Altijd gewoon Wint Kieft
Alkmania gaat voor kampioenschap
Sport
Jonge Kikkers moeten het doen in derby
VAN DE
STRun
lAIECIf
Voor vrouwen Foreholte is promotie mogelijk
UVS-jeugd kijkt al
voorzichtig omhoog
Baresi terug in selectie
Bij UDWS moet het vooral gezellig zijn
22 ZATERDAG 3 SEPTEMBER 1994
CHEF ROB ONDERWATER, C
Rob Kiebert als deskundige bij Lugdunum - Roodenburg
I LEIDEN ROB ONDERWATER
|„Een leuke pot." Rob Kiebert,
i de trainer van Rijnsburgse Boys,
verheugt zich op de Leidse kra
ker van zondag: Lugdunum -
Roodenburg. De derby in de
[tweede klasse is uitgeroepen tot
[wedstrijd van de week. Kiebert
lis de eerste trainer die zijn tech
nische/taktische visie geeft. De
joefenmeester, die toevallig met
zijn ploeg afgelopen dinsdag op
[bezoek was in De Kikkerpolder
j(en met 0-2 won), benoemt
[voorts een man van de wed
strijd.
j Cees van Tongeren, libero
[van Lugdunum, zal in elk geval
[geen man van de wedstrijd wor
den. Van Tongeren klapte vori-
Ige week door zijn enkel en loopt
momenteel op krukken. Voorts
[vieren de steunpilaren Harm de
Vos en Hans van As vakantie.
[Vandaag keert het duo terug en
het is zeer de vraag of trainer
Fer Nijhuis de steunpilaren op
stelt. Tot overmaat van ramp
gaf Edwin Verhoogt te kennen
vanwege zijn studie liever in het
tweede te willen spelen.
„Er blijft op deze manier niet
veel over", meldt Fer Nijhuis.
„De jonkies zullen het moeten
doen." Toch wanhoopt de oe-
fenmeester niet, want met de
zelfde jonkies als Alexander Re-
del en Henk de Cler junior be
haalden de Kikkers op het Mo-
torhuistoernooi een 2-2 deling
tegen Roodenburg. „Ik weet op
voorhand dat die gasten een
stapje harder zullen lopen.
Roodenburg spreekt aan, deze
wedstrijd leeft ontzettend onder
die gasten."
Ook al omdat de trainer van
Roodenburg een oud-
Lugdunummer is. Wat heet,
Hennie de Klerk is nog steeds
lid van groenwit. Onlangs vroeg
elftalleider Kees Vermeulen De
Klerk of hij weer voor het eerste
zaterdagelftal wilde spelen, net
als vorig seizoen. De Klerk twij
felt. „Want ik word toch ook een
jaartje ouder."
In tegenstelling tot
Lugdunum kampt Roodenburg
nauwelijks met blessures. Het
elftal staat op de rails, ondanks
wisselende resultaten in de
oefenperiode. De 1-0 zege op
UVS gaf De Klerk veel vertrou
wen voor de toekomst. „We
gaan spelen in een 4-3-1-2 for
matie met Marcel van den Burg
als diepste spits. Marcel doet
het goed op die plek, heeft er al
zes gescoord in de oefenperio
de. Mare Helder is de tweede
spits en doet het ook goed. Kort
daarachter speelt Paul Pikaar,
die heeft een beetje vrije rol."
Het bericht dat Lugdunum
kampt met veel blessures neemt
De Klerk voor kennisgeving aan.
„Hoe dan ook: Lugdunum is
een technische ploeg met veel
creativiteit. Roodenburg zal ze
ker niet behoudend gaan spe
len, we gaan voor de winst."
Jonge ex-prof gaat misschien trainerspad op
Voor veel vrouwen was Wim Kieft de populairste voetbal
ler van allemaal. Ze waren stilletjes een beetje verliefd op
zijn blonde kop, het stekelige haar, de blauwe ogen, het
subdele cynisme en de ontwapenende eerlijkheid.
HAAG ANP
Maar Kieft had meer te bieden
dan een aardige tronie. Als jon
gen van negentien was hij Euro
pees topschutter van het jaar,
32 doelpunten. Zijn treffer te
gen Ierland op het EK van 1988
is legendarisch. De invaller
voorkwam uitschakeling met cje
vreemde kopbal.
