'Ik duw mensen niet over een drempel'
'Ik ben méér dan die soap'
Rtv show
Hf --
Jongste jeugd is in de ban
van het duo Samson en Gert
MAANDAG 20 JUNI 1994
RTL 4 's Rolf Wouters: stuntman in ruste
Met drie verschillende tv-programma's in de top 25 van
de best bekeken programma's in de maand mei. Voor
menig presentator een mooie droom. Voor Rolf Wouters
werkelijkheid. Hij reageert laconiek op de noteringen.
„Toevallig vielen de laatste uitzending van Now or Never
en de eerste Wedden Dat? van dit seizoen in dezelfde
maand", relativeert hij.
programma is voor mij een suc
ces als er lekker gelachen wordt.
Zowel door het publiek als door
mezelf. Ik zie mezelf soms ook
als toeschouwer. De gasten, de
sfeer, de antwoorden. Als dat al
lemaal in evenwicht is, ga ik
met een goed gevoel naar huis."
Rolf Wouters is een man die
interactie met zijn publiek no
dig heeft om lekker te kunnen
werken. „Ik wil geen afstand
scheppen tussen mezelf en de
zaal. ïk kan geen programma
over de ruggen van de mensen
op de tribune maken. Ik wil ze
aankijken, met ze praten. Om
het allemaal zo echt mogelijk te
houden, studeer ik van tevoren
ook geen lappen tekst in. Zodra
die camera gaat draaien, wil ik
het programma pas maken.
Dan krijgt het vorm, dan kun je
als presentator het programma
maken of breken. Dat is voor
mij de magie van televisie."
Vijf jaar geleden maakte Rolf
Wouters kennis met de televi
siewereld via het NCRV-pro-
gramma Showmaster. Collega's
hadden hem opgegeven voor
het spel waarin presentatieta
lent een kans kreeg. Wouters
had een niet-afgemaakte oplei
ding aan Nijenrode achter de
rug en een jaartje Amerika. „Ik
deed daar wat in de horeca. Na
een jaar heb ik een muntje op-
gegooid en dat gesliste dat ik te
rug naar Nederland moest." Hij
werd daarna creatief directeur
van een reclamebureau. „Ik heb
nu nog een klein ontwerpbu
reau voor grafische vormgeving.
Dat is mijn oorspronkelijke be
roep. Ik heb me onder meer be
ziggehouden met de leaders van
mijn programma's."
'Stuntman in ruste' kan hij
sinds kort aan het rijtje beroe
pen toevoegen. Rolf Wouters
maakte onlangs bekend te stop
pen met de spectaculaire zaal
weddenschappen in Wedden
Dat? De verzekering wilde de
„Erkenning meet ik niet
hand van het aantal
naar mijn programma's kijkt. Ik
vind het belangrijker dat de
mensen die kijken het een leuk
programma vinden en volgende
keer weer voor de buis zitten. Ik
probeer me zo min mogelijk te
laten leiden door de kijkcijfer
ziekte."
Toch is de presentator van
RTL 4 niet helemaal ongevoelig
voor de kijkcijferlijst. In één
adem somt hij de noteringen
op. „Now or Never op 16, Liefde
op het eerste gezicht op 18 en
Wedden Dat? op 20. In Aals
meer worden de cijfers goed ge
analyseerd en mij voorgescho
teld", verontschuldigt hij zich
lachend.
Rolf Wouters (31) draait pas
drie en een halfjaar mee in Hil
versum, maar is in die korte tijd
uitgegroeid tot één van de
spraakmakende gezichten van
RTL 4. Hij omschrijft zichzelf als
redelijk doorsnee, maar net
even iets anders. Bij het grote
publiek werd hij bekend als de
gevatte presentator van Liefde
op het eerste gezicht. Caroline
Tensen stond hem een jaar ter
zijde. Vorig jaar kwam daar de
presentatie van Wedden Daft
bij. In de zomer van 1993 maak
te Rolf Wouters een praatpro
gramma „dat nergens over
ging". Maar dat was ook de be
doeling van Rolf X Alive, voegt
hij eraan toe. Na een paar afle
veringen stopte dat programma
abrupt om plaats te maken voor
Now or Never. En dat is een blij-
verdje.
