igWe staan op de plaats
vaar we horen te staan'
jVjax is een
liegtuig dat
tooit opstijgt'
'Ach, het leven gaat 9
Lisse zit in impasse
Sport
Bettine Vriesekoop
kankerpit maar
ook een boegbeeld
Trainer beticht van
seksueel misbruik atletes
IJDAG 25 MAART 1994
21
CHLF, WILLFM SPIERDIJK. 071 356464. PLV CHEF RO0 ONDERWATER. 071 356463
Leiden wachten nog vier zware wedstrijden
Timen Winkel: „Er wordt als trainer/coach van je verwacht dat je de groep
hele hoop factoren niet gelukt."
's|
S IN JANET VAN DDK
op
zou een rampzalige afslui-
Jvan een dramatisch seizoen
x j als de mannen van BS Lei-
n. e degraderen naar de eerste
eVsie. Niet dat het nu zo ver-
1 a 'rikkelijk is om eens een jaar
wat lager niveau te bas-
TieJjallen, maar vooral omdat
n ilub dan nog verder zal weg-
aar fen. Bij degradatie is het im-
1 logisch dat een aantal spe-
vertrekt en dan moet het
n aangevuld worden met
{e en onervaren mannen,
r wie het spelen in de eerste
m?Sie waarschijnlijk te hoog i?
BehTpen'
et is een scenario dat trai-
spcoach Tiemen Winkel van
Leidse basketbalvereniging
Telijk voor zich ziet, maar
es)-aan hij eigenlijk helemaal
denken. „Ik wil niet de-
ns!eren'
''ns aar de 37-jarige inwoner
?nj, Zoetermeer kan zo veel wil-
j^Feit is dat het mannenteam
/ee 'dit moment slechts twee
•f-^Jen voor staat op de drie
j! gen die samen de laatste
ats in de promotiedivisie be-
;n. En bij twee van die clubs
t BS Leiden nog op bezoek.
al staan er nog vier wed-
len op het programma: drie
en één 'thuis'. „Er zitten
wedstrijden bij die we ei-
M ijk moeten winnen", aldus
Winkel. „We hebben het nog in
eigen hand."
Maar wat zegt dat, als een
ploeg ook het verblijf in de on
derste regionen van de promo
tiedivisie aan zichzelf te wijten
heeft. Want dat dat het geval is,
staat voor Winkel als een paal
boven water. „Het zou heel ar
rogant zijn als ik nu zou zeggen
dat we op een plaats staan waar
wij niet horen. Want we spelen
dit seizoen slecht."
Terwijl hij en ook de spelers
er aan het begin van de compe
titie nog vanuit gingen dat BS
Leiden wel weer in de top zou
meedraaien. Het liep anders
met de ploeg die vorig seizoen -
het eerste jaar van Winkel bij BS
Leiden - nog als vierde eindigde
in de op één na hoogste klasse
van de basketbalcompetitie,
waaruit dit seizoen overigens
twee ploegen degraderen.
„We zijn heel moeizaam be
gonnen", begint de trainer-
/coach met zijn verklaring voor
de tegenvallende prestaties. De
twee centers - Rick Zevekom en
Theo de Boer - bleken al direct
zwaar geblesseerd. Zevekom
had zo veel last van zijn rpg dat
hij helemaal niet aan spelen is
toegekomen, De Boer ging op
de eerste training door zijn knie.
De Amsterdammer, die vorig
jaar nog in de eredivisie speel
de, heeft inmiddels weer vier
wedstrijden meegespeeld, maar
'het betekent wel dat ik een
flink deel van de competitie
geen lengte meer had in het
team', zegt Winkel.
Ook andere spelers, onder
wie forward guard Maarten
Wals. 'de man met het goede
schot', raakten geblesseerd:
„Vaak trainden we maar met
een man of zes."
Dat traint niet lekker, en bo
vendien zijn de faciliteiten al
niet optimaal. Vorig jaar kon
den de mannen drie keer per
week in de zaal terecht, dit jaar
is er ruimte voor twee keer an
derhalf uur in de week. Oor
zaak: geldgebrek. „De stichting
doet veel moeite om geld bij el
kaar te krijgen, en er zijn ook
uiteindelijk wel wat sponsors
gevonden. Net genoeg om ons
weer te kunnen inschrijven voor
de promotiedivisie, maar onvol
doende om de zaal drie keer in
de week te huren."
