94
Drama voor
'El Diablo'
Rijkaard hervat training
Bergkamp blij met oud Ajax-maatje
Oranje-spits Ronald de Boer
barst van het zelfvertrouwen
ZATERDAG 18 JUNI 1994
371
Ajacied lijkt toch op tijd speelklaar
ORLANDO ANP
Ruim twee dagen voor Oranje's
eerste wedstrijd op het wereld
kampioenschap heeft Frank
Rijkaard de training hervat. De
international had sinds het oe
fenduel met Canada slechts
loopoefeningen afgewerkt. Hij is
herstellende van een spierver-
rekking in het dijbeen.
Rijkaard trainde op de ac
commodatie van de University
of South Florida anderhalf uur
mee. Ook De Wolf (kuitbeen)
was weer van de partij. Slechts
Van Gobbel (vocht in knie) is
nog niet inzetbaar.
Het ziet er in elk geval naar
uit dat Rijkaard maandag mee
speelt in Washington tegen
Saudi-Arabië. Zekerheid is er
echter nog niet. „Het gaat met
de dag beter, maar ik ben nog
niet geheel zonder pijn", zei hij
na de training. „Er zijn nog twee
dagen voor het herstel, ik denk
wel dat het goed komt."
In de oefenvormen van giste
ren werd Rijkaard gebruikt als
rechterverdediger. Men mag er
zo langzamerhand vanuit gaan
dat hij daar maandag ook
speelt. Zelf zei hij nog niet te
weten wat bondscoach Advo
caat met hem van plan is.
Waarschijnlijk ziet de ploeg er
maandag als volgt uit: De Goey;
Rijkaard, Koeman, Frank de
Boer, Wouters, Jonk, Witschge,
Overmars, Bergkamp, Ronald
de Boer en Roy. Advocaat gaat
er daarbij vanuit dat de Arabie
ren slechts één aanvaller opstel
len. Rijkaard zou daardoor in de
gelegenheid zijn wat vaker door
te schuiven in een iets aanval
lender rol.
De selectie reist vandaag naar
Washington, dat in dezelfde
tijdzone ligt. De vlucht zal on
geveer twee en een half uur du
ren. Dinsdag keert Oranje terug
naar Orlando, waar zaterdag te
gen België het tweede groeps-
duel wordt gespeeld.
Het is heet en het blijft heet in Orlando. De wenkbrauwen van Arthur
Numan krijgen een 'doorsmeerbeurt' met vaseline. foto rtr
Duitsland wint openingsduel
De duivel deed mee bij de aftrap van het WK in de Vere
nigde Staten. Maar niet lang. Vier minuten stond Marco
Etcheverry, bijgenaamd 'El Diablo', (de duivel), in het
veld toen hij rood kreeg vanwege vermeend natrappen.
Duitsland-Bolivia was toen al beslist. De titelverdediger
maakte een einde aan een negatieve traditie en zegevier
de met 1-0 door een treffer van Jurgen Klinsmann. Nog
nooit had een wereldkampioen het openingsduel gewon-
CHICAGO HENRI VAN DER STEEN
GPD-VERSLAGGEVER
Het rood van Etcheverry was
een smet op een wedstrijd die
toch al niet bol stond van kwali
teit en spanning. Dat Lothar
Matthaus bij de affaire was be
trokken, maakte de zaak er niet
fijner op.
Twaalf minuten voor tijd was
Etcheverry onder applaus in het
veld gekomen. Geopereerd in
november, bijna fit nu, maar
nog niet fit genoeg om in de ba
sis te beginnen. Maar even zou
de grote vedette van Bolivia dan
toch nog meedoen. Vier minu
ten na zijn entree werd hij ech
ter afgetroefd door Matthaus.
De Boliviaan probeerde het nog
met een sliding en was daarbij
zo dom het been door te trek
ken.
Hij raakte Matthaus, al was de
uitleg van scheidsrechter Arturo
Brizio Carter (natrappen) wat
overdreven. Dat was zeker de
reactie van Matthaus die
meteen als een boze bokser rea
geerde toen hij de schoen van
Etcheverry had gevoeld, mis
schien de scheidsrechter daar
mee wel tot zijn 'rode actie' ver
leidend. Het is spijtig dat de ge
weldige voetballer Matthaus al
tijd in de buurt is als er gerecla
meerd of geprovoceerd moet
worden.
