De Beukenhof: naar een ster met souplesse
Onder Ons' met de hele club op reis
Het Gesprek van de Dag
Niet veranderen hoor, Yulduz!
Black Booster
nog niet
overal 'in'
VIERDAG 4 MAART 1995
Leen doodgewo-
fezondagmiddag,
L 45 jaar geleden,
P^ten vier mannen
0|ndde tafel met
|t idee om met de
ehele familie een-
Lal in het jaar een
bgje weg te gaan,
een familie-uitje
organiseren. Om
jt doel te verwe-
2lfcilijken werd de
ireniging 'Onder
opgericht en in
I50 ging de familie
•ijzer, want over
pze echte Leidse
milie gaat het,
Kl ior de eerste keer
zamenlijk een
igje weg.
15 dereen ging mee.
ja's, oma's, kinde-
"fn, kleinkinderen
alles wat daar
ssen in. Het hele
be ar werd er voor
!ze vakantie -
int zo werd het
ggie uit door ie-
'.01 reen gezien - ge
aard. En in de
eede week van ju-
was het dan zo-
Dan ging de he-
familie daadwer-
lijk op pad. In-
jddels, 45 jaar la-
is dat ene dagje
u jegroeid tot een
z' p van drie dagen
lar 40 tot 45 men-
07 n bij meegaan. En
rer een ding zijn
H het allen eens.
aim Vie één keer mee
al at, gaat altijd
Onderonsje van de reisvereniging van de familie Keijzer. Zo te zien hebben ze wel zin in het jaarlijkse uitstapje.
eestal blijft het gezelschap in
ederland, maar de Keijzers
Dkken ook over de grens. Naar
ilgië en naar Duitsland. De va-
ntiegangers variëren in leef-
dvan 25 tot 73 jaar. „De leef-
d maakt helemaal niets uit.
dereen trekt gezellig met el-
lar op. Er er valt eigenlijk nooit
z£n wanklank. We gaan gewoon
»or de lol en de rest is van on-
ergeschikt belang."
envijl de hele club bij elkaar
zit, komen de verhalen van
voorafgaande jaren naar boven.
„Weet je nog, toen we in Duits
land dat ongelooflijke grote
vuurwerk afstaken?" Gelach
klinkt door de kamer. Het met
veel bombarie aangekondigde
spektakel bestond uit zegge en
schrijve één vuurpijl, daarna
werd een groot bord tevoor
schijn gehaald met de tekst
'EINDE VUURWERK'. Enige
honderden Duitsers zouden
zich in afwachting van het ver
toon hebben verzameld op het
plein. De Keijzertjes hadden de
grootste lol om hun verbaasde
blikken.
Het is maar één van de vele
grappen die tijdens de familie
uitjes zijn uitgehaald. Vaste prik
is dat er twee mensen worden
aangewezen die in de bus als
een soort obers de drankjes
moeten serveren. Elk jaar zijn ze
anders aangekleed. De ene keer
lopen ze er als kikvorsmannen
bij, terwijl ze het jaar daarop
weer vogelverschrikkers zijn.
Ieder jaar wordt er wel iets geks
beleefd. „Wat heb we die keer
gelachen met opa in de wildwa
terbaan. Hij en zijn vrouw wa
ren nog helemaal droog, tot ze
onder een brug door moesten.
Daar stonden wij met plastic
zakken met water, die lieten we
net vallen toen zij eronder door
kwamen. Zeiknat waren ze."
FOTO HENK BOUWMAN
En ieder jaar komen er anekdo
tes bij. Om het 45-jarig bestaan
van 'Ónder Ons' te vieren wordt
er weer een reisje gemaakt, met
alle vrienden en bekenden die
er in de loop der jaren bij zijn
gekomen. Ze zijn vastbesloten
om ook het gouden jubileum
vol te maken. „We gaan nog ja
ren door, daar is het veel te ge
zellig voor."