Blessures, geldgebrek, het zijn
zaken waaraan niemand iets
kan doen. Maar Winkel is de
laatste die zijn ploeg als onge
luksvogel wil afschilderen. Want
de hand kan zeker ook in eigen
boezem worden gestoken. Zo
verwijt hij zichzelf dat de sa
menstelling van het team niet
ideaal was. „Vooral op de gu-
ardposities zijn we zwak. Bo
vendien is er geen leider, naar
wie iedereen luistert, die het
team kan opzwepen." Hij is er
bovendien nauwelijks in ge
slaagd om de groep als team te
laten functioneren. Om het zelf
vertrouwen terug te brengen
ook. „Er wordt als trainer/coach
van je verwacht dat je de groep
motiveert. Maar dat is door een
hele hoop factoren niet gelukt."
Een opsteker voor BS Leiden
is dat Erik Paul van Weeren bij
de selectie is gekomen. Hij had
het niet zo naar zijn zin bij
Grasshoppers en keerde halver
wege dit seizoen bij zijn oude
club terug. Ook Albert Stuijf-
zand uit Zoetermeer, een cen
ter, kwam bij de groep.
Winkel paste bovendien de
tactiek enigszins aan: hij zette
een extra aanvaller in. „Ik wilde
de aanval wat minder star laten
zijn, de spelers moesten meer
vrijuit gaan spelen. Er waren
nauwelijks scoringspogingen:
geen speler durfde die verant
woordelijkheid te nemen."
Of Winkel nog een seizoen bij
BS Leiden blijft, is nog niet be
kend. De Zoetermeerder stelt
voorwaarden aan een verlen
ging van zijn contract. Enige
oudere spelers horen niet meer
motiveert. Maar dat is door een
FOTO HOL VAST/MARK LAMERS
in fietseerste team, stelt hij, om
dat ze niet voldoende gemoti
veerd zijn. Bovendien wil hij
volgend seizoen wel drie keer in
de week trainen.
Hoe het ook afloopt, voor
hem zeifis dit geen verloren sei
zoen geweest. „Het is leerzaam
om te merken hoe moeilijk het
is om onderin te staan en te
moeten knokken. En hoe je
moet omgaan met een team dat
moeilijk is te motiveren."
LISSE DRIES DE ZWAAN
MEDEWERKER
Hoewel Lisse-voorzitter Robert
Borsje niet twijfelt aan het
voortbestaan van zijn vereni
ging, geeft hij toe dat zijn club
in een impasse zit. „We hebben
te weinig mensen die de kar
kunnen trekken", zegt hij.
„Het ontbreekt ons aan vol
doende kader. Eerlijk gezegd
kunnen wij zo niet verder. VVe
hebben twee topteams, die on
ze aandacht vragen. De sponso
ring van beide teams en de PR
rond het hele gebeuren vormen
een zware last, die op steeds
minder schouders terecht komt.
Ook ons bestuur wordt gecon
fronteerd met tijdgebrek."
Twee jaar geleden bij zijn
aantreden hielden Borsje en
zijn medebestuursleden de le
denvergadering voor dat Lisse
een andere weg zou moeten in
slaan om de zaken goed op de
rails te zetten. Er werd een ap
pèl op de medewerking van de
leden gedaan. Heel snel moes
ten de Lisse-bestuurderen ech
ter ervaren dat alles bij het oude
bleef en iedereen overging tot
de orde van de dag. Aan dc
vooravond van de buitengewo
ne ledenvergadering, die ko
mende maandag plaatsvindt,
moet Borsje vaststellen dat de
gewenste organisatiestructuur,
die meer leden aan zich had
moeten binden, niet van de
grond is gekomen. De voorzitter
hoopt met het uitschrijven van
de ledenvergadering de leden
wakker te schudden en voor een
schokeffect te hebben gezorgd.
