Het korhoendergeslacht
gedraagt zich schunnig
Feiten &Meningen
Nederland door
overmaat aan
regels op slot
WOENSDAG 19 OKTOBER 1994
i hebben onlangs een onderzoek
gedaan naar de mate van flexibiliteit in eco
nomische regelgeving in de lidstaten van de
Europese Unie. Anders gezegd: er werd ge
keken naar de mate waarin economische
regelgeving flexibel reageren op nieuwe
ontwikkelingen in de weg stond.
In dat onderzoek komen regelingen aan
de orde als: de Vestigingswet die de vesti
ging van nieuwe bedrijven regelt, de Mede
dingingswet die moet toezien op voldoende
concurrentie, de Fusiecontrolewet die erop
toeziet dat fusies de concurrentie niet scha
den, de regeling van werktijden, de ontslag
bescherming, uitzendwerk en tijdelijk werk
en ten slotte de regeling van nacht- en over
werk èn ja, ja èn de Winkelsluitingswet.
Uit dat onderzoek komt Nederland naar
voren als een land dat veel zaken door zijn
overmaat aan regelgeving op slot zet. Met
België en Duitsland verkeren we in de
hoogste regionen qua op slot zetten, zij het
dat ons land absolute koploper is.
Wij proberen in on-
ze regelgeving elk
denkbaar geval te
regelen, waardoor
de regelgeving
dikwijls haar- doel
voorbij schiet en
sterker nog nieuwe
ontwikkelingen en
nodeloos lang op
houdt. Onze regel
geving is vooral ge
richt op de bescher
ming van gevestig
de belangen ten
koste van belangen
van buitenstaanders
die zich nog moeten
invechten.
Zo is de Vestigingswet van ondernemin
gen ten dele verworden van een wet die
toeziet op de kwaliteit van de onderneming
tot een wet die daarnaast wordt gebruikt
om het nieuwkomers zo moeilijk mogelijk
te maken, zodat nieuwe ontwikkelingen en
voldoende concurrentie soms uitblijven.
Tot schade van het totaal der Nederlandse
economie en tot schade van de o zo nodige
groei van de werkgelegenheid.
Iets soortgelijks kan worden gezegd over
de wettelijke regelingen van de werktijden.
Natuurlijk dient te worden gewaakt tegen
ongezonde werkomstandigheden. In ons
land is men echter wel heel ver doorgescho
ten. Daar geldt bijvoorbeeld bij de politie al
een royale overwerkvergoeding als men
werkt buiten de kantooruren van maandag
tot en met vrijdag en dat bij een werkweek
van 36 uur. Zon regeling is niet alleen heel
kostbaar en te ver doorgeschoten, maar
zorgt er ook voor dat te weinig agenten
kunnen worden aangetrokken en dat ze bo
vendien ten dele op de verkeerde uren in
functie zijn.
Het mededingingsbeleid in Nederland,
dat er formeel is om concurrentie te waar
borgen, heeft lange tijd borg gestaan voor
het uitschakelen van mededingers. Neder
land is een kartelparadijs bij uitstek dat ge-
vestigden vrijwaart van te veel concurrentie
en nieuwkomers buiten de deur houdt. On
der druk van de Europese Commissie komt
daar nu geleidelijk aan verandering in,
maar het gaat langzaam en op kousevoeten.
En dan worden alleen maar de formele kar
tels tegen het licht gehouden. Feitelijke kar
tels van banken en verzekeraars voor de
markten van kleinverbruikers wordt nog
steeds geen strobreed in de weg gelegd.
Door al deze rigiditeiten bij elkaar missen
wij kansen missen. Zij dragen bij aan het te
ruglopen van werkgelegenheid, terwijl daar
nu juist zo'n schreeuwende behoefte aan is.
De Winkelsluitingswet vormt een hoofd
stuk apart. Hier zijn we echt de absolute
koploper qua rigiditeit. Ik dacht dat wij het
niet zo bont zouden maken als Duitsland,
dat immers in de loop van de zaterdag al
een uitgestorven indruk maakt. Ik blijk on
gelijk te bebben. De openstellingsduur in
Duitsland is 60,5 uur per week tegen in Ne
derland 55 uur. In Spanje, Frankrijk, Por
tugal, Griekenland en Ierland zijn de win
kels 112 uur in de week open.
