'Ik ga niet opgefokt lollig doen'
Rtv show
Briljante onzin van 'Monty Python'
nu verkrijgbaar op videoband
Herinnering aan Bertus de
Harder de Goddelijke Kale
Lachen, gieren, brullen tijdens finale
VRYDAG 28 OKTOBER 1994
groningen. fred v
Wereldberoemd werd de mi-
histei van Silly Walks; John Cle-
ese, uitgedost als gentleman
compleet met paraplu en bol
hoed, slingert /.ijn benen in al
lerlei bochten door de kaars
rechte straten van de City of
London. Minder beroemd,
maar net zo grappig, zijn de
avonturen van Dennis Moore;
weer John Cleese speelt dit keer
een variant op Robin Hood
(„he gives to the poor and
steels from the rich") die vooral
geïnteresseerd is in het stelen
van lupines, dit tot grote erger
nis van zijn beschermelingen
die de bloemen niet meer kun-
l'wee willekeurige voorheel
den van de videoband Het besté
van 25 jaar Monty Pythons Fly
ing Circus die onlangs op de
Nederlandse markt verscheen.
In ruim een uur tijd schiet een
kwart eeuw humor aan de kij
ker voorbij. Alles even snel, al
les even chaotisch en alles even
briljant. De een noemt het me
lig, de ander houdt het op
anarchistisch. Feit is en blijft
dat het om te lachen is. De quiz
World Forum met kandidaten
Karl Marx, Lenin, Che Quevara
en Mao (Wie won the FA-cup
in 1949?), de voetbalwedstrijd
tussen Duitse en Griekse den
kers (Socrates - Eureka! - krijgt
twee minuten voor tijd een
idee, trapt af en laat Archime
des met het hoofd scoren) en
hel vliegende schaap, geïntro
duceerd door haar twee Franse
ontwerpers. Monty Python-
fans kunnen die sketches dro
men, maar zitten toch weer aan
de buis gekluisterd als ze er op
zijn.
De kapper die panisch wordt
van haar en eigenlijk houthak
ker wilde worden, de man die
muis wil worden („Het begon
op een feestje toen ik zeventien
was. We hadden wat gedron
ken en toen begon één iemand
aan de kaas. Toen heb ik ook
wat geprobeerd...") en de
bekakte jonge mijnwerker
die thuiskomt bij zijn prole-
terige toneelschrijvende va
der („Hampstead was niet
goed genoeg. Jij met je
mijnwerkersvriendjes
moest zonodig naar Barn-
sley". „Er is meer dan cul
tuur, vader. Rook, vuil en
eerlijk zweet." „Ach rot
op, arbeider!") Kan het
onzinniger? Maar kan
het leuker?
Dat Monty Python voorgoed
verleden tijd is, bleek vorige
maand in een uitzending van
NOVA. In Londen werd toen
het 25-jarig jubileum gevierd.
Leuk op dat feestje waren de
nieuwe mediavormen waarin
Monty Python-typetjes een rol
speelden: Monty Python op
CD-Rom en op CD-i. Maar
pijnlijk saai waren de hoofdrol
spelers van het eerste uur.
Flauwe ijdeltuiterige grappen
van Michael Palin en een wat
norsig ogende John Cleese. De
Voor de fans van 'Monty Python's Flying Cir
cus' is er nu een 73 minuten durende video
band verkrijgbaar. foto archief
vaart was er bij de heren uit.
Maar een goede herinnering
is meestal de best bewaarde
schat. Lyrisch babbelen op
feestjes of in de kroeg over de
schitterende humor van het
Britse zestal. Die verhalen kun
nen nu worden opgefrist; al
thans vele. Want niet alles staat
op de verzamelband. Op de
omslag van de videoband st
heel duidelijk vermeld: 'Parrot
Sketch not included'. En dat i
geen grap.
