Damiaan lotgenoot van melaatsen
'Weeskinderen zijn nergens welkom'
Kerk Samenleving
Leiden
ZATERDAG 3 JUN11995
redactie* dick van der plas, 071-
Paus in België voor zaligverklaring bijzondere pater
Vorig jaar moest de plechtige zaligverklaring van pater
Damiaan de Veuster uit Tremelo in Vlaanderen op het
laatste moment worden afgelast. Paus Johannes Paulus II
brak bij een val in het bad zijn heup; zijn reis naar België
kon niet doorgaan. Dit Pinksterweekeinde staat het paus
bezoek opnieuw op het programma. Het bezoek van de
paus staat in het teken van de verering van missionaris
Damiaan, de latere Lepra-heilige van Molokai.
pratende Vlaming heeft een
druk leven achter de rug in de
missie van de congregatie van
de paters van de Heilige Harten.
Op andere Hawaii-eilanden had
hij jarenlang de zorg voor dui
zenden parochianen en toeris
ten. Nu, sinds ruim een jaar,
heeft hij gekozen voor het isole
ment op Molokai. Iemand kan
zich geen betere gids wensen
op dit schiereiland. Elke
voetstap roept hier als het ware
een herinnering op aan zijn
landgenoot uit de vorige eeuw.
Weinigen kennen Damiaan de
Veuster uit Tremelo zo goed als
deze pastoor.
Kalaupapa is thans een Ame
rikaans nationaal historisch
park. Zó opgezet houdt deze
landtong de erfenis intact, die
de geschiedenis heeft geschre
ven van de paniekerige en bar
baarse manier waarop de
Hawaiiaanse maatschappij in
de vorige eeuw haar melaatsen
behandelde.
Met'het besluit; in 1980, om
deze vroegere melaatsenkolonie
de status van nationaal park te
geven loste de (latere Ameri
kaanse) regering een soort ere
schuld in. Ze legde bij wet vast
dat voor de toekomst moet wor
den bewaard alles wat op deze
plek verwijst naar het onbaat
zuchtige werk van Damiaan en
dat van alle anderen die zich
het lot van de verbannen zieken
aantrokken. De overheid garan
deerde tegelijk dat de laatst
overgebleven en inmiddels ge
nezen lepra-patiënten hier, als
ze dat willen, een rustige le
vensavond kunnen slijten.
In de bar, die 's middags om
drie uur open gaat, ontmoet ik
een klein gezelschap mannen.
Lepra heeft hun voeten en ge
zicht aangetast. Ze wonen al
tientallen jaren in het reservaat
en voelen zich thuis in zoals
ze het zelf noemen 'dit para-
MOLOKAI KEES VAN DER MAAS
Molokai. Hierheen heeft de re
gering van het koninkrijk
Hawaii tot het begin van deze
eeuw haar lepra-lijders verban
nen. Hier heeft de Vlaamse pa
ter Damiaan als apostel van de
zelfopoffering zestien jaar lang
gezwoegd en gewoond tussen
de verschoppelingen van een
samenleving die doodsbang
was van melaatsen en hen daar
om verstootte. Hier is de mis
sionaris ten slotte ook zelf door
de toen nog ongeneeslijke ziek
te gesloopt, totdat hij er in het
jaar 1889 aan stierf.
De puntige landtong van het
eiland Molokai in de archipel
van Hawaii moet een godverge
ten oord zijn geweest, toen op 6
januari 1866 een schip er de
eerste lading leprozen dumpte.
Negen mannen en drie vrou
wen waren het, getekend en
verminkt door een ziekte waar
van ze niet zouden genezen.
Hawaii wilde hen kwijt en nooit
meer terugzien. De boot zette
deze mensen af op een stuk
land, geschapen als een natuur
lijke gevangenis.
