'Waar
zat je
nou?'
Over het Visserspad van
Wassenaar naar Katwijk
¥1 Het Motorhuis
-y,1
V L •'?-
WATERKRANT-KORTINGSBON
'Die schroef is net
een gehaktmolen'
SjDENSDAG 26 JULI 1995
VERWACHTING VOOR MORGEN
•v
lboot van het Leidsch Dagblad vaart deze week over de Oude
ti tussen Katwijk en Bodegraven. Bij de monding van de Oude
4i is de bemanning van de boot ook op strand te vinden. Tips en
^gesties voor de Waterkrant kunnen rechtstreeks worden door
geven aan de verslaggevers op de boot (tel. 06-52801476) of aan
ifedactie op de wal (tel. 071-356441).
1
Kapitein zonder boot
Dinsdag26 juli, Boulevard.
Er overkomt me iets vreemds. Als ik naar rechts stuur, zit
ik onmiddellijk in de berm. Als ik rem, sta ik direct stil.
Als ik gas geef, vlieg ik ineens een eind omhoog en wijst
m'n voorganger op zijn voorhoofd.
Niemand groet me meer. Erger, ik krijg alleen maar
chagrijnige blikken toegeworpen.
Verrek, ik zit in een auto
Vandaag ben ik een kapitein zonder schip. De boot ligt
stuurloos in de Oude Rijn. Het strand is het werkterrein
en daar kunnen we met de Mistral niet komen.
Werken op de wal valt niet mee. Voordat de Katwijkse
Boulevard is bereikt, heb ik een ware martelgang achter
de rug. Ik dacht dat een file op het water van De Zijl erg
was. Maar dat is een peuleschilletje in vergelijking met
een doordeweekse-dinsdagochtend-flle naar de kust.
Bij Holiday Inn begint de ergernis. Een kwartier verder
kabbelt de Oude Rijn onder de brug rustig richting Kat
wijk. We zijn in de auto nog geen steek verder en de bo
ten pruttelen gestaag door. Naast ons rijdt een groot,
Leids gezin mee in de rij. Grote koelbox in het midden.
De kinderen zijn nu al oververhit en roepen ergernis op
bij de gezinsleiding. Er vallen klappen. De koelbox valt
om en de biertjes van vader vliegen door de auto. Dat
wordt gezellig vandaag.
Eindelijk, de kust is bereikt, maar een parkeerplaats is
één-twee-drie niet voorhanden. Schelden, zweten. Een
halfuur later zitten we dan toch op de politiestrandpost.
Leuke mensen, leuke verhalen, maar om de minuut
komt een badgast op hoge poten melden dat de parkeer-
meter kapot is. Ik bewonder het geduld van de agent.
Maar voor een kapitein schiet
het allemaal niet op.
Een loopje langs het strand dan
maar. De vloed is aanstaande en
het zeewater drijft mensen als
mieren in en op elkaar. In een
ooghoek zie ik een pitbull loslo
pen. Vooral niet aankijken en
flink de pas erin houden, fluister
ik in mezelf.
Ik heb geen mensenhoofd ge
raakt als ik de Boulevard weer
heb bereikt. Ik marcheer ter
stond naar de auto en stuur
naar de plek waar de LD-boot
ligt afgemeerd.
Daar ligt hij te schitteren in het
zonlicht. Oh, lieve, lieve Mistral,
morgen ben ik weer jouw kapi
tein.
ROB ONDERWATER
Kinderen lopen meestal met de zon en de wind
FOTO HIELCO KUIPERS
Veel ouder dan een jaar of negen
zal ik niet geweest zijn, maar ik kan
me de tragedie nog minutieus her
inneren. Plaats van de misdaad:
Termeulen in Rotterdam. Voor een
kind was dit een warenhuis waar je
binnen de kortste keren verdwaal
de of waar je je ouders kwijtraakte.
Zo ook op die warme, drukke zo
merdag. Er waren al enkele inko
pen gedaan toen koers werd gezet
naar de derde verdieping van het
gebouw. Pa en ma liepen voorop
en ik zou zo komen als ik de radio
grafische autootjes op de tweede
had bekeken. Wat ik al vreesde
toen ik uiteindelijk op de derde
verdieping aankwam en mijn ou
ders niet zag, werd snel waarheid.
Ze waren weg, of beter gezegd: ik
was weg.
Dat het achteraf tot de hereni
ging maar een kwartier heeft ge
duurd, geloof ik nu nog niet. Voor
mijn gevoel heb ik ze uren in ver
warde toestand lopen zoeken. En
het ergste vond ik nog dat pa en
ma zich van geen kwaad bewust
waren, ja zelfs een beetje moesten
lachen. Ziedend was ik op ze, en
teleurgesteld.
