Leiden
Welles-nietesspel bij
ontslag sdc-directeur
'Loos dreigement' van krakers
Walenkamp: ik heb er geen belang bij
om raadsleden het bos in te sturen
Politie bekijkt videobeelden op 'herkenbare hoofden'
Bestuurders weinig enthousiast
over deelname in Haaglanden
_£>INSDAG 3 JANUAR11995
j;HEF« HENNYVAN EGMOND, 071-356414, PLV.-CHEF HANS KOENEKOOP, 071-356429
Muzenhof
A A Cultureel centrum
I I Muzenhof in Lei
derdorp moet volgens de
beheerder geen gezond
heidscentrum worden.
ÏCU
_Geen ruzie maar communicatiestoornis tussen aandeelhouders'
t vTussen de weggestuurde directeur van het stadsdistribu-
'"(iecentrum, E. Keijser, en de bouwer, het Roelofarend-
«^eense bedrijf Heembouw, is geen ruzie geweest. Ook
/an een conflict tussen Keijser en de vervoerswereld is
Eeen sprake, beweren de betrokken partijen. Als hun in-
:ormatie klopt heeft wethouder J. Walenkamp (CDA) de
raadscommissie economische zaken onjuist geïnfor-
7 neerd over het op handen zijnde vertrek van Keijser.
vorige week door de twee ande
re aandeelhouders, De Zijl Be
drijven en het vervoersbedrijf
Mostert, de laan uitgestuurd.
Volgens Walenkamp gebeurde
dat omdat Keijser ruzie had met
het Roelofarendsveense bedrijf
Heembouw, dat het sdc zou
bouwen, en met de vervoerswe
reld.
jenny van egmond/wim koevoet
Haar Walenkamp blijft er op
beurt bij dat hij in de be-
.vuste vergadering van de com-
S/pissie, een besloten bijeen-
fomst waarvan de notulen zijn
litgelekt, 'bij zijn beste weten
Voortreffelijk heeft weergegeven
vat er aan de hand is met het
Itadsdistributiecentrum'.
Directeur Keijser van het sdc,
lie ook aandeelhouder is, werd
R. van der Boogert van Mos
tert, die nu directeur wordt van
het sdc, wil nog niet zeggen wat
de werkelijke reden is achter het
ontslag van Keijser. Hij wil eerst
de aandeelhoudersvergadering
in de tweede helft van januari
afwachten, voordat hij opening
van zaken geeft. Volgens Van
den Boogert is er sprake van
'een communicatiestoornis'
tussen de aandeelhouders. Van
ruzie met Heembouw of de ver
voerders is geen sprake.
„Heembouw heeft alleen een
boze brief geschreven omdat er
zonder dat er sprake was van
enig overleg een asielzoekers
centrum naast het sdc werd ge
bouwd. Maar dat is uitgespro
ken", aldus Van den Boogert.
Ook directeur P.J. Lammertink
van Heembouw ontkent dat hij
ruzie had met Keijser. „Er is
hard maar zakelijk onderhan
deld", aldus de aannemer.
Keijser is ook nogal verbaasd
over de opmerkingen van
Bob Schreiner (1915-1994)
Luchtvaartpionier B.A.M.
(Bob) Schreiner, de oprichter
van de in Leiden gevestigde
Schreiner Luchtvaart Groep, is
afgelopen zaterdag in zijn
woonplaats Wassenaar op 79-
jarige leeftijd overleden.
Schreiner stond aan de basis
van het bedrijf dat direct na de
oorlog werd opgericht.
;De Hagenaar, afkomstig uit
een koopmansfamilie, pro-
Leerde tijdens de Tweede We-
reldoorlog tweemaal naar En-
'geland te vluchten. Hij wilde
'jachtvlieger worden, maar bei
de pogingen mislukten. Na de
oorlog begon hij met tweedui-
zend gulden een handel in
vliegtuigonderdelen. Al snel
KJ kocht hij een Pipercup en be-
j gon luchtfoto's te maken van
boerderijen die hij later aan de
eigenaren verkocht. Na twee
jaar had hij een omzet van een
- miljoen gulden en bezat hij
lr drie vliegtuigen.
