Zeshonderd families 'regeren' Mexico! Feiten &Meningen Afrika de dupe van GATT Indiase lijkverbrandingen komen in het nauw door ernstig houttekort Hoogte alimentatie niet langer zaak van rechter VRYDAG 15 APRIL 1994 NIEUWSANALYSE 'Chiapas is niet cle enige plek waar het Mexicaanse volk lijdt' Rlnp „In Mexico leeft negentig procent van de bevolking in armoede. De helft van de beroepsbevolking is werkloos, zeventien procent van de Mexicanen is analfabeet en zeker twaalf miljoen kinderen werken in de 'informele sector' als schoenpoetser of zoiets. Er is een tekort van zes miljoen huizen, zodat mensen moeten wonen in kartonnen hutjes. Zeker een miljoen jonge kinderen zwerven op straat rond. Toch staat Mexico vierde op de ranglijst van landen met de meeste multimiljonairs. Hoe dat kan? De politieke en economische macht is in han den van niet meer dan zeshonderd families die schat - en schatrijk zijn. En de Mexicaanse politiek is zo door en door corrupt dat dit ook zo blijft." I let heeft iets paradoxaals: het GATT-ak koord zal deze week worden geratificeerd op het continent dat er het minste aan lijkt te hebben. Want na de voorlopige onderte kening in Genève, afgelopen december, gonsde het in Afrika van twijfel over de ai- om bewierookte 'doorbraak' in de wereld handel. De vraag kwam steeds weer terug. Hebben de nieuwe GATT-afspraken, die vandaag in hel'Marokkaanse Marrakech worden gerati ficeerd, enig nut voor Afrika? ,,Een beetje", zegt de optimist. „Niets", zegt de cynicus. Onder het nieuwe wereldhandelsakkoord verliest Afrika naar schatting jaarlijks 2,6 miljard dollar aan handelsinkomsten. De Wereldbank en andere internationale organisaties zeggen dat de moeizaam afge sloten Uruguay Ronde van de Algemene Overeenkomst Inzake Handel en Tarieven (GATT), waardoor de tarieven met zo'n 40 procent worden verlaagd, tot een enorme impuls van de wereldhandel zal leiden. Het jaarlijkse internationale handelsvolume zal met zo'n 300 miljard dollar (600 miljard gulden) stijgen. DeTanzaniaanse minister Makwetta (land bouw) is een van de velen die weinig posi tieve effecten voor Afrika zien. „De GATT is onevenwichtig en heeft alleen voordelen voor de ontwikkelde landen." Makwetta be schuldigt de geïndustrialiseerde landen er van Afrika op te zadelen met een akkoord waarin de prijzen van Afrikaanse exportgoe deren laag zijn, terwijl de produktiekosten (onder meer de prijzen van materieel dat Afrika moet invoeren) zijn gestegen. Het grootste gevaar voor Afrika is volgens Mak wetta dat de lokale produkten straks geen afzetmarkt meer kunnen vinden, omdat importeren goedkoper is. Bovendien wordt er van buiten af steeds minder in ontwikkelingslanden geïnves teerd, vooral in Afrika. De Wereldbank schat dat multilaterale investeringen in ontwikke lingslanden in 1992 slechts 40 miljard dollar (80 miljard gulden) bedroegen en nog ver der zullen dalen. Dat dwingt die landen zich nog dieper in de schulden te steken om' noodzakelijke uitgaven mogelijk te maken. Volgens de Afrikaanse Ontwikkelingsbank (ADB) is de officiële ontwikkelingshulp ge daald van 27 miljard dollar in 1990 naar 25 miljard dollar een jaar later. Die dalende lijn is sindsdien niet onderbroken. Landbouw-functionarissen van de landen in zuidelijk Afrika, die vijf dagen lang bijeen waren in Zimbabwe, zijn het erover eens dat het handelsakkoord hun economieën dreigt te marginaliseren, vooral omdat die landen net als de meesten in Afrika sterk van de landbouw afhankelijk zijn. „Afrika moet een tweesporenbeleid gaan vopren", zegt Tobias Takavarasha, secreta ris van Zimbabwe's minister van landbouw. „Ten eerste moeten we de economische hervormingen in eigen land consolideren. Ten tweede moeten we regionaal gaan sa menwerken om onze internationale con currentiepositie te verstevigen." Een Afrikaanse handelsexpert die anoniem wil blijven, vermoedt dat de Afrikaanse lan den een deel van hun toch al sterk inge krompen economische vrijheid ten grave hebben gedragen bij het zetten van hun handtekening onder het GATT-akkoord. Hij beschuldigt vooral de regeringsleiders van minachting voor hun volk. Zij hadden in december het voorlopige