Van blokkendoos tot huiskamerrealisme
Spelen vanuit het hart
Kermit en Miss Piggy in één persoon
Mooie zang Jubilate Deo
in aanstekelijk tempo
Cultuur Kunst
Extra voorstellingen
opera Carmen in Ahoy
Acteur slaat
recensent
in elkaar
René Verhoeff jubileert met
Benefietconcert Hartebrugkerk
MAANDAG 7 NOVEMBER 1994
muziek
recensie li dy van der spek
Feestconcert Jubilate Deo inclusief Kamer
koor, o.l.v. Dirk van Vliet. Solisten: Hanne-
ke Kaasschieter, sopraan, Corinne Rornijn,
alt, Alex Vermeulen, tenor, Marcel Moes
ter, bas. Aan het orgel Simon Stelling. In-
Begeleidingsorkest. Gehoord: 5/11, Op-
standingskerk, Alphen aan den Rijn
Jubilate Deo is zijn tiende lus-
trum ingegaan en dat zal ge-
vierd worden! Dus kosten noch
moeite waren gespaard met een
uitgebreid Barok/klassiek pro
gramma, bekende solisten en
een professioneel orkest.
Zomerse temperaturen bui
ten, maar vooral ook binnen in
de bomvolle Opstandingskerk.
En dèn nog eens dat stralende
openingskoraal 'Lobe den Her
ren' van J.S. Bach, waar boven
alles uit die expressieve zinde
rende klank van de sopraan
Hanneke Kaasschieter, niet
dwingend dominerend, maar
spontaan en luisterrijk: dit fees
telijk concert kon niet beter be
ginnen. Het Gelders Begelei
dingsorkest, hier in het Westen
niet echt vaak te horen, profi
leerde zich als een orkest dat
respect afdwingt, direct al bij de
opening van de in strikte zin
nog niet op maat gesneden kan-
tate 'Alles was ihr tut' van Diet
rich Buxtehude (1637-1707).
Een enkele keer overtroefden de
grote strijkers, celli en contrabas
de zuivere lichtvoetige klank
van de violen, wat de balans en
het coloriet enigszins verstoor
de, zoals in het Magnificat van
Heinichen, tijdgenoot van Bux
tehude. Jubilate Deo zong on
der leiding van de soms on
doorgrondelijk dirigerende
maar zeer vertrouwde dirigent
Dirk van Vliet opvallend mooi,
in een aanstekelijk tempo. Van,
het Jubilate Deo Kamerkoor zou
je de goede inzetten, de heldere
homogene klank, de spirit ver
wachten, in alle opzichten het
voorbeeld en de steun van het'
grote koor; merkwaardig ge
noeg zong Jubilate samenge
voegd veel gescandeerder, pitti
ger, gearticuleerder, meer in
een golvende cadans van de
kleine woordklusters. Voorbeel
den genoeg: in het openings
koor 'Alles was ihr tut mit Wor-
ten oder Werken' of in de in één
woord schitterende Kantate 91
van Bach 'Gelobet seist du lesu
Christ', een kantate waarin de
koraalmelodie als structurerend
element nauwelijks een rol
meer speelt. Een enkele keer
ging het ook goed mis de man
nen die in het dansende ritme
van het Gloria Patri even nij
pend op de tenen van de dames
gingen staan, door de vrouwen
glorieus behandeld en opgevan
gen. Zo ook aan het eind van
het Benedictus in Haydns Grote
Orgelmis, wat overigens direct
weefgoed gemaakt werd in de
de Agnus Dei. Niet spectaculair,
maar zeer intens met een in
drukwekkende diepgang ver
tolkte de bas Marcel Moester 'O
Christenheid Wohl an'. Ook de
sonore klank van de alt Corinne
Romijn en de niet al te ver dra
gende, maar lyrische stem van
de tenor Alex Vermeulen kleur
den fraai in het geheel. Maar
het flonkerend kristal van Kaas
schieter spande toch de kroon.
Aardige staalkaart amateurtoneel op eenakteifestival in Alphen
De verscheidenheid binnen het amateurtoneel is groot.
