ZATERDAGS
BIJVOEGSEL
D
Gevecht tegen seksmaffia
ZATERDAG 13 MEI 1995
vasthoudendheid van de Antwerpse schepen
(wethouder) emancipatiezaken Patsy Sörensen
kan de omstreden Zeeuwse seksbaron Gerard Cok
nog duur komen te staan. Hij wil middenin in de Antwerpse
rosse buurt een superbordeel bouwen. Sörensen, die behalve
politica ook oprichtster is van het Belgische hoerenopvangcen-
trum Payoke, verzet zich met hand en tand tegen 'de intrede
van grof crimineel geld' in de Antwerpse prostitutiebuurt. In
België volgt de pers de twist tussen Cok en Sörensen al maan
den op de voet. Zo groeide de strijdlustige schepen uit tot ware
volksheldin. De zakenman tracht zijn tegenstandster nu via ju
ridische procedures het zwijgen op te leggen. Maar Patsy staat
voorlopig met 2-0 voor. Niet alleen staakte Cok de bouwwerk
zaamheden, ook kreeg zijn opponente onlangs steun nit bijzon
dere hoek: de Belgische koning Albert ontving de strijdster te
gen vrouwenhandel ten paleize. „Prostitutie", luidt het credo
van Sörensen, „is er voor de prostituées en niet voor louche za
kenlieden."
Haar kruistocht tegen de oprukkende Nederlandse seksmaf
fia en met name de bouw van een eroscentrum door Gerard
Cok, leverde haar weinig vrienden op in zakelijk, politiek en be
stuurlijk België. In de rosse buurt in het Schipperskwartier durft
de actievoerster zich niet meer te vertonen. Onlangs ging een
onbekende man haar op straat te lijf. Met hulp van omstanders
wist ze te ontkomen. De ruiten in haar woning boven hoeren-
opvangcentrum Payoke zijn van kogelvrij glas. In het pand
waakt sinds kort een herdershond. Telefonisch regent
het bedreigingen en intimidaties. Een vriendin die Sö-
rensens auto leende, werd klemgereden door mannen
met een vuurwapen.
„Ach", verzucht de Antwerpse, „Ik zou het inderdaad
veel rustiger kunnen hebben. En mijn familie ook. Voor
al mijn moeder heeft grote schrik." De nationale heldin
van België twijfelt echter geen moment: „Iemand moet
het voor de prostituées opnemen. Zij verdienen waar
digheid." Dat de politica met haar ruime hart heel wat
mensen tegen zich in het harnas jaagt, is haar worst.
„Het is een boemerangeffect. Ik sla en krijg een klap te
rug", analyseert ze haast nonchalant.
Tegênstand
Binnen de Antwerpse politiek hoeft het 'enfant terrible'
nauwelijks op steun van collega's te rekenen. Sterker
nog, het college waarvan zij deel uitmaakt, heeft haar
verboden nog langer als schepen het woord te voeren
over de komst van het eroscentrum. Haar laconieke re
actie: „Dan zet ik de strijd voort in naam van Payoke."
Het kort geding waarmee dé Zeeuwse zakenman Cok
en diens PR-adviseur oud-journalist Hans Knoop (de
'ontdekker' van Pieter Menten) haar de mond wilden
snoeren, maakte evenmin veel indruk: „Als ik niks meer
mag zeggen, zijn er honderden anderen die het woord
willen voeren."
Vol overgave werpt Sörensen (46) zich op als verdedi
ger en belangenbehartiger van het Schipperskwartier
(haar geboortewijk) én met name de rosse buurt. Wan-
delend door de wijk is amper een fatsoenlijk gesprek
met haar te voeren. Haast elke voorbijganger begroet de
populaire volksvertegenwoordiger zodat ze om de mi
nuut een praatje maakt of adviezen geeft. Voor de bewo
ners is de politica hun niet-benoemde burgemeester en
hoop in bange dagen tegelijk. Toen de Antwerpse teken
lerares dertien jaar geleden na een scheiding terugkeer
de in de wijk aan de Schelde, kon ze niet bevroeden dat
ze ooit het boegbeeld van politieke strijdvaardigheid en
integriteit in België zou worden. Patsy schrok zich een
hoedje van wat ze aantrof: „Mensen die het daglicht schuwden,
die probeerden te overleven en niet wisten hoe ze rekeningen
moesten betalen. Ze vormden een 'vierde wereld' waartoe ook
de prostitutie behoort. Kortom: armoede."
