Een nieuwe kever is onecht
Een setje stoffige liedjes
De nierafdeling bakt zoete 'broodjes'
Sint voelt zich thuis bij Abdullah
BOMEN ZONDER KLUITJE
VRIJDAG 2 DECEMBER 1994
wassenaarKerstbomen houden ervan om op een kluitje
te staan. Zo'n compact en voedzaam stukje aarde is goed
voor de bast en voor de sap-omloop. Een kerstboom zon
der kluit, zal het toch een stuk moeilijker hebben om de
feestdagen door te komen. Dat denkt de gemiddelde
kerstboomkopertenminste.
Bij handelskwekerij De Bosrand voor zowel groothan
del als voor particulieren aan de Rijksstraatweg in
Wassenaar kijken ze daar toch anders tegenaan. Daar lig
gen de kluitloze bomen bij bosjes op de grond. Een mede
werker verklaart desgevraagd dat dit de oerdegelijke
Noorlanders betreft, de sterkste kerstboom die er is. Noor-
landers kunnen het lang volhouden zonder aarde. En dat
zelfde geldt ook voor de blauwsparren die De Bosrand in
huis heeft.
Voor wie de gok toch niet aandurft: er zijn genoeg kerst
bomen mèt kluit verkrijgbaar. En er zijn natuurlijk ook an
dere zaken waar deze kerstbomen verkrijgbaar zijn. Want
dat is wel duidelijk: het is nog maar net december of
overal is de kersthandel in alle hevigheid losgebarsten.
FOTO LOEK ZUYDERDUIN
CD's Beatles zijn niet wereldschokkend'
Een optocht was het, een plech
tige optocht naar de CD-win-
kels. Ér heerste een licht opge
wonden gevoel onder de deel
nemers. Maar geen hysterie.
Dat zou ook wat al te overdre
ven zijn, vonden ze. Het ging ze
immers slechts om het bemach
tigen van twee glimmende
schijfjes met stoffige liedjes.
Nummers die jaren lang in het
archief waren blijven liggen.
Maar het waren natuurlijk wel
liedjes van de Beatles. Vandaar
toch dat lichte opgewonden ge
voel onder de deelnemers aan
de mars.
Wat dat betreft hadden alle be
richten in de diverse media suc
ces gehad. Het publiek was en
thousiast naar de winkels gelo
pen. Alleen, is pr na het beluis
teren van de schijfjes nog steeds
reden tot enthousiasme? Fans
te over, maar zo'n waag hoor je
natuurlijk aan de echte kenner
voor te leggen. Jan van der Plas
uit Katwijk is zo'n kenner. Hij is
de voorman van de succesvolle
band Les Zazous, waarin duide
lijk Beatles-invloeden zijn te
ontdekken. Hij schrijft melodi
euze nummers met kop en
staart. Bovendien schrijft Van
der Plas voor het blad Music
Maker, het muziekblad voor de
muzikant.
„Daarom had ik de CD's al. Nou
ja, op cassette. Vorige week ben
ik voor Music Maker naar Enge
land geweest voor de perspre
sentatie van de CD's. In princi
pe kende ik alle nummers ook
al. Van de bootlegs bijvoorbeeld
(illegale platen, met opnamen
van concerten, red.) De CD's
zijn dan ook niet wereldschok
kend. Alleen de geluidskwaliteit
is nu beter", vindt Van der Plas
die alle officiële platen in huis
heeft, evenals de meeste boot
legs en cassettes die er circule-
Maar het nieuwe pakketje
heeft ook leuke kanten. Er staan
liedjes op die ze speelden voor
de groep bekend werd. Ze
speelden nummers na die ze
leuk vonden. De Beatles ge
bruikten de ruimte van de BBC
De Beatles
ger be
staan niet
meer. Hun
liedjes nog
wel. foto
archief
toen een beetje als een demos
tudio. Ze probeerden gewoon
van alles uit. Maar het heeft al
lemaal nog niet de kwaliteit van
later."