Minister Wijers van economische zaken
in het kabinet-Kok wil aan deze toestand
iets doen door de openstellingstijden aan
zienlijk te verruimen. Hij vindt dat nodig
om nieuw ondernemerschap een kans te
geven en om die werkenden tegemoet te
komen die niet in de gelegenheid zijn bin
nen de huidige tijden hun inkopen te doen.
Het is alles overigens op basis van vrijwillig
heid. Geen winkel wordt verplicht tot iets.
Dat is het aardige van het voorstel van de
minister. Hij wil het overlaten aan de men
sen zelf.
Zijn achterliggende gedachtengang is dat
de markt het als vanzelf zal regelen. Als er
geen behoefte aan is. dat wil zeggen onvol
doende klanten, dan zullen de winkels ook
niet open zijn. Een uitstekende gedachte,
waarvan een gewoon mens denkt: laten we
het maar eens proberen. Zo gaat dat echter
niet in Nederland. De middenstandsorgani
saties zijn tegen en ook de vakbeweging
moet er niets van bebben. Gezamenlijk
hebben ze tot nu toe ruimere openstellings-
tijden van winkels weten te verhinderen.
Oud-vakbondsman Kok heeft zich nu als
premier bij hem aangesloten.
Het zal mij benieuwen of de D66'er Wij
ers uiteindelijk de slag zal winnen. Het zou
een oversteek zijn over de Rubicon en Ne
derland verlossen van de dwingelandij van
een aantal belangenorganisaties.
Aüw,i?ir is wz w i<mp ww.
iutr^ewezeM,Nier!
GB/ANÉjfr) Woö>eN (qÊHOUPfcN./VWIfc
uit Aioé|ÊN ais ze meir-
i|5 ze meue,
euiuaiKiw
ImsGir EEWWP'ivnfiLj-tjK,
l/SWWÖJ ZE MIS&WIÉN
WEL IV) PE ItLEAAUmir»," J
3r
NEE.PinseeNMW
WAAP. YVP^ NIET
GQWÉJEF wxwse-
HoUfBo, AVM£ EK f&s U1-
A[S ZE WETJES 1
ga^riWÉ! he£6BJ eerMP,
IWABT AWQS/ JElteffl- WT
Vw wet.s, 6UJVEW 26
N\|SSOllEM WEL nwUpEpetJ
eu pt. gQA?riN§
awTWÊta
Sigarendames
AMSTERDAM cluSK t I'll
smaakvol
zijn. De dames van het Am
sterdams Vrouwen Sigaren-
genootschap Salomé zijn
bepaald kieskeurig en ne
men met minder geen ge
noegen.
Al sinds jaar en dag hebben
de sigaren rokende heren
der schepping zich verenigd
in talloze gezelschappen.
Vier jaar geleden, tijdens
een diner hij de hoofdstede
lijke La Cuisine Franqaise,
besloten vijf vrouwelijke
liefhebsters een eigen ge
nootschap op te richten.
Het eerste en tot dusverre
enige vrouwen sigarenge-
nootschap is inmiddels uit
gegroeid tot 25 leden.
Het genootschap werd ver
noemd naar de Duitse
schrijfster Lou Andreas Sa
lomé, een voor haar tijd
zeer geëmancipeerde
vrouw. Een van haar min
naars was Fredrich Nietz
sche. Hij schreef over haar:
„Zij heeft de scherpzinnig
heid van een arend, de
moed van een leeuw en
desalniettemin is ze een
vrouwelijk wezen".
De leden van Salomé doen
hun uiterste best aan dit
imago te voldoen. Het man-
telpakkengehalte is er hoog.
de elegantie niet minder.
Niet iedereen kan zo maar
lid worden van de club. De
leden worden niet alleen
geacht frequent een sigaar
te roken, zij dienen ook
'maatschappelijk bezig te
zijn'. Of, zoals woordvoer
ster Meta Wolters het uit
legt: „Je moet een baan
hebben, midden in de
maatschappij staan, dat is
absolüüt noodzakelijk".
