'Mensen die geen fusie willen staan buiten realiteit
De bezemwagen van het wielerpeloton
nr
Sport
chterlijn
ZATERDAG 18 FEBRUAR11995
LZ staat nog steeds niet te trappelen om met De Zijl samen te gaan
Met budget van ruim drie ton een jaar lang tussen de grote ploegen
[door: Gert-Jan Onvlee
genoemd. Ik bedoel maar, het
gaat best samen."
Van Berkel vindt de noodzaak
voor een fusie groot. „Eén en
één is bij een fusie nooit twee.
Maar laat het anderhalf zijn,
dan ben ik al dik tevreden. Met
het zwemmen gaat het bij beide
clubs niet goed en wat betreft
het polo zouden de clubs elkaar
uitstekend aanvullen.." Jeroen
Barning, zwemtrainer van De
Zijl, heeft zich al eerder positief
over een samensmelting uitge
sproken.
Joop Siera van LZ loopt aan
merkelijk minder hard van sta
pel. „Omdat we eerlijk gezegd
niet staan te trappelen. Maar we
zijn natuurlijk ook niet gek. Ooit
zal die fusie er wel eens komen,
ik sluit niets uit. We laten alles
maar op ons afkomen. We zijn
geen vrienden, dat zal duidelijk
zijn, en voor een fusie heb je
toch twee partners nodig. Toen
tertijd was een fusie tussen
Sleutelstad en LZC vanzelfspre
kend. Er waren nauwelijks cul
tuurverschillen. Tussen De Zijl
en LZ is dat wel degelijk het ge
val." Haat en nijd dus. Siera:
„Dat zeker niet, noem het ge
zonde rivaliteit tussen de clubs.
En dat mag."
Het is geen geheim dat er bij
LZ weinigen zullen juichen als
Siera met zijn bestuur mogelijk
met fusiebesprekingen gaat be
ginnen. Siera zal geen emotio
nele toestanden willen hebben
in zijn club. Hij zal als voorzitter
moeten luisteren naar zijn ka
derleden. En deze wat oudere,
van Sleutelstad en LZC afkom
stige mensen moeten niets van
De Zijl hebben. Siera is evenwel
niet blind voor de voordelen,
die een fusie met zich mee
brengt. „Financieel scheel'aaI
nogal wat en sportief ga
ook op vooruit." ns
Ronselpraktijken En
Een paar jaar geleden ha eUl
de zwemmers van beide
een samenwerkingsver! l0[
Toen George Sieverdingzi
trede deed als zwemtrainei
den de messen weer ges!
LZ beschuldigde Sieverdin
ronselpraktijken en de
menlijke trainingsactivii
werden prompt gestaakt 17
seizoen trainen de clubs V
samen op vrijdag in Katwi j
de nationale zwemcomp !1®'
staat LZ op de onderste p
degradatie is vrijwel niet *a
vermijden, en de Zijl hang 01
een twaafde plaats tegen d
de streep aan.
an
Wim Siera, broer van Jcx
momenteel interim-coach
de LZ-poloploeg, is duii
voor een samengaan me
Zijl. „Het zal op de ledenv I,
dering komende maandaj K
weer ter sprake komen,
zwemmen zit bij ons op B'
dieptepunt. LZ mist sen
die De Zijl heeft en De Zijl
meisjes die wij hebben, f '8
het benutten van badwatt n
zie soms acht dames van D w
in het water liggen voor eei
lotraining. Een uurtje bad\ n(
kost 150 gulden, tel uit je v
Natuurlijk weet ik dat ik t
schenen schop, als ik zeg d 'u
samen moeten met De Z
weet ook dat de ouderen l
er problemen mee zouden L
ben, maar mensen die gee v
sie willen, staan buiten de i
teit." J
or
ANTIBES COVERT VAN VEEN
GPD-VERSLAGGEVER
'Hé Michel, hoe is het met u?
Alles goed met uw vriendin?