Dat bleek maar weer eens tijdens het eenakterfestival af
gelopen weekeinde in het Alphense Parktheater. Op drie
avonden speelden drie amateurverenigingen uit de Rij
n-en Veenstreek een eenakter. Het aanbod reikt van
huiskamerrealisme tot blokkendoos: de ene groep kiest
nadrukkelijk voor herkenbaar realisme, een ander voor
een (k)luchtig niemendalletje en een derde gaat op de
absurdistische toer.
alphen aan den run»
wunand zeilstra
Dank zij deze verscheidenheid
van het aanbod en de bezielde
inzet waarmee men voor het
voetlicht treedt, levert dat bij el
kaar een aardige staalkaart op
van wat er zoal aan amateurto
neel in de regio valt te beleven.
Daarmee is in elk geval voldaan
aan de doelstelling van de orga
nisatoren: het bevorderen van
de kwaliteit en de interesse voor
het amateurtoneel.
Behalve dan dat er op drie
avonden drie verschillende to
neelgroepen met drie verschil
lende eenakters waren gepro
grammeerd, was er helaas van
een echt festivalkader betrekke
lijk weinig te merken. De jury
maakt pas op 21 november haar
bevindingen in een rapport be
kend. Voor het festival betekent
dat mosterd na de maaltijd. Ho
pelijk bedenken de organisato
ren van CARV, het Centrum
voor Amateurtheater Rijn- en
Veenstreken, voor volgend jaar
een andere festivalformule. Laat
bijvoorbeeld de jury direct al
enig commentaar geven op het
geen zij per avond voorgescho
teld heeft gekregen. Het kan de
discussie en dus het festi
valsfeertje alleen maar ten goe
de komen.
Daarnaast zou men zich kun
nen afvragen, of men wel per se
aan een festival met eenakters
moet vasthouden. Per avond
door drie verschillende vereni
gingen één en dezelfde scène
uit voor amateurs bekend re
pertoire te laten spelen, zou bij
voorbeeld een aantrekkelijk al
ternatief kunnen zijn. Veel een
akters zijn namelijk zo plat als
een dubbeltje; waarom zou je
vasthouden aan een vaak flin
terdun gegeven? De uiteenlo
pende manieren waarop één
enkele scène wordt aangepakt,
kan evenzeer leerzaam materi
aal opleveren.
Ballon
'Welwezen' van Peter van
Straaten vormt een gunstige
uitzondering op deze regel. Ook
hier graaft men weliswaar
geenszins diep, maar de uitwer-
De Timdelerclub uit Leiden - v.l.n.r. Nico van Leeuwen,e Rie Chrispijn-de Wolf en Jolanda van Gorkum - aan
het werk tijdens het eenakterfestival in het Alphense Parktheater. foto ben de bruijn
king ademt die droge, melan
cholieke sfeer van Van Straaten.
Spot uit Alphen heeft al snel de
juiste toonzetting te pakken.
Het ballonnetjes doorprikken
als beeld voor de hier vertoonde
gebakken lucht is effectief.
Onder Ons uit Hazerswoude
speelt op locatie in de foyer van
het theater. Daar blijken tijdens
de pauze twee witters aan het
werk. De kracht van de voorstel
ling ligt in die onverwachte con
frontatie, de dialogen zelf heb
ben vrij weinig om het lijf.
Niet op de luchtige maar op
de kluchtige toer zit St. Theo-
dulfus uit Oude Wetering. Het
overdreven spel en de onnodig
mallotige kledij dikken het ma
gere gegeven te sterk aan. Bij
volslagen gebrek aan inhoud
zoekt men het maar in de vorm.
In zekere zin geldt dat ook voor
Per Expres uit Alphen zelf. Het
podium is één grote blokken
doos. Met die blokken wordt
voortdurend geschikt en ge
schoven. Aldus moet kennelijk
de boodschap overkomen dat
werkelijkheid en spel elkaar
overlappen.
Huiskamer
VIOS uit Oud Ade en de Timde
lerclub uit Leiden houden het
bij huiskamerrealisme. Bij de
één zien we een dochter die
maar niet wil inzien dat haar
vader dementeert. Alleen ligt de
boodschap van het stuk er ont
zettend duimdik bovenop. Bij
de andere eenakter een oudere
weduwe die zich niet door de
nieuwbouwplannen van de ge
meente uit haar huis wil laten
zetten. Enkele jaren geleden
speelde de Timdelerclub dit
stuk in de schouwburg. Nu is er
op aanraden van een deskundi
ge een verandering in de ensce
nering aangebracht. Aan de zij
kant zitten voor het publiek
•zichtbaar de spelers, inspeciën-
ten en souffleurs. Het blijkt
geen gelukkige toevoeging.
