'Hij had geen tijd
voor sterallures'
'Mensen vinden het heerlijk naar de duivel te kijken'
Rtv show
'As Dick me hullep nodig heb'
P
VRIJDAG 3 JUNI 1994
Cock van der Palms ode aan Jaap Valkhoff
Darlene Conley voelt zich prima in rol Sally Spectra in 'The Bold':
De Groothandel scoort Oranjehit met persiflage op Cruijjf
jammer, maar ik geniet ook van
wat ik nu doe. En er moet toch
ook brood op de plank komen."
Begrip
Conley werd in 1989, twee jaar
na de allereerste aflevering van
The Bold and the Beautiful, de
serie ingeschreven. 'The Bold'
draaide toen vooral om de rijke
Forrester-familie en de arme
Logans. De serie liep echter niet
goed, en schrijver William Bell
realiseerde zich dat er meer ac
tie moest komen. Conley moest
daar voor zorgen, als gevaarlijke
tegenstander van de Forresters.
En dat lukte ook. In Amerika,
maar ook in heel Europa, is de
serie inmiddels een begrip ge
worden.
Conley; ,,lk ben niet iemand
die afwacht, ik ben iemand die
zelf het heft in handen neemt.
Dat zag William ook in. Daarom
koos hij mij voor de rol. Sally
Spectra heeft iets gevaarlijks. Je
weet nooit wat ze het volgende
moment gaat doen. Onvoor
spelbaar. taai. kom niet op haar
weg als ze iets vvil! Het publiek
houdt van haar, omdat we het
nu eenmaal heerlijk vinden om
naar de duivel te kijken. Het pu
bliek wil dat ik slecht ben.
De gevaarlijke vrouw, het is
een rol die Conley op het lijf ge
schreven lijkt, wat ze heeft er
heel wat gespeeld. En daarom
heeft ze ook nooit zonder werk
gezeten, ook niet toen ze ouder
werd, benadrukt ze. „Ik kan al
les, ik ben niet bang, en dat voe
len de producers ook. Ik voel
soms medelijden met de jonge
generatie acteurs. Zij worden
ingehuurd om een bikini te dra
gen, en ze willen vaak ook niet
weten hoe je het vak onder de
knie krijgt. Dat is de foute in
stelling. Acting is a tough job.
Als iemand me vraagt of hij of
zij moet gaan acteren zeg ik dan
ook altijd: doe het niet, het is
veel te zwaar. Doe het niet, ten
zij je het niet kan verdragen dat
je wat anders moet gaan doen.
Want de inspanningen houden
nooit op. Het blijft altijd zwaar."
De soap-business betekent
hard werken. Per week worden
vijf afleveringen van 'The Bold'
opgenomen in de studio's in
Los Angeles, waar de familie
Bell - soapkoning William, moe
der Lee, en de twee zonen en
een dochter - de scepter zwaai
en. Als er niet aan de show
wordt gewerkt houden de ac
teurs zich bezig met allerlei pu-
bliciteis-activiteiten. „Het is in
feite als een kantoorbaan. Ik
was daarom ook altijd bang dat
ik me op een gegeven moment
zou gaan vervelen, maar tot nu
toe is dat nog niet gebeurd. De
schrijvers blijven kluifjes naar
me gooien, waardoor ik weer
een nieuwe weg in kan slaan
met mijn rol. Ik heb nu geen tijd
voor theater, al blijf ik zoveel
mogelijk voorstellingen zien,
want ik blijf gek van het theater.
Ik hou nu eenmaal van het dra
ma, van de passie, van schoon
heid."
Warempel dreigt
De Groothandel
een hele firma te
worden. De twee baasjes, Ferry
de Groot en Chris Latul, hebben
voor hun meest recente project
zelfs een uitzendkracht aange
trokken. Letterlijk, want René
van den Berg, die zo prachtig
Johan Cruijff persifleert in As
Dick me hullep nodig heb, is in
het dagelijks leven sportverslag
gever bij Radio Utrecht.