Ik moet er onwillekeurig steeds
aan terugdenken als ik op deze
dinsdag naar de 10-jarige Lisa kijk.
Ik weet precies hoe ze zich voelt.
Helemaal van streek zit ze daar in
de Katwijkse politiestrandpost. Van
haar zus moest ze even haar vader
halen op de Boulevard, maar die
was nergens te bekennen. De weg
terug kon ze ook niet meer vinden
en zo werd ze bij de politiepost af
geleverd. Als vondeling. Tranen lo
pen over haar bruine wangen.
„Eergisteren hadden we in totaal
zes vermissingen en vondelingen,
gisteren tien", vertelt Emmy Bur
gers, EHBO-medewerkster op de
strandpost. Ze is het al lang ge
wend, een gevonden kind is een
routine-klus. De vlag met het
vraagteken gaat uit en ze belt de
andere twee strandposten af om in
staccato de gegevens van het kind
door te geven. „Lisa, tien jaar,
bruin haar, kleurig zomerjurkje."
De drie strandposten liggen
meer dan een kilometer uit elkaar.
Je zou denken dat het dan onzin is
om deze berichten door te geven.
Verdwaalde kinderen blijken echter
over een grote wandeldrang te be
schikken. Emmy Burgers: „Het zal
niet de eerste keer zijn dat een kind
dat aan de zuidkant van het Kat
wijkse strand zit uiteindelijk bijna
in Noordwijk gevonden wordt.
Daarom geven we de informatie
aan elkaar door." Politieagent Rob
Jansen maakt deel uit van de
strandploeg in Katwijk en vult Em
my aan. „De kinderen lopen
meestal met zon en wind mee. Dat
zal wel komen omdat ze de makke
lijkste weg willen lopen. Verder is
het tij één van de klassieke oorza
ken van het zoekraken. Als de kin
deren met laag water naar zee
gaan, moeten ze vaak ver lopen.
Terug willen ze dan onbewust de
zelfde afstand lopen, maar die
klopt natuurlijk niet meer als het
intussen vloed is geworden."
Lisa zal het allemaal worst we
zen. Zij wil terug naar haar zus, on
danks het feit dat de mensen in de
politiepost het zo leuk mogelijk
voor haar maken. Met de verrekij
ker wordt gekeken of ze de zus
zien. Lisa zegt dat ze een zwart
badpak aan heeft en aangezien
haar zus net als Lisa een wat Indo
nesisch uiterlijk heeft, is het turen
naar het bomvolle Katwijkse strand
niet zinloos. „Zitten er witte balle
tjes op dat zwarte badpak?", vraagt
de agent met de binoculair. „Nee",
antwoordt Lisa kort, de tranen uit
haar ogen wrijvend. Om het daar
opvolgende 'Shit' van de agent
wordt door de omstanders hartelijk
gelachen. Lisa kijkt eerst een beetje
verbaasd om zich heen en lacht
dan zoals alleen huilende mensen
kunnen doen.
Niet veel later komt er een bo-
venmodaal bruingetint meisje rich
ting de politiepost lopen. In een
zwart badpak. „Ik denk dat je zusje
hier zit", roept Emmy naar bene
den. Het meisje komt binnen,
neemt Lisa aan de hand en vraagt
verwijtend: „Waar zat je nou?"
Lisa is stil.
Het valt nog mee dat haar zus
niet lachte.
JOHAN ZWAAN
ite wandelaars weten het al-
ig, maar Nederland is 'verge-
van de lange-afstands-wan-
paden (law's). In polder en
in duin en weiland: overal
n je de bekende rood/witte
irkeringen tegen. De wande-
l van Wassenaar naar Kat-
ik voert voor een groot stuk
•rzo'h law: het Visserspad.
als de meeste andere law's,
ft ook dit wandelpad een his-
ische achtergrond: in vroeger
tijden brachten de vissers via de
duinwegen hun vangst naar de
steden en havens. Het Visserspad
loopt van Hoek van Holland
naar Haarlem. Veel duinen,
maar met steeds verschillende
duinlandschappen.
In het duingebied tussen Wasse
naar en Kativijk wordt drinkwa
ter gewonnen. Dat is niet alleen
te zien aan de talrijke water
plassen, maar ook aan de flora.
Vroeger werd het water dat in de
duinen werd gelaten, niet voor-
gezuiverd en daardoor is heren
der het duin flink bemest. Daar
komen brandnetels, lisdodde en
harig wilgeroosje voor. Overi
gens blijven er nog genoeg echte
duinplantjes - zoals de duin- en
hondsroos, de akkerhoornbloem,
de braam, vlier, teunisbloem en
nachtkoekoeksbloem - te zien.
