fft
Er staat een kameel in de zaal
Nieuw huis in oude stijl
Een Ajax-straat is soepel en lenig
Waarin een stad toch
bijzonder mooi kan zijn
Het Gesprek van de Dag
Een makelaar in planten
Makelaar
in nieuwe
ideeën
IRIJDAG 18 NOVEMBER 1994
be
Het kan nog, hoor, in tijd van een jaar twee Miss
Hollands' binnen de stadsgrenzen. Dan moet
Centina Nachtegaal in december alleen nog
de landelijke finale van de verkiezing tot
Miss Beauty Holland winnen om dan in de
voetsporen te treden van Irene van der Laar die
afgelopen maart de rivaliserende verkiezing tot
Miss Universe Nederland won. Waarin een niet
eens zo grote stad toch bijzonder mooi kan zijn.
Centina - haar naam stamt ergens uit Friesland
en er zijn er maar heel weinig van, jammer ge
noeg - is al een aardig eindje op weg om Irene
naar de kroon te steken. Ze behoort, na de re
gionale verkiezingen, in elk geval tot de 24 kan-
didaatjes die straks op 16 december meedingen
naar de nationale titel én naar de hoofdprijs,
een retourtje Japan. Plus naar misschien nog
wat lucratieve aanbiedingen. Zoals mogelijker
wijs een carrière als internationaal fotomodel.
Hoewel, een dergelijke job heeft de 17-jarige
Leidse schone - blond en bruine ogen - toch al
min of meer uit haar mooie hoofdje gezet. ,,Ik
ben namelijk maar 1.74 meter", zegt ze zacht en
glimlacht daarbij verontschuldigend. Alsof dat
erg zou zijn. „Dat niet, maar wil je als fotomodel
een kans maken, dan moet je minstens 1.76
zijn. Ik kom dus net een klein stukje tekort."
Bij Miss-verkiezingen maken die paar centime
ters niet zo gek veel uit, weet de leerlinge van
het Holtlant College inmiddels uit ervaring. Ze
doet al vanaf haar vijftiende mee. „De eerste
keer, dat weet ik nog goed, was op de Leidato.
Daar hadden ze me voor op gegeven. Ik vond
het doodeng. Dat iedereen zo naar je lichaam
keek. Later raakte ik daar wel aan gewend. En
op een bepaald moment vond ik het zelfs hart
stikke leuk. Trouwens, het geeft nog steeds een
kick om voor al die mensen op te treden. Want
dat is het toch eigenlijk."
Waar een Miss-in-de-dop vooral op moet letten,
dat weet ze onderhand uit haar hoofd. „Het
gaat om je uitstraling. Natuurlijk, je moet best
mooi zijn, maar dat is niet het enige. Goed lo
pen, een beetje heupwiegen en vooral lachen.
Blijven lachen. Ja, zo af en toe krijg je wel in
structies. Als je een finale haalt, meestal. Maar je
moet het uiteraard zelf doen.
Aan deze finale en aan de verkiezing voor Miss
Pepsi 1995 doet Centina uit Leiden Noord nog
mee. Dan zet ze er hoogstwaarschijnlijk een
punt achter. Tot groot verdriet van moeders -
klaarblijkelijk haar grootste fan - die de aan
dacht vooral zal missen „Komt door haar
vriend. Jammer toch, dat kind kan nog ver ko
men. Moet je zien wat een lijntje. Mooie jurk
ook, hé. Ja, dat kost inderdaad een vermogen.
Ze kan natuurlijk niet elke keer in dezelfde spul
len opdraven."
Centina lacht intussen verlegen. Zegt van
paardrijden, van uitgaan en van dansen te hou
den. 'Uit' betekent voor haar Amsterdam. Want
in Leiden valt niet veel te beleven, meent ze. Op
termijn wil ze wel hier haar eigen winkeltje be
ginnen. „Iets in kleding of pabfiim. Iets in mijn
eigen stijl."
