'Hij had geen tijd voor sterallures' 'Mensen vinden het heerlijk naar de duivel te kijken' Rtv show 'As Dick me hullep nodig heb' P VRIJDAG 3 JUNI 1994 Cock van der Palms ode aan Jaap Valkhoff Darlene Conley voelt zich prima in rol Sally Spectra in 'The Bold': De Groothandel scoort Oranjehit met persiflage op Cruijjf jammer, maar ik geniet ook van wat ik nu doe. En er moet toch ook brood op de plank komen." Begrip Conley werd in 1989, twee jaar na de allereerste aflevering van The Bold and the Beautiful, de serie ingeschreven. 'The Bold' draaide toen vooral om de rijke Forrester-familie en de arme Logans. De serie liep echter niet goed, en schrijver William Bell realiseerde zich dat er meer ac tie moest komen. Conley moest daar voor zorgen, als gevaarlijke tegenstander van de Forresters. En dat lukte ook. In Amerika, maar ook in heel Europa, is de serie inmiddels een begrip ge worden. Conley; ,,lk ben niet iemand die afwacht, ik ben iemand die zelf het heft in handen neemt. Dat zag William ook in. Daarom koos hij mij voor de rol. Sally Spectra heeft iets gevaarlijks. Je weet nooit wat ze het volgende moment gaat doen. Onvoor spelbaar. taai. kom niet op haar weg als ze iets vvil! Het publiek houdt van haar, omdat we het nu eenmaal heerlijk vinden om naar de duivel te kijken. Het pu bliek wil dat ik slecht ben. De gevaarlijke vrouw, het is een rol die Conley op het lijf ge schreven lijkt, wat ze heeft er heel wat gespeeld. En daarom heeft ze ook nooit zonder werk gezeten, ook niet toen ze ouder werd, benadrukt ze. „Ik kan al les, ik ben niet bang, en dat voe len de producers ook. Ik voel soms medelijden met de jonge generatie acteurs. Zij worden ingehuurd om een bikini te dra gen, en ze willen vaak ook niet weten hoe je het vak onder de knie krijgt. Dat is de foute in stelling. Acting is a tough job. Als iemand me vraagt of hij of zij moet gaan acteren zeg ik dan ook altijd: doe het niet, het is veel te zwaar. Doe het niet, ten zij je het niet kan verdragen dat je wat anders moet gaan doen. Want de inspanningen houden nooit op. Het blijft altijd zwaar." De soap-business betekent hard werken. Per week worden vijf afleveringen van 'The Bold' opgenomen in de studio's in Los Angeles, waar de familie Bell - soapkoning William, moe der Lee, en de twee zonen en een dochter - de scepter zwaai en. Als er niet aan de show wordt gewerkt houden de ac teurs zich bezig met allerlei pu- bliciteis-activiteiten. „Het is in feite als een kantoorbaan. Ik was daarom ook altijd bang dat ik me op een gegeven moment zou gaan vervelen, maar tot nu toe is dat nog niet gebeurd. De schrijvers blijven kluifjes naar me gooien, waardoor ik weer een nieuwe weg in kan slaan met mijn rol. Ik heb nu geen tijd voor theater, al blijf ik zoveel mogelijk voorstellingen zien, want ik blijf gek van het theater. Ik hou nu eenmaal van het dra ma, van de passie, van schoon heid." Warempel dreigt De Groothandel een hele firma te worden. De twee baasjes, Ferry de Groot en Chris Latul, hebben voor hun meest recente project zelfs een uitzendkracht aange trokken. Letterlijk, want René van den Berg, die zo prachtig Johan Cruijff persifleert in As Dick me hullep nodig heb, is in het dagelijks leven sportverslag gever bij Radio Utrecht. Het gaat goed met de single, heel goed zelfs en dat is knap als wordt bedacht hoeveel 'Oranje-liederen' de laatste