„leder lid is medeverantwoor
delijk voor de toekomst van de
club. Maar ik heb geen concrete
aanwijzingen dat zich maandag
enkele nieuwe bestuursleden
aanbieden. De impasse waarin
we nu zitten moet worden
doorbroken. We moeten af van
de jaarlijkse slijtageslag om de
zaak draaiende te houden."
Het voortbestaan van l.isse in
de vaderlandse vrouwen top
loopt gevaar. „Er is inderdaad
een klein risico, dat de vereni
ging volgend jaar niet meer in
de eredivisie speelt." Dat de
woorden van de Lisse-voorzitter
serieus genomen moeten wor
den. blijkt uit zijn mededeling
dat ook de NBB en plaatselijke
sportraad van de problematiek
op de hoogte zijn gesteld.
De tijd dringt. Het is voor Lis-
se vijf voor twaalf. De gesprek
ken met speelsters en techni
sche staf staan voor de deur. De
uitkomst van komende maan
dag mag dan van cruciaal be
lang voor de beide topteams
zijn. het wil niet zeggen dat hij
en zijn medebestuursleden zich
willen onttrekken aan de ver
antwoording een aanzei tot de
voorbereiding op het nieuwe
seizoen te geven. Geconfron
teerd met het afhaken van
sponsor Texim bij de landskam
pioen in Haaksbergen ziet Bors
je toch nog een lichtpuntje in
de duisternis. „Financieel is Lis-
se ondanks alles gezond."
11 -RDAM «GPD
/verver zwalkt over de Mid-
.jQ /eg. Van stoeprand tot ven-
ank. Hij heeft zo'n ver-
10 'en rood-wit petje op.
staat er nog net te lezen.
10 s niet moeilijk te raden wat
z'n boodschappentasje zit,
1^2 strak onder de arm knelt.
q moet je aan die spelers ge
roepen de drie verstokte
9 onder het luifeltje van
enmagazijn Ajax'. Ze la-
—om dc dronkaard. En om
grap. Maar eigenlijk
om te janken. De vorm is
twee van de drie prijzen
teg. Ajax is Ajax niet meer.
js weten het altijd beter.
eniorenconvent van Ajax is
.Rep0fjroedplaats van meningen,
men van feiten. Een kippehok
problemen en oplossin-
Het blijft opmerkelijk stil.
net zo aangeslagen als
c jetballers. De zweep moet
Footba -ii th i
;r, vindt de een. Een boete,
strijdefle ander, dat moeten ze
Nummer drie zegt
hij kijkt voor zich uit. Aan
erkant van de Middenweg
et stadion van Ajax. Daar
irt het altijd. Maar nu, op
sombere ochtend, is het
lex angstig leeg. Geen trai-
voetballers, geen foete-
fans. Onheilspellend bij-
b insluiting
95 77 crisis, dan toch op z'n
kortsluiting in De Meer.
oeieden willen wel, maar
1 doet steeds de verkeerde
n. „Het is alsof je steeds
met de bal hebt", klaagt
MS d de Boer. ras-Ajacied.
is net of Ajax Ajax niet
(Van «Is. Heel vreemd", verwon-
van den Brom, eerste-
4 Ne<n Amsterdam, zich. Zelfs
van zjvan Gaal, de trainer die
end/Mde aanval kiest, moet nu
;en hetverdcdiging. „We moeten
n allen achter elkaar blij-
aan."
speelde dit seizoen voet-
in zeer hoog niveau. Er
n heel weinig [tanten ver-
I in de eerste helft van de
ïtitie. De ploeg werd ge-
fói, 'n binnen- en buiten-
i iot (Ffoen kwam PSV. En het
Oavijerlies. Zes weken al lijkt
rfilfod-wit van Ajax vaal en
en. De oorzaak? Niemand
it weet. Misschien is het
ït laatste mysterie in de
..Die ene wedstrijd tegen
denkt Van den Brom heel
ja. ..Die nederlaag is har-
04 ingekomen dan we had-
tooks, iinnen denken. En dat is
SCoT". gaan doorwerken."