Het tekenatelier op de benedenverdieping van haar woning
veranderde alras in een vraagloket voor sociaal zwakkeren en
vooral prostituées. Voordat de Antwerpse het wist, stond ze op
de barricaden voor hoeren die door de politie uit bepaalde stra
ten in het Schipperskwartier werden 'weggepest'. Samen met
prostituée Yolanda richtte Patsy vervolgens het hoerenopvang-
centrum Payoke op, het eerste in Europa en nu alom bekend.
Ze bond de strijd aan tegen vrouwenhandel en sociaal onrecht.
Teleurgesteld
De actievoerster belandde als lid van de Socialistische Partij ook
in de Antwerpse gemeenteraad. Binnen de partij kon Sörensen
haar draai echter niet vinden. Als raadslid streefde ze naar een
huiskamerproject voor prostituées, iets dat zelfs haar eigen
'vooruitstrevende partij' te ver ging. De Antwerpse raakte zeer
teleurgesteld in de SP en zijn bestuurders: „Alles bleef maar
doordraaien, ik kreeg nauwelijks steun." Uiteindelijk stapte Sö
rensen met ruzie uit de partij, waarin ze haar idealen niet lan
ger herkende en waarin de door haar vervloekte schijnheilig
heid ten opzichte van hoeren gedijde.
De toenmalige landelijk SP-voorzitter Frank Vandenbroucke
nam het haar destijds zeer kwalijk dat ze suggereerde dat er
banden bestonden tussen de partij en mensen uit de prostitu
tie. „Die mensen zijn te zacht voor zichzelf en te hard voor de
gewone burgers geworden", oordeelt de Antwerpse. Onlangs
moest Vandenbroucke als vice-premier aftreden toen bleek dat
hij, in het onderzoek naar de Agusta-affaire, zwart geld uit de
SP-kas wilde verbranden. Verongelijkt richtte Patsy Sörensen
haar eigen Beweging voor Sociale Vernieuwing op. Bij de ge
meenteraadsverkiezingen van vorig jaar wist ze drie zetels in de
wacht te slepen èn het wethouderschap van emancipatiezaken
in het Antwerpse college.
Haar grote liefde blijft Payoke en de benarde positie van de
Antwerpse prostituées. Het is dan ook niet verwonderlijk dat
het juist Sörensen was die ontdekte dat op de lege plek mid
denin de Antwerpse rosse huurt geen gewoon appartementen
complex zou verrijzen. De vergunning voor de bouy was door
het vorige Antwerpse college verstrekt aan de onroerend-goed-
firma Vocan, die in handen is van de Zeeuw Gerard Cok. Sören
sen vertrouwde de zaak voor geen cent en lichtte Coks doop
ceel. Tot haar grote schrik constateerde ze dat de zakenman in
Nederland geen onbeschreven blad was. Tegen hem lopen en
liepen diverse onderzoeken in verband met het witwassen van
zwart geld en andere frauduleuze praktijken.
Cok, voormalig directeur van Slavenburgs Bank, zou contac
ten hebben met de Amerikaanse pornokoning Reuben Stur-
man. Op dit moment staat Cok aan het hoofd van het porno-
imperium van de Amsterdamse seksbaron 'Dikke Charles'
Geerts, waar de FIOD vorig jaar binnenviel. Bij een van de vele
tientallen BV's van Geerts en Cok stonden volgens publicaties
ook topfiguren op de loonlijst die hadden behoord tot het syn
dicaat van de vermoorde Amsterdamse drugshandelaar Klaas
Bruinsma.
Sörensen wist niet wat ze hoorde. Ze nodigde Cok en diens
adviseur Knoop uit en kreeg te horen dat op de begane grond
van het nieuwbouwcomplex dertig 'peeskamertjes' zouden ko
men. „Precies wat we niet willen. Zo'n superbordeel is volgens
de Antwerpse de plaats bij uitstek waar jonge vrouwen worden
uitgebuit. Een triest verschijnsel dat de laatste jaren steeds va
ker voorkomt. „Vroeger", herinnert Patsy Sörensen zich, „werk
ten in het Schipperskwartier louter vrije, Belgische vrouwen. De
sfeer in de rosse buurt was leuk. Iedereen kon er rondlopen.