we ken op de markt zijn versche nen. De kracht van de plaat is natuurlijk dat hij anders is, zeg maar bijna een anti-hit. En doorslaggevend is het aandeel van Van den Berg. Toch ontbreekt hij bij dit ge sprek. Het was leuk dat hij wilde meewerken, hij zal ook zeker meedelen in de revenuen van het succes, maar het belang van de firma staat voorop. Het Cruijff-singletje is voornamelijk een zijpad van de weg naar het Succes van 'De Groothandel.' Nog is zowel Ferry als Chris voor hun basisinkomen afhan kelijk van andere bronnen. Fer ry is chef sport bij de NOS, Chris (ex-Massada) schrijft film muziek en geeft gitaarles. Maar een van hun doelen om naar.te streven, is van De Groothandel een belangrijk middel van be staan te maken. Seoul Of het lukt is de vraag, maar ze hebben gerede hoop op kans van slagen. De Groot: „Gestaag doorwerken en geloof in eigen kunnen: dat is belangrijk. Bo vendien moet je ervan over tuigd zijn dat ais je maar lang genoeg op een goede manier bezig bent je ooit de erkenning krijgt die je verdient." De Groothandel, voorheen The Zundaps, heeft nu zo'n jaar of twee in voorbereidend werk geïnvesteerd. Een resultaat heeft de wereld daarvan al mo gen meemaken: het nummer 008 dat vorig jaar een hitje was. Toen al droeg het schrijven van teksten en muziek, alsmede het maken van platen geen vrijblij vend karakter meer. De Groot: „Ik ben niet iemand om dingen die ik aanpak niet-professioneel te doen. Bovendien heb ik altijd deze kant uitgewild." Toch is de hele Groothandel bij toeval, "maar wat is toeval?" ontstaan. De Groot: „Het begin ligt eigenlijk bij de Olympische Spelen in Seoul. Ik had mijn gi taar mee, Tom Egbers ook. In de nachten daar maakten we ter verstrooiing muziek voor wie het horen wilde. We zongen Beatle-liedjes. Dat raakte in kleine kring bekend. Op een dag vroég Sjors Fröhlich van de NCRV of ik bij hem in het pro gramma een Beatle-liedje wilde zingen. Hij wist dat ik een Paul McCartney-fanaat ben. Ik heb gezegd: dat is goed, als jij Cock van der Palm: „Die liedjes van Jaap Valkhoff klonken dan wel eenvoudig, ze waren het om de dooie dood niet." foto ock van der Palm was het al jaren van plan: Jaap Valkhoff bedanken voor alle mooie lied jes die hij in zijn lange leven heeft geschreven. Ruim twee jaar geleden zou het er eindelijk komen. „Maar toen werd Jaap aangereden en aan de ge volgen daarvan overleed hij. Op moment vond ik het niet gepast om een eerbetoon uit te brengen. Het zou op lijkenpik- kerij lijken." Maar nu kan het wel. Opdat wij niet vergeten is daar de CD Cock van der Palm zingt Jaap Valkhoff, met als ondertitel 'Ja- pie bedankt.' Vijftien liedjes in er op, veertien van Valk hoff en een ware ode aan Valk hoff. Cock van der Palm zingt het samen met nog zo'n oude Rotterdamse collega: Annie de Reuver. Twee andere liedjes zingt hij samen met een jonge zangeres: Eline Groenendijk. „Wij, co-producer Pe- ;r Groenendijk en ik, hebben geprobeerd een i breed mogelijk beeld geven van wat Jaap heeft geschreven. Ieder- ;n kent natuurlijk Hand hand, kameraden en Jap ie de portier. Deze en nog een aantal van zijn liedjes, bijvoorbeeld Diep mijn hart is bekend geworden door gere nommeerde artiesten. Maar Jaap heeft zo veel 2r gemaakt. Juweel tjes. Wèl wilden we de composities iets toegan kelijker maken voor de mensen van deze tijd. Dat hebben we voorna melijk gezocht