Vorig weekeinde kondigde hij
zijn afscheid aan, ruim veertien
jaar na zijn debuut in Ajax 1. Bij
PSV moest hij weg. Andere goe
de clubs dienden zich wel aan,
maar de partijen kwamen niet
rond.
Kieft is pas 31 jaar. Wim Kieft,
leeftijdgenoot van Gullit en
Rijkaard, was de eerste van een
gouden generatie voetballers
die naar Italië trok. Eigenlijk
was de jongen uit de Indische
buurt, via Madjoe als 12-jarige
bij Ajax beland, nog niet hele
maal volwassen. Pisa trok hem
aan. Hij was twintig, zijn vrien
din Sylvia zeventien. In feite
moest hij weg bij Ajax, want
daar hadden ze een betere:
Marco van Basten.
In de keiharde wereld van het
Italiaanse voetbal, waar een
buitenlander alleen waardering
krijgt als hij scoort, maakte hij
pas na 23 duels een doelpunt.
Op de vraag wat zijn slechtste
wedstrijd was, antwoordde hij
wel eens: „Alle dertig van dat
eerste seizoen in Italië."
Kieft had een sterk ontwik
keld rechtvaardigheidsgevoel.
Hij wilde in 1990 per se w'eg bij
PSV, toen hij merkte dat Vanen
burg bij manager Ploegsma was
geweest om te pleiten voor de
aanvalslinie Povlsen/Romario.
Hij verliet het trainingskamp
van het Nederlands elftal voor
een wedstrijd tegen Grieken
land omdat de Ajacieden hem
een 'boomstam' noemden. Dat
was zijn eer te na.
Okay, Kieft was geen Van Bas
ten. In zijn beginjaren scoorde
hij vaak met het hoofd, inko
mend bij de eerste paal,'na een
voorzet van de altijd aanwezige
Ajax-flankspelers. Later, bij Pisa
en Torino en ook na zijn terug
keer in Nederland, ontwikkelde
hij zich steeds meer tot een
spits die je altijd in de voeten
kon aanspelen. Hij kaatste de
bal of schermde die af, totdat de
aansluiting een feit was. Afgelo
pen seizoen scoorde hij te wei
nig, mede omdat hij in het ziel
togende PSV veel te ver van het
vijandelijke doel speelde.
Zijn leven veranderde, toen
hij als 17-jarige debuteerde in
Ajax 1 en de kleedkamer mocht
delen met al die sterren. Hij, die
wat verlegen knul. Meisjes aan
baden hem, belden hem op, ko
zen de Amsterdamse volksjon
gen tot hun idool. Vanenburg
was de trucendoos, Kieft de lie
ve jongen. Hij leerde leven met
de belangstelling. Maar hij was
eigenlijk wel blij dat hij niet zo'n
persoonlijkheid was als Gullit,
die altijd omgeven was met pu
bliciteit en altijd zijn mening gaf
over van alles en nog wat.
Wim Kieft bleef gewoon Wim
Kieft, ondanks de rijkdom van
het bestaan als voetballer. Hij
woonde dan wel in een groot
huis, in Bordeaux of Bergeyck,
maar zou met zijn Sylvia zo
kunnen verhuizen naar een flat
in Amsterdam. „Het lijkt me
schitterend om anoniem, er
gens waar niemand me kent,
lekker een partijtje te voetbal
len. Op een grasveld, met een
paar jongens. Geen publiek er
omheen, geen druk, niet achter
je man aan moeten lopen als je
dat niet wilt. Dat is het leukste
wat er is", zei hij in 1990 tegen
NRC Handelsblad.
Na vier jaar Italië (Pisa en To
rino) keerde hij terug in Neder
land, bij PSV. Hij had het leven
in de laars leren waarderen,
maar was moe van trainings
kampen en de overal aanwezige
journalisten. Bovendien wilde
hij wel weer meer scoren. In Ita
lië, waar verdedigers de instel
ling van een moordenaar heb
ben, gebeurde dat niet zo over
dreven vaak. En scoren is voor
een aanvalsleider het allerbe
langrijkste.
Bij PSV waren Gullit en Van
der Gijp juist vertrokken. De
ploeg wenste te laten zien dat
het ook zonder de twee kon en
won alles, inclusief de Europese
beker voor landskampipenen.
Kieft bleef drie jaar en zocht
weer het buitenland op. Bor
deaux. Maar de club in de wijn
stad zakte weg in een financieel
moeras en Kieft brak bovendien
een arm. Na een seizoen sloot
hij zich weer aan bij PSV. In 266
wedstrijden in de hoogste klasse
van Nederland scoorde hij 158
keer.
Hij was 43 keer soldaat van
Oranje (debuut september
1981, Zwitserland-uit), maakte
daarin elf doelpunten, maar
speelde slechts zeventien inter
lands in zijn geheel. Zestien
keer viel hij in, negen maal
werd hij vervangen. Op 16 okto
ber 1985, in een kwalificatie
wedstrijd tegen België voor het
WK, kreeg hij al na vier minuten
de rode kaart van scheidsrech
ter d'Elia, na een onbesuisde
actie tegen Vercauteren. Zijn
laatste 'cap' dateert van 22 sep
tember 1993, toen hij een helft
meedeed tegen San Marino en
een ongelooflijke kans miste.
Wat hij gaat doen, weet hij
nog niet. Misschien dat hij wel
een verkorte trainerscursus zal
volgen, waarop spelers met
meer dan veertig interlands
recht hebben. Verder kan hij in
tens genieten van gewone za
ken des levens. Thuis op de
bank met een spannend boek,
slenteren door Amsterdam. Het
liefst anoniem. Het gevecht
voor geluk hoeft niet zo moeilijk
te zijn. Uit Elsevier, over geluk:
„Soms een kwartier lang ont
roerd naar de schouder van Syl
via kijken."
LEIDEN FRANK BONTE
HANDBALMEDEWERKER
In de veldhandbalcompetitie komen in de
regionale tweede klasse uit de vrouwen van
HVV'70 (Voorschoten), de mannen van
TKS-Saturnus (Leiden) en Rijnstreek (Al
phen aan den Rijn). In de afdelings eerste
klasse de vrouwen van Oase (Oud Ade) en
MSV (Noordwijk) en de mannen van Fore
holte (Voorhout) en TKS/Saturnus 2.
Voor de vrouwen van HW '70 lijkt een te
rugkeer op het hoogste veldniveau, de re
gionale eerste klasse, niet onmogelijk. De
Voorschotense ploeg komt in praktisch de
zelfde opstelling als de vorige competitie
binnen de lijnen. In de eerste klasse werd
wat ongelukkig gespeeld in de slotwedstrij
den, waardoor de ploeg degradeerde. Daar
bij kwam dat in sleutelwedstrijden belang
rijke en geroutineerde speelsters als Bettina
Lamboo en Monica Zeeuw door blessures
niet konden spelen. Beiden zijn nu fit en
dat scheelt voor de Voorschotense ploeg.
Bovendien verschilt het niveau in de regio
nale tweede klasse aanmerkelijk met dat
van de eerste klasse.
De volledige ploeg van TKS-Satumus zou
natuurlijk ook de stap omhoog kunnen
doen, maar het vizier is nu duidelijk gericht
op de zaalcompetitie. Aansluiting van de
mannen bij de eredivisie van de vrouwen
lijkt ook een eerste vereiste. Met de komst
van Paul Timmermans (ex-Volendam) en
LEIDEN «JOB DE KRUIFF
MEDEWERKER
In de landelijke jeugdcompetitie
die vandaag begint, zijn de A-
junioren van zowel Quick Boys
als UVS in de tweede divisie A
ingedeeld bij ploegen die ze nog
niet kennen. Het doel van de
Katwijkers is vooral handha
ving, trainer Fred Filippo gaat
nvt het vorig jaar gedegradwr-
de UVS voor een plaats bij de
Bij de Katwijkers is Arie va
Duijn de opvolger van Arie va
der Werf. Hij gaat werken mc
een heel jong elftal en wil da
>ral 'ir
ester
vol-
Trainer Fer Nijhuis mist e
Roodenburg.
anco Baresi maakt deel uit
n de Italiaanse voetbalselectie
e woensdag in en tegen Slove-
aantreedt. De 34-jarige libe-
van AC Milan had eerder
aangekondigd zich niet meer
beschikbaar te stellen voor de
EK-kwalificatiereeks. Baresi,
aanvoerder van de finalist tij
dens het WK in de Verenigde
Staten, veranderde vorige week
van gedachte.
gend jaar'. „Handhaving in de
tweede divisie staat voorop." De
belangrijkste spelers bij Quick
Boys zijn nieuweling Michel van
llooij op het middenveld en
aanvoerder Wouter Tavenier
achterin.