WENDY HUUBOOM
Theo Bakker
Altijd als te burgerlijk links la
ten liggen, het LVC. Maar nu
gaan de voetjes toch van trip
pel trappel over de Breestraat.
Ik ga er oor een oog hebben
voor Yulduz Usmanova. Wie,
wat? Yulduz Usmanova, zan
geres van Oezbeekse pop. De
vooraankondiging in deze
krant had vaders en moeders
Bakker lekker gemaakt. LD-ci-
taat: 'Zij laat oosterse en wes
terse dansstijlen moeiteloos
samensmelten. De zangeres is
stellig op weg naar wereld
faam.' Kunnen we zomaar
heen, voor een tientje. Je kunt
ook thuis blijven zitten, dan
gebeurt er inderdaad niks in
Leiden. Daarom het middelba
re lijf uit de luie stoel gehesen
en op naar het LVC, naar dat
relikwie van voorbije tijden,
dat wij mij betreft op één
avond met terugwerkende
kracht haar bestaansrecht zal
bewijzen.
Dat er een garberobe is, valt al
mee, dat in de rij wachtenden
nog meer bejaarden staan
eveneens. Veel geld te makken
hebben de jongeren niet, dus
je bent bij de bar lekker snel
aan de beurt. En je krijgt je
bier in een echt glas. Sjonge al
les zit mee, dit moet een goede
avond worden. Moeders wil
naar voren, ik niet. Beetje jong
ben ik nog om de schaamte al
voorbij te zijn. Stiekum, zo
langs het kantje, schuif ik ach
ter haar aan.
In mooie traditionele Oez
beekse kleding komt Yulduz
op. Kleurig, uitbundig, nergens
het vrouwelijke accentuerend
en daarom zo vrouwelijk. En
dan die ogen en de manier
waarop zij even bij het betre
den van het podium de wenk
brauwen optrekt. Het woord
'ondeugend' volstaat niet.
Boem, boem, tsjing, tsjing.
snerrp snerrp, zang, zang, in
ene spuiten Yulduz en haar
band weg. Swingen is er een te
westers woord voor, eerder
stampt de muziek, zweept zij
op, zorgt zij ervoor dat je in
een mum van tijd alleen nog
maar bestaat uit zintuigen, uit
hartslag, uit drang om te be
wegen. Maar dat doe ik niet. Ik
wil niet opgaan in mezelf, ik
wil horen en zien, alles van
Yulduz en haar muzikanten
opzuigen.
Ik heb niks tegen nachtegalen
of leeuwerikken, maar zelfs
een kruising van beiden kan
niet zingen als Yulduz. Hoog,
laag, zacht, hard, trillend, glij
dend, smachtend, huilend, bij
tend, gezegend zij de vrouw
met zo'n stem. Haar uitstra
ling is al even adembene
mend. Geraffineerde on
schuld, subtiel sensueel. Een
volwassen gezicht heeft ze dat
meisjesachtig lacht. Allemach
tig, daar staat wel iemand. Yul
duz is vrouw.
Moeders Bakker is ook vrouw
en wat voor een, dus onder
breekt ze mijn gemekker in de
pauze over hoe verkeerd het
Volkskrant-artikeltje over Yul
duz' CD was: 'Laten we nou
gewoon genieten van deze
avond.' Ze heeft gelijk, ze heeft
altijd gelijk. Maar ik ook, denk
ik als het licht in de zaal is ver
vangen door dat ene zingende
licht op het podium. Zo'n lum
mel van een recensent.
Wat is de kwestie? Voor islami
tische jongeren is Yulduz een
droomvrouw: rijk, eigenzinnig,
vrijdenkend, 31 en al twee keer
gescheiden, wat in haar cul
tuur buitengewoon is. Maar ze
zingt wèl traditionele volks
muziek, want zegt ze: 'Ik vind
dat de traditionele muziek be
houden moet blijven, maar
wel aan de tijd aangepast.'