Sinds '88 is alles veranderd. Nederlandse, Afrikaanse, Russische
en Zuidamerikaanse pooiers en vrouwenhandelaren namen de
zaken vaak op gewelddadige wijze over."
Wantoestanden
Sörensen beschouwt deze georganiseerde criminaliteit als een
ernstige bedreiging. „Waar vroeger één grote vitrine was, wer
ken nu drie meisjes achter kleine raampjes. 'Rattevallekès' noe
men ze die kotjes. Het verloop onder de meisjes is groot en er
bestaan weinig contacten tussen hen. In die anonimiteit is
de sfeer agressiever en verdienen de vrouwen steeds min
der. Ze moeten veel afdragen aan pooiers, die ook nog cri
mineel zijn en banken overvallen, en ze worden mishan
deld met zwepen."
Tegen die achtergrond is de komst van Cok en 'zijn grote
geld' voor Sörensen taboe. Terwijl Cok en Knoop zich gepi
keerd tonen over 'eerrovende' beschuldigingen en trachten
hun bezoedelde naam via de Belgische rechter te zuiveren,
bezweert Sörensen dat ze gaat 'aantonen dat die Cok niet
deugt.' „Ik ben niet bang. Die bouwvergunning zèl worden
ingetrokken." Ook al krijgen de Nederlanders de rechter zo
ver dat hij haar een spreekverbod en/of schadeclaim op
legt, de Antwerpse 'pitbull' zal nimmer zwijgen. En erin be
rusten dat ze de heren civielrechtelijk niet kan stoppen al
helemaal niet. Daarom voert ze een voortdurende politieke
lobby. „De koning zag het al aankomen. Publiekelijk vroeg
hij de politiek tegen dit soort mensen op te treden. Wellicht
moet ik meer steun in het parlement in Brussel gaan zoe
ken."
Van het voeren van processen heeft Sörensen intussen
heel wat kaas gegeten, al erkent ze dat het moeilijk is in je
eentje op te boksen tegen een leger van goed betaalde ju
risten. De kleine (amper 1.60 meter) Antwerpse ontpopte
zich als een geducht tegenstandster die tegenslagen kan in
casseren. Haar centrum Payoke haalde tot nog toe drie
honderd (meest allochtone) mishandelde, uitgebuite en
ongelukkige vrouwen uit 'het milieu'. Iets dat doorgaans
niet zonder slag of stoot gaat.
De dreiging van een forse schadeclaim deert de actie
voerster evenmin: „Pff, misschien dien lk wel een claim te
gen Cok in. Kunnen we met die vergoeding zijn bouwter
rein kopen. Dat zou een mooi platform voor festiviteiten
zijn, haha!" Teneinde haar idealen te verwezenlijken
schrikt Patsy Sörensen er niet voor terug in het hol van de
leeuw te kruipen. „Weet je, „vraagt ze met een geniepig
lachje, „waar ik het eerste weekeinde van mei heb gesla
pen? In het Churchill Hotel in Terneuzen. Dat is eigendom
van Cok. Als ik tegen iemand vecht, wil ik weten tegen wie
ik vecht. Hoe het beviel? Het hotel zag er keurig uit."
jtouc**'
aVen«ede"'
r de pï0
tftuèese
eSchePenV
„erpe"'
vsate«5en'
Collega-raadsleden in
Antwerpen noemen haar
een 'verzuurde suffragette'.
Anderen bestempelen haar
als 'revolutionaire', als
'hoerenmadamof juist als
'moeder Theresa'. Maar over
één karakterisering is iedereen
het eens: Patsy Sörensen is een
'pitbull'.
Ze voelt zich gevleid door haar
pittige bijnamen. ,,Dat van die
pitbull klopt zeker: als ik ergens
mijn tanden in zet, laat ik nooit
meer los.
Verbeten strijd tegen seksmajfia in het
Antwerpse Schipperskwartier.
Op deze plaats in het Schipperskwartier wil de Zeeuw Gerard Cok een appartementencomplex neerzetten met daaronder dertig 'peeskamertjes'.
FOTO CPD