Spannend spel, slappe tekst
bij de gevangenisscène door de
Toneelfabriek uit Leiden. Span
nend begin, slap einde in de
treinscène door St. Pancratius
uit Roelofarendsveen. Eigenlijk
had met name Toverlei uit Lei
derdorp een volwaardige eenak
ter op het repertoire genomen.
Drie schipbreukelingen bevin
den zich op een vlot in zee.
Sterke tekst, zeer sterk spel en
een perfecte vormgeving in een
stuk met inhoud van Slawomir
Mrozek.
Eenakterfestival 1994, geor
ganiseerd door de werkgroep
CARV. Gezien op: 4, 5 en 6/11
Parktheater Alphen a/d Rijn.
Schelpen en pasteltekeningen in Artopa
lisse Trudy van der Vlugt en Willem de Munk,
heidsduo, brengen van 10 tot en met 27 november in Artopt
de Grevelingstraat sieraden en schelpen (van Trudy) en pastelte
keningen en schilderijen. De toegang tot de expositie is gratis.
Artopa is geopend op donderdag, zatérdag en zondag van 13.30
tot 16.30 uur en op donderdagavond van 19.30 tot 21.30 uur.
Acteur Jan Wegter overleden
Amsterdam De acteur Jan Wegter is op 64-jarige leeftijd in Am
sterdam overleden. Wegter werkte veel voor televisie en radio,
maar was ook op het toneel te zien. Sporadisch trad hij op in
speelfilms, zoals Pastorale en Dokter Vlimmen. Wegter ver
scheen in televisieseries als Stadhuis op stelten, Maigret, De klop
op de deur, Op hoop van zegen, Waaldrecht en Pommetje Hor
lepiep. Eén van zijn eerste toneelrollen vervulde hij in het sei
zoen 1969/1970 in De Jantjes, bij het Amsterdams Volkstoneel.
Bij dit gezelschap zou Wegter ook in Op hoop van zegen, Rooie
Sien en Potasch en Perlemoer verschijnen. Ook trad hij op in de
spraakmakende produktie Oh Calcutta. In 1982/1983 speelde
Wegter een solovoorstelling opgebouwd uit fragmenten van
Vondels Lucifer.
rotterdam anp
Dame Edna bijzonder en bovenal Brits theaterfenomeen
Omdat er voor de geplande vier uitvoeringen van de opera Car
men van Georges Bizet in de Rotterdamse Ahoy nog maar wei
nig toegangskaarten over zijn, heeft producent The Companions
twee extra voorstellingen ingelast. Tot nu toe zijn 22,000 van de
beschikbare 24.000 kaarten verkocht. Door de extra voorstellin
gen komen er nog eens 12.000 kaarten beschikbaar.
Carmen, de derde Opera in Ahoy"-produktie, gaat op 25 ja
nuari in première. De extra voorstellingen zijn op 26 en 30 janu
ari, waardoor nu tot en met 30 januari aaneengesloten wordt ge
speeld. De Franse regisseur Bernard Broca verzorgt de enscene
ring, de muzikale leiding heeft de Weense dirigent Roberto Pa-
ternostro. In de produktie is 3,5 miljoen gulden gestoken.
Vanaf 1 april is de Rotterdamse Carmen in het Palau Sant Jor-
di in Barcelona te zien met een bezetting die samen met het
operahuis Teatre de Liceu wordt vastgesteld. Met onder meer de
Amsterdamse Rai, het Maastrichtse Mecc en de Wiener Stadt-
halle in Wenen wordt nog onderhandeld.
Geconcentreerd verricht de paukenist van Crescendo uit Noordwijk zijn slagen tijdens de uitvoering in de
Leidse Stadsgehoorzaal. foto holvast/mark lamers
Noordwijks Crescendo op concours in Leidse Stadsgehoorzaal
noordwuk/leiden marco van pelt
Het kleine zaaltje van 'De Vinkenhof in Noord-
wijk staat te trillen op zijn grondvesten en barst
bijna uit zijn voegen van al het muzikale geweld.
De generale repetitie vap de plaatselijke Harmo
nie Kapel Crescendo is 'in volle gang. Zo enkele
uren voor het Hafabra Kampioenschap 1994 in de
Stadsgehoorzaal in Leiden nemen de 45 leden
van de blaaskapel de stukken nog één keer door.