89.-n te weinig, maar me-
lam 6 i genoeg over het Ajax in
>iia Sa« ^aak ongenuanceerd,
;0i) iminder ondeskundig, in
impstede gevallen zelfs rancu-
2.23. ^eyi° Scala, trainer van
i, 24 had zich verbaasd over
oelsterc*arnmers' "^ee' te
25.58 vond hij. „Tactisch on
sen. Dat is vragen om
moeilijkheden."
David Williams, Whelshman
en vertrouwensman bij Parma,
had de ploeg drie dagen onder
zijn hoede in de provinciestad.
„Ajax", oordeelde hij hard en
oneerbiedig, „Ajax is een vlieg
tuig dat nóóit zal opstijgen. Hun
trainer schreeuwt te hard, de
spelers zeggen niets terug. Ze
doen wat de trainer zegt omdat
de trainer het zegt. Zo krijg je
nooit topvoetballers."
Flauwekul
Flauwekul natuurlijk, en tegen
het zere been van Louis van
Gaal. „Dat is waar ik drie jaar
lang hard aan heb gewerkt. Om
de spelers zelf na te laten den
ken. Zelfde oplossingen te laten
zoeken voor de problemen. Ik
vind dat we daar tot dusverre
goed in geslaagd zijn."
Het begon allemaal bij PSV,
daar zijn alle Ajacieden het over
eens. Maar heeft één nederlaag
het geestelijk en lichamelijk
•evenwichtige Ajax zo maar uil
balans kunnen duwen? Van
Gaal: „Ik hou het de spelers tel
kens voor. je valt sneller van het
slappe koord dan dat je er weer
opklimt." Ze hebben blijkbaar
slecht geluisterd. Ronald de
Boer: „Ik weet het, zoiets mag
een topclub niet overkomen. En
toch gebeurt het je." Van den
Brom: „Eén moment van on
achtzaamheid, even de concen
tratie weg en je ziet het resul
taat. Mag niet, nee. Alles wat we
in zeven maanden hebben op
gebouwd, het zweet, de talloze
rondjes op het trainingsveld -
dat gooi je in vijf dagen zo maar
weg. Het is eigenlijk onvoorstel
baar. Ik had ook nooit gedacht
dat we zó diep zouden vallen."
Oorzaken, oorzaken. Van
Gaal, de analist, wil niets horen
van mysteries, bijgeloof en an
dere ongrijpbare zaken. „Ze
zeggen dat alles meezit als je
vorm hebt." Hij zegt hel zelf wel
eens tegen zijn ploeg. „Maar het
is zo vaag allemaal. Het is niet
bewezen."
De technisch directeur houdt
zich lieverVast aan het tastbare.
„Achteraf is gebleken dat Ro
nald de Boer, Finidi George en
Jari Litmanen niet zo eenvoudig
kunt vervangen. Als die drie
wegvallen, valt driekwart van je
produktie stil. Eén kun je nog
wel vervangen, drie niet. Schijn
baar. En dat is jammer. Hun
vervangers verstoorden de ba
lans."
„De terugval heeft ook te ma
ken met vormverlies van ande-
ren. Het is een domino-effect
geworden. Dat is het meestal,
zeker in de speelstijl zoals wij
die hanteren. Als je met de kont
in het doelgebied gaat spelen is
het veel eenvoudiger om vorm
verlies op te vangen. Wij spelen
altijd op de helft van de tegen
stander. Dat is moeilijker.
Vormverlies valt bij ons meteen
op. Ja, daarom zijn we zo diep
gevallen."
Guydo Reyneveld: „Mijn vader had er aanvankelijk de meeste problemen mee, die was nog bozer dan ik."
Zijl-poloër Guydo Reyneveld afgekeurd voor topsport
Guydo Reyneveld speurt naarstig naar de zonnige kant
van het leven. Dat valt niet altijd mee. Ga er maar eens
aan staan: je bent 19, in de bloei van je leven, je speelt in
het Nederlands jeugdwaterpoloteam en het eerste van
De Zijl/LGB en ineens is alles over vanwege een kapotte
heup. Dat is even slikken. Woede en teleurstelling heb
ben inmiddels plaatsgemaakt voor relativeren. „Het le
ven gaat verder en ik heb nog heel veel jaren voor me."