Bochtig pad
Het is een hele toer om de te
genwoordige leprakolonie
Kalaupapa en het verlaten Kala
wao te bereiken. Je kunt het van
de bewoonde kant van Molokai
per ezel proberen over een smal
en bochtig pad langs de helling
van de pali, die half groen be
groeide, half kale klif. Een paar
keer per jaar kun je inschepen
op een bevoorradingsboot,
wanneer die groot materieel
aan de kade aflevert. En dan is
er tweemaal per dag een lucht -
verbinding.
Pastoor Arsène Daenen (72)
komt net aangereden als het
kleine Twinotter-toestel is ge
land op de airstrip. De zacht
Molokai: rollers van schuimwitte golven breken op de rotskust de stilte.
dijs'. Ze hebben hier elkaar, er
varen de beschutte samenleving
als iets vertrouwds en willen er
ook nooit meer weg. Maar ze
vormen een uitstervende groep.
In 1969 werden hier de laatste
leprozen toegelaten, de jongste
is nu 56 jaar, de oudste 97.
De kleine samenleving van
Kalaupapa gaat haar dagelijkse,
tamelijk comfortabele gang
midden tussen de stille getui
gen van het barre leven op deze
zelfde plaats een eeuw geleden.
Langs de weg van het vliegveld
naar het dorp ligt een groot,
kaal kerkhof. Duizenden lepra
patiënten zijn hier begraven.
Vervallen zerken vermelden
hun Hawaiiaanse namen. Soms
die van nog jonge kinderen:
zonder familie werden ze in de
late jaren van de vorige eeuw
hierheen gestuurd. De begraaf
plaats is een monument op
zichzelf.
Gedenkzuil
De geschiedenis spreekt op de
ze plek zonder woorden. Vlak
achter de graven glinstert de
oceaan; rollers van schuimwitte
golven breken op de rotskust de
stilte. Wat verderop, in het hart
van het dorp staat de gedenk
zuil, die het Engels nationaal
comité voor pater Damiaan
heeft opgericht, kort na zijn
dood. Een Iers kruis, daarop
aangebracht het portret van de
pater en op de sokkel de tekst:
Niemand geeft groter liefde
dan wie zijn leven geeft voor
zijn vrienden".
In de bestelwagen van pas
toor Arsène rijden we naar de
landingsplaats van Kalawao,
aan de andere kant van het
schiereiland. Op deze plek, on-'
deraan de rotskust, begonnen
'de lepra-vrienden van ppter
Damiaan' in 1866 en in de jaren
daarna aan de wrede verban
ning voor de rest van hun leven.
Of soms helemaal niet, want als
ze hier tegen de zwarte klippen
overboord werden gezet, haal
den ze lang niet allen levend de
vaste wal.
Toen de missionaris Damiaan
de Veuster in 1875 op Molokai
aankwam, stond de melaatsen
kolonie al te boek als een levend
kerkhof. De op dat moment 33-
jarige pater uit de Belgische
Kempen had zich op het grote
eiland Hawaii als pastoor in be
trekkelijk rust kunnen wijden
aan zijn hobby: de bouw van
een hele reeks kerkjes, kapellen
en scholen. Zijn methode om
de gelovigen tegen de con
currentie van de protestanten in
binnen de rooms-katholieke
kerk te houden. Maar hij wist
wat hem in het verbannings
oord van de melaatsen wachtte;
toen de bisschop iemand voor
deze onmogelijke taak zocht,
had hij zich als eerste aange
meld.
Brieven
Damiaan zag het als zijn roe
ping om de leefomstandighe
den te verbeteren van de men
sen die hij al gauw als 'zijn me
laatsen' beschouwde. Hij ging
aan de slag, onvermoeibaar.
Meteen zag hij waar hij moest
LEIDSCH DAGBLAD
(Opgericht 7 maart 1860)
beginnen. Met alleen pastorale
zorg was de armoe, de verwaar
lozing en de geestelijke ellende
immers niet te bestrijden. Er
was veel méér nodig. Hij inspi
reerde de lepralijders om mee
te helpen bij gemeenschappelij
ke voorzieningen. En hij zorgde
vooral dat de buitenwereld er
weet van kreeg hoe bar de toe
stand in Kalawao wel was.
