'Mensen zijn gek op het zoeken naar gelijkenissen in families' Jarenlang op jacht naar radiopiraten Rtv show Songfestival geestelijk gehandicapten op TV Boy George: na de drugs de Hare Krishna MAANDAG 22 AUGUSTUS 1994 Zo Vader Zo Zoon-presentator Gregor Bak: zo'n stunt", vertelt Bak op een haast kinder lijk enthousiaste toon. Gregor Bak kwam twee jaar geleden bij de NCRV terecht als presentator van het toen nieuwe programma C-Majeur. Via zijn werk als dirigent van een jongerenkoor kwam hij in contact met NCRV-program- mammaker Sipke van de Land. ,,Hij vroeg mij wat arrangementen voor een koorboek te maken en belde later voor een screentest. Ik zeg nooit nee tegen spannende nieuwe dingen." Kakkerige studenten Muziek loopt als een rode draad door het leven van Gregor Bak. ,,Ik was voorbestemd om musicus te worden. In mijn familie zit een sterke muzieklijn. Mijn grootvader heeft op het conservatorium gezeten. Ik ben ook vernoemd naar de muziekpaus, paus Gregorius. Als ik een meisje was geweest, heette ik Cecilia." Op zijn zevende is Gregor piano gaan spelen. Van de eerste lessen herinnert hij zich vooral de drop die hij na afloop kreeg. ,,Ik ben geen type dat uren achter de piano klassieke stukken zit te studeren. Ik zit graag een beetje te pielen op die toetsen." Een studie aan het conservatorium zat er voor Gregor niet in. Acht uur studeren per dag, werd hem voorgehouden. Die discipli ne had hij niet. ,,Ik had ook niet het talent om tot de top te gaan behoren." Hij stelde zijn muzikale familie niet hele maal teleur en volgde de studie muziekwe tenschappen in Utrecht, een theoretische studie. ,,Ik heb bij voorbeeld een onder zoekje gedaan naar de populariteit van An- dré Hazes. Waarom valt hij zowel bij kakke rige studenten in de smaak als bij huisvrou wen uit de Jordaan?" Zijn eigen muzieksmaak is heel breed. „Op pianogebied is Louis van Dijk mijn grote held. En ik ben gek op Eric Clapton. Boogie wonderland van Earth Wind Fire en Think van Aretha Franklin, daar ben ik wel een beetje blijven hangen, de feestjes op de middelbare school waren dat. Maar mijn belangstelling is breder. Dat moet ook wel als je muziekles geeft op een middelba re school. Daar kun je niet meer aankomen met een zwaar verhaal over Bach. Ik zing 'We are the world' met ze. En dan is het vechten wie welke zin mag zingen." (Zo Vader Zo Zoon, iedere maandag, 20.26 uur, Nederland 1) Gregor Bak: „Zo Vader Zo Zoon is voor mij een geslaagd experi ment. foto dijkstra Majeur en sinds dit seizoen Zo Vader Zo Zoon. Een spelletje dat het ook zonder oud presentator Gerard van den Berg nog goed doet. Onder leiding van de enthousiaste en onbevangen Gregor Bak piekeren de panel leden Conny Vandenbosch, Henk Mouwe en Minoesch Jorissen zich elke week suf wie de echte vader, moeder, zoon of dochter van een bekende Nederlander is. Gregor Bak geeft toe. „Die man had gelijk. Harmen Siezen was makkelijk. Zijn zoon leek spre kend op hem." En daarmee is volgens hem ook het suc ces van het programma verklaard. „Mensen zijn gek op gelijkenissen zoeken in families. Ik ben een paar weken geleden opnieuw va der geworden en maak het weer bijna dage lijks mee. Mensen kijken naar mijn doch tertje en roepen dat ze sprékend op mij lijkt of absoluut dezelfde ogen heeft als mijn vrouw. Je kunt het spelletje thuis lekker meespelen." Kijkcijferfreak Voor Gregor Bak is de presentatie van Zo Vader Zo Zoon een 'geslaagd experiment'. „C-Majeur is een serieus informatief mu ziekprogramma en toen ik gevraagd werd om voor Zo Vader Zo Zoon een screentest te doen, heb ik me wel even afgevraagd of dat voor het verdere verloop van mijn carri ère een slimme stap zou zijn. Als ik ooit nog directeur van een muziekschool of een schouwburg wil worden, is het misschien niet zo verstandig om een spelletje op TV te gaan presenteren, waarin je een beetje lek ker weg moet kletsen. Maar ik dacht meteen aan Berend Boudewijn, die is toch aardig terechtgekomen. Wat me echt over de streep trok was een uitzending van Het oog op morgen. Ik hoorde in de auto een paar politici slap ouwehoeren en dacht 'als zij daar hun geld mee kunnen verdienen, waarom ik dan niet'. Ik