94 Drama voor 'El Diablo' Rijkaard hervat training Bergkamp blij met oud Ajax-maatje Oranje-spits Ronald de Boer barst van het zelfvertrouwen ZATERDAG 18 JUNI 1994 371 Ajacied lijkt toch op tijd speelklaar ORLANDO ANP Ruim twee dagen voor Oranje's eerste wedstrijd op het wereld kampioenschap heeft Frank Rijkaard de training hervat. De international had sinds het oe fenduel met Canada slechts loopoefeningen afgewerkt. Hij is herstellende van een spierver- rekking in het dijbeen. Rijkaard trainde op de ac commodatie van de University of South Florida anderhalf uur mee. Ook De Wolf (kuitbeen) was weer van de partij. Slechts Van Gobbel (vocht in knie) is nog niet inzetbaar. Het ziet er in elk geval naar uit dat Rijkaard maandag mee speelt in Washington tegen Saudi-Arabië. Zekerheid is er echter nog niet. „Het gaat met de dag beter, maar ik ben nog niet geheel zonder pijn", zei hij na de training. „Er zijn nog twee dagen voor het herstel, ik denk wel dat het goed komt." In de oefenvormen van giste ren werd Rijkaard gebruikt als rechterverdediger. Men mag er zo langzamerhand vanuit gaan dat hij daar maandag ook speelt. Zelf zei hij nog niet te weten wat bondscoach Advo caat met hem van plan is. Waarschijnlijk ziet de ploeg er maandag als volgt uit: De Goey; Rijkaard, Koeman, Frank de Boer, Wouters, Jonk, Witschge, Overmars, Bergkamp, Ronald de Boer en Roy. Advocaat gaat er daarbij vanuit dat de Arabie ren slechts één aanvaller opstel len. Rijkaard zou daardoor in de gelegenheid zijn wat vaker door te schuiven in een iets aanval lender rol. De selectie reist vandaag naar Washington, dat in dezelfde tijdzone ligt. De vlucht zal on geveer twee en een half uur du ren. Dinsdag keert Oranje terug naar Orlando, waar zaterdag te gen België het tweede groeps- duel wordt gespeeld. Het is heet en het blijft heet in Orlando. De wenkbrauwen van Arthur Numan krijgen een 'doorsmeerbeurt' met vaseline. foto rtr Duitsland wint openingsduel De duivel deed mee bij de aftrap van het WK in de Vere nigde Staten. Maar niet lang. Vier minuten stond Marco Etcheverry, bijgenaamd 'El Diablo', (de duivel), in het veld toen hij rood kreeg vanwege vermeend natrappen. Duitsland-Bolivia was toen al beslist. De titelverdediger maakte een einde aan een negatieve traditie en zegevier de met 1-0 door een treffer van Jurgen Klinsmann. Nog nooit had een wereldkampioen het openingsduel gewon- CHICAGO HENRI VAN DER STEEN GPD-VERSLAGGEVER Het rood van Etcheverry was een smet op een wedstrijd die toch al niet bol stond van kwali teit en spanning. Dat Lothar Matthaus bij de affaire was be trokken, maakte de zaak er niet fijner op. Twaalf minuten voor tijd was Etcheverry onder applaus in het veld gekomen. Geopereerd in november, bijna fit nu, maar nog niet fit genoeg om in de ba sis te beginnen. Maar even zou de grote vedette van Bolivia dan toch nog meedoen. Vier minu ten na zijn entree werd hij ech ter afgetroefd door Matthaus. De Boliviaan probeerde het nog met een sliding en was daarbij zo dom het been door te trek ken. Hij raakte Matthaus, al was de uitleg van scheidsrechter Arturo Brizio Carter (natrappen) wat overdreven. Dat was zeker de reactie van Matthaus die meteen als een boze bokser rea geerde toen hij de schoen van Etcheverry had gevoeld, mis schien de scheidsrechter daar mee wel tot zijn 'rode actie' ver leidend. Het is spijtig dat de ge weldige voetballer Matthaus al tijd in de buurt is als er gerecla meerd of geprovoceerd moet worden. Kleur leverde het