Hoe heerlijk, dat ze niet erop
kickt een Oezbeekse Madonna
te worden. Maar wat schrijft
mannetje Volkskrant: 'Het
doet allemaal wat tuttig aan-
....brave muziek....voor een
doorbraak in het Westen lijkt
dat niet genoeg....haar stem
vraagt om een radicale presen
tatie, dan is zij binnen een
paar jaar een zangeres met
wereld faam.' Getekend: Peter
van Amstel.
De twee danseressen die Yul
duz flankeren, vindt hij tuttig,
met hun klederdracht en hun
sierlijke hand- en armbewe
gingen. Van Amstel wil die
twee serene vrouwen in Ma
donna- klederdracht, in gaten
kousen en puntbeha's, hijsen
en hen laten schokken met
hun onderlijf. Hij wil dat Yul
duz haar klasse aflegt, dat ook
zij zich op een groot bed zoge
naamd laat nemen door een
neger. Of dat ze het doet met
een vrouw, omdat dat tegen
woordig in de mode is. Heer,
verhoor Van Amstels gebed
niet. Dat niet alles op dit on
dermaanse door die Ameri
kaanse flutcultuur verloederd
raakt. Dat Yulduz geen wereld
ster wordt. Zij niet.
Toegift, toegift, nog een toe
gift, ho nu maar Yulduz, teveel
voor een tientje, spaar je ver
der maar, het was mooi zo, het
was meer dan mooi zo. Ga
maar lekker even bijkomen en
dan gezellig met je muziek-
vrienden jullie bus in. En be
vestig nog eens jullie afspraak
om bij elkaar te blijven. Dat
jullie niet bezwijken voor dol
lars en schone schijn. Kom je
nog eens terug naar Leiden,
naar het LVC? Niet verande
ren, hoor!
Persoonlijke
top-vijf van
Ruud van Dijk
De nu 31-jarige Ruud van
Dijk trad op 1 december
1994 in dienst van De Beu-
cenhof als general manager,
n de tien jaar dat hij nu
werkzaam is in de horeca
14 heeft hij snel carrière ge
maakt. Afkomstig van de
middelbare hotelschool be
gon hij onderaan de ladder
als chef de rang in de Rot
terdamse gelegenheid De
Castellane. Bij het tweester
ren restaurant Inter Scaldes
leerde hij alles over wijnen,
kennis die hem goed van
pas kwam bij het Haagse
Corona alwaar hij naast
chef-kok Robert Kranen
borg als sommelier fungeer
de en op welke periode hij
terugkijkt: „Als een bijzon
der aangename tijd waarin
we zeer gedreven bezig wa
ren en mooie dingen de
den." Vervolgens werkte hij
vijf jaar in Vreugd Rust
met chef-kok Henk Savel-
berg die binnenkort in
18 Voorburg de naam van dit
befaamde etablissement
verandert in Restaurant-
Hotel Savelberg.
Hoewel een druk bezet man
eet hij op gezette tijden bui
ten de deur, niet in het
minst omdat hij vindt dat je
op de hoogte moet blijven
van wat de concurrentie
doet. Een persoonlijke top
vijf van de beste eetgelegen-
heden in Nederland samen
stellen, beschouwt hij ener
zijds als een hachelijke on
derneming, maar bestem
pelt die anderzijds als een
uitdaging. Het kostte hem
in elk geval heel wat denk
werk om tot een definitieve
keuze te komen.
De top-vijf van Ruud van
Dijk:
1. De Bokkedoorns in Over-
veen
2. Seinpost in Scheveningen
3. L'Au berge in Weert
4. De Engel in Rotterdam
5. Vreugd Rustin Voor
burg
P.S
Om alle schijn van partijdig
heid te vermijden, laat Ruud
van Dijk in zijn top-vijf De
Beukenhof buiten beschou
wing.