Met zijn brieven en zijn dag
boekaantekeningen schudde
Damiaan niet alleen de autori
teiten op Hawaii wakker. Hij'
appelleerde ook aan het gewe
ten van de mensen overal ter
wereld. Tijdens zijn verblijf op
Molokai veranderde veel. Arm
zalige hutten maakten plaats
voor witgekalkte huisjes. De
toelevering van voedsel en me
dicijnen verbeterde aanzienlijk.
Er werd waterleiding aangelegd.
Er kwamen een ziekenhuis en
een internaat voor weeskinde
ren.
Timmerman
Damiaan was alles tegelijk. Zie
kenverzorger, sociaal werker,
een vader van weeskinderen,
timmerman, schilder, onderwij
zer, tuinman, kippenfokker,
kok, begrafenisondernemer en
soms grafdelver. In de jaren dat
hij op Molokai sloofde, heeft hij
meer dan 1.600 melaatsen naar
hun laatste rustplaats helpen
brengen. Al die tijd stond hij er
vrijwel alleen voor. Helpers ble
ven vaak maar heel kort. Zijn
werk voor de leprozen trok op
Hawaii en tot ver in het buiten
land belangstelling. Na tegen
werking in de beginperiode
kwamen later overal steunacties
op gang.
In 1884 kwam vast te staan
dat Damiaan zelf door lepra was
aangetast. Omdat de ziekte toen
nog ongeneeslijk was, overleed
hij er vijf jaar later aan. Temid
den van de mensen die hij had
verzorgd en die hem op handen
droegen. Na zijn dood hebben
Damiaans goede vrienden, an
dere broeders van zijn congre
gatie en vrouwelijke religieuzen
het werk onder de leprozen
voortgezet. Hun namen en de
herinneringen aan wat zij heb
ben betekend voor Molokai
kom je hier overal tegen.
Rooseveltstraat 82 071-356356
Posladres: Postbus 54,
2300 AB Leiden
ABONNEESERVICE
Abonnementen 071-128030
Geen krant ontvangen?
Bel voor nabezorging:
Ma. t/m/vr. 18 00-19,30 uur en
Zaterdag 10.00-12 00 uur 071-128030
DIRECTIE
B. M. Essenberg,
G P. Arnold (adjunct), J. Kiel (adjunct)
HOOFDREDACTIE
J G. Majoor, F Nypels,
H. G. van der Post (adjunct)
PUBLIC RELATIONS
W. H. C M. Steverink 071-356356
OMBUDSMAN
R.D.Paauw 071-356215
Tel. dag. 9.30- 11.30 uur of per post.
REDACTIE
G.J. Visser, chef redactie nieuwsdienst/kunst
H.W. van Egmond, chef red, Groot Leiden
A.J.B.M. Brandenburg, chef eindredactie regio
F. Blok, chef eindredactie algemeeh
W.F. Wegman, chef red. Duin- en Bollenstreek
W. Spierdijk, chef sportredactie
J Preenen, chef binnen-, buitenland, eco
TELEFAX
Advertenties: 071-
Familieberichten: 023-
023-
Redactie: 071-
Hoofdredactie: 071-
ADVERTENTIES
Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17 u
071-
RUBRIEKSADVERTENTIES
Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17 u
071-
ABONNEMENTEN
bij vooruitbetaling:
per maand (acceptgiro)
per maand (autom. betaling)
per kwartaal (acceptgiro)
per kwartaal (autom. betaling)
per jaar (acceptgiro)
per jaar (autom. betaling)
VERZENDING PER POST
per kwartaal (NL)
LEIDSCH DAGBLAD OP CASSETTES/
Voor mensen die moeilijk lezen, slecht
hebben of blind zijn (of een andere Ie
dicap hebben), is een samenvatting v
regionale nieuws uit het Leidsch Dagl
geluidscassette beschikbaar. Voor infc
08860-82345 (Centrum voor Gesproki
tuur, Grave).