incident met Etcheverry natuurlijk wel op en kleur kon de wedstrijd wel gebruiken. Dat het een uur 0-0 bleef, was niet zo gek. Ook hier levert een gelijkspel een punt op en Bolivia behoort tot die ploegen die zich via die puntjes een weg naar de vol gende ronde proberen te sprok kelen. De Duitsers speelden al even voorzichtig, getuige vooral het spel van libero Matthaus, die permanent achterin bleef. De Duitse record-internatio nal (113 interlands) probeerde met lange passes zijn aanvallen de inbreng te hebben. Precies op het uur ontstond uit zo'n lange bal de goal. Met dank aan keeper Trucco, die lelijk blun derde. Hij taxeerde de pass van Matthaus verkeerd, kwam uit en was geklopt toen Hassler controleerde en Klinsmann de bal in het lege doel kon schie ten: 1-0. In menig opzicht was het toch wel een gedenkwaardige wedstrijd. Het eerste duel in het land van slappe koffie en sterke televisie, had show-elementen die nog niet eerder gezien wer den op een WK. Zoals het roze shirt van scheidsrechter Carter, dat overigens al snel paars werd van de transpiratie. Maar ook paars is een stuk vriendelijker dan het naargeestige zwart dat van scheidsrechters, zeker op WK's, zulke strenge derden maakte. Dit wereldkampioenschap is er een van vriendelijkheid, vooral ook naar de televisie kijkers toe. Vandaar dat grens rechter Brazzale anderhalf uur achterna werd gehold met een camera die in een hoek van het veld de actie close in beeld bracht. De fotografen waren, als altijd, 'keurig' weggestopt ach ter reclameborden, de televisie voetbalde bijna mee, zo merkte Brazzale tot zijn machteloze er gernis al snel. Gedenkwaardig was zeker Dennis Bergkamp (25) en Ronald de Boer (24) vormen het spitsenduo van Oranje. Samen zijn ze goed voor 40 interlands en 22 doelpunten, negentien voor Bergkamp in 31 interlands, drie voor De Boer in negen interlands. De een speelt bij Inter Milaan, de ander bij Ajax. Beiden werden groot in De Meer. Na het plotselinge vertrek van Ruud Gullit bij het Nederlands elftal heeft bondscoach Dick Advocaat zijn kaarten gezet op Bergkamp en De Boer. Zij voelen elkaar blindelings aan, de genegenheid is groot. „Ik pas beter bij Bergkamp dan Gullit", denkt de aangever hardop. „Ik speel dolgraag met De Boer", zegt de doelpuntenmaker. Een tweeluik met het aanvalsduo van Oranje. LAKE NONA JAN MENNEGA GPD-VERSLAGGEVER Dat hij met Ronald de Boer als diepste spits beter af is dan met Ruud Gullit, zul je uit de mond van Dennis Bergkamp niet op tekenen. Hij denkt het mis schien wel, maar hij zegt het niet. De bleke Amsterdammer is er de persoon niet naar mensen te kwetsen. Daar is hij veel te beschaafd voor opgevoed. „Met Ruud", zo laat Bergkamp met zachte stem weten, „heb ik nooit op die positie samen ge speeld. Ik kan wat dat betreft dus geen vergelijking maken met Ronald de Boer, want die heb ik eenvoudigweg niet." Een vergelijking mag dan on mogelijk zijn, het is meer dan een publiek geheim dat de man' van FC Internazionale Milano dolgraag een tandem vormt met Ronald de Boer, zijn vroegere maatje bij Ajax. Bergkamp geeft dat zelf ook volmondig toe. „Mijn manier van spelen en die van Ronald sluiten goed op el kaar aan. Het loopt lekker tus sen ons. We begrijpen elkaar, weten van elkaar meestal pre cies wat de ander doet en waar hij de bal het liefst wil hebben. Ja...ik speel graag met Ronald." Met Stefan Pettersson als diepste aanspeelpunt was de gracieuze schaduwspits vroeger bij Ajax ook altijd bijzonder in zijn nopjes. De naar