Jammer, vroeger was dit een toprestaurant' 'Netter en meer discipline' Roll Over is de engste attractie Leiden Neem een proefabonnement "7 WEKEN VOOR 33,80 BEL 071-128030 Goekoop met mond vol tanden Warmondse optocht: beetje kort, wel mooi De Vrienden van de Reveill-je liepen voor het eerst n i de Taptoe. Jury: Taptoe iets beter clan vorig jaar De grote Taptoe van clubs en verenigingen zag er afgelopen zaterdag iets beter uit dan vorig jaar. Daarover was de jury van de Cornelis Joppenszprijs het meer discipline", was de eerste indruk van jurylid mevrouw Maas nadat ze op de trappen van het Stadhuis de stoet van Leidse verenigingen voorbij had zien komen. Sinds jaar en dag komt de ju ry van de Cornelis Joppenszprijs na afloop van de Taptoe bijeen in de grote zaal van dansschool Wielinga aan de Nieuwe Rijn. Mevrouw Maas, eigenaresse van de dansschool, maakt naar eigen zeggen 'al honderd jaar' deel uit van die jury. Samen met de leden Rob Heruer en Rob van der Hoeve stond zij voor de moeilijke taak om zeven prijzen uit te delen, terwijl er maar liefst zestig clubs deelnamen. Die taak nemen ze uiterst serieus, bleek zaterdag. Aan de hand van vellen vol aantekeningen ('ik sta me altijd maf te schrijven') ging de jury aan de slag. ,,Een vrouw kijkt anders dan een man", vond mevrouw Maas. Zo was zij hele maal weg van een groepje dat deel uitmaakte van gymnastiek vereniging LTC. „Ik vond het schatjes om te zien. De kleding en de rood-witte paraplu's; Het was aF'. aldus mevrouw Maas. Dat was de mannelijke juryle den minder opgevallen. Wie als vereniging in de Tap toe meeloopt en een prijs wil winnen, moet in de stoet niet schreeuwen, niet roken en niet drinken. Iedereen moet strak in het gelid, het mag geen rom meltje worden. Het uiterlijk, vooral schone en mooie kle ding, is ook heel belangrijk. Ver- Joppenszprijs voor scouts Sint Josef Scoutinggroep Sint Josef heeft dit jaar in de Taptoe de Cornelis Joppenszprijs gewonnen. De groep ('tot in de puntjes verzorgd') kreeg de eerste prijs voor de uit beelding van het motto: 'Een lint van licht door Lei den'. Voor deze scouts was er een prijs van duizend gulden en een wisseltrofee. De tweede prijs, 750 gul den, ging naar de majoret- ten van Andora ('behoorlij ke discipline, goed ver zorgd'). Voetbalvereniging Lugdunum ('goede uitstra ling, netjes gekleed, lieten duidelijk zien dat ze 'kik kers' heten') sleepte de der de prijs van 500 gulden in de wacht. Dit jaar vielen er maar liefst vier Taptoepluimen, aanmoedigingsprijzen van elk 250 gulden, te verdelen. Ze gingen naar de scouts van de Lodewijksgroep ('leuk dat ze een 'paal bo ven water' bij zich had den'), De Hutspotten ('fees telijk sluitstuk'), gymnas tiekvereniging LTC ('Het zag er correct uit') en roei vereniging Asopos, die de moeite had genomen om haar grootste boot, een zo geheten 'acht', mee te ne der wordt er scherp op gelet of de verenigingen het motto van de Taptoe uitbeelden. Dit jaar was dat 'Een lint van licht door Leiden'. Veel verenigingen hadden hun best gedaan om aan al deze eisen te voldoen. Maar een groot aantal had zich er makke lijk van af gemaakt, vond de ju ry. ,,Ze beseffen niet dat ze een leuk bedrag voor de vereniging kunnen winnen", aldus Van der Hoeve. Vooral bij sommige voetbalclubs had mevrouw Maas bedenkingen. Ze had jon gens gezien met blikjes bier in de hand. „Ach, de jongelui heb ben tegenwoordig overal maling aan. Wat ze niet mogen, doen ze juist." Rob Heruer vond het leuk dat de Vrienden van de Reveill-je dit jaar voor het eerst meelie pen. Ook prees hij de deelname van de vrienden van zwembad De Vliet, die zich hardmaken voor behoud van het Leidse buitenbad. Bij Heruer stonden de majoretten van de Andora's 'hoog genoteerd'. „Die meisjes hadden allemaal dezelfde kap sels met vlechtwerk. Dat moet een verschrikkelijk karwei zijn geweest." De jury was er snel uit wie de eerste prijs moesten krijgen; de scouts van de Sint Josefgroep. 