Onder het genot van het si-
garenaroma komt het elite
gezelschap maandelijks bij
een. De juriste, uitgeefster,
gynaecologe, wijnimpor
teur, makelaar en zaken
vrouw treffen elkaar gere
geld in de niet minder chi
que Le Bar van Hotel de
l'Europe in Amsterdam. En
onder het genot van een
goede sigaar en een glas
champagne worden erva
ringen uitgewisseld. De
geur, de kleur, de aroma en
het genot vormen de ge
spreksthema's. Helemaal
zonder mannen kan Salomé
niet. Hun beschermheer is
namelijk de musicus en si-
garenliefhebber Thijs van
Leer.
Deze week vierde Salomé
een feestje in de ambiance
van de eigen thuisbasis.
Hun voor het merendeel
mannelijke gasten blijken
eveneens verknochte lief
hebbers van de askegel. Het
roken van sigaret of shaggie
is hier not-done. Een be
schaafde sigarenwalm over
stijgt het gezelschap.
Al geruime tijd hadden de
Salomé-leden een dringen
de behoefte aan het laten
ontwikkelen van een eigen,
exclusieve 'sigarelijn'. In sa
menwerking met fabrikant
Ebas werd daaraan een half
jaar gewerkt. Het resulteer
de in drie modellen exclu
sieve Salomé-sigaren: een
cigarillo, een panatella en
een corona. Blond van ui
terlijk door het Havana-
dekblad.
De karaktereigenschappen
van het rookgenot moesten
overeenkomen met de ver
fijnde smaak van Salomé:
exclusief, elegant, authen
tiek en smaakvol. „Wil je
echt een beetje genieten".
dan prefereren de dames
zelf het meest de dikke
corona. „Grote sigaren zijn
lekkerder en zachter van
smaak", weet Wolters stel-
'ig-
Onelegant, zo'n dikke, recht
afgesneden sigaar tussen de
roodgelakte nagels? „Abso
luut niet", vinden de da
mes. „Je kunt hem niet ver
gelijken met de weinig ele
gante bolknak. De dikke
corona is zo mooi lang",
constateren zij lyrisch.
„Maar ook de genieter van
de mannelijke kunne zal het
resultaat waarderen
Naast gevoel voor fijne
smaak kan de dames ook
feeling voor commercie niet
worden ontzegd. Een leger
tje juristen heeft hen bijge
staan om financieel zo gun
stig mogelijk uit de nieuwe
sigarelijn te springen. Met
een zwoele doch beschaaf
de glimlach wimpelen ze
echter elke vraag in die rich
ting gedecideerd van zich
af: „Ach, interessant genoeg
om het voor ons aantrekke
lijk te maken", luidt het ant
woord fijntjes.
THEA VAN BEEK»
WIM STEVENHAGEN
Britse upper class doet zaken in onzedelijk goed
Seksschandalen, buitenechtelijke verhoudingen en het buiten hangen van de vuile was. De Brit
ten kunnen er geen genoeg van krijgen. Bijna wekelijks komen dergelijke praktijken aan het licht
en worden breed uitgemeten in de media. De Britse koninklijke familie was tot voor kort het voor
naamste doelwit van de roddelpers, maar het schroomt tegenwoordig ook niet om zelf onverkwik
kelijke zaken in de openbaarheid te brengen.
De Britten zijn nog niet bijgekomen van de
rel rond het boek 'Prince of Wales' waarin
kroonprins Charles zijn vader afschildert als
een autoritaire man, of alweer een nieuw
hoek over Charles' echtgenote Diana staat
op het punt van de persen te rollen. Na
Princess in Love' is het nu 'Diana: Her New
Life' van Andrew Morton, die eerder al over
de prinses schreef. De 'onthullingen' beper
ken zich overigens al lang niet meer tot het
koninklijke huis. De reputatie van de hele
Britse upper class staat op het spel.
James Hewitt is niet de populairste man in
het Verenigd Koninkrijk. Hij wordt tegen
woordig aangeduid als onderkruiper, verra
der, geldwolf en viezerik, en dat zijn nog de
minst negatieve bewoordingen. Het is ook
onmogelijk iemand te vinden die het voor
hem opneemt, zelfs niet onderzijn ex-
vriendinnen, met wie hij altijd bevriend is
gebleven. Een van hen sprak: „God gaf Ja
mes indringende, blauwe ogen, golvend,
roodbruin haar en een enorm geslachts
deel, maar niet veel hersenen."