LEIDEN ROB ONDERWATER
Reyneveld kreeg hij de onheils
tijding van PSV-arts Rein van
den Hoogenband twee weken
geleden onder ogen. Het was
onverantwoord om verder te
gaan met topsport. Zou hij dat
wel doen, dan was de kans
groot dat Reyneveld op zijn
veertigste in een rolstoel was
beland. De VWO-scholier is een
sportfanaat, maar dat ging hem
toch wat te ver.
Tragiek omgeeft het geval
Reyneveld. Als zevenjarig jonge
tje belandde hij onder een vuil
niswagen in zijn woonplaats
Oegstgeest. Het gebeurde voor
dat hij er erg in had. Zijn heup
brak op vijf plaatsen. Wonder
boven wonder kwam kleine
Guydo er na twee jaar revalide
ren weer bovenop. „Als ik er
aan terugdenk, zeg ik: wees blij
dat je nog leeft, Reyneveld. Ne
gen van de tien mensen overle
ven zo'n ongeluk niet. Dat
maakt het relativeren een stuk
gemakkelijker."
Toch baalt hij tijdens ogen
blikken van somberheid van het
ongeval van 12 jaar geleden.
Dat het kogelschamier van zijn
been er voortdurend 'uitschiet'
is te wijten aan de aanvaring
destijds met de vuilniswagen.
Een zware operatie (een stuk
been afzagen, bijschaven en
weer inplanten, kort gezegd)
zou nog soelaas kunnen bieden.
„Dat maar even niet", zegt
Reyneveld, „of het risico moet
bijzonder klein zijn. Daarover
moet ik het nog hebben met
Van den Hoogenband."
Reyneveld hield in zijn ach
terhoofd al rekening met afkeu
ring. De laatste twee maanden
waren 'alarmerend.' Normaal
gesproken 'sloeg' Reyneveld
met epn ferme Wap het been
weer in het scharnier, maar de-
laatste weken was er geen hou
den meer aan. De diagnose van
Van den Hoogenband liet niets
aan duidelijkheid te wensen
over.
Stoppen dus. Een klap in het
gezicht voor Guydo en ook va
der Nico Reyneveld, de team
manager van De Zijl7LGB.
„Mijn vader had er aanvankelijk
de meeste problemen mee, die
was nog bozer dan ik. Hij heeft
een dag helemaal niets gezegd.
Da's best begrijpelijk, want hij
heeft er verschrikkelijk veel voor
gedaan om mij te laten sporten.
Wat denk je, elke morgen je
zoon om 's morgens vijf uur
naar het zwembad brengen. Dat
is geen pretje. Als je zoon dan
op deze manier moet stoppen,
komt dat hard aan."
Inmiddels probeert Reyne
veld het sportleven bij De Zijl-
/LGB te begraven. Hij vindt het
een schitterende club. maar hij
moet verder. Als hij zich aan de
kant van het bassin bevindt om
zijn vrienden te zien spelen,
voelt hij zich triest en machte
loos. Soms dwalen zijn gedach
ten naar de mooie momenten.
„Vorig jaar nog wonnen we met
het Nederlands team onder 19
een paastoernooi in Duitsland.
We hadden een goed team. We
waren ér van overtuigd dat we
op latere leeftijd internationaal
wat konden bereiken."
Dat verhaal is over en uit. be
seft hij. Uit zijn zak gritst hij een
brief van bondscoach onder 19
Piet de Zwarte. Een brief waar
uit waardering spreekt voor de
instelling van Guydo Reyneveld.
Hij glimt van trots. Nee, van Ja
cob Spijker heeft hij nog niets
vernomen. „Klote", foetert hij.