'Tot in de puntjes verzorgd', klonk het. De jury had ongeveer een uur nodig voor de overige prijzen. Heruer had het moeilijk met carnavalsvereniging De Leidse Hutsponen. Hij vond dat de jury niet om hen heen kon, al hadden ze een praalwagen bij zich. En dat is tegen de regels van de Taptoe. Een aanmoedi gingsprijs kon er wel van af. „Op de Doezastraat was het een happening van de eerste orde met die toffees smijtende prins. Vallen ze buitdn de prijzen, dan zeggen de mensen: Hebben jul lie dat dan niet gezien?" MAANDAG 3 OKTOBER 1994 Steekpartij loopt goed af leiden Een steekpartij op de Nieuwe Beestenmarkt in Leiden bleef zaterdagnacht zonder ernstige gevolgen. Een 20-jarige Lei- denaar stak weliswaar in op een 24-jarige kennis, maar het mes kwam op het borstbeen terecht. Na behandeling in het AZL kon het slachtoffer weer naar huis. Het tweetal had om onbekende reden ruzie gekregen. De dader, die het mes op de kermis had gekocht, verklaarde later dat hij zich van de steekpartij niets meer kon herinneren. Soldaat deelt klappen uit leiden Een 45-jarige Leidenaar is zaterdagnacht na een ruzie op de Morsweg in Leiden in elkaar geslagen door een 23-jarige Leidenaar. Het slachtoffer moest met hoofdwonden in het AZL worden opgenomen. De politie kon de dader later aanhouden op het Galgewater. De man is militair en is voor nader onder zoek overgedragen aan de marechaussee. Leidenaar steekt belager met mes leiden Een 42-jarige Leidenaar heeft zaterdag een 43-jarige stadgenoot met een hamer op zijn hoofd geslagen voor diens woning aan de Os en Paardenlaan in Leiden. Deze greep vervol gens een mes en stak in op zijn belager. Daarbij liep hij steek wonden op aan linkerarm en buik. De 42-jarige moest voor be- handeling naar het AZL. Zijn toestand is redelijk. Aanleiding voor dit geweld was een ruzie tussen de echtgenotes van beide mannen, eerder die nacht in de stad. De 42-jarige man besloot verhaal te halen, nadat hij het hele relaas van zijn vrouw had ge hoord. Daarbij sloeg hij eerst een paar ruiten in van een auto die op de Os en Paardenlaan stond geparkeerd. De 43-jarige man die licht gewond raakte aan zijn hoofd, is aangehouden en inge sloten. Diefstal tijdens Taptoe leiden De kleedkamer in het gebouw van een Leidse voetbal vereniging aan de Oegstgeesterweg in Leiden is zaterdagavond leeggehaald, terwijl voetballers in de binnenstad meeliepen met de Taptoe. Er werd persoonlijke kleding van de deelnemers meegenomen. Ze hadden de kleedkamer wel op slot gedaan. Jongens beroven vrouw van tas leiden» Een 59-jarige vrouw uit Leiden is zaterdag rond midder nacht op de 4e Binnenvestgracht in haar woonplaats beroofd van haar handtas. Drie jongens van een jaar of veertien spraken haar aan. Vervolgens trok een van hen de tas van haar schouder. Het is niet bekend wat er precies in de tas zat. leiden „Is het nou al afgelopen", vroeg Sandra (6) gistermiddag beteuterd aan haarvader, nadat de laatste praalwagen van de historische optocht uit Warmond uit het zicht was verdwenen. Het publiek dat rijendik in Haarlemmerstraat in Leiden stond, droop na een minuut of twintig alweer af. 'Een beetje kort, maar wel erg mooi'. Zo dachten de meeste toeschouwers over de wagens van de antieke optocht, die de Warmongers speciaal voor de 3 oktoberfeesten hadden bewaard. De optocht ging in Warmond al enige maanden geleden, op Koninginnedag, in première. Het was een getrouwe kopie van een stoet die 120 jaar geleden door Warmond trok. Veel mensen uit het dorp besteedden maanden aan de voorbereiding, bouw, uitvoering en organisatie. foto henk bouwman Restaurant Ouclt Leyden: hutspot alleen in de lunchroom Bij restaurant Oudt Leyden - „Dit was echt ooit een toprestaurant" - is het mis met de hutspot. Het gerecht mag niet in het restaurant worden genuttigd, maar alleen in de lunchroom. „We wil len met deze drukte graag het overzicht blijven hopden'', zegt de serveerster betuttelend. De hutspot in deze eetgelegenheid wordt geser veerd in een aarden potje. Het vlees is gaar en goed van smaak en de hoeveelheid valt niet le gen. „Maar aan de hutspot zelf zit weinig of geen smaak", zegt Bom. „Hij is te lang doorgekookt en veel te nat. Jammer. Dit restaurant was ooit een hoogtepunt van de Nederlandse cuisine. Toen Borgerding directeur