'VDe Haagse gentleman besloot
een helikopter aan te schaffen
'en ging personeel naar olie
platforms vervoeren. Het
werkterrein werd steeds inter
nationalen Hij vloog met heli
kopters in Iran, Nigeria volgde.
Dit Afrikaanse land vormt nog
steeds één van de belangrijk
ste werkterreinen voor de
Schreiner Luchtvaart Groep.
Het bedrijf heeft daar een ei
gen vestiging en verhuurt
vliegtuigen en helikopters.
Een moeilijke periode volgde
in de jaren zestig. Schreiner
waagde zich op de toeristen-
markt, maar werd uit de markt
verdreven door hevige concur
rentie van Martinair en Trans-
avia. Volgens wijlen John
Block, oprichter van Air Hol
land en ooit samen met Mar
tin Schroder actief in Martin
air, was de concurrentie onge
meen fel. Block schrijft over
Schreiner - 'een correcte vent,
een gentleman' - in zijn bio
grafie: „In samenwerking met
de KLM werden Schreiner en
zijn tweehonderd perso
neelsleden kapot gemaakt. Be
wust. Om dat te bereiken wa
ren s avonds zelfs de vuilnis
bakken van Schreiner Aero-
contractors doorgeploegd:
door de weggegooide telex
banden op te diepen en af te
draaien, raakte men uitste
kend geïnformeerd over han
del en wandel van de tegen
stander. Op die manier was
het niet zo moeilijk een elimi
natie-strategie uit te stippe
len."
Eindjaren '60 stapte Schreiner
uit de toeristenmarkt. De
Schreiner Luchtvaart Groep
besloot zich toe te leggen op
de verhuur van vliegtuigen en
helikopters en de opleiding
van piloten. Bovendien han
delt het bedrijf nog steeds in
vliegtuigonderdelen en is het
de agent van helikopterbou
wer Eurocopter in Nederland.
Bij het bedrijf werken in totaal
zo'n 400 mensen, het heeft
een omzet van iets minder
dan 200 miljoen gulden.
In 1987 nam Bob Schreiner af
scheid als president-commis
saris van het bedrijf dat aan de
Leidse Verbeekstraat is geves
tigd. Hij verkocht in 1993 een
groot deel van zijn aandelen
aan Malaysian Helicopters.
Bob Schreiner wordt vrijdag in
zijn woonplaats begraven.
Walenkamp. „Dat ik zakelijk en
hard onderhandel, is logisch.
Daarvoor ben ik als directeur
ingehuurd. En dat asielzoekers
centrum moest ik ook uit de
krant lezen", zegt hij.
De weggestuurde directeur,
die zich overigens verzet tegen
zijn ontslag, wijst er ook op dat
er met de vervoerders geen ru
zie is. Wat wel speelt, is dat de
vervoerders een afwachtende
houding innemen totdat er de
finitieve duidelijkheid is over de
invoering van de plannen van
de autoluwe binnenstad. „Ik
heb hier brieven liggen, waarin
wordt meegedeeld dat we nog
maar eens moeten terugkomen
op het moment dat de Leidse
binnenstad echt is afgesloten
voor vrachtwagens die niet van
het sdc afkomstig zijn. Maar
van ruzie is geen sprake."
Wethouder J. Walenkamp kan
zich voorstellen dat Keijser,
Lammertink, de vervoerders
en Van den Boogert 'ieder hun
eigen inkleuring aan de werke
lijkheid geven'. „Geen van hen
is erbij gebaat nu openheid
van zaken te geven. Maar er
hebben verschillende dingen -
ruzies, of hoe je het ook noe
men wilt - gespeeld die tot het
ojitslag van Keijser hebben ge
leid. Ik vind het trouwens niet
overtuigend om te zeggen dat
ik verkeerde informatie heb
verstrekt zonder zelf de juiste
gegevens te verstrekken."