Ze hebben kennelijk blind ver
trouwen in de smaakzintuigen
van Ruud van Dijk, de nieuwe
eigenaars van het prestigieuze
Oegstgeester restaurant De
Beukenhof. „Praat maar met
hem, hij weet van de hoed en
de rand", zegt Jan van der Klugt
die zelf buiten schot wenst te
blijven. Zijn partner in deze ho-
reca-onderneming, Eddie de
Kroes, is klaarblijkelijk een nóg
stillere vennoot want die hoor
of zie je al helemaal niet. Beide
heren zijn branche-vreemd. De
één doet in meubels, de ander
in vlees. Daarom schuift het
duo zonder dralen de man met
kennis van zaken naar de voor
grond.
Die gaat er op zijn beurt eens
goed voor zitten. Niet alleen is
hij nieuw in 'het Leidse' en wil
hij zichzelf derhalve graag profi
leren voor de buitenwacht,
maar bovendien heeft Ruud van
'Dijk heel wat te vertellen over
de koers die hij met De Beuken
hof wil gaan varen en waartoe
hij van zijn opdrachtgevers alle
ruimte heeft gekregen. Na drie
maanden van kijken, inventari
seren en vooral ook praten zijn
de eerste wijzigingen boven ko
men drijven. Het woord 'voor
zichtig' loopt daarbij als een ro
de draad door zijn betoog.
Schaduw
Dat is niet zo vreemd natuurlijk.
Want op de eeuwenoude boer
derij aan de Terweeweg, die
door een even omvangrijke als
schitterende tuin vrijwel volle
dig aan het oog van de buiten1
•wereld wordt ontrokken, rust
zwaar de schaduw van het ver
leden. De 'oude' Beukenhof
heeft in het wereldje van de
'haute cuisine' een naam op te
houden, waar het restaurant
anderzijds met zijn exclusiviteit
een.drempel heeft opgetrokken
die een moderne bedrijfsvoe
ring behoorlijk in de weg staat.
Bij elke stap vooruit - noodza
kelijk geworden om mee te
gaan met zijn tijd - moet Ruud
van Dijk daarom eerst drie keer
omkijken. Je kan je oude schoe
nen wel weggooien, maar dan
moet je toch eerst een paar
nieuwe hebben.
Wat hij doet is derhalve balan
ceren op twee gedachten. „Het
goede houden inderdaad, en
daarnaast De Beukenhof aan
passen aan de eisen van deze
tijd. Dus zonder het karakter
van de oude hoeve en zijn grote
naam op culinair gebied aan te
tasten, toch op zoek gaan naar
een warmere en gezelligere am
biance waar het voor een breder
publiek goed toeven is. Je be
grijpt dat zoiets stap voor stap
gerealiseerd moet worden, om
dat belangen gemakkelijk kun
nen botsen. We willen niemand
wegjagen, wel een groter aantal
mensen bereiken. Dat zal tijd
nodig hebben."
Wat de nieuwe man („Noem
me maar manager, want beter
dan directeur p^st dat bij de he
dendaagse bedrijfscultuur")
precies voor ogen staat met De
Beukenhof omschrijft hij nog
het liefst als: „Op zoek gaan
naar een ster met souplesse.
Maar we willen de filofosie naar
onze maatstaven invullen. Meer
op de klant gericht. Meer ser
vice verlenen, niet meer dat ri
gide. De mensen moeten zich
hier thuisvoelen, zonder na af
loop het idee te hebben dat ze
daarvoor ook de hoofdprijs
moeten betalen. Ze moeten
vooral ook terugkomen."
Details
Een paar maatregelen heeft
Ruud van Dijk alvast genomen.
Wat opvalt aan het interieur van
de rustieke herberg is dat het
wat stijve, klassieke wit plaats
heeft moeten maken voor een
zachte tint groen, iets tussen
mint- en zeegroen in. „Het is
een kwestie van accenten ver
leggen, het zijn details. Maar
het zijn, in de horeca en zeker
op dit niveau, de details die het
'm doen. Iets meer warmte, iets
meer licht, iets meer open.