Quick Boys heeft altijd tegen
Rotterdamse ploegen gespeeld,
maar zit nu in de afdeling met
teams uit de buurt van Amster
dam. Ook de tegenstander van
vandaag, het Amsterdamse
DWV, is 'totaal onbekend',
maar dit is voor Van Duijn geen
reden voor een voorzichtige
speelwijze: „In principe gaan
we voor twee punten." Ook voor
UVS zijn de meeste ploegen
nieuw. Quick Boys werd in de
voorbereiding al met 5-2 versla
gen en ook een toernooi met
UW, Olympia en VVOG zorgde
voor het nodige optimisme bij
trainer Fred I'ilippo. „We heb
ben een goede, positieve groep
die graag wil werken, we kun
nen meedoen om de eerste vier
plaatsen", aldus Filippo die gro
tendeels hetzelfde elftal heeft
dat vorig jaar degradeerde. UVS
gaat vandaag dan ook optimis
tisch van start bij het hoofdste
delijke Zeeburgia. „We gaan ie
dere wedstrijd met de intentie
het veld in om twee punten te
halen. Zo proberen we het ver-
loren gegane terrein te herwin-
De trainers van de beide B-
elftailen zijn voorzichtiger. Bij
Quick Boys ziet Dirk van Duijn
zijn 'vrij jeugdige' ploeg in de
middenmoot eindigen. IJVS
trainer Ed van I ïuyl kent de të
genstanders slecht, maar vindt
de drie eerste wedstrijden
zwaar. Na Elinkwijk (vandaag)
spelen de Leidenaars tegen
DWS en Ajax B2. „Na drie we-
staan: Ik verwacht in ieder geval
niet dat we degraderen."
Als aan het einde van het sei
zoen iedereen zegt: 'Dit was
leuk, ik blijf hier voetballen',
dan is John Verschoor een te
vreden man. De trainer van
UDWS heeft maar één doel voor
het komende seizoen: een goed
sfeertje creëeren. „En alles wat
we verder meepakken, is mee
genomen. Dit is een club met
een wankele financiële basis, we
moeten ervoor zorgen dat de
spelers niet weglopen."
En dus zag de oud-prof het in
de oefenperiode vooral als zijn
taak een teamgeest te kweken.
Hij wilde voorkomen dat er
groepjes spelers waren, die zich
afzijdig hielden van de rest. Hij
lette erop dat er tijdens de trai
ningen af en toe tijd was voor
een 'dolletje'. Tot nu toe is hij
tevreden over het resultaat:
„Het plezier druipt ervan af."
En misschien komen dan de
resultaten ook nog wel. Want
als de Leidse bloemist kijkt naar
de spelersgroep, dan verwacht
hij dat UDWS bovenin de ierde
klasse meedraait, en zeker niet
onderin. De club kreeg er twee
spelers bij: het jonge UVS-talent
Michael de Roode en LFC-kee-
per Peter van der Wal. „Ik denk
dat een ereplaats of een perio-
detitel er best in zit met dit ma
teriaal", aldus de trainer.
Verschoor gaét ook voor de
hoofdprijs. „Waarom niet, ik
ben er nu toch." Maar hij hoeft
niet. Hij beseft heel goed dal het
bestuur van de Boshuizerkade-
club het prima vindt in de vier
de klasse, waarin veel ploegen
uit Leiden en omgeving spelen.
Die derby's zijn publiekstrek
kers en daarom goed voor de
kantine-omzet. En die is niet
onbelangrijk, voor een club
waarvan de toekomst vorig sei
zoen nog aan een zijden draad
je hing omdat de huur van de
velden niet op tijd was betaald.
De trainer John Verschoor
verkeert in heel andere omstan
digheden, een heel andere sfeer,
werkt met een heel andere in
stelling ook dan de speler John
Verschoor. Die had drie jaar een
contract bij Telstar, daarna drie
jaar bij Haarlem. Waar hij de
hoogtepunten van zijn carrière
beleefde in twee wedstrijden te
gen Ajax. De eerste was thuis.