Waaruit blijkt dat de relatie met
de trainer van De Zijl/LGB niet
optimaal is. Vlak voor zijn af
keuring werd Reyneveld uit de
selectie van het eerste team ge
zet. „Deels door eigen schuld",
aldus Reyneveld. Hij had veel
verwacht van het komende sei
zoen, maar dat kwam er niet
helemaal uit. „Ik had niet altijd
tijd om te trainen. Ik kwam ge
middeld drie keer per week.
voor ereklasse niveau is dat veel
te weinig." Maar het lag niet
aan Reyneveld alleen. De sa
menwerking met Jacob Spijker
verliep stroef. „We hebben een
selectie die goed genoeg is om
rond de zesde, vijfde plaats te
spelen. Maar het klikt niet tus
sen Spijker en de groep. Er is
ook geen sfeer. Mede daardoor
vond ik het spelen in het tweede
team leuker. Dal de trainer twee
oudjes (Paul Belt en Albert Spij
ker, red.) heeft teruggehaald, is
eigenlijk te gek om los te lopen.
Ik wens die twee het allerbeste",
zegt hij cynisch.
Reyneveld mag nog een
beetje wielrennen en zwem
men. Maar dat zijn niet 'zijn'
sporten. Reyneveld sport liever
in teamverband en wil na af
loop lol maken. Lol maken kan
nog steeds en hij is van plan om
dat te doen de rest van zijn le
ven. Inmiddels heeft hij een
basgitaar aangeschaft. „Ik moet
toch wat anders zien te vinden.
Sporten wordt niets, vreselijk,
want ik heb het mijn hele jeugd
gedaan. Soms wel vijf sporten
tegelijk, maar het is niet anders.
Een beetje hardlopen mag al
niet." Een baan als gymleraar
kan hij door zijn handicap ver
geten. Dat vormt voor hem een
reden om mogelijk een tweede
schadeclaim in te dienen bij de
gemeente Oegstgeest. Reyne
veld: „Ik heb hoe dan ook last
van dat been en blijf er last van
houden. Destijds hebben mijn
vader en moeder zjch laten af
schepen met een schadevergoe
ding van 5000 gulden. Ik moet
het eerst even onderzoeken wat
mijn kansen zijn. Dal ik schade
loos word gesteld, lijkt me niet
meer dan logisch. Ik kon niets
aan dat ongeluk doen, maar ik
zit wel met de gevolgen. Bin
nenkort stap ik eens naar de
wetswinkel."
Zijn VWO-studie is een wel
kome afleiding. Als hij slaagt
gaat hij rechten studeren en
daarna de wereld rond. Of een
café beginnen, net als zijn vader
heeft gedaan.
Later helt Guydo Reyneveld
op. Jacob Spijker had geïnfor
meerd naar zijn toestand Vond
hij toch fideel, dat telefoontje
van de trainer.
Voor even zag bij de zonnige
kant van het leven weer in. En
dat op de dag dat hij zakte voor
zijn rijexamen.
LEIDEN «GPD
De natie slaat zich bijkans op de
knieën als er weer een interna
tionaal tafeltennisevenement is
gepasseerd. Kijvende en heetge
bakerde pingpongsters zorgen
immers voor bijzonder appetij
telijk leesvoer en de hele natie
roept na afloop: 'daar gaat ze
weer, onze Bettine; het is altijd
hetzelfde met haar'.
Hoeveel onrecht onze Bettine
Vriesekoop daarmee wordt aan
gedaan. weten eigenlijk alleen
degenen die haar van nabij
meemaken. Natuurlijk is ze een
kankerpit, natuurlijk is ze een
sjagrijn en natuurlijk moet ze
eens aan haar zeurzakje worden
geopereerd. Maar Vriesekoop is
óók een boegbeeld voor top
sportend Nederland. Ze is zelfs
op 32-jarige leeftijd nog bezeten
als geen ander en het is amper
denkbaar dat ze na de Olympi
sche Spelen van 1996 in Atlanta
zal stoppen.
Vriesekoop is een perfectio-
niste, iemand die niks aan het
toeval overlaat. Dat zal ander
maal blijken op het Europees
kampioenschap, waar ze vanaf
volgende week vrijdag mag aan
treden in het enkel- en dubbel
spel. Optimaal voorbereid ver
schijnt ze op de grote toernooi
en; geen grammetje te zwaar,
geen seconde te weinig ge
traind. Ze ziet er vlak voor zo'n
evenement uit als een hologig
zenuwpeesje, een bom die op
ontploffen staat. Lachen is er
niet bij, want ze straalt juist dan
uit: topsport is niet leuk. Ze
zoekt liever de rust en balans,"
die o zo nodig is om in het com
plexe tafeltennis het evenwicht
te houden tussen explosiviteit
en ingetogenheid.