Dat hij de wettige echtgenote van de toe
komstige koning had verleid, was nog tot
daaraan toe. Maar met het verklappen van
zijn bedgeheimen heeft Hewitt zijn hele
klasse bezoedeld.
Dat een gewone jongen uit het volk zijn
vuile was buiten hangt so be it. Maar Ja
mes Hewitt was geen gewone jongen. Hij
maakte deel uit van het Britse establish
ment. Had op een dure kostschool gezeten.
Wist met paarden om te gaan. Was officier
in de Life Guards, een van de meest geres
pecteerde militaire regimenten. Had per
fecte manieren. Voelde zich ongemakkelijk
als in zijn kast niet ten minste tien gesteven
overhemden lagen. James Hewitt was een
produkt van de upper class.
Hij behoorde tot het geslacht van de stiff
upper lip. Toen hij zijn moeder meedeelde
dat hij in het weekeinde een vriendin mee
nam, had ze geïnformeerd wie het was. O,
de prinses van Wales, had hij gezegd. En ze
kon gewoon in zijn kamer slapen. De moe
der had nog niet met haar ogen geknipperd;
emoties waren voor de lagere klassen.
I lewitt vertelde zijn bedgeheimen aan Anna
Pasternak. Zij behoorde misschien niet tot
de upper class, maar wel bijna. Anna was
gevormd op de elitaire meisjeschool
St. Paul's School for Girls en daarna de uni
versiteit van Oxford. Bovendien was ze de
achternicht van de schrijver Boris Paster
nak. Waarom moest iemand met zo'n
stamboom zich verlagen tot een aanval op
het establishment? Nee, Anna verwachtte
met haar boek over James en Di geen No
belprijs te winnen. Princess in Love was
geen Dr. Zjivago. Anna wilde alleen graag
laten zien dal ze kon schrijven.
Maar James Hewitt? Hoe kon hij zich zo
hebben verlaagd? Tijdens menige korhoen-
derjacht werd naarstig naar verklaringen
gezocht. Zeker, als tankcommandant had
James een heldenrol gespeeld in de Golf
oorlog. Maar daarna was hij twee keer voor
een examen gezakt, en nooit had hij het tot
de rang van majoor gebracht. Misschien
behoorde James toch niet helemaal tot de
upper class.
Hoewel, ook majoors gingen tegenwoordig
op bordeelsluipers door de nacht. Majoor
Ron Ferguson had juist vorige maand in
zijn memoires (titel: De Galopperende Ma
joor) geschreven over zijn bezoeken aan
massagesalons en dames van lichte zeden,
hetgeen des te pikanter was omdat hij de
vader is van hertogin Sarah (de ex van prins
Andrew).
Deze Duchess of York, wegens haar vetzucht
ook wel Duchess of Pork (varkensvlees) ge
noemd, had overigens ook zo haar buiten-
Anna Pasternak met haar boek over Diana:
Waarom moest iemand met zo'n stamboom
zich verlagen tot een aanval op het establish
ment? foto RtrGREG bos
de rechter niet op korhoenders schoot. Lord
Caithness, een staatssecretaris in John Ma
jors kabinet, had in plaats van een rijzweep
een jachtgeweer in zijn kast liggen. En na
dat de blauwbloedige lord een affaire was
begonnen met een dame van stand, had de
wanhopige echtgenote het geweer geno
men en zich een kogel door het hoofd ge
jaagd.
Een Poolse journaliste verleidde enkele ja
ren geleden alle mannelijke leden van het
Poolse parlement niet allemaal tegelijk
en analyseerde vervolgens in een ge
ruchtmakend boek hun seksuele vaardighe
den. Ze maakte een indeling naar politieke
kleur, en kwam tot een opmerkelijke slot
som: hoe rechtser de politicus, des te slech
ter zijn bedmanieren.