Het beste van 25 jaar Monty
Python's Flying Circus, inge
leid door Steve Martin. 73 mi
nuten. Prijs: ƒ39,95 (Video
film Express)
Presentator/cabaretier Marcel Verreck:
monique brandt
Voor cabaretier Marcel Ver
reck zijn drukke tijden aan
gebroken. Hij werkt hard aan
zijn nieuwe soloprogramma Verreck! dat
begin november in première gaat. Daar
naast neemt hij de presentatie van de
ASO-show voor zijn rekening, een nieu
we reeks KRO-programma's over asoci
aal gedrag dat voorlopig acht keer te zien
En alsof de duvel ermee speelt: sinds
hij met het programma bezig is lijkt het
alsof hij asociaal gedrag aantrekt, ver
zucht hij. „Ik woon in de Amsterdamse
Pijp, wat natuurlijk het episch centrum
van asociaal gedrag is, maar ik word nu
wel erg zwaar aangepakt. Deze week
werd voor de tweede keer mijn fiets ge
stolen, ik maakte een heftige bijna-
vechtpartij in de tram mee en vanmor
gen werd ik bijna doodgereden door zo'n
gast op een opgevoerde brommer. Leuk,
zo'n stad."
De ASO-sliow is een idee van de KRO-
leiding en producent Michiel PraaL In
het programma worden filmpjes ver
toond - al dan niet met een verborgen
camera opgenomen - waarin omstan
ders reageren op verschillende vormen
van asociaal gedrag als winkeldiefstal,
burenruzies, te hard rijden. In de studio
zit ook een vast panel, bestaande uit ac
trice Annete Barlo, communicatiedes
kundige Stefan Schoor en zangeres Imca
Marina, dat meepraat over de zaak.
„Asociaal gedrag is natuurlijk een
groot probleem in een klein land als Ne
derland waar we zo dicht op elkaar le
ven", zegt Verreck. „Af en toe kan het
goed mis gaan. We hebben niet de pre
tentie om problemen op te lossen met
de ASO-show, wél moet het programma
een spiegel zijn waarin mensen zich her
kennen. En in sommige gevallen heeft
een filmpje misschien een 'helende wer
king'. /o hebben we een dame gefilmd
wiens zoontje is doodgereden. Nu post
ze met de politie bij plekken waar veel
door rood licht wordt gereden. Zij
spreekt automobilisten aan op hun ge
drag. Het zal het probleem niet oplossen,
maar mensen worden wel aan het den
ken gezet."
Schurken
Marcel Verreck stond jarenlang in de
theaters met het cabaretduo Verreck en
Plezier. Met name in het laatste pro
gramma kwam intolerantie ook al uitge
breid aan de orde. „Het is niet zo dat ik
een natuurlijke affiniteit heb met asoci
aal gedrag, maar het interesseert me wel
erg. Mensen zijn natuurlijk altijd geïnte
resseerd in schurken en boeven. Asociaal
gedrag heeft te maken met de neurose
van de tijd. Mensen raken behoorlijk op
gefokt omdat alles maar snel moet ge
beuren en iedereen wil alles maar héb
ben. Daarbij is het leven heel individua
listisch geworden."
„Die onrust is echt het kenmerk van
Marcel Verreck: „We hebben niet de pretentie om problemen op te lossen met de 'ASO-
show', wel moet het programma een spiegel zijn waarin mensen zich herkennen.
foto cpd
deze tijd. Ik ben in 1960 geboren, en ik
groeide op in het Haagse Statenkwartier.
Als ik foto's uit die tijd bekijk zie ik hoe
veel er veranderd is. Toen was mijn va
der nog de enige in de straat die een au
to had. Je had nog van die enorme lege
stoepen waar je als kind kon rondren
nen, waar zie je die nu nog?"
„Aan de andere kant. kankeren hoort
nu eenmaal bij Nederland. Ik behoor
niet tot die mensen die vinden dat ons
land naar de verdommenis gaat. Ik ben
vrij optimistisch. Ik zie nog wel eens een
wondertje, zo hier en daar. Ik ben hele
maal geen naïeve eikel, maar ik koester
dat gevoel wel. Kees van Kooten zei ooit:
'iedereen heeft de opdracht om gelukkig
te worden'. Het is misschien ouderwets,
maar ik vind het wel een goede uit
spraak. Ik maak me niet zoveel illusies
over de ware aard van de mens, maar ik
zie genoeg dingen die wél goed gaan.
Die bieden houvast."
