Een nieuwe kever is onecht Een setje stoffige liedjes De nierafdeling bakt zoete 'broodjes' Sint voelt zich thuis bij Abdullah BOMEN ZONDER KLUITJE VRIJDAG 2 DECEMBER 1994 wassenaarKerstbomen houden ervan om op een kluitje te staan. Zo'n compact en voedzaam stukje aarde is goed voor de bast en voor de sap-omloop. Een kerstboom zon der kluit, zal het toch een stuk moeilijker hebben om de feestdagen door te komen. Dat denkt de gemiddelde kerstboomkopertenminste. Bij handelskwekerij De Bosrand voor zowel groothan del als voor particulieren aan de Rijksstraatweg in Wassenaar kijken ze daar toch anders tegenaan. Daar lig gen de kluitloze bomen bij bosjes op de grond. Een mede werker verklaart desgevraagd dat dit de oerdegelijke Noorlanders betreft, de sterkste kerstboom die er is. Noor- landers kunnen het lang volhouden zonder aarde. En dat zelfde geldt ook voor de blauwsparren die De Bosrand in huis heeft. Voor wie de gok toch niet aandurft: er zijn genoeg kerst bomen mèt kluit verkrijgbaar. En er zijn natuurlijk ook an dere zaken waar deze kerstbomen verkrijgbaar zijn. Want dat is wel duidelijk: het is nog maar net december of overal is de kersthandel in alle hevigheid losgebarsten. FOTO LOEK ZUYDERDUIN CD's Beatles zijn niet wereldschokkend' Een optocht was het, een plech tige optocht naar de CD-win- kels. Ér heerste een licht opge wonden gevoel onder de deel nemers. Maar geen hysterie. Dat zou ook wat al te overdre ven zijn, vonden ze. Het ging ze immers slechts om het bemach tigen van twee glimmende schijfjes met stoffige liedjes. Nummers die jaren lang in het archief waren blijven liggen. Maar het waren natuurlijk wel liedjes van de Beatles. Vandaar toch dat lichte opgewonden ge voel onder de deelnemers aan de mars. Wat dat betreft hadden alle be richten in de diverse media suc ces gehad. Het publiek was en thousiast naar de winkels gelo pen. Alleen, is pr na het beluis teren van de schijfjes nog steeds reden tot enthousiasme? Fans te over, maar zo'n waag hoor je natuurlijk aan de echte kenner voor te leggen. Jan van der Plas uit Katwijk is zo'n kenner. Hij is de voorman van de succesvolle band Les Zazous, waarin duide lijk Beatles-invloeden zijn te ontdekken. Hij schrijft melodi euze nummers met kop en staart. Bovendien schrijft Van der Plas voor het blad Music Maker, het muziekblad voor de muzikant. „Daarom had ik de CD's al. Nou ja, op cassette. Vorige week ben ik voor Music Maker naar Enge land geweest voor de perspre sentatie van de CD's. In princi pe kende ik alle nummers ook al. Van de bootlegs bijvoorbeeld (illegale platen, met opnamen van concerten, red.) De CD's zijn dan ook niet wereldschok kend. Alleen de geluidskwaliteit is nu beter", vindt Van der Plas die alle officiële platen in huis heeft, evenals de meeste boot legs en cassettes die er circule- Maar het nieuwe pakketje heeft ook leuke kanten. Er staan liedjes op die ze speelden voor de groep bekend werd. Ze speelden nummers na die ze leuk vonden. De Beatles ge bruikten de ruimte van de BBC De Beatles ger be staan niet meer. Hun liedjes nog wel. foto archief toen een beetje als een demos tudio. Ze probeerden gewoon van alles uit. Maar het heeft al lemaal nog niet de kwaliteit van later." Franck Leenheer, van Leenheer Records, is ook zo'n kenner. De Leidenaar heeft een wel zeer uitgebreide platenverzameling, maar de schijfjes van de Beatles springen er wat hem betreft nog altijd uit. Daarom oordeelt hij ook mild als het hele circus rond de Beatles-CD's ter sprake komt. „Kijk, wat er nu gebeurt is natuurlijk in gang gezet door de media. Het is een hype ja, maar waarom niet. Ik geloof in elk ge val niet dat de CD's bewust vlak voor Sinterklaas op de markt zijn gebracht. In Engeland is het geen Sinterklaas. En in Rho- desië ook niet." Dat neemt niet weg dat ook Leenheer het geen bijzondere schijfjes vindt. „Want het is alle maal al illegaal uitgebracht. Jdéóren geleden al. Toch zal de echte verzamelaar dit ook wel weer kopen. Ook al omdat de geluidskwaliteit beter is. En om dat er een goede producer ach ter zit, George Martin. Zelf heb ik de CD's ook al ja, maar ik heb nog niet alles kunnen beluiste ren. Maar ik heb al een nummer gehoord dat puur slecht klinkt. Ik denk dat de BBC de banden van dat nummer niet meer had. De opnamen zullen wel van een bandje zijn dat iemand heeft opgenomen van de radio." De CD's zou je dan ook eigen lijk moeten afspelen met een oude radio als luidspreker. Dan is het pas bijna echt als vroeger. HERMAN JOUSTRA Woensdagmorgen half tien is het 'taarttijd' op de afdeling nierziek- i ten /niertransplantatie van het Academisch Ziekenhuis Leiden j (AZL). Uit alle hoeken en gaten komen verplegers, co-assistenten, art-assistenten en maatschappelijk werksters aanzetten, plus de geestelijk verzorger, de chef de clinique en een enkele oud-mede- 1 werker van de afdeling. Het doel is de taart, die iedere week door andere leden van de club is gebakken. Of door familieleden, maar niét door de warme bak ker. Zo'n taart wordt gegeten en gekeurd. Op smaak, op uiterlijk en op originaliteit. In twintig weken zijn er twintig taarten doorheen gegaan. En het einde is nog lang niet in zicht. Integendeel, de taart is niet meer weg te denken van de afdeling. Het is dé manier om alle medewerkers bij elkaar te krijgen, hetgeen met 'kale' koffie nooit wilde lukken. „Veel mensen gaan dan ge woon door met de dingen waarmee ze bezig waren", legt initiatief nemer de Knegt uit. „Nu wordt er echt uitgezien naar de woens- dagochtend-met-taart. Dames èn heren bedenken naar hartelust recepten en duiken soms samen de keuken in. Zo bakten de arts-assistenten Anne Witte, Marelise Eeckhof en Peter van der Schaar met z'n drieën de lekker ste taart tot nu toe. Een profiterol-taart, die eruit zag als een pira mide vol soesjes. De meeste soesjes waren prima van smaak, een enkele had een vulling van tandpasta. Want af en toe wordt er ie mand gefopt op woensdagochtend. Onderaan de hitlijst staat een appeltaart die maar niet omhoog wil de komen in de oven. Toch is ook dat misbaksel tot de laatste krui mel opgegeten. Omdat-ie niet echt vies was, maar vooral ook om dat collega's collega's blijven. Als iemand echt zijn best doet, wordt zijn maaksel nooit echt afgestraft. Drie zesjes zijn dan al snel gege- Op cholesterol-gehaltes let geen arts of verpleger. „Het is in het zie kenhuis net als daarbuiten. Mensen eten gewoon wat ze lekker vin den en denken dat vooral de ander een hoog cholesterol-gehalte heeft. Tot nu toe waren de taarten zoet. Geen orgaanvlees gezien", zegt De Knegt, die inmiddels is overgestapt van nieren naar de af deling maag-, darm- en leverziekten. Alle recepten krijgen een plekje in een eenvoudig kookboekje, dat de nier-afdeling volgend jaar wil uitdelen. De winnaar krijgt een wisselbeker. Voor de nummers twee en drie wachten medailles. PAUL VAN DER KOOü Op bezoek in de kapperszaak Midden in de kapperzaak stond een grote Marokkaanse troon voor Sinterklaas gereed. En het zaaltje achter leek in de verte wel iets op de paleiszaal van de goedheiligman. Dikke tapijten op de vloer en ook hier een enorme troon. Sinterklaas voelde zich uiter mate op zijn gemak bij hairstylist Abdullah in de Leidse Beatrixstraat. Na een rit door de wijk op Witje - het paard - vertoefde hij woensdag enige uren in Abdullah's zaak. Natuurlijk vieren ook veel islamitische kin deren sinterklaasfeest, zegt de goedheilig man. „Ik kom zelf uit Turkije al woon ik nu in Spanje." Zijn hoofdpiet: „En de Moren komen uit Marokko." Sinterklaas en zijn gevolg waren met plezier ingegaan op de uitnodiging van Abdullah om in zijn zaak, samen met de kinderen uit de buurt, feest te vieren. De kapperszaak aan de Beatrixstraat werd afgelopen woensdag bestormd door tiental len kinderen. Voor het luttele bedrag van tien gulden konden ze zich een nieuwe coupe aanmeten en de kleurwedstrijd le verde gegarandeerd een prijs op. „Ik geloof niet in Sinterklaas", fluistert Driess (13). „Ik heb er nooit in geloofd ook. Bij ons thuis vieren we Sinterklaas niet. We hebben wel andere feestdagen, zoals het slachtfeest en het suikerfeest. Dan worden de kinderen verwend. Krijgen we geld en kleren. Op school doen we natuurlijk wel aan Sinterklaas. Laatst hebben we lootjes getrokken." „Natuurlijk is het sinterklaasfeest leuk voor alle kinderen", zegt Éatima Yakoubi. „Wij vieren het thuis niet. Helaas, eigenlijk. Sin terklaas is gewoon niet bekend bij moslims, het is een christelijke heilige. Maar bij Marokkaanse vrouwen, die met Nederland se mannen zijn getrouwd, of Marokkaanse mannen, die een Nederlandse echtgenote hebben, wordt het wel gevierd. Het slacht feest is eigenlijk niet te vergelijken met Sin terklaas. De kinderen krijgen geen cadeau tjes maar meestal kleren." Abdullah is in zijn sas. De kinderen hebben het reuze naar hun zin en zo moet het, vindt hij. „Ik houd ontzettend van kinderen en ik doe ze graag een plezier. Dit is mijn cadeau voor alle kinderen uit de buurt", zegt de kapper. „Het sinterklaasfeest heb ik ook georganiseerd „om iedereen te laten zien dat ik me wil aanpassen, dat het voor mij precies zo is als voor iedereen." Als Sinterklaas rond een uur of drie in zijn 'paleiszaal' de cadeautjes gaat uitdelen, blij ven er uiteindelijk toch nog een paar pakjes liggen. Even later komt er een opa ietwat gehaast de zaal binnen. „Sinterklaas", zegt hij. „Mijn kleindochter is nu naar u toe in de V&D in het centrum. Maar ze heeft haar prijs nog niet gekregen." De goedheiligman strijkt over zijn hart. „Als u een liedje zingt mag u het pakketje meenemen." ANNET VAN AARSEN De schaar heeft nog steeds geen vat gekregen op de langharige Sinterklaas. Ook bij kapper Abdullah bleef hij ongedeerd. Je hebt van die keverfanaten die niets willen weten van de nieu we, supersonische kever die vol gende eeuw over de wegen gaat snellen. Het is geen echte kever, vinden ze. Meer zo'n hip autootje, waarvan er dertien in een dozijn gaan. Maar ja, wat is nu echt een (Volkswagen-)kever? We vroe gen het Leiderdorper Tiddo Bresters (40), voorzitter van de Luchtgekoelde VW-club Neder land: de historische keverclub van ons land. Hij heeft drie exemplaren, waarvan er eentje nog rijdt ook. In de weekeinden tuft hij er graag mee rond, met vrouw en kind: „Het is dan net alsof je in een andere wereld stapt. Knus, gezellig, ver trouwd." En niet zo haastig. Want een snelheid van 100 kilometer is net lekker in het meestverkoch- te automodel ter wereld, waar van er nog zo'n 15.000 zijn in Nederland. Van haat en concurrentie- gevoèlens heeft een ke- verrij der geen last. Zijn auto is vriendelijk en nodigt uit tot Bresters: „Het lijkt zelfs alsof keverrijders eerder voor rang krijgen. Een kever-rij der hoeft zich ook geen zor gen te maken. Want hij weet hoe betrouw baar en func tioneel zijn auto is." Exemplaren uit de jaren '50 draaien nog net zo vrolijk hun rondjes, al hebben ze zo hun onhebbelijkheden. Richtingaan wijzers die uitklappen en maar matig verlicht zijn, bijvoorbeeld. Of twee van die piepkleine ach terraampjes. Ze gaven het wa gentje de koosnaam bril, maar handig zijn ze nooit geweest. De kevers van Bresters zijn wat gewoner: grotere achterruiten, normale achterlampen. Wat ge bleven is, is het geluid. Een ke vermotor herken je uit duizen den, net zoals ook de motor van een Harley Davidson overal bo venuit torent. En dat verhoogt natuurlijk het 'vertrouwde' en 'nostalgische' gevoel. Het gevoel van vroeger, toen pa en ma tevreden in hun kevertje rondtoerden. Minzaam knikkend naar al die waterge- koelde auto's, die het ene mo ment langsschoten om het vol gende moment met kokende motor te worden ingehaald. En het uiteindelijk moesten afleg gen tegen de kever. Bresters meldt dan ook trots dat twee van de drie kevers familie kevers zijn, vanaf het begin in familiebezit. En, ze zijn echt in Duitsland gemaakt. Niet in Mexico, waar de 'oude' exem plaren nog steeds van de band rollen en ook de nieuwe genera tie waarschijnlijk geboren gaat worden. De liefde is duidelijk, maar wat moeten we nu met de nieuwe kever? Bresters twijfelt. Aan de ene kant vindt hij het 'wel leuk' dat zijn geliefde, in 1932 ont worpen autootje, levenslustig de 21ste eeuw inhobbelt. Aan de andere kant vindt hij die ke ver geen kever meer: „Het is niet de kever die wij kennen. e (Volkswagen)-kever er wel eens kunnen uitzien, in de volgende e Het wordt meer een polo met andere carosserie. En eigenlijk kan hij zich dat wel voorstellen. „De oude kever is eigenlijk niet geschikt om de 21ste eeuw mee in te gaan. 25 pk tegen de 50 pk van een ge middelde nieuwe auto." Snel herstelt de voorzitter zich en meldt hij wervend dat zijn oude liefde ook veel voordelen heeft: „Niets is zo simpel als het sleutelen aan een kevermotor. In twee-en-een-halve minuut laten sleutelaars de motor op de grond zakken en zetten ze hem r ook weer in, blijkt op de wed strijden die mijn 1600 leden tel lende club regelmatig organi seert." Voor oude èn jonge mensen, die zélf verliefd zijn geworden op de wagen: „En dat is hele maal niet gek. Je kunt er aardig e opvallen, zonder dat dat in de papieren hoeft te lopen." Een 'bril' in topvorm kost al snel 15.000 gulden. Maar een wat nieuwer exem plaar heb je al voor een paar duizend piek. En als je dan zelf kunt sleu telen, is de in vestering te overzien. Het rendement kan groot zijn: „Er zijn men sen die bewe ren dat je snel contact legt, zeker wanneer je kever lekker glimt en er goed uitziet."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 25