Cultuur&Kunst De schilder van de amandelogen ewondering ff The Who nog ij lang niet rijp 'ïijvoor archief -E We 'Berlage Instituut voldoet niet' Vocalisten Concours zeer in trek Na 34 jaar nadert einde voor 'The Fantasticks' DONDERDAG 28 JULI 1994 RUYGROK, 071-356471, F HAARLEM JOHN OOMKES )lig van de kernleden dood is." Desalniettemin haalt The Who Jn dit jaar de drie kruisjes, al is er !w Sèl wat veranderd. Zo'n kwart m leuw geleden werd de naam ,onvan de Britse mods in één adem 'rb, uitgesproken met die van The jej. leatles, The Stones, The Kinks m The Animals. Nu is er nog de :urieuze connectie met ene oop van den Ende. De Nederlandse entertain- ^glnentkoning kocht half maart de •uropese rechten van de musi- ;al Tommy, vervaardigd aan de ,a ïand van de gelijknamige rock- ipera van Pete Townshend. Volgend jaar wacht een lange eeks voorstellingen in Carré. waarbij Towns- lend wel zijdelings betrokken n°c jal zijn, want de componist en ^arrangeur van zijn eigen reper- ire haót goedkope produkties. De uitspraak waarmee dit verhaal begint is van diezelfde Townshend, inmiddels 49 jaar part-time redacteur van een eerbiedwaardige Engelse uitgeverij. Hij heeft de inleiding geschreven voor een boekje dat, 36tezamen met 4 cd's waarop 79 70 [waaronder 14 zeldzame) opna- 77 en voorkomen, een zogeheten l-box vormt. Een massief graf- 4 ichrift voor dertig jaar muziek: 112 Thirty Years of Maximum R B 7 1 luidt de titel van het recent ver schenen document. Dezelfde titel wordt ook be- 2 lut voor een videocassette, die 4sjzo mogelijk een nog krachtiger 32 jewijs vormt dat The Who niet 6'ponder meer kan worden bijge- het rockarchief. De band - lehalve uit gitarist Townshend testaande uit zanger Roger Dal- [rey, bassist John Entwistle en drummer Keith Moon - behoor de tot de beste live acts die de ick heeft opgeleverd. De vaak pomenale singles die Towns- 'ind halverwege de jaren zestig 'chreef - Happy Jack, I can't ex- )lain, I'm a Boy, Substitute, Pic- of Lily en vooral My Gene- ation - waren vaak het vertrek- 32 >unt voor scherp aangezette 1 (performances, waar de onderste letterlijk boven kwam. Omdat de band putte uit de blues-traditie - alle 142 t, gj hythn Amedeo Modigliani in Brugge Brugge heeft zich opnieuw van een opmerkelijk kunstsei zoen verzekerd. Over een maand wordt er de Vlaams- Duitse meester Memlinc gepresenteerd. De hoogzomer biedt een aanloop van meer recent meesterschap. In de Halletoren kregen Salvador Dali en Pablo Picasso een be scheiden plaats. Amedeo Modigliani komt aan bod in het kunstcentrum Oud Sint-Jan, in de slagschaduw van de Lieve Vrouwekerk. Tot 2 oktober zijn er de tekeningen te zien uit de voormalige privé-collectie Paul Alexandre. Engelse bands uit de jaren zes tig leefden bij de gratie van Amerikaanse voorbeelden - en live moeiteloos kon improvise ren, zou The Who zich tot veel méér ontwikkelen dan de am bassadeurs van de jeugdstro- ming van de mods, de arbei dersjeugd uit de Engelse voor steden. Omdat de groep in Townshend bovendien de be schikking had over een begaaf de componist, zou de live act zich ook in theatrale zin ontwik kelen. Dankzij Tommy, de optre dens op de festivals van Monte rey, Wight en Woodstock, leeft The Who voort in het collectie ve geheugen als een monstru eus bandje, een kwartet dat he melse herrie voortbracht, een verschijnsel dat tallozen tot op de ddg van vandaag inspireert. Natuurlijk vinden de vijftigers en de zestigers het straks aange naam om het levensverhaal van de blinde Tommy vanuit de be haaglijkheid van het pluche ga de te slaan, maar The Who is vooral een band die misschien wel de beste Engelse rockband aller tijden was. Townshend wordt vaak opge hangen aan zijn