akkoord in Genè ve nooit mogen ondertekenen, vindt de ex pert. „Door dat toch te doen, hebben ze aan de wereld getoond dat het lot van de bevolking hen niets kan schelen. Kijk naar het geval lapan of Korea. Hun economieën zullen voordeel hebben van het akkoord, en toch demonstreerden de rijstboeren in Genève voor nog betere afspraken. Wal hebben we in Afrika gezien? Geen enkele rimpeling, omdat de politici die hun handtekening zetten, niet de moeite hebben genomen de bevolking te informeren over de gevolgen." Van de 121 lidstaten van de GATT zijn er 36 Afrikaans. De GATT ontstond in oktober 1947 toen 23 westerse landen onder leiding van de Verenigde Staten gingen praten over het verminderen van de internationale han delsbeperkingen. Volgens de handelsexpert uit Afrika is bijna vijftig jaar later het voor naamste resultaat van dit overleg dat Afrika voor de ontwikkelde landen een ideaal dumpgebied is geworden. „De landen van de Europese Unie dumpen nutteloos, vettig vlees in de Sahel-landen, waardoor de lokale veehouders worden be nadeeld. Wat zal die landen dan tegenhou den om andere produkten tegen dumpprij zen te sturen?" ABIDJAN-DAR ES SALAAM IPS Voor Fernando Anaya Imaz is het allemaal zo helder als glas: Mexico is er in zijn geheel aller belabberdst aan toe. Het rijtje narigheden dat Anaya Imaz op noemt, lijkt hij inmiddels uit zijn hoofd te kennen. De over heid met de regering van president Salinas voorop weet de ellende volgens Anaya Imaz te verbloemen door de schijn van democratie op te houden terwijl buiten beeld cri tici zoals hij de mond wordt ge snoerd. Voorzover dat lukt. Anaya Imaz is namelijk allesbehalve van plan om zijn mond te houden over de misstanden in zijn moe derland. Sterker nog: de organi satie waar hij lid van is het Onafhankelijk Democratisch Front dat zich baseert op de Grondwet van Mexico stelt zich onder andere ten doel zo veel mogelijk informatie over de repressie in Mexico naar buiten te brengen. Samen met Pedro Hernandez was hij onlangs in Nederland voor een 'informatieronde'. Eigenlijk zou Antonio Garcia Lopez met Anaya Imaz meeko men. Hij is echter 'ergens in Frankrijk' ondergedoken. Zijn naam mag, nee moet, van Anaya Imaz worden genoemd. „Zo krijgt het onrecht een ge zicht", meent hij. „Dan kan nie mand er onderuit." Als lid van de boerenorganisatie Emilio Zapata (waarvan de le den land van rijke grootgrond bezitters innemen omdat dat in de opinie van de boeren aan hen toe behoort) was Garcia Lo pez betrokken bij een aanval van Mexicaanse commando's volgens Anaya Imaz en Her nandez openlijk gesteund door de Mexicaanse regering op één van hun kantoren in Mexi- co-stad. De actievoerders verde digden zich en bij die scher mutselingen vielen aan de zijde van de commando's twee do den. Een onderzoek naar de ge beurtenissen draaide uit op de arrestatie van een aantal van de belaagden onder wie Garcia Lo pez. Direct na zijn vrijlating wist hij het land te verlaten. Volgens Anaya Imaz is het 'min of meer toevallig' dat juist in de Zuidmexicaanse deelstaat Chia pas op Nieuwjaarsdag de hel uitbrak. Het Zapatista Bevrij dingsleger ofwel de Zapatistas niet te verwarren met de hiervoor genoemde boerenor ganisatie die zich niet van ge weld bedient nam daar de wapens op en kwam in opstand tegen de abominabele leefom standigheden waar de groten deels indiaanse bevolking van Chiapas onder lijdt. „Het is waar dat in Chiapas relatief veel indianen wonen. Ze vormen een bevolkingsgroep die het meest wordt onderdrukt in Mexico. Maar in feite is de toe stand in heel Mexico hetzelfde en had de opstand ook elders kunnen beginnen." Volgens Anaya Imaz hebben de gebeurtenissen in Chiapas de provincie weliswaar in de inter nationale belangstelling ge bracht, maar tegelijkertijd ook Een indiaanse vrouw uit een dorpje in de provincie Chiapas wacht met haar kinderen de gebeurtenissen af. Zij is gevlucht voor het geweld tussen de Zapatista's en het Mexicaanse regeringsleger, foto afp matias recart de aandacht afgeleid van de problemen in de rest van Mexi co. „De hele wereld weet nu dat Chiapas arm is. Salinas heeft gezegd dat er in het kader van het regeringsproject