'PvdA kan niet functioneren
zonder banden met de FNV'
Feiten &Meningen
Hoogste tijd
voor debat over
blauwhelmen
Turkse grondwetswijziging vooral kosmetisch
Karremans
minder dom
dan zijn bazer
WOENSDAG 26 JUL11995
De jongens en meisjes van het Nederlandse
leger uit de voormalige moslimenclave Sre
brenica zijn weer thuis. Tijd om de politie
ke, militaire en emotionele balans maar
eens op te maken. Tijd ook om de weinig
kritische verslaggeving over onze verrich
tingen ter plaatse en over de inzet van onze
politici terzijde te schuiven. We zullen er
tenslotte iets van moeten leren en dat kan
niet vanuit een idolate houding. Daarin
wordt alle kritiek geweerd, zoniet gezien als
het voor de voeten lopen van verantwoor
delijke politici en onze manschappen ter
plekke.
Het wordt ook tijd voor een open discus
sie over onze aanwezigheid daar in het
voormalige Joegoslavië. In die discussie zul
len de ongefilterde en niet door politieke
oogmerken gekleurde waarnemingen van
onze manschappen ter plaatse een belang
rijk rol moeten spelen.
Het is van een groot gewicht om hun a-
politieke praktische verhaal te horen. Het is
van belang om van hen uit de eerste hand
te horen wat zij daar hebben beleefd. Dat is
in de eerste plaats een taak voor de vrije
pers. De politiek is alweer druk doende om
deze informatiebron af te schermen. Over
ste Karremans, de commandant van Dutch-
bat, heeft zijn eerste terechtwijzing al weer
te pakken.
Zijn verhaal dat het niet realistisch is om
te spreken van good-guys en bad-guys en
dat de Bosnisch-Servische generaal Mladic
een goed militair is, wordt onmiddellijk
door politiek Den Haag gecorrigeerd. De
Serviërs zijn de slechterikken en dat moet
vooral ook zo blijven. Het geniepige verzet
van de Bosnische moslims, ook van het re
geringsleger, tegen ingrijpen door VN-troe-
pen, komt nauwelijks in beeld.
Het feit dat de Bosnische regering zijn
underdog-positie genadeloos uitbuit komt
weinig of niet ter sprake. Aanvallen door
Bosnische Serviërs worden uitgelokt of in
scène gezet, de opvang van vluchtelingen
uit de enclave Srebrenica wordt bemoeilijkt
en de VN-interventiemacht wordt gehin
derd in nota bene de bescherming
van de eigen regeringszetel, Sarajevo.
Begrijpt u mij goed, ik praat geen enkele
misdaad tegen de menselijkheid recht, ook
niet van de Serviërs, maar het heeft geen
zin de wereld in goeden en slechten op te
delen, als dat op gespannen voet staat met
de feiten. En om de feiten zou het nu even
eens moeten gaan.
Feiten die ons voor een deel kunnen wor
den aangeleverd door naar het niet-gefilter-
de verhaal van de militairen van Dutchbat
te mogen luisteren. Een parlementaire en
quête zou hier op
zijn plaats zijn. Een
die binnen een half
jaar wordt afgerond,
met als enig doel
het horen van de
Nederlandse man
schappen. Dat zit er
politiek niet in, dus
ligt hier een taak
voor de vrije pers,
die zij naar ik hoop
niet zal laten ver
sloffen.
PIM FORTUYN Politiek en militair
medewerker zijn er vragen te
over die dringend
om een antwoord
verlegen zitten. Is het optreden van onze
minister van defensie, Voorhoeve (WD),
wel zo geweldig geweest? Is hij niet veeleer
opgetreden als een wat naïeve wereld
vreemde vredesbewaarder?
Was het wel verstandig om de moslimen
claves af te dwingen in Bosnisch-Servisch
gebieden en als je dat dan doet behoort
daar dan niet een adequate bescherming
tegenover te staan? De minister werpt deze
vraag ook zelf op en geeft vervolgens de
Verenigde Naties de schuld. Die hebben
een grote mond en leveren onvoldoende
middelen.