„Natuurlijk", zegt schandalenmakelaar Clif
ford. „Dat is in dit land precies zo. Onlangs
werd hier een conservatief Lagerhuislid
dood aangetroffen, gekleed in damesonder
goed, een zak over het hoofd en een sinaas
appel in de mond. De upper class is pervers,
ziet u. Dat komt omdat ze haar jeugd heeft
doorgebracht op kostscholen, verstoken
van iedere liefde."
LONDEN CEES VAN ZWEEDEN
CORRESPONDENT
Cecil Parkinson, de voorzitter van de Conservatieve
Partij, verloor een decennium geleden zijn baan na
dat was gebleken dat hij zijn secretaresse zwanger
had gemaakt. foto anp'
De huwelijksperikelen van Charles en Diana, en de aan hen gekoppelde minnaars en minnaressen (op de foto Charles' liefje Camilla
Parker Bowles), zijn bijna dagelijks voorpaginanieuws. foto epa
'Fergie' hielp de oplagecijfers van de pulpbladen nadat zij in Frankrijk was gefotografeerd terwijl
ze met ontbloot bovenlichaam aan de tenen zoog van haar 'financieel adviseur'.
foto Rtr KEVIN LAMARQUE
echtelijke beslommeringen. Enkele jaren
geleden althans werd zij in Frankrijk gefoto
grafeerd terwijl ze met ontbloot bovenli
chaam aan de tenen zoog van haar 'finan
cieel adviseur'.
Cecil Parkinson, de voorzitter van de Con
servatieve Partij, verloor een decennium ge
leden zijn baan nadat was gebleken dat hij
zijn secretaresse zwanger had gemaakt. De
enige die er wijzer van werd, was de Daily
Mirror, die het schandaal had onthuld.
Parkinson was zo toegewijd aan het gezin
als hoeksteen van de samenleving, spotte
de krant, dat hij er gelijk maar twee had ge
sticht. Cecil zonk, de oplage steeg.
Toen de zwaarlijvige minister David Mellor
twee jaar geleden werd betrapt met de
werkloze actrice Antonia de Sancha, waren
het opnieuw de kranten die er munt uit
sloegen. Weken nadat Mellor was afge
voerd, maakten de columnisten zich nog
vrolijk over hem. „Antonia werd altijd voor
gesteld als een mislukte actrice", schreef
een bijzonder geestige columnist. „Maar als
je bij David Mellor een orgasme kunt vein
zen, heb je veel talent."
Maar nu zijn het de majoors, kolonels en
politici zelf, die plotseling zakenlui in onze
delijk goed zijn geworden. „Groot.-Brittan-
nië is wereldwijd de meest lucratieve markt
voor verhalen over seksschandalen", zei
Max Clifford onlangs, de 'schandalenmake
laar' die deze verhalen aan de hoogstbie
dende kranten verkoopt. „Dit is bij ons de
snelstgroeiende tak van industrie."
Iedereen probeert een graantje mee te pik
ken. Dit voorjaar bijvoorbeeld onthulde
Alan Clark in zijn memoires dat hij de
vrouw van een rechter had geschaakt, als
mede haar beide dochters ontmaagd. Om
dat Clark vele jaren als minister onder Mar
garet Thatcher had gediend, werd zijn boek
onmiddellijk een bestseller. Clark kon het
geld goed gebruiken. Hij behoorde ook tot
het korhoender- geslacht, maar zat toch
wat krap in zijn ponden. Daarvan had hij er
niet meer dan 700.000 (ruim twee miljoen
gulden) op de bank staan, veel te weinig.
Maar ook de vrouw van de rechter, haar
dochters en de rechter zelf wilden graag wat
wijzer worden van het schandaal. Via 'ma
kelaar' Clifford verkochten zé hun lezing
van het verhaal weer aan de News of the
World, sedert honderd jaar de succesvolste
rioolkrant van Groot-Brittannië. De fech-
tersvrouw in de krant: „Alan is een verder
felijk beest." De rechter: „Als ik van de affai
re had geweten, had ik hem met mijn rij
zweep afgeranseld."
Voila! Een rijzweep! Hoeveel gewone sterve
lingen hebben een rijzweep in de kast? En
dan mocht Clark misschien nog blij zijn dat