Pronesol (hulpprogramma voor sociaal en economisch 'achtergebleven' hetzelfde geld worden alleen de gebieden) veel geld naar onder grootgrondbezitters er beter andere Chiapas zal gaan om de situatie daar te verbeteren. Maar dat project is gewoon een prestige-zaak waar de president zich populair mee wil maken. Niemand ziet waar het geld van Pronesol naartoe gaat. Voor Anaya Imaz en Hernandez heb ben wel een idee van wat er moet gebeuren om de situatie in Mexico te veranderen. Een van de belangrijkste punten is voor hen dat de Grondwet wordrnageleefd. Anaya Imaz: „Toen Mexico met Canada en de Verenigde Staten het Nafta- akkoord sloot (waardoor die drie landen een vrijhandelszone gingen vormen red.) heeft Sali nas een voor de boeren ontzet tend belangrijk grondwetsarti kel geschrapt. In dit artikel, nummer 27, staat vastgelegd dat gemeenschappelijk grond gebied wordt beschermd en ge meenschappelijk eigendom is van de boeren die het bewer ken. Artikel 27 is natuurlijk afge schaft om buitenlandse inves teerders de gelegenheid te ge ven zich in Mexico te vestigen. Maar ook de grootgrondbezit ters kunnen het land innemen." De gevolgen van het schrappen van het artikel zijn volgens Anaya Imaz even logisch als verstrekkend. „Een boer zonder land heeft geen inkomsten en dus geen voedsel, geen geld om de huur te betalen en zijn gezin te onderhouden. Allemaal za ken die in de Grondwet zijn vastgelegd maar waar niets van terecht komt. De Zapatistas hebben onder andere geëist dat artikel 27 weer van kracht wordt. Maar behalve het instel len van een commissie die de schade voor de boeren moet onderzoeken, heeft Salinas nog niets gedaan." Anaya Imaz en Hernandez kun nen nog talloze voorbeelden noemen waar de regering-Sali- nas in feite de Grondwet met voeten treedt. Hernandez ver wacht dat de Mexicaanse bevol king de slechte situatie niet veel langer zal pikken. „Op zeker acht plaatsen in het hele land is met aanslagen en demonstra ties gereageerd op de gebeurte nissen in Chiapas. Het volk wil daarmee laten zien dat ze de zaak waar de Zapatistas voor strijden een warm hart toedra gen. (Ook de moord op presi dentskandidaat Colosio moet in dit licht worden gezien, red.) En als er niks verandert in Mexico, dan heeft het volk naar mijn idee ook alle recht om in op stand te komen." HAARLEM WILLEKE HEL)KOOP Dit was het tweede en laatste deel van de miniserie over ar moede in Mexico. Het eerste deel stond in de krant van gis teren. Bc Rechters hebben niet langer de vrijheid om zelf de hoogte van het alimentatiebedrag voor kinderen van gescheiden ouders vast te stellen. Volgens een nieuwe berekenings methode van het ministerie van justitie is de alimentatie voortaan afhankelijk van het netto-inkomen van de betaler. Nu gebeurt het nog regelmatig dat een ge- scheiderl vrouw die bijvoorbeeld naar de rechtbank in Zutphen stapt méér alimenta tie krijgt toegewezen dan haar lotgenote die naar de rechter in Maastricht gaat. Als beide vrouwen aanvoeren dat ze om de een of an dere reden extra geld nodig hebben, kan de ene rechter daar gevoeliger voor zijn dan de ander. Volgens de nieuwe regeling mag de rechter niet langer persoonlijke omstandigheden als dure merkkleding laten meewegen in zijn oordeel. De hoogte van het bedrag wordt louter nog afhankelijk van het netto inkomen van de ouder die alimentatie moet betalen. „Een goede zaak", vindt Elly Dijkstra, woordvoerster van de FNV-Vrouwenbond. „Het gebeurt te vaak dat vrouwen uit wraajc een extra hoge alimentatie eisen." Het ministerie van justitie heeft samen met het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) berekent dat ouders gemiddeld 17 procent van hun netto- inkomen besteden aan één kind. Bij twee kinderen loopt dat op naar 25 procent en bij drie of meer kost het kroost 32 procent van het gezinsbudget. De toverformule die ruzies tussen ex-echt genoten moet vermijden, luidt als volgt: het netto-inkomen plus kinderbijslag wordt vermenigvuldigd met het percentage dat bij het aantal kinderen hoort (17,25 of 32 pro: cent). Van dat bedrag trekt de rechter ver- volgens de kinderbijslag weer af. Wat over blijft is het alimentatiebedrag. Dijkstra: „Als een gescheiden man weigert alimentatie te betalen, kan de vrouw nu makkelijker te- rugvallen op de berekeningsmethode, om dat die voor iedereen geldt. De ex-man kan haar niet langer verwijten dat ze te veel geld DEN HAAG CARINE NEEFJES WIM STEVENHAGEN De traditionele lijkverbranding staat op de tocht. Langs India's heilige i dwarrelt rook omhoog van de brandstapels waar de doden volgens de bijna 3.000 jaar oude hindoe-traditie hun reis naar de wedergeboorte beginnen. Er rij zen echter steeds meer twijfels of deze traditie kan worden voortgezet in een land waar da gelijks 21.000 hindoes sterven. De eenvoudige reden: het hout is op. Begin dit jaar werden alle cre matoria in de Indiase hoofdstad New Delhi bijna een dag geslo ten omdat er geen hout meer voorradig was. „Als een hindoe sterft, sterft er ook een boom", zegt de milieuactivist Sudhir Mukhjeree. Dagelijks gaat er in de traditio.- nele crematoria 8,2 miljoen kilo hout in vlammen op, wat neer komt op 226 hectare bos. Het hout voor de crematie is meestal afkomstig uit de bossen aan de voet van de Himalaya in het noorden van India. In een poging een oplossing te bieden voor het probleem heeft de regering 25 elektrische cre matoria gebouwd en er zullen nog even zoveel bijkomen. De regering draagt 30.000 roepie (ruim 1.800 gulden) per maand bij om de elektriciteit te betalen. Het grote probleem is echter dat traditionele hindoes geen ge bruik maken van de crematoria. „Nee, nooit. Dit is onze tradi tie", zegt Kewal Kishore als hem wordt gevraagd waarom hij zijn schoonvader niet cremeert in het crematorium. Terwijl hij praat laden tien vrachtauto's boomstammen uit bij het Nigambodh Ghat-crematorium aan de oever van de Yamuna-ri- Lijkverbranding in èen modern crematorium waar met elektri citeit wordt gewerkt kost 12 gul den terwijl vooreen traditionele begrafenis het tienvoudige, dat is twee keer een gemiddeld maandinkomen, moet worden neergeteld. Ondanks de hoge kosten blijft de traditionele lijk verbranding populair. Terwijl bij het Nigambodh Ghat veertig vuurtjes smeulen, blijven de ka mers van het elektrische crema torium leeg. „We krijgen alleen maar lijken uit ziekenhuizen die niemand is komen ophalen", vertelt Krishna Kumar Gupta, de conciërge van het 'moderne' crematorium. Maar niet alleen de hindoes kampen met een probleem. Ook moslims en christenen, die respectievelijk twaalf en twee procent van de Indiase bevol king van 880 miljoen uitmaken, hebben zo hun moeilijkheden. Er is namelijk een tekort aan land om de 3.000 moslims en 500 christenen die dagelijks sterven, te begraven. De hon derd jaar oude christelijke York Begraafplaats in New Delhi ge bruikt oude graven voor nieuwe begrafenissen, 'maar alleen van dezelfde familie', zo voegt be heerder Ravinder Singh eraan toe. De nieuwe ontwikkelingen ver eisen een nieuwe terminologie. Zo wordt er gesproken over 'verticale graven', 'snel verval cryptes' en 'iedereen-in-een fa miliegraven'. „We maken nu graven met twee of drie verdie- foto archief pingen", zegt Arnold Goodwin, de voorzitter van de rooms-ka- tholieke Delhi Begraafplaats Commissie. „De kerk heeft daar geen bezwaar tegen." De christenen wordt ook ge vraagd of ze in de nieuwe cre matoria willen worden gecre meerd zodat enkel een kleine urn hoeft te worden begraven. „Het idee is niet erg populair, maar de dag is niet ver meer dat we geen land meer hebben voor begrafenissen", vertelt Good- Moslim-geestelijken hebben afgekondigd dat graven niet langer met beton mogen wor den omhuld of bedekt. Dit zorgt ervoor dat de lichamen sneller vergaan en de graven over twaalf jaar weer kunnen worden gebruikt. „Het is pijnlijk om de doden lastig te vallen, maar we hebben geen keuze", meent Ni- sar Ahmed van de moslim-be graafplaats Panchpir. NEW DELHI DIUP AfFA1?& BKlAKMAsl HfÊFTQeew IWIPED op ve opiRieClJFeKS.?.g.eietj£K>/ TagYWTJES.f/IXEN, g)0£M9Kj EM v fftJItMAMDgW VÖOE-Pe. 0RINM1MWE.TJ£S""' ».(AU^2A/VISU-MW IPLTE qêjov&J L VAT èfclKlKMAW PE JUISTE p£e/HI v ^tooiz. IS-.rrrï EBLMAWMET"Z^jSlÉOjt EÊN VOLK- MÊr SIECUT VSeWEMT Nier BETEK" ~NT

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 2