Op weg naar een duurzame provincie?
Braziliaanse nachtmerrie
Schrijvende Lezers
Het gat in de markt van de Christenzakenlieden
Beter met de bus naar Winkelhof of Alphen
Adoptiekinderen: wat doen
om problemen te voorkomer
DINSDAG 28 FEBRUAR11995
969
Indien u reageert op een
artikel in deze krant, wilt
u dan in uw ingezonden
brief de datum vermel
den waarop het betref
fende artikel werd gepu
bliceerd?
Brieven worden in het
algemeen in deze krant
ondertekend met naam
en woonplaats.
Plaatsing van ingezon
den brieven betekent niet
dat de redactie het eens
is met de inhoud ervan.
De redactie behoudt
zich het recht voor inge
zonden brieven in te kor
ten en plaatsing van brie
ven te weigeren.
Op 17 februari 1995 las ik in de krant;
'Christenzakenlieden zien gat in de markt'.
In dit artikel staat dat de zoon van EO-pre-
sentatior het antwoord allang heeft gevon
den. En dat mogen collega-zakenlieden we
ten. (Alzo geschreven in de krant van 17-02-
95.)
Als de heer Binnendijk het zo goed weet,
waarom geeft hij zijn kennis dan onbijbels
over aan de mede-zakenlieden. De BIJBEL
Door de gehele THORA-BIJBEL staat de
handelswereld in de geest van Kain, de
moordenaar van de beginnen. Zijn kinde
ren werden handelaars en oorlogmakers,
het middel om de economie in stand te
houden, heden duidelijk te zien voor ieder
een op de wereld. Jezus is gedood omdat
HIJ voor de voeten liep van Kains kinderen,
de leiders der wereld die alleen baat hebben
in veel winst en macht, heden nog. Wie niet
meedoet zal geen voet op de aarde kunnen
zetten zonder pijn en onderdrukking te
voelen van het handelssysteem dat eindigt
aan het kruis.
P.J. van Delft,
Oegstgeest.
(van redactiewege ingekort)
Bussen in de Leidse Breestraat. Een aantal lijnen door deze winkelstraat wordt geschrapt.
Naar aanleiding van een artikel
in uw krant over het niet meer
rijden van de lijnen 48 en 167
door de Breestraat het komend
najaar wil ik het volgende kwijt.
Ik meen al meermalen gelezen
en gehoord te hebben, dat er
door ondernemers van de Bree
straat geklaagd werd over de ve
le klanten die de Breestraat
links lieten liggen. Wat wil men
nu eigenlijk?
In plaats dat men blij is dat
zoveel potentiële klanten met
de bussen op de Breestraat af
gezet worden (bus 167 stopt bij
het stadhuis), gaat men bus 167
geheel buiten de stad om lei
den, richting station, zonder
enige 'binnenstadshalte' aan te
doen. Als ik als reiziger van bus
167 wil gaan winkelen in Lei
den, bedenk ik mij wel twee
maal om van het station naar
de Breestraat te lopen. En ik
niet alleen natuurlijk, met mij
reizigers uit Alphen, Woubrugge
en Hoogmade. (Wij moeten
toch niet allemaal op het station
zijn?!) Wij kunnen nu beter naar
de Winkelhof in Leiderdorp, of
naar de Alphense winkelcentra
gaan. Dit lijkt mij toch niet de
bedoeling van de middenstan
der in de Breestraat (en uiter
aard geldt dit ook voor andere
middenstanders in de binnen
stad). Als men nu nog via de
Hooigracht ging, had men nog
één binnenstadshalte. Mijns in
ziens heeft men dit plan erg
eenzijdig bekeken.
Conclusie: ik heb als passa
gier van bus 167 en potentiële
klant, natuurlijk niet in de eer
ste plaats te doen met de arme
middenstander uit Leiden,
maar denk wel te kunnen spre
ken namens vele passagiers van
deze buslijn over de toekomsti
ge slechte bereikbaarheid van
de binnenstad.
H. v.d. Putten,
Hoogmade.