Het gaat goed met de single,
heel goed zelfs en dat is knap
als wordt bedacht hoeveel
'Oranje-liederen' de laatste we
ken op de markt zijn versche
nen. De kracht van de plaat is
natuurlijk dat hij anders is, zeg
maar bijna een anti-hit. En
doorslaggevend is het aandeel
van Van den Berg.
Toch ontbreekt hij bij dit ge
sprek. Het was leuk dat hij wilde
meewerken, hij zal ook zeker
meedelen in de revenuen van
het succes, maar het belang van
de firma staat voorop. Het
Cruijff-singletje is voornamelijk
een zijpad van de weg naar het
Succes van 'De Groothandel.'
Nog is zowel Ferry als Chris
voor hun basisinkomen afhan
kelijk van andere bronnen. Fer
ry is chef sport bij de NOS,
Chris (ex-Massada) schrijft film
muziek en geeft gitaarles. Maar
een van hun doelen om naar.te
streven, is van De Groothandel
een belangrijk middel van be
staan te maken.
Seoul
Of het lukt is de vraag, maar ze
hebben gerede hoop op kans
van slagen. De Groot: „Gestaag
doorwerken en geloof in eigen
kunnen: dat is belangrijk. Bo
vendien moet je ervan over
tuigd zijn dat ais je maar lang
genoeg op een goede manier
bezig bent je ooit de erkenning
krijgt die je verdient."
De Groothandel, voorheen
The Zundaps, heeft nu zo'n jaar
of twee in voorbereidend werk
geïnvesteerd. Een resultaat
heeft de wereld daarvan al mo
gen meemaken: het nummer
008 dat vorig jaar een hitje was.
Toen al droeg het schrijven van
teksten en muziek, alsmede het
maken van platen geen vrijblij
vend karakter meer. De Groot:
„Ik ben niet iemand om dingen
die ik aanpak niet-professioneel
te doen. Bovendien heb ik altijd
deze kant uitgewild."
Toch is de hele Groothandel
bij toeval, "maar wat is toeval?"
ontstaan. De Groot: „Het begin
ligt eigenlijk bij de Olympische
Spelen in Seoul. Ik had mijn gi
taar mee, Tom Egbers ook. In
de nachten daar maakten we ter
verstrooiing muziek voor wie
het horen wilde. We zongen
Beatle-liedjes. Dat raakte in
kleine kring bekend. Op een dag
vroég Sjors Fröhlich van de
NCRV of ik bij hem in het pro
gramma een Beatle-liedje wilde
zingen. Hij wist dat ik een Paul
McCartney-fanaat ben. Ik heb
gezegd: dat is goed, als jij
Cock van der Palm: „Die liedjes van Jaap Valkhoff klonken dan wel
eenvoudig, ze waren het om de dooie dood niet." foto
ock van der Palm
was het al jaren van
plan: Jaap Valkhoff
bedanken voor alle mooie lied
jes die hij in zijn lange leven
heeft geschreven. Ruim twee
jaar geleden zou het er eindelijk
komen. „Maar toen werd
Jaap aangereden en aan de ge
volgen daarvan overleed hij. Op
moment vond ik het niet
gepast om een eerbetoon uit te
brengen. Het zou op lijkenpik-
kerij lijken."
Maar nu kan het wel. Opdat
wij niet vergeten is daar de CD
Cock van der Palm zingt Jaap
Valkhoff, met als ondertitel 'Ja-
pie bedankt.' Vijftien liedjes
in er op, veertien van Valk
hoff en een ware ode aan Valk
hoff. Cock van der Palm zingt
het samen met nog zo'n oude
Rotterdamse collega: Annie de
Reuver. Twee andere liedjes
zingt hij samen met een
jonge zangeres: Eline
Groenendijk.
„Wij, co-producer Pe-
;r Groenendijk en ik,
hebben geprobeerd een
i breed mogelijk beeld
geven van wat Jaap
heeft geschreven. Ieder-
;n kent natuurlijk Hand
hand, kameraden en
Jap ie de portier. Deze en
nog een aantal van zijn
liedjes, bijvoorbeeld Diep
mijn hart is bekend
geworden door gere
nommeerde artiesten.
Maar Jaap heeft zo veel
2r gemaakt. Juweel
tjes. Wèl wilden we de
composities iets toegan
kelijker maken voor de
mensen van deze tijd.