Aan de randen van de water-
winplassen staan koningskaar-
Een wandeling door een mooi
duingebied met zilte lucht,
meeuwen en karrekieten en kui-
feendjes en dodaars op de plas
sen. Tegen de herfst zijn de riet
stengels interessant: insekten ge
bruiken de stengels als overwin-
teringsplek. Op een stille dag is
een ontmoeting met een vos niet
uit te sluiten.
De route
De wandeling loopt van Wasse
naar naar Katwijk en is met een
halfuurtje in te korten door de
strandbus naar de Wassenaarse
Slag te nemen. Deze lijn (lijn 68)
rijdt vanaf Voorschoten en al
leen in de zomermaanden bij
mooi weer. Vanaf Leiden bus 43
(rich ting Den Haag) naar de
Van Oldenbarneveltstraat in
Wassenaar. Daar overstappen
op lijn 90 (overkant van de weg)
en uitstappen bij de halte Was
senaarse Slag.
Voetpad links van de weg naar
zee nemen. Ingang Meijendel,
Berkheide, Hollands Duin. Bij de
waterpomp rechts van de weg,
voor paddestoel 21733 langs
rechtsaf (paaltje met rood/witte
kop). Linksaf langs hotel
Duinoord lopen en rechtsaf voet
pad met blauwe paaltjes
(Denneduinwandeling) op. Een
heerlijk knisperend schelpenpad.
Afslag met blauwe paal naar
links negeren en steeds rechtdoor
lopen naar het restaurantje.
Daar fietspad oversteken en het
schelpenvoetpad (geel paaltje)
vervolgen. Na een dikke kilome
ter op een driesprong (bankje)
rechtsaf. De weg loopt langs
duinmeertjes en resten van de
Atlantic Wall (een verdedigings
werk van de Duitsers uit de
Tweede Wereldoorlog). Na weer
een kilometer opnieuw een drie
sprongen weer rechtsaf (richting
Panbos). Aan de rechterhand
een langgerekt meer en 50 meter
na afloop daarvan een zandpad
links inslaan (door gat in afras
tering). Het zandpad komt uit
op een schelpenpad, daar
rechtsaf.
Steeds rechtdoor totdat na een
halve kilometer, de afrastering
van de camping te zien is. Daar
voor naar links. Na enkele hon
derden meters fietspad overste
ken en voetpad parallel aan
fietspad vervolgen. Op klinker
weg aangekomen even naar
links, dan Boulevard op en
doorlopen tot de Vuurtoren al
waar (met een beetje geluk), de
bus wacht.
MONICA WESSELING
De beste stuurlui
staan aan wal
Stuurlui is uiteraard het
meervoud van stuurman en
dat is evenzeer voor de
hand liggend de persoon
die een vaartuig bestuurt. De
stuurman staat op het schip
en zal daar de klus moeten
klaren. Vanaf de wal valt
slechts commentaar te leve
ren op zijn stuurmans
kunsten.
Of het spreekwoord ooit in
letterlijk zin is gebruikt, valt
te betwijfelen. Waarschijnlijk
heeft het altijd al de figuurlij
ke betekenis gehad die het
nu nog heeft: het is gemak -
keljk raad te geven of kritiek
uit te oefenen wanneer je zelf
niet voor de moeilijkheid
staat. Bij een voetbalwed
strijd staan bijvoorbeeld heel
wat stuurlui aap wal; al roe
pend langs de zijlijn, vanaf
de tribune of vanuit de luie
stoel voor de televisie.
't "Leidsch Dagblad" rijdt ook in een Pontiac van:
Officieel Opel en US CAR dealer
Vondellaan 80, Leiden, Telefoon 071 - 351800.
Vervolg van voorpagina
„Als de politie hier niets aan gaat doen, gaan er binnenkort onge
lukken gebeuren. Dan schuift er zo'n figuur onder een boot door.
En die schroef, die gehaktmolen, draait wel door. Zo'n schroef is
echt vlijmscherp. De politie moet hier serieus gaan optreden."
De eigenaar van een naburige scheepswerf bij de Vlietlandbrug
weet een simpele oplossing. „Zet er een bordje 'Verboden te
zwemmen' neer en geef die gasten elke keet vijftig gulden boete als
ze dat verbod overtreden. Dan leren ze het wel af.
C. Buis, de watersporter wiens vakantie zo wreed is verstoord, is
eigenlijk nog bezorgder om de veiligheid van de jongelui dan om
zijn boot. „Ik heb op de grote vaart geleerd dat je dit soort gevaar
lijke situaties met alle middelen moet zien te voorkomen. Maar
hier is niks tegen te doen. Je zal er maar één doodvaren. Dat ver
geet je toch nooit meer."
