^C&TERKRANT
Kogelen met Shakespeare
Bestemming: Sassenheim
Vereniging op de bres
voor snelle vaarders
Met buigzame vlag
langs lage bruggen
'Woonboten hebben iets levendigs'
LOGBOEK
Dinsdag 9 augustus, Melkweg
110 Katwijk.
Mijn dochtertje is nog geen
tweeënhalf, maar ik weet nu al
hoe het voelt als ze straks voor
de eerste keer met Tienertoer
gaat. Met lede ogen heb ik van
morgen een verse bemanning,
brooddronken van het vertrou
wen in zichzelf, richting Bollen
streek zien vertrekken. Wat kan
er allemaal niet misgaan? Co
lumbus ontdekte bij toeval
Amerika, maar dit stelletje is in
staat om voorbij Lisse van de
aarde te vallen.
Varen is meer dan een stukje
rechtuit sturen, bochtje draaien
en knap aanleggen. Varen is co-
ordineren, plannen en uitzoe
ken waar je wel en niet kunt ko
men. Varen is het checken van
de doorvaarthoogte, de diep
gang en de openingstijden van
bruggen. Varen is ook op de
meters kijken of er nog vol
doende diesel in de tank zit, of
de motor nog voldoende toeren
maakt en of dat ding niet te
heet wordt.
Het handboek waarin ik boven
staande alinea wil laten opne
men is nog niet uit als 's mid
dags om drie uur bij mij thuis
voor het eerst de telefoon rin
kelt. „Ja hallo, de boot hier",
klinkt het op een toonhoogte
waarop een marconist normaal
gesproken het 'Mayday, May
day, Mayday* uitzendt. „We va
ren in de Leidsevaart en hebben
geen benzine meer. Zó stond
het wijzertje nog op driekwart
en zó stond het in het rood." De
hoeveelheid diesel (want daar
gaat om) is waarschijnlijk nog
voldoende voor een cruise naar
de Maladiven, maar ik stel de
opvarenden gerust met de me
dedeling dat er onder de bank
aan bakboord nog een volle
jerrycan moet staan. „Onder de
bak aan bankboord?", knerpt en
ruist het alsof ik met Neil Arm
strong op de maan sta te bellen.
Twee uur later gaat opnieuw de
telefoon. „Wist je dat er ook el
ke week olie moet worden bij
gevuld?", klinkt het nog verhit
ter. „De motor maakt vreemde
geluiden en er komt allemaal
rook uit de behuizing." Toege
geven, dat van die olie wist ik
niet, maar het krachtbronnetje
heeft de afgelopen vier weken
dan ook geen enkel signaal in
die richting gegeven. „Gelukkig
zijn jullie bijna weer thuis",
p.robeer ik geruststellend.
Dat blijkt een misvatting. De
boot is op de Haarlemmertrek
vaart zojuist een pontonbrug
gepasseerd, waarvan de opera
teur direct na deze handeling
'einde werkdag' heeft geblazen.
„We proberen het nu via Ben-
nebroek." Is dat een zweem van
radeloosheid of is de lijn nog
steeds zo slecht?
Weer twee uur later hangt 'de
boot' opnieuw aan de lijn. In
hartje Haarlem wordt zojuist de
schouwburg gepasseerd. Bewo
ners van de Spaarnestad kijken
met opgetrokken wenkbrauwen
naar de fier wapperende
Leidsch Dagblad-vlag op het
achterdek, alsof ze een vreemde
bezettingsmacht zien opmar
cheren. „Als we eerst maar weer
op de Ringvaart zitten, dan we
ten we het wel weer", zo houdt
men aan boord de moed erin.
Het loopt nu tegen tienen en ik
heb al drie uur niks meer van ze
gehoord. Toch even het Jour
naal kijken
BOUWPLANNEN?
OP NAAR VAN DER PLOEG!
Het vertrouwde adres voor:
RAMEN EN DEUREN,
WAND- EN PLAFONDBEKLEDING
SCHUIFPUIEN
SERRES, ETC.
Voor nieuwbouw en renovatie.
deceuninck
Onderhoudsarm, leverbaar in
diverse kleuren, volledig
gegarandeerd en door onze
vakmensen perfect op maat
gemaakt. Het geheel voorzien van
Komo-certificaat/VKG-keur.
Kom gewoon eens alles op uw
gemak bekijken. We geven u graag
uitgebreid advies.
KUNSTSTOF OM OP TE BOUWEN.
