BSQ
'Het decor
van mijn
jeugd is niet
veranderd'
'Lekker nat
worden, dat
is het'
licht
wisselvallig
De dood
kwam volkomen
onverwacht
HENGELSPORT INN
WeCoilAOTORSLOEPEN
VUëCb bv
Puhtot met kurrie?
Jachthaven puilt uit
_|)ONDERDAG 27 JULI 1995
VERWACHTING VÖÖR MÖfcÓEN
Vervolg van voorpagina
„Wat het mooie is van Katwijk, is dat het
decor in al die jaren niet is veranderd. Ik
heb hier scenes opgenomen voor 'Terug
naar Oegstgeest' van Jan Wolkers. En ook
voor 'Dominee met strooien hoed' van de
zelfde schrijver. Wat ik wel mis hier zijn de
zogenaamde openlucht-preken waar de
mensen nog in klederdracht kwamen. Die
had je hier in de jaren zestig, maar die
zouden weer terug moeten komen. Dan
stond zo'n man tegen het geraas van de
zee in te bulderen. Had-ie het over de ze
denverwildering, over hel en verdoemenis.
Katwijk is wat dat betreft nog niets veran
derd. Ze zonnen dan wel topless, maar de
vrouwen gaan nog steeds met hun harde
blauwe hoedjes op naar de kerk."
Theo van Gogh neemt een laatste slok
van zijn biertje. Zal hij zich nu als een zee
leeuw naar de branding toe werken of gaat
hij nog even door met zijn lofzang op de
poepfijne badplaats? Ja, hoor, Theo is in
een goede bui. Let op VW-ers!
„Ook de Boulevard is nog altijd hetzelf
de", zegt hij met een wat melancholieke
blik in zijn ogen. „Het decor van mijn
jeugd is niet veranderd. Die wat burgerlij
ke, grauwrode steentjes, beetje treurig al
lemaal. Maar daar hou ik juist van. Voor
iemand met mijn reputatie als anti-Christ
is het misschien wat onwaarschijnlijk dat
ik zo van Katwijk hou, maar ze zeggen al
tijd dat je de schutkleur moet aannemen
van je tegenstander. Naast mijn hokje zit
iemand van het CDA, hij heeft als elfde op
de verkiezingslijst voor de gemeenteraad
gestaan. Zwaar verloren. Veel CDA-stem-
mers zijn overgestapt op de RPF en de
SGP. Wat mij betreft wordt hier de ge
meenteraad nog veel conservatiever. Echt
waar, want dan blijft het tenminste altijd
hetzelfde."
„Mijn vader is hier nog eens bekeurd
omdat hij in zijn zwembroek op straat
liep. Dat was schennis van de eerbaarheid.
Op dat gebied is er ook niet veel veran
derd. Dat zie ik als romantisch-reactio-
nair. Maar ik kom hier graag met mijn
kind. Ik trek daar speciaal een maand voor
uit en zeg er werk voor af. Een beetje luie
ren, zwemmen en zonnen, vooral nergens
aan denken. Heerlijk. Eén van de weinige
dingen die ik wel doe is het kopen van drie
ochtendbladen. Geloof het of niet, maar ik
lees hier zelfs het dagblad Trouw. Als ik
een film over mijn jeugd zou moeten op
nemen - ik moet er eigenlijk niet aan den
ken - zou Katwijk een belangrijke rol spe
len."
„Ik heb een huis gehuurd aan de Boule
vard. Het nummer wil ik niet vermeld
hebben, anders komen ze me straks een
aubade brengen. Daar zit ik nou echt niet
op te wachten, 's Avonds zit ik heerlijk op
mijn balkonnetje te kijken naar de men
sen en de ondergaande zon. Voor mijn
zoon is het hier met mooi weer heerlijk.
Maar ook als het regent en het triestig is in
Katwijk, heeft deze plaats iets. Katwijk
moet blijven zoals het is. Daar pleit ik
voor."
„Ik doe hier echt een hele maand niks.
Dat doe ik voor mijn zoon. Ik ben geschei
den, maar ik wil die jongen zien opgroei
en. Natuurlijk zijn er verschillende plan
nen voor de toekomst Ik ga weer babbe
len voor de tv en er komt een zevendelige
tv-serie van me. Hij heet 'De eenzame
oorlog van Koos Tak'. Die serie is geba
seerd op het HP-feuilleton van Rijk de
Gooyer en Eelke de Jong. De rol van Koos
Tak wordt gespeeld door Gerard Thoolen.