Iedereen is al in uniform: grijze broeken en
donkerblauwe jassen. Natuurlijk ontbreekt de
stropdas niet. Behalve bij Wies Kouwenhoven,
één van de oudste leden van de vereniging. Zij
draagt een sjaaltje. „Anders kan ik niet goed ade
men, hoor. Die strakke das doe ik later wel om."
Hoewel het geluid in de bescheiden ruimte niet
goed tot zijn recht komt, zijn de musici redelijk
tevreden. „Als we goed samenspel laten zien,
komt alles best in orde", spreekt dirigent Jan Meij
zijn musici moed in. Na zijn woorden 'veel succes
straks' zet iedereen zich nog even aan een kop
koffie en een broodje.
Sinds afgelopen zomer staat alles bij Crescendo
in het teken van het Najaarmuziekconcours van
de Algemene Nederlandse Unie van Muziekvere
nigingen. „Alles is ervoor opzij gezet", zegt Wille-
ke Kouwenhoven, die hoorn speelt. „Maar het ha
len van puntjes is dan ook belangrijk." Crescendo
speelt in de afdeling 'uitmuntendheid harmonie'
en zou kunnen opklimmen naar de 'ere- afde-
ling'.
Geknokt
Marjo van Westerop verwacht dat echter niet. Ze
bespeelt de hobo en draait al zo'n twintig jaar
mee in het muziekwereldje. „Dat we in dezelfde
divisie blijven zie ik wel gebeuren. Maar hoger
klimmen zou natuurlijk wel fijn zijn. We hebben
er hard voor geknokt. Het zou het puntje op de i
zijn."
Ondertussen is de bus aangekomen die het ge
zelschap naar Leiden brengt. Het gesleep met-in
strumenten begint. De grootste gaan in het laad
ruim. Marjo neemt haar hobo mee de bus in. „De
hobo is het gevoeligste instrument", legt ze uit.
„Die houd ik liever bij me." In de bus heerst een
gezellige sfeer. Iedereen kletst honderduit en van
zenuwen is nog weinig te merken.
Eenmaal in de Stadsgehoorzaal is dat wel an
ders. Het toilet wordt met veel bezoekjes vereerd
en de praatjes zijn zo goed als verdwenen. Zeker
na de laatste 'afstemming' van de instrumenten.
Iedereen maakt zich toch wel een beetje zorgen
over de temperatuur in de zaal. „We kunnen hier
dan wel stemmen", zegt een muzikant. „Maar
straks moeten we de koude gang over en is alles
voor niets geweest. Eigenlijk heeft het geen zin."
Dat het wel degelijk zin had, bleek tijdens de
uitvoering. De stukken die Crescendo uitvoerde,
Spanish Suite en Four Contrasts for Wind, klon
ken goed. Vooral Öe hobo kwam in de bijna lege
zaal goed tot zijn recht. Behalve dan dat de diri
gent bijna viel omdat er een pootje van zijn ver
hoging afbrak, ging er eigenlijk weinig mis. „We
hebben muziek gemaakt. Vanuit het hart", sprak
hij dik tevreden na afloop.
In de afdeling 'uitmuntendheid harmonie' be
haalde de Harmonie Kapel Crescendo uit
Noordwijk met 294,5 punten de eerste prijs.
Werkmans wilskracht uit Leiden werd met 254
punten tweede in de 'tweede afdeling harmo-
amsterdam»^
De acteur Carol van Herwijnen
heeft gisteren Hein Janssen, de
theater-recensent van De Volks
krant, in elkaar geslagen. Aan
leiding was een opmerking van
Janssen over Van Herwijnen in
het VPRO-televisieprogramma
Passage, dat live vanuit Amster
dam werd uitgezonden.
Janssen voerde in het pro
gramma een discussie met the
atermaker Ton Lutz. In dat ge
sprek noemde hij Van Herwij
nen als voorbeeld van een ac
teur „die zich achter zijn ijdel-
heid verstopt". Van Herwijnen
was niet bij de uitzending aan
wezig, maar zag het programma
thuis op televisie. Kwaad over
de opmerking kwam hij op de
fiets naar de tv-studio om Jans
sen te spreken.
„We zijn even naar een aparte
ruimte gegaan, om het uit te
praten," zegt Janssen. „Hij was
verschrikkelijk emotioneel, zei
dat ik hem kapot wilde maken.
