'Ik
mik als zangeres zo hoog mogelijk'
Wel uit het oog, niet uit het hart TROS schraP£ Radio 2-programma 'Oud Plaatwerk'
c
'Jeugdprogramma's zijn bij de
AVRO weer een serieuze zaak'
De
winnaarsmentaliteit
van
Sandy Kandau
Rtv show
IKON laat jongeren hun eigen leven filmen
maar vanachter de schuifdeu
ren vandaan gekomen, wil San
dy Kandau maar zeggen. Zingen
wilde ze altijd al en daarbij had
Kandau van jongs af het gevoel
ook werkelijk iets te kunnen. „Ik
wilde de bühne op, hoe dan
ook. Dat heb ik gedaan, zo
gauw dat kon. In barretjes, in
cafés."
Dat was voornamelijk in de
omgeving van Vught. Kort voor
het vorige Ahoy'-spektakel zag
John van Katwijk, de Man ach
ter René Froger, haar optreden.
„Ze zochten nog iemand voor
het achtergrondkoor van René,
iemand met een donkere stem.
Ik bleek degene die ze zochten.
Kun je je voorstellen wat er met
me gebeurde? Ontzettend veel
in ontzettend korte tijd. Van de
barretjes, de café's opeens in
Ahoy'. Ngenduizend man en
dat drie avonden lang."
De gebeurtenissen volgden el
kaar snel op. „Candy Dulfer had
meegewerkt aan de Ahoy'-op-
tredens van René en zij nodigde
me uit om met haar samen te
WOENSDAG 30 NOVEMBER 1994
"bENSD/
Drieluik van de RVU op Radio 5 Herman Emmink diep teleurgesteld over gang van zaken
EDERl
21 Nieu
voor
rend
28 Tom
Teke
andy Kandau heeft,
zoals dat zo mooi
heet, een winnaare
mentaliteit. Volgens insiders is
zij zo'n talent dat maar eens in
de zo veel tijd opstaat in het
amusementswezen. Haar optre
den als lid van The Frogettes,
laatst in het Rotterdamse sport
paleis Ahoy', liet niet na indruk
te maken. Hn tijdens het duet
met René Froger {'Love Hurts')
keek ze even diep in de ogen
van haar gerenommeerde zang
partner. En die glommen van
Sandy Kandau kijkt naar de
video-opname, maar nagenie
ten is er niet bij. Ze springt op,
kijkt en luistert kritisch. Het ap
plaus op de video is daverend.
Ze loopt terug en schudt haar
hoofd.
„Daar heb je het weer", zegt
ze. „Het was zo'n avond dat ie
dereen enthousiast was. Maar
nu zie ik het terug en, er vallen
me zó veel dingen op die ik niet
goed vind. Niemand ziet dat
verder, maar ik zie die dingen
wel. Wat naar is dat toch: dat
perfectionisme. Aan de andere
kant: dit is de enige manier om
vrede met jezelf te vinden."
Onlangs is haar solo-CD ver
schenen. De titel: Nice to meet
ya. Er gingen twee singles aan
vooraf: This is the Night en Nice
to meet ye. Nu is uit: The girl of
your dreams.
In de markt
Opbouwen heet dat. In termen
van de platenmaatschappij, de
manager, kortom in het jargon
van iedereen die, waarschijnlijk
niet ten onrechte, brood ziet in
wat ze kan, heet het: 'We gaan
dit talent in de markt zetten'.
„In feite is dat zo. Wie zit nu
te wachten op weer een nieuwe
artiest? Er zijn al zo veel men
sen, al zo veel namen. Ik weet
wel: het klinkt alsof een nieuw
produkt moet worden geïntro
duceerd, als was je een wasmid
del. En toch is het de enige ma
nier, denk ik. Ik zou misschien
niet zo redeneren als ik niks wil
de, niks kon, ergens uit het niets
zou zijn geplukt. Dan zou je een
willoos persoon zijn die blij zou
zijn met wat anderen je beloven
en voor je willen doen. Maar
aan m'n CD, aan de uitbouw
waaraan ik nu wil beginnen, zit
wel een voorgeschiedenis."
Ze is als zangeres niet zo
werken. Zodat ik opeens op
tournee was: in de Verenigde
Saten, in Japan. Erkenning van
talent zou je kunnen zeggen.
Maar mag je dat verwachten?