Maar wie zijn de VN meer dan een verza
meling min of meer grote landen die probe
ren een vredesbeleid uit te stippelen en te
handhaven? Een beleid waar Voorhoeve
achter zich heeft geschaard. Sterker nog, de
troepen voor heeft geleverd om dat beleid
uit te voeren. Als de minister er zo van over
tuigd was dat de enclave niet echt te be
schermen was, waarom heeft hij dan bij
zijn aantreden een jaar geleden niet geëist
dat Dutchbat op korte termijn zou worden
teruggetrokken. Nu is feitelijk niemand ver
antwoordelijk. De verantwoordelijkheid
wordt afgeschoven op de VN en voor Voor
hoeve en een groot deel van de politiek en
de pers lijkt de kous af.
Premier Kok wist ons bij de terugkeer van
Dutchbat direct te melden dat Nederland
zijn bijdrage zou blijven leveren, ook onder
de huidige omstandigheden. Omstandighe
den die van militairen ordebewakers ma
ken, desnoods onder vijandelijk bevel. Het
is onder ogen van Nederlandse militairen
gebeurd dat Bosnische moslim-vluchtelin
gen uit de enclave standrechtelijk zijn afge
schoten.
Ons optreden daar wordt dan geprezen,
omdat dit optreden dan meer doden zou
hebben voorkomen. Vanwaar deze consta
tering als Nederlandse militairen niet ingrij
pen op het moment dat mensen in koelen
bloede worden vermoord? Dat gaat ervan
uit dat de Bosnische Serviërs moordend om
zich heen zouden hebben geslagen zonder
de aanwezigheid van Dutchbat. Een specu
latieve conclusie die door tegenovergestel
de even speculatieve conclusies kunnen
worden vervangen.
En tenslotte is daar onze militaire aanwe
zigheid op zichzelf. Is het wel zo verstandig
om in zo'n onduidelijke militaire situatie als
klein land acte de presence te geven? Is het
niet beter om het chequeboek te trekken en
de grote landen te steunen in hun militaire
operaties ter plekke? En als we al militair
deelnemen is het dan niet beter dat te doen
ingekaderd in het leger van de grote lan
den? Vragen te over. Hoogste tijd voor een
open politiek debat, waarin ook de feiten
van de jongens en meisjes te velde een rol
van gewicht moeten spelen.
Is het liefde of haat, een verstandshuwelijk misschien of een
LAT-relatie? De vakbeweging en de politieke sociaal-democra
tie, de FNV en de Partij van de Arbeid, zijn tot elkaar veroor
deeld. Hoewel de knellende socialistische gezinsverbanden al
lang geleden zijn doorgesneden, vissen de twee organisaties
voor een belangrijk deel nog steeds in dezelfde vijver. En on
danks de WAO-crisis zoeken ze elkaar, soms tegen wil en dank,
telkens weer op. Twee eerdere mijlpalen in de afgelopen 25
jaar waren mede verantwoordelijk voor de verwijdering: de op
komst van Nieuw Links in de PvdA en de fusie tussen de socia
listische vakcentrale NW en het katholieke NKV in 1976. De
Nieuwlinksers, veelal academici, hadden niet zoveel op met de
arbeiderscultuur in de vakbeweging en door de rooms-rode sa
menwerking in de FNV kwam ook de christen-democratie als
politieke partner in beeld. Twee verhalen. Vandaag de PvdA
over de FNV, morgen de FNV over de PvdA.
Kamerlid Jan van Zijl hecht sterk aan goede relatie met vakbeweging
Vice-premier en PvdA-leider Kok overlegt met partijgenoten over de WAO-maatregelen van de regering. De WA)ocrisis van 1991 liep uit op
een drama voor zowel de PvdA als de FNV. foto anp hans steinmeier
„In een kabinet waarin de verbindingen
met de vakbeweging zijn verbroken, heeft
de PvdA niets te zoeken", schreef de on
langs overleden PvdA-coryfee Sicco Mans-
holt aan het begin van de jaren tachtig.
Hoewel hij de stelling wel 'erg pregnant' ge
poneerd vindt, gaat zij volgens PvdA-ka-
merlid Jan van Zijl nog steeds op. Maar voor
een gepassioneerde verhouding of voor een
historisch gevoel van lotsverbondenheid is
geen plaats meer. De relatie tussen de soci
aal-democratie en de vakbeweging is tegen
woordig vooral gebaseerd op pragmatische
overwegingen. „Voor de vakbeweging geldt
nu eenmaal dat zij vitale kenmerken in zich
draagt die ook wij tot onze bestaansgrond
rekenen", zegt Van Zijl.
„Ik vind hoe dan ook dat wij meer met de
vakbeweging van doen hebben dan met de
werkgevers. De factor arbeid is voor ons be
langrijker dan de factor kapitaal. Omge
keerd zal de vakbeweging meer met ons van
doen hebben dan met de WD. Dat is on
vermijdelijk zo."