Franck Leenheer, van Leenheer
Records, is ook zo'n kenner. De
Leidenaar heeft een wel zeer
uitgebreide platenverzameling,
maar de schijfjes van de Beatles
springen er wat hem betreft nog
altijd uit. Daarom oordeelt hij
ook mild als het hele circus
rond de Beatles-CD's ter sprake
komt. „Kijk, wat er nu gebeurt is
natuurlijk in gang gezet door de
media. Het is een hype ja, maar
waarom niet. Ik geloof in elk ge
val niet dat de CD's bewust vlak
voor Sinterklaas op de markt
zijn gebracht. In Engeland is het
geen Sinterklaas. En in Rho-
desië ook niet."
Dat neemt niet weg dat ook
Leenheer het geen bijzondere
schijfjes vindt. „Want het is alle
maal al illegaal uitgebracht.
Jdéóren geleden al. Toch zal de
echte verzamelaar dit ook wel
weer kopen. Ook al omdat de
geluidskwaliteit beter is. En om
dat er een goede producer ach
ter zit, George Martin. Zelf heb
ik de CD's ook al ja, maar ik heb
nog niet alles kunnen beluiste
ren. Maar ik heb al een nummer
gehoord dat puur slecht klinkt.
Ik denk dat de BBC de banden
van dat nummer niet meer had.
De opnamen zullen wel van een
bandje zijn dat iemand heeft
opgenomen van de radio."
De CD's zou je dan ook eigen
lijk moeten afspelen met een
oude radio als luidspreker. Dan
is het pas bijna echt als vroeger.
HERMAN JOUSTRA
Woensdagmorgen half tien is het 'taarttijd' op de afdeling nierziek-
i ten /niertransplantatie van het Academisch Ziekenhuis Leiden
j (AZL). Uit alle hoeken en gaten komen verplegers, co-assistenten,
art-assistenten en maatschappelijk werksters aanzetten, plus de
geestelijk verzorger, de chef de clinique en een enkele oud-mede-
1 werker van de afdeling.
Het doel is de taart, die iedere week door andere leden van de club
is gebakken. Of door familieleden, maar niét door de warme bak
ker. Zo'n taart wordt gegeten en gekeurd. Op smaak, op uiterlijk en
op originaliteit. In twintig weken zijn er twintig taarten doorheen
gegaan. En het einde is nog lang niet in zicht.
Integendeel, de taart is niet meer weg te denken van de afdeling.
Het is dé manier om alle medewerkers bij elkaar te krijgen, hetgeen
met 'kale' koffie nooit wilde lukken. „Veel mensen gaan dan ge
woon door met de dingen waarmee ze bezig waren", legt initiatief
nemer de Knegt uit. „Nu wordt er echt uitgezien naar de woens-
dagochtend-met-taart.
Dames èn heren bedenken naar hartelust recepten en duiken soms
samen de keuken in. Zo bakten de arts-assistenten Anne Witte,
Marelise Eeckhof en Peter van der Schaar met z'n drieën de lekker
ste taart tot nu toe. Een profiterol-taart, die eruit zag als een pira
mide vol soesjes. De meeste soesjes waren prima van smaak, een
enkele had een vulling van tandpasta. Want af en toe wordt er ie
mand gefopt op woensdagochtend.
Onderaan de hitlijst staat een appeltaart die maar niet omhoog wil
de komen in de oven. Toch is ook dat misbaksel tot de laatste krui
mel opgegeten. Omdat-ie niet echt vies was, maar vooral ook om
dat collega's collega's blijven. Als iemand echt zijn best doet, wordt
zijn maaksel nooit echt afgestraft. Drie zesjes zijn dan al snel gege-
Op cholesterol-gehaltes let geen arts of verpleger. „Het is in het zie
kenhuis net als daarbuiten. Mensen eten gewoon wat ze lekker vin
den en denken dat vooral de ander een hoog cholesterol-gehalte
heeft. Tot nu toe waren de taarten zoet. Geen orgaanvlees gezien",
zegt De Knegt, die inmiddels is overgestapt van nieren naar de af
deling maag-, darm- en leverziekten.
Alle recepten krijgen een plekje in een eenvoudig kookboekje, dat
de nier-afdeling volgend jaar wil uitdelen. De winnaar krijgt een
wisselbeker. Voor de nummers twee en drie wachten medailles.
PAUL VAN DER KOOü
Op bezoek in de kapperszaak
Midden in de kapperzaak stond een grote
Marokkaanse troon voor Sinterklaas gereed.
En het zaaltje achter leek in de verte wel iets
op de paleiszaal van de goedheiligman.
Dikke tapijten op de vloer en ook hier een
enorme troon. Sinterklaas voelde zich uiter
mate op zijn gemak bij hairstylist Abdullah
in de Leidse Beatrixstraat. Na een rit door
de wijk op Witje - het paard - vertoefde hij
woensdag enige uren in Abdullah's zaak.
Natuurlijk vieren ook veel islamitische kin
deren sinterklaasfeest, zegt de goedheilig
man. „Ik kom zelf uit Turkije al woon ik nu
in Spanje." Zijn hoofdpiet: „En de Moren
komen uit Marokko." Sinterklaas en zijn
gevolg waren met plezier ingegaan op de
uitnodiging van Abdullah om in zijn zaak,
samen met de kinderen uit de buurt, feest
te vieren.
De kapperszaak aan de Beatrixstraat werd
afgelopen woensdag bestormd door tiental
len kinderen. Voor het luttele bedrag van
tien gulden konden ze zich een nieuwe
coupe aanmeten en de kleurwedstrijd le
verde gegarandeerd een prijs op.
„Ik geloof niet in Sinterklaas", fluistert
Driess (13). „Ik heb er nooit in geloofd ook.
Bij ons thuis vieren we Sinterklaas niet. We
hebben wel andere feestdagen, zoals het
slachtfeest en het suikerfeest. Dan worden
de kinderen verwend. Krijgen we geld en
kleren. Op school doen we natuurlijk wel
aan Sinterklaas. Laatst hebben we lootjes
getrokken."
„Natuurlijk is het sinterklaasfeest leuk voor
alle kinderen", zegt Éatima Yakoubi. „Wij
vieren het thuis niet. Helaas, eigenlijk. Sin
terklaas is gewoon niet bekend bij moslims,
het is een christelijke heilige. Maar bij
Marokkaanse vrouwen, die met Nederland
se mannen zijn getrouwd, of Marokkaanse
mannen, die een Nederlandse echtgenote
hebben, wordt het wel gevierd. Het slacht
feest is eigenlijk niet te vergelijken met Sin
terklaas. De kinderen krijgen geen cadeau
tjes maar meestal kleren."
Abdullah is in zijn sas. De kinderen hebben
het reuze naar hun zin en zo moet het,
vindt hij. „Ik houd ontzettend van kinderen
en ik doe ze graag een plezier. Dit is mijn
cadeau voor alle kinderen uit de buurt",
zegt de kapper. „Het sinterklaasfeest heb ik
ook georganiseerd „om iedereen te laten
zien dat ik me wil aanpassen, dat het voor
mij precies zo is als voor iedereen."
Als Sinterklaas rond een uur of drie in zijn
'paleiszaal' de cadeautjes gaat uitdelen, blij
ven er uiteindelijk toch nog een paar pakjes
liggen. Even later komt er een opa ietwat
gehaast de zaal binnen. „Sinterklaas", zegt
hij. „Mijn kleindochter is nu naar u toe in
de V&D in het centrum. Maar ze heeft haar
prijs nog niet gekregen." De goedheiligman
strijkt over zijn hart. „Als u een liedje zingt
mag u het pakketje meenemen."
ANNET VAN AARSEN
De schaar heeft nog steeds geen vat gekregen op de langharige Sinterklaas. Ook bij kapper Abdullah bleef hij ongedeerd.
Je hebt van die keverfanaten die
niets willen weten van de nieu
we, supersonische kever die vol
gende eeuw over de wegen gaat
snellen. Het is geen echte kever,
vinden ze. Meer zo'n hip
autootje, waarvan er dertien in
een dozijn gaan.
Maar ja, wat is nu echt een
(Volkswagen-)kever? We vroe
gen het Leiderdorper Tiddo
Bresters (40), voorzitter van de
Luchtgekoelde VW-club Neder
land: de historische keverclub
van ons land. Hij heeft drie
exemplaren, waarvan er eentje
nog rijdt ook. In de weekeinden
tuft hij er graag mee rond, met
vrouw en kind: „Het is dan net
alsof je in een andere wereld
stapt. Knus, gezellig, ver
trouwd."
En niet zo haastig. Want een
snelheid van 100 kilometer is
net lekker in het meestverkoch-
te automodel ter wereld, waar
van er nog zo'n 15.000 zijn in
Nederland.
Van haat en
concurrentie-
gevoèlens
heeft een ke-
verrij der geen
last. Zijn auto
is vriendelijk
en nodigt uit
tot
Bresters: „Het
lijkt zelfs alsof
keverrijders
eerder voor
rang krijgen.
Een kever-rij
der hoeft zich
ook geen zor
gen te maken.
Want hij weet
hoe betrouw
baar en func
tioneel zijn
auto is."
Exemplaren uit de jaren '50
draaien nog net zo vrolijk hun
rondjes, al hebben ze zo hun
onhebbelijkheden. Richtingaan
wijzers die uitklappen en maar
matig verlicht zijn, bijvoorbeeld.
Of twee van die piepkleine ach
terraampjes. Ze gaven het wa
gentje de koosnaam bril, maar
handig zijn ze nooit geweest.
De kevers van Bresters zijn wat
gewoner: grotere achterruiten,
normale achterlampen. Wat ge
bleven is, is het geluid. Een ke
vermotor herken je uit duizen
den, net zoals ook de motor van
een Harley Davidson overal bo
venuit torent.
En dat verhoogt natuurlijk het
'vertrouwde' en 'nostalgische'
gevoel. Het gevoel van vroeger,
toen pa en ma tevreden in hun
kevertje rondtoerden. Minzaam
knikkend naar al die waterge-
koelde auto's, die het ene mo
ment langsschoten om het vol
gende moment met kokende
motor te worden ingehaald. En
het uiteindelijk moesten afleg
gen tegen de kever.
Bresters meldt dan ook trots dat
twee van de drie kevers familie
kevers zijn, vanaf het begin in
familiebezit. En, ze zijn echt in
Duitsland gemaakt. Niet in
Mexico, waar de 'oude' exem
plaren nog steeds van de band
rollen en ook de nieuwe genera
tie waarschijnlijk geboren gaat
worden.
De liefde is duidelijk, maar wat
moeten we nu met de nieuwe
kever? Bresters twijfelt. Aan de
ene kant vindt hij het 'wel leuk'
dat zijn geliefde, in 1932 ont
worpen autootje, levenslustig
de 21ste eeuw inhobbelt. Aan
de andere kant vindt hij die ke
ver geen kever meer: „Het is
niet de kever die wij kennen.
e (Volkswagen)-kever er wel eens kunnen uitzien, in de volgende e
Het wordt meer een polo met
andere carosserie.
En eigenlijk kan hij zich dat wel
voorstellen. „De oude kever is
eigenlijk niet geschikt om de
21ste eeuw mee in te gaan. 25
pk tegen de 50 pk van een ge
middelde nieuwe auto."
Snel herstelt de voorzitter zich
en meldt hij wervend dat zijn
oude liefde ook veel voordelen
heeft: „Niets is zo simpel als het
sleutelen aan een kevermotor.
In twee-en-een-halve minuut
laten sleutelaars de motor op de
grond zakken en zetten ze hem
r ook weer in, blijkt op de wed
strijden die mijn 1600 leden tel
lende club regelmatig organi
seert."
Voor oude èn jonge mensen,
die zélf verliefd zijn geworden
op de wagen: „En dat is hele
maal niet gek. Je kunt er aardig
e opvallen, zonder dat dat in
de papieren hoeft te lopen."
Een 'bril' in topvorm kost al snel
15.000 gulden.
Maar een wat
nieuwer exem
plaar heb je al
voor een paar
duizend piek.
En als je dan
zelf kunt sleu
telen, is de in
vestering te
overzien. Het
rendement
kan groot zijn:
„Er zijn men
sen die bewe
ren dat je snel
contact legt,
zeker wanneer
je kever lekker
glimt en er
goed uitziet."