Radio Tarifa scoort met nuevo flamenco
Bloedserieuze Nacht van de Poëzie in gewijde sfeer
Cultuur Kunst
arry White in Ahoy'
weer een vluggertje
iurkse kunstmanifestatie
J Brussel op de tocht
Fast Lane, Frenzy en
So be it overtuigen
Energiestroom houdt Scapino in zijn greep
(VANDAG 27 MAART 1995
chef annemiek ruygrok, 071 -356471plv -chef jan rijsdam, 071-356472
!nl béétje ramp heeft, om
hejk de Jonge te citeren, een
s^bakend begin, midden en
se. Met de Nacht van de Poë-
erê dat niet anders: een béétje
iienacht kent een duidelijk
je£tepunt. Helaas, de vijftien-
wacht van de Poëzie miste
3r Jopen zaterdag zo'n alge-
3uh gevoelde topper. Ieder
ia&ijn eigen hoogtepunt. Heel
locratisch, maar weinig op
windend. Was vorig jaar Gerrit
Komrij de grote held, dit jaar
werd er naar iedere dichter even
ademloos en eerbiedig geluis
terd: goed of slecht, bekend of
onbekend, verstaanbaar of on
verstaanbaar, kon niet bom
men. Het was een gewijd ge
beuren, met de dichters ais die
naren Gods en de luisteraars als
vrome kerkgangers.
Toen de Turks/Nederlandse
dichter Halil Gür om tien voor
twee 's nachts repte van 'het
heilig moment als dichter en le
zers bij elkaar komen' klonk er
dan ook geen hoongelach. Inte
gendeel: het ging er bij de twee-
eneenhalfduizend toehoorders
in als Gods woord in een ouder
ling. Mij begon rond dat tijdstip
het bange vermoeden te bekrui
pen dat de poëten desnoods het
postcodeboek van achter naar
voren konden voorlezen; men
zou gretig luisteren en dankbaar
applaudiseren. Want zo best of
bijzonder was het niet, wat Gür
te bieden had.
Mooi gelezen werd er door
dichters als Luuk Gruwez, J.
Bernlef, Hugo Claus, Tom La-
noye en Eva Gerlach. Niet de
geringsten. De meesten van hen
zijn dan ook eerder op Nachten
te horen geweest. Zij kennen
het klappen van de zweep.
Bernlef las onder meer 'Gefrus
treerd meisje' voor. 'Ook haar
jurk zit zo van een twijfelende
stof halverwege de mode'. Da,t
is leuk, en voorgedragen leuker
dan op papier.
Toch dringt de vraag zich op
of de Nacht van de Poëzie na
vijftien jaar eigenlijk nog wel
bestaansrecht heeft. Was het
vroeger eigenlijk niet veel leuker
en spannender allemaal? Ver-
nieuwenderook?
De Vlaamse journalist Piet
Piryns, die de Nacht al dertien
jaar (mede) presenteert, ziet wel
een duidelijk verschil tussen
toen en nu. „Vroeger lazerde er
nog wel eens een dronken dich
ter van het podium. Maar daar
houden we rekening mee. De
laatste jaren programmeren we
mensen die veel drinken aan
het begin van de avond. Nee, ik
zal geen namen noemen."
En of de Nacht moet blijven?
Zeker, vindt Piryns. Grijnzend
voegt hij toe: „Het is net Ajax-
Feijenoord. Dat is ook ieder
jaar. Daarvan vraag je toch ook
niet of het door moet gaan?"
^recensie louis du moulin
pj White The Love Unlimited Or-
ra. Gehoord: 26/3, Ahoy', Rotter-
J1< Ham
>t ry White heeft zich kennelijk
tos aangetrokken van de kri-
ki op zijn vorige concert in
diiv' van drie jaar geleden. An-
i had The King Of Bedroom
I gisteravond een andermaal
a vol sportpaleis wel meer
tand. In plaats van zich te
Jncheren bood de zwaarlijvi-
^anger en aanvoerder van
Love Unlimited Orchestra
ijjj7000 fans opnieuw een rou-
!t jus 'vluggertje' (lees: mat op-
vien van amper anderhalf
i, waardoor iedereen ruim
Si tienen weer op straat
icld.
