O UIT John Wayne's nnnelijkhïid werkt weer SHOW Froger maakt het waar Liedjes Toon Hermans in nieuw jasje "«th^ sur* es - "«erssf a^sfeiS s sssti"SS as itfJssssfasn £e"' "V°^7e'rb'd^ 'Nederlandse liedjes raken gevoelige snaar' VI MAANDAG 7 NOVEMBER 1994 ROTTERDAM LOUIS DU MOULIN Tien keer een vol huis in Ahoy' is een topprestatie op zich. Aan de derhalve hooggespannen verwachtingen voldoen is na tuurlijk een tweede. René Fro ger heeft dat ongekende luxe probleem evenwel met verve opgelost. Zijn eerste optreden in het kader van 'The Concert '94' vrijdagavond in het Rotter damse sportpaleis stond meteen als een (eigen) huis. Een knap staaltje van show manschap. Vooral als wordt be dacht dat de Amsterdamse volksheld nogal wat aanlooptijd heeft verspeeld door te mikken op een ander concept ('n muzi kale cruise), dat bij nader inzien veol te statisch werd geacht. Het met manager John van Katwijk bedachte alternatief mag dan wat conventioneler zijn, het blijkt wel helemaal op Frogers lijf (lees: dynamiek) geconstru eerd. Het reusachtige podium (volledig omlijst door trappen en voorzien van een lift over de hele breedte) alleen al zorgt voor dat heavy sfeertje waarin Janet en Michael Jackson zich ook zo graag presenteren. Die eerste indruk wordt bij opkomst van de zanger nog eens aangedikt door allerlei per laserstraal verzonden kreten die verwijzen naar de ruige kant van het leven en door een stem die vraagt of René Froger niet ten onder gaat aan sex, drugs rock 'n roll. Via zijn ballet (de flitsende Extend Dancers) en het gastoptreden van het zang duo Laura Vlasblom Hella Koffeman komt die 'realistische' ambiance nog enkele keren na drukkelijk terug, waardoor het fenomeen uit de Jordaan dit keer veel dichter in de buurt opereert van The Bronx (New York) en South Central (Los An geles) dan van Las Vegas. Froger slaat echter niet in die richting door. Evenmin woekert hij met het enorme 'energiepo- tentieel' ('Genoeg om heel Haarlem een avond van licht te voorzien') of met de beschikba re menskracht. Alles is bij deze prestigeshow perfect gedoseerd. De man om wie het het hele spektakel (met zo'n 300 mede werkers) is begonnen, speelt natuurlijk de hoofdrol, maakt op de juiste i toch ook telkens een paar pas sen op zij. Voor zijn koor The Frogettes (inclusief duetpartner Sandy Kandau), voor Ruth Ja- cott, voor Candy Dulfer en voor de enige buitenlandse special guest: de Amerikaanse Wendy Moten, die door haar gastheer (terecht) naar voren wordt ge schoven als 'een ernstige be dreiging voor Whitney Hous- Zelf imponeert René Froger (meer dan twee jaar geleden bij zijn vuurdoop in Ahoy') door een uiterst soepele presentatie. Oftewel: een vlotte babbel en die zangstem die bij het minste geringste zoveel (vrouwenhar ten op hol doet slaan. Ook bij het mengen van eigen repertoi re (veel van zijn nieuwe album Walls Of Emotion) met oudere popklassiekers van anderen blijft hij aldoor goed in balans. Bij Tonight's The Night (denk aan Rod Stewart) verrast hij zijn 7000 fans door in een soort gla- zenwasserliftje een tochtje over de arena te maken. You Can Leave Your Hat On zingt hij languit liggend, terwijl zijn speelplaats omhoog gaat om ruimte te maken voor zijn dan schaars geklede danseressen. Zijn versie is dus meer '9 1/2 Weeks' dan Joe Cocker live. Meeste bijval oogst Froger toch met de up tempo-num mers die hem de afgelopen ja ren hielpen uitgroeien tot 's lands populairste zanger. Just Say Hello, Man With A Mission, Nobody Else, Are You Ready For Loving Me, enzovodrt, alleen de intro is al voldoende om ieder een uitbundig te laten jubelen. René Froger in Ahoy', 'The Concert 1994'. Met René Fro ger Theaterband, The Froget tes, Ruth Jacott, Candy Dulfer, Wendy Moten, Laura Vlasblom Hella Koffeman, Extend Dancers. Showconcept: John van Katwijk, René Froger. Showregie: Mare Jansen/ D D Productions. Produktie- manager: Gitta Cupers. Bijge woond: vrijdagavond. Herha lingen: 7, 8, 10, 11, 13, 14, 16 en 17 november. René Froger: topprestatie in Ahoy' FOTO DIJKSTRA HILVERSUM HERMAN ELZINGA ro' vervuïl^ B°bbltt met enfcele Drie jaar geleden waren het de liedjes van Annie M.G. Schmidt die onder handen werden genomen. Nu was het tijd voor Een Nieuwe Jas Voor Toon. Vijftien Neder landse artiesten zochten een liedje van Toon Hermans uit en probeerden er een eigen stempel op te drukken. Bij tien daarvan werd ook een clip gemaakt en die zijn 8 november bij de AVRO te zien. „Ik begrijp al die aandacht voor mijn liedjes niet", moet Toon Hermans hebben gezegd toen de AVRO voor het eerst bij hem op de stoep stond met het voor stel voor een Een Nieuwe Jas... Toen de omroep voor een tweede keer aan de deur verscheen en ook vertelde wie zijn liedjes zouden gaan zingen, toonde hij zich zeer vereerd dat die artiesten „de uitdaging aandurf den." Toen alle clips waren opgenomen moest Hermans voor het AVRÓ-programma nog commentaar geven over de uitvoeringen. Hermans wilde dat meteen voor de camera doen als hij het nummer nèt had gezien. Frans Bromet (Buren) werd ingehuurd voor de korte in terviewtjes en was volgens de AVRO de uitgelezen per soon om' met zijn camera bovenop de snufferd van Toon te gaan zitten. Van de tien uitvoeringen is er niet eentje, die Her mans is tegengevallen. Tussen de regels door zijn de voorkeuren van Hermans echter wel te ontdekken. Bo vendien is hij een te aardige man om andere artiesten, die hun best hebben gedaan om een nummer van hem te coveren, al te zeer te bekritiseren. Het filmpje dat Erwin Olaf maakte bij Mathilde San- tings versie van De Appels Op De Tafelsprei is volgens Hermans een kunstwerkje. In de visie van Santing gaat het lied over de lesbische liefde. „Het is bijna schilder kunst, Frans impressionisme, dit filmpje. Een droom. En dan die Mathilde Santing, een stem uit miljoenen." De uitbundige versie van Sugar Lee Hooper van De Wandelclub (ooit gezongen door Jasperina de Jong) gaat er bij Hermans ook in als koek. „Het heeft niets te maken met wat ik geschreven heb, maar het swingt als de hel. Hier geef ik een tien voor. Het is, geloof ik, te genwoordig gebruikelijk om op televisie bordjes met cijfers op te houden." Het hart van Hermans wordt pas echt gestolen met de uitvoering door rockzanger Reniet Vrieze (van de groep The Pilgrims) van het nummer Engel Gabriel. De gruizige stem van Vrieze grijpt Hermans zichtbaar bij de keel als hij het lied over zijn eigen jeugd door een zoveel jonger iemand hoort zingen. „Dit is fenomenaal, écht prachtig." r Toon, morgenavond 20.30 i schouderde ev m Middels gewen?3""'" is in- met" gDarh°et hi> zii" J ^Vgekebrdttheeft V nooit f j'eerd neem ver^eerd° uitpajdc ^"zmeÏÏjk SlaC^toff"is géword°''SCi'UJdi«e egocentrische ^1' door 2 J' de problemen" ïeft die hem in ^Bobbg* e'e vrouw" £e" seksueel ZT CV/? Ie'- echtgenonf c door h-,-lr jféér wiJde Tna steeds b'tt Zijn penis"7?,£orena Bob- b/,e,V?npad opging" he' durende onemr ee" tien uur haar defininff oot Bob- rurgen de penis ve?a,aiden chi- j''had ™'et kunnen Z Veriate"- aan. Twee s"nJn^ensvveer w? zezó zou rea2™nn5eden 2a^en Jater vverd e rechts- v*7 z'ln ^AverhSiftf1^ nu Bobbitt onthult in Pornofilm yn verhaal k°°° - tCs De'w'ëS 'e te u „,„?e,d was £e,eft gemaakt "s'nan btT'f ZBob' 'eeg lid- •c"laai er vooral omT me herstelde 5Maai k^le* 'n-actie geïnteresseerd i?82',"t 'naar 'unctioneert én vr"- tellen. Miin'i ver" en M iorena ft ?et een traumatisch? b SAtl^tmerrS gave de hoo«r?et,voi,e over t ni« vaTpor 'or'"««en dekhengst von s vo'bloed he' 's actueel M? houden, neemt. gH™°r ztjn rekenhw „echt". zegt b^'" verhaal is punt van de film3 te hoogte Pornonims draai» "Andere mL^...z.enuvvpiin|neft^no,g Poespas .ÖjdÏÏBobbin, die in de 'leeft vastgezpf6r nvaalf dagen klacht dat hij zf? w een aan- deo is b/nnenW aan- °e v konn 'y''Korr m nnQ nvervalste Volendammers hun familiena men laten wat dat betreft aan duidelijkheid niets te wensen over. Martin Veerman en Jaap Schil der. Om misverstanden te voorkomen geven de heren zich uit voor 'die an dere Veerman en Schilder', uiteinde lijk wonen op Volendam ook nog Piet en Cees Veerman (The Cats), alsmede de Jaap Schilder die al evenzeer deel uit maakt van The Cats. Martin en Jaap hebben een nieuwe CD het licht laten zinnen, waarvan de titel luidt: De tijd stond even stil. Op de geluids drager staan louter eigen, Neder landstalige produkties. En de heren willen wel weten dat ze blij zijn met hun geesteskind. Broodmuzikanten noemen Veer man en Schilder zich. Niet meer en niet minder. Deze Volendammers, die al zo'n twintig jaar muziek maken, voelen zich dan ook niet te groot op bruiloften en partijen op te treden. „Tuurlijk", zegt Jaap Schilder. „Je ver dient je brood met muziek maken. En van harte." Kluizenaarstype Het tweetal maakt al jaren deel uit van de band Jen Rog. Ach ja, Jen Rog. Wie in Volendam kan over die per soon geen verhaal vertellen? Jaap: „Hij heeft echt bestaan, was een klui zenaarstype. Hij ging zijn eigen gang, had lak aan andere mensen en al he lemaal aan instituten. Hij werd door de omgeving als een zonderling be schouwd, maar men liet hem in z'n waarde. Maar toen kwam het mo ment dat Jen Rog op leeftijd kwam en niet meer voor zichzelf kon zorgen. Toen moest hij, vond men, naar een ^onjca Brazil d,e^T6s niet Pri VVaren tn verder ga-, gc'nd Fr stSSCïï? tT.lHii^eftoZ0Te"°P ZPZ - "een Sgf roenidste penis??1 me[ d<" be- GESPROKEN Boudewijn Büch in Algemeen Dagblad: „Het werk is me weieens te veel, maar liever dat te veel, dan thuis somber naar 'Het spijt me' te moeten kijken, want als ik daar verplicht naar zou moeten kijken, dan maakte ik mezelf van kant." Presentatrice Julia Samuël in TV Studio: „Voor kinderen heb ik echt geen tijd. Ik vind ze heel leuk als ze van iemand anders zijn. Ge lukkig wil mijn partner ook geen kinderen. Ik kan nu alles doen wat ik maar wil en wan neer ik maar wil. Kinderen be- palen je leven zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag.| Ik voel me perfect zoals het nu gaat, dus waarom veranderen. Misschien wil ik wel kinderen 1 als ik vijftig ben. Dan ga ik wel naar die Italiaanse dokter." Actrice Joanne Whalley in Pa- Ne- Veerman en Schilder ontdekken moedertaal verzorgingstehuis. De hem moesten verzorgen, waren ver bijsterd: zo vuil als hij was! Het schijnt heel veel moeite te hebben gekost hem schoon te bikken. Maar Jan heeft dat niet overleefd: drie dagen nadat hij was opgenomen, is hij gestorven. Dat was in 1959." Oude Volendammers weten nog precies hoe hij was. „Wij kennen hem voornamelijk uit de verhalen. Maar we zijn nog wel opgevoed door ou ders die, als je je tanden niet wilde poetsen of als je je haar niet wilde wassen, dreigend riepen: 'Pas maar op, anders word je net als Jen Rog." Iets van het karakter van Jen Rog moet een aantal muzikanten hebben aangesproken, anders hadden ze hun band nooit die naam gegeven. Jaap: „Het komt vaker voor, hoor. Jethro Tuil bijvoorbeeld is ook zo'n zonder ling geweest." De band Jen Rog is volgens Martin sinds jaar en dag gespecialiseerd in „het brengen van covers, neigend naar de hard-rockkant", hoewel dat eigenlijk als aanduiding van wat we doen te beperkt is. „Wat we spelen gaat van Van Halen, The Police, The Red Hot Chilipeppers tot - en dan is het echt feesf - folkrepertoire van on der anderen The Dubliners." Inmiddels hoeft geen mens Martin of Jaap nog iets te vertellen over de Nederlandse speellocaties, kleedka mers en bühnes. Jaap: „Ik denk dat wij vrijwel alles hebben meegemaakt. Als coverband word je letterlijk overal gevraagd: van sjieke gelegenheden tot jaarmarkten en kermissen waar je lie slaarzen moet meenemen om van het podium naar de verkleedkeet te kun nen komen. Vervelend? Wel nee. Dat is de romantiek van het vak." Positieve reacties Ze zijn blij dat ze als duo nu eindelijk een CD hebben kunnen maken met originele muziek: door henzelf ge schreven en gecomponeerd en bo vendien in het Nederlands. Martin: „We zijn op dat idee gekomen omdat we zoveel "positieve reacties kregen op onze optredens in de kerk bij trouw- diensten." Jaap: „Je weet toch hoe dat tegen woordig gaat? Ze willen graag een plechtigheid in een mooie ruimte met sfeervolle muziek, maar dan wel van deze tijd. Voor ons ïs het in kleine kring, de familie - en vriendenkring begonnen. Maar als mensen onder de indruk zijn, vertellen ze het verder. Binnen niet al te lange tijd kregen we steeds meer aanvragen voor optre dens bij bruiloften." Martin: „In het begin zongen we liedjes van John Denver, van James Taylor en Paul Simon. En toen we een keer Liefde voor Later zongen, zagen we tranen. Kennelijk raakt een Neder landstalig liedje een gevoelige snaar. De stap om het samen verder te gaan proberen in het Nederlands was dan ook niet zo groot." Jaap: „We zijn blij dat we die stap hebben gezet. Al was het alleen maar omdat we hebben ontdekt dat je met Nederlands men sen direct kunt raken." „Ik ben dol op verkleedpartijen en op het effect dat kleding op andere mensen kan hebben. Als ik vind dat ik aandacht tekort kom trek ik mijn zwarte rubbe ren hotpants aan, maar de vol gende dag kan ik rondlopen in een matrozenjurk. Vind ik óók leuk. Net als die groene rubbe ren zwemvliezen die Japanse vissers dragen en die ik pas heb gekocht." Acteur Coen Flink in TV Stu dio: „Ze hebben me gevraagd voor de hoofdrol in een nieuwe film van Frans Weisz naar het boek 'Hoogste tijd' van Harry Mul- lisch, over het verval van een oude acteur. Ik besloot het niet te doen. Ik vond mijzelf er niet geschikt voor. Ik ben geen ar moedig, klein, scheel mannetje en als de film daaraan wordt opgehangen, ben ik bang dat ik hem schade berokken. Ik ben nu eenmaal een grote, dikke, overheersende persoonlijk heid." Woody Harrelson uit 'Cheers' in Veronica: „Vroeger had ik nogal een repu tatie een dekhengst te zijn, en heb ik jaren aleen maar platte seks gehad. En dat is lang niet zo bevredigend of plezierig als seks spiritueel is. Mijn filosofie is: omhoog, niet eruit. Met an dere woorden: Niet ejaculeren maar naar je hoofd laten stijgen. Een manier die je pas écht krachtig maakt. Want op het moment dat je klaarkomt, spoe len al je krachten weg." Actrice Julia Henneman in TV Studio: „Aan de ene kant leef ik graag heel teruggetrokken in een hol letje, en aan de andere kant ben ik zeer geïteresseerd in mensen en kan ik een drinkeboer zijn. Aan de ene kant ben ik eigen wijs, maar aan de andere kant heb ik gebrek aan zelfvertrou wen-. Misschien ben ik wel een gespleten persoonlijkheid. Darlene Conley alias Sally Spectra uit 'The Bold': „Ik ben gek op mannen, ben een fladderaar en hou van humor en sensatie." FOTO ARCHIEF Darlene Conly alias Sally Spec tra uit 'The Bold' in Veronica: „Tja, qua uiterlijk speel ik me zelf. Wal de rest betreft ook wel een beetje. Ik ben gek op man nen, ben een fladderaar en hou van humor en sensatie. Alleen j ben ik niet zo doortrapt als Sal- i ly. In de liefde is het ook al net zo als op televisie: een rommel- i tje. Ik ben meer een type voor J vriendschap dan voor een rela- j tie. Ik hou wel van vlammende, hartstochtelijke amour, maar daar baseer je nu een- maal geen langduri- ge, vaste verhou- S ding op."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 12