Kleur leverde het incident
met Etcheverry natuurlijk wel
op en kleur kon de wedstrijd
wel gebruiken. Dat het een uur
0-0 bleef, was niet zo gek. Ook
hier levert een gelijkspel een
punt op en Bolivia behoort tot
die ploegen die zich via die
puntjes een weg naar de vol
gende ronde proberen te sprok
kelen. De Duitsers speelden al
even voorzichtig, getuige vooral
het spel van libero Matthaus,
die permanent achterin bleef.
De Duitse record-internatio
nal (113 interlands) probeerde
met lange passes zijn aanvallen
de inbreng te hebben. Precies
op het uur ontstond uit zo'n
lange bal de goal. Met dank aan
keeper Trucco, die lelijk blun
derde. Hij taxeerde de pass van
Matthaus verkeerd, kwam uit
en was geklopt toen Hassler
controleerde en Klinsmann de
bal in het lege doel kon schie
ten: 1-0.
In menig opzicht was het
toch wel een gedenkwaardige
wedstrijd. Het eerste duel in het
land van slappe koffie en sterke
televisie, had show-elementen
die nog niet eerder gezien wer
den op een WK. Zoals het roze
shirt van scheidsrechter Carter,
dat overigens al snel paars werd
van de transpiratie. Maar ook
paars is een stuk vriendelijker
dan het naargeestige zwart dat
van scheidsrechters, zeker op
WK's, zulke strenge derden
maakte.
Dit wereldkampioenschap is
er een van vriendelijkheid,
vooral ook naar de televisie
kijkers toe. Vandaar dat grens
rechter Brazzale anderhalf uur
achterna werd gehold met een
camera die in een hoek van het
veld de actie close in beeld
bracht. De fotografen waren, als
altijd, 'keurig' weggestopt ach
ter reclameborden, de televisie
voetbalde bijna mee, zo merkte
Brazzale tot zijn machteloze er
gernis al snel.
Gedenkwaardig was zeker
Dennis Bergkamp (25) en Ronald de Boer (24) vormen het
spitsenduo van Oranje. Samen zijn ze goed voor 40 interlands
en 22 doelpunten, negentien voor Bergkamp in 31 interlands,
drie voor De Boer in negen interlands. De een speelt bij Inter
Milaan, de ander bij Ajax. Beiden werden groot in De Meer.
Na het plotselinge vertrek van Ruud Gullit bij het Nederlands
elftal heeft bondscoach Dick Advocaat zijn kaarten gezet op
Bergkamp en De Boer. Zij voelen elkaar blindelings aan, de
genegenheid is groot. „Ik pas beter bij Bergkamp dan Gullit",
denkt de aangever hardop. „Ik speel dolgraag met De Boer",
zegt de doelpuntenmaker. Een tweeluik met het aanvalsduo
van Oranje.
LAKE NONA JAN MENNEGA
GPD-VERSLAGGEVER
Dat hij met Ronald de Boer als
diepste spits beter af is dan met
Ruud Gullit, zul je uit de mond
van Dennis Bergkamp niet op
tekenen. Hij denkt het mis
schien wel, maar hij zegt het
niet. De bleke Amsterdammer is
er de persoon niet naar mensen
te kwetsen. Daar is hij veel te
beschaafd voor opgevoed. „Met
Ruud", zo laat Bergkamp met
zachte stem weten, „heb ik
nooit op die positie samen ge
speeld. Ik kan wat dat betreft
dus geen vergelijking maken
met Ronald de Boer, want die
heb ik eenvoudigweg niet."
Een vergelijking mag dan on
mogelijk zijn, het is meer dan
een publiek geheim dat de man'
van FC Internazionale Milano
dolgraag een tandem vormt met
Ronald de Boer, zijn vroegere
maatje bij Ajax. Bergkamp geeft
dat zelf ook volmondig toe.
„Mijn manier van spelen en die
van Ronald sluiten goed op el
kaar aan. Het loopt lekker tus
sen ons. We begrijpen elkaar,
weten van elkaar meestal pre
cies wat de ander doet en waar
hij de bal het liefst wil hebben.
Ja...ik speel graag met Ronald."
