O
UIT
John Wayne's
nnnelijkhïid
werkt weer
SHOW
Froger maakt het waar
Liedjes Toon Hermans
in nieuw jasje
"«th^
sur*
es - "«erssf a^sfeiS s
sssti"SS as itfJssssfasn
£e"' "V°^7e'rb'd^
'Nederlandse liedjes
raken gevoelige snaar'
VI
MAANDAG 7 NOVEMBER 1994
ROTTERDAM LOUIS DU MOULIN
Tien keer een vol huis in Ahoy'
is een topprestatie op zich. Aan
de derhalve hooggespannen
verwachtingen voldoen is na
tuurlijk een tweede. René Fro
ger heeft dat ongekende luxe
probleem evenwel met verve
opgelost. Zijn eerste optreden
in het kader van 'The Concert
'94' vrijdagavond in het Rotter
damse sportpaleis stond
meteen als een (eigen) huis.
Een knap staaltje van show
manschap. Vooral als wordt be
dacht dat de Amsterdamse
volksheld nogal wat aanlooptijd
heeft verspeeld door te mikken
op een ander concept ('n muzi
kale cruise), dat bij nader inzien
veol te statisch werd geacht. Het
met manager John van Katwijk
bedachte alternatief mag dan
wat conventioneler zijn, het
blijkt wel helemaal op Frogers
lijf (lees: dynamiek) geconstru
eerd. Het reusachtige podium
(volledig omlijst door trappen
en voorzien van een lift over de
hele breedte) alleen al zorgt
voor dat heavy sfeertje waarin
Janet en Michael Jackson zich
ook zo graag presenteren.
Die eerste indruk wordt bij
opkomst van de zanger nog
eens aangedikt door allerlei per
laserstraal verzonden kreten die
verwijzen naar de ruige kant
van het leven en door een stem
die vraagt of René Froger niet
ten onder gaat aan sex, drugs
rock 'n roll. Via zijn ballet (de
flitsende Extend Dancers) en
het gastoptreden van het zang
duo Laura Vlasblom Hella
Koffeman komt die 'realistische'
ambiance nog enkele keren na
drukkelijk terug, waardoor het
fenomeen uit de Jordaan dit
keer veel dichter in de buurt
opereert van The Bronx (New
York) en South Central (Los An
geles) dan van Las Vegas.
Froger slaat echter niet in die
richting door. Evenmin woekert
hij met het enorme 'energiepo-
tentieel' ('Genoeg om heel
Haarlem een avond van licht te
voorzien') of met de beschikba
re menskracht. Alles is bij deze
prestigeshow perfect gedoseerd.
De man om wie het het hele
spektakel (met zo'n 300 mede
werkers) is begonnen, speelt
natuurlijk de hoofdrol,
maakt op de juiste i
toch ook telkens een paar pas
sen op zij. Voor zijn koor The
Frogettes (inclusief duetpartner
Sandy Kandau), voor Ruth Ja-
cott, voor Candy Dulfer en voor
de enige buitenlandse special
guest: de Amerikaanse Wendy
Moten, die door haar gastheer
(terecht) naar voren wordt ge
schoven als 'een ernstige be
dreiging voor Whitney Hous-
Zelf imponeert René Froger
(meer dan twee jaar geleden bij
zijn vuurdoop in Ahoy') door
een uiterst soepele presentatie.
Oftewel: een vlotte babbel en
die zangstem die bij het minste
geringste zoveel (vrouwenhar
ten op hol doet slaan. Ook bij
het mengen van eigen repertoi
re (veel van zijn nieuwe album
Walls Of Emotion) met oudere
popklassiekers van anderen
blijft hij aldoor goed in balans.
Bij Tonight's The Night (denk
aan Rod Stewart) verrast hij zijn
7000 fans door in een soort gla-
zenwasserliftje een tochtje over
de arena te maken. You Can
Leave Your Hat On zingt hij
languit liggend, terwijl zijn
speelplaats omhoog gaat om
ruimte te maken voor zijn dan
schaars geklede danseressen.
Zijn versie is dus meer '9 1/2
Weeks' dan Joe Cocker live.
Meeste bijval oogst Froger
toch met de up tempo-num
mers die hem de afgelopen ja
ren hielpen uitgroeien tot 's
lands populairste zanger. Just
Say Hello, Man With A Mission,
Nobody Else, Are You Ready For
Loving Me, enzovodrt, alleen de
intro is al voldoende om ieder
een uitbundig te laten jubelen.
René Froger in Ahoy', 'The
Concert 1994'. Met René Fro
ger Theaterband, The Froget
tes, Ruth Jacott, Candy Dulfer,
Wendy Moten, Laura Vlasblom
Hella Koffeman, Extend
Dancers. Showconcept: John
van Katwijk, René Froger.
