem Maeyer. „Ik heb het contact met de media onderschat. Ik was slecht voorbereid."
FOTO GPD ROLAND DE BRUIN
EINDHOVEN HENRI VAN DER STEEN
GPD-VERSLAGGEVER
Zijn naam kent men wel: Willem
Maeyer, voorzitter van PSV. Weinigen
echter kennen hem. Bijna twee jaar is hij
in functie, maar uitnodigingen voor een
interview stuurde hij al die tijd bijna
consequent retour: geen interesse.
„Ik ben een onbeschreven blad, ja. En
dat moet zo blijven." Een onzalig, on
houdbaar standpunt voor de voorzitter
van een topclub. Tot oktober '93 was hij
alleen supporter van PSV. Ruts vertrok,
Maeyer kwam. De ene topman van Phi
lips voor de andere. Ruts, die hautain en
kil werd gevonden, had het niet tot grote
populariteit geschopt in zijn jaren. Hoe
zou Maeyer zich opstellen? Zou hij - im
mers ook een man uit de top van het za
kenleven - passen in een wereld waar
het resultaat kan worden beïnvloed door
de kleine teen van de linksback of het
zondagse humeur van de spits?
Maeyer zelf wekte tot dusverre de in
druk zich niet bijster op zijn gemak te
voelen in de voetballerij. Met de pers
heeft hij een relatie die gebaseerd lijkt
op onbegrip, zijn mening over een deel
van zijn collega's is ook al niet erg vro
lijk. „Ik begrijp het woord bobo wel. In
de voetballerij heb je veel te veel be
stuurders die zich willen manifesteren,
zelfs ten koste van collega's. De wethou
ders Hekking. Ik vind dat vreselijk, ik
vind dat nog erger dan supporters die
met elkaar op de vuist gaan tijdens de
wedstrijd; dat gebeurt tenminste nog uit
emotie." En over de voetbalsector in het
algemeen: „Het zakenleven reageert op
ontwikkelingen, de voetballerij niet. Al
les is korte termijn."
Doelstellingen
Wat kwam Maeyer eigenlijk doen in dat
milieu, vraag je je af. Maeyer: „Ik dacht
met mijn capaciteiten PSV op weg te
kunnen helpen naar waar de club thuis
hoort, de top. Een andere doelstelling
was PSV populairder te maken. Dat is
me dus nog niet gelukt." Dat is hem on
der meer nog niet gelukt vanwege een -
eufemistisch gezegd - wat ongelukkige
presentatie in de pers. „De functie bij
PSV betekent kennelijk dat de hele we
reld over je schouder meekijkt wat je
doet. Ik vind dat niet prettig. Of ik het
contact met de media onderschat heb?
Ja. Ik was slecht voorbereid."
Zo'n ontboezeming maakt hem
meteen weer wat sympathieker. De we
reld der voetbalmedia zal hij echter wel
nooit doorgronden en wellicht is de
geest voor altijd vertroebeld door een al
te intensieve omgang met de financieel-
economische journalistiek die zo heel
anders - zo heel veel 'keuriger' - te werk
gaat dan het voetbaljournaille. Maeyer:
„Ik ben in elk geval gewend een brief die
ik heb geschreven een nachtje te laten
liggen. De volgende dag haal ik er dan
alle accenten, alle superlatieven en alle
andere woorden uit die de zaak kunnen
verharden. Mijn uiteindelijke brief is al
tijd veel milder van toon dan mijn eerste
brief, ik vermijd provocaties. Jullie doen
dat anders. Ik begrijp dat ook wel. Jullie
willen juist provocatieve uitspraken,
maar soms worden uitspraken uit hun
verband gehaald, vaak is de sfeer waarin
dingen worden gezegd nergens terug te
vinden. Dan wordt het snel banaal. Ik
wil daaraan niet meedoen. Bij PSV en
Philips hebben we daarvoor een code,
een zekere ethiek."
Hij was hels toen de plaatselijke krant
hem vorig jaar de Grote Schoonmaak
liet aankondigen. Ellerman, Van Aerle,
Heintze, Koeman, Van Ankeren, Van
Tiggelen, Ingesson moesten weg. Er viel
natuurlijk te twisten over deze of gene
speler, maar het besluit om hard in de
selectie te gaan snijden, was even lo
gisch als voorspelbaar. Op het 'massa
ontslag' van de Ellermannen en Van Tig-
gelens en de krakkemikkige introductie
van de certificaten werd Maeyer echter
persoonlijk aangekeken. Maeyer nu:
„Maar het uitgangspunt met de intro
ductie van de certificaten was goed:
eerst hebben we de supporters per brief
geïnformeerd. En ik heb ook steeds ge
zegd dat ik niemand van zijn plaats zou
jagen die het niet kon betalen. We heb
ben daarom ook 30 certificaten gereser
veerd en 26 of 27 minder draagkrachtige
supporters gratis zo'n certificaat gege
ven."
