igWe staan op de plaats vaar we horen te staan' jVjax is een liegtuig dat tooit opstijgt' 'Ach, het leven gaat 9 Lisse zit in impasse Sport Bettine Vriesekoop kankerpit maar ook een boegbeeld Trainer beticht van seksueel misbruik atletes IJDAG 25 MAART 1994 21 CHLF, WILLFM SPIERDIJK. 071 356464. PLV CHEF RO0 ONDERWATER. 071 356463 Leiden wachten nog vier zware wedstrijden Timen Winkel: „Er wordt als trainer/coach van je verwacht dat je de groep hele hoop factoren niet gelukt." 's| S IN JANET VAN DDK op zou een rampzalige afslui- Jvan een dramatisch seizoen x j als de mannen van BS Lei- n. e degraderen naar de eerste eVsie. Niet dat het nu zo ver- 1 a 'rikkelijk is om eens een jaar wat lager niveau te bas- TieJjallen, maar vooral omdat n ilub dan nog verder zal weg- aar fen. Bij degradatie is het im- 1 logisch dat een aantal spe- vertrekt en dan moet het n aangevuld worden met {e en onervaren mannen, r wie het spelen in de eerste m?Sie waarschijnlijk te hoog i? BehTpen' et is een scenario dat trai- spcoach Tiemen Winkel van Leidse basketbalvereniging Telijk voor zich ziet, maar es)-aan hij eigenlijk helemaal denken. „Ik wil niet de- ns!eren' ''ns aar de 37-jarige inwoner ?nj, Zoetermeer kan zo veel wil- j^Feit is dat het mannenteam /ee 'dit moment slechts twee •f-^Jen voor staat op de drie j! gen die samen de laatste ats in de promotiedivisie be- ;n. En bij twee van die clubs t BS Leiden nog op bezoek. al staan er nog vier wed- len op het programma: drie en één 'thuis'. „Er zitten wedstrijden bij die we ei- M ijk moeten winnen", aldus Winkel. „We hebben het nog in eigen hand." Maar wat zegt dat, als een ploeg ook het verblijf in de on derste regionen van de promo tiedivisie aan zichzelf te wijten heeft. Want dat dat het geval is, staat voor Winkel als een paal boven water. „Het zou heel ar rogant zijn als ik nu zou zeggen dat we op een plaats staan waar wij niet horen. Want we spelen dit seizoen slecht." Terwijl hij en ook de spelers er aan het begin van de compe titie nog vanuit gingen dat BS Leiden wel weer in de top zou meedraaien. Het liep anders met de ploeg die vorig seizoen - het eerste jaar van Winkel bij BS Leiden - nog als vierde eindigde in de op één na hoogste klasse van de basketbalcompetitie, waaruit dit seizoen overigens twee ploegen degraderen. „We zijn heel moeizaam be gonnen", begint de trainer- /coach met zijn verklaring voor de tegenvallende prestaties. De twee centers - Rick Zevekom en Theo de Boer - bleken al direct zwaar geblesseerd. Zevekom had zo veel last van zijn rpg dat hij helemaal niet aan spelen is toegekomen, De Boer ging op de eerste training door zijn knie. De Amsterdammer, die vorig jaar nog in de eredivisie speel de, heeft inmiddels weer vier wedstrijden meegespeeld, maar 'het betekent wel dat ik een flink deel van de competitie geen lengte meer had in het team', zegt Winkel. Ook andere spelers, onder wie forward guard Maarten Wals. 