„Een kabinet met de PvdA waarin de vakbe
weging zich 'nul' kan herkennen, heeft een
zwakke positie", vervolgt de parlementariër,
„je moetje dus afvragen, of je deelneming
aan zo'n kabinet moet nastreven. Ik ben er
heilig van overtuigd dat een sociaal-demo
cratie die niet on speaking terms is met de
vakbeweging, niet kan functioneren."
Van Zijls collega Ruud Vreeman, die na een
loopbaan van twintig jaar in de vakbewe
ging overstapte naar de PvdA: „Onze relatie
met de vakbeweging is een deel van onze
machtspositie in een kabinet. Andere mo
gelijke regeringspartijen moeten weten dat
het maatschappelijk verzet groter georgani
seerd kan worden als de PvdA niet in het
kabinet zit." Overigens heeft juist de FNV
de sociaal-democraten vaak verweten dat
zij de contacten met de vakbeweging ge
bruikt om pijnlijke bezuinigingsmaatrege
len soepeler door te voeren.
AAN DIGGELEN
De PvdA heeft bij regeringsdeelname dus
baat bij een goede verhouding met de FNV.
Maar ook de slag om de kiezersgunst is van
groot belang. In het diepst van de WAO-cri-
sis stemde nog maar 25 procent van de in
totaal 1,1 miljoen FNV-leden op de PvdA.
Uit een onderzoekje van de Industriebond
FNV bleek dat percentage onder actieve
vakbondsleden nog veel lager te liggen. Het
vertrouwen was weg, de relatie lag aan dig
gelen. En het leek erop dat het nooit meer
goed zou komen tussen de voormalige
bondgenoten.
Toch vinden Van Zijl en Vreeman dat er een
kentering gaande is, zij het dat het lijntje
nog dun is. Op topniveau praten vertegen
woordigers weer wat uitbundiger met el
kaar. Volgens de parlementariërs realiseert
ook de vakbeweging zich het belang daar
van. Naast onderhandelingen over arbeids
voorwaarden met de werkgevers is wat poli
tiek Den Haag bedenkt over bijvoorbeeld de
sociale zekerheid, de arbeidsvoorziening en
het minimumloon voor haar leden van het
grootste belang.
Dat de FNV in dat verband probeert te pra
ten met bijna alle politieke partijen vinden
de PvdA'ers tamelijk naïef. Met name WD
en D66 zijn in hun ogen ronduit vakbonds-
onvriendelijk. Vreeman wil de FNV geen
strobreed in de weg leggen „maar er zit na
tuurlijk wel iets dubbelhartigs in dat ze zeg
gen: 'we maken zelf wel uit waar we onze
belangen het best vertegenwoordigd krij
gen' en vervolgens bellen ze mij elke dag
op".
Volgens Vreeman wordt de FNV echter
sinds de WAO-crisis gedreven door „een
soort lood-om-oud-ijzer-denken. Het
maakt niet uit, of de hond of de katje bijt.
Dat heeft een zekere de-politisering met
zich meegebracht".
„Bij mijn twintig jaar in de vakbeweging
hoorde ook dat je de geschiedenis van de
vakbeweging kende, de rol van de economi
sche strijd en de relatie daarvan met de par
lementaire strijd. Daar hoorde bij datje na
dacht over de verschillen tussen de partijen.
Hoe staat een partij tegenover de Arbeidstij
denwet, tegenover medezeggenschap. Som
mige FNV-leden stemmen nu op de WD,
maar hoeveel van hen wéten dat die partij
er op uit is hun positie als onderhandelings
partij te verzwakken?"
En hoewel beide PvdA'ers de brede opstel
ling van de FNV prijzen, zouden de vak
bondsbestuurders wel eens wat vaker over
het muurtje van hun eigen territorium mo
gen kijken. Meer 'worteltjes' in hun omge
ving moeten hebben, meer moeten com
municeren met andersdenkenden.
STA-IN-DE-WEG
„Ze hebben niet de neiging om veel open
heid om zich heen te creëren", vindt Vree
man. „Je zal niet snel meemaken dat de
dienstenbond een discussie organiseert tus
sen cassières en kleine winkeliers. Ze moe
ten meer nadenken over hun maatschappe
lijke inbedding, meer tegenwicht bieden te
gen het beeld van een defensieve, bureau
cratische kolos."
Overigens is er voor de vakbondsgezinde le
den van de PvdA-fractie in eigen huis ook
nogal wat zendingswerk te verrichten. Par
tijvoorzitter Rottenberg en liberaler inge
stelde kamerleden als Rick van der Ploeg
zien de vakbeweging meer als sta-in-de-
weg dan als bondgenoot. „Er zijn er bij ons
die minder aan een goede verhouding
hechten", zegt Van Zijl voorzichtig. „Die
vinden de eigen verantwoordelijkheid van
de politiek veel belangrijker dan het zoeken
naar punten waarover je het eens kunt wor
den."
Vreeman heeft zich bij zijn komst naar de
PvdA verbaasd over de karikaturen die daar
onder zijn nieuwe collega's bestaan over de
vakbeweging, als zouden daar alleen „on
genuanceerde mensen actief zijn die alleen
naar de barricaden willen". Hij beklaagt
zich dat hij soms weinig steun krijgt voor
zijn opvattingen. De partij beschikt in zijn
ogen over wel erg veel „onderwijzers".
Die hechten erg aan het milieu, de wijkco-
mités of de schoolstructuur, maar maken
zich volgens Vreeman over kwesties als so
ciale zekerheid en arbeidsverhoudingen
niet zo erg druk. „Als je ze vertelt dat dat
toch belangrijk is voor het draagvlak, dan
zeggen ze: 'Ja Jezus, dat zou ik ook moeten
weten'. Maar het is niet in hun blikveld."
Ondanks de onvolkomenheden vinden
Vreeman en Van Zijl dat de Partij van de Ar
beid en de FNV bij elkaar horen. Vreeman:
„De vakbeweging moet niet denken dat zij
sterk zal zijn als de sociaal-democratie in
Nederland ernstig verzwakt. Anderzijds
kunnen wij ons niet permitteren onze
machtsbasis op het spel te zetten door ver
van die vakbeweging te gaan staan. Wij tet
teren in Den Haag maar raak over dingen
als arbeidsomstandigheden, loonmatiging,
migranten in het arbeidsproces, maar de
sociale partners zullen het moeten uitvoe
ren. Het zou dubbelhartig zijn als we dan
niets met hen te maken willen hebben."
DEN HAAG DAVID JAN GODFROID
Opgelucht en trots is het Turkse parlement giste
ren met zomerreces gegaan. Want voor de eerste
keer in de Turkse geschiedenis heeft het parle
ment, en niet het leger, de Grondwet veranderd.
Democratisering van de Grondwet was een van de
eisen die het Europese parlement stelde om haar
fiat te geven aan de oprichting van een douane
unie met Turkije. Toch is enige scepsis geboden.
„Als er na zoveel geruzie en gediscussieer alleen
maar een komma was veranderd, had ik dat al heel
belangrijk gevonden", merkte president Demirel
op. Inderdaad liepen de woordenwisselingen soms
zo hoog op dat zelfs premier (giller de handdoek in
de ring wierp. Het resultaat van drie maanden ge
kissebis is echter niet meer dan een doekje voor het
bloeden.
De geest van de Grondwet die in 1982 door de mili
taire junta werd ingevoerd, is niet veranderd. Die is
gebaseerd op een diep wantrouwen jegens de
maatschappij en het individu en legt strenge
restricties op aan politieke activiteiten. „Het is een
'maar'-wet", vindt vakbondsleider Ridvan Budak.
„Dit mag, maar...; dat mag, maar... Er zijn nu een
paar 'maren' verdwenen, dat is alles."
Van de in totaal 198 grondwetsartikelen eindigt on
geveer de helft met een verbod. Het parlement
heeft er daar (op papier) zeven van opgeheven. Zo
is het niet meer verboden voor verenigingen, vak
bonden, beroepsorganisaties en coöperatieven om
aan politiek te doen. (Dat zijn er al vier.) Politieke
partijen mogen vrouwen- en jongerenafdelingen
oprichten. Docenten mogen voortaan hun politieke
mening met de studenten delen. Tenminste, er mag
een wet bedacht worden die bepaalt wat de docen
ten wel en niet mogen. Ambtenaren en semi-amb-
tenaren mogen vakbonden oprichten die namens
hun leden CAO-onderhandelingen voeren, alhoe
wel ook dit nog bij wet geregeld moet worden. Sta
kingsrecht krijgen ze overigens niet.