ZIEKEN
ONGEVALLENDIENST
Academisch Ziekenhuis vanaf zaterdag 13.00 t/m dinsdag 13.00 en
woensdag 13.00 t/m vrijdag 13.00, woensdag 13.00 uur (Diaconesser
en dagelijks St.Elisabeth Ziekenhuis.
BEZOEKUREN
DIACONESSENHUIS
(tel. 071-178178): dagelijks 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur.
Kraam- en zwangerenafdeling: buiten de gewone bezoektijden, voor
ners bovendien van 10.30- 11.15uuren van 19.45 - 21.00 uur
Special Care Unit: 10.30-11.00 uur, 15.00 - 15.30 uur en 19.00-19.30 u
na overleg met de dienstdoende verpleegkundige.
Kinderafdeling: 10.30-19.00 uur, na overleg met de dienstdoende
plpegkundige.
Jongerenafdeling: 14.30-15.15uuren 19.00-19.45 uur.
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging St. Elisabeth
(tel. 071-454545): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30 uur, klass
II daarnaast ook 11.15—12.00 uur.
Kraamafdeling: 14.30-15.30 uur en 18.30-19.30 uur (voor vaders tot
uur).
Kinderafdeling: 14.30-19.00 uur (voor ouders de gehele dag).
Afdeling hartbewaking (CCU)en intensive care (IC): 14.00-14.30 ui
18.30-19.OOuur.
Spoedeisende hulp: dag en nacht geopend
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging Rijnoord
(tel. 01720-63131): dagelijks 14.00-15.00 uu
en II daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Geen spoedeisende hulp meer mogelijk
ACADEMISCH ZIEKENHUIS
(tel. 071-269111): alle patiënten (behalve kinderen) 14.15-15.00 ui
18.30-19.30 uur.
Avondbezoekuur afdeling Verloskunde 18.15-19.00 uur, 19.00-20.00 ui
leen Partners/echtgenoten met kinderen.
Voor zwangeren: zaterdag en zondag van 10.00 tot 11.00 uur, uitslu
r partners/echtgenoten en eigen kinderen.
er een ruirr
en 18.30-19.30 uur, kl
kunde en neurologie: 14.15-15.00 uuren 18.30-19.30v
heelkunde 14.15-15.00 uuren 18.30-19.00 uur.
Kinderkliniek: zalen voor peuters, kleuters en grote kinderen: 15.15-
uur; babyzaal en boxenafdeling: volgens afspraak.
chef henny van egmond. 071 -356414, plv -chef hans koenekoop. 071 -3
BURGERLIJKE STAND
Leidse voert actie voor meisjeshuis in Jeruzalem
LEIDEN Geboren: Brigitte Angélique,
dv. W.A. Happel en A.M.T. Nout Pie-
ter, zv. P. Hartevelt en B. van der Goot
Jasmine, dv. M. Lfatmi en M. El Alami
Kelly Raquel, dv. P.G. Voigt en J.H.
Raghoebar Sara Maria Naomie, dv.
R.N. Huwae en L.H.H. Leuring Rosan,
dv. J. van Leeuwen Koen, zv. P.W. van
der Eijk en Y. Diejen Omar, dv. A.M.
Amiri en M. Babakarkheel Maurice
Vincent, zv. C.J.D. van der Plas en B.
van Dijk Esmee Cilia, dv. A.F.I. Ban
nenberg en C.J.D.M. Claus Jim, zv.
G.A F. Hensingen J.H Ouwehand Ma-
rit Danielle, dv. C. Haasnoot en A.H-
.Vooijs Kmou Maria, dv. P.H. Kanbier
en H.N.M. Ouwehand Leon Daniël, zv.
R. van Zijp en H. Eindhoven Wim, zv.
A. Rijsbergen Nannet Antoinet Anna,
dv. T.L.J. van Rijn en A.E.F.M. Hoek*
Zeryab, zv. L.C.J, van Adrichem en N.
