ZATERDAG
S
BIJVOEGSEL
Streetdogs, gewoon een groepje vrienden
r
991
ZATERDAG 18 JUNI 1994
Streetdogs noemen ze zichzelf.
Een groep Marokkaanse jongeren,
die in Leiden met steeds meer
argwaan wordt bekeken. Voor een
groot deel onterecht, zeggen de
jongens zelf. ,,De mensen denken
vaak dat we gevaarlijk zijn, maar
dat zijn vooroordelen. Hoe gaat
het spreekwoord ook al weer in
het Nederlands? Onbekend maakt
onbemind. "Ze lachen zelf
hartelijk om de anekdote van een
van hen. „Op een gegeven
moment werden we uitgenodigd
voor een schietpartij. Maar die
ging op het laatste moment niet
door. De jongen die het zou doen,
moest om negen uur thuis zijn.
'Kijk uit voorde
hond', meldt een T-
shirt dreigend. In de
praktijk valt dat mee,
zeggen de Street
dogs. Dizzy (met pet):
„Natuurlijk doen we
wel eens wat. Maar
dat wil toch niet zeg
gen dat we crimine
len zijn? Over Neder
landse jongens lees je
nooit wat, de aan
dacht is altijd op ons
gevestigd."
roky, een 17-jarige die zich net
m als de meeste Streetdogs be-
dient van een bijnaam, wil het
nu wel eens allemaal vertellen. Hij is het
zat, de manier waarop hij en zijn vrienden
worden behandeld. „Als we iets goeds
doen, wordt het nóóit gezegd. We krijgen
alleen wat te horen als er iets verkeerds is
gebeurd, weet je. Dan wijst iedereen in on
ze richting. Ook als we het niet hebben ge
daan."
„Ja hoor", zegt Dizzy. „Ik heb een straf
blad. Er staan veel dingen op die ik niet
heb gedaan. Dit jaar met oud en nieuw
heeft de politie me ook opgehaald na relle
tjes en vernielingen in de Marnixstraat. Bij
de vernielers zaten een paar Marokkaanse
jongens. Weet je wat er gebeurde? Alle
Marokkaanse jongens die bij mij in de
straat wonen, moesten meekomen. Ik heb
daar twee dagen gezeten, voor niets. Ande
ren hebben nog langer vastgezeten op het
politiebureau. Natuurlijk doen we wel eens
wat. Maar dat wil nog niet zeggen dat we
criminelen zijn. Weet je wat ik zo verve
lend vind? Over Nederlandse jongens
wordt nooit wat gezegd, lees je nooit wat
in de kranten. Ik ken er genoeg die van al
les en nog wat uitvreten. Maar de aan
dacht is altijd op ons gevestigd."
De groep is belangrijk voor de jongens,
die zich bijna zonder uitzondering aange
trokken voelen tot de hiphop-cultuur.
Streetdog zijn geeft ze status. En vooral
j ook de nodige veiligheid, al voeren de jon-
gens dat in eerste instantie niet als voor
deel aan. „We zijn gewoon een groep
vrienden", aldus Croky. „Gezellig met el
kaar optrekken, een beetje onze naam op
-*de muur schrijven." Of ze een echte gang
zijn? De jongens vinden van niet. Al heb
ben hun voorgangers van zo'n vijf, zes jaar
geleden de first generation Streetdogs,
zoals ze het noemen wat dat betreft een
1 naam. „Die waren hard", zegt Cassanova
(17) vol vuur. „Die waren voor niemand
bang. Sloegen gewoon de politie in el
kaar." Croky: „Maar zoals zij waren, zijn
wij niet. Wij zijn gewoon hun zachtere op-
volgers." „In een echte bende is er één de
I baas. Maar dat is bij ons niet zo", zegt de
'Leeuw van de Adas'.
Burcht
- De leden van de vaste kern zien' elkaar elke
dag. In jongerencentrum het Breehuys,
één van de buurthuizen of op straat. De
Burcht is een favoriete plek om rond te
hangen. Maar daar rommelt het de laatste
- tijd. Zo zijn er bewakers ingehuurd die het
3t I hek elke avond stipt om elf uur sluiten. En
ook de politie bemoeit zich inmiddels met
de zaak.