Ie ster van de sensuele softs-
jgzich na een uitgebreide re-
v^e en met veel tamtam weer
ta het popfront meldde,
rjjjsdien toert White (1944,
feston, Texas) ook als van-
__s de hele wereld af met zijn
a 30-koppige orkest. Op een
lier die doet vermoeden dat
r hem de tijd heeft stilge-
oup. Aan de ene kant valt dat
rfek aan vernieuvying mis-
4 en nog wel te begrijpen,
omdat zijn hitgevoelige geluid
uit de jaren zeventig allang voor
'evergreen' wordt versleten. An
derzijds, als ervaren showman
zou Barry White (voorheen on
der meer tourmanager en
drummer) ook moeten beseffen
dat de behoeften van de door
snee concertganger in de loop
der jaren zijn veranderd, toege
nomen. Zonder het muzikale
karakter van zijn optredens te
devalueren zou hij best voor
wat meer visuele omlijsting
kunnen zorgen en zijn persoon
lijke presentatie van een paar
verrassingen kunnen voorzien.
Het enige frisse bloed dat de
man met de bronstige basstem
thans te bieden heeft zijn een
paar nummers van zijn jongste
album 'Love Is The Icon', dat
hem ondanks de produktionele
hulp van onder anderen het
'koningskoppel' Jimmy Jam
Terry Lewis nog geen nieuwe
grote successen heeft opgele
verd. Daarom dient die verse
oogst bij hem op het podium
slechts als een voorspel voor
een voorspelbare climax, die
hooguit de verstokte fans kan
bevredigen: 'Love's Theme' (in
clusief korte introductie van het
orkest), Billy Joel's 'Just The
Way You Are', 'Never, Never
Gonna Give You Up' en 'You're
The First The Last My Every
thing'.
i
Stel
!2
tth harde opdoffer voor Tur-
Zo werd gisteren in België
besluit genoemd om de
:2'/bereidingen op te schorten
aaj een grote kunstmanifesta-
J5h Brussel, die volgend jaar
Mmirkije zou worden gewijd.
l0Va, dat een flink deel van
posten van de manifestatie
pich zou nemen,- had ge-
ngpt met 'Europalia Turkije'
gieur naar de Europese Unie
M istukje verder open te krij
gt is duidelijk dat de onver-
ilijke Turkse houding ten
lien van zijn minderheden
v.e Turkse inval deze week in
jorrd-Irak het propagandafes-
T (lebben ondermijnd,
eaen in 1993 het contract
enl de manifestatie met Tur-
jverd getekend, was er geen
enkele sprake van aandacht
voor de Koerden of andere min
derheden in Turkije. Sinds en
kele maanden oefende het Bel
gische ministerie van buiten
landse zaken echter steeds
meer druk uit om ook de min
derheden op Europalia Turkije
aan bod te laten komen. Toen
daaraan geen gehoor werd ge
geven, werd de geldkraan dicht
gedraaid.
De Europalia-manifestaties,
die elke drie jaar in Brussel wor
den gehouden, trekken tiendui
zenden bezoekers. De laatste
Europalia was aan Mexico ge
wijd. Overwogen wordt nu om
niet langer met een land, maar
voortaan met een stad in zee te
gaan. Op die manier wordt ver
meden dat onwelgevallige regi
mes de manifestatie misbruiken
om hun imago te verbeteren.
t duo Rostal (links) en Schaefer speelt o.a. werken van Gershwin,
bussy, Ravel en Mozart. foto pr
Spaans collectief morgenavond in de X
Verzoening McCartney en Ono
londen rtr
Ex-Beatle Paul McCartney heeft zich na bijna drie decennia
verzoend met de weduwe van zijn bandgenoot John Lennon,
Yoko Ono. De twee hebben in het geheim een lied op de band
gezet, dat als muzikale herdenking moet dienen voor de aanval
met een atoombom op Hiroshima, vijftig jaar geleden.
Het afgelopen weekeinde hebben McCartney en Ono vol
gens de Britse krant The Sunday Times het lied opgenomen in
de Zuidengelse studio, waar ooit de opnames van de Beatles
werden gemaakt. Het lied gaat over de hemel boven Hiroshi
ma, die altijd blauw zou zijn. Volgens de krant heeft Ono van
McCartney de opname gekregen en kan zij ermee doen wat ze
wil. In ruil daarvoor kreeg hij onafgemaakte composities van
John Lennon die hij mag gebruiken voor het uitbrengen van
nieuwe Beatles-opnames eind dit jaar.
Ono werd gezien als de wig tussen de Beatles, nadat ze in
1969 John Lennon trouwde. Ono en McCartney hadden ruzie
sinds het uiteengaan van de popgroep.
Jubileum Pop-Unie in het LVC
De Pop-Unie probeert al tien
jaar om amateur-popmuzikan
ten te begeleiden en vooral een
plek op een podium te geven.