Met Stefan Pettersson als
diepste aanspeelpunt was de
gracieuze schaduwspits vroeger
bij Ajax ook altijd bijzonder in
zijn nopjes. De naar Zweden te
ruggekeerde noeste werker en
Ronald de Boer zijn in een aan
tal opzichten hetzelfde type
speler. Dat vindt ook Dennis
Bergkamp. „Zowel Ronald als
Stefan komen heel graag in de
bal. Ze kunnen dus heel goed
met hun rug naar de goal toe
voetballen, maar er zijn toch
ook grote verschillen tussen die
twee." Die liggen volgens Berg
kamp in de technische vaardig
heid van beiden. Naar zijn oor
deel heeft Onze Lieve Heer Ro
nald de Boer vooral op dat vlak
ruimer bedeeld. „Ronald", zo
vindt hij, „moet het in de eerste
plaats hebben van zijn hele goe
de techniek. Hij kan de bal
daardoor heel goed afschermen
om hem vervolgens op het juis
te moment af te leggen op een
opkomende speler. Stefan is
meer een sleurder, iemand die
voorin keihard werkt en voort
durend grote afstanden over
brugt."
Ronald de Boer en Stefan Pet
tersson mogen qua natuurlijke
aanleg dan verschillen, er is nog
wel een andere overeenkomst
tussen beiden. Geen van twee-
e'n staat te boek als goalgetter.
Bergkamp: „Ronald en Stefan
zijn beiden jongens die anderen
beter laten spelen. Mij bijvoor
beeld. Als alles in een team
goed op elkaar is afgesteld,
maakt dat het extra fijn om
daarin te spelen. En", voegt hij
eraan toe, „het lijkt erop dat wij
'met het Nederlands elftal nu
zo'n team hebben."
Samen met Ronald Koeman
en Frank Rijkaard geldt Dennis
Bergkamp als één der grote
sterren van Oranje. Na het ver
trek van Ruud Gullit is hij in
aanvallend opzicht het gezicht
van Oranje en weet hij het licht
van de internationale schijn
werper nog nadrukkelijker op
zich gericht. Hij beseft dat ter
dege. „Maar", zegt hij, „ik er
vaar het niet als een zware psy
chologische druk. Ik ga er ook
niet anders door spelen en me
er evenmin anders door gedra
gen. Ik speel al zeven, acht jaar
in de hoogste afdeling, ik ben
inmiddels wel wat gewend."
Wanneer is het toernooi voor
hem geslaagd? „Als we ver ko
men", kaatst Bergkamp een
nietszeggend antwoord terug.
Want wat is voor hem ver, de
kwartfinales, de halve finales, de
finale wellicht? De oud-Ajacied
wil daarover geen duidelijke uit
spraak doen. „Als je naar onze
voorbereiding kijkt, kun je zien
dat we goed in ons vel zitten en
dat we in vorm begimien te ko
men. Alleen, je weet nooit hoe
lang je je vorm vast kunt hou
den. Daar komt bij dat je, ook al
speel je misschien een hele goe
de wedstrijd, heel ongelukkig
uit het toernooi kunt vliegen."
Het WK, zo spreekt Bergkamp
met klem tegen, staat voor hem
absoluut niet in het teken van
de revanche op Italië, dat hem
welliswaar pakken lires, maar
nog geen roem en glorie heeft
gebracht. Zijn debuutjaar in de
Serie A, waar hij als eenzame
spits van Inter vaak een hope
loos gevecht moest leveren met
meedogenloze Italiaanse verde
digers, is op een mislukking uit
gedraaid. Bergkamp: „Of ik het
afgelopen seizoen nou goed of
slecht heb gespeeld, doet er nu
niet toe. Het WK staat daar he
lemaal los van. Ik kijk niet terug,
maar vooruit, naar dit toernooi,
waarop ik gewoon zo goed mo
gelijk wil spelen. Lukt dat, dan
ben ik blij voor het Nederlands
elftal en natuurlijk ook voor me
zelf. Ik ben er niet op uit de
mensen in Italië te laten zien:
kijk, dit is nu de echte Dennis
Bergkamp. Ze weten in Italië
trouwens ook al wel wie Dennis
Bergkamp is."