'de man met het goede schot', raakten geblesseerd: „Vaak trainden we maar met een man of zes." Dat traint niet lekker, en bo vendien zijn de faciliteiten al niet optimaal. Vorig jaar kon den de mannen drie keer per week in de zaal terecht, dit jaar is er ruimte voor twee keer an derhalf uur in de week. Oor zaak: geldgebrek. „De stichting doet veel moeite om geld bij el kaar te krijgen, en er zijn ook uiteindelijk wel wat sponsors gevonden. Net genoeg om ons weer te kunnen inschrijven voor de promotiedivisie, maar onvol doende om de zaal drie keer in de week te huren." Blessures, geldgebrek, het zijn zaken waaraan niemand iets kan doen. Maar Winkel is de laatste die zijn ploeg als onge luksvogel wil afschilderen. Want de hand kan zeker ook in eigen boezem worden gestoken. Zo verwijt hij zichzelf dat de sa menstelling van het team niet ideaal was. „Vooral op de gu- ardposities zijn we zwak. Bo vendien is er geen leider, naar wie iedereen luistert, die het team kan opzwepen." Hij is er bovendien nauwelijks in ge slaagd om de groep als team te laten functioneren. Om het zelf vertrouwen terug te brengen ook. „Er wordt als trainer/coach van je verwacht dat je de groep motiveert. Maar dat is door een hele hoop factoren niet gelukt." Een opsteker voor BS Leiden is dat Erik Paul van Weeren bij de selectie is gekomen. Hij had het niet zo naar zijn zin bij Grasshoppers en keerde halver wege dit seizoen bij zijn oude club terug. Ook Albert Stuijf- zand uit Zoetermeer, een cen ter, kwam bij de groep. Winkel paste bovendien de tactiek enigszins aan: hij zette een extra aanvaller in. „Ik wilde de aanval wat minder star laten zijn, de spelers moesten meer vrijuit gaan spelen. Er waren nauwelijks scoringspogingen: geen speler durfde die verant woordelijkheid te nemen." Of Winkel nog een seizoen bij BS Leiden blijft, is nog niet be kend. De Zoetermeerder stelt voorwaarden aan een verlen ging van zijn contract. Enige oudere spelers horen niet meer motiveert. Maar dat is door een FOTO HOL VAST/MARK LAMERS in fietseerste team, stelt hij, om dat ze niet voldoende gemoti veerd zijn. Bovendien wil hij volgend seizoen wel drie keer in de week trainen. Hoe het ook afloopt, voor hem zeifis dit geen verloren sei zoen geweest. „Het is leerzaam om te merken hoe moeilijk het is om onderin te staan en te moeten knokken. En hoe je moet omgaan met een team dat moeilijk is te motiveren." LISSE DRIES DE ZWAAN MEDEWERKER Hoewel Lisse-voorzitter Robert Borsje niet twijfelt aan het voortbestaan van zijn vereni ging, geeft hij toe dat zijn club in een impasse zit. „We hebben te weinig mensen die de kar kunnen trekken", zegt hij. „Het ontbreekt ons aan vol doende kader. Eerlijk gezegd kunnen wij zo niet verder. VVe hebben twee topteams, die on ze aandacht vragen. De sponso ring van beide teams en de PR rond het hele gebeuren vormen een zware last, die op steeds minder schouders terecht komt. Ook ons bestuur wordt gecon fronteerd met tijdgebrek." Twee jaar geleden bij zijn aantreden hielden Borsje en zijn medebestuursleden de le denvergadering voor dat Lisse een andere weg zou moeten in slaan om de zaken goed op de rails te zetten. Er werd een ap pèl op de medewerking van de leden gedaan. Heel snel moes ten de Lisse-bestuurderen ech ter ervaren dat alles bij het oude bleef en iedereen overging tot de orde van de dag. Aan dc vooravond van de buitengewo ne ledenvergadering, die ko mende maandag plaatsvindt, moet Borsje vaststellen dat de gewenste organisatiestructuur, die meer leden aan zich had moeten binden, niet van de grond is gekomen. De voorzitter hoopt met het uitschrijven van de ledenvergadering de leden wakker te schudden en