Dat hebben we voorna
melijk gezocht in de ar
rangementen. Neem nou
Ik ben verliefd op een
keukenmeid De jongelui
tegenwoordig .weten
nauwelijks meer wat een
keukenmeid was. Laat
staan dat ze weten dat
het personeel destijds
half onder de grond hun
werk moesten doen en veelvul
dig de heer of de zoon des hui-
s achter zich aan kregen."
Schat van een lied
„Het blijft een schat van een
liedje, maar je kan het niet meer
vertolken op de manier van Ed
dy Christiani, die er destijds veel
ces mee heeft gehad. Dat
hevig gearticuleerde kan niet
er. Je moet het ook qua mu
ziek iets toegankelijker maken".
„We hebben daar flink wat
werk aan gehad. Ik kan je verze
keren dat de muzikanten hun
vingers braken. Want die liedjes
Jaap klonken dan wel een
voudig, ze waren dat om de
dooie dood niet. Die composi
ties zaten geraffineerd in elkaar.
Of Jaap dat zelf wist? Ik denk
het wel, maar hij is daar nooit
naast zijn schoenen gaan
lopen. Dat kon je je in die tijd
ook helemaal niet permitteren.
Je moet rekenen dat die gages
heel anders lagen" dan tegen
woordig."
Annie de Reuver vertelde
hem laatst nog over die goeie
ouwe tijd. Als muzikant of zan
ger verdiende je als je bij een
omroep zat zo'n tachtig tot
honderd gulden per week, maar
dan moest je wel de hele week
stand bj'zijn. Je moest in vrijwel
alle muziekprogramma's op de
radio aantreden.
„Jaap was een veelgevraagd
muzikant. Hij speelde bij Tom
Erich, hij zat in het orkest Accor-
deola. Daarnaast had hij nog z'n
eigen zaak, z'n kroeg in Rotter
dam. Daar hield hij als een van
eersten in Nederland talen
tenjachten. Sterallures? Daar
had hij helemaal geen tijd voor.
Hij moest gewoon keihard wer
ken. Dat heeft hij ook gedaan.
Al z'n kinderen hebben gestu
deerd. Daar was-ie reuze trots
op. Maar hij moest daarvoor
wel de centjes verdienen. Ik
denk wel eens: als hij in deze I
tijd had geleefd, had hij mis-
schien wel miljonair geweest. Er
is in dat vak zo veel veranderd
Onlangs raakte Van der Palm
er nog over aan de praat met
Eddy Christiani. De heren kwa
men tot de slotsom dat je vroe
ger geen hits had, maar popu
laire liedjes. „Die zong en floot
iedereen. Dat was je grootste
beloning. Dat was maar goed
ook, want centen zag je er nau-
welijks van terug."
Miskend
In de hoogtijdagen van Valk
hoff, zo weet Van der Palm te i
vertellen, kwam er bij hem in de
kroeg veel volk over de vloer.
„Die man had.een grote naam,
toen.Ik denk dat die man een j
van de grootste Nederlandse
componisten 'is geweest, maar
toch eigenlijk is miskend, ook
omdat die showbusiness toen
nog heel anders in elkaar zat".
„Dat wil niet zeggen dat hij
op z'n werk niet heel precies
was. Hij kon best lastig zijn. Als
een muzikant een verkeerd ak
koord speelde, zelfs in z'n druk
ke zaak als er veel werd gepraat,
kon hij ontzettend boos wor
den. En hij had ook z'n opinies
over andere artiesten. De Kilima
Hawaiians waren in die tijd
toch zo populair. Poeh, zei hij
dan, van die liedjes zoals zij die
hebben maak ik er twintig op
een dag. En dan maakte hij
stante pede een liedje in die
Stijl. We hebben het ook op de
CD gezet: Onder wuivende pal-'
„Bij dat alles deed hij zich
nooit groter voor dan hij was.
Hij bleef die oude Crooswijker,
een Rotterdammer in hart en
nieren. Zo van: er moet gewerkt
worden, in zijn geval: gespeeld
worden. Moest er wat gebeuren,
dan stroopte hij z'n mouwen op
en dan nam hij die stoof, zo
noemden ze een accordeon, öp
z'n knieën."