Jurgen Klinsmann belaagt de Boliviaanse doelman Trucco. Later zou de Duitse aanvaller de enige goal van de
wedstrijd voor zijn rekening nemen. foto rtr
ook de ambiance: geen hekken,
geen wanklank. Van leuk voet
bal was echter geen sprake. Bo
livia combineerde, zoals ver
wacht, aardig mee, maar was
voorin veel te onschuldig om de
Duitsers bang te maken. Die
waren zelf in de aanval ook niet
met hun beste mensen verte
genwoordigd. Riedle miste een
geweldige kopkans na een
prachtige voorzet van Möller en
dezelfde speler - afgelopen sei
zoen bij Dortmund goed voor
vier hele goals - hielp even later
nog een fraaie combinatie met
Möller en Sammer om zeep.
Klinsmann deed af en toe wat
nuttig kaatswerk, maar ook hij
kon niet imponeren.
Veel kansen werden er ook na
rust niet bij elkaar gevoetbald.
Sammer kreeg pal voor tijd, op
een subtiel balletje van Brehme,
nog de beste gelegenheid, maar
de ex-DDR international kwam
niet tot een goeie voortzetting.
Veel maakte het niet uit, de eer
ste winst was binnen voor de
wereldkampioen.
Die is dus, met drie punten, al
praktisch gepromoveerd naar
de volgende ronde. Gelukkig
voor de Duitsers, die altijd beter
worden naarmate het toernooi
langer duurt, had bondscoach
Bert Vogts nog genoeg aan te
merken over het spel van zijn
ploeg. „We zijn goed begonnen,
maar hebben vervolgens de
kansen laten liggen en zijn op
het middenveld veel te passief
gaan spelen. En Sammer is in
de steek gelaten, die stond er
steeds alleen voor. Er moet dus
nog veel verbeteren.
DUITSLAND: lllgner, Effenberg, Matt
haus. Kohier, Berthold, Brehme: HaS-
sler (83. Strunz), Möller, Sammer: Klin
smann en Riedle (61. Basler).
BOLIVIA: Trucco; Rimba, Quinteros,
Sandy; Cristaldo, Soria, E. Sanchez,
Melgar, Borja; Baldivieso (66. Moreno)
en Ramallo (80. Etcheverry).
ORLANDO ALBERT GEESING
GPD-VERSLAGGEVER
„Je houdt van mijn voetbal of
niet." Voor Ronald de Boer is er
geen tussenweg. „Kenners en
liefhebbers zullen van mijn spel
houden. Als mensen alleen
goals zien, houdt het op. Dan
hou je niet van voetbal, denk
ik." Dat is ferme taal. De spits
van Oranje laat anderen beter
spelen maar ontbeert het egoïs
me om zijn eigen marktwaarde
op te schroeven. Maar een spits
wordt beoordeeld op doelpun
ten. Dus ook Ronald de Boer.
Zijn verbluffend knappe voe
tenwerk is een lust voor het oog,
de kleine ruimte is zijn speciali
teit. Hij is intelligent, technisch
briljant, tactisch sterk en niet
zelfzuchtig. „Die bal moet zit
ten, dat is het belangrijkste voor
mij." Niet voor 95 procent maar
voor 100 procent. „Daarom geef
ik de bal af, ook als ik alleen op
de keeper afga. Dat heeft niks
met faalangst te maken. Maar ik
weet ook wel dat iedereen na
afloop de doelpuntenmaker
kent, maar dat niemand meer
Ronald de Boer (links) en Dei
s Bergkamp'verwachten in Amerika veel van hun hernieuwde samenwerking.
foto anp
weet wie de goal heeft voorbe
reid. Het zij zo."
Hij ligt er niet wakker van,
zegt hij. „Maar ik betrap me er
zelf wel eens op dat ik niet
egoïstisch ben." Geen echte
spits dus. „Dat zou best een
beetje meer mogen, daar niet
van. Maar als ik dat wel was,
zou ik een hele andere voetbal
ler zijn geweest en had ik hier
helemaal niet gezeten. Met
Frank is dat precies zo. Als hij
die zogenaamde nonchalance
niet zou hebben, zou hij niet de
voetballer zijn die hij nu is. Juist
omdat hij die eigenschap heeft,
is hij geen simpele verdediger
maar speelt hij bij Ajax." En in
het Nederlands elftal.
„Als ik zelf niet tevreden was
over mijn spel, had ik het wel
veranderd", zegt Ronald de
Boer. „Ik hou van de manier
waarop ik voetbal, ik noem dat
maar echt voetbal." Die discus
sie zal altijd blijven, de waarde
ring zal immer achterblijven.
„Maar als ik er bij Ajax niet in
sta, is het voetbal ineens een
stuk minder. Als je dat niet wilt
zien, heb je er gewoon geen ver
stand van."
