'Bij een biertje
komt het altijd
wel weer goed'
TEL. 071-356235
COMPUTER DEFECT?
/A T>
Woedend water
Bejaarde jol
is de mooiste
Geen mooier leven dan een buitenleven
SNOEK
Uw waterlanders hoeven niet te stromen!
Bel voor een aantrefcelijK aam
BAANDAG 17 JUL11995
20,,*,,
ZW 5
MSI
mm
-
Q
s pe boot van het Leidsch Dagblad vaart de komende week over de Ka-
jerplassen. Tips en suggesties voor de Waterkrant kunnen rechtstreeks
gorden doorgegeven aan de verslaggevers op de boot (tel.
c(|6-52801476) of aan de redactie op de wal (tel. 071-356441).
'P
Zaterdag 15 Juli, De Vliet
Stel, je bent een jaartje of zestig en je wilt wat. Dan beleg
Ije geen wekelijkse breikrans, maar dan stap je in een
f roeiboot met een stuk of wat leeftijdgenoten. Lekker een
beetje peddelen op het water. De natuur inhaleren, dat
k nog eens genieten van je oude dag.
I Je moet dan niet de boot van het Leidsch Dagblad te
genkomen, want dan gaat het gegarandeerd mis.
g U begrijpt al waar ik heen wil.
Een zeskoppig gezelschap dobberde nietsvermoedend
in het water van De Vliet, toen in de verte de Mistral op
til doemde. De LD-boot had haast, grote haast. We moesten
n| stipt om elf uur bij de Rijnzichtbrug liggen. Onderweg
hadden we vanwege een fotosessie onverwachte vertra
ging opgelopen, vandaar de haast. 'Gashendel open', ad
viseerde een collega en ik, onervaren als ik ben, volgde
slaafs. De Mistral produceerde vanwege de hoge snel
heid manshoge golven. Geinig, mompelde ik nog.
Toen ik de zwaaiende roeidames op het netvlies kreeg,
dacht ik in eerste instantie: ik maak snel vrienden op het
water. Maar de zwaaiende handen, bleken bij nader in
zien gebalde vuisten.
Het varende roeikransje schreeuwde moord en brand.
Woest waren ze. En terecht. Ik keek naar achter en daar
na naar de roeiboot. De golven richtten een spoor van
vernieling aan. In een ooghoek zag ik nog hoe het woe
dende water de boot binnendrong. Daarna wendde ik
m 'n hoofd af, ik schaamde me diep.
Deze laffe kapitein liet de spartelende dames stikken
en zette koers richting Leidse binnenstad, waar een on
geduldige brugwachter zich af
vroeg waar die dekselse boot
bleef Terwijl de bruggen de weg
naar de Beestenmarkt vrijmaak
ten, vroeg ik me af: hoe zou het
toch met die dames zijn? Het
antwoord kwam even later van
de hoofdredactie van deze krant.
De waterpolitie had gebeld met
de vraag wat dat vanmorgen in
De Vliet te betekenen had. Tsja,
je kunt weinig fout doen met een
boot waar de naam van deze
kran t du idelijk zich tbaar is.
Beste dames, deze stoute kapi
tein biedt zijn excuses aan en
brengt een bos bloemen als u
zich even meldt. Ik zal nederig
buigend zeggen: ik zal het nooit
meer doen.
ROB ONDERWATER
Protesten horen bij zeilwedstrijden
Neem een willekeurige sportwed
strijd, pakweg Ajax - PSV. Litmanen
scoort in de eerste helft met een
fraaie lob. En in de tweede helft zet
Blind, vlak voor tijd, met een pegel
over twintig meter de Amsterdam
mers op 2-0. Mooi, denk je dan. Heel
mooi. Maar dan gebeurt het. De ne
gentig minuten zijn volgemaakt, Van
Gaal en Advocaat moeten een half
uurtje op bezoek bij het arbitrale trio
en even later staat de uitslag vast: 2-
3 voor PSV.