Misschien is Bettine Vriese
koop heel goed aanspreekbaar
de laatste dagen voor een toer
nooi, maar vrijwel niemand
spreekt haar aan. Ze oogt on
genaakbaar, is in trance en kijkt
nurks en strak voor zich uit. Wie
haar aanklampt, houdt er reke
ning mee ter plekke met een ta-
feltennisbat onthoofd te wor
den.
Vriesekoop vindt het uiterma
te vervelend als er op deze ma
nier over haar wordt geschreven
en gedacht. Vriesekoop wil
graag warmte uitstralen, wil ge
respecteerd worden, wil vrou
welijk overkomen en wil eigen
lijk wel aardig worden gevon
den. Maar haar emoties zitten
haar al te vaak in de weg. Elke
uitbarsting, al is ze er niet eens
schuldig aan, is doodeenvoudig
een bevestiging van het oordeel
dat de grootste gemene deler
der natie al veel eerder had ge
veld. En elke tegenwerping van
haar tegen deze vooringeno
menheid versterkt het oordeel
alleen maar.
De primadonna van het na
tionale pingpong krijgt niet de
waardering die ze verdient, dat
is wel zeker. Ze zal het hoogst-
waarschijnijk ook nooit krijgen,
want ze torst een beladen en
turbulent verleden mee, een
verleden waarmee ze zo graag
wil breken. Maar wie leeft heeft
nu eenmaal een verleden. Bo
vendien is ze te oprecht, te sen
sibel en te fanaat, waardoor ze
altijd een kruitvaatje zal blijven;
met alle gevolgen vandien.
Hoe puur Vriesekoop is, mag
wel blijken uit het volgende feil:
een gerespecteerd pr-bureau uit
het zuiden des lands heeft de
afgelopen jaren getracht haar
bij te sturen. Waar het pr-buro
een jaar geleden uitermate po
sitief over Vriesekoop oordeel
de, daar zegt het p'-buro
(inmiddels overigens in dienst
van de bond) nu na elke escala
tie: je weet toch dat Vriesekoop
zo reageert? Dat leert maar écn
ding: de omstreden Vriesekoop
is consequenter en zuiverder
dan het gerespecteerde pr-lniro.
Vriesekoop vindt het schok
kend als dc pingpongtop als een
poppekast wordt afgeschilderd,
hetgeen begrijpelijk is gezien de
moeite en inspanningen die zij
zich getroost. Maar in haar vul
kanische emoties schopt ze zelf
ook maar al te vaak tegen haar
geliefde wereldje aan. Dat
neemt niet weg dat ze een feno
meen is en als geen ander toe
gewijd aan topsport. Ze zal er
alleen mee moeten leren leven
dat slechts weinigen haar be
grijpen.
KUALA LUMPUR RTR
derzoek in te stellen.
Vorig jaar pleegde een .Ma
leisische atlete, Rabia Abdul Sa-
lam, die zilver veroverde bij de
Aziatische Spelen, zelfmoord
door massage-olie te drinken.
Dit voorval wordt nog onder
zocht door de politie.
1 let bestuur van de Britse atle-
tiekbond moet op zoek naar
een nieuwe hoofdcoach van de
nationale ploeg. Onverwacht
nam de veelgeprezen Frank
Dick gisteren ontslag als chef
van de technische staf. Hij liet
weten geen specifieke plannen
voor de nabije toekomst te heb
ben.
Hoofdcoach Ramanathan van
de Maleisische atletiekbond is
geschorst hangende een politie
onderzoek naar seksueel mis
bruik van atletes. De zaak is aan
hel rollen gebracht dooreen 18-
jarige atlete. Zij diende een
klacht in omdat zij in oktober
tijdens een trainingskamp bij
een massage zou zijn lastig ge
vallen door Ramanathan.
De atletiekbond van Maleisië
heeft Ramanathan, die de be
schuldigingen ontkent, ge
schorst. De bond heeft de mi
nister van jeugd en sport, Abdul
Ghani Ohman, verzocht een on-