Justitie wil CP' 86 genadeklap geven
LAURA Verwerken doe je stukje bij beetje
TT
w
Feiten &Meningen
Patijn komt deels
terug op uitspraak
allochtonen
ZATERDAG 18 MAART 1995
Op verzoek van deze krant schreef
freelance journalist Daniëlle Kraft de
geschiedenis van haar dochter Laura
op. Laura is drievoudig gehandicapt.
Deze diagnose werd pas onlangs
gesteld. Laura is vijfenhalfjaar.
Deze serie staat niet model voor hoe
het gaat als je een niet zichtbaar
geestelijk gehandicapt kind krijgt. Elk
kind, elk gezin heeft zijn eigen verhaal.
Dit is zo'n verhaal. Het verhaal van
een moeder.
et gaat goed met Laura. Heel
I goed zelfs. Er komen nog steeds
nieuwe woordjes bij en ze lijkt
ze ook vast te houden. Voor Laura gaat een
wereld open. En Laura's wereld gaat voor ons
i beetje open. Toen ik van de week haar
kleine zus als eerste een nachtkus gaf, kwam
ïaar me toe: 'Ikke ooke, mama', zei ze. Jan
ik waren sprakeloos. Dit soort momenten
zijn gigantische mijlpalen.
Of ik het verwerkt heb, van Laura, wordt me
wel eens gevraagd. Ja en nee. Ik heb geac
cepteerd, dat we een complex gehandicapt
kind hebben. Maar verwerkt? Verwerken doe
je stukje bij beetje, een proces dat gelijk op
loopt met de fases die je met je kind door
maakt. Laura is nu vijfenhalf. Als peuter vond
iedereen haar lief en schattig, nü ergeren
sommigen, die haar niet kennen, zich soms
i haai" plotseling schreeuwen. Men kijkt
bevreemd 'op. Men vindt haar soms een
beetje raar. Anders. Op zulke momenten heb
ik nog helemaal niks verwerkt. Dan heb ik
het moeilijk. Het zijn ook de momenten dat
mijn -liefde voor haar als een vloedgolf door
me heen stroomt. Ik hou van haar, ik wil haar
beschermen, leiden.
Het proces van verwerken is mede afhanke
lijk van hoe je omgeving ei* mee omgaat. De
openheid waarvoor wij al in een vroeg stadi-
m hebben gekozen, heeft goed gewerkt. Die
taakte het mogelijk erover te praten. En pra-
2n is het begin van verwerken.
De aanhoudende geruststellingen hebben dit
proces echter lang geblokkeerd. Sommigen
wilden er niet aan. In onze familie bijvoor
beeld. Dat heeft me lang gefrustreerd, tot ik
me realiseerde dat het verdriet om ons ge
handicapte kind niet het alleenrecht van ons
als ouders was. Ook grootouders hadden ver
wachtingen en dromen van hun kleinkind.
Ook zij hebben daar afstand van moeten
'doen, moeten accepteren dat Laura is zoals
Laura heeft haar eigen plekje in het gezin,
net als de andere kinderen. Ze begrijpt ab
stracte woorden als 'straks' en 'morgen'. Dat
scheelt een hoop woede, als niet direct ge
beurt wat ze in haar hoofdje heeft.
Ze is redelijk zelfstandig, eet zelf, kleedt
zich op sokken, schoenen en ingewikkelde
jurken na zelf aan, poetst zelf haar tanden en
ruimt haar speelgoed netjes op. Overdag is ze
zindelijk. Ze fietst helemaal alleen een straat
je om, op de aangepaste driewieler die ze van
de gemeente (Wet Voorzieningen Gehandi
capten) 'te leen' heeft en waarmee ze alle
buurtkinderen de ogen uitsteekt.
Er zijn dingen die moeilijk blijven. Binnen
ons gezin bijvoorbeeld. Juri, bijna zeven nu,
heeft lang 'last' van zijn zusje gehad. Op die
leeftijd is begrip te veel gevraagd. Natuurlijk,
we leggen hem wel eens wat uit, maar echt
begrijpen is te moeilijk. Laatst hoorde ik hem
op straat tegen een wildvreemde voorbijgan
ger vertellen dat Laura 'een fiets van de bur
gemeester heeft gekregen, omdat er in de
computer in haar hoofd een draadje los zit'.
Dat is zijn manier van begrijpen. Ik was ge
raakt door de eenvoud van zijn uitleg. Door
zijn openheid ook. En door zijn toevoeging
dat 'het misschien nog goed komt'.