Perfecte acteur. Hij heeft precies de kop
die je voor zo'n figuur als Koos Tak nodig
hebt. Rijk de Gooyer was een eventueel al
ternatief geweest, maar die had al wat te
doen. Het gaat over het gevecht van de
ouder wordende journalist tegen de drank
en de hoofdredactie. Als je het mij vraagt,
zou een journalist op zijn veertigste moe
ten ophouden. Zie jij jezelf nog brandjes
verslaan op je vijftigste, nee toch? De jour
nalistiek is iets voor jonge mensen. Ik
denk er zelf ook aan om er ongeveer op
mijn veertigste mee te stoppen, dan ga ik
weer wat anders doen."
CEES VAN HOORE
JOHAN ZWAAN
Deze dag kan niet meer stuk. De boot glijdt
door het kanaal in Katwijk, een loom windje
zorgt voor enige verkoeling onder de zon en
aan de boorden dobberen stralend witte
jachtjes op het spoor dat we achterlaten. Op
één van de bootjes aan de kant staan twee
mannen te zwaaien en wij wuiven vriendelijk
terug. Nee, deze dag kan niet meer stuk.
Terwijl we langzaam verder varen, blijven
de mannen met beide armen zwaaien. Ze
maken ons duidelijk dat we langszij moeten
komen en één van de twee roept iets. Het
bootje draagt de naam 'Beertje' en amper af
gemeerd worden we overvallen door een
triest verhaal. „Zijn vrouw is vorige week op
deze boot gestorven", zegt de één, wijzend op
een veertiger die vanaf het voordek wat af
wachtend toekijkt. „Zomaar, plotseling, ter
wijl ze hier in het kanaal lagen. Hij wil zo
graag de mensen bedanken die hem zo ge
weldig hebben bijgestaan. Mag dat in de
krant?"
De tweede man schuift aarzelend naderbij.
Hij stelt zich voor als C. van Beers uit Waal
wijk. Terwijl op de naastgelegen schepen
mensen stil luisteren, vertelt hij zichtbaar geë
motioneerd zijn droef verhaal. Ze lagen voor
het tweede jaar in Katwijk, zegt hij. „Corrie
kwam hier ontzettend graag. Hier heeft ze het
hele jaar voor gewerkt. Ik werd op woensdag
ochtend wakker en vond haar dood naast me.
Op woensdagochtend. Ze was niet ziek of zo,
de dood kwam volkomen onverwacht."
De stem van de man hapert even. „En toch,
het was alsof ze het had zien aankomen. De
avond tevoren hadden we een flinke wande
ling door Katwijk gemaakt. Ik weet nog dat
het stormde, niet echt weer voor een om
metje. Aan het strand maakte ik video-opna
men van haar. Heel vreemd, aan het eind van
de opname zwaaide ze nog En toen leek ze
langzaam in zee te verdwijnen en bleven al
leen golven over. Het leek wel of ze afscheid
nam."
De man was geweldig opgevangen, vertelt
hij, en de havenmeester van de Katwijkse
jachthaven en zijn medewerksters hebben
hem op alle mogelijke manieren geholpen.
Maar ook de watersporters die om hem heen
lagen en de begrafenisondernemer, iedereen
had meegeleefd. De volgende dag ging hij
naar huis om de begrafenis te verzorgen,
maar na een paar dagen alleen hield hij het
niet meer uit. „Je vliegt tegen de muren op. Ik
ben maar weer teruggekeerd naar Katwijk.
Juist omdat Corrie zoveel van dit dorp hield.
De havenmeester had onze boot apart gelegd
maar ik kreeg onmiddellijk onze ligplaats te
rug. Ik mag hier tot eind augustus blijven."
„Ik wil graag laten weten noe verschrikkelijk
dankbaar ik ben voor alle steun die ik hier heb
gekregen. Wat dat betreft heb ik de laatste da
gen zoveel positieve dingen meegemaakt. Het
heeft me veel geholpen."
Wij zwijgen, verlegen na dit aangrijpende
verhaal. „Ik blijf hier nog een paar dagen. Dan
moet ik terug naar mijn dochter", besluit hij
zachtjes. De boot wordt een blijvende en dier
bare herinnering aan zijn gestorven vrouw.
„Ze krijgt een nieuwe naam. Ik noem haar
Corrie."
GERT VISSER
MOLENCRUISE
OVER KAGERPLASSEN
Dinsdag - donderdag en
zondag
Afvaart: 13.00 uur
Haven Leiden
Zondag L.O.I. Zijldijk
Volw. ƒ16,-;
kind. t/m 10 jaar ƒ10,-
2-MERENTOCHT
KAAG BRAASSEM
Woensdag afvaart 13.00
uur Haven Leiden
Volwassenen ƒ17,50;
kinderen t/m 10 jaar ƒ10,-
REDERIJ Hoge Rijndijk 203 - 2314 AD Leiden
SLINGERLAND V.O.F. wSw'113183/219875
Gigantische vakantieaanbiedingen
Verpakt voer Losse voeders
Mestpieren Regenwormen en
peurwormen.