Walenkamp voelt zich niet
de eerst aangewezen persoon
om opheldering te verschaf
fen. „Die vergadering was niet
voor niets besloten. Bovendien
speelt de gemeente geen
rechtstreekse rol. Ik heb
slechts raadsleden geïnfor
meerd en ik heb er geen enkel
belang bij om hen met bepaal
de informatie het bos in te stu
ren. Het enige waar de ge
meente belang bij heeft is dat
dat sdc er snel komt, want het
is een belangrijk onderdeel
van de autoluwe binnenstad.
Het sdc is een zelfstandige on
derneming dat zijn eigen
zaakjes moet regelen en daar
hoort ook de vervulling van de
directeursfunctie bij.
Walenkamp erkent dat hij
zelf Keijser heeft aangezocht
om het voortouw voor het sdc
te nemen, maar hij vindt niet
dat dat nu tot gevolg moet
hebben dat hij een lans breekt
voor de voormalige Leidse ge
meente-ambtenaar. „In de be
ginfase ging het goed met het
project. Keijser is een man met
pit. Zijn fanatisme kwam goed
van pas. Maar hij slaat soms
door. De manier waarop hij in
het Leidsch Dagblad van 9
maart tekeer ging tegen de
middenstand, die zich tegen
het sdc verzette, is een voor
beeld van zo'n wilde actie."
Keijser zei in het bewuste
interview ónder meer dat de
Leidse middenstand een vij
and van zijn eigen stad was
geworden en met al de kritiek
op autoluwe binnenstad en
sdc vooral zijn eigen onwe
tendheid etaleerde.
Volgens Walenkamp heeft
een gebrek aan diplomatie en
tactisch inzicht Keijser opge
broken maar hij wil daar ver
der niet op ingaan. De wet
houder pareert de aanval van
Keijser dat de gemeente de
binnenstad onvoldoende af
sluit voor vrachtwagens die
het stadsdistributiecentrum
links laten liggen: „Keijser
heeft de besluitvorming op de
voet gevolgd. Er zijn wat aan
passingen doorgevoerd maar
de hoofdlijnen zijn overeind
gebleven. Hij heeft zelf gewe
ten met welk pakket aan
maatregelen de gemeente de
autoluwe binnenstad wil reali
seren. Hij heeft 'ja' gezegd op
het verzoek de kar te trekken
en wist dat hij daarbij een ze
ker ondernemersrisico zou
gaan lopen. Als hij dan nu
roept dat de gemeente te wei
nig doet voor het sdc, dan kan
ik de neiging nauwelijks on
derdrukken om te zeggen: dan
had de overheid beter zelf het
sdc kunnen opzetten."
De politie heeft tijdens de jaar
wisseling op een aantal plaatsen
in de stad videobeelden
maakt van groepen jongeren
„Onder andere in de Marnix
straat, maar we hebben bijvoor
beeld ook heel even in de To
matenstraat gefilmd", aldus po
litiewoordvoerder T. Stuifber
gen. „We hebben gekozen voor
plaatsen waar in het verleden
nogal eens bedreigende situa
ties ontstonden."
De komende dagen scant de
politie het beeldmateriaal op
vernielzuchtig gedrag. „We kij
ken of er duidelijk herkenbare
hoofden op staan. Als dat het
geval is, staan we sterker bij de
rechter", aldus Stuifbergen.
Volgens de politie is er in Lei
den tijdens oud en nieuw niet
geknald met oefengranaten.
Vlak voor de jaarwisseling ont
vingen de mensen van het
vuurwerkteam berichten dat
dergelijke granaten op school
pleinen werden verhandeld.
„We hopen nu dat de verhalen
die we gehoord hebben, over
trokken zijn geweest. Het vuur
werkteam is er in ieder geval
zelf niet in geslaagd oefengra
naten op de kop te tikken. Het
was puur de informatie die we
binnen kregen. Gezien hebben
we de projectielen niet."
Hasjhandel
A O Voorde rechtbank
I O diende gisteren het
proces tegen twee betrok
kenen bij een wereldwijde
hasjhandel.