Agaf Joyce Alisson, dv. M.W. de Regt
en M.C. Knijnenburg Rick, zv. R. Hau-
wert en A.W.J M. Goldenberg Eleni
Ineke. dv. S. Skafidas en M. Buma
Melissa, dv. E. Hermsen en A.M. Stie-
felhagen Pieter Willem Jacob, zv W.P
Kuijt en N.J. Rijnsent Jelle, zv. A. Ou
wehand en H.C. de Vreugd Merel. dv.
A. Ouwehand en H.C. de Vreugd Ken
neth Dirk Hubertus, zv. R Smits en G.
Schravendeel Noach John, zv. P.R.
Solassa en J.C. Mercera Sascha, dv. D.
Boogerd en A.A.A. van Goozen Mees,
zv. M.J.M. Kluivers en D. Schotman
Sean, zv. M.D. Armitageen L.P. van der
Zeeuw Marieke, dv. C.G. Rams en
P.M.M. van Kalmthout* Stephany Dalp-
hina Annuska, dv. E.M.G. Roman en G.
van Delft Tom, zv. H.A M. Groenewoud
en E.C. van de Pol Daniël Luke, zv.
A.K. Lambert en M.C. Levy Thomas
Arnoud, zv. G.E. Hebbink en L.J M.
Reuvekamp Sander Anton, zv. G.E
Hebbink en L.J.M. Reuvekamp* Laura,
dv. R. Beekman en C. van der Steen
Martijn Joost, zv. P.N Kesseleren
G.A.J. Varkevisser*Chantal, dv. L.M.
van Lierop en H. Griekspoor Anass, zv.
B. Badrani en S. Ahbari Rutger Chris
tian, zv. M. Vreeken en Y. Koppier Inge
Marloes, dv. Th. van Rijn en E.M. Lo-
ovens Annemieke Johanna Josephine,
dv. H.C.L. de Veld en E.P.J. Wulms
Sertan, zv A. Kizir en L. Kizir Wouter
Robert Jan. zv. R Steijger en M M.L.
Swart Arieleen, zv. L van den Haak en
A.C. Ouwehand Eva Pamela Dim, dv
J. Verheij en A R Scheper Sanne, dv
WF Flaman en A.F. Mentzij Bram, zv.
C.J. Zwaan en J. van Duijn Nicole Clai
re, dv. P. Voorzaat en A S. van Iterson
Maartje Johanna, dv. J. Plug en J.D
Kuijt Julius Lucius, zv. A.J.W.J.
Schoenmaker en A.J.W. Lucassen
Marten Hendrik, zv. A. de Vries en G.A
Jonker Arthur Piet, zv. P.L.M. van Dam
en W.J M, Droogh
Overleden: A H. Bavelaar, geb 2 dec.
1920, geh. gew. met J.W. Segaar E.G
Knotter, geb 12sept. 1913, geh. gew.
met T C Boot*G. van Rijn, geb. 10 fe-
br. 1925, geh.gew. met W.J. Brakel
P. Lagas, geb. 30 mei 1924, man P.G.
de Kooter,geb. 14okt. 1912, man*
P.G. de Kooter, geb. 14 okt. 1912, man
M. Fontein, geb. 15 juli 1915, man
P. Kerpershoek, geb. 27 maart 1927,
man D. Harms, geb. 1 nov. 1905, man
A.J. Blom, geb. 8 okt. 1920, man A.
Goddijn, geb. 23 okt. 1909, vrouw
N B. Perlman, geb. 4 dec. 1959, echtg.
van M.B Perlman H. Vermeer, geb. 27
aug. 1917, man B van Drongelen,
geb. 17 dec. 1937, man L. den Boer,
geb. 17 dec. 1914, geh. gew met A.
Hertman W.C. Dekker, geb. 27 nov.
1932, man L. van Geest, geb. 10 juli
1917, man *Th.A, van der Ploeg, geb.
21 dec. 1926, man I.A.C.A.M. Pieter-
se, geb. 7 sept. 1966, vrouw *A.H.
