De Miss gaat weer aan het werk
'Niets vangen? Daar kan een visser niet tegen'
?e Paasdag
Het Gesprek van de Dag
GESPREK
WËËK
Theo Bakker
Ome Piet
1 April: dag van de losse veters
Fusiebespreking?
't Bleek gewoon
gebakken lucht
zijn wij open
in Alphen
en Voorschoten
ZATERDAG 2 APRIL 1994
Het hectische weekje van Irene uit Leiden
De roes duurt de dag na de Ne- handen. De formulieren mo<
derlandse Miss Universe verkie
zingen precies tot twee uur 's
middags. Op dat moment levert
Irene van de Laar (25) de sleu
tels van haar hotelkamer in bij
de receptie. Miss Holland gaat
naar huis. Terug naar Leiden in
dit geval.
Drie maanden glitter en
glamour zijn in één klap voor
bij. Weg is de aandacht voor de
bikinilijn, de kleding, de dans
passen, het haar en de make
up. Weg zijn de begeleiders, de
trainers, de fotografen, de ca
meramensen, de choreografen,
de couturiers, de kappers, de
stylisten en de visagisten. Irene
van der Laar staat er weer hele
maal alleen voor. Ze is het ge
wend, ze draait al zeven jaar
mee in de internationale mode
wereld als fotomodel.
Eenzaamheid
Ze kent de eenzaamheid van de
steeds wisselende hotelkamers
en de snel verslappende aan
dacht van 'het wereldje'. Ze valt
daarom niet in een gat, ze is
juist blij dat ze naar huis mag,
dat ze klaar is met het hele cir
cus, want ze heeft nog maar een
maand de tijd om zich voor te
bereiden op de 'echte' Miss
Universe verkiezingen in Manil
la. Bovendien is ze moe, dood-
Ze heeft de bewuste ochtend na
haar verkiezing dwars door de
wekker heen geslapen. Om half
negen rinkelt echter de tele
foon: ,,Ook een hele goedemor
gen namens Radio Veronica. En
met wie lig je in bed?" Echt
kwaad kan ze er niet om wor
den, ze begrijpt het enthousias
me wel. Ze krijgt het zelfs voor
elkaar dat ze nog even tien mi
nuten mag douchen voordat ze
'live' de uitzending ingaat. Even
later belt RTL4 met de vraag of
de Vijf Uur Show haar ontbijt
op 'bed mag brengen. Irene ant
woordt dat ze 'helaas' al is aan
gekleed, zodat de afspraak
wordt verplaatst naar elf uur.
Meiden
,,Ik ben anders wakker gewor
den dan gisteren. Het is een
heel ander gevoel om nu Miss
Holland te zijn. Je bent het nu,
dus je moet het ook zijn. Ik weet
nog niet zo goed hoe ik daar
mee om moet gaan. Gelukkig is
het contact met de meiden nog
hetzelfde. Je weet natuurlijk
nooit wat er emotioneel in ze
omgaat, maar ze waren heel en
thousiast, heel positief', vertelt
ze in de ontbijtzaal.
Vriend Mark is even naar huis
geweest om zich om te kleden
en roept dat het bandje van het
Irene blaast even uit in de duinen v
onder de belangstelling.
antwoordapparaat thuis vol
staat met felicitaties en dat de
post al wat gelukskaarten heeft
bezorgd.
Make-up
De cameraploeg van RTL4 is ge
arriveerd. Irene wordt even on
der een dikke laag make-up ge
smeerd. Vriend Mark (zonder
make-up) mag ook aanzitten bij
het ontbijt. Na twintig minuten
zijn de opnamen weer voorbij.
Een medewerker van Veronica
trekt aan haar mouw. Of ze voor
twaalf uur even Radio Freewave
in Leiden wil bellen. Dat doet
ze. Tegelijkertijd krijgt ze een
fax aangereikt van ome Ton en
tante Det uit Heeswijk-Dinther,
haar geboorteplaats. Proficiat
staat erop. Het doet haar den
ken aan de fax die ze van de he
ren uit het studentenhuis naast
haar kreeg. De fax maakte uiter
aard melding van haar lange
benen, maar ook van de bakkies
koffie die voortaan altijd voor
hun bijzondere buurvrouw
klaar zouden staan.