Lachen
„In welk programma ik me het
lekkerste voel?" Rolf Wouters
rekt zich eens flink uit. „Moei
lijk te zeggen. Het zijn zulke
verschillende programma's. Een
In de laatste aflevering van 'Wedden dat? sprong Rolf Wouters door e
soms roekeloze capriolen van
de RTL-presentator niet langer
dekken voor een acceptabel be
drag. Wouters lijkt er niet echt
rouwig om. „Ik hou van span
ning en avontuur en ga graag
tot het uiterste, maar er kijken
veel jongeren naar het pro
gramma en dan is er ineens zo
iets als een voorbeeldfunctie.
Mijn roekeloze gedrag is een
slecht voorbeeld voor de jonge
kijker. En het begon aardig roe
keloos te worden", zegt hij.
Op het moment dat Rolf
Wouters als een menselijke ka
nonskogel de zaal ingeschoten
zou worden, werd er in Aals
meer op de rem getrapt. Een
elastieksprong vanaf een hijs
kraan, een nummer in een tij-
gerkooi en geboeid een bak wa
ter in, dat ging allemaal nog. Bij
het kanon hield het op.
„Ik kon het niet voorbereiden,
zoals ik* bijvoorbeeld voor de
dompteuract van vorig jaar wel
uitgebreid geoefend heb. Die
weddenschap met die tijgers
heb ik overigens verloren omdat
ik het uiteindelijk in de kooi niet
meer vertrouwde. Volgens de
dompteur mochten de beesten
me wel, maar ze gingen me uit
dagen en toen mocht ik hén
niet meer zo. Ik zag ze steeds
met een pootje van hun stoel
afkomen. Wegwezen dacht ik.
Ook de elastieksprong is in feite
mislukt omdat ik iets uit het
water moest vissen en mis
greep. Achteraf bleek dat die
sprong maar nét goed ging. Ik
kwam met mijn hoofd vlak bij
de rand van de waterbak te
recht." Rolf Wouters vertelt het
op een toon alsof hij het over
een ritje in een onschuldige
achtbaan heeft.
Flauwekul
„De kijkers dachten wel eens
dat ik al die stunts niet zelf
deed. Het is gewoon een kwes
tie van goed oefenen. Je moet je
kijkers niet bedonderen. Ik hou
van echte televisie. Dat is ook
de kracht van een programma
als Now or Never", meent de
presentator. In Now or Never
biedt hij mensen in de zaal een
kans om iets te doen, waar ze in
hun dromen van griezelen. Een
hap meelwormen eten, door
een doolhof met ratten kruipen,
van een metershoge duikplank
springen of op duizelingwek
kende hoogte over een smalle
ijzeren balk lopen. Om ze over
de drempel te krijgen, biedt Rolf
ze geld. Dat bedrag kan oplopen
tot maximaal 3.500 gulden.
„We dwingen mensen niet
om tegen hun zin dingen te
doen door ze veel geld te bie
den." Rolf Wouters' onafschei
delijke glimlach is plotseling
verdwenen. Heel even is hij op
recht boos. „Het is flauwekul
om te roepen dat mensen voor
geld bereid zijn om alles te
doen. Ik kijk ze recht in de ogen
als ik ze een voorstel doe en kan
meteen vaststellen of ze over
stag gaan of niet. We hoeven ze
niet over een drempel te du
wen. Dat doen ze vaak zelf. Ze
zaten onbewust op dat duwtje
te Wachten. Ik spreek iets - wat
dat iets dan ook mag zijn - in ze
aan en haal ze misschien over,
maar dat is wat anders dan ze
dwingen. Zodra iemand instemt
en de camera stopt, wordt er
nog eens nadrukkelijk gevraagd
of ze echt zeker zijn van hun
zaak. Ze kunnen dan nog terug.