was. Die man was een wijn kenner pur sang. Een blindproever. In die tijd kwam hier echt de upper ten. Mensen die van wanten wisten. Ik zag net even dat ze de biblio theek van de dichter en schrijver Werumeus Bu- ning uit het restaurant hebben weggehaald. Jam mer. Het is een beetje een duffe zaak geworden, met die Windsor stoeltjes en zo. Oubollig. Er zit geen ziel in." Bij de hutspot wordt een rode Corbières aanbe volen. De huiswijn. Kurk met een smaakje. I'er ongeluk stoot Born haar glas wijn om. De bedie ning reageert uiterst alert. Met een servet wordt de boel keurig opgedept. Maar jammer, er wordt niet geïnformeerd of er nieuwe wijn moet komen. En dan nog wat: zo direct naast de keuken is het ook niet echt comfortabel zitten met dat gekletter van vaatwerk en bestek. „Terwijl er nog tafeltjes vrij zijn", zegt Bom. „Het bedienend personeel moet wat dat betreft eigen initiatief ontplooien." Langs de botervette paling en de banaan met slagroom, langs de kop van Jut en de tronie van Jet, gaat het richting restaurant Ijb Plancha. De serveerster is een kittig en vriendelijk type. Er wordt gekozen voor een witte wijn uit Murcia. Een aardige wijn die een beetje Sherry-achtig aandoet. „Zo gedronken, zq vergeten, maar niet echt slecht", oordeelt Bom. „De supermarkten hebben met hun aanbiedingen gezorgd voor een grote smaakvervlakking op wijngebied. Hel is al lemaal te massaal geworden, er wordt geen zorg meer aan besteed. Maar misschien ben ik wel te verwend met wijnen. In veel wijnen proef je de vruchten terug. Maar een echte oude wijn, die heeft al die dingen al afgelegd, die is daaraan voorbij. In zo'n wijn proef je de wijsheid en be rusting terug. Ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken." In restaurant I.a Plancha wordt volgens de ad vertenties in de huis-aan-huisbladen een Spaanse hutspot geserveerd. Maar di hutspot die op tafel komt heeft met Spanje net zoveel te maken als een varken met een viool. Bovendien moet 6ón en ander met plastic bestek worden genuttigd. „Dit heeft niets te maken met Spaanse hutspot. Die hoort pikant te zijn, met een Spaans pepertje erin en zo. En wat dit voor vlees is", zegt Wina Born, terwijl ze een onduidelijk stukje uit de sma keloze brei opvist, „weet ik echt niet. Deze huts pot i§ volgens mij in bouillon gekookt. De smaak is onbestemd. Maar ach, serveerstei is zo aai dig en de zaak is zo leuk. dat wat mij betreft allee is vergeven en vergeten." Even later, terwijl ze zich over een van bierbe kertjes krakend plaveisel en door vlagen André Hazes en Marco Borsato naar het station rept: „Sommige mensen vinden dal ik me bezig hou met luxe-problemen. 'Moet je eens kijken naar de hongersnoden op de wereld', zeggen ze dan. In de tijd dat ik voor Avenue werkte, kreeg ik heel vaak boze brieven. Toen een lezeres weer eens op de proppen kwam met die rampgebieden, heb ik haar geschreven: 'Ik neem aan dat u via de giro een zeker bedrag hebt overgemaakt naar dat rampgebied. Als ons een kopie opstuurt van het giro-afschrift, dan zullen wfj dat bedrag verdub belen.' Nooit meer iets van vernomen." leiden erna straatsma Burgemeester C. Goekoop stond aan de vooravond van Leidens Ontzet letterlijk met een mond vol tanden. Geplaagd door een forse kaakontsteking en een daardoor flink gezwollen wang gaf hij zaterdagavond te kennen geheel 'sprake loos' te zijn. „Ik sta hier met een mond vol tanden en ze zijn nog rot ook." Na de uit reiking van de gemeentelij ke erepenning ging Goe koop meteen naar het zie kenhuis voor een korte be handeling. Ondanks zijn zere kies lukte het Goekoop echter toch een 'feestrede' te hou den. Tijdens zijn toespraak in de Burgerzaal van het stadhuis bracht hij onder meer de steeds langer wor dende Taptoe ter sprake. „Vroeger gebeurde dat bin nen de omheining van het stadhuis, tegenwoordig lo pen muziekkorpsen van heinde en verre mee. Er doen nog geen militairen mee, maar dat komt denk ik nog wel. Het brengt wel met zich mee dat we voor volgend jaar het tijdschema misschien moeten aanpas sen. Want het is wel leuk als je alles ook kunt zien." Goekoop doelde met zijn laatste opmerking op ver traging ip het programma als gevolg van 'filevorming' in de Taptoe. De burgemeester roemde het jaarlijkse Leidse volks feest, dat zich volgens hem verheft boven alle andere feesten vanwege de 'tradi tionele riten'. „Het is een feest van permanente in nerlijke beschaving. Nee, uiterlijke beschaving zie je meestal niet zo. De meeste Leidenaars houden die be schaving binnen." 