Moeilijk zijn de rituelen, waar Laura aan
vasthoudt. Rituelen rond het eten, het was
sen en aankleden, het slapen gaan. Rituelen
bij vertrek van huis en bij thuiskomst. Vaste
gewoontes, alles in een vaste volgorde. Ze ge
ven* Laura zekerheid, houvast. Elke inbreuk
hierop, hoe miniem ook, leidt tot heftige scè
nes. Ze moet zélf haar jas dichtdoen, ze moet
zich zelf wassen, ze spoelt na het tanden
poetsen- eindeloos haar mond, Ifear kleren
moeten op een bepaalde volgorde aan, ze
moet zelf de WC. doortrekken, maar houdt de
trekker te lang vast, zodat het water altijd
doorloopt. Als het voor Laura's gevoel niet
goed verloopt, kan ze erg boos worden en ze
vertikt het verder nog maar iéts te doen. Vaak
gaat ze schreeuwen. Als de boosheid is gezakt
- wat soms wel even duurt - moeten we weer
helemaal van voren af aan met het ritueel be
ginnen. Dat kost tijd, wat vervelend is als je
haast hebt. Of als zo'n scène zich middenin
de supermarkt voordoet. Ik weet dat ik haar
dan met rust moet laten. Troosten, afleiden,
boos worden, het heeft allemaal geen zin.
Het moet zakken.
Wat ik (ook) moeilijk blijf vinden, is de
ruwheid, het onbeheerste van Laura. Du
wen, schoppen, slaan. Laura heeft geen besef
van pijn-doen. Als ze boos is, veranderen
mensen, ook kinderen, in 'dingen'. Er zijn
lange maanden overheen gegaan voor Laura
en Aafke, onze jongste, een beetje gewoon
met elkaar konden omgaan. Soms is het de
boosheid, over speelgoed bijvoorbeeld - Lau
ra kan moeilijk delen - maar ook kan het
zorgzaamheid zijn van waaruit Laura veel te
onbeheerst 'uithaalt'. Of tijdens spel, waarbij
Laura geen grenzen weet. Bij een onfortuin
lijke afloop, een pijnlijke valpartij van Aafke
bijvoorbeeld, kan het gebeuren dat Laura
staat te schaterlachen. Ze begrijpt het niet.
Het gaat nu beter, veel beter. Laura is flexi
beler en Aafke is weerbaarder. En ook wat
groter en sterker. Maar het aanhoudend fy
sieke 'geweld' was een jaar geleden wel reden
professionele hulp in te roepen. Omdat ik er
totaal geen raad meer mee wist. In die tijd
zaten mijn handen ook wel erg los. Laura
heeft menige tik gehad. En daarna
week, denkt mee, leeft mee. Met Ineke, o
'vrijwillige' oppas van de Praktische Thi
zorg. Leuke meid, dol op de kinderen. En
ja, onze 'PPG-er' - 'Praktisch Pedagogis
Gezinsbegeleiding' - die eens in de twee
ken met "Laura komt spelen en ons intusi
handig advies geeft. Advies waar we iets
Hébben. Zo is er nu voor alle kinderen een
gen speelgoedplank, waarmee het geri
over mijn en dijn aanzienlijk is vermindf
We hebben het theeuurtje om vier uur in
voerd, waarin we even rustig bij elkaar zit
Juri praat over school en we lezen Lau
schriftje. Aafke brabbelt mee. De kinderen
ren luisteren naar elkaar, wachten op I
beurt en ik geniet, wat veel prettiger is i
mijn speedy gedraaf door het huis van v
die tijd.
Laura heeft sinds kort ook haar 'ei£
vriendinnetje. Vita, van de overkant. Iets j
ger, dol op Laura. Ze spélen echt samen,
is bijzonder voor Laura. Vita legt uit en
voor en zo zien we onze Laura nu met
pop in de arm, een pop die ze een flesje g
en in de poppewagen legt. Onze Laura
poppemoedertje. Onze Laura die fantasie!
nooit begreep.
Het doet me goed, want omdat Laura
ders is, heeft ze in de buurt weinig et
vriendinnetjes. Haar school is ver weg qn
komen er ook weinig klasgenootjes - pol
tiële vriendinnetjes - thuis. Terwijl ze ei
graag bij wil horen. In dat opzicht wijkt L:
in niets af van andere kinderen.
ij zijn gelukkig met Laura. Trots ook.
is een bijzonder kind.
(Dit is het laatste deel van de artikel
reeks 'Laura. Leven met een gehandic
kind').