Een stijl ongetwijfeld, een echte Miss waardig.
zou het moeten zijn, zo'n
Weelderige bomen die geen
:ennen en altijd volleerd de
wind tegenstand bieden. Een weg die
kronkelt als een rusteloze slang, maar
toch rechtvooruit gaat en afgebakend is
met scherpe, rood-witte strepen. Aan de
zijkanten staan geen simpele huisjes,
maar door een Godin Zonder Vrees ont
worpen kunststukjes waar altijd een
lichtje brandt. En als Ajax wint dan
blaast een trompettist aan het begin en
aan het einde van deze laan het liefdes
lied Op Een Slof En Een Oude Voetbal
schoen. Wordt Ajax Kampioen. Zo'n
straat, dus. Een echte Ajax-straat.
Als het aan Martijn Bakker ligt, komt er
een Ajax-straat, zo'n echte Ajax-straat.
De 12-jarige Nieuw-Venneper is al gerui
me tijd bezig met handtekeningen op te
halen om zijn verzoek tot het stadsdeel
Zuidoost rood en wit te kleuren. Hij weel
ook al waar die Ajax-straat moet komen:
bij het nieuwe stadion, dat in Amster
dam-Zuidoost aan het opgroeien is. Zijn
handtekeningenactie heeft de volledige
ondersteuning van de supportersvereni
ging van Ajax.
Tot nu toe heeft Martijn al tweehonderd
handtekeningen opgehaald, voorname
lijk in Nieuw-Vennep. Ook vraagt hij
t? dien
De reacties? Een Ajax-gracht. een Ajax-
laan. een Ajax-weg en sommigen fluiste
ren hem toe Marco van Basten of Johan
Cruijff te eren in het naambordje. O, hoe
mooi moet het niet zijn om in 1996,
wanneer het stadion klaar is, over de Jo
han Cru ij ff-laan te rijden om vervolgens
lordi in Ajax-Een te zien debuteren. En
wie wil er niet op Nummer Veertien wo
nen?
Voor Martijn is het allemaal ook een
simpele zaak: Ajax is het allermooiste
allerbeste en zoiets moet je eren met een
straat. Want als naar Ajax al geen dreef,
laan of gracht wordt genoemd, naar wie
of wat mag je dan wel een straat noe
men? I let is zijn club. al vanaf zijn acht
ste Mij ver/amell alles dal de IOOd WittS
afscheiden en heeft zijn jongenskamer
daarmee behangen. Vindt Meneer van
Gaal een héél aardige man en Patrick
Kluivert jong goed scorend.
De straat waar het allemaal om te doen
is, heet nu nog de Burgemeester Stra-
manweg. Het stadsdeel Zuidoost heeft
het daar voor het zeggen en kan dus ook
bepalen dat de Ajax-straat het licht ziet.
„I let is een erg leuk idee", zegt Fred
Lempers van liet stadsdeel. „Maar het
kost veel geld om een straatnaam te ver
anderen. De Burgemeester Stramanweg
staat nu al op alle kaarten, postpapier,
busboeken en noem maar op. We zullen
het verzoek in ieder geval serieus bekij
ken."
De mogelijke Ajax-boulevard is vier
baans. loopt tussen de A2 en het stads
deel Zuidoost en gaat onder het nieuwe
stadion door. Nu is de weg nog stug en
vol oponthoud, aldus Kempers. „Mis
schien als het Ajax-straat gaat heten, dat
het allemaal een stuk soepeler en leniger
verloopt. Net als Ajax."
JOHN SCHOORL
Etno Partyservice organiseert feesten met een cultaursausje
De aarde mag dan volgens som
migen een tranendal zijn, een
spetterend feest is ook voor die
lieden een prima middel om de
zorgen te verdrijven, al is het
maar voor even. En met een zo
geheten etno-party, sla je
meteen twee vliegen in een
klap: je hebt een knalfuif èn de
wereld wordt er een stukje beter
van. Met meer gelach en min
der gehuil. Dat is althans de fi
losofie van Edward Linger (28)
en zijn vriendin Christel Wieve-
rink (21).