Reddingius, geb. 5 sept. 1913, geh.
gew. met H.T. van der Brug W. van der
Luit, geb. 14 maart 1933, geh. gew.
met A. Korte J.A. Kirscht, geb. 16 aug.
1929, man H. Schipper, geb. 27 okt.
1930, man J.H.G. Verhoeven, geb. 25
juni 1946, man K. van Ham, geb. 22
juli 1906, man J. Duindpm, geb 1 fe-
br. 1903. man J. Lindhout, geb. 6
maart 1926, man A.E. Fase, geb. 10
mei 1937, echtg. van F.H J. Deutekom
E. Isaak, geb. 29 sept. 1928, geh
gew. met G.A. Richards N. van Breda,
geb. 11 juni 1916, geh. gew. met G.J.
de Hoog W. HMeissner,tgeb. 28 juli
1935, man A. Hoogkamer, geb. 7 fe-
br. 1929, echtg. van A. Smit J.J. de
Graaf, geb. 13 okt. 1899, vrouw F.
Schouten, geb. 29 maart 1922, echtg.
van W. Nieuwenburg* J.P. Koevoets,
geb. 15 nov. 1920, man.
Gehuwd: D. Wolters en S.M.A. Peper
W.M.G.M. van Loon en M M.C. Verbout
P. Tortike en I C Elzinga W Kostka
en D U. Bakiewicz *1)4. Tijhuis en S.H.
van der Weijden F.M. Hakkaart en
D.J S. Wesseldijk R. Azier en C.M.L.
Wisse A. Wildschut en Y.P. Hagen R
Loykens en K.E. de Rooij H. van
Daalen en G.H.C. Beurse R-F. van Veg-
gel en H. van Hees P.C.J. Acda en
E.G.J. Spierdijk G.J. Jansen en I.H.
Guleij W.J.J. van der Endt en I.P.J.
Schmidt H.J Bosch en P.A.J. den
Hoed F. Keessen en H.M.J.M Flaman
H. Abdi en C. Wenneker M J Schen
kels en J.C. Raaijmakers.
VOORSCHOTEN Geboren: Alexander
Antonius Johannes, zv. G G J. van Bem-
melen en C.I .M Verhaar Laura Christi
ne Maria, dv. P. Kuik en K.J M. Vasen
Shiho, dv. H. Ito en M. Ito Brigitte An
gélique, dv. W.A. Happel en A.M.Th.
Nout Younes, zv. A. Baouch en M.
Boujada.
Overleden: D.J. van Cuilenborg, oud 71
LEIDEN MARINA VAN DEN BERG
De meisjes zitten op de rand
van een betonnen greppel, de
pijpen van de spijkerbroek op
gerold, blote voeten in het laag
je water bungelend. Ze stralen.
Een foto van een dagje uit naar
de bron in Jericho. Het lijkt niet
echt op een subtropisch zwem
paradijs. „Je kunt er lekker met
water spetteren, hoor", zegt
Noor van Beers. Zij is studente
Arabisch en na een stage in Is
raël een actie begonnen voor
een Palestijns weeshuis voor
meisjes, dat in Oost-Jeruzalem
staat.
Het weeshuis 'Dar el-Tifl'
staat midden in de stad, ervoor
een zanderig schoolplein om
ringd met hekken en prikkel
draad. „Het is geen omgeving
waar ze even met hun fietsje
door de buurt kunnen rijden."
Noor van Beers logeerde gedu
rende haar stage twee zomers in
het Palestijnse meisjesweeshuis.
In die zomers luisterde ze naar
de verhalen van de kinderen,
speelde met ze en ging met ze
mee op hun uitstapjes in de
gammele bus van het weeshuis.
„Die bus staat op instorten, is
zeker 20 jaar oud, de vering is
doorgezakt, de remmen werken
slecht en de versnellingsbak is
versleten." Harder dan 30 kilo
meter durft de chauffeur niet te
rijden en bergopwaarts haalt-ie
dat niet eens. Het weeshuis
heeft geen geld om een nieuwe
te kopen.