Stap voorwaarts
Nee, hij is niet altijd blij geweest met de
pers. Dat hij al bijna twee jaar in een
soort semi-permanente staat van ver
ontwaardiging verkeert, bestrijdt hij ech
ter. Twee jaar? Zeven jaar! Hij zat im
mers voor zijn aantreden als voorzitter
jaren op de tribunes naar slap voetbal te
kijken van zijn club. „Groen en geel heb
ik me geërgerd aan ons voetbal en afge
lopen seizoen weer. Maar dit seizoen
gaan we een grote stap voorwaarts ma
ken, we zullen een eind komen. En vol
gend jaar staat er dan het PSV dat ik
voor ogen heb. Ik heb ook steeds gezegd
dat we niet meteen voor successen kun
nen zorgen; daar heb je zeker drie jaar
voor nodig."
Maeyer wordt bijkans lyrisch als hij
vertelt over de dag van nu. „Advocaat en
Arnesen kunnen het geweldig met elkaar
vinden, die bellen elkaar vfer keer per
dag. Echt een team. Advocaat is mijn
man: hij motiveert, hij zorgt voor disci
pline, hij zet de juiste mensen op de
juiste plaats, ook buiten het elftal om. En
hij is netjes, echt een gentleman. Drinkt
niet, rookt niet, dag en nacht met voet
bal bezig bezig. Hij past perfect bij PSV."
Ook over de ontwikkeling van mana
ger Frank Arnesen is Maeyer opgetogen.
„Hij moest het vak natuurlijk leren, lo
gisch. En van je fouten leer je nu een
maal het meest. In die kwestie met Ze
Elias was hij vrij naïef door op het mo
ment suprème die jongen geen voorlo
pig contract te laten tekenen. De kritiek
daarop was ook terecht. Maar vergeet
niet dat hij vanaf nul is begonnen. Intus
sen is hij enorm gegroeid, zowel qua
kennis als qua persoonlijkheid."
Graag voorspelt hij ook nog grote da
den van de jeugdopleiding: straks ko
men er echte kanjers uit het jeugd-inter-
naat. Het is vaker verteld in Eindhoven.
Maeyer: „Maar nu gebeurt het echt. We
nemen alleen nog maar toppers in hel
jeugd-internaat."
Hij zal het zelf niet meer meemaken
dat PSV vooral bestaat uit 'eigen kweek',
want volgend jaar oktober treedt hij sta
tutair af. Dan zal hij meer tijd krijgen
voor zijn vele sportieve hobby's. Wande
len, skiën, golf, tennis, zeilen. Fleeft hij
nooit gevoetbald? „Jazeker wel, als jon
gen bij PSV. In de oorlog was er een mo
ment dat ik van het voetbalveld zo naar
de bioscoop ging, voor 15 cent zag je
toen een film. Toen werd er een VI-bom
op Eindhoven gegooid. Vreselijk veel do
den, geweldige ravage. Iedereen natuur
lijk de bioscoop uit, tot ik er achter
kwam dat ik m'n voetbalschoenen had
laten liggen. Ben ik ze toch nog gaan ha
len. Zo belangrijk waren voetbalschoe
nen in die tijd voor je."
Advocaat van dc duivel
Een groot speler was hij niet. „Mijn en
thousiasme was omgekeerd evenredig
aan mijn talent. Nel als nu met golf."
Niet alleen daarom heeft hij op werkbe
sprekingen met Arnesen en Advocaat
nooit het hoogste woord. „De heer Tim
mer heeft ook nooit het hoogste woord
als de top van Philips vergadert. Ik speel
op besprekingen echter wel graag de ad
vocaat van de duivel, op die momenten
mag ik graag provoceren. Verder ben ik
een man die zijn mening altijd geeft
voor een betere. Adenauer werd eens
aangevallen omdat hij iets zei wat haaks
stond op wat hij twee dagen eerder had
gezegd. Hij zei: 'Ach, wat kan mij m'n ei
gen gezwets van eergisteren schelen.' Zo
denk ik ook."
Sommige opvattingen zijn evenwel
voor de eeuwigheid. „Je moet altijd van
je eigen kracht uitgaan. Het klinkt arro
gant, maar ik heb altijd gezegd dat ik al
les kon. Alles. Een bedrijf runnen? Ja.
Minister van financiën worden? Ja. Wat
je denkt niet te kunnen, kun je ook niet.
Twijfel is dodelijk, bij het golf merk je
dat ook. Twijfel je eraan of je over het
water zult slaan, dan lukt het je gegaran
deerd niet. Weet je dat je het kunt en
zult doen, dan lukt het."