Want ook de opstelling hebben
we wat aangepast."
Drastischer is hij te werk gegaan
waar het de prijzen betreft die
De Beukenhof - van oudsher
geafficheerd als exclusief en dus
duur - hanteerde. „Op vrijwel
alle onderdelen zijn we terugge
gaan in de prijs. Zonder, let wel,
dat dat ten koste is gegaan van
de kwaliteit. Gewoon een scher
pere verhouding gezocht, meer
van deze tijd waarin de marge's
in het bedrijfsleven nu eenmaal
kleiner zijn geworden. Zo heb
ben we nu een dagelijks wisse
lend lunchmenu voor vijftig gul
den bijvoorbeeld. Dat is com
pleet, hoor, dat kan ik garande
ren. En 's avonds een driegan
gen-diner voor bijvoorbeeld vij-
enzeventiggulden. Dat is toch
niet te duur, dacht ik. Uit eten
gaan moet een feest zijn waar
voor je, het zij nogmaals ge
zegd, aan het eind van de rit
niet de hoofdprijs moet betalen.
Of althans dat gevoel hebt."
Dezelfde lijn is dan ook doorge
trokken naar de wijnen, nor
maal gesproken dat wat een
Ruud van Dijk en een deel van zijn staf verzameld onder aan de trap in de h
avondje uit eten vaak duur
maakt, omdat een fles in een
restaurant van die klasse nog
wel eens een keer of vijf zes over
de kop gaat, zoals dat in vakter
men heet. „Toen ik hier begon
had De Beukenhof achttien ver
schillende wijnleveranciers en
wijn op voorraad van een zeer
grote waarde. De klant van nu is
echter zeer prijsbewust. Zoekt
het toch vooral in wijnen van
tussen de pakweg veertig en ne
gentig gulden. Ook hier hebben
we de accenten verlegd en heb
ben we nieuwe gebieden aange
boord. Mooie, betaalbare wij
nen uit landen als Australië,
Chili en Zuid-Afrika op de kaart
gezet. Nog slechts drie leveran
ciers behouden. Uiteraard heb
ben we nog een aantal klassieke
wijnen achter de hand. Daar
blijft altijd vraag naar."
Dienstjaren
In de personele sfeer is bij De
Beukenhof, op de roerganger na
dan, niet zo gek veel veranderd.
De staf telt achttien mensen en
met name in de keuken is er
sprake van een welhaast unieke
continuïteit. Chef-kok Koos van
Fulpen zwaait er sinds mensen-
heugnis de scepter, terwijl ook
zijn rechter- en linkerhand al
heel wat dienstjaren op hun
conduite-staat hebben staan.
„Een goed concept moet je niet
veranderen en wij hebben hier
een goed concept. Een mooie
combinatie van licht koken te
gen een achtergrond van de
klassieke school. Ik praat veel, ik
overleg graag met het personeel
en ik probeer de mensen warm
te maken voor die accent-ver-
leggingen. Het merendeel kent
het klappen van de zweep. De
Beukenhof is niet van gisteren,
dat scheelt."
Zelfs ziet hij zijn nieuwe job als
een enorme uitdaging. „Ik over
leg geregeld met de eigenaars
en verder moet ik het zelf waar
maken. De doelgroep van De
Beukenhof is breed, wat mij be
treft veel breder dan werd aan
genomen. We zijn nu bezig met
een nieuw logo, met mailing,
met evenementen. Met een per
soonlijke benadering ook, want
daar geloof ik heilig in. Zelfben
ik zo veel mogelijk tijdens lunch
en diner op de werkvloer aan
wezig. Je moet je gasten het
idee geven dat ze zichzelf kun
nen zijn in een prettige ambian-
Aureool
Merkt hij, tot slot, dat zijn wat
gewijzigde koers ook al tot re
sultaten heeft geleid? Bedacht
zaam, zoals in alles, kiest Ruud
van Dijk zijn woorden. „Op
donderdag, vrijdag en zaterdag
loopt het goed. Laat ik het zo
zeggen: het valt de vaste cliën-
tèle zeker op. En de reacties zijn
over het algemeen zeer positief.