Verweesd schaap
opgevangen in hal
flat Cronesteijn
Bewoners van de Lammen-
schansweg hebben gisteravond
een verweesd schaap van straat
gehaald. Het dier was aan het
wandelen op de rijbaan. Om
wonenden stalden het beest zo
lang in de hal van flat Crones
teijn, waar de Dierenambulance
hem later ophaalde. De eige
naar van het dier is nog niet ge
vonden.
Leidse Sterrewacht
vanvond niet open
Als de hemel de komende
nacht onbewolkt is, kan men
gedurende enkele uren onge
woon veel 'vallende sterren'
zien opflitsen. Die zijn afkom
stig van meteorendeeltjes die de
Boötidenzwerm worden ge
noemd. Het is één van de drie
vier belangrijke deeltjeszwer-
men die de aarde, in haar baan
rond de zon, elk jaar ontmoet.
De Leidse Sterrewacht is van
avond echter niet geopend voor
het publiek; Volgens een mede
werkster van de Nederlandse
Werkgroep Meteoren (WGM)
valt er via een sterrekijker van
avond dan ook weinig te zien
„De meterorietenzwerm is niet
te volgen met een kijker. Daar
mee besla je maar een beperkt
deel van de hemel. Met het blo
te oog zijn de meteorieten veel
beter waar te nemen." Voor de
liefhebber heeft ze maar één
raad. „Ga met een slaapzak en
een pot koffie naar buiten en
tuur gewoon de hemel af."
leiden/zoetermeer
paul van der koou
Gemeentebestuurders uit Lei
den, Alphen en Gouda reageren
zeer afhoudend op de 'uitnodi
ging' van de burgemeester van
Zoetermeer om ook deel te
gaan uitmaken van de nieuw te
vormen stadsprovincie Haag
landen. In 1998 zou die provin
cie zich moeten afscheiden van
Zuid-Holland.
Volgens de huidige plannen
gaat Haaglanden bestaan uit
Den Haag, Zoetermeer, Delft en
de randgemeenten van die ste
den. Ook het Westland gaat op
in de stadsprovincie. De burge
meester van Zoetermeer, L. van
Leeuwen, vindt dat geheel 'eco
nomisch niet levensvatbaar' en
benadrukte in zijn nieuwjaars-
toespraak dat er veel banden
zijn tussen de regio Leiden en
de Haagse regio: „Bovendien
onderhouden we een goede re
latie met steden als Alphen."
Volgens de Leidse wethouder
T. van Rij moet eerst maar eens
gedefinieerd worden welke pro
blemen de nieuwe provincies
moeten oplossen. Lukraak op
lossingen zoeken lijkt hem niet
zo zinvol, zeker wanneer het ge
heel 'weinig samenhangend is'.
Zo vindt hij nu al dat het West-
land niet echt bij Haaglanden
hoort: „Het is er alleen bijgeko
men omdat het nóg minder bij
Rotterdam hoort." Zijn stad Lei
den ziet hij het liefst samenwer
ken met Haarlem.
Een héle regio op de gemeen
te Den Haag richten, lijkt een
woordvoerder van Alphen aan
den Rijn niet zo'n goed idee.
Het Groene Hart zou daar niet
mee gediend zijn: „Alphen wil
ook eerst discussiëren over een
nauwere samenwerking met
Gouda."
Volgens de burgemeester van
die stad, J.H. Boone, betekent
het Zoetermeerse voorstel het
einde van de stédsprovincie
Haaglanden: „Die stadsprovin
cie is namelijk bedoeld om
grootstedelijke problemen op te
lossen." Nu krijg je Rotterdam
en de rest.
De burgemeester van Zoeter
meer noemt het anders: een
splitsing in een Rotterdamse en
een Haagse regio. „Wat moet je
anders? Een provincie Noord-
Zuidholland zonder de kracht
bronnen Den Haag, Rotterdam
en Haag? Dat wordt, zo is al eer
der opgemerkt, een merkwaar
dige worst."