En dan wel meteen en met zul
ke grote mensen in het vak? Aan
de ene kant is dat fantastisch en
heb je zoiets van: zie je wel. Aan
de andere kant: je wordt in het
diepe gegooid. Niet alleen had
ik er zo mijn twijfels over of ik
het allemaal wel aankon, in be
trekkelijk korte tijd werd ik ook
nog eens met verschillende
mensen geconfronteerd."
Liefde
Hoeveel uiteenlopend van ka
rakter haar gesprekspartners
ook waren, niemand uitgezon
derd droegen ze hun liefde voor
het vak uit. „Ik ben tot nu toe
alleen maar mensen tegengeko
men die muziek maken het be
langrijkste vinden. En die de
rest vergeten. Het maakt, zo kan
ik je verzekeren, wel degelijk
verschil uit of je met René Fro
ger of met Candy Dulfer op stap
bent. Althans, waar het uiterlij
ke dingen betreft."
Met dat laatste doelt ze op de
manier van leven van sommige
collega's. Ze heeft daar als meid
uit de provincie toch wel even
vreemd tegenaan gekeken. „Op
tournee met Candy en met jazz
mensen was ik in het hotel zo
ongeveer de enige die een
nachtponnetje bij zich had. Bo
vendien had ik een pluche
beestje als houvast aan thuis bij
me. Kun je je dat voorstellen: in
die wereld..."
Maar juist door zichzelf te
zijn, denkt ze het te kunnen
redden in het vak. „Vooral ook
omdat muziek maken ons
bindt. En wat mij betreft is daar
steeds de band met thuis. Gek
hè, al was ik in Japan, ik belde
of ik faxte, dat is goedkoper,
twee keer per dag mijn moeder.
Ik denk dat ik hel ook deed van
wege het tegenwicht. En na
tuurlijk ook voor de bevestiging:
je hoort ergens bij. Dat is be
langrijk als opeens heel veel met
je gebeurt."
Ze heeft een duidelijk doel
voor ogen: „Ik wil een zangeres
worden die mooie liedjes zingt,
liedjes die weergeven wat ik
voel. Ik mik hoog. En ik weet
dat ik de rotdingen ook zal
moeten meemaken. Omdat ze
je alleen maar groter maken: als
mens en daardoor als zange-
AMSTERDAM MONIQUE BRANDT
Het TROS-radioprogramma
Oud Plaatwerk van Herman
Emmink verdwijnt per 1 januari
1995 uit de programmering van
Radio 2. Ook de TROS-pro-
gramma's Music All Inn en het
programma Schlagerfestival van
Denny Christian zullen volgend
jaar vermoedelijk niet meer te
horen zijn. De programma's
moeten verdwijnen omdat ze
niet langer passen in het nieu
we zendschema van 'de warm
ste zender van Nederland.'
Radio 2 krijgt vanaf 1 januari
de zoveelste nieuwe opzet. De
zender wil zich door het uitzen
den van muziek uit de zestiger
en zeventiger jaren en veel ser
vice-informatie richten op de
luisteraars tussen de 35 en 64
jaar. Met deze reorganisatie
hoopt het NOS-bestuur de
familiezender weer op te krik
ken. Het marktaandeel is de
laatste twee jaar gekelderd naar
nog geen zeven procent, omdat
de luisteraars massaal afstem
men op de commerciële radio
zenders.
Nu ligt er een plan om de
zender nog strakker te profile
ren tot een 'horizontaal gepro
grammeerde full-service ont
spanningszender', die een
marktaandeel van minimaal
twaalf procent moet veroveren.
„Met name het programma
Oud Plaatwerk past nu niet
meer in het schema. Voor de
andere programma's wordt nog
gezocht naar andere mogelijk
heden", aldus een woordvoer
der van de TROS.
De TROS gaat vanaf 1 januari
5 dagen in de week van 9.00 tot
12.00 uur s'ochtends uitzenden,
en op woensdag en donderdag
Herman Emmink: „Met het ver
dwijnen van 'Oud Plaatwerk' gaat
weer een stukje luisterplezier ver
loren." foto'archief
s'avonds. „Hoe de nieuwe pro
grammering ingevuld gaat wor
den, is nog niet helemaal duide
lijk". aldus de woordvoerder.
Presentator Herman Emmink
is diep teleurgesteld over de
gang van zaken. Nog geen jaar
geleden werd hij door de TROS
met het programma dat hij v
1986 tot 1992 voor de TR(
presenteerde. Het programiigr^
met lichte amusementsmuzi£
stopte toen omdat de omi
zendtijd moest inleveren
de EO en de VPRO A-omro^rml
werden.