voor een schokeffect te hebben gezorgd. „leder lid is medeverantwoor delijk voor de toekomst van de club. Maar ik heb geen concrete aanwijzingen dat zich maandag enkele nieuwe bestuursleden aanbieden. De impasse waarin we nu zitten moet worden doorbroken. We moeten af van de jaarlijkse slijtageslag om de zaak draaiende te houden." Het voortbestaan van l.isse in de vaderlandse vrouwen top loopt gevaar. „Er is inderdaad een klein risico, dat de vereni ging volgend jaar niet meer in de eredivisie speelt." Dat de woorden van de Lisse-voorzitter serieus genomen moeten wor den. blijkt uit zijn mededeling dat ook de NBB en plaatselijke sportraad van de problematiek op de hoogte zijn gesteld. De tijd dringt. Het is voor Lis- se vijf voor twaalf. De gesprek ken met speelsters en techni sche staf staan voor de deur. De uitkomst van komende maan dag mag dan van cruciaal be lang voor de beide topteams zijn. het wil niet zeggen dat hij en zijn medebestuursleden zich willen onttrekken aan de ver antwoording een aanzei tot de voorbereiding op het nieuwe seizoen te geven. Geconfron teerd met het afhaken van sponsor Texim bij de landskam pioen in Haaksbergen ziet Bors je toch nog een lichtpuntje in de duisternis. „Financieel is Lis- se ondanks alles gezond." 11 -RDAM «GPD /verver zwalkt over de Mid- .jQ /eg. Van stoeprand tot ven- ank. Hij heeft zo'n ver- 10 'en rood-wit petje op. staat er nog net te lezen. 10 s niet moeilijk te raden wat z'n boodschappentasje zit, 1^2 strak onder de arm knelt. q moet je aan die spelers ge roepen de drie verstokte 9 onder het luifeltje van enmagazijn Ajax'. Ze la- —om dc dronkaard. En om grap. Maar eigenlijk om te janken. De vorm is twee van de drie prijzen teg. Ajax is Ajax niet meer. js weten het altijd beter. eniorenconvent van Ajax is .Rep0fjroedplaats van meningen, men van feiten. Een kippehok problemen en oplossin- Het blijft opmerkelijk stil. net zo aangeslagen als c jetballers. De zweep moet Footba -ii th i ;r, vindt de een. Een boete, strijdefle ander, dat moeten ze Nummer drie zegt hij kijkt voor zich uit. Aan erkant van de Middenweg et stadion van Ajax. Daar irt het altijd. Maar nu, op sombere ochtend, is het lex angstig leeg. Geen trai- voetballers, geen foete- fans. Onheilspellend bij- b insluiting 95 77 crisis, dan toch op z'n kortsluiting in De Meer. oeieden willen wel, maar 1 doet steeds de verkeerde n. „Het is alsof je steeds met de bal hebt", klaagt MS d de Boer. ras-Ajacied. is net of Ajax Ajax niet (Van «Is. Heel vreemd", verwon- van den Brom, eerste- 4 Ne<n Amsterdam, zich. Zelfs van zjvan Gaal, de trainer die end/Mde aanval kiest, moet nu ;en hetverdcdiging. „We moeten n allen achter elkaar blij- aan." speelde dit seizoen voet- in zeer hoog niveau. Er n heel weinig [tanten ver- I in de eerste helft van de ïtitie. De ploeg werd ge- fói, 'n binnen- en buiten- i iot (Ffoen kwam PSV. En het Oavijerlies. Zes weken al lijkt rfilfod-wit van Ajax vaal en en. De oorzaak? Niemand it weet. Misschien is het ït laatste mysterie in de ..Die ene wedstrijd tegen denkt Van den Brom heel ja. ..Die nederlaag is har- 04 ingekomen dan we had- tooks, iinnen denken. En dat is SCoT". gaan doorwerken." 89.