'Eerlijke vinder' houdt geld zelf leiden Een onbekende man is er zater dagnacht vandoor gegaan met duizend gulden, die een Leidse vrouw net uit een geldautomaat in de Kopermolen had getrok ken. De vrouw was weggelopen en vergeten het geld mee te ne men. De man die achter haar had gestaan, zei tegen omstan ders dat hij het geld wel achter haar aan zou brengen. Dat ge beurde echter niet. Een beeld van de warenmarkt op de Oude Singel. Leidenaars trokken ook op zondag massaal de stad in om 3 oktober te vieren. foto henk bouwman Zaterdagavond. Met felle lich ten en stampende beats lokt de Leidse kermis. Het begin van een zwerftocht langs de meest sensationele ('komt dat zien, komt dat prrroberen') attracties. In een menigte van zwaaropge- maakte dames op wankele hak jes, hevig tongzoenende tieners en naar aftershave geurende macho's ga ik op zoek naar de engste 'draaimolen'. Voor de Kop van Jut stroopt een blonde knul zijn mouwen op. In zijn kabeltrui zit blijkbaar geen schoudervulling, want hij laat de bel achter elkaar rinke len. Verlekkerd bekijkt zijn vriendin het aantrekkelijke drie hoekige postuur. Op een af standje gadegeslagen door een andere vrouw die gezellig bij haar partner inhaakt. „Schat", begint ze met een lieve glim lach. „Bekijkt het, ga zelf', is schats norse antwoord. En ik stap maar eens in de American Trip; niet meer dan een rijtje stoelen met daarach ter een rechtopstaande metalen schijf. Gauw zitten en voor ik het besef, begint de rit en kukel ik naar beneden. Mijn maag be landt ergens in mijn rechter schouder en mijn sleutelbos laat blauwe plekken achter op mijn heup. Na de eerste schrik is het leuk heen en weer zwaai en op een voorspelbaar ritme. Conclusie: afgekeurd voor de catergorie 'eng'. Kin op rug verder door de aanzwellende mensenmassa. Veel lachend en elkaar aansto tend publiek bij de wagen waar 'specialisten' onder meer per computer een horoscoop ma- achterstevoren en achteruit, maar deze attractie legt het af bij de Roll foto henk bouwman De Terminator. Ondersteboven, Over. ken. Nieuwsgierig werp ik mij op een analyse van mijn liefdes leven. Na het invullen van een vreemd vragenlijstje - hoe groot is je neus? - bekijk ik vol span ning de resultaten. Dat ik denk aan dure wagens en juwelen als ik de liefde bedrijf, is een nieuw gegeven. Dat ik een zachtaardig persoontje ben, doet me goed. En dat ik met mijn score van 664 punten als dinamiet (de computer heeft wat spellings problemen) wordt beschouwd, vind ik dan toch wel weer een compliment. Vervolgens gaat de tocht naar het 'kruispunt' bij Molen de Valk. Daar moet je zijn als door elkaar schudden, opzij kwakken en naar voren buitelen hoog op je wensenlijstje staan. Ik klim in en uit bakjes. Mijn benen lijken wel zwabbers en mijn hoofd voelt aan als een geklust ei of iets dat daarvoor moet door- gsan Na een ritje in onder meer de Terminator en de Mega Dance vind ik de Roll Over Uiteindelijk toch de meest enge attractie van dit jaar. Ik stap in een van de bakjes die deze spinnesoort rijk is. Terwijl keiharde house muziek in mijn oren schettert, draait de wereld steeds sneller om me heen. Een van de mede werkers geeft een flinke slinger aan mijn bakje en ik schommel heen en weer. De machine gaat in een hogere versnelling en hulpeloos rol ik om en om, wel drie keer achter elkaar. Na afloop hijs ik me met moeite uit hel bakje overeind. Nu in mijn maag de berlinerbol slaags is geraakt met het brood je paling, voel ik me toch een beetje draaierig, 'l ijd om ermee te nokken. Morgen ga ik wel weer in de rij staan voor mijn traditionele ritje met de linter price. Nu is het tijd om op zoek te gaan naar een leuke band.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 9