Annie de Reuver heeft wel
eens van hem gezegd: aan de
ene kant was hij een romanti
cus en aan de andere kant on
deugend. Dat blijkt ook uit z'n
liedjes: het romantische, maar
ook het ondeugende. Z'n Keu
kenmeid bijvoorbeeld. Feit is
dat vrijwel al z'n liedjes over
vrouwen gaan. Die man had iets
met vrouwen. Hij was door ze
gefascineerd. Maar z'n Beppie
is-ie altijd trouw gebleven. Zé
zijn geloof ik zestig jaar ge
trouwd geweest."
drumt. Zo zijn The Zundaps ge
boren. We speelden op feestjes
van de NOS. Op een gegeven
moment kreeg Tom het zo
druk, dat hij niet meer mee kon
doen. Maar we hadden wel be
loofd dat we aan het Einde
jaarsfeest van de NOS zouden
meedoen. Toen kwam Roclcy
Tuhuteru, één van de presenta
toren van Langs de Lijn, met de
naam Chris Latul op de prop
pen.
Massada
Actrice Darlene Con
ley, in ons land be
ter bekend als Sally
Spectra uit de succesvolle RTL-
soap serie The Bold and the Be-
autiful beschrijft zichzelf als een
geboren actrice. En inderdaad,
als ze heupwiegend de lounge
van het Amstel Hotel in Amster
dam binnenschrijdt, de daar
aanwezige Italianen met een
zwoele knipoog en een verleide
lijk klinkend hi guys begroet,
lijkt ze een vamp die zó is weg
gelopen uit een Hollywood-film
uit de vijftiger jaren. En even la
ter, als ze zich met cocktail en
sigaretten in de zachte banken
heeft genesteld, heeft ze meer
weg van Bette Davis in een toe
geeflijke en spraakzame bui.
Conley heeft dan ook van
jongs af vooral 'rollen gespeeld'.
De in Ierland geboren, maar
vanaf haar vijfde in Chicago ge
togen Conley werd toen ze vijf
tien jaar was ontdekt door de le
gendarische Broadway-impre
sario Jed Harris, die haar enga
geerde voor een theatertour in
het 19e eeuwse-melodrama The
Heiress. Voor die tijd dreef ze
haar moeder tot waanzin met
haar verhaaltjes, verzinsels en
fantasieën.
Gesticht
„Ik Chris gebeld. Ik heb jouw
naam van die en die. Heb je al
eens eerder in een bandje ge
speeld? En Chris zei: 'Ja... in
Massada'. Ik wist niet hoe gauw
ik op een beleefde manier de
hoorn op de haak moest krij
gen. Ik ben naar Rocky toege-
stapt en ik heb tegen hem ge
zegd: als een zaalvoetbalelftal
een spits door ziekte moet mis
sen. kom je dan ook met Cruijff
aan? Maar Chris had gemeend
wat hij zei: hij wilde echt graag
meedoen."
Latul: „Het leek me leuk, het
was weer eens iets anders.
Vooral omdat het Neder
landstalig was. Ik heb bij Massa
da jarenlang in een andere taal
gezongen. Maar buiten dat: ik
zag iets in de ideeën van Ferry.
Bijvoorbeeld: het componeren.
Zeg maar: de creatieve leant van
het vak. Ik zat niet bepaald te
wachten op weer iedere avond
optreden. Die tijd heb ik gehad.
Ik heb het met veel plezier ge
daan, maar op een bepaald mo
ment wil je in je vak een andere
Bij toeval ontstond de groothandel van Ferry de Groot (rechts) en Chris Latul (links). foto cpd
richting op. Ik denk ook dat dat
goed is, wil je niet ongeloof
waardig worden."