Terug in Nederland besloot ze
om het weeshuis een nieuwe
bus te bezorgen en begon een
inzamelingsactie. De Stichting
Wilde Ganzen en het ministerie
van ontwikkelingssamenwer- Noor van Beers is gedreven,
king steunen haar initiatief en maar ze formuleert voorzichtig
zo verdriedubbelt iedere gulden als het om politiek gaat. „Nee,
die binnenkomt. dit is geen politieke keuze", zegt
ze in haar studentenkamer aan
de Leidse Rijnsburgerweg,
„maar er is daar zoveel niet in
de haak. Villa's met rozen en
daarnaast vervallen huizen,
overal zie je het onrecht. En
toch zijn ze zo vrolijk, ik hou
van die mensen, van hun open
heid."
Min of meer toevallig raakte
ze betrokken bij de Palestijnse
weeskinderen. „Via de stage
konden we in dit weeshuis loge
ren en we werden er met open
armen ontvangen." Ze wilde
iets voor ze doen. „In de Arabi
sche wereld komt het bijna niet
voor dat je geen familie hebt die
je opvangt, er is altijd wel een
neef of nicht. Maar deze kinde
ren zijn nergens welkom." Ze
benadrukt dat het niet alleen
triest was in het weeshuis. „Ze
moesten bijvoorbeeld vreselijk
lachen om mijn accent."
Ze studeert Arabisch omdat
ze gefascineerd is door andere
culturen. „Je moet wèl de taal
spreken, alleen dan kun je je er
echt in verdiepen." Het Ara
bisch vindt ze prachtig. „Als je
vraagt hoe het gaat, krijg je als
antwoord 'de ene dag is het ho
ning, de andere dag is het ui',
dat zegt iets over de ziel van de
mensen, ze zijn veel bloemrij
ker. Bij ons wordt dat al gauw
overdreven gevonden.
Er is 30.000 gulden nodig voor
de bus. Noor van Beers gaat de
ze zomer voor een jaar studeren
aan de Birzeit universiteit en
hoopt niet met lege handen te
rug te komen in het weeshuis.
Giro 40000 Wilde Ganzen Hil
versum t.n.v. schoolbus Dar el
Tifl.
Burgerbelangen: Leiderdorpse ondernemers voorrang geven
LEIDERDORP JUDY NIHOF
De fractie van Burgerbelangen vindt dat
Leiderdorp zijn karakter moet behouden en
geen locatie is 'voor grootschalige bedrijvig
heid', wel voor 'kleinschalige, arbeidsinten
sieve bedrijvigheid'. Daarbij zouden
'Leiderdorpse ondernemers voorrang die
nen te krijgen boven die van buiten de ge
meente'. Dat zei BBL-burgerlid N. Blans tij
dens een commissievergadering.
Op de agenda stond het economisch be
leidsplan, dat begin dit jaar verscheen. Het
stimuleren van de werkgelegenheid en het
versterken van de economie in Leiderdorp
zijn belangrijke punten in dat plan. „Niet
erg conceet, weinig diepgang," werd opge
merkt over de nota, waarin maatregelen
staan om van Leiderdorp meer een 'werk
stad' te maken.'
Zo zouden er meer bedrijfsterreinen
moeten komen. PvdA-fractievoorzitter J.
Hermans drong er op aan nu toch echt
haast te maken met het versterken van het
centrum door onder meer het gebied tus
sen Winkelhof en Santhorst te ontwikkelen.
Hierover wordt in Leiderdorp al jaren ge
sproken, maar tot nu toe gebeurde er niets.
Wethouder C. Huigen (WD/economi
sche zaken) wees erop dat nu echt vastligt
welke zaken op welke termijn aan de orde
komen. Zo wordt de ontwikkeling van het
centrum volgens haar in 1996 ter hand ge
nomen. Volgens de wethouder heeft het
echter pas zin om het economisch beleids
plan verder uit te werken, nadat het struc
tuurplan is bestudeerd. Dat plan van de ge
meente Leiderdorp is over niet al te lange
tijd klaar. Hierin staat waar in de toekomst
wel en niet gebouwd wordt en waar wegen,
groen en andere voorzieningen komen.