Tegen het elftal met spelers als
Marco van Basten, Ronald Koe
man en Sören Lerby stond
Flaarlem binnen de kortste ke
ren met 3-0 achter. Bij rust had
het al 6, 7-0 voor Ajax moeten
zijn. 'Als we met 6-0 verliezen
hebben we het nog goed ge
daan. Tegen dit team valt niet te
voetballen', hield trainer Hans
van Doorneveld zijn spelers in
de rust voor. Het werd uiteinde
lijk een gelijkspel, onder meer
dankzij een doelpunt yan de
Leidenaar.
Datzelfde seizoen ('83-'84)
vernederde Haarlem Ajax in De
Meer, het werd toen 0-3, en
weer scoorde Verschoor. Na die
wedstrijd werd Ajax-trainer Aad
de Mos ontslagen. De Mos, die
de Leidse voetballer al eerder op
zijn weg was tegengekomen.
Eerst op de trainerscursus in
Den Haag, waar De Mos les gaf.
Vervolgens toen Ajax belang
stelling had voor de Haarlem
voetballer, en De Mos de trans
fersom van een half miljoen
gulden te hoog vond.
Het waren mooie dagen,
maar zij duurden niet eeuwig.
Flet ging slecht met Haarlem en
de club verhuurde de aanval
lende middenvelder aan Veen-
dam. Veendam, dat is Gronin
gen. Dat was 512 kilometer,
heen en weer naar Leiden. Ver
schoor hoefde maar een keer
per week in het noorden te trai
nen, de rest van de week zou hij
niet UVS meetrainen. Maar hij
liet daar zelden of nooit zijn ge
zicht zien. „Op een gegeven
moment zei de trainer van
Veendam dat hij eens contact
wilde opnemen met de trainer
van UVS. Hij vroeg naar het te
lefoonnummer. Ik zei: 'Hij heeft
geen telefoon, want hij woont
op een boerderij'."
den zat Verschoor op de reser
vebank, het was uit, hij kwam er
niet meer vanaf. De Leidenaar
kwam weer 'thuis'. Speelde nog
wat wedstrijden voor de ene
Leidse club en een seizoen of
wat voor de andere, tot hij drie
jaar geleden als trainer aan het
roer kwam bij UDWS en met
dat elftal kampioen werd. En nu
is hij opnieuw trainer bij de
club aan de Boshuizerkade. „Ik
heb er schik in, vooral als ik zie
wat die jongens voor me over
hebben." Heel af en toe krijgt
hij er weer zin in om zijn 'kicks'
apn te trekken en een balletje
mee te gaan trappen. Maar tie
jaren gaan tellen voor de 38-ja-
rige Leidenaar. „Ik kan niet
meer de sterren van de hemel
voetballen. Ik zou het best nog
wel willen, hoor, voetballen op
hoog niveau. Maar het kan niet
John Verschoor (rechts) neemt met Haarlem-trainer Van Doorneveld
keeper Stanley Menzo op de schouders na het onvèrwachte gelijkspel
tegen Ajax. archieffoto anp
'lk ben bang dat we een beetje te lief zijn
de terugkeer van Nico Mooren van het
Haagse Hermes moet de slap omhoog in de
zaal niet tot de onmogelijkheden worden
gerekend. Op het veld zal wel worden ge
mikt op handhaven.
Ook de mannen van Rijnstreek zullen dat
doen. Niet omdat de veldcompetitie in Al
phen minder hoog wordt aangeslagen dan
de zaalcompetitie, maar omdat de Alph'en-
se ploeg sterk is verjongd. Een pluspunt is
de entree van André van Leeuwen (ex-Sa-
turnus) in de Rijnstreek- gelederen. Dat
biedt in de toekomst perspectief, vooral
omdat hij speelt met de ervaren broers Ge
rard en Wim Rijn. De regionale ploegen in
de afdelings eerste klasse rekenen voorals
nog niet op promotie.
