De jeugd gaat zich er mee bemoeien Leidse jongen geeft cursus kraslot vervalsen voor beginners 'Goh, er vallen dus gaten in je goed' Je eigen eindfeest Het Gesprek van de Dag VRIJDAG 10 JUNI 1994 John de Wolf levenslang op de rug van Zoetermeerder Tot zijn dood zal hij rond lopen met het gezicht van John de Wolf op zijn rug. Damien Degreef (19) uit Zoetermeer heeft het er voor over, uit liefde voor Feyenoord. De inktnaald- jes van Tattoo Bob Body- Art in Rotterdam-Zuid be werkten zijn rug tot een mooi kleurenportret van pakweg 20 bij 15 centime ter. Woensdagmiddag zet te John de Wolf persoon lijk met de inktknaaldjes zijn handtekening onder het kunstwerk, na een stoomcursus tatoeëren. Damien is „gewoon gek", zo concluderen zijn colle ga's bij een supermarkt in Zoetermeer waar hij een opleiding volgt tot ver koopchef. Maar telkens als Damien zijn trui een stuk je optrekt vallen de mon den ook open van verba zing. Een compleet kleu renportret in diepdruk zo op huid, inclusief de witte tanden en goudgele ma nen van De Wolf, dat blijft toch fascineren. Het idee kwam van Tattoo Bob, ofwel Bob Molker. „Ik wilde al heel lang het portret van een bekend persoon tatoëren", zegt hij. Damien: „Ik wilde eerst een gewone Feye- noord-tatoeage. Zo'n bulldog. Maar ja, die mas cotte hebben ze tegen woordig bij alle clubs. Toen kwam Bob met John de Wolf aanzetten. Dat sprak me wel aan." En daarmee is voor de zo veelste keer weer eens de aandacht gevestigd op de persoon John de Wolf. Zelf vindt hij het allemaal wel best. De tatoeage-stunt le vert de nodige centjes op voor het St. Clara-zieken- huis in Rotterdam, dank zij de verkoop van t-shirts met daarop een afdruk van de tatoeage. De eerste verkoop vindt plaats tij dens de John de Wolf look-a-like-wedstrijd op 18 juni in Uden. Daarna volgt de expositie van Feyenoord-curiosa vanaf 8 juli in de Rotterdamse Kunsthal. Rest nog de vraag wat Da mien doet als zijn held na een eventuele glansrol tij dens het WK in Amerika overstapt naar Ajax. Da mien zit dan met een ajaxied op zijn rug. „Dat zal nooit gebeuren", zo bezweert hij. „De Woltis al over de dertig en een rasechte Feyenoorder. Hij zal afbouwen bij een min dere club." Dmm-wijsheden Van roken kun je soms aardig wat opsteken. Wie in de tax freeshop op Schiphol een slof Drum Traveller's Shag koopt, zal aan de binnenkant van eÖc pakje een wijsheid of citaat uit de wereldliteratuur aantreffen. In het Engels, omdat dat de taal is die het meest wordt gespro ken. Op het pakje dat ik bij me draag staat een Perzische wijsheid. 'The night conceals a world but reveals a universe'. In Holland zal dit spreekwoord misschien niet zo erg aanspreken. Daar zijn ook de nachten vaak nog bewolkt en alleen de allergroot ste sterren te zien. Maar wie de flonkerende nachten kent in Turkije of Griekenland zal al snel de schoonheid van dit spreekwoord inzien. 'De nacht verbergt een wereld maar ont hult een heelal'. Een heel aardige manier om een aantal wijsheden uit het hoofd te leren. Als je een pakje Drum, ruw geschat, zo'n vijftig keer opent, word je vijftig keer geconfronteerd met de spreuk. En dan blijft-ie wel hangen. Leuk. Product-manager T. Wouda Kuipers van Douwe Egberts vindt het zelf ook een aardig idee. „Deze spreuken worden bedacht door een reclamebu reau. Wij geven alleen de con text aan en het reclamebureau zoekt dan naar geschikte cita ten. We krijgen veel positieve reacties. Ook voor de markt in België hebben we van die spreuken. Soms ook woord grapjes. Zoals 'Fingerspitzenge- fühl', een term van Paganini,- maar ook uiterst toepasselijk als het aankomt op het rollen van sigaretten. Ja. En de mensen le ren er nog wat van ook." Op school dachten ze allemaal dat-ie van de een op de andere dag een rijk man was geworden. „Zelfs