Goh man, wat heb je een dikke
poten...' Weerzien op een bou
levard in het zuiden van Frank
rijk. Ze kennen hem nog. En hij
is al lang blij met elke vorm van
belangstelling. „Zolang ze maar
niet over de poten van m'n
vriendin beginnen.
Het peloton zit vol fijnbesnaar
de rouleurtjes. Identieke zuider-
Iijke typetjes, verscholen achter
reflecterend UV-filter. En dan is
er ineens Michel Zanoli: onte
genzeglijk behorend tot het
Germaanse ras, fors en met de
lange blonde manen van een
Nederlandse leeuw. Vers zweet,
nieuw shirt en weer vrijgegeven
voor de wielerjungle. Want: „Ik
ben rustiger geworden."
Struis boegbeeld van een
ploeg kansarmen. „Redden ze
het bij mij niet, dan kunnen ze
het overal vergeten," zou de
Belgische sportbestuurder Willy
Vandereecken later zeggen. As-
fta als de 'humpy dumpy' van
het peloton, als het vangnet van
de vogelvrijverklaarden.
Michel Zanoli was pas 25,
toen hij in het zwarte gat viel.
Uitgekotst door het Amerikaan
se Motorola na een affaire met
ploeggenoot Davis Phinney, een
scheiding van vrouw en kind:
genoeg om zelfs een krachtpat
ser te doen wankelen. „Het was
geen kwestie van onstabiliteit,
maar van onrecht. Daar heb ik
nooit tegen gekund. Zoals ik
ook m'n hele leven al allergisch
geweest ben voor elke vorm van
autoriteit. Ik ben in een afgrond
geflikkerd," laat hij zich beel
dend uit over de helse afgelo
pen anderhalf jaar, „en ik ben
blij dat ze me nu helpen weer
op te klauteren."
Vleeshouwer
„Is het zo erg met u, dat u bij
mij moet aankloppen, Michel?"
had Vandereecken, een vlees
houwer in het groot, gereageerd
toen deze telefonisch door Za
noli werd benaderd. „U kunt
toch wel beter krijgen dan dit?"
Toen het antwoord ontkennend
was, was de deal snel gemaakt.
Willy Vandereecken, vorig jaar
nog ploegleider van Trident,
was al weer nieuwe plannen
aan het smeden en kon een
sprinter van het niveau Zanoli
(14 profzeges waaronder een rit
in de Vuelta van *91) wel gebrui
ken.
„Ik heb ze gehad die tien keer
erger waren dan Zanoli," be
weert de sportbestuurder. „Ja
nus Kuum twee jaar geleden,
Andreas Kappes vorig seizoen
nog: die staan toch bekend als
lastige jongens. Maar ik kan met
ze omgaan, zie hoe ze terecht
zijn gekomen. Bij grotere ploe
gen. Als fk ze niet in het juiste
spoor kan helpen, kan niemand
dat. Ik ben gek van dit vak. Elke
De wielerploeg Asfra, een vangnet van vogelvrijverklaarden.
dag zit ik een uur tegen Zanoli
aan te lullen. Kom daar bij Post
of Priem maar eeris om. Die
maken daar geen tijd voor.
Maar renners presteren alleen
maar goed als het tussen de
oren goed zit. En daar werk ik
hard aan. Dat gaat me lilleken
ook. Zanoli is een echte crack,
een klasbak. Over wat er ge
beurd is, praat ik niet meer. Er
gaat een spons over het verle
den."
Zelfoverwinning
Ook Michel Zanoli zelf richt de
blik strak vooruit. Z'n doel is
simpel en gelijk aan dat van de
andere negen renners uit de As-
fra-formatie: zo snel mogelijk
weg zien te komen naar een
grotere ploeg. „Door te winnen,
ik wil eerst weer een keer als
eerste over de streep rijden. En
geen affaires en conflicten
meer, alsjeblieft. In Bessèges
hinderde Michel Comelisse me
nog in de massasprint. Twee
jaar geleden zou ik van me heb
ben afgeslagen. Nu ben ik alleen
maar even rechtop gaan zitten
en trok ik 'm gewoon even, hup,
zo aan z'n shirt terug. Een aar
dige zelfoverwinning, vind ik.