Vorige afleveringen van deze serie werl
gepubliceerd op: 11, 13, 14, 15, 16 en
allebei huilen. Ik in de stress, met spijt, Laura
zoekend naar troost. Heel verwarrend. Niet
kunnen uitleggen dat je het soms ook niet
meer weet. Ik kan achteraf alleen maar zeg
gen dat ik me zo vreselijk onmachtig voelde.
Die tijd is voorbij, gelukkig. Het is over.
Het gaat nu heel goed thuis. We krijgen veel
hulp. Professionele hulp ook, nu Laura of
ficieel geestelijk gehandicapt is verklaard. Als
we niet uitkijken komen we er in om. We
hebben het afgeremd om niet te veel vreem
den over de vloer te krijgen. Maar met de
hulp die we hebben zijn we blij. Met onze
vaste oppas (voor de kinderen: 'de lieve me
vrouw'). Ze komt al jaren twee keer in de
De serie 'Laura' die deze krant
afgelopen week publiceerde, heeft
tot een groot aantal reacties van
lezers geleid. Naar aanleiding
daarvan is besloten de artikelen te
bundelen. Deze overdruk is vanaf
vrijdag 24 maart voor 5 te koop
bij onze kantoren in Haarlem: Oude
Weg 12-14, Nieuwe Groenmarkt 51
en Tempellerstraat 67; IJmuiden:
Marktplein 1; Leiden:
Rooseveltstraat82.
De bundel kan ook besteld worden
door 7,50 (incl. administratie- en
verzendkosten) over te maken op
gironummer 27 31 07 ten name
van Dagbladuitgeverij Damiate
Haarlem, onder vermelding van
'Bundel serie Laura'.
PvdA-burgemeester S. Patijn. archieffoto
CDA-Europarlementariër Maij-Weggen
vergeleek Frits Bolkestein met F. Dewinter
van het extreemrechtse Vlaams Blok. Haar
collega A. Oostlander legde een link tussen
brandbommen die door de ruiten vliegen
en de populistische manier waarop de
WD-leider in de verkiezingscampagne het
vreemdelingenvraagstuk aan de orde stel
de. PvdA-Europolitica D'Ancona verweet
Bolkestein gisteren dat hij zich racistisch
uitlaat om stemmen te winnen. Haar par
tijgenoot S. Patijn, burgemeester van Am
sterdam, neemt daar hartgrondig afstand
De meest recente commotie is ontstaan
omdat de liberalen vinden dat toegelaten
asielzoekers over het hele land moeten wor
den verspreid om concentratie in de grote
steden tegen te gaan. Volgens Bolkestein
zou Patijn hebben gezegd dat de hoofdstad
over vijftien jaar voor de helft uit allochto
nen bestaat.
Patijn geeft dat toe ,,maar ik heb dat cijfer
te lichtvaardig gebruikt. Kinderen van al
lochtonen, die hier zijn geboren, die vol
strekt zijn ingeburgerd, worden in die sta
tistieken meegenomen. Als je dan zegt: De
helft van Amsterdam bestaat straks uit al
lochtonen, tel je dus ook die 70-jarige Turk
se man mee die dertig jaar bij de Spoorwe
gen heeft gewerkt en Amsterdammer is ge
worden. En al die jongetjes op hun fietsjes
bij de scholen, op de voetbalvelden die ge
woon uit Amsterdam komen, maar Turkse
ouders hebben. Vorige week was ik op een
feest ter afsluiting van de Ramadan en raak
te ik in gesprek met een Marokkaans meis
je. Ze is vierdejaars studente biologie.
Spreekt plat Amsterdams, maar doet in de
statistieken mee als allochtoon. Dietcijfers
vertekenen de werkelijkheid."
Bolkestein vertekent die werkelijkheid dus
ook.
,,Ik verwijt Bolkestein niets, hij heeft een
paar jaar geleden een thema ter sprake ge
bracht dat zeer leeft onder de bevolking,
maar in de politiek niet aan de orde werd
gesteld. Ik ken Bolkestein goed. Hij stelt
dingen scherp aan de orde. Dan treden ver-
grovingen op, kunnen er effecten ontstaan
die je niet meer in de hand hebt. Daar moet
je dus wel mee oppassen."
Bolkestein wil het toelatingsbeleid voor
asielzoekers verder aanscherpen en hen die
mogen blijven, spreiden over het land en
niet concentreren in de steden waar ze geen
kans op werk hebben.