de directeur geloofde dat ik een kraslot had, waarmee ik 75.000 gulden kon innen", zegt de veertienjarige Leidenaar. Met zijn naam wil hij niet in de krant. Want al leverde hij geen vervalste loten in, helemaal ze ker weet hij niet of zijn plak- en snijwerk zomaar is toegestaan. Een korte cursus 'kraslot prepa reren' wil de jongen wel geven. „Zolang je maar niet met de lo ten naar de sigarenwinkel stapt", waarschuwt hij. Vorige week nog werd er een plaatsge noot in de kraag gegrepen. Hij probeerde een kraslot in te leve ren waarmee geknoeid was. On ze cursusleider weet zeker dat dat bewuste lot waarop 25 gulden zou zijn gevallen vol gens dezelfde methode tot stand is gekomen als zijn prijs winnende loten. „Ik kwam erachter toen ik per ongeluk een lot in het water liet vallen", leidt hij zijn les in. „Het bovenste laagje van dat lot liet heel makkelijk los. Toen heb ik dus een scherp mesje, een line- aal en een pot lijm gegrepen en ben ik met andere waardeloze loten aan de slag gegaan." De les kan beginnen, de beno digde materialen zijn voorhan den. „Het is een fluitje van een cent", zegt de cursusleider, ter- Kinderwijkraad in de Stevenshof De man in de blauwe Nissan kijkt verbaast om zich heen. Goed, hij weet zich betrapt, hij heeft te hard gereden op de Ste- venshofdreef. Is met 62 kilome ter per uur door het radar heen gegaan, waar de maximum toe gestane snelheid slechts 50 be draagt. Maar wat moeten, be halve de wijkagent, die vijf op dringende kinderen van hem? Je ziet hem denken: hier klopt iets niet. Een minuut of wat later, als de politieman met zijn portofoon al weer aan de dreef staat om op afroep van zijn collega het volgende 'slachtoffer' de zij straat in te dirigeren, weet de automobilist zich absoluut geen houding meer te geven. Hij is intussen het middelpunt gewor den van het jeugdige vijftal en wordt bestookt met vragen. Of- ie altijd zo hard rijdt? Of hij be seft dat er in een jongste wijk van Leiden veel kinderen wo nen en spelen? Of hij zelf ook kinderen heeft? Lichtelijk be duusd kijkt hij naar de neuzen van zijn schoenen. En mompelt nauwelijks verstaanbaar wat verontschuldigingen. Rode kaart Goed, voor die ene keer krijgt hij geen bekeuring. Komt hij er vanaf met een rode kaart. Eén van de kinderen krijgt dan me delijden met de man. Stopt hem een rolletje pepermunt met een wikkel van Veilig Verkeer Ne derland toe. Haastig maakt hij zich dan uit de voeten en klimt weer achter het stuur. „Gordel vast", gebiedt het meisje hem nog. Zonder tegenwerpingen gehoorzaamt de volwassen ke rel de 11-jarige. De andere vier hebben zich intussen ontfermd over een volgende 'snelheidsmaniak'. Nemen kinderen de macht over in de de Leidse Stevenshof? Het lijkt er verdacht veel op die middag. Maar het steekt toch wat anders in elkaar. Het geza- melijke optreden van de wijk agenten en de kinderen blijkt een onderdeel te zijn'van het actieprogramma dat de pas op gerichte kinderwijkraad in sa menhang met het buurthuis heeft opgezet. Om macht gaat het hun niet zozeer. Maar mee denken en eventueel mee be- Leden van de kinderwijkraad voelen zich sterk betrokken bij de snelheidscontroles in hun wijk. slissen, dat wil de jongste gene ratie bewoners wél. Een brief van de 14-jarige Souhail Haouari aan het buurt huis vormde voor jeugdwerkster Elwin Mentink de aaideiding om een kinderwijkraad op te richten. „Ik vond", zegt de met baseballpet getooide Souhail, „ons speelpleintje aan de Char lie Tooropweg maar een ram- pengebied. Het is er pas zeven jaar, maar was al half gesloopt. Ik dacht, daar moet wat aan ge beuren." Het initiatief van de jonge wijk bewoner sprak Elwin Mentink wel aan. Ze zocht en vond nog zes kinderen in de leeftijd tus sen 10 en 13 jaar. „Ik heb daar bij opzettelijk kinderen geselec teerd