HOOGMADE GERARD BAAS
MEDEWERKER
Alkmania-trainer Kees van Rijn
windt er geen doekjes om. „We
gaan voor het kampioenschap",
is zijn vaste overtuiging. De 37-
jarige oefenmeester heeft een
paar redenen voor het vertrou
wen: „Vorig jaar zijn we gedega-
deerd wegens gebrek aan sco
rend vermogen en dat hebben
we voor dit jaar ondervangen
met de 'Opdammetjes'. De
broers Michel en Rob Opdam
zijn levensgevaarlijke spitsen en
vinden elkaar blindelings."
Los van de offensieve verster
kingen, is er ook in de hoofden
van de Alkman ia-spelers iets
veranderd ten opzichte van vo
rig jaar: „De mentaliteit was
verkeerd. Ik was de énige die
door leek te hebben hoe diep
we in de degradatie-zorgen za
ten, maar die gasten hadden
een instelling van 'we redden
het wel' en 'rustig trainer, het
komt wel'. Nou het kwam dus
niet." Dit jaar zal het beter gaan:
„Het kampioensgevoel heerst
bij de spelers. Flet zal voor mij
makkelijker zijn om ze te moti
veren want ik kan ze met die
uitspraken confronteren."
Het op scherp zetten (én hou
den) van de ploeg is voor Van
Rijn, werkzaam als 'allround
vakman' bij Woningbouwvere
niging Alkemade, het moeilijk
ste gedeelte van het werk bij
Alkmania: „Er is een groot ver
schil tussen de oudere en de
jongere spelers. De ouderen
hebben zo'n beetje mijn menta
liteit, mouwen opstropen en
géén, maar die jonkies zijn veel
'te gemakzuchtig. Ik heb alles
geprobeerd om mijn instelling
over te brengen en dat ging dan
één of twee duels goed en dan
begon het weer van voren af
aan. Heel frustrerend, maar het
is een teken van de tijd. Overal
is de jeugd makkelijker."
De goedlachse Hoogmader
(„Ik zal hier waarschijnlijk nooit
meer weg gaan") is niet bang
dat hij met zijn instelling 'de
laatste der Mohicanen' is: „Het
lukt nog niet helemaal, maar
mijn vrouw en ik doen er alles
aan om dat fanatisme over te
brengen op de kinderen." Kees
en Hannie van Rijn hebben ze
ker hun best gedaan: sport staat
centraal in het gezin Van Rijn.
Bij binnenkomst valt direct het
prikbord op waar alle trainings-
en wedstrijdschema's hangen.
„We hebben ook een schema
waar de etenstijden ophangen
en dat is hard nodig. Er wordt
door de kinderen geschaatst,
gewielrend en gezwommen. En
goed ook want ze winnen al
aardig wat prijzen. Tot vorig
jaar trainde ik ook de El van
MMO, waar mijn dochter Saskia
speelde. Het mooiste is dat ze
mijn stijl als voetballer heeft, vol
inzet en op karakter, prachtig
om te zien."
„Als ik naar de concurrentie
in de afdeling kijk, moet ik zeg
gen dat al die clubs bovenin
mee kunnen draaien. Ik denk
dat Randstad Sport, Slompwijk,
ASC en Kickers de verenigingen
zijn om in de gaten te houden."
Van Rijn houdt voor zijn team
een slag om de arm. „Aan onze
voetbal-kwaliteiten zal het niet
liggen. We zijn dan weliswaar
Marlijn Mastenbroek en Roel
I loogenboom kwijtgeraakt,
maar dat zal ons de kop niet
kosten. Ik ben bang dat we een
beetje te lief zijn voor de afde-
ling. Dat zag je vorig seizoen
aan het lage aantal geie kaarten
dat we kregen. De mouwen
moeten worden opgestroopt."
Op taktisch gebied zal er niet
veel veranderen bij Alkmania:
„Ik blijf gewoon met drie spit
sen spelen, dan kun je beter van
je eigen krachten uitgaan. Ie
moet aanvallen. Alleen laat ik
mijn laatste man niet zoveel in
schuiven als vorig jaar. In de oe
fencampagne heb ik gemerkt
dat we op die manier te veel
ruimte weggeven. Tegen Oogst
geest ging het helemaal fout.
Komend seizoen zal het dus
beter gaan. Kees van Rijn vat
het nog even samen. „Het is
mijn doel om Alkmania terug te
brengen en daarna nog een sei-
laten
dat
goe
de middenmoter zijn in die
vierde klasse. Daar horen we
thuis."