Iemand die echt niet wil, kan ik
ook niet zover krijgen om het
toch te doen. Ik zou dat ook niet
willen."
Rolf Wouters gelóóft ook niet
in de macht van de camera.
„Een man als Peter Jan Rens
weet in zijn Doet ie 't of doet ie 't
nier-filmpjes mensen zo gek te
krijgen door de humor die ze in
zich hebben aan te spreken. Hij
weet die humor bij mensen los
te maken. Dat is heel knap. In
Now. or Never voelen
zich niet gedwongen dingen to
doen omdat
meedraait. Ze zien die cameri
niet eens meer", aldus Wouters.
Er zijn voor hem wel duidelijk
grenzen. „We gaan menser
geen pijn doen of in levensge
vaarlijke situaties brengen. Ui
Japan komen wel eens van die
filmpjes binnen waarin je men]
sambal naar binnen ziet schim
ven of hun tong door een gat
steken en dan een keteltje ko-i
kend water er overheen gegoten
krijgen. Dat is dus
Jur van Eist heeft zijn lan
ge manen afgelegd. On
vrijwillig. Maar als je in
een soap speelt en de ma
kers vinden dat je je moet
laten kortwieken, dan
moet je gehoorzamen.
Dus als ze je ook nog eens
een andere garderobe
aanmeten, meer heden
daags, dan hóórt dat erbij.
Soap is soap, en soap is
wat de mensen willen
Michael van Bituren, onderweg naar zichzelf
Zo speel je Shakespeare, zo zit je in een soap. Was getekend: Jur van Eist, journalist (maar dan wel
van het botte soort). Het sekssymbool, tussen twijfel en ijdelheid, kan er nog hard om lachen. „Ik
leef maar één keer!"
Onderweg naar Morgen:,het leerproces van Michaël van Buuren, zeep-ster in Holland.
Gegroeid
Het is allemaal ver van de thea
terwereld die hij, 30 nu, inmid
dels kende. De wereld van de
ice, de wereld waarin ge
schreven tekst tot leven komt.
Hij, Michaël van Buuren, in
een televisie-soap? Hij, de twij
felaar?
„Ik heb geen toneelschool
gedaan, en ik denk dat je op de
toneelschool toch vooral leert
om een soort lef te ontwikke
len. Doén! Dat stadium heb ik
overgeslagen. Ik ben iemand
die heel erg graag wil, maar als
puntje bij paaltje komt, denk
ik: Ik kan dat helemaal niet!
Nou, wat dat betreft heeft die
soap me wel over een bepaalde
drempel heen geholpen, ben ik
dat eerste half jaar enorm
De producent weet wat hij wil:
hogere kijkcijfers. Onderweg
mar Morgen, de ziekenhuis
oap waarmee TROS en Vero-
ïica begin dit jaar begonnen,
coorde doorgaans minder dan
■en miljoen kijkers. Er was op
neer gehoopt. Dus gaat het er
n de tweede reeks, die in sep
tember op het scherm komt,
mders aan toe: moderner,
vlotter. Scènes duren korter en
de verwikkelingen - de verhaal
lijnen - moeten wat flitsender.
Michaël van Buuren: „Ik heb
tiet idee dat de schrijvers een
aeetje achter zichzelf aan heb-
>en moeten hollen. De inkt
'an het script was bij wijze van
preken nog niet droog, of het
vas al opgenomen."
Door nu al voor zes weken
materiaal op te nemen, kan er
vanaf september met meer
aandacht worden gewerkt.
Want een soap-serie van vijf af
teveringen per week maken is
vooral produktie draaien. An
derhalve dag repeteren, en de
rest van de week opnemen.
Van Buuren: ,,'s Maandags bij
voorbeeld van acht tot zeven
repeteren, zo'n 50 tot 55 ,scè-
Reken maar uit, da's tien
per scène."