Nu de mensen zien binnen te
krijgen die nog altijd denken dat
eten in De Beukenhof niet voor
hen is weggelegd, omdat dat
aureool van vroeger, dat super-
exclusieve, zo nadrukkelijk bo
ven de zaak hangt. Natuurlijk
zijn we exclusief. In onze ser
vice, in onze ambiance en in
ons eten. Maar we zijn niet on
bereikbaar en zeker ook niet
onbetaalbaar. De mensen moe
ten de smaak te pakken krijgen.
En dat kost nu eenmaal tijd.
Want we willen niets forceren."
AD VAN KAAM
'XTC-pillen zijn uit en de nieu
we pepdrank Black Booster is
in'. Vanaf deze week is dit legale
pepmiddel, dat er een beetje
uitziet als lichtgekleurde cola en
waarmee je 'door' kunt gaan,
overal in Nederland te koop. In
Leiden is het evenwel nog niet
zo ver. De meeste koffieshop
houders zijn nog niet op de
hoogte van het bestaan van het
nieuwe 'wondermiddel', laat
staan dat ze het verkopen.
In de nieuwe energiedrank zit
het natuurmiddel Guarana, een
Zuidamerikaanse plant welke
oppeppende stoffen bevat, en
een dosis dextrose beter bekend
als druivesuiker. Daarnaast be
vat Black Booster de maximale
hoeveelheid cafeïne die volgens
de warenwet is toegestaan, en
juist die combinatie is volgens
een aantal koffieshopmedewer
kers gevaarlijk, al denken de uit
vinders daar geheel anders over.
Een van de medewerkers van
koffie en theeschenkerij 'De
Eerste Kamer' reageert nogal
verbaasd als hij van deze nieu
we combinatie hoort. „Wij ken
nen het produkt nog niet, dus ik
weet niet zeker of we het ook
gaan verkopen. Maar Guarana
en cafeïne klinkt wel vrij heftig
hoor, dus ik denk niet dat we
het zo snel zullen doen."
Eigenaar Smal van koffieshop
'Twins' is eveneens niet bekend
met de nieuwe pepdrank, maar
als hij hoort wat er in zit gaan
zijn haren overeind staan. „Ik
heb jarenlang minimaal dertig
mokken koffie per dag gedron
ken, en ik was er dus gewoon
hartstikke verslaafd aan. Cafeï
ne is een geweldsverslaving, en
de combinatie met Guarana
maakt het volgens mij onwijs
gevaarlijk. Ja, je mag best zeg
gen dat de Leidse hashgoeroe
het allemaal maar niks vindt, al
die cafeïne. Kijk, Guarana op
zich is hartstikke goed spul. Op
Wall Street en op de Beurs van
Tokio gebruiken ze het al jaren,
en ik gebruik het zelf ook. Al
leen die cafeïne erbij vind ik ge
vaarlijk. Die nieuwe drank, waar
ik voor de rest nog niet van ge
hoord heb, ga ik in ieder toch
echt niet verkopen."
Iedereen kan met het drankje,
dat maandag 27 februari offi
cieel in de Amsterdamse disco
theek The iT werd gepresen
teerd, langer 'doorgaan'. Het
geeft nieuwe energie. Het spul
wordt al sinds 1 februari in de
hoofdstad met succes verkocht.
Nu de pepdrank overal in Ne
derland verkocht kan en zal
gaan worden, verwacht de dis
tributeur van Black Booster,
Marcello Reichmann, dat zijn
produkt de Nederlandse jeugd
zal veroveren.