-n te weinig, maar me- lam 6 i genoeg over het Ajax in >iia Sa« ^aak ongenuanceerd, ;0i) iminder ondeskundig, in impstede gevallen zelfs rancu- 2.23. ^eyi° Scala, trainer van i, 24 had zich verbaasd over oelsterc*arnmers' "^ee' te 25.58 vond hij. „Tactisch on sen. Dat is vragen om moeilijkheden." David Williams, Whelshman en vertrouwensman bij Parma, had de ploeg drie dagen onder zijn hoede in de provinciestad. „Ajax", oordeelde hij hard en oneerbiedig, „Ajax is een vlieg tuig dat nóóit zal opstijgen. Hun trainer schreeuwt te hard, de spelers zeggen niets terug. Ze doen wat de trainer zegt omdat de trainer het zegt. Zo krijg je nooit topvoetballers." Flauwekul Flauwekul natuurlijk, en tegen het zere been van Louis van Gaal. „Dat is waar ik drie jaar lang hard aan heb gewerkt. Om de spelers zelf na te laten den ken. Zelfde oplossingen te laten zoeken voor de problemen. Ik vind dat we daar tot dusverre goed in geslaagd zijn." Het begon allemaal bij PSV, daar zijn alle Ajacieden het over eens. Maar heeft één nederlaag het geestelijk en lichamelijk •evenwichtige Ajax zo maar uil balans kunnen duwen? Van Gaal: „Ik hou het de spelers tel kens voor. je valt sneller van het slappe koord dan dat je er weer opklimt." Ze hebben blijkbaar slecht geluisterd. Ronald de Boer: „Ik weet het, zoiets mag een topclub niet overkomen. En toch gebeurt het je." Van den Brom: „Eén moment van on achtzaamheid, even de concen tratie weg en je ziet het resul taat. Mag niet, nee. Alles wat we in zeven maanden hebben op gebouwd, het zweet, de talloze rondjes op het trainingsveld - dat gooi je in vijf dagen zo maar weg. Het is eigenlijk onvoorstel baar. Ik had ook nooit gedacht dat we zó diep zouden vallen." Oorzaken, oorzaken. Van Gaal, de analist, wil niets horen van mysteries, bijgeloof en an dere ongrijpbare zaken. „Ze zeggen dat alles meezit als je vorm hebt." Hij zegt hel zelf wel eens tegen zijn ploeg. „Maar het is zo vaag allemaal. Het is niet bewezen." De technisch directeur houdt zich lieverVast aan het tastbare. „Achteraf is gebleken dat Ro nald de Boer, Finidi George en Jari Litmanen niet zo eenvoudig kunt vervangen. Als die drie wegvallen, valt driekwart van je produktie stil. Eén kun je nog wel vervangen, drie niet. Schijn baar. En dat is jammer. Hun vervangers verstoorden de ba lans." „De terugval heeft ook te ma ken met vormverlies van ande- ren. Het is een domino-effect geworden. Dat is het meestal, zeker in de speelstijl zoals wij die hanteren. Als je met de kont in het doelgebied gaat spelen is het veel eenvoudiger om vorm verlies op te vangen. Wij spelen altijd op de helft van de tegen stander. Dat is moeilijker. Vormverlies valt bij ons meteen op. Ja, daarom zijn we zo diep gevallen." Guydo Reyneveld: „Mijn vader had er aanvankelijk de meeste problemen mee, die was nog bozer dan ik." Zijl-poloër Guydo Reyneveld afgekeurd voor topsport Guydo Reyneveld speurt naarstig naar de zonnige kant van het leven. Dat valt niet altijd mee. Ga er maar eens aan staan: je bent 19, in de bloei van je leven, je speelt in het Nederlands jeugdwaterpoloteam en het eerste van De Zijl/LGB en ineens is alles over vanwege een kapotte heup. Dat is even slikken. Woede en teleurstelling heb ben inmiddels plaatsgemaakt voor relativeren. „Het le ven gaat verder en ik heb nog heel veel jaren voor me." LEIDEN ROB ONDERWATER Reyneveld kreeg hij de onheils tijding van PSV-arts Rein