Je zou, door zijn 'verleden'
haast vergeten dat Michel Za
noli pas 27 is. De wielerwereld
ligt nog steeds voor hem open,
al begint hij weer van onderaf
aan. De As ff a-coureurs weten
waaraan ze toe zijn: stuk voor
stuk verdienen ze het mini
mum-salaris - 27.250 gulden
netto - stuk voor stuk mogen ze
vertrekken als er een betere
aanbieding komt. Want ze we
ten: eigenlijk is het overal beter
dan bij Asffa.
Minimumlijders
Vandereecken komt daar eerlijk
vooruit. Het lijkt zelfs alsof hij
ermee koketteert. Het altijd be
zige ploegbaasje: „Het is voor
mij een genoegdoening, als ik
een jongen zo ver heb gebracht,
dat hij bij een grotere ploeg on
derdak komt. Dat is eigenlijk
ook mijn functie, vind ik. We
zijn een ploeg van minimumlij
ders, dat mag u gerust zeggen.
Daar schaam ik me niet voor.
Ons budget? Ongeveer 330.000
gulden meneer. Dat is toch wel
het minste waarmee u kunt
gaan rijden. Maar we hebben
alles: een materiaalbus, een
koersauto, een cabriolet. Al dat
rijdend materieel heb ik trou
wens uit eigen zak betaald, toen
meer sponsoring uitbleef. Ik
heb er van mezelf twee miljoen
vierhonderdduizend frank inzit
ten (120.000 gulden, red). Deftig
jaar lang heb ik dag en nacht
gewerkt in het vlees. Nu heb ik
de occasie om m'n hobby opti
maal te benutten en nu doe ik
dat ook. Het kan me niks sche
len, wat anderen ervan denken.
Maar pas op hè. Overal is res
pect voor deze aanpak."
ASFRA staat voor ASsez,
FRAns, de vader van Ronny, een
van de tien renners die de ploeg
telt. Frans Assez handelt in fiet
sen en kleding, maar merkwaar
dig genoeg rijdt de Asfra-ploeg
niet op en in zijn materiaal.
Vandereecken: „Dat is curieus
ja, maar we rijden niet met zijn
gerief. Tien dagen voordat
Frans Assez afkwam, hadden we
een contract met een andere
materiaal-sponsor afgesloten.
Maar de drie miljoen frank die
Assez in de ploeg stopte, was
voor mij wel reden om onder
zijn naam te gaan rijden."
Meedoen aan de Ronde van
de Middellandse zee, kostte
Vandereecken alleen al 350.000
francs, ongeveer zeventienen-
eenhalve mille „En dan zijn de
mechaniekers en soigneurs nog
onbezoldigd mee op reis. Ik heb
hier veel voor over, omdat ik wil
dat wij straks goed voorbereid
aan de koersen in België kun
nen beginnen. Dat verdienen de
coureurs. Men gaat nog van ons
horen."
Van de Nederlanders in de
ploeg met name. Ze vormen het
halve bestand. „De mentaliteit
in uw land spreekt me aan. Er is
meer inzet, en er loopt in Ne
derland talent zat. Ik zou graag
een Nederlandse ploeg hebben.
Er zijn er ook bij u genoeg die
op straat zijn komen te staan,
en toch toch de 'klas' en de goe
de mentaliteit hebben. Ze we
ten nu: wie bij mij wegvalt, die
komt nooit meer aan de bak. En
van zogenaamde lastige jon
gens, daar lig ik niet wakker
van, daar werk ik graag mee.
Met een lam kun je geen koer
sen doen."
FOTO CPD
W ereldkampioenen
Het kan raar lopen. Nederland
bracht ooit vier junioren we
reldkampioenen op de weg
voort, drie ervan rijden nu voor
hun laatste kans en voor het mi
nimumloon bij Asfra. Michel
Zanoli (Casablanca '86), de door
Raas gedumpte Tom Cordes
(Beuvron en Auge '84) en de
Limburger Raymond Meijs
(Stuttgart '85). Theo Akkermans
(Vandereecken: 'Goud is die
jongen voor de ploeg waard') en
neo-prof John van Cadsand
('Een natuurtalent') complete
ren de Nederlandse inbreng.
Raymond Meijs (26) leerde
ooit voor fietsenmaker, totdat
bleek dat hij op de geacciden
teerde parkoersen in Limburg,
Duitsland en België aardig uit
de voeten kon. Zo won hij als
amateur de Hel van het Mergel
land en het bergklassement van
de Niedersaksen Rundfahrt. Tu
lip (José de Cauwer) plukte hem
eind seizoen '91 weg. Maar
Meijs loste de belofte nooit in.
Een koers in Sint Niklaas, vorig
jaar in het Trident-shirt, bete
kende zijn enige profzege. In
oktober trouwt hij en hij reali
seert zich nu dat hij niet altijd in
de marge van het proffietsen
kan bezig blijven. „Als ik nu niet
kort rij in een aantal klassiekers,
dan stop ik ermee. Dan ben ik
mislukt als professional."
Maar voor de totale misluk
king daar is, is er nog de Asfra-
ploeg: de laatste hoop op een
gunstige wending.
Voor de Centrale Or
ganisatie van Voet
balscheidsrechters
(COVC) vormen 'Toenemende
agressie en gewelddadigheden'
de aanleiding om de KNVB voor
te stellen het amateurvoetbal in
maart een keer een weekeinde
stil te leggen. Ik kan me heel
goed voorstellen dat de COVS
dit een passende wijze vindt om
alle betrokkenen (spelers, trai
ners, bestuurders, toeschou
wers, noem maar op) duidelijk
te maken dat het zo echt niet
langer kan. Datje op deze ma
nier over tien jaar inderdaad
geen scheidsrechters en geen
normaal spelletje meer over
hebt.
Nederland telt nu nog 10.000
voetbalscheidsrechters. Won
derbaarlijk veel, als u het mij
vraagt. Natuurlijk, ook ik weet
dat dat er zes jaar geleden nog
17.000 waren. Per jaar vallen er
dus een dikke duizend af en dat
aantal ligt in de praktijk nog een
stuk hoger, omdat er elk seizoen
immers ook nog eens nieuw op
geleide arbiters bijkomen (een
gegeven dat mij overigens ook
verrast, maar dit terzijde).
Goed: de schrikbarende terug
gang is derhalve ook mij geheel
duidelijk. Desondanks blijft
mijn verbazing over dat hoge
aantal van 10.000 bestaan. Want
ik kan er echt met mijn eigen
hoofd niet bij waarom welden
kende mensen tegenwoordig
nog met een fluit en een al dan
niet zwart pak naar het voetbal
veld trekken.
Vroeger lag dat iets anders.
Toen begreep ik dat beter. Het
zou ook gek zijn als dat niet zo
was. Per slot van rekening heb
ik zelf indertijd (dat moet in
1976 zijn geweest) nog zo'n cur
sus voetbalscheidsrechter ge
volgd. M'n actieve carrière telde
vervolgens exact twee wedstrij
den. Na de topper tussen Lisser
Boys 17 en Quick Boys 18 (de
nummers onder voorbehoud)
hield ik het voor gezien. Het
weekend werd voor een zelf nog
voetballende sportschrijver wat
al te druk. Daarbij vertoefde ik
op dat moment op een niveau
waarop de 'lange lel' naar voren
het hoogste goed was. En ik kan
u verzekeren dat dat een spelty
pe is waar als scheidsrechter
niet tegen aan te werken is. Het
spelletje 'ren-je-rot' moet wel
haast door een scheidsrechter
uit de lagere regionen zijn uit
gevonden.