eigen teksten over de zalige staat van jeugdig heid. Het 'Hope I'll die before I get old' uit My Generation is hem vaak nagedragen als een bijna fysiek verwijt dat hij nog aanwezig, en vooral nog actief, is. Dat is des te onzinniger om dat The Who zijn prijs voor de eeuwigheid allang heeft betaald. Op 8 september 1978 overlijdt Keith Moon aan een overdosis van de pillen, die hij slikt om de alcohol de baas te kunnen. Nu constateert Townshend dat The Who toen feitelijk ophield te be staan: destijds zwoer het over gebleven trio door te gaan in de geest van The Who. Achteraf vind ook ik dat een minder'gelukkige keuze, al ben ik blij dat ik daardoor nog veel van de band heb kunnen genie ten. De videotape laat fantasti sche repetitieopnamen zien an no 1979, als de band Moon's vervanger Kenney Jones en toetsenman Rabbit inwerkt. Bij The Who loopt Towns hend inmiddels bijna doof rond - resultaat van dertig jaar drift en decibellen en menig ver scheurde luidsprekerbox. De audiocassette vertoont die slijtage amper, de beelden wèl. Bij de laatste Amerikaanse tour nee van 1989, mocht Pete niet eens meer zijn gitaar vasthou den. Uit angst dat iedere noot te laat zou komen, gebruikte de band bij die gelegenheid een buiten beeld opgestelde stand- ANDREAS OOSTHOEK Het belang van Amedeo Modig liani lijkt voor een niet gering deel in de macht van de legende te liggen. Hij past perfect in de romantische opvatting van een waarachtig kunstenaarschap. Ziekte, armoede en ander on heil zijn voorwaarden voor die hoge staat. Burgerlijk onbegrip, tegenkanting, een bewogen lief desleven en de turbulentie van bierhuis en opiumkit horen in het rijtje. In het geval Modiglia ni komen er nog de Vroege Dood en de wanhoopsdaad van de teerbeminde nabestaande bij. Men schroomt niet Modiglia ni op basis van dat imago tot de pioniers van de moderne schil derkunst te rekenen. Zijn in vloed is evenwel te gering ge bleken om die waardering staande te houden. Amedeo Modigliani (1884- 1920), stammend uit de Itali aans-Joodse kleine aristocratie, groeide op in Livomo en werd later de schitterende ster van de Parijse bohème. Hij doet wat de anderen doen: hof houden in de seringentuin, bestuderen van Afrikaanse sculpturen, tekenen, schilderen en beeldhouwen. Modigliani is zonder enige twijfel het middelpunt. Op een schilderij van Marevna, nu te zien in het Geneefse Petit Palais, zijn Les amis de Mont- parnasse treffend rond hun Mo di gegroepeerd. Zij kijken in stil le verering op naar de macho latino met het openvallende hemd. Het zelfportret uit 1919, een van zijn laatste werken, laat een totaal andere indruk na: de ver- Tien gemaskerde en gewapende mannen hebben gisteren uit het Georgische Staatsmuseum drie kostbare schilderijen gestolen, nadat zij de drie bewakers van het museum hadden overmees terd en vastgebonden. Museumdirecteur Nodor Lo- moeri verklaarde dat de over vallers er vandoor zijn gegaan met werken van de léde-eeuw- se Duitse meester Lucas Cra- nach, de 17de-eeuwse Holland- Jfn deze rubriek komen al of niet bekende streekgenoten aan het woord die, hetzij direct, hetzij zijdelings met kunst en cultuur te maken 67|hebben. Ze praten over een kunstvoorwerp, een kunstuiting waaraan ze bijzondere waarde hechten. Van de snuifdoos van oma tot het grijsgedraaide muziekstuk pen alles wat daar tussen zit. 5! Vandaag spreekt de Leidse ^wethouder van cultuur Pex Langenberg zijn bewondering uit voor het vioolconcert van Tsjaikovski. „Het gaat om het noodlot dat hij beschrijft." Het is niet speciaal deze uitvoering door het Berliner Philharmoniker die ik hier heb, het gaat Qm de compositie zélf. Het inige vioolconcert dat 'sjaikovski heeft geschreven. )aarin beschrijft hij het noodlot dat hem boven het hoofd hangt, n zijn hele oeuvre heeft hij delen van zijn leven M beschreven. Hij wist dat het la,niks zou worden met zijn leven. Zware paukenslagen, dreigend trompetgeschal wisselt hij af romantische wals. la Want hij vocht wèl tegen het la noodlot. .