Acht j aar j eugdvoorstellingen
gemaakt in Rotterdam, in het
Hofpleintheater. Na onenig
heid vertrokken, en van liever
lee naar een auditie voor On
derweg naar Morgen gediri
geerd. Een nieuwe identiteit
was geboren: Jur van Eist,
stadsverslaggever, met een
neus voor nieuws en frisse
meisjes. Die weelderige haar
dos was er al, die stoppelbaard
kregen ze op de koop toe, en
zie, een sekssymbool was ge
boren. Panorama, Hitkrant,
Yes, allemaal voerden ze Mi
chaël van Buuren, die onge
schoren reporter uit Onderweg
naar Morgen, voor de lieve le
zeressen op als het snoepje van
de week.
Meer
„Persoonlijk moet ik er hard
om lachen, maar ik ben van te
voren gewaarschuwd: De kans
dat je een sekssymbool wordt,
zit erin. Gaston van Erven (va
der Jan Reitsema in de serie,
red.) zei het meteen, en het
castingbureau óók: Nou, daar
kun je rekening mee houden.
Gelukkig hebben we met On
derweg naar Morgen niet te
maken met de hysterie van
Goede Tijden Slechte Tijden. Ik
kan nog vrij rustig over straat,
en dat vind ik heel prettig."
Maar zo'n mevrouw bij Al-
bert Heijn in Zeist zal dan toch
even halt houden met haar
karretje, als ze tussen zuivel en
diepvries plotseling Jur van EIsf~
in levenden lijve voorbij ziet
schuiven. Eq ze zal hem toe-
r beel-
daar
de twijfelaar
dat hij niet meer zo
bits moet doen tegen Margot,
met wie hij in de serie voor- en
tegenspoed tracht te delen.
Wéér gebeurd.
Het is de tol van de roem:
„Als zo'n mevrouw me aan
schiet en dat zegt, denk ik: Hoi,
hoi, ze gelóóft t
En c
andere kanj denk je: Help!
Help!"
De penneridder van Het
Stadsblad is wel eens bang: „Ik
wil gewoon dat mensen weten
dat je méér bent dan die soap,
dat er toch een ander mens
achter de figuur zit: Michaël.
Zoalsjk hier zit, dat ben ik. Met
veel bladen is het zo, dat je-een
soort soap-ding wordt, terwijl
FOTO JOS POUUSSEN
ik zo graag zou willen dat men
van mij snapt waarom ik van
dat vak hou, waarom ik er be-
zéten van ben. Mensen schrij
ven alleen maar op wat ze den
ken dat interessant is voor de
lezers."
Wordt met lichte walging
herinnerd aan een artikel in de
Hitkrant, waar zijn tronie de
jonge lezeresjes tegemoet
grijnst naast de pakkende kop:
'De bedscènes zijn 't leukst! Ik
voel daar echt iets bij!'
Volledig uit proportie, pro
testeert hij. Niet, zoals beloofd,
gecorrigeerd, maar opgeklopt,
een karikatuur.
Maar: is zo'n_soap-dan nier
bij uitstek ééndimensionaal?
Zou het niet zo kunnen zijn,
dat zo'n verslaggeefster ten op
zichte van Michaël van Buuren
minder gêne kent omdat Jur
van Eist toevallig een rokkenja-
gende vrijbuiter is?
„Dat zou best kunnen, maar
dan nog. Jur van Eist zou het
beter doen, dat artikel in de
Hitkrant. Het is net als met die
mevrouw bij Albert Heijn, weet
je? Ze belichten je alleen zoals
ze het zelf zien, alleen op die
manier. Dat verbaast me niet,
want soap is er op uit
den en karakters
in stand te houden,
vind het jammer dat r
niet altijd doorheen prikt. Dat
mensen je aanklampen met de
vraag: Blijft het éan met Mar
got? Daar moet je je bij neer
leggen. Je kunt als acteur wel
zoeken naar een 'tweede laag',
maar die is er gewoon niet.
Soap is als een krant: vandaag
actueel, en morgen zitten de
schillen erin. En zo wordt het
ook gemaakt. Op toneel diep je
iets uit en hier is daar geen tijd
voor. Het komt erg op de ac
teur neer, en wat die met zijn
rol doet."