Een etno-party wil volgens de
Leidenaar zo veel zeggen als
een themafeest, en dat thema
staat altijd in het teken van een
bepaalde cultuur. Zo kan hij
met zijn Etno Partyservice voor
u een Mexicaanse fiesta organi
seren of pakweg een Eskimofuif.
Compleet met muziek, hapjes
en kledij uit die cultuur. Met als
uiteindelijke doel: het kweken
van meer begrip tussen de ver
schillendeculturen.
Edward probeert zijn filosofie
wat nader uit te leggen. „Je
voelt het als je over straat loopt.
Je voelt dat de mensen elkaar
niet respecteren. Er hangt vaak
een vreemde spanning als je
mensen uit verschillende cultu
ren elkaar ziet passeren. Dat
komt met name, vermoed ik,
omdat ze elkaar niet begrijpen.
Ik denk dan: gun de mensen
een kijkje in andermans keu
ken."
Een niet alledaags idee dat hem
eigenlijk min of meer in de
schoot werd geworpen. Het idee
is afkomstig van de Nationale
Ideeënlijn. „Ze zochten een tijd
je terug alleen iemand om dat
uit te voeren. Nou, ze belden
dus de Starters winkel en daar
stond ik net ingeschreven om
dat ik met een partyservice wil
de beginnen."
Van het een kwam dus het an
der en momenteel zijn Edward
en Christel druk bezig de boel
op poten te zetten. Want een et
no-party is niet zo maar een
feestje dat je op een achterna
middag inelkaar kunt flansen.
Een voorbeeld: stel u wilt een
feest geven met een Scnegalees
tintje en u slapt op de Lino Par
tyservice af. „Dan begin ik on
middellijk met een onderzoek
je". reageert Edward. „Want ik
kan natuurlijk nooit van alle
culturen evenveel afweten. Ook
al heb ik een cursus culturele
antorpologie gevolgd bij Teleac.
Dat vond ik wel nodig als basis.
Maar goed, ik duik dan in aller
lei boeken om informatie te
zoeken over Senegal.
Voor de hapjes benadert hij ver
volgens een aantal koks. En ook
een geschikte band wordt ge
zocht. „Dan kom ik weer bij de
klant en dan praten we erover.
Misschien wil hij nog dingen
veranderen. Uiteindelijk maken
we dan een offerte en dat is
dat."
De klant moet wel een geschikte
ruimte zoeken voor het feest en
hij moet het aantal verwachte
gasten opgeven. Voor de rest
zorgen Edward en Christel.
„Want hoe meer mensen er bij
betrokken zijn. des te meer
ideeën zijn er. Dat werkt niet zo
snel. Nu zijn we in twee tot vier
weken klaar."
Eén waarschuwing wil Edward
nog wel géven. „We zijn niet
goedkoop. Neem nou een Gha-
nees feest. Dat komt met zaal,
band en eten toch al gauw op
twaalfduizend gulden. We mik
ken dan ook op bedrijfsfeesten,
personeelsfeesten, En bruilof
ten. Geweldig toch? Kijk maar
eens naar een gemiddeld perso
neelsfeest. Dan kruipen de bui
tenlanders bijelkaar en de Ne
derlanders doen hetzelfde. Met
een etnofeest hoeft dat niet te
gebeuren."
Volgens Edward is bijna alles
mogelijk. „Als mensen een ka
meel in de zaal willen hebben,
ga ik daar naar op zoek. Ga ik
bijvoorbeeld informeren bij cir
cussen. Maarzo dol hoeft het
natuurlijk niet te zijn."
Voor de NCRV organiseerde het
bedrijfje al een gewoon' Gha-
nees feest, voor het programma
Het Idee. Compleet met band,
modeshow, hapjes en dansen.