Het LVC was zaterdag tijdens
het jubileum als een oceaan
stomer aangekleed en de twee
zalen kregen toepasselijk de
naam boven- en benedendek.
De laatkomers hadden dit keer
pech, want de sterkste bands
speelden vroeg op de avond.
Beginners vallen vaak door de
mand door een meer dan ge
brekkige zang, maar bands als
So be it, Fast Lane, en Frenzy
hebben daarover weinig klagen.
Op het bovendek bracht
Frenzy hun ongecompliceerde
Engelse muziek. Zeker niet
nieuw, maar wel volgde in een
klein half uurtje het ene na het
andere drie akkoorden-minia
tuurtje elkaar op. Het in roek-
versie gebrachte 'Streets of
London' - was een wel zeer ver
rassende en zeer dansbare keu
ze van de Rotterdamse band.
De vertegenwoordigers van
Leiden en omgeving kwamen
zaterdag maar matig voor de
dag. Coolsound verzoop bijna
letterlijk op het benedendek.
Het publiek keerde de schrale
slappe rap-ragga-muffin-forma-
tie massaal de rug toe en ging
achter in de zaal een biertje
drinken. Later op de avond was
het uiterlijk vertoon bij deTulpe
Bolle kennelijk belangrijker dan
de rommelige en zonder enkele
dosering gebrachte muziek-
sound. Debby Schreuder van
Base-Line heeft zonder meer
een dijk van een stem, maar je
kunt je afvragen of ze bij de
heavy cross-over-sound van de
ze band echt ten volle tot haar
recht komt. Erik Hofland bracht
met zijn akoestische gitaar bo
vendeks de broodnodige afwis
seling in de vorm van de één-
mansformatie Dyzack. Zijn gi
taarspel was een geraffineerd
mengelmoesje van een op hol
geslagen Luka Bloom en het
breed uitwaaierende gitaarge
luid van Ed Kuepper.
Na tien jaar Zuidhollandse
Popunie mag de conclusie lui
den dat meer dan de helft van
de bands de selectie voor dit ju
bileum zeker waarmaakt en rijp
is voor een platencontract en
het spelen in de grotere zalen
van het clubcircuit.'We proudly
present... 10 jaar Zuid-Hol
landse Pop-Unie met So be it,
Waterlanders, Fast Lane, Fren
zy, Coolsound, Pal, Tulpe Bol
le, Dyzack, Baseline, Distur
bing Foresights, Gangsters of
Fun. Gezien: 25/3 LVC, Leiden.
Verken op papier van Hugo Claus
^Istelveen Museum van der Togt in Amstelveen toont van 12
„pi 25 juni werken op papier van Hugo Claus. Naast diens beel-
^nd werk van 1946 tot heden zullen de 50 edities van de Am-
e£lveense uitgeverij AMO worden getoond waaraan hij heeft
jdeegewerkt. Hugo Claus (1929) debuteerde in 1946 als illustra-
□r, een jaar voordat zijn literaire debuut verscheen. De veelzij
de Claus schildert en tekent vrijwel elke dag, maar stelt slechts
Jen toe zijn werk ten toon. Directeur Fuchs van het Stedelijk
Museum in Amsterdam opent de tentoonstelling,
e I
luteur Maksimov in Parijs overleden
[rijs» De Russische schrijver en dramaturg Vladimir Maksimov
gisteren op 64-jarige leeftijd in Parijs overleden. Maksimov,
e een van de leiders van de Sovjet-dissidenten was, werd in
73 geschorst uit de Schrijversbond van de Sovjetunie en een
ar later - enkele dagen na Aleksandr Solzjenitsyn - verbannen
Sar Frankrijk. In 1975 werd hem het staatsburgerschap ontno-
Jen. Van zijn hand verschenen onder andere De zeven dagen
■in de schepping en Een trein naar Moskou. Zijn laatste boek,
^pmade tot het einde, is deze maand in Moskou uitgegeven.
Het arsenaal aan 'nieuwe' wereldmuziekgeluiden raakt
zo langzamerhand uitgeput. De belangstelling is de afge
lopen jaren immers zodanig gegroeid dat zo'n beetje alle
interessante varianten wel in kaait lijken te zijn gebracht.
Verrassende ontdekkingen zijn evenwel nog mogelijk.