De burgemeester kan zich
voorstellen dat een regio als Lei
den zich niet direct bij Haag
landen aansluit: „Een gedach-
tenwisseling is al heel wat. Ze
ker wanneer daarin centraal
staat wat ons verbindt." Dat ge
meenten als Leiden en Alphen
niet direct staan te springen om
rond de tafel te gaan zitten,
hoeft volgens Van Leeuwen
geen probleem te zijn.
Als de rijkoverheid en de pro
vincie zijn gedachten oppikken,
kunnen die ook het nodige in
werking zetten. Het was ook
Van Leeuwen die als eerste het
idee opperde om Delft, Pynac-
ker en het Westland toe te voe
gen aan Haaglanden.
eiden Al twee keer hebben ex-krakers van de onlangs ontruimde kantoorflat aan het Stationsplein gedreigd
et pand opnieuw in bezit te nemen, als de gemeente hen geen ander onderdak aanbiedt. Maar wethouder T.
an Rij (PvdA/ruimtelijke ordening) hecht weinig geloof aan-dat dreigement. „Ze hebben gisteren de politie
ebeld dat ze het pand vandaag weer zouden kraken. Dat doe je niet als je daar serieus over denkt." De ge
beente Leiden voelt zich niet geroepen de tien krakers, die na de ontruiming door de stichting Binnenvest
jjn ondergebracht in een pension aan de Witte Singel, nog langer aan onderdak te helpen. „Van de ruim zes-
g krakers zijn er tien door de stichting Binnenvest geholpen. De rest is naar andere kraakpanden gegaan of
jj vrienden ingetrokken. Die tien moeten nu ook zelf voor onderkomen zorgen", zegt Van Rij. „Het is niet zo
at we ze op kosten van de gemeente langer zullen opvangen." foto henk bouwman
Sommigen rollen er als vanzelf in, voor anderen is zoeken naar werk een baan op
zich. Een baan met lang niet altijd uitzicht op succes. Op een bestand van
twaalfduizend werkzoekenden noteert het arbeidsbureau in Leiden jaarlijks
drieduizend vacatures.
Het Leidsch Dagblad brengt de komende weken portretten van mensen uit Leiden
en regio die, binnen een paar maanden of pas na een paar jaar, een nieuwe
werkplek vonden. Of aan een cursus begonnen om meer kans te maken op de
arbeidsmarkt. Vandaag mevrouw C. Segboer-Van Roosendaal. Een herintredende
vrouw die na ruim twee jaar zoeken de hoop eigenlijk al had opgegeven.
Enkele tientallen brieven en
telefonische sollicitaties had de
Lissese C. Segboer er al op
zitten voor zij een paar
maanden geleden een baan
vond bij de Leidse uitgeverij
Brill. Ze heeft aan den lijve
moeten ondervinden, datje als
werkzoekende van boven de 40
nauwelijks nog aan de bak
komt. „Ik herinner me een
sollicitatie naar de functie van
telefoniste bij een bedrijf in
Katwijk, dat meteen vreselijke
problemen maakte van mijn
leeftijd. Waarop ik zei dat
mensen door de telefoon toch
niet konden horen hoe oud ik
was. Maar als je zo bijdehand
bent kun je het verder heleméal
wel vergeten."
Na elf jaar trouwe dienst werd
ze in 1991 ontslagen door het
Hillegomse bedrijf waar zij
werkte als telefoniste en
receptioniste. „En toen begon
de ellende", zegt mevrouw
Segboer. Want hoe kom je als
45-jarige nog terug op die
markt?
Het arbeidsbureau in Lisse kon
haar weinig hoop geven.
„Tijdens het eerste gesprek trok
die consulente een la open,
haalde er een map uit en zei:
tsja, we hebben niks. En zo ging
dat maand na maand. Alle
vacatures waar ik die twee jaar
op heb gesolliciteerd heb ik zelf
gevonden. Ik heb op alles wat ik
in de krant zag geschreven. Ik
ben op een gegeven moment
zelf een cursus Word Perfect
gaan volgen om bij te blijven."