in de ar rangementen. Neem nou Ik ben verliefd op een keukenmeid De jongelui tegenwoordig .weten nauwelijks meer wat een keukenmeid was. Laat staan dat ze weten dat het personeel destijds half onder de grond hun werk moesten doen en veelvul dig de heer of de zoon des hui- s achter zich aan kregen." Schat van een lied „Het blijft een schat van een liedje, maar je kan het niet meer vertolken op de manier van Ed dy Christiani, die er destijds veel ces mee heeft gehad. Dat hevig gearticuleerde kan niet er. Je moet het ook qua mu ziek iets toegankelijker maken". „We hebben daar flink wat werk aan gehad. Ik kan je verze keren dat de muzikanten hun vingers braken. Want die liedjes Jaap klonken dan wel een voudig, ze waren dat om de dooie dood niet. Die composi ties zaten geraffineerd in elkaar. Of Jaap dat zelf wist? Ik denk het wel, maar hij is daar nooit naast zijn schoenen gaan lopen. Dat kon je je in die tijd ook helemaal niet permitteren. Je moet rekenen dat die gages heel anders lagen" dan tegen woordig." Annie de Reuver vertelde hem laatst nog over die goeie ouwe tijd. Als muzikant of zan ger verdiende je als je bij een omroep zat zo'n tachtig tot honderd gulden per week, maar dan moest je wel de hele week stand bj'zijn. Je moest in vrijwel alle muziekprogramma's op de radio aantreden. „Jaap was een veelgevraagd muzikant. Hij speelde bij Tom Erich, hij zat in het orkest Accor- deola. Daarnaast had hij nog z'n eigen zaak, z'n kroeg in Rotter dam. Daar hield hij als een van eersten in Nederland talen tenjachten. Sterallures? Daar had hij helemaal geen tijd voor. Hij moest gewoon keihard wer ken. Dat heeft hij ook gedaan. Al z'n kinderen hebben gestu deerd. Daar was-ie reuze trots op. Maar hij moest daarvoor wel de centjes verdienen. Ik denk wel eens: als hij in deze I tijd had geleefd, had hij mis- schien wel miljonair geweest. Er is in dat vak zo veel veranderd Onlangs raakte Van der Palm er nog over aan de praat met Eddy Christiani. De heren kwa men tot de slotsom dat je vroe ger geen hits had, maar popu laire liedjes. „Die zong en floot iedereen. Dat was je grootste beloning. Dat was maar goed ook, want centen zag je er nau- welijks van terug." Miskend In de hoogtijdagen van Valk hoff, zo weet Van der Palm te i vertellen, kwam er bij hem in de kroeg veel volk over de vloer. „Die man had.een grote naam, toen.Ik denk dat die man een j van de grootste Nederlandse componisten 'is geweest, maar toch eigenlijk is miskend, ook omdat die showbusiness toen nog heel anders in elkaar zat". „Dat wil niet zeggen dat hij op z'n werk niet heel precies was. Hij kon best lastig zijn. Als een muzikant een verkeerd ak koord speelde, zelfs in z'n druk ke zaak als er veel werd gepraat, kon hij ontzettend boos wor den. En hij had ook z'n opinies over andere artiesten. De Kilima Hawaiians waren in die tijd toch zo populair. Poeh, zei hij dan, van die liedjes zoals zij die hebben maak ik er twintig op een dag. En dan maakte hij stante pede een liedje in die Stijl. We hebben het ook op de CD gezet: Onder wuivende pal-' „Bij dat alles deed hij zich nooit groter voor dan hij was. Hij bleef die oude Crooswijker, een Rotterdammer in hart en nieren. Zo van: er moet gewerkt worden, in zijn geval: gespeeld worden. Moest er wat gebeuren, dan stroopte hij z'n mouwen op en dan nam hij die stoof, zo noemden ze een accordeon, öp