Het is tijd om afscheid te ne
men van de andere missen. Ze
staan allemaal al klaar in de re
ceptie van het hotel. Dag lie
verd, dag schat, klinkt het. Ge
zoen en omhelzingen alom.
„Over twee weken gaan we alle
maal uit in Alkmaar, je moet
wel meekomen, hoor.". Ze bel
len allemaal nog wel. Irene be
looft hetzelfde. Dan wordt ze
aan de telefoon geroepen. De
Vara wil haar zondagavond op
televisie hebben in een pro
gramma over drie generaties
missen. „Het begint me nu alle
maal te duizelen, hoor. Ik moet
alles nog even op een rijtje zet
ten. Bel me vanmiddag maar
even terug", wimpelt ze voorlo
pig even het verzoek af. „Ik weet
van voren niet dat ik van achte
ren leef', fluistert ze.
Kindertijd
Ze moet terug naar de ontbijt
zaal, want ze moet heel snel alle
papieren invullen en onderteke
nen die nodig zijn voor de Miss
Universe verkiezing in Manilla.
Op dat moment moet ze vragen
beantwoorden als 'wat was het
mooiste moment uitje kinder
tijd' en 'wat heb je geleerd in je
leven'. Gelukkig zijn de ant
woorden van Angela Visser
(Miss Universe 1989) nog voor
handen. De formulieren r
1 april naar Los Ange
les worden gefaxed, anders mag
ze niet meer meedoen. Als na
een uurtje het invullen achter
de rug is steekt Irene een sigaret
op. „Gisteravond zag ik zo tegen
deze ochtend op. Ik ben al die
aandacht van de pers niet ge
wend. Maar ik moet zeggen dat
het me meegevallen is". Einde
lijk ontspannen, eindelijk naar
huis, eindelijk rust.
Champagne
Foutje! Thuis wacht de familie
haar op. Moeder, vader en zus
willen meegenieten van Irene's
succes. Er wordt champagne
geschonken en er worden lek
kere dingen gehaald bij de bak
ker aan de overkant. Irene gaat
zich te buiten aan koffiebrood-
jes, chocolade eitjes en ontbijt
koek. „Junkfood, heerlijk. Ik
vind dat ik dat nu wel verdiend
heb". De telefoon rinkelt zo
vaak dat Irene het antwoordap
paraat maar aan zet. Maar te
gen de deurbel kan ze niets
doen, dus ze wordt overspoeld
met gelukstelegrammen, brie
ven, bloemstukken en bloemen.
„Zulke lieve reacties allemaal. Ik
ben echt ontdaan. Ik vind het zo
leuk dat de mensen het me
gunnen."
Aan het eind van de middag
stapt de familie weer op. Ze
hebben wel door dat Irene rust
nodig heeft. „Ik moet donder
dag en vrijdag gewoon werken.
Ik moet poseren voor V&D. Dit
is werk en werk betekent inko
men", klinkt het nuchter. Irene
en Mark kruipen op de bank en
kijken met z'n tweetjes naar de
Vijf Uur Show. „Gieren was dat.
Opeens ben je in Nederland on
derwerp van gesprek. Jammer
dat we geen video hebben. De
band met de uitzending van de
missverkiezing heb ik ook nog
steeds niet gezien, die zou ik zo
graag willen zien. Nou ja, dat
komt dit weekeinde wel goed".
Maaltijd
Hoog tijd voor een fatsoenlijke
maaltijd in een restaurantje in
Leiden. Ze snakt nu echt naar
een uitgebreide nachtrust, want
om tien uur 's ochtends moet
Irene weer stralen voor de ca
mera. „Tja, het leven gaat ge
woon door."
KARIN ZWIERS
De nieuwe manier van
zorgeloos inrichten.
Vraag naar de folder!
Mijn ome Piet is vandaag be
graven. Misschien heeft nie
mand daar wat mee te maken,
met het verscheiden van mijn
oom. Misschien zegt u als le
zerwei: 'Wat heeft die oom
van jou ooit betekent voor Lei
den? Heeft hij iets van zo'n be
lang gedaan, dat over zijn
heengaan geschreven moet
worden? Nee, dat niet. Mijn
oom behoorde niet tot de wel-
bespraakten, niet tot de man
nen die de taal, dus de leugen,
zo beheersen dat zij 'dingen
van belang' kunnen doen. Hij
is gewoon maar 'ome Piet' ge
weest. Een man die zijn best
heeft gedaan. Mogen we daar
even aandacht voor, voor alle
ome Pieten die vertrekken of
al vertrokken zijn na een leven
lang plichtsgetrouwheid.