Een hoogst eigenaardige gang van
zaken, niet waar? Zeker als dat ook
nog eens elke zondag zou gebeuren.
Toch is het de dagelijkse praktijk bij
een andere sport: zeilen. Guus Moes
kan er over meepraten. Hij is pro-
testcomitévoorzitter bij deze tak van
sport en reist in die hoedanigheid
van zeilevenement naar zeilevene-
ment, kris kras door waterrijk Neder
land. Deze week is de Twentenaar
neergestreken op de Kagerplassen.
Bij de 75ste Kaagweek van de Ko
ninklijke Watersport Vereniging De
Kaag, die afgelopen weekeinde van
start is gegaan.
Moes vertelt graag over zijn grote
passie. Voor zijn pensionering deed
hij het vooral zelf, zeilen dus, maar
sinds een paar jaar ligt zijn rol aan
de wal, waar zoals bekend de beste
stuurlui staan. In het geval van Moes
is van die uitdrukking trouwens geen
woord gelogen. „Ik ben drie keer Ne
derlands kampioen geweest, dus la
ten we zeggen dat ik weet waarover
ik praat", aldus de zeilofficial.
Dat bij zeilen een zo'n grote rol is
weggelegd voor het protestcomité,
komt omdat er tijdens de wedstrij
den geen scheidsrechters op het wa
ter zijn. Moes: „De deelnemers moe
ten zelf in de gaten houden of alles
volgens de regels verloopt^ En ge
beurt er iets onreglementairs, dan
kan er een officieel protest worden
ingediend. Stél de ene boot geeft
geen 'voorrang' aan de ander, terwijl
die ander wel vindt dat dat had
moeten gebeuren. De benadeelde
meldt dan ogenblikkelijk
aan de boosdoener dat hij
protest zal indienen en
hijst de rode protestvlag.
Na afloop van de wedstrij
den worden vervolgens
protestformulieren inge
vuld en dan gaan wij aan
de slag."
Wat er daarna gebeurt,
heeft volgens Moes veel
weg van een heuse recht
zaak. Met drie 'judges' -
„Dat woord hebben ze
waarschijnlijk gekozen
omdat het beter klinkt
dan protestcomitélid" -
trekt Moes zich terug in
zijn juryhok om zich over
het protest te beraden.
„We horen eerst degenen
die het protest heeft inge
diend. Met modelbootjes,
boeitjes en dergelijke
moet hij uitleggen wat er
volgens hem is gebeurd.
Daarna komt de tegen
partij en, verdomd als het
niet waar is, die ziet het
altijd precies anders."
Na het relaas van beide zeilers aan
gehoord te hebben, worden de zei
lers uit de zaal gestuurd en nemen
de 'rechters' een beslissing. „Wij
constateren dan hoe de feiten liggen
- alleen feiten tellen in ons werk,
geen vermoedens - en hakken de
knoop door. Tja, en dat kan dus lei
den tot diskwalificatie van de betref
fende deelnemer, met als gevolg dat
de uitslag volslagen anders wordt
dan hij zich in eerste instantie liet
aanzien."
Maar wat als de de jury er na het ho
ren van de twee partijen niet uit
komt? Moes: „Ik zei het al, het is net
een rechtzaak. Als er echt twee volle
dige tegenstrijdige versies van de ge
beurtenissen zijn, dan roepen we ge
tuigen op. De bemanning van de bo
ten die voor en achter de twee
kemphanen voeren op het moment
van de gewraakte manoeuvre. Dat is
Guus Moes: „Buitenstaanders kijken er wel eens raar tegenaan."
FOTO HENK BOUWMAN
het laatste middel dat we hebben en
daarna wordt er geoordeeld."
Guus Moes laat een bulderende
lach horen. „En vervolgens heb ik er
een vriend bij èn iemand die me
voor even niet meer kan luchten of
zien. Heel even maar hoor, want zei
lers zijn een sportief volk. Bij een
biertje in de sociëteit na afloop komt
het altijd weer goed. Meestal ook
tussen de betreffende deelnemers,
ja."