Theater
Dit jaar zal de cabaretier voor het eerst
zonder Paul Plezier op het podium te
zien zijn met zijn solo-programma Ver
reck! „Paul is een echte muzikant. Hij zei
altijd: „Ik wil niet dat ik op een dag een
ongeluk krijg en dan in de berm lig te
denken: 'had ik nou dat muziekpro
gramma maar gemaakt toen het nog
kon'. Het is vaak heel moeilijk om je ei
gen drijfveren te peilen, maar hij wilde
dat gewoon heel graag. We roepen el-
kaars hulp overigens echt nog wel in als
dat nodig is."
„Mijn programma is, omdat ik nu al
leen werk, veel persoonlijker geworden.
Het is geen onderwerpencabaret waarbij
je steeds een ander themaatje oppakt,
het draait nu meer om liedjes en litera
tuur. Ik ben zelf ook veranderd. Ik heb
wat nare dingen meegemaakt, en daarna
ga je het leven toch iets anders bekijken.
Ik was vrij cynisch en had vooral veel
oog voor de rottigheid waar je tegenaan
loopt. Na deze vervelende tijd haal ik
mijn geluk niet meer alleen uit juichende
volle zalen."
Vorig jaar maakte Verreck zijn TV-de-
buut in de geflopte zomershow
Nou dit weer. Echte TV-ambities heeft hij
niet. Hij vindt het prima zoals het nu
gaat, al lijkt het hem 'wel leuk om een
pro- gramma vol geestige gesprek
ken te maken'. Verrecks
vi grote liefde ligt bij schrijven
en cabaret. „Ik heb een
haat-liefde verhouding met
J schrijven. Ik heb nu een
liedje in mijn programma dat
heet Opgeruimd:
De kamer was nog nooit zo op
geruimd
de vloergeschrobt
het glaswerk blinkt op het plankier
Ik heb met een kruimeldief de plin
ten afsgeschuimd
en op de tafel ligt een hagelwit pa
pier...'
„Het liedje gaat over het gevecht met
de taal. Ik geniet ervan als ik door
middel van taal iets wezenlijks kan uit
drukken. Een heerlijk gevoel. Maar ja,
theater is een onzeker bestaan, je bent
vrij ondernemer, en je moét er gewoon
andere baantjes bij hebben. Televisie bij
voorbeeld. Daarnaast vind ik het wel
heel leuk om me te bekwamen in zeer
verschillende dingen. Ik hou ook erg van
radio bijvoorbeeld."
„TV is zo énders. Je kunt jaren in het
theater staan, en met één TV-avond krijg
je dan het publiek waar je nooit van had
durven dromen. De mogelijkheden met
het medium zijn groot. De shows van
Paul de Leeuw bijvoorbeeld zijn meestal
geweldig, soms geweldig slecht, maar hij
buit wel al zijn mogelijkheden uit. Ik be
wonder hem zeer. Ik betwijfel sterk of ik
ooit die uitstraling krijg van de 'Grote
publieksvriend'. Daarvoor ben ik ver
moedelijk niet echt geschikt. En dat hou
ik maar zo. Ik ga niet opgefokt lollig
doen, ik blijf wie ik ben."
DER
Ik weet niets van sport. En
al helemaal niets van
voetbal. Zou u mij vertel
len dat PSV staat voor
'Plaatselijke Stoomboot Verve
rij' of dat de gebroeders Koe
man uitblinken in de edele
competitie van het tafelbiljar
ten, ik nam het zonder meer
van u aan. Verder heb ik de in
mijn kennissenkring beruchte
gewoonte altijd net dan op te
bellen als er een wedstrijd van
levensbelang aan de gang is,
liefst precies tijdens de beslis
sende penalty of anderszins
waanzinnig importante dood
schop. U begrijpt dat een en an
der mij in bepaalde fanatiek de
heilige grasmat vererende krin
gen niet bijzoner populair
maakt. Maar met sinterklaas,
kerst en verjaardagen maak ik
immer mijn gedrag meer dan
goed.