Meer dan vijfentwintig jaar
fietste Piet iedere ochtend in
alle vroegte over de Zijlsingel,
via de Lage Rijndijk naar de
Staalfabriek aan de Zijl. Ergens
moet iets wat ooit door hem
gemaakt is, een moer, een
schroef, een as, nog een be
langrijke functie vervullen.
Misschien heeft Piet een moer
bijgedragen aan de restauratie
van de stadhuisklok. Zou die
klok het nu zonder hem niet
meer doen.
Zijn fiets staat mij bij. Altijd
glimmend, nooit kapot. Die
fiets was zijn trots. Waar zou
die fiets gebleven rijn? Zou
zijn dementie rich net zo snel
hebben doorgezet als hij iede
re dag dat stuk fluitend had
kunnen blijven fietsen?
Op zondagavond fietste oom
altijd naar mijn ouderlijk huis.
Soms ook op zaterdag, als het
kaartavond was, als er een
rondje gemaakt werd met de
andere ome's. Daar als jochie
bij ritten, of later zelfs mee
mogen doen, dat was wat. Ge
klaverjast werd er dan, maar
niet op de zondagavonden.
Die waren gereserveerd voor
het miezemouzen. Soms werd
er gevaarlijk georeerd. Over
voetbal en andere topsportza
ken van levensbelang. Deed
Piet niet aan mee, interesseer
de hem niet. Zei-ie als het al te
lang duurde: 'Gaan we nou
nog kaarten of hoe rit het.'
Dan pas werd het gezellig. Ci
troentje met suiker erbij, Chief
Whip opgestoken, centje het
punt, en doorgaan. 'Maar je
moet morgen om vijf uur de
deur uit, Piet.' 'Als ik maar een
paar uurtjes slaap. Voor mij
hoeven we er niet mee op te
houden.' Heeft-ie dat vlak
voor rijn dood nog een keer
gezegd?
Het laatste jaar is Piet gede
menteerd. voor niemand een
lolletje. De laatste weken had
oom af en toe een helder mo
ment en dan zei-ie: 'Het komt
allemaal nog wel goed, hoor.'
Het is goed gekomen, weet ik.
Vorige week heb ik ineens zo
maar gedroomd van ome Piet.
Hij zag er best uit, haar mooi
glimmend strak in de schei
ding. En Piet lachte, zoals mij
rijn lach is bijgebleven van die
keer vissen op de Westeinder,
toen we een wonderbaarlijke
visvangst meemaakten. In
mijn droom kwam mijn al
lang geleden overleden vader
Piet ophalen met de auto. Bui
tengewoon goedgemutst was
ook mijn vader. Hij reed met
zijn auto rare bochtjes door
een zaal met feestvierende
mensen. En toen werden wij
weggestuurd. Een lange ladder
moesten we af om terecht te
komen in een dorre tuin. De
ladder brak in tweeën toen wij
probeerden weer naar boven
te klimmen. Een verdere blik
op de feestzaal was ons niet
meer vergund. Maar ik hoorde
op afstand het schudden van
de kaarten.
Gisteren zaten uw veters extra
los en stond ook uw gulp gere
geld open. Kortom het was
weer 1 april en dat zou u we
ten ook. Het leek wel of de
grapjassen met duizenden te
gelijk uit alle hoeken en gaten
waren gekropen.
Ook de krant heeft op een dag
als deze te maken met derge
lijke lieden. Extra opletten
dus, want het LD stelt er eer in
de lezer zo goed mogelijk te
informeren. Het is natuurlijk
mogelijk dat we ergens zijn in
getrapt, je weet het maar
nooit. Maar het had in elk ge
val nog veel erger gekund.
Zo probeerde de bekende
Leidse slager Van der Zon van
de Haarlemmerstraat ons in
het ootje te nemen. Dit
schreef hij ons:
Vanwege rioolwerkzaamhe
den aan de Boerhaavelaan
moet het standbeeld van Boer-
haave tijdelijk verplaatst wor
den. De gemeente heeft beslo
ten dat het standbeeld op het
Vrouwenkerkplein vlak voor
de Boerhaavezalen geplaatst
zal worden. Het is de bedoeling
dat het beeld vrijdag tussen
drie en vier ingehuldigd zal
worden.