Ferry: „Natuurlijk worden we
nu naar aanleiding van de
single gevraagd voor optredens,
maar we beperken die. Ik vind
trouwens, net als Chris, de crea
tieve zijde van het vak de meest
aantrekkelijke. En: ik wil steeds
iets anders. De periode met An-
dré van Duin, Animal Crackers
bijvoorbeeld, vond ik fantas
tisch. Maar als ik eenmaal een
gebied heb geëxploreerd, wil ik
weer iets anders gaan ontdek
ken. Bovendien: ik vind het
schrijven van teksten al heel
lang leuk. Eigenlijk zou ik dat
het liefste doen. Om eerlijk te
zijn: één van onze doelstellin
gen is naam te maken als schrij
versduo. Zoals Chris al zegt: ik
zie er weinig in om het land in
te gaan en van Wildervank tot
Zoutelande avond aan avond
hetzelfde te doen. We zouden
het liefste kant-en-klare liedjes
maken: ook voor anderen, ja."
Chris: „Maar daarvoor is het
nodig dat je eerst als duo zelf
naam maakt. Je moet een paar
hits hebben. Zodat derden ver
trouwen in je hebben."
Naar eigen gevoel zijn de he
ren hard op weg. Vorige week
hebben ze de opname voltooid
van wat, ze weten het bijna ze
ker, een zomerhit gaat worden.
Chris: „Een beetje Lambada-
achtig. Ik kon er gelukkig iets in
kwijt van wat ik in mijn Massa-
da-periode heb geleerd. Dat is
leuk hoor: oogsten."
Ferry: „En het is iets heel an
ders dan het nummer van
Cruijff. Dat moet ook: je moet
aantonen dat je op een breed
terrein uit de voeten kunt."
„Als ik niet was gaan acteren
had ik nu waarschijnlijk ergens
in een gesticht gezeten. Ik heb
te veel energie, te veel fantasie.
Ik verzon altijd verhalen. Ik was
ervan overtuigd dat ik afstamde
van een zigeunerras. en per on
geluk bij dit middleclass-gezin
terecht was gekomen. Ik maakte
alles mooier dan het was. Ik
werd door mijn omgeving al
leen maar gestimuleerd in mijn
dromen. Ik groeide de eerste ja
ren op in een zuidelijke wijk in
Chicago waar in die tijd, tegen
het einde van de Tweede We
reldoorlog, veel Europese vluch
telingen zich vestigden. Er
woonden Russen, Polen, Italia
nen, Ieren. Je had twintig moe
ders want iedereen zorgde voor
eikaars kinderen. Ik kon üren
luisteren naar prachtige verha
len uit al die verre en geheim
zinnige landen."
Tijdens haar eerste theater
stuk was acteur Basil Rathbone
haar mentor die haar alle
kneepjes van het vak leerde.
„Als ik dan weer eens iets fout
deed voelde ik zijn ogen in mijn
rug branden. Nu, als ik niet
goed in mijn rol rit, voel ik die
ogen nog."
Daarna moest ze het alleen
zien te rooien. En dat ging haar
goed af. Ze reisde, nadat ze haar
school had afgemaakt, door het
land met klassieke theatergroe
pen. Speelde Shakespeare-stuk
ken op Broadway, bleef drie sei
zoenen bij het Alley Theatre in
Houston en trad in Los Angeles
op in grote theatershows, zoals
Cyrano de Bergerac en Night of
the Iguana met Richard Cham
berlain. Ze vervulde filmrollen
in onder meer The Birds van Al
fred Hitchcock, in films van
John Cassavetes en in ontelbare
Darlene Conley: „Als ik niet was gaan acteren, had ik nu waarschijnlijk in een gesticht gezeten." foto cpd
TV-series. Maar de laatste jaren
heeft ze zich als The Dame of
daytime drama, voornamelijk
met soaps beziggehouden. Ze
verscheen in The Young and the
Restless, Days of our lives, Ca
pitol en General Hospital, totdat
ze in 1989 toetrad tot de cast
van The Bold and the Beautifid.
„Als ik het voor het zeggen
had, zou ik graag weer in het
theater staan. Theater heeft nu
eenmaal meer magie dan televi
sie. Maar soms loopt het anders
in het leven. Het theater in
Amerika stierf toen televisie op
kwam. De grote acteurs konden
niet anders dan overstappen
naar televisie. Ik hield altijd van
grote shows met grote sterren,
maar die zie je eigenlijk alleen
nog maar op televisie. Het is te
duur geworden om het land in
te gaan. Ik vind het weieens