Ik probeerde, uit te leggen dat ik
niets tegen hem heb, maar hij
was niet voor rede vatbaar. Ken
nelijk knapte er wat bij hem. Hij
gooide mij tegen de muur en
heeft mij geslagen en getrapt
terwijl ik op de vloer lag."
Medewerkers van deVPRO
wezen Van Herwijnen de deur.
De recensent heeft geen blij
vend letsel opgelopen bij het in
cident. Vandaag doet hij aangif
te bij de politie.
Artotheken vrezen
geldproblemen
amsterdam anp
De drie Amsterdamse gesubsi
dieerde artotheken vrezen grote
problemen als zij moeten gaan
betalen voor hun BKR-kunst-
werken. Wethouder E. Bakker
van cultuur wil dat de kunstuit
lenen en instellingen 200 gul
den per stuk betalen voor wer
ken die afkomstig zijn uit de tijd
van de kunstenaarsregeling.
De Amsterdamse artotheken
voorzien echter grote proble
men als zij voor hun BKR-col-
lectie moeten betalen. Het gaat
per kunstuitleen om enkele dui
zenden stuks en dus een hoog
bedrag.
Theater Carré, Am
Als Madge Allsop alsnog haar
zwijgzame opwachting op
het toneel maakt, gaat Carré uit
zijn dak. Ovaties, een staand
applaus, toejuichingen. Alles
om maar aan te tonen dat het
publiek dol is op dit petieterige
persoontje dat alleen door haar
verschijning al een contrast
vormt met de gebekte, brutale
humor van Dame Edna Evera-
ge-
Variété, music-hall of vaude
ville die begrippen worden
zo langzamerhand naast en
vooral door elkaar gebruikt als
het er om gaat een bijzonder,
en bovenal Brits theaterfeno
meen te omschrijven. Zelfs zo
zeer dat het beter is om even te
verwijzen naar de Muppet
Show om te beschrijven waar
we het over hebben. En Dame
Edna is een» combinatie van
Kennit en Miss Piggy in een en
dezelfde persoon.
We hebben het bij vaudeville
over kolderieke, zelfs vette grap
pen, een voortdurende strijd
tussen de seksen en/of tussen
seksuele voorkeuren, een liedje,
een dansje, een conférence, al
dan niet doorspekt met een
goochelact. Dame Edna Evera-
ge, achter wie de magistrale
Australische enteratiner-acteur
Barry Humphries schuil gaat,
beheerst dit langzaam uitster
vende métier tot in de puntjes
van de gladiolen die ze zo ruim
hartig onder haar publiek uit
deelt.
Als je sec moet beschrijven
wat Dame Edna in het theater
aanricht, dan ben je snel klaar
ze babbelt met verve, stuurt
haar venijnige opmerkingen
dankzij een groot improvisatie
vermogen de zaal in en blust ie
dere gekwetste ziel met een
dubbelhartig dosis verbale zalf.
De hulpmiddelen waarover
Humphries daarbij beschikt zijn
orkestband, een
Dame Edna mocht ter ere van haar bezoek aan Nederland een door Joop Braakhekke gemaakte ijstaart vol
toeters, bellen en natuurlijk haar extravagante bril in ontvangst nemen. foto a
goedlachse, nichterige pianist
en twee luchtig geklede dans
meisjes. Het variététheater is
weliswaar veel meer aange
kleed, maar de stijlverwante
Amerikaanse stand-up-come-
dians moeten het weer met
minder doen.
In Engeland is deze specifieke
vorm van vaudeville nog altijd
in zwang al is het in dit tv- en
multi-mediatijdperk in de regel
net zo gedateerd als ballroom-
dancing. In navolging van Dan
ny LaRue hijsen zich echter nog
altijd komische acteurs in da
meskleding in de regel een
alibi om zich zo grof mogelijk te
kunnen uiüaten. Zelden heb ik
een entertainer zich zo hard
zien uitlaten jegens de goedko
pe rangen ('Hello, paupers!") in
Carré als Dame Edna en daar
voor beloond zien worden met
zo'n klaterend applaus. Om ver
volgens de paupers te 'upgra
den' tot Les Misérables en ze te
adviseren zich met een hand
vast te houden aan de steile
wand waartegen hun stoelen
geplakt zitten,
Edna's tv-shows zijn grappig,
maar als proeve van haar the
atrale vermogen, armoedig. Tij
dens haar theatershows krijgt
Dame Everage de clientèle zo
ver dat ze hun schoenen uit
doen, die in een netje depone
ren, waarna het schoeisel wordt
gelezen als een waarzegster
doet met een hand. De schoen
vormt daarna voldoende garan
tie om de slachtoffers het podi
um op te krijgen en hen zelfs
om te kleden tot goedlijkende
imitaties van leden van het Brit
se koninklijk huis. Kolder,
klucht en mop ineen. Harder
Alle koren zondag in Leids concert
Dirigent René Verhoeff viert dit jaar zijn 25-jarig
jubileum. Ter ere daarvan is er aanstaande zon
dagmiddag een benefietconcert in de Hartebrug
kerk in Leiden.