„De gemeente gaat per 1 janu
ari 1995 op de lokale doorgan-
de wegen tol heffen. Alle voer
tuigen die geen start- noch
eindbestemming in Voorscho
ten hebben, gaan fl,- toegang
betalen. Een maandkaart gaat
f25,- kosten. Aan de gemeente
grenzen met Leiden, Wasse
naar en Leidschendam, op de
Leidseweg, de Papelaan en de
Veurseweggaat de gemeen te
slagbomen plaatsen met bijbe
horende kleine onderkomens
voor het bedienend personeel.
En de NZH werkt zo te zien
nauw samen met de Zuid Hol
land Post
„Hedenmorgen zijn bij de
werkzaamheden op het Sta
tionsplein kabels van het ener
giebedrijf en van de PTT ka-
potgetrokken. Het kantoor van
de NZH kwam daardoor een
aantal uren zonder stroom te
zitten. Het herstel van deze lei
dingen is tevens gebruikt om
de door de Zuid Holland Post
in de put van de graafwerk
zaamheden aangetroffen bom
onschadelijk te maken.
De brandweer in Wassenaar
doet het zo:
„Als eerste brandweerkorps in
Nederland gaat de brandweer
Wassenaar met motoren uit
rukken naar brand en ongeval.
Het steeds drukkere verkeer
heeft tot deze beslissing geleid.
Aangezien zij eerder ter plaatse
kunnen zijn dan de tankauto
spuit, die vanaf de brandweer
kazerne uitrukt met een chauf
feuren bevelvoerder, zijn de
motoren beperkt uitgerust met
materiaal om een eerste blus
sing vanaf de brandkraan te
starten.
En zo kunnen we nog wel een
tijdje doorgaan. Van het idee
van een Noordwijkse caféhou
der die een terras wilde ope
nen in het fameuze 'Gat van
Palace', via de eerste nationale
kluunwedstrijden in Zoeter-
woude tot het parachutesprin
gen van de watertoren in
Roelofarendsveen. Overal
poogde men ons of, middels
publikatie, de lezer in de ma
ling te nemen.
HERMAN JOUSTRA
Tijdens het eerste verkennende overleg zag het er allemaal
heel positief uit. Met een snelle deal zou onze noodzakelijke groei
gerealiseerd kunnen worden.
Ondanks de euforie van hel moment schakelden wij Teekens
Advokaten in. Voor advies en het sluitend laten formuleren van het
overnamecontract. Daar is het niet meer van gekomen. De specialist
in het vennootschapsrecht heeft ons voor een miskoop behoed.
TEEKENS ADVOKATEN
al 50 jaar thuis in het recht
lid Lawspan International, een associatie van advokaten in de'EU
Leiderdorp Karolusgulden 32-38, postbus 118, 2350 AC,
tel. 071 - 41 30 21fax 071 - 41 06 84
Leiden Haagse Schouwweg 8E, 2332 KG,
tel. 071 -32 27 38, fax 071 -32 14 21
Hardop durven ze het nog niet
tegen elkaar te zeggen, maar ei
genlijk hebben ze de beslissing
al genomen. Dirk en Piet Hoek
van de KW 87 kappen er mee.
„Diep in ons hart hebben we
nog steeds zo iets van 'we stop
pen niet' maar als je erover na
denkt, dan weetje dat je eigen
lijk niet door kunt gaan", zegt
Dirk Hoek. Hij en zijn broer rijn
van plan gebruik te maken van
de riante saneringsregeling voor
kabeljauwvissers, deze week
door minister Bukman voorge
steld om deze beroepsgroep uit
de moeilijkheden te halen.
De rondvissers maken barre tij
den door. Ten eerste omdat de
prijzen ontzettend laag rijn
door import uit de Oostzeelan
den, maar vooral ook omdat er
in de Noordzee nog maar bitter
weinig kabeljauw zwemt. „We
hebben vijf slechte broedjaren
van de kabeljauw achter de
rug", zegt Dirk, bestuurslid van
de Stichting Nederlandse Rond-
vissector. „Er is echt geen ka
beljauw meer. En als dit een
goed jaar zou zijn, als er veel
broed zou zitten, dan duurt het
nog tweeënhalf jaar voordat we
daar op kunnen vissen. Piet en
ik, we hebben het er niet echt
over gehad, maar we weten het
vóór onszelf. We houden er mee
op."