Zweden te ruggekeerde noeste werker en Ronald de Boer zijn in een aan tal opzichten hetzelfde type speler. Dat vindt ook Dennis Bergkamp. „Zowel Ronald als Stefan komen heel graag in de bal. Ze kunnen dus heel goed met hun rug naar de goal toe voetballen, maar er zijn toch ook grote verschillen tussen die twee." Die liggen volgens Berg kamp in de technische vaardig heid van beiden. Naar zijn oor deel heeft Onze Lieve Heer Ro nald de Boer vooral op dat vlak ruimer bedeeld. „Ronald", zo vindt hij, „moet het in de eerste plaats hebben van zijn hele goe de techniek. Hij kan de bal daardoor heel goed afschermen om hem vervolgens op het juis te moment af te leggen op een opkomende speler. Stefan is meer een sleurder, iemand die voorin keihard werkt en voort durend grote afstanden over brugt." Ronald de Boer en Stefan Pet tersson mogen qua natuurlijke aanleg dan verschillen, er is nog wel een andere overeenkomst tussen beiden. Geen van twee- e'n staat te boek als goalgetter. Bergkamp: „Ronald en Stefan zijn beiden jongens die anderen beter laten spelen. Mij bijvoor beeld. Als alles in een team goed op elkaar is afgesteld, maakt dat het extra fijn om daarin te spelen. En", voegt hij eraan toe, „het lijkt erop dat wij 'met het Nederlands elftal nu zo'n team hebben." Samen met Ronald Koeman en Frank Rijkaard geldt Dennis Bergkamp als één der grote sterren van Oranje. Na het ver trek van Ruud Gullit is hij in aanvallend opzicht het gezicht van Oranje en weet hij het licht van de internationale schijn werper nog nadrukkelijker op zich gericht. Hij beseft dat ter dege. „Maar", zegt hij, „ik er vaar het niet als een zware psy chologische druk. Ik ga er ook niet anders door spelen en me er evenmin anders door gedra gen. Ik speel al zeven, acht jaar in de hoogste afdeling, ik ben inmiddels wel wat gewend." Wanneer is het toernooi voor hem geslaagd? „Als we ver ko men", kaatst Bergkamp een nietszeggend antwoord terug. Want wat is voor hem ver, de kwartfinales, de halve finales, de finale wellicht? De oud-Ajacied wil daarover geen duidelijke uit spraak doen. „Als je naar onze voorbereiding kijkt, kun je zien dat we goed in ons vel zitten en dat we in vorm begimien te ko men. Alleen, je weet nooit hoe lang je je vorm vast kunt hou den. Daar komt bij dat je, ook al speel je misschien een hele goe de wedstrijd, heel ongelukkig uit het toernooi kunt vliegen." Het WK, zo spreekt Bergkamp met klem tegen, staat voor hem absoluut niet in het teken van de revanche op Italië, dat hem welliswaar pakken lires, maar nog geen roem en glorie heeft gebracht. Zijn debuutjaar in de Serie A, waar hij als eenzame spits van Inter vaak een hope loos gevecht moest leveren met meedogenloze Italiaanse verde digers, is op een mislukking uit gedraaid. Bergkamp: „Of ik het afgelopen seizoen nou goed of slecht heb gespeeld, doet er nu niet toe. Het WK staat daar he lemaal los van. Ik kijk niet terug, maar vooruit, naar dit toernooi, waarop ik gewoon zo goed mo gelijk wil spelen. Lukt dat, dan ben ik blij voor het Nederlands elftal en natuurlijk ook voor me zelf. Ik ben er niet op uit de mensen in Italië te laten zien: kijk, dit is nu de echte Dennis Bergkamp. Ze weten in Italië trouwens ook al wel wie Dennis Bergkamp is." Jurgen Klinsmann belaagt de Boliviaanse doelman Trucco. Later zou de Duitse aanvaller de enige goal van de wedstrijd voor zijn rekening nemen. foto rtr ook de ambiance: geen hekken, geen wanklank. Van leuk voet bal was echter geen sprake. Bo livia