Protesten bij een zeilwedstrijd, ze
horen er net zo bij als de zeilbootjes
zelf. „Vroeger wel zo'n vijftig per
Kaagweek. Dan waren er dagen bij
dat je tot een of twee uur in de nacht
recht zat te spreken. Nu is het wat
minder geworden. Ten eerste door
de zogenoemde 720-regel waarbij ie
mand direct zijn fout kan erkennen
en twee rondjes met zijn boot om
zijn as vaart, waarmee hij het geno
ten voordeel van de overtreding wel
teniet heeft gedaan. Ten tweede
doordat we bij de Holland - Fries-
land-wedstrijden in de Regenboog
klasse, waar voorheen de protesten
schering en inslag waren, wel juryle
den het water opsturen. Sindsdien is
het wat rustiger voor ons gewor
den."
Overdreven vindt Moes deze hele
gang van zaken van protesten, recht
zaken - waarin zelfs weer hoger be
roep mogelijk is bij de landelijke
Zeilraad - en diskwalificaties overi
gens beslist niet. „Buitenstaanders
kijken er wel eens raar tegenaan.
'Wat een gedoe om een simpel potje
zeilen', zeggen ze dan. Maar zo is
het toch bij elke sport. Het is alle
maal onbelangrijk, totdat je het zelf
doet."
PAUL DE VLIEGER
Onder de talloze 12-voetsjollen
die deze week aan de Kaagweek
deelnemen is er een van uitzon
derlijke leeftijd en al even uit
zonderlijke schoonheid. Voor
burger Rudy Kuiters maakte gis
teren zijn debuut in het wed
strijdzeilen met een exemplaar
dat dateert uit 1929. Een plaatje
van een boot, die door de eige
naar zelf in veertien maanden
tijd volledig werd gerestaureerd.
„Koste wal het kost wilde ik de
Kaagweek halen en ik heb het
precies gered. Zaterdag is-ie te
water gelaten", aldus een trotse
Kuiters, die in het dagelijks le
ven neurochirurg is en met de
zelfde precisie als hij zijn vak
uitoefent - atthans, dat is voor
zijn patiënten te hopen - zijn
bootje restaureerde. „Het ko
perwerk, de rondspanten; alles
is origineel en met de hand ge
maakt. Of is er trots op ben? Dat
mag je wel zeggen, ja."
Een 12-voetsjol - oorspronkelijk
een soort bijboot bij grote jach
ten waarmee de bemanning on
derling zeil- en roeiwedstrijden
hield - kost normaal gesproken
volgens Kuiters 30 mille. „Deze
kostte mij zo'n 5.000 gulden,
maar inmiddels is hij van van
onschatbare waarde voor me.
Die doe ik nooit meer weg. Hier
moeten m'n vier jongens mee
leren varen."
Kuiters legde met zijn goedo
gende maar bejaarde jol in de
wedstrijd beslag op een vijftien
de en een 22ste plek. „Maar dat
hoeft niet in de krant hoor."
Alle hens aan dek
De uitdrukking 'alle hens aan
dek' komt gedeeltelijk uit het
Engels, 'alle hens' is een Neder
landse verbastering van het En
gelse 'all hands'. Letterlijk bete
kent dat 'alle handen', maar in
feite gaat het natuurlijk om 'ie
dereen' of 'alle manschappen'.
'Alle hens aan dek' is een bevel;
het betekent letterlijk 'alle man
schappen op het dek' en dat
kan bij zwaar weer op zee wel
eens nodig zijn.
esox lucius
leen mooier leven dan een buiten-
ncjeven en zo is het maar net. Met aan
lte le ene kant de grazige weilanden
'an Oud Ade en aan de andere kant
—het woelige water van De Kaag voel
e je als stadsmens op camping De
Spijkerboor gelijk god in Frankrijk.