Bovenstaande wijzigingen legaliseren slechts een
bestaande situatie. Want natuurlijk hebben vak
bonden relaties met politieke partijen. En nog on
langs sprak premier giller de vrouwen van haar
partij toe, die weliswaar niet officieel 'afdeling' he
ten, net zoals de vakbonden van de ambtenaren of
ficieel geen vakbond heten. Maar in naam van de
ondeelbare eenheid van het land, of van de open
bare veiligheid, kunnen nog steeds verenigingen,
vakbonden en politieke partijen verboden worden.
Nieuw is dat zij het recht krijgen hiertegen in be
roep te gaan.
Maatregelen om de onafhankelijkheid van het
rechtssysteem te verbeteren, bijvoorbeeld het op
heffen van de politieke 'Staatsveiligheidshoven', of
herziening van het half militaire regime dat in de
Koerdische provincies van kracht is, laat staan de
erkenning van de Koerdische taal, zijn echter niet
aan bod gekomen.
Het door premier Chiller zo geroemde 'democratise-
ringspakket' is dus grotendeels een kosmetische
maatregel. Desalniettemin is het van belang. Opko
men voor de vrijheid van het individu of de men
senrechten wordt in Turkije van oudsher gezien als
links en subversief. Het is dan ook een niet geringe
psychologische stap voor de conservatieve partijen,
die zich nooit gestoord hebben aan de militaire
Grondwet, om in te stemmen met een wijziging. Als
enige stemde de fundamentalistische Welvaartspar
tij tegen. Die is ook tegen de oprichting van de dou
ane-unie met Europa, de grote stok achter de deur
voor de conservatieven.
De premier feliciteerde haar tegenstander Mesut
Yilmaz, leider van de Moederlandpartij, met het re
sultaat. Daarmee lijkt de tweespalt tussen (fillers
Juiste Pad (DYP) en de Moederlandpartij (ANAP) in
de oppostie, gelijmd te zijn. Beide partijen dragen
een min of meer gelijke visie uit, maar een persoon
lijke vete tussen de twee leiders maakte samenwer
king onmogelijk.
Het tweede punt op het verlanglijstje van het Eu
ropese Parlement, de opheffing van artikel 8 van de
(door ANAP in het leven geroepen) anti-terreurwet,
is uitgesteld tot de herfst. Meer dan 3.000 schrijvers
en denkers zijn veroordeeld voor overtreding van
dit, dat het maken van 'separatistische propaganda'
strafbaar stelt. De steun van ANAP zal onontbeerlijk
zijn om deze wet ongedaan te maken en Turkije
onderdeel te maken van Europa.
ISTANBUL «JESSICA LUTZ
CORRESPONDENT
Je komt terug van een langdurige open
tie te velde. De media vuren allerlei vn
gen op je af. Bereidwillig geef je fris va
de lever antwoord. En als dank valle
dan plotseling allerlei hotemetoten ovt
je heen. Eerst landmachtchef Couzy, vei
volgens minister van defensie Voorhoey
en dan ook nog eens Europees commis
saris Van den Broek. Arme Dutchbal
commandant Ton Karremans.
De Servische generaal Mladic is ee|
bekwaam militair. Zei Karremans. D
Bosnische moslims hebben een klein
tweehonderd dorpen platgebrand. Zi
Karremans. En er valt in Bosnië geen op
derscheid te maken tussen good guys en
bad guys. Zei Karremans. Hartstikke fou|
roept nu iedereen. Maar wat is er eigen
lijk mis met die uitspraken van de troe
pencommandant?
Is Mladic een militair vakman? Als bur
ger heb ik daarover niet zo'n oordeel
Maar Karremans heeft meegemaakt hol
Mladic' troepen opereerden. En als dez
beroepsmilitair dan puur vakmatig -
concludeert dat Mladic een militair val<
man is, wat is daar dan mis mee?
Adolf Hitler was een begenadigd rede
naar. Wie dat vaststelt, ontkent daarme
nog niet dat Hitier de bezeten voorma
was van een moordenaarsbende. D<
laatste was hij zeker. Maar met zijn tor
spraken hield Hitier ook zijn gehoor i
zijn ban. Behalve crimineel op haast or
voorstelbare schaal was hij dus ook ee
vakbekwaam redenaar.