Emmink: „Ik hoorde onlan
dat Oud Plaatwerk weer mo
verdwijnen ondat het niet in h >t ke,
'format' past. Ik vind het eiefai
jammer, vooral voor de luist leu!
raars die alweer helemaal g1rel<
wend waren aan het progranfnrpt
ma. Ik kreeg zulke goede rea der
ties. Er gaat weer een stuk
luisterplezier verloren. Ik draa"
de muziek die nergens ande^eA
meer te horen is. Ik dacht alti ,UWP
dat het de taak van de publiel j(
omroep is om juist dat te brenr
gen wat de
brengt. Het publieke van de pr'
blieke omroep gaat zo steel
Sandy Kandau: „Ik wil een zangeres worden die mooie liedjes zingt;
liedjes die weergeven wat ik voel." foto
Openhartige verhalen in verrassende videodagboeken
'Confetticlub' staat voor amuseren, informeren en activeren
De RVU brengt een drieluik die
de strijd weergeeft van drie
vrouwen die het contact willen
behouden met een geliefd per
soon. die ze feitelijk kwijt zijn.
Het is bij alle drie vechten tegen
de bierkaai, maar toch geven ze
niet op. Programmamaker
Jeroen Jorna sprak met deze
vrouwen: over het verdriet, de
herinneringen en het blijven
zoeken naar het contact dat ver
loren is gegaan.
Vijf jaar geleden viel Willem
tijdens een verhuizing van vier
hoog naar beneden. Sindsdien
ligt hij in coma in een verpleeg
tehuis en het contact met hem
is in één klap gereduceerd tot
'Zie je dat? Hij knijpt in mijn
hand! Hij reageert op me!' De
omgeving is inmiddels opge-
Het contact tussen Trix en haar mai
zheimer, neemst steeds verder af.
houden hem te bezoeken, maar
zijn vrouw gaat vier keer per
week naar hem toe om zijn
hand vast te houden en tegen
hem te praten. Hem uit zijn lij
den verlossen, zoals doktoren
voorgesteld hebben, wil ze niet.
Bij Piet en Trix is het contact
geleidelijker verdwenen: Piet
i Piet, die lijdt aan de ziekte van Al-
foto pr
lijdt aan de Ziekte van Alzhei
mer en glijdt steeds verder af.
Hij herkent zijn vrouw niet
meer en kan niet meer praten.
Trix heeft geen enkele hoop
meer op verbetering in deze
slopende ziekte, maar klampt
zich vast aan de keren dat hij
'ja' uitstoot of haar aankijkt.
Riet daarentegen heeft nog
steeds hoop op een hereniging
met haar dochter. Drie jaar ge
leden werd haar toen 14-jarige
dochter verliefd op een jongen
uit een sekte en ze trok in bij de
betreffende woongroep. Ze wil
geen enkel contact meer met
haar ouders, maar ontmoet
haar jongere zusje nog wel op
school. Riet stuurt nog steeds
wekelijks een kaartje zonder
daar ooit een reactie op te krij
gen. Eén keer ontmoetten moe
der en dochter elkaar op straat
en de dochter raakte totaal
overstuur: 'Ik wil je niet zien! Ga
weg! Ga weg!' Haar moeder
geeft het niet op: „Je kunt je ei
gen kind nooit opgeven. Ze zal
thuis altijd welkom blijven."
(Uitzending, vrijdag 2 decem
ber, 13.10 uur, Radio 5)
popt de videocamera zich lang
zaam tot een soort vriendje
voor de eenzame momenten.
Het leuke van het programma is
dat niets geregisseerd is. Er is
geen draaiboek. Het verhaal kan
alle kanten op gaan. Zo maakt
de heimwee bij Astrid langzaam
plaats voor plezier en tevreden
heid in Frankrijk. Vriend Joost
verdwijnt steeds meer naar de
achtergrond.
Hel riskante van het laten
maken van de videodagboeken
is dat de hoofdpersonen op be
langrijke momenten vergeten
de camera aan te zetten. Dat
gebeurde prompt met Astrid
toen ze besloot de Franse fami
lie, na een conflict, te verlaten.
Haar begeleidster van de IKON,
Marjo Ouddeken, had haar ge
vraagd het moment te filmen
waarop ze de familie ging in
lichten, maar dat gebeurde niet.