combineerde, zoals ver wacht, aardig mee, maar was voorin veel te onschuldig om de Duitsers bang te maken. Die waren zelf in de aanval ook niet met hun beste mensen verte genwoordigd. Riedle miste een geweldige kopkans na een prachtige voorzet van Möller en dezelfde speler - afgelopen sei zoen bij Dortmund goed voor vier hele goals - hielp even later nog een fraaie combinatie met Möller en Sammer om zeep. Klinsmann deed af en toe wat nuttig kaatswerk, maar ook hij kon niet imponeren. Veel kansen werden er ook na rust niet bij elkaar gevoetbald. Sammer kreeg pal voor tijd, op een subtiel balletje van Brehme, nog de beste gelegenheid, maar de ex-DDR international kwam niet tot een goeie voortzetting. Veel maakte het niet uit, de eer ste winst was binnen voor de wereldkampioen. Die is dus, met drie punten, al praktisch gepromoveerd naar de volgende ronde. Gelukkig voor de Duitsers, die altijd beter worden naarmate het toernooi langer duurt, had bondscoach Bert Vogts nog genoeg aan te merken over het spel van zijn ploeg. „We zijn goed begonnen, maar hebben vervolgens de kansen laten liggen en zijn op het middenveld veel te passief gaan spelen. En Sammer is in de steek gelaten, die stond er steeds alleen voor. Er moet dus nog veel verbeteren. DUITSLAND: lllgner, Effenberg, Matt haus. Kohier, Berthold, Brehme: HaS- sler (83. Strunz), Möller, Sammer: Klin smann en Riedle (61. Basler). BOLIVIA: Trucco; Rimba, Quinteros, Sandy; Cristaldo, Soria, E. Sanchez, Melgar, Borja; Baldivieso (66. Moreno) en Ramallo (80. Etcheverry). ORLANDO ALBERT GEESING GPD-VERSLAGGEVER „Je houdt van mijn voetbal of niet." Voor Ronald de Boer is er geen tussenweg. „Kenners en liefhebbers zullen van mijn spel houden. Als mensen alleen goals zien, houdt het op. Dan hou je niet van voetbal, denk ik." Dat is ferme taal. De spits van Oranje laat anderen beter spelen maar ontbeert het egoïs me om zijn eigen marktwaarde op te schroeven. Maar een spits wordt beoordeeld op doelpun ten. Dus ook Ronald de Boer. Zijn verbluffend knappe voe tenwerk is een lust voor het oog, de kleine ruimte is zijn speciali teit. Hij is intelligent, technisch briljant, tactisch sterk en niet zelfzuchtig. „Die bal moet zit ten, dat is het belangrijkste voor mij." Niet voor 95 procent maar voor 100 procent. „Daarom geef ik de bal af, ook als ik alleen op de keeper afga. Dat heeft niks met faalangst te maken. Maar ik weet ook wel dat iedereen na afloop de doelpuntenmaker kent, maar dat niemand meer Ronald de Boer (links) en Dei s Bergkamp'verwachten in Amerika veel van hun hernieuwde samenwerking. foto anp weet wie de goal heeft voorbe reid. Het zij zo." Hij ligt er niet wakker van, zegt hij. „Maar ik betrap me er zelf wel eens op dat ik niet egoïstisch ben." Geen echte spits dus. „Dat zou best een beetje meer mogen, daar niet van. Maar als ik dat wel was, zou ik een hele andere voetbal ler zijn geweest en had ik hier helemaal niet gezeten. Met Frank is dat precies zo. Als hij die zogenaamde nonchalance niet zou hebben, zou hij niet de voetballer zijn die hij nu is. Juist omdat hij die eigenschap heeft, is hij geen simpele verdediger maar speelt hij bij Ajax." En in het Nederlands elftal. „Als ik zelf niet tevreden was over mijn spel, had ik het wel veranderd", zegt Ronald de Boer. „Ik hou van de manier waarop ik voetbal, ik noem dat maar echt voetbal." Die discus sie zal altijd blijven, de waarde ring zal immer achterblijven. „Maar als ik er bij Ajax niet in sta, is het voetbal ineens een