En voor een vriend werd al eens
een Japans feest gegeven. Het
wachten is nu op echte op
drachtgevers. Het Noordcr Die
renpark in Emmen heeft al
voorzichtig geïnformeerd naar
de mogelijkheden. En als nou
bijvoorbeeld een Marokkaan
aanklopt die een Nederlands
feest wil geven? Edward schatert
het uit. „Dat zou schitterend
zijn. Dat is nou precies wal ik
bedoel."
Heus. Echt waar. De Rotter
dammer René Heemskerk is
gisteren als eerste Nederlander
beëdigd als makelaar in tropi
sche planten. Nu Heemskerk
het spits heeft afgebeten, ver
wacht de Kamer van Koophan
del de komende maanden
meer aanvragen tot makelaar
in tropische planten. De Kamer
van Koophandel denkt dat het
de plantenbranche ten goede
komt dat er een onafhankelijke
makelaar is die bemiddelt tus
sen kopers en verkopers. Want
dat verstaat men onder de term
plantenmakelaar.
En dat is dus het beroep van
Heemskerk. De Rotterdammer
kreeg alles wat met planten te
maken heeft met de paplepel
ingegoten. Zijn familie zit al
vanaf 1650 in de branche.
Heemskerk werkte zelf jaren
lang als planten-inkoper voor
verschillende bedrijven, maar
begon vijf jaar geleden voor
zichzelf.
Wie zich overigens bij tropi
sche planten iets exotisch voor
stelt, heeft het mis. Tropische
planten zijn doorgaans de 'ge
wone' kamerplanten die in vrij
wel iedere Nederlandse huiska
mer voor het raam staan. „In
deze branche gaat veel geld
om", zegt Heemskerk. „En dan
is het belangrijk te weten dat je
in goede produkien handelt. Ik
ben een onafhankelijke en on
partijdige deskundige die advi
seert over prijs en kwaliteit van
planten. Verder bemiddel ik
tussen koperen verkoper. Nu
ik makelaar ben, kan bijvoor
beeld ook een verzekerings
maatschappij bij me terecht
die een claim heeft en de scha
de wil laten taxeren."
Ja, dat heeft u goed gelezen.
Maar goed. I let lijkt er op dat
voor I leemskerk genoeg werk
is weggelegd. De omzetcijfers
van de branche blijven stijgen:
momenteel bedraagt de omzet
van kamerplanten in Neder
land 120 miljoen gulden per
maand.
De Nationale Ideeënlijn
noemt zichzelf een make
laar in ideeën. De instantie
probeert vraag en aanltod
ran ideeën aan elkaar te
koppelen, i tal klinkt alle
maal vrij kryptisch, maar in
wezen is hel vrij eenvoudig.
Want de organisatie is te
beschouwen als een grote
ideeënbus waarin uitvin
ders en allerhande creatieve
mensen hun vindingen
kunnen deponeren. Aan de
andere kant, wie een pro
bleem opgelost wil zien,
kan de Ideeënlijn vragen of
er in de bus misschien een
bruikbaar idee zit. Zo onge-
Elk jaar reikt de instantie
prijzen uit voorde beste
ideeën van het jaar. Dit keer
heeft de uitreiking plaats in
etablissement Camino Real
in U'iden, op 28 november,
met tal van genodigden. De
prijzen worden uitgereikt
door ontwerper Jan des
Bouvrie en de minister van
Verkeer en Waterstaat, me
vrouw Jorritsma-1 x'bbink.
Er zijn vier categorieën: het
beste maatschappelijke
idee, het beste commercië
le/technische idee, het
meest creatieve/originele
idee, en het best gereali
seerde idee.