Dick Advocaat is een groot
bewonderaar van Ronald de
Boer. Toch was de Ajacied voor
bestemd voor een plaats op de
bank. Ten faveure van Ruud
Gullit, die echter al na zeven da
gen zijn biezen pakte. „Die be
slissing heb ik gerespecteerd.
Gullit is tenslotte niet de eerste
de beste. Maar ik heb me wel
gestoord aan de uitspraken van
zijn vader dat ik hem zou heb
ben weggepest. Heel triest vond
ik dat. Een grootheid in het
voetbal als Ruud Gullit, die laat
zich toch niet wegpesten door
ene De Boer. Zoiets mafs heb ik
nog nooit gehoord. Als je zoiets
zegt, ben je niet goed bij je
hoofd."
Ronald de Boer had de con
currentiestrijd met Gullit best
aangedurfd, zegt hij. „Ik wist
dat ik de twaalfde man zou zijn,
maar ik was er voor mezelf ook
zeker van dat ik aan het voet
ballen zou komen. Maar of
Bergkamp-Gullit een betere
tandem zou zijn geweest dan
Bergkamp-De Boer? Eerlijk ge
zegd, denk ik van niet. Zoals ik
met Dennis voetbal, dat zou
Gullit niet kunnen. Hij is een
heel andere speler dan ik."
„Bergkamp en ik vullen elkaar
beter aan. We spelen gewoon
heel lekker samen, dat voel je
gewoon. Ik weet zeker dat Den
nis daar net zo over denkt. Gul
lit is een speler die overal wil lo
pen, Dennis ook. Ik heb de kwa
liteiten om een ander beter te
laten voetballen. Ik kom het
beste tot m'n recht als ik vanuit
het middenveld lekker kan bal
len. Als Dennis diep gaat, weet
hij dat de pass vanzelf komt. Of
ik het ideale aanspeelpunt ben?
Dat weet ik wel zeker. En dat
komt er ook aardig uit. In dit
systeem kom ik beter tot m'n
recht dan Gullit."
Ronald de Boer barst van het
zelfvertrouwen en draagt dat
ook uit. „Ik voel me lekker en zit
goed in m'n vel. Alles loopt op
rolletjes. Ik loop lekker te voet
ballen en de prestaties zijn
goed. Ik heb zelfs geen last van
de hitte." De kritiek op zijn ge
ringe schotvaardigheid heeft hij
naast zich neergelegd, behalve
de wijze raadgevingen van
Frank Rijkaard. „Hij houdt mij
steeds voor dat ik wat opportu-
nistischer moet spelen. En dat
ik er wat vaker in moet kletsen.
'Je staat dan vijf keer niet op de
goede plaats maar vijf keer wel',
zegt hij steeds. Ik moet wat
doelgerichter worden. Daar
train ik op en dat gaat me
steeds beter af. Ik scoor nu op
de training ook vrij vaak."
De zeurpieten hoort hij niet
meer. „Soms zit het me nog wel
eens dwars, maar dat komt
steeds minder vaak voor. Als de
trainer maar in je gelooft, daar
gaat het om. Dèt is het belang
rijkste. Dat is met Van Gaal zo
en dat is met Advocaat zo. Ik sta
er toch gewoon in. Toch merk ik
vooral bij Ajax dat het publiek
vaak heel negatief op mij rea
geert. Als ik een goal heb voor
bereid, maar meteen daarop
een wereldkans mis, word ik
uitgefloten. Het Ajax-publiek is
nu eenmaal heel kritisch. Daar
moetje tegen kunnen."
wmmmm imÊmmÊmmm
Dollar
One dollar", zei de
man. Ik weet niet of
de blik in mijn ogen
op dat moment enige dank ver
ried, maarzo voel ik me ach
teraf wel. Dankbaar. Een dollar
maar. Een koopje, goed be
schouwd.
In Chicago is altijd wel wat te
doen.
„SANDBERG LEAVES FIELD
FOR GOOD", was de coverstory,
dinsdag, in de CHICAGO TRI
BUNE.
Sandberg is Ryne Sandberg 34
jaar, legendarisch en geliefd
honkballer van de Chicago
'Cubs'. Liefst tien keer werd hij
gekozen in het All Star-team van
de National League en Ryne
stond nog tot 1997 onder con
tract.