Goed(e)bedoeld
Geachte meneer de wethouder,
Waarom reageren mensen
toch zo onverwacht anders op
uw uitspraken, ze zijn toch Goe-
debedoeld?! Neem nou laatst de
presentatie van de sportnota
'het spel met de knikkers', 'het
spel OM de knikkers' zou overi
gens een betere naam zijn. Het
'gymnastiekspel' gaat meer
knikkers kosten, de zaalhuur
gaat fors omhoog. In een on
langs afgenomen interview ver
dedigt u de zaalhuur-verhoging
en u stelt dat het geen ondraag
lijke last is voor de verenigingen
en leden. Want dat het leidt tot
contributieverhoging dat is ook
u duidelijk. Maar, ik citeer u let
terlijk: ,,We doen ook wat terug
voor de gymnastiekverenigin
gen. We denken aan de moge
lijkheid om voor de gymnastiek
een eigen kantine of bar te bou
wen in de directe omgeving van
de nieuwe sporthal, zodat ze
hun eigen barinkomsten heb
ben."
Stel je voor, je heet de Goede
en je woont in de Professoren-
wijk, je dochter van 13 jaar zit
één uur in de week op gymnas
tiek in de Oppenheimstraat.
Dochterlief vraagt aan pa: mag
ik vijf gulden, want ik wil met
mijn vriendinnen na de gymles
op de fiets naar de gymnastiek-
bar in de Stevenshof, even ge
zellig wat drinken. En wat zegt
pa??? Nou die pa is net zoals an
dere pa's: 'Vergeet 't maar.' Van
een gymnastiekvereniging is
ongeveer 70 procent van de le
den onder de 14 jaar. Stel nu,
dat de helft van die overige 30
procent allemaal naar de gym-
nastiek-bar aan dé andere kant
van Leiden gaat en 2 a 3 drank
jes drinkt, dat betekent voor de
grootste vereniging van Leiden:
80 x 5 gulden 400 gulden om
zet pet week, waarvoor 5 dagen
per week vrijwilligers in de weer
moeten zijn. En de extra barin
komsten? Omzet 400 gulden
minus de huur, minus inventa
ris, minus de inkoop, minus
gratis drankjes voor de vrijwilli
gers, minus etc. Hoeveel kom je
dan tekort??? Ach, het is Goede-
bedoeld, Beterbedoeld is mis
schien om de investering voor
een gymnastiek-bar niet te
doen en de zaalhuur-verhoging
ook niet. Heeft pa tenminste
geen dubbele kosten vanwege
de contributie-verhoging en
bar-uitgaven. Waarom reageren
mensen toch zo raar op uw uit
spraken???
TonZeilstra,
Leiden.
De Braziliaanse voetballertjes tijdens hun bezoek aan Rotterdam.
'Als ik die gozer zie, sla ik 'm op
zijn bek'. Gespierde taal van
VPRO-medewerker Jos de Put
ter in deze krant van 16 februa
ri.
'Die gozer', dat, ben ik, ver
slaggever van KRO's Brandpunt.
Waar gaat het om? De Putter
noemt mijn reportage 'de meest
erge vorm van effectbejag'.
Verder bezigt hij de term
'doortrapt', zou ik voetbalscout
Piet de Visser 'genaaid' hebben
en zou ik de werkelijkheid ge
weld hebben aangedaan door
andere krotten te laten zien dan
die waar Leonardo en Anselmo
wonen.
Ik moet hierop reageren,
want wie de bewuste uitzending
niet gezien heeft, zou wellicht
geneigd zijn deze lariekoek te
geloven. Hetgeen mijn naam en
die van Brandpunt ten onrechte
in diskrediet brengt.
Het is duidelijk dat De Putter
niet meer zo blij is met wat hij
heeft aangericht, want hij is de
gene die met zijn documentaire
'Solo, de wet van de favela'
Feijenoord op het spoor heeft
gebracht van de jonge talentjes
in Rio de Janeiro. Sindsdien
ontfermt hij zich als een vader
over 'zijn' jongens. Met die 'va
derlijke' blik heeft hij een repor
tage aanschouwd die, in tegen
stelling tot zijn eigen werkstuk,
puur journalistiek in elkaar
steekt.
Als de 12-jarige jongen Bruno
bij het afscheid nemen van zijn
buren zijn tranen droogt, filmen
wij dat terughoudend en van
grote afstand. Effectbejag? Kom
nou, dat is tocht een uiterst se
rene manier om een dergelijke
emotie in beeld te brengen.
Ik zou scout Piet de Visser
hebben 'genaaid' en hem heb
ben afgeschilderd als een kolo
niaal. Ook een opmerking die
meer zegt over de huidige ver
troebelde geestestoestand van
De Putter dan over de integriteit
van mijn reportage. De Visser
gedraagt zich in de reportage
zoals hij is: enthousiast, gedre
ven en bezeten van voetbal.
Juist om de andere, wat meer
beschouwende kant van De Vis
ser te tonen, heb ik hem heel
bewust uitgebreid aan het
woord gelaten over de sociale
kant van de zaak, de manier
waarop hij vindt dat Feijenoord
de jongens hier en in Brazilië
zou moeten begeleiden en over
zijn persoonlijke drijfveren. Als
dat iemand 'naaien' is?
Verder gebruikt De Putter het
woord 'doortrapt'. Hij doet dat
nadat hij het 'veelzeggend' heeft
genoemd dat in de reportage
een opname zit van krottenwij
ken. 'Heel andere krottenwijken
dan die waar Leonardo en An
selmo wonen', aldus De Putter.
Inderdaad veelzeggend. Over
De Putter wederom. Want op
geen enkele wijze wek ik in de
reportage de suggestie dat het
hier gaat om de wijken waa
beide jongens wonen. Het v
ren beelden die het decor sd
derden waarin Piet de Visser:
tief was. Algemene beelden
Rio de Janeiro dus.
De desillusie van Jos de Pul
over de gevolgen van zijn dot
mentaire kan ik me voorstelt:
Het is inderdaad pijnlijk vt
hem dat hij nu als gelauwerd
neast wordt geassocieerd n
het opportunisme van Feijt
oord dat zonder nadenken ji
getjes voor korte tijd met mo
beloften naar Nederland 1
komen. Maar het gaat wel h
ver om dan iemand die op jo
nalistieke wijze zijn werk d
daarvoor 'op zijn bek te wil!
slaan'. Bedenkelijk, kinderai
tig en zielig om op zo'n pl
vloerse manier de boodsch;
per van het nieuws verbaal
lijf te gaan.
Ik kan me dan ook niet a
de indruk onttrekken dat I
hele avontuur niet alleen vt
Braziliaanse jongens, mi
vooral voor documentaire-n
ker De Putter een nachtmer
is geworden. In dit licht bezi
krijgt de kop boven het arti
in deze krant ('Ze gaan met
droom aan de haal') een gehi
andere lading.
Dirkjan Roelevt
Amsterda
KRO's Brandpu
Een deel van Nederland is ge
troffen geweest door overvloe
dig rivierwater. De politiek had
verkeerde prioriteiten gesteld.
Daarmee zijn wij uiteindelijk
mede-verantwoordelijk. Het be
lang van politieke betrokken
heid wordt vaak onderschat.
Maar politici worden gekozen
door de burgers. Op welke
gronden? Voor korte termijn
welvaart? Wat is de grote lijn die
de politiek volgt? Is het bijvoor
beeld wenselijk dat Zuid-Hol
land sterk groeit wat betreft wo
ningen, bedrijven, mensen? Wat
wil de provincie met het Groene
Hart? Is een Bentwoud te ver
kiezen boven een Bentveld? Met
de Statenverkiezingen in maart
en de Waterschapsverkiezingen
in mei is het nuttig om de
boodschap van politici kritisch
te bekijken. Kiezen we voor (zo
genaamde) winnaars? Kiezen
we voor leefbaarheid en duur
zaamheid?
Politici, economen en lob
byisten uit het bedrijfsleven
spreken graag over de BV Ne
derland - alsof het hier slechts
om producenten gaat. Ze schet
sen zorgwekkende beelden en
dreigende cijfers met betrekking
tot woningnood, werkloosheid,
wegtrekkende bedrijven, of, op
grotere schaal, over 'Nederland
als het Jutland van Europa'.