stuk minder. Als je dat niet wilt zien, heb je er gewoon geen ver stand van." Dick Advocaat is een groot bewonderaar van Ronald de Boer. Toch was de Ajacied voor bestemd voor een plaats op de bank. Ten faveure van Ruud Gullit, die echter al na zeven da gen zijn biezen pakte. „Die be slissing heb ik gerespecteerd. Gullit is tenslotte niet de eerste de beste. Maar ik heb me wel gestoord aan de uitspraken van zijn vader dat ik hem zou heb ben weggepest. Heel triest vond ik dat. Een grootheid in het voetbal als Ruud Gullit, die laat zich toch niet wegpesten door ene De Boer. Zoiets mafs heb ik nog nooit gehoord. Als je zoiets zegt, ben je niet goed bij je hoofd." Ronald de Boer had de con currentiestrijd met Gullit best aangedurfd, zegt hij. „Ik wist dat ik de twaalfde man zou zijn, maar ik was er voor mezelf ook zeker van dat ik aan het voet ballen zou komen. Maar of Bergkamp-Gullit een betere tandem zou zijn geweest dan Bergkamp-De Boer? Eerlijk ge zegd, denk ik van niet. Zoals ik met Dennis voetbal, dat zou Gullit niet kunnen. Hij is een heel andere speler dan ik." „Bergkamp en ik vullen elkaar beter aan. We spelen gewoon heel lekker samen, dat voel je gewoon. Ik weet zeker dat Den nis daar net zo over denkt. Gul lit is een speler die overal wil lo pen, Dennis ook. Ik heb de kwa liteiten om een ander beter te laten voetballen. Ik kom het beste tot m'n recht als ik vanuit het middenveld lekker kan bal len. Als Dennis diep gaat, weet hij dat de pass vanzelf komt. Of ik het ideale aanspeelpunt ben? Dat weet ik wel zeker. En dat komt er ook aardig uit. In dit systeem kom ik beter tot m'n recht dan Gullit." Ronald de Boer barst van het zelfvertrouwen en draagt dat ook uit. „Ik voel me lekker en zit goed in m'n vel. Alles loopt op rolletjes. Ik loop lekker te voet ballen en de prestaties zijn goed. Ik heb zelfs geen last van de hitte." De kritiek op zijn ge ringe schotvaardigheid heeft hij naast zich neergelegd, behalve de wijze raadgevingen van Frank Rijkaard. „Hij houdt mij steeds voor dat ik wat opportu- nistischer moet spelen. En dat ik er wat vaker in moet kletsen. 'Je staat dan vijf keer niet op de goede plaats maar vijf keer wel', zegt hij steeds. Ik moet wat doelgerichter worden. Daar train ik op en dat gaat me steeds beter af. Ik scoor nu op de training ook vrij vaak." De zeurpieten hoort hij niet meer. „Soms zit het me nog wel eens dwars, maar dat komt steeds minder vaak voor. Als de trainer maar in je gelooft, daar gaat het om. Dèt is het belang rijkste. Dat is met Van Gaal zo en dat is met Advocaat zo. Ik sta er toch gewoon in. Toch merk ik vooral bij Ajax dat het publiek vaak heel negatief op mij rea geert. Als ik een goal heb voor bereid, maar meteen daarop een wereldkans mis, word ik uitgefloten. Het Ajax-publiek is nu eenmaal heel kritisch. Daar moetje tegen kunnen." wmmmm imÊmmÊmmm Dollar One dollar", zei de man. Ik weet niet of de blik in mijn ogen op dat moment enige dank ver ried, maarzo voel ik me ach teraf wel. Dankbaar. Een dollar maar. Een koopje, goed be schouwd. In Chicago is altijd wel wat te doen. „SANDBERG LEAVES FIELD FOR GOOD", was de coverstory, dinsdag, in de CHICAGO TRI BUNE. Sandberg is Ryne Sandberg 34 jaar, legendarisch en geliefd honkballer van de Chicago 'Cubs'. Liefst tien keer werd hij gekozen in het All Star-team van de National League en Ryne stond nog tot 1997 onder con tract. Dat contract, dat voor 'Ryno' een waarde vertegenwoordigde van 16.1 miljoen dollar, is nu waar deloos. Een