De jongelui spelen volgens brugwachter A. Brandhorst met hun
leven. Behalve dat ze langsvarende schepen hinderen gaan ze ook
aan de brug zelf hangen wanneer deze omhoog gaat. Pas wanneer
de brug bijna verticaal staat, laten ze zich vanaf grote hoogte in het
watervallen.
„Een hele linke zaak, meneer", zegt Brandhorst. „Dit gaat net zo
lang door totdat er een ongeluk gebeurt. Let op mijn woorden."
Brandhorst bedient vanuit de brugwachterspost bij de Zijlbrug een
groot aantal bruggen in de regio, waaronder de Vlietlandbrug. Met
behulp van videocamera's heeft hij voortdurend zicht op wat er op
de bruggen gebeurt.
„De een wil nog gekker doen dan de ander. Als de brug open
staat, gaan ze zitten op het randje waar het brugdek normaal op
steunt. Als de brug dan weer zakt, springen ze op het laatste mo
ment in het water. Ze hoeven maar even te laat te springen en ze
worden totaal platgedrukt. Ik kan dat met de videocamera onmo
gelijk allemaal in de gaten houden. En bovendien, die brug moet
toch zo nu en dan open. Het is levensgevaarlijk."
Inmiddels stijgt de waakzaamheid in jachthaven 'De Vlietopper',
een naam die zoveel betekent als 'veilige haven'. „Ik zal je vertellen
dat ik echt korte metten maak met die gasten", zegt een bejaarde
schipper in de kantine. "Ik heb de pikhaak al klaar liggen. Of ik geef
vol gas. Zeker weten."
Reddersbond waarschuwt zwemmers
Tegen inlevering van deze Leidsch Dagblad-Waterkrant bon krijgt u f 5,= korting
iop de gloednieuwe boottocht van Rederij van Hulst. De boot neemt u 3 1/2 uur i
i lang mee via 't Joppe (De Kaag) over de Zijl, de Oude Rijn, en de Does naar i
ihet schilderachtige Hoogmade. Vandaar vaart het schip over de kromme Does,
ide Wijde Aa, Braassemermeer, Ringvaart, de Ade naar de Kagerplassen 1
l terug naar Warmond. PrIJ»: f 17,50 volwassenen (normaal f 22,50)
f 10,= klnd.t/m 10 jaar) (normaal f 10,=)
(Rederij van Hulst tel. 01711 - 10 133)
- Vertrek uit Warmond vanaf de Gemeentehaven.
Afvaarten van 1 Juli t/m 8 september
i Maandag 14.00 uur - Dinsdag 10.30 uur, 14.00 uur - Woensdag 10.30 uur,
14.00 uur - Donderdag 10.30 uur,14.00 uur - Vrijdag 14.00 uur - Zaterdag 14.00 uur. J
Deze kortingsbon geldt voor maximaal voor 4 personen.
KOFFIE MET GEBAK IN HOTEL DUINOORD
Ü-
Tegen inlevering van deze Leidsch Dagblad-Waterkrantbon krijgt u,
I tijdens uw wandeling langs het Visserspad in Wassenaar, ƒ2,25 I
1 korting op een kop koffie of thee met appelgebak met slagroom y'
in hotel Duinoord. U betaalt slechts 4,50.
I Hotel Duinoord aan de Wassenaarseslag 26 is van dinsdag tot en rfS
met zondag geopend vanaf 8.00 uur 's ochtends en maandag I
vanaf 17.00 uur. 1
I Deze kortingsbon geldt voor maximaal 4 personen en is geldig tot I
j en met 15 augustus 1995.
Een verfrissende duik in het wa
ter is juist bij hoge temperatu
ren gevaarlijk. Het abrupte ver
schil in omgevingstemperatuur
kan bij ongetrainde zwemmers
fysieke problemen geven, bij
voorbeeld kramp. Daarom heeft
de Koninklijke Nederlandse
Bond tot het Redden van Dren
kelingen (KNBRD) het dezer da
gen zeer druk aan het water.
Voorzitter H.F. Boersma van
de KNBRD waarschuwt zwem
mers nooit alleen te water te
gaan en geen risico's te nemen.
„En dat geldt niet alleen voor
Duitsers, hoewel we weten dat
die niet aan de zee gewend zijn
en daardoor nogal eens te veel
risico's nemen." Boersma heeft
ook zorgen over de algemene
kwaliteit van het Nederlandse
zwemonderwijs. „Die wordt
langzaam maar zeker minder."
Vondeling op de post: de vlag met het vraagteken gaat in top.
FOTO HIELCO KUIPERS