wilde wel eens zien hoever mijn polsstok gaat. Of ik die amuse- mentshoek af zou moeten snijden of niet. Nee dus." Gregor Bak is sinds hij Zo Vader Zo Zoon presenteert zelfs 'een kijkcijferfreak' gewor den. „Dat komt door Henk Mouwe", verde digt hij zich. „Die wees me op de Teletekst pagina met kijkcijfers. Ik wist niet eens dat dat bestond. Mijn TV-toestel had ook geen Teletekst." Nu somt hij de cijfers zo op. „Maandagavond met Harmen Siezen 990.000 kijkers en jawel... een keer 1,3 miljoen. Toen versloegen we zelfs Der- riek op het tweede net. Dat vond ik Hé, ik zag u afgelopen maandag avond nog op TV: met meneer Siezen van het Journaal. U bent toch die meneer Bak van Zo Vader Zo Zoon?" De hoogbejaarde man stevent in de hal van het NCRV-gebouw kordaat op Gre gor Bak af en vertrouwt hem stralend toe al jaren lid te zijn van de NCRV. Hij scharrelt wat rond in het pand op zoek naar gidsen uit de beginperiode van de omroep, ver klaart hij ongevraagd zijn komst naar Hil- De man in het keurige grijze pak is niet meer te stoppen. „Mijn vrouw en ik hadden direct door dat zoon D de echte zoon van Harmen Siezen was. En we zeiden nog te gen mekaar: 'die C dat is vast een neef. Ja, we kijken altijd naar uw programma. U doet het heel erg leuk." Gregor Bak (33) staat even met zijn mond vol tanden. En dat overkomt hem niet vaak. Want hij verdient zijn brood met 'lekker kletsen'. Gregor Bak, afgestudeerd in mu- ziekweten- schappen, staat twee ^agen per week de klas als muziekleraar, is dirigent en bege leider van drie koren en presen teert bij de NCRV-televisie muziekpro gramma C- PTT-museum geeft beeld van etherbewakers DEN HAAG MONIQUE BRANDT 'Smerissen blijf met je poten van apparatuur afl' Deze drei gende mededeling op een nep- zender van Piratenclub Amster dam zegt genoeg over de ver houding tussen radiopiraten en de opsporingsambtenaren van de Radiocontroledienst (RDC). Een verhouding die de laatste jaren niet veel strubbelingen meer kent, maar in vroeger ja ren niet zelden uitmondde in fysiek geweld. Want piraten hadden nu eenmaal een bloed hekel aan de RCD-ambtenaren die er telkens weer in slaagden om hun uitzendingen in het honderd te laten lopen. Steeds inventiever werden de trucs die waren bedoeld om de 'radio-detectives' van de RCD om de tuin te leiden: namaak - zenders moesten de aandacht van de echte zender afleiden. Er werden rijdende studio's ge bruikt die haast niet op te spo ren waren; een andere radio amateur verstopte zijn FM-zen- der in een stofzuiger, een zijn collega gebruikte een koekjes blik om zijn zendapparatuur te verbergen. De Vrije Omroep Bollenstreek gebruikte een wis selaar van cassettebandjes bij de onbemande zender: als een bandje was afgespeeld werd de ze automatisch uitgeworpen en kon het volgende bandje wor den afgespeeld. Zo kon de zen der uren doorgaan zonder dat er menselijke hulp aan te pas kwam. Een handige gedetineer de bouwde een FM-zendont- vanger in een klein radiootje, waarmee hij vanuit de strafge vangenis in Scheveningen met 'buiten' kon communiceren. Deze en legio andere voor beelden van het speurwerk van de radiocontroledienst, zijn nog tot 28 augustus te zien op de ex positie 'In de1 Lucht., uit de lucht', in het PTT-museum in Den Haag. De RDC werd in in 1927 op gericht, een tijd dat radio heel populair werd. De nieuwe dienst moest het toenemend aantal illegale radiozenders het zwijgen opleggen. Veel van deze zenders veroorzaakten ernstige storingen in het telegrafisch verkeer. Daarnaast gingen er geruchten dat de Sovjetunie een radiostation op Nederlandse zeer populaire en goedbeluis- terde piraat in de jaren dertig, werd pas na drie jaar en drie in vallen voorgoed het zwijgen op gelegd. Nachtegaal had zelfs een eigen reportagewagen waarmee het de buurt introk. De zender zelf bleek tenslotte verborgen in een voetenbankje dat onopvallend in de huiska mer stond. Er waren ook politieke piraten zoals de Rode Omroep van de Revolutionair Socialistische Ar beiders Partij, die via de fre quentie van Hilversum 2 uit zond. Na de oorlog hadden de op sporingsambtenaren het wat rustiger. Pas in de jaren zestig en zeventig kwam de grote op