van de vier verschillende basisscholen in de Stevenshof. Zodat ze daar het idee kunnen uitdragen. De bedoeling is om de jeugd te betrekken bij zaken als veiligheid en leefbaarheid in de wijk en ze bewust te maken van het feit dat ze daaraan hun steentje kunnen bijdragen. Secretaris Freek van der Eynden is pas 10 jaar maar fungeert ondanks zijn jonge leeftijd al als secretaris van de raad, die op gezette tij den onder leiding van Elwin Mentink bijeen komt. „Mijn va der vergadert veel", zegt de met een keurig stropdasje omhan gen leerling van groep zes van het 't Klankbord, „en dat leek mij ook wel wat. Ik tik de versla gen op de computer uit. Ik vind het ook belangrijk dat de kinde ren in de Stevenhof goed kun nen spelen". Wat dat betreft heeft de kinder wijkraad, in de drie maanden dat die nu bestaat, al een suc cesje geboekt, want in samen werking met de directie milieu en beheer van de gemeente worden 4 van de in totaal 53 speelpleintjes in de 11 jaar oude wijk grondig opgeknapt. Boven dien lijkt het verzoek om een skeelerbaan gehonoreerd te worden. En met de politie ter plekke kunnen ze het intussen ook uitstekend vinden. Speerpunt Twee wijkagenten, Sam en Pe ter en zo mogen ze voor de gelegenheid ook even worden aangesproken hebben schik in het initiatief van de vijf mei den en twee jongens. Uitge breid is, ook op de scholen, de veiligheid van de wijk ter sprake gekomen. Het door de kinderen en buurtbewoners gesignaleer de feit dat er in de woonwijk te hard werd gereden, is tot speer punt verheven. „We hebben de laatste tijd de snelheidscontro les opgevoerd", zegt Peter. „Het meest lullige om te constateren is dan dat het vooral bewoners uit de kinderrijke wijk zelf zijn die te hard rijden. Het is niet zo zeer de bedoeling om veel bon nen uit te schrijven, maar meer om ze attent te maken op het feit dat ze dat hier al helemaal niet kunnen maken. En ik moet zeggen, de reacties zijn posi tief." Het actieprogramma van de foto holvast/mark lamers kinderen bevat voor de nabije toekomst nog twee punten. Een pleintjes-festival is er één van. „Zoiets als in Rotterdam pas is gebeurd", legt Elwin uit. „Een soort schoonmaakactie door de hele wijk. We bekijken momen teel hoe we dat via de kinderen kunnen klaarspelen. Daar willen we iedereen voor mobiliseren". Niet onbelangrijk verder is om wat meer bekendheid te geven aan het fenomeen, de kinder wijkraad. Want echt op de hoogte blijken ze daar in de Ste venshof nog niet te zijn, getuige de uitspraak van een 9-jarige die uit nieuwsgierigheid even komt kijken bij de radarcontrole op de doorgaande verbinding in de wijk. „Of ik wel eens gehoord heb van de kinderwijkraad?" Ze zet grote ogen op. Schudt ont kennend het hoofdje. „O, ja", herinnert ze zich dan plotseling, „is dat met die vlaggendans?" Reacties en suggesties voor "Gesprek van de Dag" Telefoon 071-356444 of Postbus 54,2300 AB te Leiden Bruikbare tips worden beloond met een cadeaubon van 25 gulden. Kapotte onderbroeken, ver schoten en verwassen overhem den en handdoeken waar de ra fels aan hangen. De fabrikant van Ariel laat geen middel on beproefd om Unilever, fabrikant van Omo Power, pikzwart te maken. Kranten staan er bol van, het journaal bespreekt vrij wel dagelijks een hoofdstuk in de strijd en economen, sociolo gen en psychologen wijden er uitgebreide beschouwingen aan. De Leidenaar en Leidse laat het koud. ijskoud. „Mijn wasmiddel wast prima. Voor schoon goed heb ik Omo niet nodig. Ze bekijken het maar." Omo Power, het nieuwste was middel van Unilever dat witter dan wit wast dank zij een ge heimzinnige accelerator, lijkt een misser van de eerste orde. Het middel laat niet alleen vlek ken, maar zelfs hele kleding stukken als sneeuw voor de zon verdwijnen. Unilever ontkent deze super-power van