-Tsjaikovski was homoseksueel, Ltdesondanks is hij getrouwd jeweest. Dat huwelijk duurde tien weken. Daarna correspondeerde hij jarenlang met een vriendin, die hij echter nooit heeft gezien. Een platonische verhouding zou je 'het kunnen noemen. Aan haar 3!,schreef hij over zijn treurnis, 3 [zijn eenzaamheid. Er is nog een reden om dat vioolconcert bijzonder te ivinden: het was het eerste :gj klassieke concert dat ik heb mogen beluisteren. In Den Bosch, in het Casino, met mijn moeder. Ik was toen een jaar of acht. Emmy Verhey was de [soliste. Een hele jonge Verhey 'nog. Misschien dat toen mijn 'liefde voor klassieke muziek is begonnen. Hoewel ik ook van andere muziekvormen houd. Om op Tjaikovski terug te komen: aanvankelijk was hij ambtenaar. Pas later bleek hij een muzikaal genie te zijn. Hij werd leraar aan een muziekschool, maakte veel reizen. En dat hele afwisselende en emotionele leven heeft hij in zijn werk vertaald. Je moet niet vergeten: hij was een Rus, leefde als hij niet in het buitenland zat in het sombere Petersburg. Zwaarmoedigheid en weemoedigheid zaten in die Russische traditie ingebakken. Hij is er toen mee begonnen om niet alleen voor de keizer te schrijven, maar ook voor het volk. Dat die mensen ook nog een beetje lol hadden. Net als Rembrandt eigenlijk. Die schilderde later ook voor burgers en buitenlui. Zo onstond zijn Ouverture 1812. Daarin legde hij het volkse neer. Hij maakte ook gebruik van de literatuur. Schreef Romeo en Julia, de Ouverture Hamlett. Hoewel 'Romeo en Julia' een droevig verhaal is, het loopt immers slecht af met die twee, zit er ontzettend veel romantiek in dat stuk. Zijn balletten zijn eveneens ronlantisch. Daaruit blijkt zijn grilligheid: hij was zwaarmoedig, maar bevocht het noodlot, waaraan hij uiteindelijk niet is ontkomen. Met name de vijfde en zesde symfonie van Tsjaikovski zijn zwaarmoedig en weemoedig. Die zesde, die later de Symphonie Pathétique zou worden genoemd, schreef hij aan de vooravond van zijn zelfmoord. Want zo zou je zijn dood wel kunnen noemen. Hij dronk water, hoewel hij wist dat het met cholera was besmet. Eri daaraan i; hij overleden. geestelijkte kunstenaar met het bijna doorzichtige gelaat lijdt niet langer uitsluitend aan zich zelf maar gaat op in zijn werk. Kunstenaars vinden niet zel den steun bij mensen uit ande re milieus. Er zijn nog salons vol snobs, er is een alert handela- rencircuit en ook de oprecht be vlogenen dienen zich aan. Tot de laatste categorie behoort de niet zeer rijke jonge arts Paul Alexandre, die getroffen wordt door het Italiaanse fenomeen. In de enkele jaren dat de con tacten standhouden verzamelt Paul Alexandre ruim driedui zend bladen, toen studies en knoeiwerk, nü goed voor een klein fortuin. In 1914 komt een einde aan de directe relatie door het vertrek van Alexandre naar het front. Modigliani zoekt hoe langer hoe meer zijn land van herkomst. Vele maanden is hij in Italië en intussen ijlt zijn leven ten einde. De tuberculose krijgt hem op nieuw in de greep, een over maat aan drank en cocaïne ma ken het karwei af. Begin 1920 sterft Amedeo Modigliani in het Charité-hospitaal. Jeanne Hé- buterne springt uit het raam en volgt haar minnaar, vader van de kleine Jeanne, in de dood. Op Père Lachaise verenigen de wonderlijke wegen van de ro- Portret van Paul Alexandre door Amadeo Modigliani. mantiek de twee gelieven in één thans druk bezocht