leving met zeezenders als Vero nica en Radio Noordzee. Legen darisch is inmiddels het verhaal van opsporingsambtenaar Neu teboom, die zijn leven in dienst stelde van de jacht op Veronica en daarvoor zelfs zijn pensioen uitstelde. De man stond dan ook vooraan op de kade toen het Veronicaschip in 1974 de haven van IJmuiden werd bin nengesleept. Inmiddels is het aantal pira ten op de radio sterk vermin derd door de opkomst van de lokale omroepen en omdat ad verteerders op zo'n zender wor den beboet. Er valt dus niets meer te verdienen met een ile- gale zender. De Radiocontrole dienst, die inmiddels onderdeel is van de Hoofddirectie Teleco- municatie en Waterstaat (HDTP), heeft daarom ook an dere taken gekregen als ether- beheer en de controle van lega le zenders. Maar toch, helemaal verdwijnen zullen etherpiraten wel nooit. Want: 'Een piraat, een piraat, weet op alle dingen raad, Want de PTT komt bij hem altijd te laat. Een zendpiraat is een jongen van stavast Hij blijft paraat ook al krijgt hij wel eens last En raakt -ie soms de klos, ge loof me het is waar, De volgende morgen is die zendpiraat weer daar! (PTT-museum, Zeestraat, Den Haag. Tel. 070 - 3307500) Een RCD'er op zoek naar radiostori bodem zou gaan beginnen. Chef Aanvankelijk telde de nieuwe dienst alleen een telegrafist en een chef, maar werd al spoedig uitgebreid met meer personeel en betere peilapparatuur. De in specteurs moesten vaak bij nacht en ontij op pad, en moes- foto c pd ten soms halsbrekende toeren uithalen, want veel radioama teurs waren behalve fanatiek ook gehaaid. Radio Nachtegaal uit Hengelo bijvoorbeeld, een Enthousiaste deelnemers aan het Songfestival voor Gehandicapten i actie. foto»pr Mensen met een handicap zijn vaak muzikaal. Beperkin gen die zij door hun handicap hebben, lijken op het podium ineens weg te vallen. Dit bleek op het Nationaal Muziek- Songfestival, dat op 17 mei dit jaar werd gehouden in het Orpheustheater in Apeldoorn. De EO maakte televisie-opna men van deze avond. Het le verde ontroerende beelden op die te zien zijn op zaterdag 27 augustus om 19.33 uur op Ne derland 2. Gitarist Robert Mensch won het festival met een uitvoering van twee walzen van Carulli. Hij zal Nederland op 6 oktober aanstaande vertegenwoordi gen op het Europees Muziek- Songfestival, dat weer in Apel doorn wordt gehouden. Voor deze avond zijn nog kaarten te bestellen via telefoonnummer: 05771-1800. HILVERSUM HERMAN ELZINGA Van megaster tot he- roïneverslaafde en nu weer langzaam opkrabbelend uit het dal. Geor ge O'Dowd, beter bekend als Boy George, is afgaande op de documentaire Boy Next Door 'back in town'. Hij had twee jaar geleden een hit in de Verenigde Staten met de titelsong uit de film The Crying Game. De plaat bleef hier echter vrijwel hier on opgemerkt. Maar hij noemt zichzelf een vechter en is be keerd tot Hare Krishna, dus wie weet. De BBC-documentaire van Mark Ridel, die de NOS uitzendt in de serie American Summer kijkt nog eens terug op de op komst en ondergang van het fe nomeen. Ontelbare foto's van George O'Dowd zitten er in de film en die maken duidelijk dat hij zich al te veel moeite heeft moeten getroosten om uit te groeien tot de extravagante Boy George. Hij wil al op vrij jeugdi ge leeftijd opvallen en zijn uiter lijk getuigde daarvan. Hij had het kennelijk niet van een vreemde, zo blijkt uit wat zijn vader in de documentaire vertelt. Die mocht er in zijn jon ge jaren ook graag anders dan anderen bijlopen;, met een apart kapsel en een paars over hemd bijvoorbeeld. De vader heeft ook in een ander opzicht zijn sporen nagelaten, zo wordt duidelijk. Pa O'Dowd was ken nelijk nogal een gewelddadige man met losse handen, wat zijn zoon ooit de reactie ontlokte: „Als jij een 'man' bent, wil ik niet zo zijn." Boy George wist op jeugdige leeftijd al dat hij homoseksueel was en hij kwam daar ook rond voor uit. De vreemde exotische uitdossingen, de make-up en het extravagante gedrag volg den spoedig. Het merkwaardige was dat zijn publiek in hem als zanger van Culture Club geen homo zag. „Ik was heel aantrek kelijk voor kleine dikke meis jes", vertelt Boy George in de film. „Ze konden zich met mij