Kom eens langs bij:
HENGELSPORT INN, Rijndijk 136, Hazerswoude. 01714-14103
Informatietelefoon
Water kan bol staan van de
ziekteverwekkende bacteriën en
er toch helder en gezond uit
zien. Daarom controleert de
provicie Zuid-Holland in de zo
mermaanden de kwaliteit van
het zwemwater van meren en
plassen. Voor actuele informatie
over de zwemwaterkwaliteit en
veiligheid kan tijdens kantooru
ren gebeld worden met 070 -
4417550.
ii
'el met diesel of electra, 4.70/6.25/6.85 mtr.
9
import - export
Heilige Geestlaan 46/48
2465 AX Rijnsaterwoude
tel. 01713-13643
ichthaven Katwijk kraakt uit
jn voegen. Nu het weer zo-
u; iers is, willen veel toeristen
;rkoeling zoeken aan het
rand. Havenmeester Kees
pmmerswaal moet echter 'nee'
irkopen aan alle
jachthaven aan, ook op plekken
waar dat niet mag. Gelukkig
voor die eigenaren, voert het
Hoogheemraadschap van Rijn
land een g
„Ik vind het heel sneu, maar
moet ze allemaal wegsturen.
5^e kunnen de stroom niet
^leer aan. We hebben gewoon
9 weinig ligplaatsen." Katwijk
291 eeft 253 loodsen en ongeveer
11 >0 ligplaatsen. De toeristen la-
I n zich echter niet uit het veld
5; aan en leggen ver buiten de
Remmerswaal: „Het is een
jaarlijks terugkerend probleem.
Ik heb dat de gemeente al vaker
voorgelegd en heb geadviseerd
óm uit te breiden. Maar dat wil
len ze niet. Dat vind ik raar,
want al die passanten brengen
geld in het laatje. Per seizoen
verwerk ik 12.000 boten, dat zijn
ongeveer 48.000 mensen. Tel uit
je winst."
,-le boot van het Leidsch Dagblad vaart deze week over de Oude
"lijn tussen Katwijk en Bodegraven. Tips en suggesties voor de
j Vaterkrant kunnen rechtstreeks worden doorgegeven aan de ver
slaggevers op de boot (tel. 06-52801476) of aan de redactie op de
jal (tel. 071-356441).
Glimmen
mens moet eten. De mens
het Valkenburgse Meer heeft
wat dat betreft gemakkelijk,
het Valkenburgse Meer is
restaurant. En een snack-
Wat zich daar afspeelt, is
feest voor het oor.
'Wat wil jij? Puhtot met kur-
O, nee. Dat hebben ze niet.
ai wil je dan? Ja, ga huilen,
at heb je vandaag nog niet ge-
ian. Dus een puhtot met naai-
neissie. Ja toch? Niet dan?"
,Roownald, Roownald, mots-
je een prootje visburregar?"
„Ik mots geen prootje visbur
regar. Maar misschien die me
neer met die baard daar. Kijk
dan, de grate komme al uit se
kin."
„Ben jij gisteren nog weze
danse? Atie was met Lex, die ne-
tekop! Mag ik een suhteetje. Jij
ook, Sandra? Doe nou maar,
meid. We gaan vanavond toch
naar fitnus. Ben jij al op dat gro
te apperaat geweest? Zo!! Echt
wel."
Woensdag 27 juli 1995, Oude Rijn.
Met drie touwen leggen we de Mistral vast aan een bord
waarop een levensgrote bolder met een groot kruis er
door staat afgebeeld. Dergelijke opschriften oefenen op
ons een grote aantrekkingskracht uit: de waterbeheerder
gaat er kennelijk van uit dat je hier zo goed kunt afme
ren dat hij de moeite heeft genomen het te verbieden.
We zijn op onze tocht van de kuststreek naar de thuis
basis tot vlak voor de brug over de Provincialeweg S4 -
de grote doorgaande route van Leiden naar Kativijk - ge
komen, waar een lange rij politie- en brandweerauto's
onze aandacht trekt. Wat is de verslaggeverij tenslotte
meer dan een goed excuus om achter de sirene's aan te
gaan? De rijbanen zijn afgezet, maar geen van de hoog
waardigheidsbekleders heeft er aan gedacht om ook een
ketting over de Oude Rijn te spannen. Dat verhaal van
collega De Ruyter die vier eeuwen geleden op de Theems
bij Londen korte metten maakte met een dergelijke af
zetting, moet op de politieschool nog steeds tot het les
materiaal behoren.
Onze rampenverslaggever gaat van boord om pools
hoogte nemen. De overige twee zijn door het gebeuren zo
van slag dat ze het oponthoud gebruiken om een stukje
te tikken. Drie man tegelijk aan het werk. Er heerst een
hele onwezenlijke sfeer aan boord.