Hun oplossing is: bouwen,
vooral méér woningen, méér
bedrijventerreinen. Ook Zuid-
Holland wil hiervoor kiezen. De
discussie over het Groene Hart
is losgebrand: vooral degenen
die er geld aan kunnen verdie
nen willen het Groene Hart in
stukjes opdelen. Het bedrijfsle
ven, dat vindt dat de natuur niet
zó zwaar mag wegen in de dis
cussie, zoekt een 'aantrekkelijk
woonmilieu' voor nieuwe be
drijvigheid/woningbouw: juist,
een plaatsje temidden van het
groen.
Momenteel wordt er met
honderdduizenden gestoeid als
het om woningbouw gaat. Tot
2005 zijn 850.000 nieuwe wo
ningen nodig, waarvan 500.000
tot 600.000 in de Randstad. Al
thans zo beweren sommige po
litici, woningbouwverenigingen
en de Nationale Woningraad.
Op de huidige 15 miljoen inwo
ners in Nederland zijn er 6,1
miljoen woningen, waarvan 70
procent eengezinswoningen.
Van de huishoudens bestaat 61
procent uit een of twee perso-
In de verstedelijkte Randstad is
de nabijheid van een gebied
dat, op de volle grond, de mens
van voedsel voorziet zowel ver
standig als interessant. Ook de
recreant kan er goed vertoeven:
in het plan zijn kanoroutes, rui
terpaden, schaatsroutes, skilou-
pes en vanzelfsprekend voet-,
en fietspaden geprojecteerd.
Mensen hechten zich aan een
landschap waar ze in opgroeien,
aldus de omgevingspsychologie.
Zouden de bedenkers van een
Bentwoud soms in een bosrijke
omgeving zijn opgegroeid? Wie
zal overwegen om op de Veluwe
sloten, meren en rietkragen aan
te leggen? Niemand toch? De
Leidse regio kenmerkt zich juist
door de bestaande fraaie afwis
seling van landschappen in de
vier windstreken. Bovendien zal
een Bentwoud in aanleg zeven
maal zo duur worden als een
Bentveld. Waarvoor gaat er ge
kozen worden bij de komende
verkiezingen van Provinciale
Staten en waterschappen? Voor
duurzaamheid, leefbaarheid
voor velen, voor mensen? Ne
derland is geen BV. Nederland
is een land met mensen met
emoties, zoekend naar geluk en
een redelijk plekje voor ieder
een onder de zon.
Mirjam Ates-Snijdewind,
Zoeterwoude.
ren en hun omgeving kan hel
pen zo goed mogelijk met even
tuele problemen om te gaan.
Voor de ouders is dit: een
kind met een vaak onbekende
geschiedenis in je gezin opne
men en proberen zo goed mo
gelijk af te stemmen op de aard
en geschiedenis van dit kind.
Voor de kinderen betekent
dit: allereerst verlies van de om
geving en de mensen bij wie je
bent geboren, wennen aan een
volledig nieuwe omgeving en
langzaam leren om weer ver
trouwen te krijgen in de wereld
om je heen.
Voor zowel ouders als kinde
ren geldt: we hebben samen iets
gemist en hoe kunnen we sa
men nog zoveel mogelijk inha
len van alles wat we teko
komen zijn. Ouders en kin
kunnen dan een band m
kaar krijgen, die de basi
zijn voor het latere levei
het kind, nl. 'je op je g
kunnen voelen bij een anc
intimiteit aan te gaan.
We hopen dat we met
brief zowel ouders als ge;
teerden recht doen, door r
zeggen: 'Adoptiekind vaat
bleemkind', maar: 'Wat ku
we doen om problemen z
mogelijk te voorkomen?'
T. Bc
R. Sc
Riagg Zuid-Holland N
Bentwoud of Bentveld?
nen. Twee miljoen van de ruim
zes miljoen huishoudens is 55
jaar of ouder. Vanwege vergrij
zing en woningverdunning zou
daarom meer gewerkt moeten
worden aan creatieve oplossin
gen in steden om woonruimtes
(ook financieel) aantrekkelijk te
maken voor 1 a 2 persoonshuis
houdens. Veel mensen wonen
te groot. Het Rijksbeleid dat ou
deren zo lang mogelijk zelfstan
dig moeten wonen heeft hier
ook invloed op. Uit het Woning
behoefte-onderzoek van CBS
(Staatcourant 31.1.95) bleek dat
het aantal woningzoekenden
tussen 1989 en 1993 gelijk is ge
bleven. ,,De stijging van de ja
ren tachtig heeft zich niet door
gezet." Ook een provincie kan
keuzes maken: meer nieuwe
(dure) woningen bouwen, of de
doorstroming in de binnenste
den bevorderen.
De provincie Zuid-Holland
wil haar imago oppoetsen met
mooi gesitueerde bedrijven en
woningen. ,,Dat trekt meer be
drijvigheid (van elders) aan." En
nieuwe mensen. Ook al is Zuid-
Holland de drukst bevolkte pro
vincie van Nederland (24 pro
cent van de bevolking). In de
Randstad behoort de woning
dichtheid per hectare nu al tot
de hoogste in de wereld. Boven
dien kent de Randstad de mees
te congestie op de wegen. In
Zuid-Holland heeft meer dan 1
op de 3 inwoners een motor
voertuig. Waar zullen al die
nieuwe bewoners in vredes
naam moeten rijden? De wegen
zullen niet 6-baans maar min
sten 8-baans moeten worden en
de straten in de steden...? Hoe
veel bedrijven en welvarende
bewoners zullen vervolgens ver
dwijnen omdat mobiliteit in de
Randstad onmogelijk is gewor
den? Dat laatste speelt al een
belangrijke rol bij bedrijven die
wegtrekken: het is hier te druk.
(Een andere reden is een betere
locatie: meer centraal in Neder
land of dichter bij de grenzen.)
Veel bedrijfs-, en kantoorpan,-
den staan leeg in de grote ste
den van Zuid-Holland.
Te weinig wordt stilgestaan
bij de betekenis van een land
schappelijk gebied voor de
mens. Mensen ontspannen zich
in de natuur, komen er op
adem. Vluchten er weg voor de
dagelijkse drukte. Zoeken er
vertroosting in moeilijke tijden.
Laten er hun fantasie los op het
wolkenspel. Worden onbekom
merd geïmponeerd door de
grootsheid van de natuur. Crea-
ARCHIEFFOTO BEN DE BRUYN
tieve, nieuwe ideeën ontstaan
vaak tijdens wandelingen of
fietstochten in de vrije natuur.
Kortom, voor de psychische ge
zondheid, de stressbestendig
heid van mensen en het beden
ken van innovatieve ideeën
speelt de natuur een belangrijke
rol. Maar dan praten we wel
over een redelijk groot gebied.
Niet over een park of groen
strook. En dat laatste schijnt
men met het Groene Hart meer
en meer voor ogen te hebben.
Een versnippering van het
Groene Hart betekent een in
perking van de emotionele be
levingswereld van de mens. De
weidsheid van het open veen-
weidelandschap roept in de
mens iets groots en ruims op,
waar hij in dit horizoninkrim-
pende verstedelijkte gebied juist
behoefte aan heeft. Een Bent
veld bij Zoetermeer, ontwikkeld
door het platform Bentveld,
past dan ook veel beter in het
hierboven genoemde open ge
bied dan een Bentwoud. Onder
zoek heeft aangetoond dat in
deze omgeving nimmer een
woud heeft gestaan. In een
Bentveld zou de huidige agrari
sche functie kunnen blijven
voortbestaan. De produktiefac-
toren zijn er goed beheersbaar.
Hierbij willen we reageren op
het artikel over adoptiekinde
ren, dat vrijdag 10 februari jl. in
uw krant stond.
Zoals reeds met de redactrice
M. Wesseling was overeengeko
men, konden we ons vinden in
de inhoud van het verhaal. On
ze schrik betrof echter de aan
hef van het artikel: 'Adoptiekind
vaak probleemkind'. Naar onze
mening staat dit volledig in te
genspraak met de aard en doel
van het interview: nl. meer be
grip proberen te krijgen voor de
specifieke situatie van adoptie
gezinnen, adoptieouders en ge-
adopteerden zelf.
Onze ervaring is dat meer be
grip van het specifieke van de
adoptiesituatie ouders, kinde-
Ifuiinrélil