Verhoeff is in 1945 in Voorburg geboren. Mu
ziek is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader
leidde meerdere bekende koren. Al op achtjarige
leeftijd was Verhoeff 'dirigent' van een koortje dat
op de zolder van zijn ouderlijke huis bij elkaar
kwam. Jaren later richtte hij een zusterkoor op,
dat nog altijd bestaat.
Momenteel staat Verhoeff aan het hoofd van
zeven koren: het Koninklijk Mannenkoor 'Die
Haghe Sanghers', het Philharmonisch koor 'Haga-
cantare', de Koninklijke Zangvereniging 'Rotte's
Mannenkoor', het Voorne's Dameskoor, het koor
van het Haagse Leyenburg Ziekenhuis, het orkest
'Leiden Sinfoniëtta. En alsof dat nog niet genoeg
is, is Verhoeff sinds 1990 ook dirigent van het
'Hartebrugkoor' uit Leiden.
Het is bekend dat Verhoeff een voorstander is
van Nederlandse composities. Hij vindt dat een
Nederlandse dirigent Nederlandse muziek be
hoort te promoten. Zo kreeg zijn koor 'die Haghe
Sanghers' in 1992 de Heinze medaille, omdat net
in tien jaar tijd 218 werken van Nederlandse com
ponisten op het repertoire had staan.
Tijdens het benefietconcert komen verschillen
de koren en solisten bijeen om hun eer aan Ver
hoeff te betuigen, waaronder het 'Hartebrugkoor'.
Het geheel staat onder leiding van René Verhoeff
zelf. Op het programma staan onder meer werken
van Charpentier, Bach, Mozart, Langlais en Mon
nikendam.
Het jubileumconcert is op zondag 13 novem
ber in de Hartebrugkerk aan de Haarlemmer
straat in Leiden. Aanvang 15.00 uur. De toegang
is gratis. In de pauze wordt een collecte gehou
den. De opbrengst daarvan gaat naar een door
Verhoeff te bepalen goed doel, waarschijnlijk
een project voor de kerk.
dan Paul de Leeuw, fijnzinniger
dan Van den, Ende's tv-shows'
die allemaal een 'rip-off van do 1
vaudeville zijn.
Diezelfde Barry Humphries
doet ook het voorprogramma,
in de huid van de gore, verloe
derde Australische attaché Les
Patterson. Boerend, fluimend
('My saliva is safe!') en zonder
scrupules. Als hij zijn vroegere
secretaresse tussen het publiek
herkent, is het Engels dat hij be
zigt voertaal voor een bedui
meld soort humor, waarover we
best snaaks willen lachen: „lley
luv', I didn't recognise your
face, but the lop of your head
rang a bell." Als Dame Edna is
Humphries weliswaar minder
grof, maar even authentiek. Een
meester van de 'voelt u 'm'-hu-
Duitse prijs voor
boek Anne Frank
amsterdam anp
Het uit Nederland afkomstige
lees- en fotoboek Anne Frank
krijgt de Duitse Jeugdliteratuur-
prijs 1994. De uitreiking van de
prijs is donderdag in Leipzig. De
auteurs, Ruud van der Rol en
Rian Verhoeven, en de vertaler,
Mirjam Pressler, krijgen samen
15.000 mark.
De jaarlijkse Jeugdliteratuur-
prijs is een initiatief van de
werkgroep voor jeugdliteratuur
van het Duitse ministerie voor
vrouwen en jeugd. Het betref
de belangrijkste onderscheiding
die Duitsland op dit gebied
kent. De geschiedenis van Anne
Frank en haar tijd wordt verteld
aan de hand van fragmenten uit
het dagboek, overzichtskaarten
en vele, vaak voor de keerste
keer gepubliceerde foto's. Het
bekroonde boek is behalve in
het Duits in tien andere talen
verschenen.