Het afdoende bewijs: Radio Tarifa, een kakelbont collec
tief uit Madrid waarvan de muzikale inspanningen nog
het meest worden samengevat als 'nuevo flamenco', zijn
de traditionele Spaanse muziek waarin soms flink wat
uitheemse invloeden (met name Arabische en joodse)
zijn verwerkt.
buitenland niet gereageerd, dan
waren we aan ons lot overgela
ten. En dat is triest voor een ge
zelschap dat de Spaanse cultuur
uitdraagt, gekoesterd moet wor
den als een creatief bolwerk te
gen de steeds grotere stroom
anglo-amerikaanseprodukties."
Radio Tarifa maakt bij het ge
vecht om het behoud van het
buitengewoon rijke culturele
erfgoed van het Iberisch schier
eiland maar al te graag gebruik
van de moderne wetten van de
showbiz-jungle. Zolang tenmin
ste de artistieke vrijheid niet in
het geding komt. „We zijn dus
niet van plan ons hoofd op hol
te laten jagen en ons anders te
laten presenteren dan we zijn.
We beseffen donders goed dat
we geen gemakkelijke popmu
ziek maken. Dat zullen we ook
nooit doen, daarvoor is dit plat
form niet in het leven geroe
pen."
cannes louis du moulin
Op de Womex, door velen be
schouwd als het belangrijkste
festival voor etnische en alter
natieve muziek in Berlijn, werd
de veelzijdige groep in oktober
jongstleden tot grootste sensatie
gebombardeerd. Waarna de be
langstelling voor deze negen
koppige 'zender' plotseling de
pan uit rees. Met als gevolg een
tournee door Japan plus een
veel grotere aandacht van de
platenmaatschappij, resulte
rend in een introductie op de
MIDEM in Cannes.
Op die jaarlijkse mega-mu-
ziekbeurs waant Radio Tarifa
zich volgens voornaamste
spreekbuis en percussionist
Fain S. Duenas als 'een druppel
water in een woelige oceaan'.
Dat commerciële 'gekkenhuis'
is bovendien niet bepaald de
meest favoriete ambiance van
de band, die hij eind jaren tach
tig met zanger Benjamin Escori-
za en fluitist Vincent Molino op
richtte.
Hun bezoek aan de Rivièra
zien ze dan ook als weinig meer
dan een noodzakelijk kwaad, de
plotsklapse zorgzaamheid van
platenmaatschappij BMG/Ario-
la Spanje als bijna een staaltje
van schijnheiligheid. „Nu onze
muziek blijkt aan te slaan krij
gen we ineens alle steun. Voor
ons gevoel is dat te laat. We
hadden er meer aan gehad toen
we nog telkens ons neus stoot
ten", bekent Fain S. Duenas
(45) in zijn beste Frans in de
lobby van zijn hotel. „Had het
Afrika
De groepsnaam heeft in eigen
land weinig uitleg nodig gehad:
Tarifa is er genoegzaam bekend
als het zuidelijkste puntje van
Spanje, ten westen van het Brit
se Gibraltar. Ofwel als de poort
naar Afrika. Door daar aan te re
fereren was ook meteen duide
lijk dat Duenas Cie zeer ruim
denkend zijn als ze zich laten
inspireren door de muzikale
historie van het voormalige we
reldrijk. „Tarifa is als symbool
gekozen, omdat het altijd een
soort balkon is geweest, waar
vandaan je naar Afrika kunt kij
ken en de schepen voorbij zag
Radio Tarifa, een kakelbont collectief uit Madrid, is morgenavond in de X te beluisteren. foto pr
komen die de oceanen bedwon
gen. Dat beeld paste mooi bij
onze filosofie, die neerkomt op
het bewaren en bewerken van
het hele scala aan stijlen waar
Iberische muziek voor staat",
vertelt Fain S. Duenas, als muzi
kant eerder vele jaren actief in
het blues(rock)circuit. „Radio
hebben we ervoor gezet, omdat
we ook echt hebben gedacht
aan een station waarop je al die
verschillende geluiden zou kun
nen horen."
Daarbij was Radio Tanger,
een Marokkaanse zender aan de
overzijde van de Straat van Gi
braltar, om nog een andere re
den een handig voorbeeld.
„Omdat je dat station alleen
maar in mono kunt afluisteren.
Met andere woorden, op z'n
simpelst. Dat hoort nu eenmaal
bij onze muziek. Radio Tarifa is
geen club die het moet hebben
van de effecten van een 48-spo-
renstudio. De vier beste num
mers van ons debuutalbum
('Rumba Argelina') zijn zelfs bij
me thuis opgenomen! Waarom
zou dat niet kunnen? Ook The
Beatles hebben naar mijn me
ning hun beste repertoire nog
in alle eenvoud in het mono
tijdperk op de plaat gezet!"