Dat contract, dat voor 'Ryno' een
waarde vertegenwoordigde van
16.1 miljoen dollar, is nu waar
deloos. Een tijdje geleden zag
Michael Jordan het basketbal
niet meer zitten. Van de ene dag
op de andere hield de gaafste
basketballer van zijn generatie
het voorgezien. De Chicago Tri
bune veronderstelde dat er duis
tere krachten in het spel zijn.
Evenals Sandberg immers, is
Jordan een zoon van Chicago en
evenals Jordan droeg Sandberg
het nummer 23. De Tribune ver
klaarde 23 per onmiddellijk tot
fataal nummer. Sandberg zelf
deed de suggestie van zwarte
magie af met een glimlach en
verklaarde zijn afscheid door er
op te wijzen dat hij al een tijdje
niet meer zo 'lekker' aan het
honkballen was.
Hij heeft er gewoon geen zin
meer in en zal bovendien ten
aanzien van zijn bankrekening
niet al te bezorgd meer zijn. Wat
ik me daarentegen wel afvraag,
is Sandberg op de hoogte van het
WK voetbal? De Stanley Cup, ja!
De NBA-finals, ja! De Super
bowl, ja! De World Series, ja!
Maar voetbal... in Amerika?
De kabelnieuwszender CNN
hield tien dagen voor het begin
van het WK een peiling waaruit
bleek dat tivee op de drie Ameri
kanen op dat moment niet wist
dat het WK voetbal in hun land
plaatsvindt. USA Today publi
ceerde van de week zelfs cijfers
van onderzoeksbureau Harris
Poll, zeg maar de MA URICE
THE DOG van Amerika, waaruit
blijkt dat maar 15% van de
Amerikanen van plan is op tele
visie naar tenminste één voet
balwedstrijd te gaan kijken.
Het schijnt momenteel erg in te
zijn om met dit soort getallen in
de hand éénderde weet het
maar en 15 zet zijn televisie
aan onze neus voor het Ame
rikaanse volk op te halen, maar
laten we ons wel bedenken dat
diezelfde cijfers beduiden dat 85
miljoen Amerikanen het dus wel
weet en dat 38 miljoen ervoor de
televisie aanzet. Toch cijfers
waar Carré, stadion Feyenoord
en de Keukenhof het voor zou
den doen en bovendien is Ameri
ka ook weer niet zo achterlijk,
want volgens de Harris Poll tip
pen de Amerikanen Brazilië,
Duitsland, Italië, Colombia, Ar
gentinië, Nederland, Spanje en
Bolivia als kwartfinalisten. Geen
onaardig rijtje voor nitwits,
dunkt me en heel wat heider-
ziender dan de helderzienden
die op verzoek in hun glazen bol
tuurden. Een blad als Panorama
wordteen week of twee tevoren
gedrukt, wat in dit geval goed
uitkwam voor het humorgehalte
van de profetiën. De ene waar
zegger zegt dat Oranje derde
wordt, dat we Nigeria in de ga
ten moeten houden en... dat Ne
derland van Gullit veel plezier
zal beleven. Een andere kletsma
joor is er qua Oranje nog niet
uit, lulhannest hij erop los,
maar weet gezien Venus en Mars
wel heel zeker dat Gullit een suc
cesnummer wordt.
Chicago, woensdag.
Het is mij door het vriendelijke
meisje van de balie ontraden om
naar Comiskey Park te gaan per
metro, want het stadion van
Chicago White Sox ligt volgens
haar in een buurt waar 's
avonds gekke dingen gebeuren.
Ik ga toch. Het is een fantasti
sche honkbalavond. Het enige
gekke dat gebeurt is dat de Sox
op het nippertje verliezen.
Uit de metro, op 100 meter van
mijn hotel, houden twee negers
mij aan. Een kleintje van 120 ki
lo en een wat steviger type van
pak 'm beet 180. Ze zeggen dat
het mij een dollar kost als ik wil
dat ze me ongemoeid door laten
lopen.
„One dollar", zei de prater van
het tweetal nogmaals. De andere
gromde slechts. Zo redde ik voor
één dollar mijn vege lijf, een
koopje dus! De heren wensten
me nog een prettige tijd toe in
Chicago. Dat zal wel lukken.
Helaas vergat ik ze te vragen of
ze wisten van het WK.
Frank Snoeks is verslaggever
van Studio Sport.