Maar goed, terug naar het he
den. En naar de mannen en
vrouwen die tegenwoordig nog
wel durven te fluiten. Durven,
inderdaad, want daar komt het
toch zo'n beetje op neer. De
agressie op en rond de voetbal
velden is de diverse spuigaten al
lang uitgelopen. De scheids
rechter die vijf keer is uitge
maakt voor 'malloot', zeven
maal te horen heeft gekregen
dat hij de vergelijking met een
'blinde vink' kan doorstaan, drie
verschrikkelijke ziektes naar z'n
ter Michael van Praag stelde
half december al dat een int
land van het Nederlands elft
op 22 februari 'voor Ajax on
spreekbaar' was. Jos Staatse
voorzitter van de prof-sectie
de KNVB, liet vervolgens we
dat Van Praag 'te vroeg booi
was geworden. Er was nog n
aan de hand volgens Staatse
De Portugese en Nederlands
voetbalbonden hadden slee
een 'voorlopigakkoord' gesl
Natuurlijk wist Staatsen toer,
dat er op die 22e februari get
nationaal bekervoetbal zou
worden gespeeld. Die interla
moest er door worden gedut
de KNVB had nog wat partij
in te halen. Het door 'Zeist';
gegane televisie-contract vo
ziet immers in een boete vai
éénkommazeven miljoen gi
den per niet gespeelde wed
strijd. En da's een hoop geld
Kortom: waarom denken aa
belangen van clubs als Feye-
noord en Ajax, als het eigen
stuurlijke hachje in het gedii
is?
Natuurlijk zal Staatsen deze
riode volop benutten om du
lijk te maken hoe boos hij is
hoe fout het volgende weekt
vallig vijf dagen in een Griek
trainingskamp vertoevende
Ajax. De nu al schuldig bevo
den spelers die weigeren kul
nen een nietszeggende (wal
geen wedstrijden in die peril
schorsing van zeven dagen t
gemoet zien. En club en bes!
(ze worden door het sectie-b
stuur als mede-schuldigen g
zien) een zitting van de tuchi
commissie. Staatsen zal den
dat hij niet anders kan.
Gewoon toegeven dat je een
verkeerde beslissing hebt ge
men door een volstrekt nutt
ze oefeninterland te plannei
zal wel niet in zijn hoofd opl
men.
i
Stel, je voegt de poloërs van De Zijl en LZ bij elkaar en je
hebt een ploeg die in de hoofdklasse potten kan breken.
Stel, je brengt de zwemmers van de twee Leidse clubs sa
men en je krijgt een team dat zich moeiteloos kan hand
haven in de nationale competitie. Bovendién bespaart
een fusie geld, veel geld. Simpele conclusie: De Zijl/LGB
en LZ'1886 moeten fuseren.
Was het maar zo simpel. Jaren
lang wordt er gefluisterd over
een fusie in en rondom de Leid
se zwembaden, maar het komt
er maar niet van. Als het aan De
Zijl ligt, wordt het huwelijk
morgen nog gesloten. In de
Kooi zien ze louter voordelen,
sportief en financieel.
Maar voor een goed huwelijk
heb je twee willige partners no
dig. LZ staat niet te trappelen
om in het bootje te stappen. Bij
die club lopen er nog veel men
sen rond die water zien bran
den als de naam van De Zijl
wordt uitgesproken.
Toch is LZ-voorzitter Joop
Siera best bereid tot een ge
sprek. Tenminste, als hem dat
door Zijl-bestuurders wordt ge
vraagd. „En dat", zegt de prae-
ses, „is momenteel niet aan de
orde. We horen de laatste tijd
weer veel geruchten. Dat de Zijl
best bereid is tot een fusie.
Maar dat is tevens onze klacht.
We horen nooit eens serieuze
geluiden."
Eerste stap
„Zegt Siera dat werkelijk?", is
Bert Zaagman, polovoorzitter
bij De Zijl, verbaasd, „dan ga ik
gelijk actie ondernemen. Wij
zijn altijd bereid om met LZ te
praten. Maar ik had het idee dat
er van hun kant geen bereid
heid bestond om te praten.