Het idee om ook naar de
naamgevende 'uitkijkpost' te
verhuizen is nooit gerezen.
„Madrid is nu eenmaal het cen
trum van het land en de enige
stad waar je genoeg kunt optre
den en ook steeds weer nieuwe
collega's tegenkomt. Daardoor
herbergt Radio Tarifa op dit
moment zelfs vijf nationalitei
ten, kan een Amerikaanse saxo
fonist zomaar ineens met een
Sudanese percussionist Spaanse
muziek staan te spelen. Ook zij
brengen natuurlijk hun eigen
achtergrond mee, maar dat mag
zolang die niet gaat overheer
sen. De echte lijnen blijven toch
door Benjamin, Vincent en door
mij uitgezet en gecontroleerd".
Radio Tarifa staat op 28
maart in de X, aanvang: 21.00
uur. Daarna onder meer op 6
april in Het Paard, Den Haag.
[aarten te koop voor beroemd duo
Voorstelling: 'Kathleen' door Scapino Rot
terdam. Gezien 25/3 schouwburg, Leiden.
De 'West Side Story van de ja
ren negentig', zo is het avond
vullend dansprogramma 'Ka
thleen' van choreograaf Ed
Wubbe en Scapino Rotterdam
wel genoemd. Inderdaad zien
we ook hier een groep jongeren
die hun draai niet kunnen vin
den in de maatschappij en
rondhangen in een onherberg
zame uithoek van de stad. Be
tonnen muren vormen het de
cor. Alleen de graffiti heeft iets
menselijks. Maar een verschil
met de musical 'West Side
Story' is dat er geen gezongen
tekst is en dat er geen verhaal
verteld wordt. Het enige dat er
in 'Kathleen' gebeurt is dat de
dansers met bewegingen de
emoties en de energie laten zien
die onder de lusteloosheid van
de jongeren schuil gaan. En dat
gebeurt met een overweldigen
de kracht en meeslependheid.
Na een geladen begin, waarin
zeven danseressen een rij vor
men achter een horizontaal
blok beton en vanuit minimale
gebaren met vingers en armen
heftige dansbewegingen opbou
wen, zien we de confrontatie
met de tien mannelijke leden
van de groep. Uit de slome, uit
zichtloze sfeer kopien scheuten
energieke dans tevoorschijn.
Snelle en trage scènes wisselen
elkaar in een prachtig ritme af
en heel - geleidelijk wordt de
spanning opgevoerd doordat de
heftigheid van de bewegingen
steeds meer de boventoon
voert. Op het eerste gezicht zijn
de verstandhoudingen tussen
de groepsleden onverschillig,
koud en agressief, maar toch
breekt er telkens iets van teder
heid door. Ze zoeken steun en
erotiek bij elkaar. Schuwheid
staat zulke toenaderingen wel
eens in de weg, maar vaker lo
pen ze uit op een hartstochtelij
ke omhelzing.
Hoewel 'Kathleen' in de eer
ste plaats over het lot van een
groep gaat, worden de dansers
dank zij telkens terugkerende
gebaren ook als individu her
kenbaar. Dit verhoogt de dra
matische lading. Allerlei karak
ters, van stoer tot aandoenlijk
Scène uit 'Kathleen' van Ed Wubbe: West Side Story met happy end.
schuchter, van introvert tot ex
tatisch, gaan een confrontatie
met elkaar aan of proberen el
kaar juist te mijden.
De voorstelling overtuigt zeer,
niet in de laatste plaats door de
bewonderenswaardige soepel
heid, vaart en scherpte waar
mee de dansers de bewegingen
uitvoeren. De gebaren zijn fel,
mooi op elkaar afgestemd en
spreken direct aan. Vooral na de
pauze houdt een krachtige
energiestroom de hele groep in
zijn greep. De heftigheid is een
protest tegen de zinloosheid
foto hans gerritsen
waartoe de groep zich veroor
deeld voelt. Maar aan het eind
breekt er toch nog iets van opti
misme, door. De stemming
wordt speels en het tweetal dat
elkaar aan het eind omhelst
toont dat er toch nog een happy
end mogelijk is.
den/den haag Het Britse pianoduo Rostal Schaefer trekt al
™le jaren de wereld rond met het programma Grand Piano
issics. Op vrijdag 7 april zijn de Britten in de Dr. Anton Phi-
szaal in Den Haag. Kaarten voor dit optreden zijn te koop bij
t Uit-bureau van K O, Oude vest 45. Hier kan ook gratis bus-
oer worden geregeld.