De schipper stiefelt naar het keukentje om uitsmijters
te bakken. Als er vier eieren in de pan liggen te spetteren,
gaat de telefoon. De redactie. Of we wel weten dat er op
de S4 een vat met een onbekend zuur van een vrachtau
to is gevallen en dat er al een motorrijder met gezond
heidsproblemen naar hetAZL is gebracht?
Terwijl mijn collega trots meedeelt dat het motorschip
Leidsch Dagblad de plek des onheils reeds tot op luttele
meters is genaderd, dwarrelen door het dakluik stofdeel
tjes van het wegdek de kombuis binnen. Uit de eieren in
de pan komen plots net zulke groene bellen als mijn
snipverkouden dochtertje uit haar neus weet te blazen.
Zal ik de dooiers maar doorprikken?, informeer ik als
de collega de telefoon heeft neergelegd. De journalistiek
is een mooi vak, maar het heeft natuurlijk geen zin om
onnodige risico's te nemen.
De opvarende die naar de plek des onheils is gegaan,
meldt zich weer bij de boot. Hij
weet te vertellen dat de vracht
wagen een container met een
soort drukkersvernis heeft verlo
ren. Het spul wordt onder meer
gebruikt om 'glossy' magazines,
zeg maar de meer gelikte tijd
schriften, van een glimmend
laagje te voorzien.
Of het nu echt nodig was om
met zijn neus boven dat goedje
te gaan hangen?, informeer ik
wat aan de late kant.
M'n collega heeft zich dan al
verplaatst in de morsige druk
kersknecht die met een grote
kwast de middenpagina van de
Playboy in de lak zet. En waar ik
al die tijd al bang voor was, ge
beurt. Behalve het wegdek be
gint nu ook onze wakkere ver
slaggever te glimmen.
Op het korte stukje Dwarswate-
ring tussen Zijl en de Provincia
leweg N5 wordt het 'speelveld'
uitgezet. Twee drijvende doel
tjes op stelten, twee meter bo
ven de waterspiegel. Ze vormen
een soort kruising tussen een
waterpologoal en een basket-
balring. Verder zijn er boeien als
hoekvlaggen. Neem vervolgens
vijf kano's en peddels per team
en natuurlijk een bal. Gooi dit
alles in het water en je krijgt: ka
nopolo, een kleine sport waar
een handjevol liefhebbers groot
plezier aan beleeft. „Je mag el-
kaars kano's niet rammen. En
met de peddel mag je de bal op
wippen maar niet als slaghout
gebruiken. Maar als je binnen
een straal van ongeveer een
meter bij je tegenstander van
daan bent, mag je hem met de
vlakke hand wél omduwen",
zegt Matthea Dijkshoorn, om te
benadrukken dat deze water
sport ook zijn ruwe kantjes
heeft.
Dijkshoorn is een 22-jarige
studente geneeskunde die vier
jaar geleden bij haar komst naar
Leiden lid werd van kanovereni
ging Levitas: „Leek
me wel leuk, het is
in de buitenlucht en
het biedt veel meer
mogelijkheden dan
alleen een beetje
peddellen." Haar
keuze binnen de
club viel op de eni
ge teamsport die
het kanovaren rijk
is. „Het spel is in
het begin van deze
eeuw in Duitsland
bedacht. Tot acht
jaar geleden werd SBfesCT
gespeeld met gewo-
ne waterpolodoel-
tjes, maar daarbij
werd teveel gescoord. Sindsdien
zijn er apart ontworpen goals
gekomen. Je moet bij kanopolo
snel kunnen wenden en eski
moteren (het omdraaien in de
kano - red.) en natuurlijk goed
samenspelen en behendig met
de peddels manoeuvreren", al
dus Dijkshoorn.
Voor de rest zijn de regels
kinderlijk eenvoudig. Met hand
of peddel moet varend de bal in
het doel van de tegenstander
worden gewerkt, net als bij wa
terpolo of polo te paard. Kee
pers zijn er niet. En geen sport
zo klein of er zijn wel NK's, EK's
en WK's. „In Nederland wordt
competitie gespeeld in drie
klassen. Wij spelen in de mid
delste, de eerste klasse. De na
tionaal kampioenen komen van
de Leiderdorpse Kano Vereni
ging. Zij gaan ook naar interna
tionale toernooien en maken
ook deel uit van Oranje."
En wat is er nou zo leuk aan
kanopolo? „Nogmaals, het is
FOTO: HENK BOUWMAN
TEKST. LOMAN LEEFMANS
een teamsport in de buiten
lucht. Tenminste, in de winter
gaan we gewoon door in het
overdekte zwembad van Ter
Aar. Bihnen of buiten, het spel
levert vaak een heftig gespetter
op, wat een spectaculair beeld
geeft. Lekker nat worden en de
ander te snel en te slim af zijn.
Dét is het."