„We hebben tegen ze gezegd dat ze er
gedurende langere tijd niet meer mogen
komen", zegt politiewoordvoerder Ton
Stuifbergen. „Er is bij de Burcht sprake van
een openbare orde-probleem. Er werden
vernielingen gepleegd, mensen klaagden
over overlast. We hebben maatregelen
aangekondigd en dan moet je ze ook uit
voeren." Ook hij weigert overigens de
Streetdogs aan te duiden als een gang als
een bende. „Elke groep jongeren heeft de
potentie in zich om verkeerde dingen uit te
vreten", zegt hij. „Maar dat wil nog niet
zeggen dat het een criminele groepering is.
Als een jongen wel eens dingen uithaalt,
die niet mogen, wil dat niet zeggen dat hij
een crimineel is."
De jongens komen intussen bijna niet
meer in de Burcht en zeker niet in zulke
grote groepen als voorheen. Maar met het
mooie weer van deze week leek het ze een
goed idee om juist op die plek te gaan pra
ten. Als ie de trappen beklimmen, ontwa
ren ze op het terras van het Koetshuis een
man van jeugd- en zedenpolitie. „Hé, we
zitten hier", roepen ze vol branie.
„Sommige politie-agenten zijn aardig",
meent een Streetdog. „Maar anderen zijn
vreselijk." Zonder uitzondering klagen ze
over de manier waarop de Leidse politie
met ze omgaat. „Ik ken een Marokkaanse
jongen die iedere keer van huis wordt ge
haald als er in een winkel is ingebroken.
Die wordt er knap wanhopig van", zegt
C.P. (Cool Player). „Ze geven niets om on*
ze ouders. Want die krijgen wel een hart
aanval als ze je komen halen."
Een ander: „Een paar weken geleden za
ten we ook hier en toen kwamen er politie
agenten. Weet je wat ze zeiden? Als jullie
nu niet weggaan, dan laten we de politie
honden naar binnen en doen we het hek
dicht." Weer een ander: „Als we in het
weekend uit zijn geweest en door de stad
op weg gaan naar huis stopt er vaak een
auto met politie. Zitten ze een beetje naar
ons te loeren. Ja, dan gaan wij wel een gek
ke bek trekken, weet je."
Nederlanders
„Veel Nederlanders denken dat Marokka
nen erg zijn", zegt Dizzy. „En Marokkanen
denken daarom direct dat alle Nederlan
ders denken dat Marokkanen erg zijn." De
verhoudingen raken op die manier een
beetje gespannen. Een gevaarlijke situatie,
zeggen de jongens zelf. Je krijgt de neiging
de slechte naam die je toch al hebt, dan
ook maar waar te maken. Het heeft ook
met eer te maken, geeft Cassanova aan.
„We zijn bijvoorbeeld heel goed op school.
Maar als de leraar vervelend tegen ons
doet, nemen we hem te grazen."
Toch kiest bijna niemand voor een cri
minele carrière. Renske Geertsma, jonge
renwerkster van Buurthuis de Pancrat, die
veel met de Streetdogs optrekt: „Hoe lan
ger ik ze ken, hoe meer het me opvalt dat
het zulke gewone jongens zijn. Ik zal nooit
zeggen dat het lieverdjes zijn en dat ze
nooit wat flikken, maar ik vind niet dat ze
wezenlijk verschillen van welke andere
jongeren dan ook. Ze doen de dingen op
precies dezelfde manier. Ze zitten in de
groep om samen de wereld om zich heen
te ontdekken, ze kiezen voor de gezellig
heid en de veiligheid van die groep. Net als
meiden."
Ze beleeft ontzettend veel lol aan de
Streetdogs, al is ze inmiddels gestopt met
de open soos op dinsdagavond. De groep
werd te groot en is daardoor nauwelijks
beheersbaar. „Een buurthuis is daar niet
op ingericht", aldus de jongerenwerkster.