BI
STbVCU
Fabnek en showroom
De Lasso 60. Roelofarendsveen,
lel. 01713-15361 - telefax 01713-15202
deceuninck Ê3
Inlographlc: PA Os Graal
De boot van het Leidsch Dagblad vaart vandaag, via de Ringvaart
verder door de Bollenstreek. Morgen wordt koers gezet richting Lis
sen en Sassenheim. Wie tips heeft voor de bemanning kan bellen
naar het speciale telefoonnummer op de redactie van het Leidsch
Dagblad: 071-356401 of rechtstreeks met de schipper aan boord:
06-52801476.
AGENDA
hili',1 Z///7
Regionale verwachting voor don
derdag 11 augustus
De Kaagkruiser
Het is 'zijn' trots/de Kaagkruiser
die een week of drie geleden te
water werd. De Warmonder Ko
Visch en zijn jongere broer zijn
ruim twee jaar bezig geweest
om de 33 jaar oude boot in ou
de glorie te herstellen. De Kaag
kruiser werd vroeger, door de
vader van Visch, gebouwd op de
jachtwerf aan de Warmondse
Leede. Nu komt er geen schip
meer uit de loods.
De Share springt er onmiddel
lijk uit tussen de andere boten
in de jachthaven. Alles glimt en
blinkt. „We hebben de boot let
terlijk uit elkaar gehaald. Letter
lijk elk schroefje is opnieuw ge
polijst", vertelt Visch. Op de
boeg zit weer het originele em
bleem van de jachtwerf Visch.
Het embleem moest speciaal
worden gemaakt.
Ko Visch vaart met nu weer re
gelmatig met de boot. „Gewoon
op de Kagerplassen. Want het is
hier gewoon het mooist."
Vissende vrouw
Vissen lijkt een typisch manne
lijke bezigheid. Zet een vrouw
langs de waterkant en ze begint
te breien of te puzzelen. Den
ken we. Maar dat is helemaal
niet meer zo. Ook vrouwen we
ten tegenwoordig wel raad met
werphengel en leefnet. Neem
de negentienjarige Saskia van
der Laan uit Warmond. Ze com
bineert het nuttige met het aan
gename. Ze moet oppassen op
de driejarige Marwin Linnartz.
En dat doet ze al vissend. Het
kleine jongetje zit op haar
schoot. Met haar linkerkant
houdt ze hem goed vast. In haar
rechterhand heeft ze een hen
gel.
„Marwin vindt dit ook leuk",
zegt Saskia. „Gisteren had hij
alleen geen zin. Ik ging vroeger
altijd met mijn vader mee vis
sen. En zelf deed ik het ook veel.
Vooral in de Donau. Nee, niet in
de Donau in Oostenrijk maar in
de Donau hier in Warmond. De
Donau, ja, zo noemen ze dat
water. Ik vang meestal niet veel.
Het gaat me om de rust. En
Marwin wordt er ook rustig
Saskia en Marwin. Samen kij
ken ze naar de dobber. De vis
lijn glinstert in de zon als een
draad uit een web. Een tere
draad die bij een vrouw in goe
de handen is.
CEES VAN HOORE
Sinds vorig jaar juli kunnen
snelvaarders met een vergun
ning lid worden van de Snel
vaart- en Waterskivereniging
Kagerplas (SWVKagerplas). De
ze vereniging komt op voor hun
belangen. Ze is er ook om kri
tiek op de snelvaart te onder
vangen. De vereniging heeft be
reikt dat speedboten buiten het
hoogseizoen ook op zaterdag
mogen varen en dat er waar
schuwingsborden aan het begin
van de snelvaartgebieden wor
den geplaatst.
De vereniging heeft nog meer
wensen. Ze wil het varen met
snelle boten op de Kagerplassen
in beheer nemen. „Er is overleg
gaande met de provincie en de
gemeente om de vergunning
verlening te koppelen aan het
lidmaatschap van onze vereni
ging", zegt bestuurslid Ko Visch.
„Wij willen de controle op de
regels op ons nemen. Als ie
mand zich niet aan de regels
houdt, wordt hij geroyeerd en is
hij gelijk zijn vergunning kwijt.
Zulke mensen verpesten het
voor de rest."
Heeft u ooit wel eens aan een
'rally op het water' meegedaan?
Of, om in vaktermen te spreken,
'heeft u wel eens gekogeld over
het water?' Nee? Nou, het is aan
e raden. Voorwaarden zijn wel
en sterk hart en een maag die
tegen een stootje kan. Dankzij
Ko Visch van de gelijknamige
jachthaven in Warmond en
Gertjan Schreuder met hun
speedboten is er gisteren voor
onervaren 'landrotten' op
de Kagerplassen een wereld vol
glamour en snelheid openge
gaan.