Je begrijpt dan ook dat wij 's zo-
ners echt niet naar het buitenland
lan", wijst Rina Helfensteyn vanaf
dijk naar de voorbij trekkende
Regenbogen die in het kader
2. van de 75ste Kaagweek hun jaarlijk-
'7, ie robbertje Holland-Friesland uit-
o vechten. Aan welke uitspraak haar
man Mart helemaal niets heeft toe te
voegen. Dat spreekt toch gewoon
vtiorzich.
Drie keer vallen vanaf de dijk en
htt echtpaar zit aan de koffie voor
hun fraai geoutilleerde sta-caravan
wtar zoon Robert net het zeil van
zin eenmansbootje in de tuin te
drogen hangt. Daar hoor je niet veel
neer dan het gekwaak van een kik
ker in het vijvertje en het geroeze
moes van de buren die - niet toeval
lig - de ouders van Rina zijn. Verder
heerst er vooral stilte in deze oase
vai rust. Een prettig soort stilte. „Ik
ben hier 33 jaar geleden met mijn
ouders gekomen en nooit meer weg
gegaan. Toen we trouwden zijn we
al een een stukje opgeschoven. Zo
gaat dat hier vaak met families. Als
dt kinderen groot zijn zoeken ze een
eigen stek."
Het echtpaar Helfensteyn runt in
Ltiden twee winkels. Rina beheert
op de Haarlemmerstraat onder haar
meisjesnaam Landwehr een kunst-
hindel en haar echtgenoot drijft op
de Nieuwe Rijn de intussen 100 jaar
oude lijstenmakerij en schilderijen-
ztak Questroo. Dat is zes dagen in
de week hard werken. Elk uurtje vrije
tijd brengen ze tussen maart en ok-
tcber dan ook door in hun 'tweede
huis' op De Spijkerboor. Dat staat op
nog geen tien minuten rijden van
hin bovenwoning in het centrum,
maar lijkt desondanks mijlen verwij
derd van de hectiek die het jachtige
leven van de stad nu eenmaal met
zich mee brengt. „Vaak is het de
winkel om zes uur sluiten en dan di
rect door. Je hebt hier alles wat je je
maar kunt wensen. Rust, ruimte, na
tuur, water en vooral ook veel gezel
ligheid. Want op dit stuk, tegen de
Kaag aan, kent iedereen ook ieder
een. Het net is één grote familie.
Komt natuurlijk omdat de meeste
mensen hier al jaren zitten", aldus
Mart.
Het publiek dat camping De Spij
kerboor bevolkt is gemelleerd van
aard. Rina daarover: „Hagenaars,
Voorburgers, Leidenaars, van alles
wat. Stadsmensen, dat zonder uit
zondering. Nogal waf middenstan
ders, inderdaad, maar ook ambtena
ren. Ze hebben wel allemaal één
ding gemeen. Ze houden van zeilen
en boten. Maar dat is logisch, met
zoveel water in de buurt."
Varen is in elk geval ook hun bei
der passie. Straks als de zaak veer
tien dagen dicht gaat, zitten ze met
hun ruim bemeten zeiljacht weer bij
Sail Amsterdam en later op het IJs-
selmeer. En de appel valt in deze
niet ver van de boom. Want Robert
van veertien is intussen nadrukkelijk
met datzelfde virus behept. Hij doet
mee aan de wedstrijden op De Kaag.
Baalt als een stekker omdat het van
daag niet ging zoals hij dat wilde.
Een toertje over het terrein van De
Spijkerboor geeft een beeld van lou
ter orde en netheid. De ene sta-cara
van is nog groter en rrfooier dan de
andere. Iedereen heeft zijn tuintje
keurig aan de kant. „Ja", zegt Mart,
„het ziet er wel heel anders uit dan
pakweg twintig jaar geleden toen ik
hier voor het eerst kwam. In die tijd
liepen de koeien van de boer ge
woon langs je caravan. En een toilet
had je niet. Dat was een hokje op
palen boven het water van De Kaag
met een gat er in. Nu heeft iedereen
gas, licht en stromend water. Maar
ach, ook toen had het z'n charme.