het was middel. Procter Gamble, fa brikant van het concurrerende wasmiddel Ariel, heeft Omo ge test en bracht begin deze week de verbluffende resultaten breeduit in het nieuws. Omo Power vreet het materiaal aan. Na veel heisa eigenlijk een ordinaire ruzie van de eerste or de heeft Unilver nu besloten om de formule van Omo Power te wijzigen. Het zal de Leidenaar worst we zen wat Procter Gamble dan- wel Unilever doet. Mevrouw Jasper, die boodschappen aan het doen is in de Cl000 in de Herenstraat, heeft van de hele ruzie niets gemerkt. „Goh, er vallen dus gaten in je goed. Da's vervelend. Maar ja, mijn merk wasmiddel bevalt me prima, dus ik hoef Omo niet zo nodig." Een jongeman valt haar bij: „Voorlopig koop ik in elk geval geen Omo. Dit is wel uitzonder lijk slechte reclame." Ook Mir jam laat Omo links liggen: „Niet vanwege de gescheurde onder broeken. Ik was gewoon met Ariel en daar blijf ik bij. Wat zou je nou gaan veranderen." Hoe wel er opvallend veel mannen in de C1000 rond lopen, zijn weinigen bereid tot wat filosofe ren over wasmiddelen. Een Lei denaar begint meteen een we-_ tenschappëlijkeverhandelmg over de invloed van reclame. Een wat oudere man geeft me een bemoedigend klopje op de schouder: „Ach, meid, je moet dat maar aan iemand anders vragen. Wat weet ik nou van Bedrijfsleider P. van der Zwan is verbaasd over het uitblijven van vragen o ;r Omo. „Als er iets Calvé pindakaas ko men de mensen massaal terug met alle potteh pindakaas, en hier stelt niemand vragen over. Vreemd, heel vreemd." Omo heeft de afgelopen weken vol gens Van der Zwan een flink marktaandeel weten te halen. „En nu opeens zijn alle Omo- kopers spoorloos. De beroeps-wassers, de wasse rijen dus, moeten niets van Omo Power weten. „Mevrouw, ffatspul Teveel te duur voor ons. Dat is meer iets voor de kleine consument", zegt de bedrijfslei der van wasserij Dingjan in Lei den. Een woordvoerster van P.C. de Goede wasserij: „O nee hoor, dat spul zouden we nooit gebruiken. Daar vallen de gaten van in je goed." MONICA WESSELING wijl hij het mes in de hand neemt. „Je zoekt dus een lot op met twee gelijke bedragen, bij voorbeeld 75.000 gulden, aan de linkerkant. De lineaal leg je naast de bedragen rechtsboven en -onder. Voorzichtig snijden, niet dwars door het papier heen maar alleen door het bovenste laagje. Van de rechterkant van het lot trekje vervolgens dat bo venste laagje eraf." Bij het tweede lot, met aan de rechterkant ook een bedrag van 75.000 gulden, doet hij precies hetzelfde. Het flinterdunne strookje papier dat hij over houdt, plakt hij op het eerste lot. Dan keert hij het lot om. „Kijk", zegt hij. „Aan de achter kant is het lot helemaal glad. Geen sneetje te zien." Alleen aan de voorkant is zo door op lettende onderzoekers waar te nemen dat er iets mis is met het zojuist geprepareerde kraslot. „Maar als je het lot vervolgens een beetje kreukelt, ziet nie mand er meer iets van", meent onze cursusleider. „De hele school geloofde me", zegt hij vergenoegd. „Op de gangen hoorde ik de hele tijd 'dat is hem, die kleine heeft 75.000 gulden gewonnen'. Een heleboel mensen kwamen naar me toe, van 'betaal dit, betaal dat'. Inmiddels weten ze het wel hoor, dat het niet klopt. Maar zelfs de directeur trapte erin." Behalve het kraslot, dat vorige week werd ingeleverd, zijn er tot op heden geen vervalste loten bij de sigarenhandelaren aange boden. „Soms geeft de scanner aan dat het een ongeldig lot is", zegt de baas van sigarenhandel Oud Leyden aan de Hoge Rijn dijk. „Dan is zo'n papiertje wat beschadigd of verkreukeld. Maar dat kan ook omdat hij in een jaszak heeft gezeten. We gaan er gewoon van uit dat een klant in zo'n geval te goeder trouw is, maar we controleren altijd wel. Dat is de regel." Hij wordt boos als hij hoort over 'plak- en snijwerk'. „Ik hoop niet dat jullie dat leuk vinden", schiet hij uit zijn slof. „Want als je zoiets inlevert, is het fraude, ben je een ordinaire oplichter. Dat is gewoon de boel belaze- Een medewerkster van tabaks winkel Filemon aan het Bevrij dingsplein reageert wat gema tigder. „Je moet er ook voor zor gen dat je niet aan kinderen verkoopt", zegt ze. „Het mag niet, dat is één. Maar bovendien ligt het voor de hand dat kinde ren ermee gaan knoeien, iets proberen." Rijk zul je er niet van worden, dat is zeker. Maar laat zo'n kra slot zien en voor de wereld ben je even rijk. De reclame is tegenwoordig hard. keihard. Denk even aan het merk Benetton, dat onlangs adverteerde met de bebloede kleren van een getroffen Bosni sche soldaat. Of aan de spreuk: 'Is er nog koffie na de dood?' Maar harder is nog altijd moge lijk. Dat bewijst de uitvaartvere niging AWL uit Amsterdam. Je rijdt in je auto op de openba re weg. Plotseling valt je blik op een billboard met daarop het misse hoofd van dokter Eric uit Medisch Centrum West. 'Ik ga dood' staat er boven het hoofd van Eric, die in werkelijkheid Rob van Hulst heet. Even wil het stuur uit je handen glippen en ga je bijna zelf. Het zal toch niet waar zijn! Hij zal toch niet ook aan die verschrikkelijke ziekte lijden! In een flits zie je nog de woor den staan 'Mijn verhaal' en daarnaast een 06-nummer. Je kunt je nieuwsgierigheid dus bevredigen. Dat kost dan wel vijfenzeventig cent per minuut, maar a la, dat kan Bruin nog wel trekken. Dus maar even gebo- len. Valt tegen. Om u de kosten voor het bellen te besparen hier de letterlijke weergave. 'Dag, met Rob van Hulst. Nee, ik ben zoals u weet nog niet dood. Maar ik ga natuurlijk wel dood. Overigens hoop ik dat dat nog jaren op zich laat wachten. Maar, dood ga ik. En of je nu achttien bent of tachtig, je hebt je verantwoordelijkheid wat be treft al die vrienden en beken den die op zo'n dag goeiedag komen zeggen. De meesten van ons vinden het niet plezierig hun eigen eindfeest te regelen. Maar als je het nu voor een keer goed regelt dan ben je er ook voor je leven vanaf. Ik zelf wil de regisseur zijn van mijn eigen uitvaart. Het moet een feest worden, een mooie dag, waar met plezier aan teruggedacht wordt. En dat kan, zonder dat jezelf een heleboel moet rege len. Dat kan met name bij de AWL. Bij de AWL geven ze je die vrijheid. Ze zijn niet uit op winst dus ook niet duur. En ze denken het ook niet beter te weten. Ze regelen het niet voor je maar met je. Als je zelf niet precies weet wat je wil, dan hel pen ze je natuurlijk wel. Zonder opdringerig te zijn. En dat van tevoren regelen kan in vijf mi nuten gepiept zijn. Je bent er dan tenminste zeker van dat je geen standaard-uitvaart krijgt. Je kiest dus zelf welke muziek er gespeeld wordt, door wie, wie er spreken, of er bloemen komen, kortom: allemaal zaken die jij graag op zo'n dag gerealiseerd wil zien'. Dit wordt door onze televisie- dokter op zeer montere toon voorgelezen. Net alsof hij zich afvraagt of hij dit jaar op zijn verjaardagfeestje zalmpaté of kaviaar zal serveren. Je krijgt echt zin in zijn dood. Was het alvast maar zover, denk je. De billboard-reclame wordt ge combineerd met een televisie reclame van hetzelfde kaliber. Voor deze laatste reclame heeft Gerrie Knetemann zich laten lubben. Bij de AWL leggen ze er de nadruk op dat de mensen bij hun begrafenis moeten stilstaan voor het te laat is. Daarom kan dit ook best. Allemaal edele mo tieven dus. Goed. Zullen we al lemaal even afspreken dat we dat geloven? Spreken we meteen even af dat we allemaal op Rob's eindfeestje komen. Rob van Hulst vertrouwt de beller toe dat hij de regisseur van zijn eigen uitvaart wil zijn. foto holvast/mark lamers

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 19