Shakespeare 550 Swift is het ty
pe speedboot waarmee Visch de
plassen opgaat. Shakespeare:
naam heeft iets rustigs en
lijkt helemaal niet bij een
speedboot te passen. De naam
et echter letterlijk worden
genomen: 'schud-spier'. Hoe
doeltreffend dat is. wordt later
overduidelijk. Om helemaal vol
ledig te zijn: het type is ver
noemd naar de ontwerper, de
Engelsman Bill Shakespeare die
nota bene met zijn eigen speed
boot is verdronken.
De twee speedbootkapiteins va
ren in het begin nog met de ge
middelde snelheid van een
jachtje richting snelvaartgebied:
het Norremeer en de Dieper-
poel. Dat zijn de enige plassen
waar sneller dan 20 kilometer
per uur mag worden gevaren.
Het is een moeilijk stukje voor
Visch want hij moet zich inhou
den. „Het is nu net een locomo
tief', doelt hij op zijn boot. „Hij
loopt niet lekker. Het is dan ook
absoluut geen toerboot."
Even later nadert hij het Norre
meer. „Kijk hier moeten borden
komen te staan", zegt Visch ter
wijl hij naar de wal wijst. „Daar
op moet worden aangegeven
dat het snelvaartgebied hier be
gint. Dan zijn de zeilers en
jachtjes gewaarschuwd. Je hebt
er nu altijd wel die naar hun
hoofd wijzen, als je ze passeert.
Weet je wat ik dan doe? Ik ga
naar ze toe en vraag of ze soms
hoofdpijn hebben, of ik soms de
dokter moet waarschuwen. Wij
hebben toch ook recht om onze
hobby uit te oefenen? Daar is
niet altijd begrip voor." De ge
meente Warmond heeft vorig
jaar die borden al beloofd, maar
nog steeds zijn ze er niet, mop
pert hij.
Eenmaal in het Norremeer is
het gedaan met de rust. Visch
geeft gas en de boot schiet 60 a
70 graden verticaal omhoog en
klapt met een enorm geweld
weer neer op de golven. Or-
kaanstormen en een donderend
lawaai beheersen de anders zo
rustige Kagerplassen. Inzitten
den die gewoonlijk het hoogste
woord voeren, veranderen op
slag in piepkleine ventjes met
benauwde stemmetjes: „Ik wil
eruiiit", klinkt het paniekerig,
„Ik heb een gezin." Visch kijkt
eens grijnzend naar achteren,
waar de een moeite doet om
zijn bril op zijn neus te houden
en de ander zich zenuwachtig
vastklampt aan de handgrepen.
„Afschuwelijk", wordt er ge
zucht als Visch weer even wat
gas terugneemt. „Ben je niet
bang datje omklapt?", vraagt
een ander met bibberende stem
aan de speedbootkapitein. „Dat
heb je zelf in de hand he?", rea
geert Visch laconiek. „Het is een
kwestie van aanvoelen en lef
hebben. Het is net als met een
auto-rally. Als je niet durft moet
je het niet doen want dan kom
je zeker tegen een boom te
recht." Een andere passagier
ongelovig: „Ben je nog nooit
omgegaan?" Visch: „Nee, alleen
twee keer onder water. Dat is al
les."
Het had volgens Ko Visch alle
maal veel erger gekund met de
speedboot die een vermogen
van 200 pk heeft, 40 liter benzi
ne per uur zuipt en een snel
heid van 125 kilometer per uur
kan halen. „We zijn maar op 90
procent van de topsnelheid ge
weest en ik heb jullie een natte
nek bespaard." „Nou, niet hele
maal", wordt er tegengesput-
terd. Naar zijn maat Gertjan
Schreuder roept Visch: „Heb je
nog een paar droge onderbroe
ken v
rze?"
Woonboten: schuurtjes met een tuin van water. foto henk bouwman
Daar liggen ze zachtjes te dei
nen op het water van de Kaag,
de woonboten waarvan de pro
vincie vindt dat ze niet in het
landschap passen. Honderd
twintig moeten er weg. De be
woners van de schuitjes staan
op hun achterste benen. Ze be
grijpen er geen barst van. Hun
huisjes zien er toch juist lieflijk
uit?
Maar wat vinden de mensen die
regelmatig het water van de
Kaag opzoeken nu van de plan
nen van de provincie? Storen zij
zich aan de woonboten? Me
neer Van der Zwan uit Scheve-
ningen, die er met zijn rubber
boot op uit is getrokken, is heel
duidelijk in zijn oordeel. Hij
wijst naar de woonschuiten bij
de Buitenkaag. „Mooi toch? Ze
zijn geschift, die hoge heren.
Nee, van die betonnen kolossen
die je in de steden en dorpen
ziet, die zijn mooi. Volgens mij
moeten die lui van de provincie
gewoon wat te ouwehoeren
hebben." Zijn vrouw valt hem
bij. „Ik vind dat die woonboten
juist iets levendigs hebben. Als
je ze weghaalt heb je van die
dooie kanten. Dat is toch niets?