In het driejarig bestaan van
de fijn is een aantal vlndin
gen al in de praktijk ge
bracht. Zo is er de schaak-
coupé waarin mensen tij
dens de treinreis hun zetten
kunnen doen. Een wat een
voudiger te hanteren ma
de praat te raken is de zo
geheten praatsticker. Daar
op kun je aangeven of je al
dan niet open staat voor
En wat te denken van een
i >egdraa i ha a r anti -pa rket r
element 1 Hei is een alter
natiefvoor het bestaande
parkeerpaaltje omdat het,
zoals de naam al zegt, weg
gedraaid kan worden. Daar
om is het ook minder van-
dalisme-gevoelig.
„Het is niet de bedoeling ge
weest om historisch te bouwen.
Het huis heeft er nooit ge
staan, i^zegt aannemer Joop du
P-rie. Toch lijkt het alsof het
woonhuis dat naast de Engel-
bertha Hoeve aan de Hoge
Morsweg aan de rand van Lei
den is opgetrokken, er altijd al
heeft gestaan. De nieuwe wo
ning van Diny en Aldo Arslana-
gic is helemaal in de stijl van
het aanpalende restaurant, een
kapitale boerderij uit 1767.
„Toen we met de plannen be
gonnen, zo'n vier jaar geleden,
hadden we nooit gedacht dat
het dit huis zou worden. Ons
eerste uitgangspunt was dat we
dicht bij ons bedrijf wilden wo
nen," vertelt Diny Arslanagic.
„We gingen toen eens praten
met Bob van Beek, de architect
en met de gemeente. De boer
derij is een monument en dan
kun je niet zomaar wat gaan
bouwen. De gemeente was he
lemaal niet zo enthousiast. We
mochten uiteindelijk onder be-
paalde voorwaarden aan de
Het huis heeft aan de zijkant
een echt 'boenhok' van hout en
als je goed naar de geveltjes en
de dakgoten kijkt zie je dat het
tot in de kleinste details in de
oude stijl is afgewerkt. „Eigen
lijk is dit echt ambachtswerk,"
legt Du Prie uit, die als aanne
mer gespecialiseerd is in restau
ratiewerkzaamheden. „We heb
ben bijvoorbeeld ramen met
roede-verdeling gemaakt en het
houtwerk is allemaal op de tra
ditionele manier bewerkt. Zelfs
de dakpannen zijn van een spe
ciaal type."
De origifiele manier van bou
wen brengt natuurlijk hoge kos
ten met zich mee. „Wat het
duur maakt, is vooral de arbeid
die er in zit. De bewerking van
de materialen maken dat deze
zo'n tien tot vijftien procent ho
ger zijn dan in een 'gewoon'
huis. Bijna alles is met de hand
gemaakt."
„Het heeft dan ook wel zijn
grenzen," zegt Diny, doelend op
de hoge kosten. „Niet elk detail
I kan worden uitgevoerd. Het
verwachtingen en daarom heb
ben we ook binnen veel in de
oude stijl laten uitvoeren. Maar
dat houdt wel op een gegeven
moment wel op. Bovendien wil
ik niet in een woning met te
veel tierlantijntjes wonen."
Hoewel het optrekje er van bui
ten dus ouderwets uitziet zal de
inrichting wel van deze tijd zijn.
„Er komt bijvoorbeeld een mo
derne keuken in, het huis moet
natuurlijk ook praktisch zijn.
Het is uiteraard een persoonlij
ke opvatting, maar ik vind dat je
niets verkracht wanneer je voor
een moderne inrichting kiest",
meent Du Prie
De bouw begon in mei van dit
jaar. Dankzij het mooie weer is
het nu al bijna af. „We verhui
zen waarschijnlijk nog voor de
kerst," vertelt Diny. „Je leeft na
tuurlijk helemaal naar dat mo
ment toe. We wonen nu zeven
hoog in zuid-west. Dus je kunt
wel zeggen dat we er zin in heb
ben."
Reacties en suggesties voor
"Gesprek van de Dag"
Telefoon 071-356444
t> o of
I ii Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden
meteen cadeaubon
van 25 gulden.
j