z'n knieën." Annie de Reuver heeft wel eens van hem gezegd: aan de ene kant was hij een romanti cus en aan de andere kant on deugend. Dat blijkt ook uit z'n liedjes: het romantische, maar ook het ondeugende. Z'n Keu kenmeid bijvoorbeeld. Feit is dat vrijwel al z'n liedjes over vrouwen gaan. Die man had iets met vrouwen. Hij was door ze gefascineerd. Maar z'n Beppie is-ie altijd trouw gebleven. Zé zijn geloof ik zestig jaar ge trouwd geweest." drumt. Zo zijn The Zundaps ge boren. We speelden op feestjes van de NOS. Op een gegeven moment kreeg Tom het zo druk, dat hij niet meer mee kon doen. Maar we hadden wel be loofd dat we aan het Einde jaarsfeest van de NOS zouden meedoen. Toen kwam Roclcy Tuhuteru, één van de presenta toren van Langs de Lijn, met de naam Chris Latul op de prop pen. Massada Actrice Darlene Con ley, in ons land be ter bekend als Sally Spectra uit de succesvolle RTL- soap serie The Bold and the Be- autiful beschrijft zichzelf als een geboren actrice. En inderdaad, als ze heupwiegend de lounge van het Amstel Hotel in Amster dam binnenschrijdt, de daar aanwezige Italianen met een zwoele knipoog en een verleide lijk klinkend hi guys begroet, lijkt ze een vamp die zó is weg gelopen uit een Hollywood-film uit de vijftiger jaren. En even la ter, als ze zich met cocktail en sigaretten in de zachte banken heeft genesteld, heeft ze meer weg van Bette Davis in een toe geeflijke en spraakzame bui. Conley heeft dan ook van jongs af vooral 'rollen gespeeld'. De in Ierland geboren, maar vanaf haar vijfde in Chicago ge togen Conley werd toen ze vijf tien jaar was ontdekt door de le gendarische Broadway-impre sario Jed Harris, die haar enga geerde voor een theatertour in het 19e eeuwse-melodrama The Heiress. Voor die tijd dreef ze haar moeder tot waanzin met haar verhaaltjes, verzinsels en fantasieën. Gesticht „Ik Chris gebeld. Ik heb jouw naam van die en die. Heb je al eens eerder in een bandje ge speeld? En Chris zei: 'Ja... in Massada'. Ik wist niet hoe gauw ik op een beleefde manier de hoorn op de haak moest krij gen. Ik ben naar Rocky toege- stapt en ik heb tegen hem ge zegd: als een zaalvoetbalelftal een spits door ziekte moet mis sen. kom je dan ook met Cruijff aan? Maar Chris had gemeend wat hij zei: hij wilde echt graag meedoen." Latul: „Het leek me leuk, het was weer eens iets anders. Vooral omdat het Neder landstalig was. Ik heb bij Massa da jarenlang in een andere taal gezongen. Maar buiten dat: ik zag iets in de ideeën van Ferry. Bijvoorbeeld: het componeren. Zeg maar: de creatieve leant van het vak. Ik zat niet bepaald te wachten op weer iedere avond optreden. Die tijd heb ik gehad. Ik heb het met veel plezier ge daan, maar op een bepaald mo ment wil je in je vak een andere Bij toeval ontstond de groothandel van Ferry de Groot (rechts) en Chris Latul (links). foto cpd richting op. Ik denk ook dat dat goed is, wil je niet ongeloof waardig worden." Ferry: „Natuurlijk worden we nu naar aanleiding van de single gevraagd voor optredens, maar we beperken die. Ik vind trouwens, net als Chris, de crea tieve zijde van het vak de meest aantrekkelijke. En: ik wil steeds iets anders. De periode met An- dré van Duin, Animal Crackers bijvoorbeeld, vond ik fantas tisch. Maar als ik eenmaal een gebied heb geëxploreerd, wil ik weer iets anders gaan ontdek ken. Bovendien: ik vind het schrijven van