Mladic is mogelijk, zeer waarschijnlij
zelfs, een boef. Niet zonder reden buig
het Joegoslavië-tribunaal zich daarovei
Maar dat sluit niet uit dat hij daarnaas
een vakbekwaam militair is. Over Mla
die' misdadige gehalte heeft overste Ka®
remans geen oordeel uitgesproken. H(,
heeft alleen gezegd dat hij Mladic eej
militair vakman vindt, voorzover hij da
in Srebrenica heeft kunnen vaststellen
Op zichzelf is met die conclusie dus oof
niets mis. p
Wat betreft zijn uitspraak over goo\
guys en bad guys moet allereerst wordeh
aangetekend dat die woorden komef
van een man die net terug is van maaij
den te velde in heel specifieke omstan
digheden. Karremans en zijn mannel
hebben de afgelopen tijd te maken ge
had met het Servische leger en met mos
lim-eenheden. Ze vinden dat ze door dij
Servische troepen tamelijk correct zijl
behandeld en dat ze met de moslims^
regeringsmilitairen heel wat meer te stel
len hebben gehad. Dat klinkt niet pretti)
in de oren van mensen die vinden dat d)i
Bosniërs in het, Balkan-conflict syrnpa
thie verdienen en dat de Serviërs nidi
deugen. Maar dat betekent nog niet d^
Karremans onzin heeft uitgekraamd. 5
Ter verheldering nog maar eens eeh
vergelijking met de Tweede Wereldoog
log. Oudere inwoners van de Overbetu
we (het gebied oostelijk van de snelwef
Arnhem-Nijmegen) hebben heel wat ah
gemopperd over de geallieerde troepen
Van de Duitse eenheden hadden we vee,
minder last, valt daar te vernemen. La
gisch. Toen de Duitsers in 1940 binnen
vielen, merkte men daarvan in de Ovei
betuwe hoegenaamd niets. Maar toen dj
geallieerden zich vechtend en weg doq
Nederland baanden, merkten de Oveil
betuwnaren dat wel degelijk. Al was ha.
maar omdat Canadese troepen hier e|
daar een piano vorderden ter vermaal
van de voortploeterende manschappen
Zeggen die mensen daarmee dat dl
Duitsers wel en de Canadezen niet deug
den? Nee, natuurlijk niet. Ze zeggen pr&
cies wat ze zeggen: van de geallieerdel
hadden we meer last dan van de Duit,
sers. Niets meer en niets minder. Op da,
zelfde manier constateert Karremans di
hij en zijn mannen in heel concrete situ[j
aties in Srebrenica meer te stellen hac
den met de moslimstrijders dan mi,
Mladic' troepen. Hij vertelt doodgewoo
wat Dutchbat is wedervaren. Dat dat vej,
len tegen de politiek-correcte borst stui
zegt meer over die politiek-correcte
dan over Karremans.
Voorts liet de overste weten dat vo
gens hem in Bosnië geen simpel ondei
scheid valt te maken tussen de goeden
en de slechten. Op alle partijen valt vol
gens hem wel wat aan te merken. Daai
mee nam hij plaats op een riskante glij;
baan. En met de uitspraak dat de mos
lims bijna tweehonderd dorpen hebbel j
platgebrand zeepte hij die glijbaan no
eens extra in. Voor die brandschatting i
immers nog nooit enig bewijs geleveri)
en het gaat dan ook vrijwel zeker on>
Servische propagandapraat. Niet zo har j
dig, ja zelfs nogal dom van Karreman
om dat klakkeloos voor microfoons e 1(
camera's te herhalen. Logisch dat zijl
bazen Couzy en Voorhoeve van da3
laatste afstand nemen. Maar voor he
overige maken zij en anderen wel er|E
veel herrie over niets.
Al met al valt nog het meest te zeggen
voor een wat ondergesneeuwde uitn
spraak van minister Voorhoeve. Maan
dagavond stelde de bewindsman vast da 1
het beter was geweest als hij en/of Couzj^
eerst eens met Karremans hadden ge,,
praat om er achter te komen wat dienc
opvattingen waren. Pas daarna had dg
overste de media te woord kunneid
staan. Daarmee slaat Voorhoeve de spij ii
ker op z'n kop en steekt hij terecht d ti
hand in eigen boezem. De politieke eia
militaire bazen hadden zichzelf en Kaï
remans een hoop gedoe kunnen bespas
ren. Dat hebben ze niet gedaan en dat i z
dom. Dommer in elk geval dan de mees s
te uitspraken van de Dutchbat-comman g
dant. d
HAARLEM RONALD FRISART p