Theo Bakker
Zoenen onder laserstralen
De man in de taxi heeft
mooie muziek opstaan. Be
grijpelijke jazz, niet van dat
anarchistische door elkaar
getoeter, zeg maar. Wie het
is of zijn, weet ik niet. En
hem dat vragen durf ik al
evenmin na die afstraffing
vorig jaar in New York, toen
ik mijn sturende neger
vroeg wie al die prachtige
tonen produceerde. Eerst
zei hij zo lang niets, dat ik
dacht dat-ie mijn vraag niet
had verstaan, daarna draai
de hij langzaam het hoofd
om en vroeg met onbegrij
pende, bijna beledigde blik:
'You really don't know,
Charlie Parker?'
Als ik ben afgezet in de Rue
de Presbourg en me met
mijn strikt persoonlijke uit
nodiging heb gevoegd tus
sen de tennis-VIP's die zich
aan elkaar mogen vergapen
op het 'Balie de Nuit', een
feestje ter ere van Roland
Garros, is mijn eerste con
statering dat de muziek in
de taxi beter was.
Een kniesoor die daar op
let. Het was tenslotte ook al
heel wat geweest om na een
heuse werkdag het oude lijf
met hete douches, rumbo-
nen en brandewijn nog in
vorm te brengen voor deze
vervulling aller dromen. Het
uur van aanvang was be
paald op middernacht, van
daar. Je bent in Parijs, dat
zul je weten ook.
Het is een partijtje van niks.
Ons ziet ons. Net heb ik
mijn duimstok tevoorschijn
gehaald om nu eens per
soonlijk te controleren of de
gemiddelde lengte van de
ingehuurde Parijse model
len inderdaad 1.82 meter is,
of het eerste meetobject
voegt mij met zwaar Brand-
steder-timbre toe: 'Zou je
dat nou wel doen, joh.'
Einde avond. Alles en ieder
een ziet er plots omge
bouwd uit. Gewezen vrou
wen zie ik gewezen mann
zoenen, nee aflikken is he
maar mannen zoenen ooi
mannen en vrouwen vrou
wen. Als ze tenminste niel
de mond vol hebben van
kosten hunner laatste bon
vergroting. Je weet niet
meer waarnaar je kijkt. Als
middelbare provinciaal ra
je volledig gedesoriënteeri
Ik sta daar als toeschouwe
altijd toeschouwer, laat tei
einde raad zachtjes een
hand in rriijn broekzak glij
den om in ieder geval nog
zeker te zijn van mijn eige
zaak en wil dan in ene naa
huis.
Huis staat voor kamer 171
en voor slapen in de diagd
naai. Dat wil ik nog even
niet, want het is vijf uur eij
Parijs ontwaakt. Duizend
maal meegezongen, 'II est
cinq heures, Paris s'éveille
en er mooie gevoelens bij
gehad. Maar het Sofitel st:
in een buitenwijk en naasi
mijn slaapkolos ligt een
vliegveldje waar helikopte
lak staan te hebben aan h<
uur van de dag.
Op een bankje ga ik overt!
lig zitten wezen. En luiste
rend naar het ontwakend
verkeer denk ik terug aan
jaren van uitgaan in de
Koets. Ook al weg. Mijn la
gere Barbara-school, mijn
Scylla-honk, mijn uitgaan
oord, nagenoeg mijn hele
Leidse verleden is opgehe
ven.
Maar niet de herinneringe
Uitgaan was kijken naar ei
verliefd worden en niet dil
ven. En dan toch. En die
ene eerste zachte aanrakiij
van de lippen en de sid
dering door je lijf. Worden
er nog zulk soort tedere eel
ste kussen gegeven in de
nieuwe Koets? Hoe zoent
dat, onder laserstralen?