„Als professioneel programma
maker is dat absoluut een on
derwerp dat je zou draaien. Nu
moet Astrid het verhaal achteraf
in beeld vertellen."
De IKON heeft heel gericht
naar de hoofdpersonen voor de
videodagboeken gezocht.
Schenk: „We hebben een aantal
profielen bedacht. Zoals een au
pair, iemand die in de gezond
heidszorg werkt, een jongere in
een internaat of een bewoner
van een woonwagenkamp. In
die richtingen zijn we op zoek
gegaan naar jongeren die dat
zouden kunnen. Ze moeten het
natuurlijk wel een aantal maan
den volhouden en genoeg ex
pressiviteit hebben."
De Turkse Abdul Yildirim (af
levering 4) is een schot in de
roos. De slechthorende Abdul
maakt in de film de overstap
van het dovenonderwijs (HA
VO) naar de kunstacademie in
Breda. Abdul laat zien dat hij in
twee werelden leeft. Zijn zeer
gelovige ouders hebben er geen
idee van hoe hun zoon buitens
huis leeft. Toch is Abdul zeer
loyaal aan zijn ouders en hun
normen. Tot het moment aan
breekt waarop zijn moeder ver
telt dat hij volgend jaar moet
trouwen met een nichtje. Aan
geslagen vertelt Abdul voor de
camera dat hij daar niet mee
akkoord kan gaan.
('Kijk mij nou', vanavond,
18.59 uur, Nederland 1)
HILVERSUM JAN VAN STIPRIAAN
De AVRO-leiding be
sloot drie jaar gele
den dat de jeugd
programmering speerpunt in
het AVRO-beleid moest worden.
Volgens Lubberding - die voor
de ambitieuze plannen was
aangetrokken - is de omroep
daarin ruimschoots geslaagd.
„Jeugdprogramma's zijn bij de
AVRO weer een serieuze zaak",
aldus Hans Lubberding, eindre
dacteur AVRO Jeugd radio en
televisie.
Met de vernieuwde jeugdpro
grammering lijkt de AVRO zich
definitief te hebben gevestigd
als de omroep, die de betere
jeugdprogramma's uitzendt.
Deze programma's kunnen zich
meten met de jeugduitzendin
gen van de VPRO op zondag
morgen. Behoorlijke kijk- en
waarderingscijfers haalde de
AVRO met Kinderen van Water
land, Het Zakmes, Idomeneo, De
Achtbaan, De Droomshow en
Kleine Daden, Grote Gevolgen.
Een deel van die programma's
is in eigen huis gemaakt, een
ander deel door onder anderen
'huisproducent' Burny Bos van
Bos Bros.
In het nieuwe seizoen dat in
december begint, wordt een
aantal nieuwe projecten uitge
zonden, zoals de Klimrekkwizz
(vanaf 3 december met Bas
Westerweel), De stoelen op de
tafels (volgend jaar) en een
kunstprogramma voor kinde
ren, eveneens volgend jaar. De
jeugdafdeling van de AVRO
heeft ook het idee gelanceerd
van de 'Confetticlub', te verge
lijken met het label van de Ne
derlandse Vereniging van Huis
vrouwen. Als de 'Confetticlub'
haar stempel erop zet, is aan de
belangrijkste kwaliteitscriteria
voldaan: namelijk dat het om
een hoogwaardig programma
gaat, waarbij het amuseren, in
formeren, activeren en partici
peren centraal staan.
De AVRO haalde met onder meer het programma 'Droomshow' be
hoorlijke kijk- en waarderingscijfers. foto archief
Een deel van de jeugdpro
gramma's van de AVRO wordt
gemaakt door Burny Bos (Ko de
Boswachter) en Ben Sombo-
gaart. Het gaat in dit verband
om De stoelen op de tafels (over
wat kinderen beleven op weg
van school naar huis) en Kinde
ren van Europa, een uitwisse
lingsproject van de European
Broadcasting Union Exchange
waaraan twaalf Europese lan
den meedoen. Bos en Sombo-
gaart maakten in verband met
dat uitwisselingsproject Pepette,
een vijftien minuten durend
filmpje. De AVRO zendt alle
twaalf films uit, in de vorm van
een filmfestival.