„Jaar in jaar uit, al eeuwen, vertrekken er
mensen uit Amsterdam en komen er nieu
we inwoners bij. Uit Friesland, Hongarije,
Brabant, Turkije, Suriname... En dat blijft zo
doorgaan. Niet alleen hier, maarin alle lan
den van Europa. Dat heeft altijd al moeilijk
heden opgeleverd, de moeilijkheden van el
ke grote stad, maar ook vitaliteit. Neem de
Verenigde Staten: van het begin af aan een
smeltkroes van culturen. Ik ontken de pro
blemen van de grote stad niet. Maar dat zijn
geen specifieke allochtonenproblemen. Het
gaat over drugs, junkies, jeugdbendes. Dan
moet je dus maatregelen nemen op het ge
bied van werk, scholing, inburgering, huis
vesting."
Kunt u clat ook uitleggen aan de mensen in
de oucle wijken? Want daar wordt vast ge
zegd dat die problemen te maken hebben
met het grote aantal buitenlanders.
„Daar is een samenhoping van problemen.
Lage inkomens, mensen wonen op een
kluitje bij elkaar, er zijn weinig speeltuinen.
Daar voeren we dus een grote-stedenbeleid
voor. En niet omdat we veel allochtonen
hebben, maar omdat er achterstanden zijn.
Waar haalt in Amsterdam extreemrechts de
meeste stemmen? In Osdorp, een witte,
wijk. Beeld en werkelijkheid liggen zo ver
uit elkaar. Vergelijk de samenleving eens
met een voetbalstadion: Daar wordt prach
tig gevoetbald. Door wie? Seedorf, Rijkaard,
Kanu, Reiziger, noem de allochtonen maar
op."
AMSTERDAM HARM HARKEMA
Proces moet leiden tot verbod op extreemrechtse partij
Justitie, zo lijkt het, heeft deze keer niets na
gelaten het proces naar haar hand te zetten.
Meer dan twee jaar lang is bewijs verza
meld tegen CP'86 als partij en tegen afzon
derlijke leden. Huiszoekingen in december
1993 leverden na het schonen van het
materiaal liefst 26 verhuisdozen vol stic
kers, tijdschriften, correspondentie en fol
ders op, waarmee moet worden bewezen
dat het hier om een partij gaat die de discri
minatiebepalingen in de wet overtreedt.
Kunnen discriminatie en het aanzetten tot
rassenhaat door de politieke partij CP'86
worden bewezen, dan volgt fase twee in de
strategie van Justitie: het vragen om een
verbod op CP'86. Daarvoor wordt een be
roep gedaan op artikel 140 van het Wetboek
van Strafrecht, waarin staat dat het straf
baar is lid te zijn van een criminele organi
satie.
De redenering is daarbij als volgt. Een par
tijorganisatie die als doel heeft het plegen
van strafbare feiten is een criminele organi
satie, en die kan krachtens artikel 140 wor
den verboden. In dat geval verdwijnt niet
alleen CP'86, maar riskeren de bestuurders
flinke gevangenisstraffen.
Er staat vanzelfsprekend veel op het spel.
Justitie heeft openlijk verklaard uit te zijn
op de volledige uitschakeling van.CP'86,
binnen ons democratische bestel de meest
agressieve extreemrechtse partij. De Am
sterdamse officier van justitie De Graaff
gaat dan ook niet voor minder dan een ver
bod. In eerdere gevallen had Justitie grote
moeite extreem-rechts veroordeeld te krij
gen. CD-leider Hans Janmaat bijvoorbeeld
ontsnapte in 1993 aan een réchtszaak toen
de rechter de dagvaarding nietig verklaarde.
Pas in tweede instantie was de rechter te
vreden met het werk van Justitie en kwam
het tot een zitting, die leidde tot boetes voor
Janmaat en een ander CD-kopstuk, Wil
Schuurman.
Als Justitie nu in haar opzet slaagt, zal dat
zeker worden opgevat als een overwinning
van de anti-racistische organisaties die al
jaren aandringen op harder justitieel optre
den tegen extreem-rechts. Het is ook een
m
li
lij'
;r
P
r
r
51
tA
e
CP'86 onderhoudt weer warme contacter|a'
met andere organisaties zoals het neo-naP'
zistische ANS, het Aktiefront Nationaal Sof1
cialisme.