teksten al heel lang leuk. Eigenlijk zou ik dat het liefste doen. Om eerlijk te zijn: één van onze doelstellin gen is naam te maken als schrij versduo. Zoals Chris al zegt: ik zie er weinig in om het land in te gaan en van Wildervank tot Zoutelande avond aan avond hetzelfde te doen. We zouden het liefste kant-en-klare liedjes maken: ook voor anderen, ja." Chris: „Maar daarvoor is het nodig dat je eerst als duo zelf naam maakt. Je moet een paar hits hebben. Zodat derden ver trouwen in je hebben." Naar eigen gevoel zijn de he ren hard op weg. Vorige week hebben ze de opname voltooid van wat, ze weten het bijna ze ker, een zomerhit gaat worden. Chris: „Een beetje Lambada- achtig. Ik kon er gelukkig iets in kwijt van wat ik in mijn Massa- da-periode heb geleerd. Dat is leuk hoor: oogsten." Ferry: „En het is iets heel an ders dan het nummer van Cruijff. Dat moet ook: je moet aantonen dat je op een breed terrein uit de voeten kunt." „Als ik niet was gaan acteren had ik nu waarschijnlijk ergens in een gesticht gezeten. Ik heb te veel energie, te veel fantasie. Ik verzon altijd verhalen. Ik was ervan overtuigd dat ik afstamde van een zigeunerras. en per on geluk bij dit middleclass-gezin terecht was gekomen. Ik maakte alles mooier dan het was. Ik werd door mijn omgeving al leen maar gestimuleerd in mijn dromen. Ik groeide de eerste ja ren op in een zuidelijke wijk in Chicago waar in die tijd, tegen het einde van de Tweede We reldoorlog, veel Europese vluch telingen zich vestigden. Er woonden Russen, Polen, Italia nen, Ieren. Je had twintig moe ders want iedereen zorgde voor eikaars kinderen. Ik kon üren luisteren naar prachtige verha len uit al die verre en geheim zinnige landen." Tijdens haar eerste theater stuk was acteur Basil Rathbone haar mentor die haar alle kneepjes van het vak leerde. „Als ik dan weer eens iets fout deed voelde ik zijn ogen in mijn rug branden. Nu, als ik niet goed in mijn rol rit, voel ik die ogen nog." Daarna moest ze het alleen zien te rooien. En dat ging haar goed af. Ze reisde, nadat ze haar school had afgemaakt, door het land met klassieke theatergroe pen. Speelde Shakespeare-stuk ken op Broadway, bleef drie sei zoenen bij het Alley Theatre in Houston en trad in Los Angeles op in grote theatershows, zoals Cyrano de Bergerac en Night of the Iguana met Richard Cham berlain. Ze vervulde filmrollen in onder meer The Birds van Al fred Hitchcock, in films van John Cassavetes en in ontelbare Darlene Conley: „Als ik niet was gaan acteren, had ik nu waarschijnlijk in een gesticht gezeten." foto cpd TV-series. Maar de laatste jaren heeft ze zich als The Dame of daytime drama, voornamelijk met soaps beziggehouden. Ze verscheen in The Young and the Restless, Days of our lives, Ca pitol en General Hospital, totdat ze in 1989 toetrad tot de cast van The Bold and the Beautifid. „Als ik het voor het zeggen had, zou ik graag weer in het theater staan. Theater heeft nu eenmaal meer magie dan televi sie. Maar soms loopt het anders in het leven. Het theater in Amerika stierf toen televisie op kwam. De grote acteurs konden niet anders dan overstappen naar televisie. Ik hield altijd van grote shows met grote sterren, maar die zie je eigenlijk alleen nog maar op televisie. Het is te duur geworden om het land in te gaan. Ik vind het weieens

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 10