Rob Bielderman uit Bathmen,
ook met zijn schuitje varend op
de Buitenkaag, zegt de plannen
van de provincie ook niet te be
grijpen. „Het is een tijd lang een
wens van mij geweest om op
een woonboot te wonen. Het
liefst in Amsterdam. Zo gaat dat
als je op het platteland van
Overijssel woont. Okay, het is
anders gelopen. Maar ik vind ze
nog steeds mooi. En bovendien,
hoeveel liggen er nou werkelijk
op de Kaag? Zoveel zijn er nu
ook niet."
Het echtpaar Nieuwenhuijs uit
Utrecht zit op een bankje in
park De Leede in Warmond.
Voor een tussenstop, want ze
zijn bezig met een flinke fiets
tocht langs de Kaag. „Maar we
varen vaak hoor", zegt meneer.
„Voornamelijk op zee. We heb
ben een catamaran in Katwijk
liggen en zijn lid van Skuyte-
vaert. Vrienden uit Alphen heb
ben ons vaak meegenomen om
hier op de Kaag te zeilen, of op
de Braassem. Ik moet zeggen
dat ik me nooit gestoord heb
aan die woonboten. Af en toe
drijft er wel eens rommel in de
buurt van zo'n schuit, maar dat
is bij andere boten ook het ge
val."
Zijn echtgenote vertelt zelfs
vaak van de woonschuiten te
genieten. „Je hebt er echt heel
mooie woonboten tussen. Ie
dereen zegt toch wel eens: goh,
je zult maar op zo'n mooi plekje
wonen." Meneer knikt instem
mend. „Woonboten bezorgen
niemand last. Sterker nog, ze
.ondervinden zelf veel hinder
van boten die met grote snel
heid voorbijvaren.
Meneer Van der Voort uit Am
sterdam, die met zijn boot in de
buurt van het park heeft aange
legd, wil er niet al te veel woor
den aan vuil maken. „Kijk, het
beeld van een schilderij staat
stil. Het beeld van de televisie
beweegt. Maar van beide kun je
genieten. Zo is het ook met bo
ten. Past een boot die vaart
soms beter in het landschap
dan een boot die stil ligt?"
Wij zijn het roerend met hem
eens. Kijk nog maar eens goed
naar die woonboten. Ze gaan
volledig op in het landschap.
Het zijn net schuurtjes aan een
tuin van water. Met een riet
kraag als schutting. Wie zou de
bewoners zo'n mooi plekje mis
gunnen?
HERMAN JOUSTRA
Hij heeft dè oplossing voor al
die vermaledijde bruggen waar
je als stadsschipper met je vletje
onderdoor moet. En dan doelt
hij vooral op die hele lage
exemplaren, waarvan de onder
kant bijna het water raakt, en
waar je héél voorzichtig met je
bootje onderdoor tuft. Maar als
je dan voor de zoveelste keer je
schippershoofdbukt, „kijkuit",
klinkt het nog vanaf de brug, x
hoor je ineens dat rotgeiuid:
KRAK. Daar gaat je vlaggestok
weer doormidden en de drie
kleur ligt in het water. Want als
schipper vergeet je ook wel eens
wat.
De vlet 'Cleau Jeau' zal dat niet
meer overkomen: haar nieuwe
Nederlandse vlag kan nu fier
achterop blijven wapperen tot
dat ze tot op de draad versleten
is. De Leidenaar Chris Dekkers
overweegt patent voor zijn vin
ding aan te vragen: voor al die
andere schippers en kapiteins
die gek worden van die vlag,
maar haar ook niet kwijt willen.
„Want een vlag hoort er toch
bij, hè."
Eerst probeerde hij het met een
zelfgemaakte veer maar die was
niet naar zijn zin. Zwiepte niet
terug zoals hij wilde. Werkte ge
woon niet helemaal mee. Nu
heeft hij een kleine gascilinder
achterop zijn boot. In één dag
gemaakt 'op de zaak'. Een cilin
der die dienst doet als vlagge
stok en die buigzaam al een
rietje de Leidse bruggen trot-
„Kijk eens", zegt hij trots terwijl
hij zijn cilinder demonstreert.
Inderdaad, de metalen vlagge
stok op de Cleau Jeau buigt ge
willig mee met de hand van
Dekkers. En weer terug. „Tik,
tik, tik, hoor ik nu onder een
brug", zegt Dekkers tevreden.
En dat klinkt beter dan 'krak'.
De naam Shakespeare heeft iets rustigs en lijkt niet bij een speedboot te passen.
Meubels half geld
Ann Christian Art
Hillegom, Weerlaan 15 de magazijn verkoo;
T donderdag 11.00 - 21.00 uur koopavonc