Eén keer werd zij door het
arbeidsbureau in Lisse
verwezen naar een mogelijke
werkgever: een tandarts. Ze
werd heel snel telefonisch
afgewezen. „Anderhalve week
later kwam ik een vage kennis
tegen, die vertelde dat zij die
baan al had op het moment dat
het arbeidsbureau mij er
naartoe stuurde. Dat kan toch
niet?"
Consulent L. Nieuwesteeg van
het arbeidsbureau in Lisse
erkent, dat er 'wel vaker iets
fout gaat in de communicatie
tussen het arbeidsbureau en de
werkgevers'. „Eigenlijk zou je
die werkgevers constant achter
de broek moeten zitten om
vacatures die vervuld zijn af te
melden. Maar dat is
onbegonnen werk. We hebben
dat probleem nu opgelost door
steeds eerst de werkgever te
bellen voordat wij iemand op
een baan wijzen."
Een telefoontje van het
arbeidsbureau Leiden kwam
voor mevrouw Segboer in
september 1993 als een
geschenk uit de hemel. „Ik had
de hoop al opgegeven. Ik dacht:
ik krijg nooit meer een baan.
Toen belde er iemand uit
Leiden. Die zei: misschien heb
ik iets voor u." De Lissese werd
geselecteerd voor een opleiding
bij beveiligingsbedrijf CSU. Na
de cursus zou zij bij Fokker in
Leiden gaan werken. Omdat het
salaris niet hoger was dan haar
uitkering wees zij het aanbod
van de hand.
Maar al snel kwam het
arbeidsbureau Leiden met een
tweede aanbieding: een baan
bij uitgeversmaatschappij Brill.
En daar werkt zij nu.
Het arbeidsbureau Lisse heeft
voor mevrouw Segboer
afgedaan. Over het bureau in
Leiden daarentegen is zij vol lof.
„Daar doen ze tenminste wat
voor je. Ik vond het daar
fantastisch. De ontvangst was
heel goed. Hier in Lisse zit
iemand achter de balie die je
aankijkt alsof ze wil zeggen: wat
kom je hier doen? En als je een
gesprek hebt is er totaal geen
privacy. Ik heb er een keer naast
gezeten toen een jongen
verschrikkelijk op zijn donder
kreeg, omdat hij niet voldoende
solliciteerde. Ik vind dat dat niet
kan."
Nieuwesteeg kan de kritiek niet
goed plaatsen. „Wij hebben als
arbeidsbureau in Lisse juist een
veel betere naam dan Leiden",
meent hij te weten. „Dat is ook
logisch, want wij hebben een
groter aanbod van vacatures en
een kleiner aantal ingeschreven
werkzoekenden. De situatie op
C. Segboer-Van Roosendaal: ik had de hoop al opgegeven.
foto loek zuijderduin
de arbeidsmarkt is hier heel wat
rooskleuriger. Maar ja, deze
vrouw is zeven keer
doorverwezen naar een
werkgever, waarvan zes keer
door Leiden en één keer door
Lisse. Dat vind ik wel een beetje
lullig."
Volgens Nieuwesteeg heeft het
bureau in Lisse 'een traditie' in
het volgen van mensen. Maar
hij moet toegeven dat het
bureau mevrouw Segboer
tussen maart 1992 en
september 1993 kennelijk uit
het oog is verloren. De Lissese
had haar baan uiteindelijk te
danken aan het feit, dat Lisse
ooit een bijkantoor was van het
arbeidsbureau in Leiden en de
computerbestanden aan ell aai
gekoppeld zijn gebleven. „Zij is
door dat systeem blijkbaar
geholpen", zegt Nieuwesteeg.
„Feitelijk zouden de bestanden
van alle jobcentra in Nederland
aan elkaar gekoppeld moeten
zijn. Maar zover zijn we nog
niet."
Dit is de vierde aflevering in de
serie 'Op zoek naar werk'.
Eerdere afleveringen stonden
in het Leidsch Dagblad van 21,
27 en 29 december.