Ik mag dan niets van sport
begrijpen, wèl weet ik heel pre
cies wat ik sportminnende
vrienden bij dit soort feestelijke
gelegenheden ten geschenke
moet geven: een deeltje (als ik
mij zeer ernstig misdragen heb
twee) uit de roemruchte Neder
landse Sportbibliotheek van uit
geverij Thomas Rap. Gelukkig
zijn er net weer twee nieuwe
verschenen. Chris Willemsen
schreef De moeder aller nederla
gen en Piet van der Eijk tekende
voor Bertus de Harder, het ver
haal van de Goddelijke Kale. In
het Volksbuurtmuseum in de
Haagse Schilderswijk werden
beide boeken dezer dagen on
der de sportieve supervisie van
Paul van Vliet en Herman Kuip
hof op passende wijze 'gelan
ceerd'.
De foyer van het Volksbuurt
museum is rijkelijk gevuld met
voetballiefhebbers m/v. Onder
het genot van een 'Haags bak
kie' (een kopje met te weinig
koffie erin, te vergelijken met
een Haagse borrel, maar hoe
ingewikkeld weer vooral niet
met Haagse leverworst) bekij
ken ze met enige weemoed de
Bertus de Harder-expositie, die
speciaal voor de gelegenheid is
ingericht. Vrijwel alle aanwezi
gen hebben Bertus persoonlijk
gekend.
Allergrootste
Bertus was een echte Schilders-
wijker. Hij woonde ddór, op de
hoek. En daar ging hij op
school, déar haalde hij zijn...
Ho! Wacht even! U weet niet
wie dat was, Bertus de Harder?
Dé Bertus de Harder, de Held
van de Hoefkade, de Koning der
Girondijnen, de Braziliaan uit
de Schilderswijk? Dan wordt het
dus hoog tijd dat u dat deeltje
uit de Nederlandse Sportbiblio
theek aanschaft. Want Bertus de
Harder (1920-1982) was mooi
wèl een van de allergrootste
voetballers aller tijden. Althans
volgens Piet van der Eijk en
Thomas Rap. En volgens Her
man Kuiphof en Paul van Vliet.
En die kunnen het weten.
Niet voor niets zijn ze lid van
het geheime Bertus de Harder
Genootschap. Herman Kuiphof:
„Wat Coen Moulijn langzaam
deed, deed Bertus vlug. Helaas
werd hij te vroeg geboren. Hij
heeft in zijn nadagen behoorlijk
verdiend. Maar had zijn top in
de jaren '60-'70 gelegen, om
nog maar te zwijgen van de ja
ren '80-'90, dan was hij super
rijk en superberoemd geweest."
Paul van Vliet is een De Har-
der-fan van het eerste uur. Toen
hij als jongetje in de oorlogsja
ren aan de Haagse Juliana van
Stolberglaan voetbalde -eerst
met een oude, versleten tennis
bal, toen die kapotging met
Haagse Harry, de neef van Bertus.
proppen gedroogd krantepa
pier- schreef hij middenin zijn
met krijt op de muur getekende
doelpalen in grote letters
'V.U.C.' En nee, dat was niet
een verkeerde spelling van het
lelijke woord dat we in de mo
derne graffiti zo vaak aantreffen.
V.U.C. was de club van Bertus.
En achterop het meisjesjasje dat
hij noodgedwongen droeg,
speldde hij een uit een laken ge
knipte witte band:
het symbool van
V.U.C. V.U.C. was
zijn club, en Bertus
was zijn held. Van
Vliet: „Het wach
ten is alleen nog op
de heiligverklaring
van Bertus de Har
der. Sanctus Ber
tus. Maar als dat
ooit gebeurt, zullen
ze in Den Haag wel
zeggen 'Kuns! De
Paus is omge-
koch."
Dus dat deeltje
Nederlandse
Sportbibliotheek
gaat hij beslist aan
schaffen?
Van Vliet: „O ja.
Als je Bertus ge
kend hebt, dan is
het geweldig. Je
Het
Wereldje
PANDA DE
L'ISLE
En dan moet professor Hig^-j
gins rennen, want hij heeft nóg
een optreden vanavond. Zijn
schoonmoeder wordt tachtig,
en dat gaat gevierd worden mei
een groot diner mèt sketches,
gedichten en voordrachten.
Thomas Rap: „Ah. Humor!" 2\
Van Vliet: „Humöö!"