Leren
Boos. Woedend. Jur van Eist is
vaak cynisch, boos, of woe
dend. Staat ook zo in het script.
Dat laagje boter smaakt hem
wel eens te vet, zegt hij. Ie
mand die al vaak boos is, moet
ook niet nog eens boos gaan
spélen. Het is zijn regisseurs-
bloed. Zaterdagen, waarop hij
werkt met Rotterdamse jonge
ren. Een voorstelling van ie
mand op de kleinkunst-acade-
mie. Die kant moet het uitein
delijk op - de regie. Voorlopig
léért hij vooral.
„Ik heb dit jaar geleerd din
gen naast me neer te leggen.
De een vindt het geweldig wat
je doet, de ander vindt het
zwaar kut. Wees er dus vooral
niet op uit om iedereen te be
vredigen, want dat lukt je voor
geen meter. Wat je kunt doen,
is van je vak houden. N ooitje—
zelf afvallen."
Vierde CD met kinderliedjes van Belgische hond en maft l
Samson en Gert, het duo dat kinderen fascineert.
KAATSHEUVEL ED BLAAUW
Dè idolen van de hedendaagse kleuter: Samson
en Gert. De eerste is een eigenwijze ondeugende
pratende (namaak) hond en zijn baas is een lange
jongeman met een fris gewassen en geknipt
hoofd. Het Vlaamse duo speelt sketches en zingt
liedjes, aanstekelijk vrolijke kleuterpop.
Zaterdagavond presenteerden Samson en Gert
in De Efteling, waar de twee van 15 juli tot 15 au
gustus twee keer daags optreden, al weer hun
vierde CD. Van de vorige drie CD's zijn e'f maar
liefst een half miljoen verkocht in Nederland en
Vlaanderen.
Ook op die laatste CD zijn de teksten (o.a. Ivo
de Wijs, Herman van Veen, Robert Long, Pierre
Kartner) weer ingenieus eenvoudig en liggen de
melodieën makkelijk in het gehoor. Wie twee keer
luistert kent de liedjes (type Kinderen voor Kinde
ren) z
t zijn hoofd.
Wij zijn bij d
wij zijn bij de b
als het bra
Raadsel
-Toeh-blijft het succes van Gert en Samson - te
zien op de Belgische en Nederlandse televisie -
een raadsel. Een man (Gert Verhulst) en een pra
tende Bobtail (stem van Danny Verbiest), het lijkt
FOTQ i f
wat afgezaagd. Af en toe komt de hond adrem
zijn mand, maar meestal zijn de tweegesprekje
tussen hond en baas wat simpeltjes. Samson êi
Gert hebben doorsnee zangstemmen en ze ogei
op het toneel wat statisch. Samson was zat
tijdens de (pers)voorstelling niet uit zijn mand't
slaan. En toch hebben die twee 'iets', dat een
gische aantrekkingskracht op kinderen heeft.
Gert en Samson, een commercieel concept,
marketing-strategie, maar vooral een doorslaan!
succes. Zeker in België. In Antwerpen kwamen ii
de maand december 72.000 mensen (36 voorstal
lingen) kijken naar hun Kerstshow. Van die shtft
is een vided gemaakt. Aan het einde van
maand verschijnt het derde Samson en Gert-stri
palbum. Van de strips 1 en 2 zijn al meer rit
100.000 exemplaren verkocht.
Zevende hemel
Kleuters, maar ook zij die iets ouder zijn, zijn
de zevende hemel als ze hand in hand met Gè
mogen staan of een poot van Samson krijgen. Ëi
de twee helden zelf, hoe beroemd ook in Neder
land en Vlaanderen, namen, dat bleek zaterdag
uitgebreid de tijd voor hun fans. Vooral Gert wen
na de voorstelling belaagd door zijn jeudige bè
wonderaars. „Toe nou maar, hij wil wel een ku,s
je", zeiden de ouders waarna het kroost schoor
voetend op Gert afstapte. Naast Samson zat Dajj
ny Verbiest, die Samson speelt. Voor de schar
s hij slechts een vreemde meneer: