De jeugd gaat zich er mee bemoeien
Leidse jongen geeft cursus kraslot vervalsen voor beginners
'Goh, er vallen dus gaten in je goed'
Je eigen eindfeest
Het Gesprek van de Dag
VRIJDAG 10 JUNI 1994
John de Wolf
levenslang op
de rug van
Zoetermeerder
Tot zijn dood zal hij rond
lopen met het gezicht van
John de Wolf op zijn rug.
Damien Degreef (19) uit
Zoetermeer heeft het er
voor over, uit liefde voor
Feyenoord. De inktnaald-
jes van Tattoo Bob Body-
Art in Rotterdam-Zuid be
werkten zijn rug tot een
mooi kleurenportret van
pakweg 20 bij 15 centime
ter. Woensdagmiddag zet
te John de Wolf persoon
lijk met de inktknaaldjes
zijn handtekening onder
het kunstwerk, na een
stoomcursus tatoeëren.
Damien is „gewoon gek",
zo concluderen zijn colle
ga's bij een supermarkt in
Zoetermeer waar hij een
opleiding volgt tot ver
koopchef. Maar telkens als
Damien zijn trui een stuk
je optrekt vallen de mon
den ook open van verba
zing. Een compleet kleu
renportret in diepdruk zo
op huid, inclusief de witte
tanden en goudgele ma
nen van De Wolf, dat blijft
toch fascineren.
Het idee kwam van Tattoo
Bob, ofwel Bob Molker.
„Ik wilde al heel lang het
portret van een bekend
persoon tatoëren", zegt
hij. Damien: „Ik wilde
eerst een gewone Feye-
noord-tatoeage. Zo'n
bulldog. Maar ja, die mas
cotte hebben ze tegen
woordig bij alle clubs.
Toen kwam Bob met John
de Wolf aanzetten. Dat
sprak me wel aan."
En daarmee is voor de zo
veelste keer weer eens de
aandacht gevestigd op de
persoon John de Wolf. Zelf
vindt hij het allemaal wel
best. De tatoeage-stunt le
vert de nodige centjes op
voor het St. Clara-zieken-
huis in Rotterdam, dank
zij de verkoop van t-shirts
met daarop een afdruk
van de tatoeage. De eerste
verkoop vindt plaats tij
dens de John de Wolf
look-a-like-wedstrijd op
18 juni in Uden. Daarna
volgt de expositie van
Feyenoord-curiosa vanaf
8 juli in de Rotterdamse
Kunsthal.
Rest nog de vraag wat Da
mien doet als zijn held na
een eventuele glansrol tij
dens het WK in Amerika
overstapt naar Ajax. Da
mien zit dan met een
ajaxied op zijn rug. „Dat
zal nooit gebeuren", zo
bezweert hij. „De Woltis
al over de dertig en een
rasechte Feyenoorder. Hij
zal afbouwen bij een min
dere club."
Dmm-wijsheden
Van roken kun je soms aardig
wat opsteken. Wie in de tax
freeshop op Schiphol een slof
Drum Traveller's Shag koopt,
zal aan de binnenkant van eÖc
pakje een wijsheid of citaat uit
de wereldliteratuur aantreffen.
In het Engels, omdat dat de taal
is die het meest wordt gespro
ken.
Op het pakje dat ik bij me draag
staat een Perzische wijsheid.
'The night conceals a world but
reveals a universe'. In Holland
zal dit spreekwoord misschien
niet zo erg aanspreken. Daar
zijn ook de nachten vaak nog
bewolkt en alleen de allergroot
ste sterren te zien. Maar wie de
flonkerende nachten kent in
Turkije of Griekenland zal al
snel de schoonheid van dit
spreekwoord inzien. 'De nacht
verbergt een wereld maar ont
hult een heelal'.
Een heel aardige manier om
een aantal wijsheden uit het
hoofd te leren. Als je een pakje
Drum, ruw geschat, zo'n vijftig
keer opent, word je vijftig keer
geconfronteerd met de spreuk.
En dan blijft-ie wel hangen.
Leuk.
Product-manager T. Wouda
Kuipers van Douwe Egberts
vindt het zelf ook een aardig
idee. „Deze spreuken worden
bedacht door een reclamebu
reau. Wij geven alleen de con
text aan en het reclamebureau
zoekt dan naar geschikte cita
ten. We krijgen veel positieve
reacties. Ook voor de markt in
België hebben we van die
spreuken. Soms ook woord
grapjes. Zoals 'Fingerspitzenge-
fühl', een term van Paganini,-
maar ook uiterst toepasselijk als
het aankomt op het rollen van
sigaretten. Ja. En de mensen le
ren er nog wat van ook."
Op school dachten ze allemaal
dat-ie van de een op de andere
dag een rijk man was geworden.
„Zelfs de directeur geloofde dat
ik een kraslot had, waarmee ik
75.000 gulden kon innen", zegt
de veertienjarige Leidenaar.
Met zijn naam wil hij niet in de
krant. Want al leverde hij geen
vervalste loten in, helemaal ze
ker weet hij niet of zijn plak- en
snijwerk zomaar is toegestaan.
Een korte cursus 'kraslot prepa
reren' wil de jongen wel geven.
„Zolang je maar niet met de lo
ten naar de sigarenwinkel
stapt", waarschuwt hij. Vorige
week nog werd er een plaatsge
noot in de kraag gegrepen. Hij
probeerde een kraslot in te leve
ren waarmee geknoeid was. On
ze cursusleider weet zeker dat
dat bewuste lot waarop 25
gulden zou zijn gevallen vol
gens dezelfde methode tot
stand is gekomen als zijn prijs
winnende loten.
„Ik kwam erachter toen ik per
ongeluk een lot in het water liet
vallen", leidt hij zijn les in. „Het
bovenste laagje van dat lot liet
heel makkelijk los. Toen heb ik
dus een scherp mesje, een line-
aal en een pot lijm gegrepen en
ben ik met andere waardeloze
loten aan de slag gegaan."
De les kan beginnen, de beno
digde materialen zijn voorhan
den. „Het is een fluitje van een
cent", zegt de cursusleider, ter-
Kinderwijkraad in de Stevenshof
De man in de blauwe Nissan
kijkt verbaast om zich heen.
Goed, hij weet zich betrapt, hij
heeft te hard gereden op de Ste-
venshofdreef. Is met 62 kilome
ter per uur door het radar heen
gegaan, waar de maximum toe
gestane snelheid slechts 50 be
draagt. Maar wat moeten, be
halve de wijkagent, die vijf op
dringende kinderen van hem?
Je ziet hem denken: hier klopt
iets niet.
Een minuut of wat later, als de
politieman met zijn portofoon
al weer aan de dreef staat om
op afroep van zijn collega het
volgende 'slachtoffer' de zij
straat in te dirigeren, weet de
automobilist zich absoluut geen
houding meer te geven. Hij is
intussen het middelpunt gewor
den van het jeugdige vijftal en
wordt bestookt met vragen. Of-
ie altijd zo hard rijdt? Of hij be
seft dat er in een jongste wijk
van Leiden veel kinderen wo
nen en spelen? Of hij zelf ook
kinderen heeft? Lichtelijk be
duusd kijkt hij naar de neuzen
van zijn schoenen. En mompelt
nauwelijks verstaanbaar wat
verontschuldigingen.
Rode kaart
Goed, voor die ene keer krijgt
hij geen bekeuring. Komt hij er
vanaf met een rode kaart. Eén
van de kinderen krijgt dan me
delijden met de man. Stopt hem
een rolletje pepermunt met een
wikkel van Veilig Verkeer Ne
derland toe. Haastig maakt hij
zich dan uit de voeten en klimt
weer achter het stuur. „Gordel
vast", gebiedt het meisje hem
nog. Zonder tegenwerpingen
gehoorzaamt de volwassen ke
rel de 11-jarige. De andere vier
hebben zich intussen ontfermd
over een volgende
'snelheidsmaniak'.
Nemen kinderen de macht over
in de de Leidse Stevenshof? Het
lijkt er verdacht veel op die
middag. Maar het steekt toch
wat anders in elkaar. Het geza-
melijke optreden van de wijk
agenten en de kinderen blijkt
een onderdeel te zijn'van het
actieprogramma dat de pas op
gerichte kinderwijkraad in sa
menhang met het buurthuis
heeft opgezet. Om macht gaat
het hun niet zozeer. Maar mee
denken en eventueel mee be-
Leden van de kinderwijkraad voelen zich sterk betrokken bij de snelheidscontroles in hun wijk.
slissen, dat wil de jongste gene
ratie bewoners wél.
Een brief van de 14-jarige
Souhail Haouari aan het buurt
huis vormde voor jeugdwerkster
Elwin Mentink de aaideiding
om een kinderwijkraad op te
richten. „Ik vond", zegt de met
baseballpet getooide Souhail,
„ons speelpleintje aan de Char
lie Tooropweg maar een ram-
pengebied. Het is er pas zeven
jaar, maar was al half gesloopt.
Ik dacht, daar moet wat aan ge
beuren."
Het initiatief van de jonge wijk
bewoner sprak Elwin Mentink
wel aan. Ze zocht en vond nog
zes kinderen in de leeftijd tus
sen 10 en 13 jaar. „Ik heb daar
bij opzettelijk kinderen geselec
teerd van de vier verschillende
basisscholen in de Stevenshof.
Zodat ze daar het idee kunnen
uitdragen. De bedoeling is om
de jeugd te betrekken bij zaken
als veiligheid en leefbaarheid in
de wijk en ze bewust te maken
van het feit dat ze daaraan hun
steentje kunnen bijdragen.
Secretaris
Freek van der Eynden is pas 10
jaar maar fungeert ondanks zijn
jonge leeftijd al als secretaris
van de raad, die op gezette tij
den onder leiding van Elwin
Mentink bijeen komt. „Mijn va
der vergadert veel", zegt de met
een keurig stropdasje omhan
gen leerling van groep zes van
het 't Klankbord, „en dat leek
mij ook wel wat. Ik tik de versla
gen op de computer uit. Ik vind
het ook belangrijk dat de kinde
ren in de Stevenhof goed kun
nen spelen".
Wat dat betreft heeft de kinder
wijkraad, in de drie maanden
dat die nu bestaat, al een suc
cesje geboekt, want in samen
werking met de directie milieu
en beheer van de gemeente
worden 4 van de in totaal 53
speelpleintjes in de 11 jaar oude
wijk grondig opgeknapt. Boven
dien lijkt het verzoek om een
skeelerbaan gehonoreerd te
worden. En met de politie ter
plekke kunnen ze het intussen
ook uitstekend vinden.
Speerpunt
Twee wijkagenten, Sam en Pe
ter en zo mogen ze voor de
gelegenheid ook even worden
aangesproken hebben schik
in het initiatief van de vijf mei
den en twee jongens. Uitge
breid is, ook op de scholen, de
veiligheid van de wijk ter sprake
gekomen. Het door de kinderen
en buurtbewoners gesignaleer
de feit dat er in de woonwijk te
hard werd gereden, is tot speer
punt verheven. „We hebben de
laatste tijd de snelheidscontro
les opgevoerd", zegt Peter. „Het
meest lullige om te constateren
is dan dat het vooral bewoners
uit de kinderrijke wijk zelf zijn
die te hard rijden. Het is niet zo
zeer de bedoeling om veel bon
nen uit te schrijven, maar meer
om ze attent te maken op het
feit dat ze dat hier al helemaal
niet kunnen maken. En ik moet
zeggen, de reacties zijn posi
tief."
Het actieprogramma van de
foto holvast/mark lamers
kinderen bevat voor de nabije
toekomst nog twee punten. Een
pleintjes-festival is er één van.
„Zoiets als in Rotterdam pas is
gebeurd", legt Elwin uit. „Een
soort schoonmaakactie door de
hele wijk. We bekijken momen
teel hoe we dat via de kinderen
kunnen klaarspelen. Daar willen
we iedereen voor mobiliseren".
Niet onbelangrijk verder is om
wat meer bekendheid te geven
aan het fenomeen, de kinder
wijkraad. Want echt op de
hoogte blijken ze daar in de Ste
venshof nog niet te zijn, getuige
de uitspraak van een 9-jarige
die uit nieuwsgierigheid even
komt kijken bij de radarcontrole
op de doorgaande verbinding in
de wijk. „Of ik wel eens gehoord
heb van de kinderwijkraad?" Ze
zet grote ogen op. Schudt ont
kennend het hoofdje. „O, ja",
herinnert ze zich dan plotseling,
„is dat met die vlaggendans?"
Reacties en suggesties voor
"Gesprek van de Dag"
Telefoon 071-356444
of
Postbus 54,2300 AB
te Leiden
Bruikbare tips worden
beloond met een cadeaubon
van 25 gulden.
Kapotte onderbroeken, ver
schoten en verwassen overhem
den en handdoeken waar de ra
fels aan hangen. De fabrikant
van Ariel laat geen middel on
beproefd om Unilever, fabrikant
van Omo Power, pikzwart te
maken. Kranten staan er bol
van, het journaal bespreekt vrij
wel dagelijks een hoofdstuk in
de strijd en economen, sociolo
gen en psychologen wijden er
uitgebreide beschouwingen
aan. De Leidenaar en Leidse
laat het koud. ijskoud. „Mijn
wasmiddel wast prima. Voor
schoon goed heb ik Omo niet
nodig. Ze bekijken het maar."
Omo Power, het nieuwste was
middel van Unilever dat witter
dan wit wast dank zij een ge
heimzinnige accelerator, lijkt
een misser van de eerste orde.
Het middel laat niet alleen vlek
ken, maar zelfs hele kleding
stukken als sneeuw voor de zon
verdwijnen. Unilever ontkent
deze super-power van het was
middel. Procter Gamble, fa
brikant van het concurrerende
wasmiddel Ariel, heeft Omo ge
test en bracht begin deze week
de verbluffende resultaten
breeduit in het nieuws. Omo
Power vreet het materiaal aan.
Na veel heisa eigenlijk een
ordinaire ruzie van de eerste or
de heeft Unilver nu besloten
om de formule van Omo Power
te wijzigen.
Het zal de Leidenaar worst we
zen wat Procter Gamble dan-
wel Unilever doet. Mevrouw
Jasper, die boodschappen aan
het doen is in de Cl000 in de
Herenstraat, heeft van de hele
ruzie niets gemerkt. „Goh, er
vallen dus gaten in je goed. Da's
vervelend. Maar ja, mijn merk
wasmiddel bevalt me prima,
dus ik hoef Omo niet zo nodig."
Een jongeman valt haar bij:
„Voorlopig koop ik in elk geval
geen Omo. Dit is wel uitzonder
lijk slechte reclame." Ook Mir
jam laat Omo links liggen: „Niet
vanwege de gescheurde onder
broeken. Ik was gewoon met
Ariel en daar blijf ik bij. Wat zou
je nou gaan veranderen." Hoe
wel er opvallend veel mannen
in de C1000 rond lopen, zijn
weinigen bereid tot wat filosofe
ren over wasmiddelen. Een Lei
denaar begint meteen een we-_
tenschappëlijkeverhandelmg
over de invloed van reclame.
Een wat oudere man geeft me
een bemoedigend klopje op de
schouder: „Ach, meid, je moet
dat maar aan iemand anders
vragen. Wat weet ik nou van
Bedrijfsleider P. van der Zwan is
verbaasd over het uitblijven van
vragen o
;r Omo. „Als er iets
Calvé pindakaas ko
men de mensen massaal terug
met alle potteh pindakaas, en
hier stelt niemand vragen over.
Vreemd, heel vreemd." Omo
heeft de afgelopen weken vol
gens Van der Zwan een flink
marktaandeel weten te halen.
„En nu opeens zijn alle Omo-
kopers spoorloos.
De beroeps-wassers, de wasse
rijen dus, moeten niets van
Omo Power weten. „Mevrouw,
ffatspul Teveel te duur voor ons.
Dat is meer iets voor de kleine
consument", zegt de bedrijfslei
der van wasserij Dingjan in Lei
den. Een woordvoerster van
P.C. de Goede wasserij: „O nee
hoor, dat spul zouden we nooit
gebruiken. Daar vallen de gaten
van in je goed."
MONICA WESSELING
wijl hij het mes in de hand
neemt. „Je zoekt dus een lot op
met twee gelijke bedragen, bij
voorbeeld 75.000 gulden, aan de
linkerkant. De lineaal leg je
naast de bedragen rechtsboven
en -onder. Voorzichtig snijden,
niet dwars door het papier heen
maar alleen door het bovenste
laagje. Van de rechterkant van
het lot trekje vervolgens dat bo
venste laagje eraf."
Bij het tweede lot, met aan de
rechterkant ook een bedrag van
75.000 gulden, doet hij precies
hetzelfde. Het flinterdunne
strookje papier dat hij over
houdt, plakt hij op het eerste
lot. Dan keert hij het lot om.
„Kijk", zegt hij. „Aan de achter
kant is het lot helemaal glad.
Geen sneetje te zien." Alleen
aan de voorkant is zo door op
lettende onderzoekers waar te
nemen dat er iets mis is met het
zojuist geprepareerde kraslot.
„Maar als je het lot vervolgens
een beetje kreukelt, ziet nie
mand er meer iets van", meent
onze cursusleider.
„De hele school geloofde me",
zegt hij vergenoegd. „Op de
gangen hoorde ik de hele tijd
'dat is hem, die kleine heeft
75.000 gulden gewonnen'. Een
heleboel mensen kwamen naar
me toe, van 'betaal dit, betaal
dat'. Inmiddels weten ze het wel
hoor, dat het niet klopt. Maar
zelfs de directeur trapte erin."
Behalve het kraslot, dat vorige
week werd ingeleverd, zijn er tot
op heden geen vervalste loten
bij de sigarenhandelaren aange
boden. „Soms geeft de scanner
aan dat het een ongeldig lot is",
zegt de baas van sigarenhandel
Oud Leyden aan de Hoge Rijn
dijk. „Dan is zo'n papiertje wat
beschadigd of verkreukeld.
Maar dat kan ook omdat hij in
een jaszak heeft gezeten. We
gaan er gewoon van uit dat een
klant in zo'n geval te goeder
trouw is, maar we controleren
altijd wel. Dat is de regel."
Hij wordt boos als hij hoort over
'plak- en snijwerk'. „Ik hoop
niet dat jullie dat leuk vinden",
schiet hij uit zijn slof. „Want als
je zoiets inlevert, is het fraude,
ben je een ordinaire oplichter.
Dat is gewoon de boel belaze-
Een medewerkster van tabaks
winkel Filemon aan het Bevrij
dingsplein reageert wat gema
tigder. „Je moet er ook voor zor
gen dat je niet aan kinderen
verkoopt", zegt ze. „Het mag
niet, dat is één. Maar bovendien
ligt het voor de hand dat kinde
ren ermee gaan knoeien, iets
proberen."
Rijk zul je er niet van worden,
dat is zeker. Maar laat zo'n kra
slot zien en voor de wereld ben
je even rijk.
De reclame is tegenwoordig
hard. keihard. Denk even aan
het merk Benetton, dat onlangs
adverteerde met de bebloede
kleren van een getroffen Bosni
sche soldaat. Of aan de spreuk:
'Is er nog koffie na de dood?'
Maar harder is nog altijd moge
lijk. Dat bewijst de uitvaartvere
niging AWL uit Amsterdam.
Je rijdt in je auto op de openba
re weg. Plotseling valt je blik op
een billboard met daarop het
misse hoofd van dokter Eric uit
Medisch Centrum West. 'Ik ga
dood' staat er boven het hoofd
van Eric, die in werkelijkheid
Rob van Hulst heet. Even wil
het stuur uit je handen glippen
en ga je bijna zelf. Het zal toch
niet waar zijn! Hij zal toch niet
ook aan die verschrikkelijke
ziekte lijden!
In een flits zie je nog de woor
den staan 'Mijn verhaal' en
daarnaast een 06-nummer. Je
kunt je nieuwsgierigheid dus
bevredigen. Dat kost dan wel
vijfenzeventig cent per minuut,
maar a la, dat kan Bruin nog wel
trekken. Dus maar even gebo-
len. Valt tegen. Om u de kosten
voor het bellen te besparen hier
de letterlijke weergave.
'Dag, met Rob van Hulst. Nee,
ik ben zoals u weet nog niet
dood. Maar ik ga natuurlijk wel
dood. Overigens hoop ik dat dat
nog jaren op zich laat wachten.
Maar, dood ga ik. En of je nu
achttien bent of tachtig, je hebt
je verantwoordelijkheid wat be
treft al die vrienden en beken
den die op zo'n dag goeiedag
komen zeggen. De meesten van
ons vinden het niet plezierig
hun eigen eindfeest te regelen.
Maar als je het nu voor een keer
goed regelt dan ben je er ook
voor je leven vanaf. Ik zelf wil de
regisseur zijn van mijn eigen
uitvaart. Het moet een feest
worden, een mooie dag, waar
met plezier aan teruggedacht
wordt. En dat kan, zonder dat
jezelf een heleboel moet rege
len. Dat kan met name bij de
AWL. Bij de AWL geven ze je
die vrijheid. Ze zijn niet uit op
winst dus ook niet duur. En
ze denken het ook niet beter te
weten. Ze regelen het niet voor
je maar met je. Als je zelf niet
precies weet wat je wil, dan hel
pen ze je natuurlijk wel. Zonder
opdringerig te zijn. En dat van
tevoren regelen kan in vijf mi
nuten gepiept zijn. Je bent er
dan tenminste zeker van dat je
geen standaard-uitvaart krijgt.
Je kiest dus zelf welke muziek er
gespeeld wordt, door wie, wie er
spreken, of er bloemen komen,
kortom: allemaal zaken die jij
graag op zo'n dag gerealiseerd
wil zien'.
Dit wordt door onze televisie-
dokter op zeer montere toon
voorgelezen. Net alsof hij zich
afvraagt of hij dit jaar op zijn
verjaardagfeestje zalmpaté of
kaviaar zal serveren. Je krijgt
echt zin in zijn dood. Was het
alvast maar zover, denk je.
De billboard-reclame wordt ge
combineerd met een televisie
reclame van hetzelfde kaliber.
Voor deze laatste reclame heeft
Gerrie Knetemann zich laten
lubben. Bij de AWL leggen ze er
de nadruk op dat de mensen bij
hun begrafenis moeten stilstaan
voor het te laat is. Daarom kan
dit ook best. Allemaal edele mo
tieven dus. Goed. Zullen we al
lemaal even afspreken dat we
dat geloven? Spreken we
meteen even af dat we allemaal
op Rob's eindfeestje komen.
Rob van Hulst vertrouwt de beller toe dat hij de regisseur van zijn eigen
uitvaart wil zijn. foto holvast/mark lamers