graf. Voor Paul Alexandre evenwel blijft Modigliani springlevend. Zijn jaren zijn nadien gewijd aan het idool. Hij voorziet zijn collectie van een zeer uitvoerige documentatie in brieven, foto's en getuigenissen. Alexandre heeft alle gegevens gerangschikt en van commentaar voorzien. Dat uitvoerige werk vormt, mét de bladen uit zijn collectie, de kern van de tentoonstelling die nu in Brugge wordt gepresen teerd als De Openbaring. De ti tel is net iets te weids voor werkstukken die in de opvatting van de kunstenaar zelf niet rijp waren voor expositie. De kracht van de tentoonstelling ligt aldus meer in het documentaire ka rakter. Tot zijn dood in 1968 werkte Alexandre aan zijn beeld van Modigliani. Hij schreef een boek dat nooit voltooid werd. De zoon Noël heeft de opdracht die zijn vader zich gesteld had overgenomen. De resultaten zijn gebundeld in de catalogus die een fascinerend beeld geeft van het Parijs tussen 1900 en 1920. De centrale plaats daarin is, uiteraard, voorbehouden aan Modigliani, de alomtegenwoor dige schilder van de amandelo gen, de zwanehalzen, de verfijn de decadentie, de zuidelijke Expositie: Modigliani, De Openbaring, tot 2 oktober, da 9.30-18.00 uur, Kunstcentrum Oud Sint-Jan, Mariastraat 38, Miljoenenroof uit Georgisch museum se landschapsschilder Jacob van Ruysdael en de 18de-eeuwse Franse kunstenaar Jean-Batiste Chardin. Lomoeri schatte de waarde van de schilderijen op meer dan 1,75 miljoen gulden. Minister van binnenlandse zaken Sjota Kviraja zei er van uit te gaan dat de dieven zullen proberen de schilderijen naar het buitenland te smokkelen. Georgië wordt overspoeld door een misdaadgolf sinds in de kleine Kaukasus-republiek in 1991 een burgeroorlog uitbrak. Het Berlage Instituut in Amsterdam, eind 1990 begonnen als internationaal platform voor topta lent onder architecten, voldoet niet. De program ma's zijn kwalitatief onder de maat en er is te weinig ruimte voor diepgaande discussies over het vak. Ook trekt het Instituut te weinig deelne mers. De instelling ontvangt jaarlijks een subsidie van 1,5 miljoen gulden. Gedurende 1994-1995 zijn er ongeveer dertig kandidaten. De Raad voor de Kunst ventileert die kritiek in een advies aan de ministers van wvc en vrom dat gistereen is verschenen. WVC had erom gevraagd in verband met de profielschets voor de opvolger van de decaan. Sinds de oprichting van het insti tuut bekleedt Herman Hertzberger die functie. Hoewel Hertzberger in het advies lof krijgt toe gezwaaid voor zijn pionierswerk, ontbreekt het volgens de raad bij het instituut aan een duidelij ke visie. Daarbij is de kwaliteit van het program ma voor architectuur, stedebouw en landschaps architectuur niet voldoende. Het programma biedt ook veel te veel projecten waaraan de deel- moeten meedoen, waardoor er geen tijd meer is voor wat diepgang. Een positieve uitzon dering op het aanbod vormen de masterclasses. Het niveau daarvan is goed, zegt de raad. Omdat het instituut er niet in slaagt zich inter nationaal te profileren met een hoogwaardig pro gramma, laat ook de werving te wensen over. Om daar wat aan te doen adviseert de raad contacten te leggen met topopleidingen in bij voorbeeld Barcelona, Parijs en Milaan. Via die weg zou het toptalent, zowel deelnemers als gastdocenten, kunnen worden binnengehaald. De kunstraad stelt dat het Berlage Instituut niet verder mag doormodderen. Het instituut moet zich ontwikkelen tot een internationale werk plaats-opleiding met jaarlijks een ander thema. Nu is het gezien het niveau van de deelnemers te veel een onderwijsopleiding. De masterclasses zouden in de toekomst trouwens niet overboord moeten worden gegooid, maar beperkt blijven. De raad zegt verder dat de nieuwe decaan zich sterk moet maken voor de voorgestelde verande ringen. THEATERS DEN HAAG CIRCUSTHEATER dag (beh ma), 20.00 uur. zo ook 14.00 uur: Musical 'The Phantom of the Opera'. AMSTERDAM CARRÉ t/m zo 28/8 (beh ma), 20 15 uur, zo ook 14.00 uur: Musical 'Cyrano'. NIEUWE DE LA MAR Europees Jeugdcircus Festival Am sterdam ma 1, do 4, 14.00 uur, woe 3. 