De hoofdverdachten in het proces dat vol'0
gende week begint, zijn allen actief in hetj3'
kader van de partij. Ze kunnen worden ge-
rekend tot de oudere garde, behalve Hen^>,
Ruitenberg, die sinds ruim een jaar partij-'
voorzitter is. Ruitenberg kwam in de publ^,
citeit toen bleek dat hij als kaderlid van d^i
FNV ook actief was binnen extreem-rechtL
waarna de vakbond hem uit de eigen org^
nisatie werkte. |r
De andere gedagvaarden zijn al langer ac[-
tief in CP'86. Stuart Mordaunt is Haags g^e
meenteraadslid en hoofdbestuurslid. Möfo:
daunt is een oud-gediende binnen ex- «t
treem-rechts en is al een aantal keren ver]
oordeeld wegens het verspreiden van very
boden pamfletten. Willem Beaux, hoofdbf
stuurslid en voormalig lid van de Amster-!
damse gemeenteraad, heeft ook al een aar
tal veroordelingen achter de rug, onder aJ
dere voor het in voorraad hebben van dui^
zenden racistische pamfletten. Verder staR
Wim Wijngaarden terecht, ex-partijvoorzj;
ter, en voor zover bekend zonder veroordL
lingen. (l
De genoemde personen zijn volgens het i
openbaar ministerie representatief voor q
Vereniging CP'86 en de stichting tot Steuii
en Toezicht op CP'86. Aan de Amsterdarrj)
officier van justitie De Graaff de taak om
hard te maken dat vereniging en stichting
gezamenlijk een organisatie vormen die
oogmerk heeft het plegen van misdrijvenp
Bij CP'86 wordt intussen wel degelijk rek#
ning gehouden met een verbod. Tijdens P
een partijcongres in Lisse, vorig jaar, werf
al besloten tot de oprichting van een nietf
we vereniging onder de naam Nationale
Volks Partij (NVP). In deze vereniging en ji
het bestuur zitten precies dezelfde mense*
als in CP'86. j,
DEN HAAG MAURICE WILBRINKL
De frontale aanval van Justitie op de extreemrechtse partij CP'86 wordt een hardnekkige juridi
sche strijd met een hoge politieke lading. Drie zittingsdagen zijn gepland voor de Amsterdamse
rechtbank de eerste is dinsdag en Justitie gaat ervan uit dat extreem-rechts in Nederland de
grootste klap kan worden toegebracht in tientallen jaren: het verbod op een racistische partij.
Vorige maand werden enkele leden van CP'86 aangehouden bij een demonstratie in Rotterdam.
politiek signaal aan de rechts-extremisten
die weliswaar in individuele gevallen zijn
veroordeeld, maar wel al jarenlang in partij
verband het democratische systeem kon
den uitdagen.
CP'86 is klaar voor de krachtmeting. Aan
hangers van de partij hebben de afgelopen
tijd voor veel onrust gezorgd door in ver
schillende gemeenten demonstraties aan te
kondigen en in een aantal gevallen een ver
bod hierop te trotseren. CP'86 heeft de
laatste maanden ook gewerkt aan een eigen
ordedienst en startte bovendien een intimi
datiecampagne tegen leden van de anti-fas-
cisme beweging. Dé vraag is hoever de le
den zullen gaan als de Amsterdamse rech
ter Justitie in het gelijk stelt en het uiteinde
lijk komt tot een verbód.
Binnen CP'86, dat naar schatting ruim vier
honderd betalende leden heeft, lijkt mo
menteel sprake van twee stromingen. Een
groep merendeels jongeren onder leiding
van het Rotterdamse CP'86-gemeente-
raadslid Martijn Freling die zich openlijk uit
in racistische en soms neo-nazistische zin.
Daarnaast bestaat een vleugel onder aan
voering van de oudere garde in de partij die
zich, althans naar buiten toe, iets 'gematig
der' uit, voorzover deze kwalificatie in dit
milieu nog kan worden gebruikt.
archieffoto
De groep-Frelingbinnen CP'86 zal zich, zo
is de verwachting, niet laten tegenhouden
door een gerechtelijke uitspraak. Het gaat
hier om tientallen jongeren in de leeftijd
van 15 tot 25. jaar, van wie velen afkomstig
uit de Rotterdamse regio, die tijdens de
monstratieve bijeenkomsten jieo-nazisti-
sche symbolen hanteren en geweld niet uit
de weg gaan.
Deze CP'86-leden zullen na een eventueel
verbod op de partij zonder moeite bij een
andere extreemrechtse splinter onderdak
vinden. Zo is het Jongeren Front Nederland
enige jaren geleden een belangrijke leve
rancier geweest van jonge CP-leden. En
Laura, met haar via de Wet Voorzieningen Gehandicapten te leen gekregen fietsje. Achterop de
driewieler Vita, haar 'eigen' vriendinnetje.