tijdje geleden zag Michael Jordan het basketbal niet meer zitten. Van de ene dag op de andere hield de gaafste basketballer van zijn generatie het voorgezien. De Chicago Tri bune veronderstelde dat er duis tere krachten in het spel zijn. Evenals Sandberg immers, is Jordan een zoon van Chicago en evenals Jordan droeg Sandberg het nummer 23. De Tribune ver klaarde 23 per onmiddellijk tot fataal nummer. Sandberg zelf deed de suggestie van zwarte magie af met een glimlach en verklaarde zijn afscheid door er op te wijzen dat hij al een tijdje niet meer zo 'lekker' aan het honkballen was. Hij heeft er gewoon geen zin meer in en zal bovendien ten aanzien van zijn bankrekening niet al te bezorgd meer zijn. Wat ik me daarentegen wel afvraag, is Sandberg op de hoogte van het WK voetbal? De Stanley Cup, ja! De NBA-finals, ja! De Super bowl, ja! De World Series, ja! Maar voetbal... in Amerika? De kabelnieuwszender CNN hield tien dagen voor het begin van het WK een peiling waaruit bleek dat tivee op de drie Ameri kanen op dat moment niet wist dat het WK voetbal in hun land plaatsvindt. USA Today publi ceerde van de week zelfs cijfers van onderzoeksbureau Harris Poll, zeg maar de MA URICE THE DOG van Amerika, waaruit blijkt dat maar 15% van de Amerikanen van plan is op tele visie naar tenminste één voet balwedstrijd te gaan kijken. Het schijnt momenteel erg in te zijn om met dit soort getallen in de hand éénderde weet het maar en 15 zet zijn televisie aan onze neus voor het Ame rikaanse volk op te halen, maar laten we ons wel bedenken dat diezelfde cijfers beduiden dat 85 miljoen Amerikanen het dus wel weet en dat 38 miljoen ervoor de televisie aanzet. Toch cijfers waar Carré, stadion Feyenoord en de Keukenhof het voor zou den doen en bovendien is Ameri ka ook weer niet zo achterlijk, want volgens de Harris Poll tip pen de Amerikanen Brazilië, Duitsland, Italië, Colombia, Ar gentinië, Nederland, Spanje en Bolivia als kwartfinalisten. Geen onaardig rijtje voor nitwits, dunkt me en heel wat heider- ziender dan de helderzienden die op verzoek in hun glazen bol tuurden. Een blad als Panorama wordteen week of twee tevoren gedrukt, wat in dit geval goed uitkwam voor het humorgehalte van de profetiën. De ene waar zegger zegt dat Oranje derde wordt, dat we Nigeria in de ga ten moeten houden en... dat Ne derland van Gullit veel plezier zal beleven. Een andere kletsma joor is er qua Oranje nog niet uit, lulhannest hij erop los, maar weet gezien Venus en Mars wel heel zeker dat Gullit een suc cesnummer wordt. Chicago, woensdag. Het is mij door het vriendelijke meisje van de balie ontraden om naar Comiskey Park te gaan per metro, want het stadion van Chicago White Sox ligt volgens haar in een buurt waar 's avonds gekke dingen gebeuren. Ik ga toch. Het is een fantasti sche honkbalavond. Het enige gekke dat gebeurt is dat de Sox op het nippertje verliezen. Uit de metro, op 100 meter van mijn hotel, houden twee negers mij aan. Een kleintje van 120 ki lo en een wat steviger type van pak 'm beet 180. Ze zeggen dat het mij een dollar kost als ik wil dat ze me ongemoeid door laten lopen. „One dollar", zei de prater van het tweetal nogmaals. De andere gromde slechts. Zo redde ik voor één dollar mijn vege lijf, een koopje dus! De heren wensten me nog een prettige tijd toe in Chicago. Dat zal wel lukken. Helaas vergat ik ze te vragen of ze wisten van het WK. Frank Snoeks is verslaggever van Studio Sport.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 21