Als de tentoonstelling officieel
is geopend en de eerste sport-
deeltjes plechtig zijn overhan
digd, pinkt mevrouw Qg
Jitske de Harder, de'^g
weduwe van Bertus,'
een traantje weg.
Mevrouw de Harder
volgde haar man in-_
dertijd naar Frank-t. r
rijk, waar hij als eei>"
van de eerste Neder-1
landse profs ging,..-,
spelen bij Girondins'
de Bordeaux. ZèPJH
woont nog steeds inrrna
Frankrijk en is in-h jon
middels het Neder-erft;
lands een beetje ver-'teei
leerd. Hoe het voeltj^J
dat er nu eindelijk,
eindelijk een boek- deri;
werk gewijd is aan
haar zo briljante bal-'1'"
lende wederhelft?
„Ahhh..., dat is, hoejvan
moet ik zeg.., c'estbmi
sublime! Weet u watt>nd
dat is?" ?Te
Eens raden. Subliem? M
„Oui, d'accord." L0{
Mevrouw de Harder plaatst jder
meteen een flinke order. „De
laatste jaren van zijn leven f®
speelde Bertus bij de v
En die willen het boek allemaal
hebben."
U ziet het, die Sportbiblio
theek is reuze handig. Een
'must' voor de liefhebber ei
uitkomst voor notoire spelbe-
dervers als ondergetekende. Als
ik straks 'de Goddelijke Kale' bij jetp
mijn getergde voetbalvrienden F-
onder de kerstboom schuif, is ['k<
mijn balmisbruik r
(Verreck! zal vanaf begin november in
de theaters te zien zijn)
Begtus zeggen, met
een g. Dat is
Haags."
En als je nu per ongeluk
Begtus niet gekend hebt?
HigginS
Uitgever Thomas Rap, pardon,
Gap: „Dan is het óók geweldig.
Óm even snel een uitstapje
naar een heel andere sport te
maken: met de musical My fair
lady en Van Vliets hoofdrol
daarin als professor Higgins,
gaat het meer dan voortreffelijk.
Van Vliet: „Ik heb het er heel erg
naar mijn zin. Volgens planning mijn balmisbruik me weer voor kroc
spelen we nog tot en met 18 ju- een jaartje vergeven. Ook 'De
ni, maar er wordt al hevig ge-moeder aller nederlagen' zal ik H
zeurd over extra voorstellingen, per gros inslaan. Al is dat meer - r|l
We moeten nog even praten de naam zegt het al- voor ken-
met Joop, maar het is dus wel nissen met een hoog masogis-
de bedoeling dat we nog even tisch gehalte. De verloren WK- |R1
doorgaan." finale'74 en zo. Weet u nog? fani
wmmmmtm
'Moppentopperskrijgen publiek volledig plat
Als de vakjury met Carry
Tefsen, Simone Klein-
sma, Haye van der Hey-
den, Henny Huisman en voorzitter
André van Duin de studio van Aals
meer binnenkomt, is het publiek al
niet meer te houden. En het publiek
wïts al bijna niet meer te houden, zo
vlak voor de opnamen van de finale-
aflevering van de Moppentoppers,
het veelbekeken RTL 4-programma
dat door Ron Brandsteder wordt ge
presenteerd.
De afgelopen zeven weken heeft
een groot aantal moppentappers
hun repertoire op de zaterdagavond
aan den volke kunnen laten horen.
In elke aflevering kon het publiek,
dat naar de loop van den Ende-stu-
dio's in Aalsmeer was gereisd, een
winnaar aanwijzen. De finalisten zijn
die zeven afleverin
gen èn de winnaar van de halve fina
le, die op 22 oktober is uitgezonden.