20.00 uur: Zirkus Harlekin uit Duitsland, di 2, woe 3, 14.00 uur, do 4, 20.00 r: Norsholms Ungdomscirkus uit Zweden. TEKST» ANNEMIEK RUYGROK FOTO HIELCO K Het 40e Internationaal Vocalis ten Concours in Den Bosch is kennelijk erg'in trek bij jonge zangers en zangeressen. Dit jaar hebben zich 196 solisten uit 32 landen aangemeld, een abso luut record. Een beoordelings commissie heeft inmiddels 91 kandidaten uitgenodigd om aan de competitie deel te nemen, onder wie twaalf uit Nederland. Het concours wordt van 26 augustus tot en met 3 septem ber gehouden in het Theater aan de Parade in Den Bosch. Het Brabants Orkest werkt mee aan de finale. Dirigent is Jan Stulen. Aansluitend verzorgt de so praan Ileana Cotrubas een in terpretatiecursus. Zij won het concours in 1965. Dit jaar maakt ze deel uit van de jury, die onder voorzitterschap staat van Menno Feenstra, de cas ting-coördinator van de Glyn- debourne Festival Opera in En geland. tienduizendste keer opgevoerd. Wereldwijd heeft de show al ruim 32 miljoen gulden opge bracht, afkomstig van tweehon derd verschillende versies. Het bekendste lied uit de produktie is 'Try to remember'. Lore Noto bracht, samen met zestig andere investeerders, eind 1959 36.000 gulden bij el kaar om de show op de planken te krijgen. Aanvankelijk werd uitgegaan van een speelperiode van vier tot vijf jaar. In 1968 wil de Noto de show ook al eens sluiten omdat de kaartverkoop inzakte. Dat had tot gevolg dat de Amerikanen zich weer mas saal bij de kassa van het theater meldden. Noto hoopt de ko mende weken op een soortge lijk effect. Na 34 jaar lijkt er een einde te komen aan 'The Fantasticks', de langstlopende show uit de his torie van het Amerikaanse thea ter. De laatste maanden is de kaartverkoop fors teruggelopen. ,,Het verlies in 1994 is al groter dan de winst in 1993", verklaar de producer Lore Noto. Wan neer daar voor 5 september (La- bourday) geen verandering in komt, valt definitief het doek. 'The Fantasticks' is een musi cal van componist Harvey Schmidt en auteur Tom Jones. De voorstelling ging op 3 mei 1960 in première in een theater tje Off-Broadway. Begin dit jaar werd de musical voor de veer- CONCERTEN LEIDEN HOOGLANDSE KERK Vrijdag 29 juli Orgelconcert door Haite van der Schaaf; werken van o.a. Siefert, Bach, Mozart en Schumann, 20.15 Zaterdag 30 juli Orgelconcert door Wilbert Berendsen, 13.30 uur. Dinsdag 2 augustus 23.30 u d Crapjam (zoldercafé), KATWIJK NIEUWE KERK Vrijdag 29 juli Orgelconcert door Dr. Jiri Ropek (Praag, Tsjechië); werken van Bach, Franck, Klicka en Ropek, 20.15 uur. VREDESKERK Dinsdag 2 augustus Orgelconcert door Jan van Westen- brugge, 20.15 uur. NOORDWIJK GROTE KERK Donderdag 4 augustus Orgelconcert door Klaasjan Mulder mmv British Columbia Boys Choir, 20.15 uur. AMSTERDAM CONCERTGEBOUW Zaterdag 30 juli Jeugd Orkest Nederland olv Alexan der Vakoulsky, solist Wibi Soerjadi, piano; werken van Dvorak, Rach- maninowen Tsjaikowsky, 20.15 uur. Zondag 31 juli Georgisch Kamerorkest olv Liana Isa- kadze, viool; werken van o.a. Mozart en Sjostakowitsj, 20.15 uur. Woensdag 3 augustus werken van Beethoven/Mahler, Mozart en Mendelssohn, 20.15 uur. Donderdag 4 augustus St. Petersburg Camerata olv Saulius Sondeckis; werken van o.a. Rossini, Britten, Borodin en Glinka, 20.15

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 7