Showregie: Mare Jansen/ D
D Productions. Produktie-
manager: Gitta Cupers. Bijge
woond: vrijdagavond. Herha
lingen: 7, 8, 10, 11, 13, 14, 16
en 17 november.
René Froger: topprestatie in Ahoy'
FOTO DIJKSTRA
HILVERSUM HERMAN ELZINGA
ro' vervuïl^ B°bbltt met enfcele
Drie jaar geleden waren het de liedjes van Annie M.G.
Schmidt die onder handen werden genomen. Nu was
het tijd voor Een Nieuwe Jas Voor Toon. Vijftien Neder
landse artiesten zochten een liedje van Toon Hermans
uit en probeerden er een eigen stempel op te drukken.
Bij tien daarvan werd ook een clip gemaakt en die zijn 8
november bij de AVRO te zien.
„Ik begrijp al die aandacht voor mijn liedjes niet",
moet Toon Hermans hebben gezegd toen de AVRO
voor het eerst bij hem op de stoep stond met het voor
stel voor een Een Nieuwe Jas... Toen de omroep voor
een tweede keer aan de deur verscheen en ook vertelde
wie zijn liedjes zouden gaan zingen, toonde hij zich
zeer vereerd dat die artiesten „de uitdaging aandurf
den."
Toen alle clips waren opgenomen moest Hermans
voor het AVRÓ-programma nog commentaar geven
over de uitvoeringen. Hermans wilde dat meteen voor
de camera doen als hij het nummer nèt had gezien.
Frans Bromet (Buren) werd ingehuurd voor de korte in
terviewtjes en was volgens de AVRO de uitgelezen per
soon om' met zijn camera bovenop de snufferd van
Toon te gaan zitten.
Van de tien uitvoeringen is er niet eentje, die Her
mans is tegengevallen. Tussen de regels door zijn de
voorkeuren van Hermans echter wel te ontdekken. Bo
vendien is hij een te aardige man om andere artiesten,
die hun best hebben gedaan om een nummer van hem
te coveren, al te zeer te bekritiseren.
Het filmpje dat Erwin Olaf maakte bij Mathilde San-
tings versie van De Appels Op De Tafelsprei is volgens
Hermans een kunstwerkje. In de visie van Santing gaat
het lied over de lesbische liefde. „Het is bijna schilder
kunst, Frans impressionisme, dit filmpje. Een droom.
En dan die Mathilde Santing, een stem uit miljoenen."
De uitbundige versie van Sugar Lee Hooper van De
Wandelclub (ooit gezongen door Jasperina de Jong)
gaat er bij Hermans ook in als koek. „Het heeft niets te
maken met wat ik geschreven heb, maar het swingt als
de hel. Hier geef ik een tien voor. Het is, geloof ik, te
genwoordig gebruikelijk om op televisie bordjes met
cijfers op te houden."
Het hart van Hermans wordt pas echt gestolen met
de uitvoering door rockzanger Reniet Vrieze (van de
groep The Pilgrims) van het nummer Engel Gabriel. De
gruizige stem van Vrieze grijpt Hermans zichtbaar bij
de keel als hij het lied over zijn eigen jeugd door een
zoveel jonger iemand hoort zingen. „Dit is fenomenaal,
écht prachtig."
r Toon, morgenavond 20.30 i
schouderde ev m
Middels gewen?3""'" is in-
met"
gDarh°et hi> zii"
J ^Vgekebrdttheeft
V nooit f j'eerd neem
ver^eerd° uitpajdc ^"zmeÏÏjk SlaC^toff"is géword°''SCi'UJdi«e
egocentrische ^1' door 2 J' de problemen" ïeft die hem in
^Bobbg* e'e vrouw" £e"
seksueel ZT CV/? Ie'-
echtgenonf c door h-,-lr jféér wiJde Tna steeds
b'tt Zijn penis"7?,£orena Bob- b/,e,V?npad opging" he'
durende onemr ee" tien uur haar defininff oot Bob-
rurgen de penis ve?a,aiden chi- j''had ™'et kunnen Z Veriate"-
aan. Twee s"nJn^ensvveer w? zezó zou rea2™nn5eden
2a^en Jater vverd e rechts- v*7 z'ln ^AverhSiftf1^ nu
Bobbitt
onthult in
Pornofilm
yn verhaal
k°°° - tCs
De'w'ëS 'e te u
„,„?e,d was
£e,eft gemaakt "s'nan
btT'f ZBob'
'eeg lid-
•c"laai er vooral omT me
herstelde 5Maai k^le*
'n-actie
geïnteresseerd i?82',"t 'naar
'unctioneert én vr"-
tellen. Miin'i ver"
en M iorena ft ?et
een traumatisch? b
SAtl^tmerrS
gave de hoo«r?et,voi,e over t ni« vaTpor 'or'"««en
dekhengst von s vo'bloed he' 's actueel M? houden,
neemt. gH™°r ztjn rekenhw „echt". zegt b^'" verhaal is
punt van de film3 te hoogte Pornonims draai» "Andere
mL^...z.enuvvpiin|neft^no,g
Poespas
.ÖjdÏÏBobbin, die in de
'leeft vastgezpf6r nvaalf dagen
klacht dat hij zf? w een aan-
deo is b/nnenW aan- °e v
konn 'y''Korr m nnQ
nvervalste Volendammers
hun familiena
men laten wat dat betreft
aan duidelijkheid niets te wensen
over. Martin Veerman en Jaap Schil
der. Om misverstanden te voorkomen
geven de heren zich uit voor 'die an
dere Veerman en Schilder', uiteinde
lijk wonen op Volendam ook nog Piet
en Cees Veerman (The Cats), alsmede
de Jaap Schilder die al evenzeer deel
uit maakt van The Cats. Martin en
Jaap hebben een nieuwe CD het licht
laten zinnen, waarvan de titel luidt:
De tijd stond even stil. Op de geluids
drager staan louter eigen, Neder
landstalige produkties. En de heren
willen wel weten dat ze blij zijn met
hun geesteskind.
Broodmuzikanten noemen Veer
man en Schilder zich. Niet meer en
niet minder. Deze Volendammers, die
al zo'n twintig jaar muziek maken,
voelen zich dan ook niet te groot op
bruiloften en partijen op te treden.
„Tuurlijk", zegt Jaap Schilder. „Je ver
dient je brood met muziek maken. En
van harte."
Kluizenaarstype
Het tweetal maakt al jaren deel uit
van de band Jen Rog. Ach ja, Jen Rog.
Wie in Volendam kan over die per
soon geen verhaal vertellen? Jaap:
„Hij heeft echt bestaan, was een klui
zenaarstype. Hij ging zijn eigen gang,
had lak aan andere mensen en al he
lemaal aan instituten. Hij werd door
de omgeving als een zonderling be
schouwd, maar men liet hem in z'n
waarde. Maar toen kwam het mo
ment dat Jen Rog op leeftijd kwam en
niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Toen moest hij, vond men, naar een
^onjca Brazil d,e^T6s niet
Pri VVaren
tn verder ga-, gc'nd
Fr stSSCïï?
tT.lHii^eftoZ0Te"°P
ZPZ - "een Sgf
roenidste penis??1 me[ d<" be-
GESPROKEN
Boudewijn Büch in
Algemeen Dagblad:
„Het werk is me
weieens te veel,
maar liever dat te
veel, dan thuis somber naar
'Het spijt me' te moeten kijken,
want als ik daar verplicht naar
zou moeten kijken, dan maakte
ik mezelf van kant."
Presentatrice Julia Samuël in
TV Studio:
„Voor kinderen heb ik echt
geen tijd. Ik vind ze heel leuk als
ze van iemand anders zijn. Ge
lukkig wil mijn partner ook
geen kinderen. Ik kan nu alles
doen wat ik maar wil en wan
neer ik maar wil. Kinderen be-
palen je leven zeven dagen per
week, vierentwintig uur per dag.|
Ik voel me perfect zoals het nu
gaat, dus waarom veranderen.
Misschien wil ik wel kinderen 1
als ik vijftig ben. Dan ga ik wel
naar die Italiaanse dokter."
Actrice Joanne Whalley in Pa-
Ne-
Veerman en Schilder ontdekken moedertaal
verzorgingstehuis. De
hem moesten verzorgen, waren ver
bijsterd: zo vuil als hij was! Het schijnt
heel veel moeite te hebben gekost
hem schoon te bikken. Maar Jan heeft
dat niet overleefd: drie dagen nadat
hij was opgenomen, is hij gestorven.
Dat was in 1959."
Oude Volendammers weten nog
precies hoe hij was. „Wij kennen hem
voornamelijk uit de verhalen. Maar
we zijn nog wel opgevoed door ou
ders die, als je je tanden niet wilde
poetsen of als je je haar niet wilde
wassen, dreigend riepen: 'Pas maar
op, anders word je net als Jen Rog."
Iets van het karakter van Jen Rog
moet een aantal muzikanten hebben
aangesproken, anders hadden ze hun
band nooit die naam gegeven. Jaap:
„Het komt vaker voor, hoor. Jethro
Tuil bijvoorbeeld is ook zo'n zonder
ling geweest."
De band Jen Rog is volgens Martin
sinds jaar en dag gespecialiseerd in
„het brengen van covers, neigend
naar de hard-rockkant", hoewel dat
eigenlijk als aanduiding van wat we
doen te beperkt is. „Wat we spelen
gaat van Van Halen, The Police, The
Red Hot Chilipeppers tot - en dan is
het echt feesf - folkrepertoire van on
der anderen The Dubliners."
Inmiddels hoeft geen mens Martin
of Jaap nog iets te vertellen over de
Nederlandse speellocaties, kleedka
mers en bühnes. Jaap: „Ik denk dat
wij vrijwel alles hebben meegemaakt.
Als coverband word je letterlijk overal
gevraagd: van sjieke gelegenheden tot
jaarmarkten en kermissen waar je lie
slaarzen moet meenemen om van het
podium naar de verkleedkeet te kun
nen komen. Vervelend? Wel nee. Dat
is de romantiek van het vak."
Positieve reacties
Ze zijn blij dat ze als duo nu eindelijk
een CD hebben kunnen maken met
originele muziek: door henzelf ge
schreven en gecomponeerd en bo
vendien in het Nederlands. Martin:
„We zijn op dat idee gekomen omdat
we zoveel "positieve reacties kregen op
onze optredens in de kerk bij trouw-
diensten."
Jaap: „Je weet toch hoe dat tegen
woordig gaat? Ze willen graag een
plechtigheid in een mooie ruimte met
sfeervolle muziek, maar dan wel van
deze tijd. Voor ons ïs het in kleine
kring, de familie - en vriendenkring
begonnen. Maar als mensen onder de
indruk zijn, vertellen ze het verder.
Binnen niet al te lange tijd kregen we
steeds meer aanvragen voor optre
dens bij bruiloften."
Martin: „In het begin zongen we
liedjes van John Denver, van James
Taylor en Paul Simon. En toen we een
keer Liefde voor Later zongen, zagen
we tranen. Kennelijk raakt een Neder
landstalig liedje een gevoelige snaar.
De stap om het samen verder te gaan
proberen in het Nederlands was dan
ook niet zo groot." Jaap: „We zijn blij
dat we die stap hebben gezet. Al was
het alleen maar omdat we hebben
ontdekt dat je met Nederlands men
sen direct kunt raken."
„Ik ben dol op verkleedpartijen
en op het effect dat kleding op
andere mensen kan hebben. Als
ik vind dat ik aandacht tekort
kom trek ik mijn zwarte rubbe
ren hotpants aan, maar de vol
gende dag kan ik rondlopen in
een matrozenjurk. Vind ik óók
leuk. Net als die groene rubbe
ren zwemvliezen die Japanse
vissers dragen en die ik pas heb
gekocht."
Acteur Coen Flink in TV Stu
dio:
„Ze hebben me gevraagd voor
de hoofdrol in een nieuwe film
van Frans Weisz naar het boek
'Hoogste tijd' van Harry Mul-
lisch, over het verval van een
oude acteur. Ik besloot het niet
te doen. Ik vond mijzelf er niet
geschikt voor. Ik ben geen ar
moedig, klein, scheel mannetje
en als de film daaraan wordt
opgehangen, ben ik bang dat ik
hem schade berokken. Ik ben
nu eenmaal een grote, dikke,
overheersende persoonlijk
heid."
Woody Harrelson uit 'Cheers'
in Veronica:
„Vroeger had ik nogal een repu
tatie een dekhengst te zijn, en
heb ik jaren aleen maar platte
seks gehad. En dat is lang niet
zo bevredigend of plezierig als
seks spiritueel is. Mijn filosofie
is: omhoog, niet eruit. Met an
dere woorden: Niet ejaculeren
maar naar je hoofd laten stijgen.
Een manier die je pas écht
krachtig maakt. Want op het
moment dat je klaarkomt, spoe
len al je krachten weg."
Actrice Julia Henneman in TV
Studio:
„Aan de ene kant leef ik graag
heel teruggetrokken in een hol
letje, en aan de andere kant ben
ik zeer geïteresseerd in mensen
en kan ik een drinkeboer zijn.
Aan de ene kant ben ik eigen
wijs, maar aan de andere kant
heb ik gebrek aan zelfvertrou
wen-. Misschien ben ik wel een
gespleten persoonlijkheid.
Darlene Conley alias Sally Spectra
uit 'The Bold': „Ik ben gek op
mannen, ben een fladderaar en
hou van humor en sensatie."
FOTO ARCHIEF
Darlene Conly alias Sally Spec
tra uit 'The Bold' in Veronica:
„Tja, qua uiterlijk speel ik me
zelf. Wal de rest betreft ook wel
een beetje. Ik ben gek op man
nen, ben een fladderaar en hou
van humor en sensatie. Alleen j
ben ik niet zo doortrapt als Sal- i
ly. In de liefde is het ook al net
zo als op televisie: een rommel- i
tje. Ik ben meer een type voor J
vriendschap dan voor een rela- j
tie. Ik hou wel van vlammende,
hartstochtelijke
amour, maar daar
baseer je nu een-
maal geen langduri-
ge, vaste verhou- S
ding op."