Maar de kleine kookclub, waarmee ze deze
week in het buurthuis is begonnen, is bij
voorbeeld wel weer een succes. „Dat moet
je eens zien. Staan ze echt te kibbelen. 'Die
uien moeten kleiner gesneden', 'niet',
'wel', 'wie kan er hier nu koken?' Dat is ge
woon zo leuk om te horen", zegt Geerts
ma. „Het beeld dat de mensen hebben, als
zouden de Streetdogs een bende zijn, dat
vind ik zó dom, zó kortzichtig. Het gaat ge
woon goed met het overgrote deel van die
jongens. Met één of twee gaat het slechter,
maar dat soort dingen zie je in willekeurig
welke groep gebeuren."
Geslaagd
De jongens hebben grootste {Mannen. De
'Leeuw van de Atlas' heeft net te horen ge
kregen dat hij geslaagd is. „Ik wil doorle
ren, ik ga volgend jaar naar de MEAO",
zegt hij. „En ik ben heel goed in Thai-bok-
sen. Daar wil ik alles mee bereiken. En als
dat is gelukt, wil ik een goede' baan en
trouwen. Niet per se met een Marokkaanse
vrouw, hoor..."
Cassanova mag zijn papiertje ook gaan
ophalen. „Volgend jaar ga ik naar het voor
bereidend hoger beroeps onderwijs", zegt
hij. Brillie Vanilli meldt trots dat hij begint
aan een tweejarige opleiding voor vlieg
tuigmonteur.
Op een gegeven mo'ment is de koek op,
hebben de Streetdogs even genoeg van de
serieuze praat. Grappen en grollen vliegen
over en weer, een goede mop wordt direct
beloond met lachsalvo's en op zijn
Amerikaans high fives. Ook grappen
over Marokkanen doen het goed, de
Streetdogs zien daar de humor wel van in.
„Dit is een hele harde", zegt Cassanova.
„Een stel van 'die domme Marokkaanse
boeren krijgt last van een sprinkhanen
plaag. Ze grijpen allemaal hun bijl en pro
beren die beesten dood te hakken. Tsjaf,
tsjaf... Maar dat-schiet natuurlijk niet op.
Op een gegeven moment besluit de rege
ring hulp te bieden. Die boeren staan nog
steeds te hakken als de helikopters aan ko
men vliegen. Eén boer ziet het en raakt he
lemaal in paniek. 'Hellup, daar heb je hun
moeders'."
„Wij Marokkanen zijn gewoon wat druk
ker, wat speelser", legt Croky het lawaai
uit. „Op veel mensen komt dat misschien
bedreigend over, maar we bedoelen er
niets mee." Er zijn meer cultuurverschillen
met Nederlandse jongeren. Zo snappen de
Streetdogs niets van de manier waarop
hun buurjongens of -meiden met hun ou
ders omgaan. Beest: „Sommige Neder
landse kinderen zeggen zomaar 'vuile te
ringlijder' tegen hun vader of 'ik haat je'.
Zo werkt dat bij ons niet. Je ouders moet je
respecteren." Rocky heeft problemen met
zijn familie. Hij is een paar keer weggelo
pen, problemen met zijn vader. „De regels
die hij stelt, daar kan ik me niet aan hou
den", zegt hij. „Maar dat betekent niet dat
ik hem haat, het is gewoon allemaal een
beetje moeilijk."
De Streetdogs wekken de indruk te wor
stelen met wat hun ouders en de Koran
hen voorschrijven. Het lijkt alsof ze een
soort compromis hebben gèsloten. Nü
doet een aantal Streetdogs dingen die vol
gens het geloof niet mogen sommigen
blowen, roken of drinken maar ze den
ken allemaal over een paar jaar hun wilde
haren te zijn kwijtgeraakt. „Als ik getrouwd
ben, ga ik gewoon weer netjes naar de
moskee", zegt Cassanova. „Maar nu... bid
den schiet er vaak bij in. Vanavond, denk
je dan... Maar dan kom je 's avonds thuis
en dan ben je moe. Dan duik je dus zo je
bed in."
Met de oude Streetdogs de first gene
ration is het allemaal goed gekomen,
geeft Dizzy als voorbeeld. „Ze hebben alle
maal een baan", zegt hij. „De deur naar
succes, hè. Diploma's."
Bij de Burcht komen de Streetdogs niet vaak meer. Nog niet zo lang geleden was het een favoriete ontmoetingsplaats. „Maar als we er nu zitten,
dreigt de politie de honden op ons af te sturen." foto's holvast/mark lamers