Pepette - voor de leeftijdscate
gorie van 6 tot 9 jaar - gaat over
een zwijgzaam meisje dat, om
dat ze onverwacht niet wordt
opgehaald, alleen met de metro
naar huis moet. Ze is, zonder
dat ze het zelf in de gaten heeft,
lei
getuige van een diefstal van ei m,
portemonnee. Pepette weet ne
politie dankzij haar tekenmaiiQQ Cl
op het juiste spoor te brengen'
In verband met de internati q(
nale verspreiding van de filj
wordt er weinig dialoog g
bruikt. Dat geldt voor alle twaj
inzenders. Een kolfje naar i ce
hand van Ben Sombogaart, i
regisseur die zo ongeveer gro.5o j0
siert in filmprijzen. Onder and
re Het Zakmes en Mijn vadi
woont in Rio werden beid,
(internationaal) bekroond. BiLA/lS
den ging het om juweeltje——
„Een film moet 'm niet alt|HB
zitten in een dialoog", met
Sombogaart. „Je moet filmis
te werk gaan. Dat probeer ik
mooi mogelijk te doen. Het
een soort sport voor mij. Tege
woordig zie je steeds vaker
'talking heads' in series. Werk
lijk alles wordt verbaal gebrac
Er wordt zo veel gepraat, dat h
medium nog maar nauwelij
in beeld wordt gebracht. Soi
is het gemakkelijker om me
sen te laten praten. Maar vo
die weg kies ik niet", aid
Sombogaart.
Pratend over de jeugd pr
gramma's van de Nederland
televisie, afgezien van de AVI
en de overige AKN-omroep
van Nederland 1, komen al sr
de programma's van VPRO
KinderN'et ter sprake. De pij
grammering van KinderlT
vindt hij wel 'aardig'. Over j
VPRO-jeugdprogrammering
Sombogaart - hoe kan het o
anders: sommige projecten v£Sme
hem worden door die
uitgezonden - dik tevreden.
RTL 4 op zaterdag en zondag
TV brengt stemt hem aanzie pf'
lijk somberder. „Ik vind het
gemakkelijk wat ze doen. Ze t
nen weinig fantasie, het i
van hetzelfde. Ze storten e^11
hele lading grappige or
je uit. Het hoeft heus i
maal educatief te zijn. Maar
moet wél het lef hebben c
dersoortige dingen uit ti
den."
ValcK
Astrid gaat als 'au pair' naar Frankrijk. Na een conflict met de
milie vertrekt ze, maar vergeet dit op video op te nemen.
Het lijkt heel eenvou
dig: geef een aantal
jongeren een video
camera, leg ze uit hoe het ding
werkt en stuur ze weg met de
opdracht om hun dagelijks le
ven te filmen. Het levert origi
nele, spontane en spannende
televisie op, maar de kwaliteit
van beeld en geluid laat te wen-
De IKON experimenteerde
vorig jaar al eens met deze
vorm van televisiemaken. Het
resultaat was toen volgens eind
redacteur jongerenprogram
ma's Lejo Schenk niet bevredi
gend. Slechts twee van deze zo
geheten videodagboeken wer
den uitgezonden. Het program
ma komt vandaag in de herkan
sing. De IKON zendt de komen
de zes weken nieuwe videodag
boeken uit van jongeren die al
lemaal een belangrijke verande
ring in hun leven meemaken.
Schenk: „De amateurvideo
technieken zijn de laatste jaren
weliswaar sterk verbeterd, maar
het geluid blijft altijd een pro
bleem. Ook de begeleiding van
de jonge filmers was tijdens de
eerste reeks te minimaal. Geble
ken is dat je heel intensief con
tact moet houden met de jon
geren om ze te blijven motive
ren en stimuleren om door te
gaan met filmen."
Het geluid is in de nieuwe
reeks inderdaad sterk verbeterd.
Alleen de eerste aflevering is
nog opgenomen met een oude
re camera en dat betekent een
half uur lang zwaar gebrom en
geruis op de band en vooral veel
storende achtergrondgeluiden
die het vaak moeilijk maken om
de hoofdpersoon te verstaan.
Als je het slechte geluid in deze
aflevering voor lief neemt, blijft
er een zeer verrassend pro
gramma over.
Belangrijke momenten
De 18-jarige Astrid Gunthardt
bijt het spits af. Zij gaat na het
behalen van haar VWO-diploma
negen maanden naar Frankrijk
als au pair. Dat betekent af-
scheid nemen van haar ouders,
haar vriendinnen en vriend
Franse fa- Joost. De camera gaat mee naar
Nice. De eerste weken heeft Ast-
foto gpd rid het vreselijk moeilijk en ont