Vissersfamilie
Hoek stamt uit een rasechte vis
sersfamilie. Zijn vader was vis
ser, zijn schoonvader ook en
twee van de drie zoons zitten
eveneens op zee. „Eén op een
grote kotter en één op een traw
ler van Parlevliet Van der Plas.
Ik vond het rot dat ze weg gin-
87. „We hebben het er nog niet echt over gehad, over ophouden, maar eigenlijk weten we het al voor onszelf."
FOTO DICK HOGEWONINC
De 'Hoeken' aan boord van de KW
gen, dat ze groter wilden. Maar
nu ben ik'er blij om, ik hoef ik
me daar geen zorgen meer over
te maken."
Hij zit momenteel thuis, het
waait te hard. Bovendien is de
sjeu er een beetje af. „De afge
lopen drie maanden hebben
we niets gevangen. En als er
iets is waar een visser niet te-
genkan... Neê, zo heb je geen
plezier in je werk." Het is alle
maal te zien aan de besom
mingen, rond de drieduizend
gulden per week. Veel te wei
nig, aldus Hoek. „Om lonend te
draaien moetje met twaalfdui
zend binnenkomen.
Laconiek
Hij is er vrij laconiek onder.
Wanneer de telefoon gaat en er
aan de andere kant van de tele
foon een collega visser vraagt
'wat hij nou moet doen', begint
de Katwijker te lachen. „Dan
moet je naar het ministerie
gaan en naar die en die vragen.
Die heeft ook op zee gezeten,
die heeft verstand van vissen.
Met hem kun je alles wel rege
len." Zijn vrouw Lenie: „Je
moet niet zo lachen. Dirk. Dat
deed je vanmiddag ook al. Wat
moeten die mensen wel den
ken..." Dirk: „Ja, wat moet ik
dan? Gaan huilen?"
Het rotgevoel is al weer van
een paar maanden terug, toen
de meeste kabeljauwvissers er
nog niet over dachten om te
stoppen. „Ik heb er nu zelf niet
zo veel last meer van", zegt hij.
„In het begin was het veel er
ger. Mijn vader heeft er moeite
mee. Die vindt het maar niets.
Ik heb er altijd plezier in gehad
hoor, in vissen. Ik heb het van
af mijn veertiende gedaan en ik
ben nu 53. Maar nu, ik laat het
allemaal maar over me heenko
men. Wat ik straks ga doen,
weet ik niet. Maar één ding
weet ik wel, ik wil wat blijven
doen."
Viskraampje
Zijn vrouw: „De mensen komen
met de meest rare ideeën. We
maken er nu gewoon grafjes
over. Zo van, kun je geen vis
kraampje beginnen in Voor
hout." Hoek zelf: „Hebben jullie
niets voor me? Fotograferen,
lijkt me leuk. Nee, ik weet de
oplossing. Als we maandag
gaan vissen, zal ik het de man
nen voorleggen. We gaan alle
maal saneren en dan kopen we
met zijn allen een grote trawler.
Gaan we met zijn allen vissen."
„Maar goed, even serieus. De
saneringsregeling die Bukman
heeft voorgesteld, dat is een
goeie, beter dan de vorige. Ei
genlijk ben ik verwonderd dat
we hem hebben gekregen zegt
Hoek over de regeling die vis
sers 7250 gulden per bruto re-
gisterton moet gaan opbrengen.
„Kijk eens naar de glastuin
bouw, bijvoorbeeld. Daar gaat
het ook slecht maar voor die
mensen wordt minder goed ge
zorgd."
Omschakelen
Van de zestig houders van
rondvisdocumenten zijn er pak
weg dertig puur afhankelijk van
de kabeljauwvangsten. „Iemand
met een gemengd bedrijf, ie
mand die ook op schol en tong
mag vissen, kan nog makkelijk
omschakelen. Wij niet. Maar ja,
die andere dertig twijfelen nog
een beetje. Dat is de visserman
eigen, de hoop dat het volgende
week beter gaat."