Daarin kregen vier tweede-plaats-
winnaars nogmaals de kans om een
plaats bij de laatste acht te verove-
Morgenavond wordt de titel Mop
pentopper 1994 bekendgemaakt. Er
zijn drie 'bekers' te verdelen: de zil
veren Moppentopper-microfoon voor
de vakjury-winnaar, een dito exem
plaar voor de zaaljury-winnaar en
een gouden Moppen topper-micrtr-
foon voor de kandidaat die opgeteld
de meeste punten van zowel de vak
als de zaaljury vergaarde. De acht
deelnemers aan de finale zijn Peter
Vaassen uit Beegden, Ronald Lan-
genberg uit Zwolle, Jan van Diem uit
Rotterdam. Jeroen Sorée uit Breda,
Jeroen Smits uit Voorburg, F.dgar
Buysman uit Almere, Jan Houben uit
Purmerend en F.ef Brand uit Amstel-
Rond Moppentoppers is intussen
eqn zekere cultus ontstaan. Want wie
z'n ogen de kost geeft, zal ontdekken
dat er in de winkels plotseling allerlei
attributen liggen die met het pro
gramma te maken hebben, zoals
CD's, boeken en videobanden.
Als opwarmertje voor TV-kijkend
Nederland (en dat zijn er heel wat)
en publiek mogen de acht finalisten
voordat de werkelijke finale als hoog
tepunt begint het studiopubliek al
vast even gek maken met een een
voudig, doch (vaak) pikant mopje.
Dat publiek is al dermate opge
zweept en verkeert bijgevolg al in ex
tase, dat het regelmatig voorkomt
dat de bulderlach al wordt ingezet
nog vóór de amateur-conférencier
z'n mop heeft beëindigd. Sommige
moppen zijn kennelijk zo leuk, dat je
maar slechts de helft hoeft te horen.
Vidi-wall
De volgorde van opkomst van de
acht finalisten wordt bepaald door
een zogenaamde vidi-wall. Op een
grote video-wand knipperen de ge
zichten van de acht kandidaten op.
Brandsteder drukt als scheidsrechter
op een grote rode knop zodat de foto
van één van de portretten oplicht. De
afgebeelde deelnemer mag het spits
afbijten. De overige zeven finale
kandidaten worden volgens hetzelf
de systeem vanachter de coulissen
naar het toneel gehaald.
Je hebt flauwe moppen en leuke
moppen, schuine en minder schuine
bakken en natuurlijk de racistische
grappen. Wat opvalt bij het Moppen-
toppers-publiek is dat er werkelijk
om alle grappen - hoe flauw of racis
tisch ook - tot tranen toe wordt gela
chen. Heel wat mascarastreepjes lo
pen bijgevolg over de wangen van
vrouwen, die de ogen niet droog we
ten te houden. „Komt een vrouw bij
haar huisartsroept één der fina
listen. Eigenlijk kan hij al stoppen,
want de zaal ligt al in een deuk. Hij
geeft de moed echter niet op en als
de conférencier z'n grap tot het ein
de toe heeft verteld volgt de grote
ontlading op de tribunes: een luide
mengeling van een lach, een traan en
applaus.
Wat dat betreft heeft Ron Brand
steder wel gelijk als hij roept dat
Moppentoppers de 'championslea-
gue' van de lach is. Zolang je dat
maar vaak genoeg roept, gaat ieder
een er nog in geloven ook. Voor
beeld? Een stel komt terug van va
kantie uit Parijs. Vraagt vriendinnetje
aan het meisje: 'Heb je nog aan de
Seine gezeten?' Antwoord: 'Nee,
maar hij wel aan de mijne'. Het blijkt
een dijenkletser. En deze: komt een
man bij de politie met de medede
ling dat 'ie is verkracht. Antwoord
van de agent: 'Bofkont'. Of deze: wat
is de overeenkomst tussen de Beatles
en de benen van Madonna? Ze zijn
sinds 1970 niet meer bij elkaar ge-
Het is dijen kletsen geblazen tijdens de finale v
presenteerd door Ron Brandsteder.
weest. Ook de homoseksuele mede- beeld) in lachstand te houden, z'n It
mens blijkt het in moppen nog altijd parelwitte tanden aan het publiek to-
goed te doen. De mensen komen nend. Net als de assistentes trou- f
niet meer bij en hebben ogenschijn- wens, die zich in Moppentoppers T- r
lijk eerste medische hulp nodig, s/nrtdrie uur lang breed glimlachend L
Brandsteder lijkt het publiek nog wat door de studio verplaatsen. pi
extra op te zwepen door onafgebro- (Uitzending, morgenavond, 21.00 fa
ken z'n gezicht (als
ir, RTL 4)