identificeren omdat ze net zo kwetsbaar waren als ik en mijn onbeholpenheidherkenden." Boy George had het image van een levensgrote pop, waar de 'kleine dikke meisjes' mee konden 'spelen'. Sprookje Met Culture Club scoorde Boy George hit na hit (Do You Really Want To Hurt Me, Karma Cha meleon), hij kreeg iets moois met de drummer, maar helaas voor hem duurde het sprookje niet voor eeuwig. Misschien omdat Culture Club toch iets was wat te veel door de marke tingmensen van de platenmaat schappij was bedacht. Boy Ge orge zegt zelf in de film: „Ik was veilig, terwijl ik gevaarlijk wilde zijn." Toen de sfeer binnen Culture Club door de onderlinge span ningen te snijden was, zocht Boy George zijn troost in de he roïne. Hij werd opgepakt we gens drugsbezit en moest zich voor de rechter verantwoorden. De Britse schandaalpers stortte zich massaal op hem. Ze heb ben hem er echter nooit hele maal onder gekregen. „Maar ik ben dan ook een vechter", zegt hij daarover nu. Inmiddels heeft hij de drugs afgezworen en is het nu tijd voor de (bijna onvermijdelijke) bekering tot het geloof. In dit geval Hare Krishna. Met de groep Jesus Loves You werd vruchteloos gepoogd de hitlad der te bestijgen, maar wel was er weer een wonderschone titel song voor The Crying Game. Hij is het dus nog niet verleerd. (Nederland 3, morgenavond om 21.03 uur) GESPROKG Jack Nicholso éHumo: 15 „Op dit oge heb je een hel dustrie van s nen en verklil die dingen verzinnen voi roddelshows en de roddé Het is een mijnenveld g( den. De laatste tijd heb roddelpers iets te veel mi gegeven. Ik had bijvoor niet met die golfclub op di to mogen losslaan." Kiki Classen in Story: „Ik heb liever dat mijn Edo naar een hoer hij er een andere zou houden. Met een mijn vriend niet wil alleen de zou hem wel vragen: ik soms iets verkeerd, iets? Maar ik zou hem niet de deur uitschoppen. Kiki Classen heeft liever dat Ic* vriend naar een hoer gaat dansje hij er een andere vriendin op ishi zou houden. foto a#boi Midas Dekkers in VARA Magazine: f— „Je kunt een mot niet 4 a verwennen dan met viezer, knipte nagelranden. Daf houden ze ook niet van scf jassen of truien. Er moetl zweetplek inzitten of wat i desnoods uiesoep. Zijn er al schone kleren in de kast,li neemt de mot genoegenl een opgezette vogel of een f je kaas. Als tussendoortje e wat van een oude Libelle d lefoongids, met als delical een hapje van de familiebi Want hoe ouder het boek, lekkerder is het." Henk Westbroek in Stoi „Ik ergër me aan opvoedi opvoedkundigen die met stelligheid beweren dat ji deren nooit mag slaan. Dal ik zo'n onzin. Als die kleini mij voor de tiende keer de kast op 'ontdooien' heeft waardoor de pizza's weer beschimmeld zijn, wordt kwaad en krijgt ze een o..-.^ dig pak voor de billen." TjJ Joan Collins en ElizaT^ Taylor over acteur Wifhre Beatty in de AVRO bode: N 2 „Wat seks betreft was hu verzadigbaar. Vijf keer peil' vond hij heel normaal. EnLv° voerde hij tegelijkertijd leg een telefoongesprek." 5 „Als ik hem voor het bf ven van seks een rapportcijfer zou mogen geven van 1 tot 10, dan gaf ik hem een 15!" Televisieproducent Jef I makers in VARA TV-Magaa „Paul de Leeuw en ook Meijer vind ik niet leuk. Ik Ischa vreselijk. Ik vind hen"' als persoon onaangenaan ik vind Paul de Leeuw ooi e-nor-me overschatte... dikzak. Wat je niet kunt ort nen is dat ze persoonlijke ti sie maken, en dat gebeu weinig dat zoiets per del steun verdient. Maar ik zal geen enkel opzicht voor t blijven." Albert West in Story „Ik schrik van al die di die tegenwoordig slecht bl te zijn voor de mens.Ik bi echt bang van geworder teamverband voetballen, d bijna niet meer. De angst i«" geslopen. En ook van b cuen met houtskool zie Hartstikke slecht voor je zondheid." i Liedjesschrijfster en za res Sophie B. Hawkins in nica: „Liedjes schrijven is L werk. En als ik niet schrijf,*" ik op voor een kleine a fans. Wereldberoemd za nooit worden en dat hoenr" niet. Want wat heb je d'r aan om net als Michael Jacj eerst een hele grote ster t den om vervolgens door j publiek te worden nee beid? Het 'ster zijn' is ééi grap en daar doe ik aan mee."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 12