Want ik kom nogal wat mensen
tegen van LZ. De een Is voor, de
andere is weer tegen een fusie.
Ik voel me daar niet te groot
voor om de eerste stap te ne-
Zaagman droomt van één
sterke Leidse poloploeg: „Het
gaat nu goed met LZ in de eer
ste klasse. Ze worden weer
kampioen. Maar wat dan? Er
vertrekken een paar spelers en
dan wordt het weer vechten te
gen de bierkaai. Wat mij betreft
komt die fusie er. En ik weet ze
ker dat de meeste poloërs dat
willen. En als ze het niet willen,
dan moeten ze maar opstap
pen. Dat mag een fusie nooit in
de weg staan. Ik ga onze voor
zitter (Rob van Berkel, red) di
rect bellen."
Rob van Berkel is tien maan
den algemeen voorzitter van De
Zijl. Ook de inwoner van Kou
dekerk staat positief tegenover
een de fusie. „Bij ons is er be
reidheid tot onderhandelen. Wij
willen wel praten." Van Berkel
kent de LZ-cultuur. Hij was trai
ner van de polotak van LZ vlak
na de periode dat Steutelstad en
LZC tot elkaar kwamen. „Joop
Siera ken ik. Ik denk dat ik 'm
dezer dagen 'ns aanschiet."
De poloërs van De Zijl, met in het midden coach Otto Kolling, willen graag een fusie met LZ.
Arbeiders bij LZ de tegenstanders.
Van Berkel beseft dat er nog Ze vinden De Zijl de club van de
heel wat moet gebeuren, wil de arbeiders. Nou, dat was vroeger
veelbesproken fusie er komen, zo, maar die achterstand is al-
BEN DE BRUYN
lang weggewerkt. Qua opleiding
verschillen de leden niet meer
van elkaar. Ik ben tien jaar kee
per geweest bij HZC. Dat was
een club van studenten. Die
club is uiteindelijk gefuseerd
met Zian, die club werd destijds
denigrerend 'de groenteboeren'
Jos Staatsen.
hoofd geslingerd heeft gekregen
en tweemaal tot aanhangsel van
een hond is gepromoveerd,
komt anno 1995 thuis met de
mededeling dat hij 'een leuk
wedstrijdje' heeft gefloten.
'Niets gebeurd schat, het ging
lekker. Weer niet gemolesteerd
vandaag'.
Die scheidsrechters gaan dus
staken. En dat is meer dan hun
goed recht. De vraag is alleen of
een dergelijke staking in maart
er inderdaad toe bijdraagt dat
een scheidsrechter mij, zeg over
een jaar, er weer van kan over
tuigen dat een (voetbalwed
strijd fluiten echt leuk is.
Ik vrees van niet. Een op veel
fronten ontsporende maat
schappij als de onze laat zich
niet meer door een simpele
scheidsrechters-staking bijstu
ren Daar is aanzienlijk zwaar
der geschut voor nodig.
ot woensdag kon je
nog je twijfels heb-
ben. Maar sinds die
dag is de zekerheid daar. Het
grote Ajax is definitief terug.
Waar eind jaren zestig en begin
zeventig het Ajax van Michels,
Cruijff en Keizer met grote re
gelmaat overhoop lag met de
KNVB (dat hield echt niet op
met die ene wedstrijd in 1967
tegen de Sovjet Unie) is het nu
het Ajax van Van Gaal, Blind en
(ja, wie eigenlijk nog meer?) dat
de beleidsmakers in Zeist fijn
tjes op hun falen heeft gewezen.
Altijd leuk om mee te maken en
meer nog: wat een prettig voor
teken?
Was het immers niet in 1971,
1972 en 1973 dat de Amster
dammers tot drie maal toe die
Cup met de grote oren pakten?
Dat belooft wat!
Nu nog serieuzer: Ajax-voorzit-