En mooi is het hier natuurlijk altijd
al geweest."
AD VAN KAAM
De snoek is verreweg de meest bekende
roofvis. Helaas gaat het met de snoek niet
zo best omdat het een vis is die een voor
keur heeft voor helder en plantenrijk water.
En daarvan is in ons land steeds minder
aanwezig. Je vindt snoeken zowel in ondie
pe polderwateren als in soms tientallen me
ters diepe fandwinplassen. Al heeft de
snoek daar een voorkeur voor de oeverzo
nes en de taluds.
Het is een vis die respectabele afmetingen
kan bereiken. Elk jaar worden in deze om
geving wel exemplaren gevangen van meer
dan een meter. De kleur kan afhankelijk van
het water sterk variëren. Van heldergroen
tot donkerbruin. Zijn eetlust (lees bijtlust) is
nogal wisselvallig, maar doorgaans worden
de beste vangsten geboekt met nogal ruw
weer: veel wind en regenbuien.
Vooral in wat ondieper water hangt dat
waarschijnlijk samen met het feit dat de
hengelaar minder goed zichtbaar is. Het is
trouwens aan te bevelen zo ver mogelijk
van de oever verwijderd te blijven en zo
min mogelijk trillingen te veroorzaken.
Snoek is een schuwe vis.
Snoek is op vele verschillende manieren te
vangen. De meest toegepaste manier is het
gebruik van kunstaas, waarbij de spinner en
de lepel favoriet zijn. Vooral het laatste aas
biedt - mits van goede kwaliteit - de moge
lijkheid om ondiepe poldersloten te bevis
sen. Voor dieper water zijn het vooral de
jigs en de in vele kleuren en uitvoeringen in
de handel zijnde fladderstaarten. Ze vangen
beslist niet beter dan het kunstaas.
De georganiseerde hengelsport vindt het de
laatste tijd ongepast om te spreken over de
snoekvangst met levende aasvissen. De
angst die er leeft om in aanvaring te komen
met dierenbeschermers doet mij zeer gefor
ceerd aan omdat snoek vrijwel dagelijks
prooivissen doodt om in leven te blijven. En
er zelfs niet voor terugdeinst af en toe een
eendje of meerkoet op zijn menu te plaat
sen.
Zolang deze manier van vissen is toege
staan moet iedere hengelaar voor zichzelf
maar beoordelen of hij met zijn geweten in
het reine kan komen bij het vissen met le
vend aas. Een alternatief is het vissen met
vooraf gedood aas, dat wordt dan voorzien
van het ouderwetse maar nog steeds vaak
toegepaste takeltje.
Een paar stekkentips. Zandplassen: Vliet-
land, Valkenburgs meer, 't Joppe; kanalen
en vaarten: Aarkanaal, Ringvaart Haarlem
mermeer, Oegstgeester kanaal; polders: Ro
de polder Hoogmade, Veender- en Lijker-
polderRoelofarendsveen.
Voor het vissen op snoek is behalve een vis-
kaart ook toestemming van de eigenaar van
het visrecht noodzakelijk; meestal zijn dat
hengelsportverenigingen, polder- ofge-
meentenesturen.
Tot slot een pleidooi: gezien de afnemende
snoekstand is het van groot belang snoek
na de vangst voorzichtig te onthaken met
klem en arterietang en de vis direct terug te
zetten.
BRAM VAN LEEUWEN
U kunt ook adverteren op deze waterkrantpagina t/m 26
istus iedere dag öp deze ple|u^\^
Microfix reareert snel en voordelig alle merken PC's, printers en monitoren.
Ook revisie en servicebeurten voor laserprinters.
DEZE MAAND EEN INTRODUCTIE KORTING OP
REPARATIE VAN BEELDSCHERMEN
MICROFIX Overrijn 3 2513 KA Leiden Tel. 071-224527