van den Hoogenband twee weken geleden onder ogen. Het was onverantwoord om verder te gaan met topsport. Zou hij dat wel doen, dan was de kans groot dat Reyneveld op zijn veertigste in een rolstoel was beland. De VWO-scholier is een sportfanaat, maar dat ging hem toch wat te ver. Tragiek omgeeft het geval Reyneveld. Als zevenjarig jonge tje belandde hij onder een vuil niswagen in zijn woonplaats Oegstgeest. Het gebeurde voor dat hij er erg in had. Zijn heup brak op vijf plaatsen. Wonder boven wonder kwam kleine Guydo er na twee jaar revalide ren weer bovenop. „Als ik er aan terugdenk, zeg ik: wees blij dat je nog leeft, Reyneveld. Ne gen van de tien mensen overle ven zo'n ongeluk niet. Dat maakt het relativeren een stuk gemakkelijker." Toch baalt hij tijdens ogen blikken van somberheid van het ongeval van 12 jaar geleden. Dat het kogelschamier van zijn been er voortdurend 'uitschiet' is te wijten aan de aanvaring destijds met de vuilniswagen. Een zware operatie (een stuk been afzagen, bijschaven en weer inplanten, kort gezegd) zou nog soelaas kunnen bieden. „Dat maar even niet", zegt Reyneveld, „of het risico moet bijzonder klein zijn. Daarover moet ik het nog hebben met Van den Hoogenband." Reyneveld hield in zijn ach terhoofd al rekening met afkeu ring. De laatste twee maanden waren 'alarmerend.' Normaal gesproken 'sloeg' Reyneveld met epn ferme Wap het been weer in het scharnier, maar de- laatste weken was er geen hou den meer aan. De diagnose van Van den Hoogenband liet niets aan duidelijkheid te wensen over. Stoppen dus. Een klap in het gezicht voor Guydo en ook va der Nico Reyneveld, de team manager van De Zijl7LGB. „Mijn vader had er aanvankelijk de meeste problemen mee, die was nog bozer dan ik. Hij heeft een dag helemaal niets gezegd. Da's best begrijpelijk, want hij heeft er verschrikkelijk veel voor gedaan om mij te laten sporten. Wat denk je, elke morgen je zoon om 's morgens vijf uur naar het zwembad brengen. Dat is geen pretje. Als je zoon dan op deze manier moet stoppen, komt dat hard aan." Inmiddels probeert Reyne veld het sportleven bij De Zijl- /LGB te begraven. Hij vindt het een schitterende club. maar hij moet verder. Als hij zich aan de kant van het bassin bevindt om zijn vrienden te zien spelen, voelt hij zich triest en machte loos. Soms dwalen zijn gedach ten naar de mooie momenten. „Vorig jaar nog wonnen we met het Nederlands team onder 19 een paastoernooi in Duitsland. We hadden een goed team. We waren ér van overtuigd dat we op latere leeftijd internationaal wat konden bereiken." Dat verhaal is over en uit. be seft hij. Uit zijn zak gritst hij een brief van bondscoach onder 19 Piet de Zwarte. Een brief waar uit waardering spreekt voor de instelling van Guydo Reyneveld. Hij glimt van trots. Nee, van Ja cob Spijker heeft hij nog niets vernomen. „Klote", foetert hij. Waaruit blijkt dat de relatie met de trainer van De Zijl/LGB niet optimaal is. Vlak voor zijn af keuring werd Reyneveld uit de selectie van het eerste team ge zet. „Deels door eigen schuld", aldus Reyneveld. Hij had veel verwacht van het komende sei zoen, maar dat kwam er niet helemaal uit. „Ik had niet altijd tijd om te trainen. Ik kwam ge middeld drie keer per week. voor ereklasse niveau is dat veel te weinig." Maar het lag niet aan Reyneveld alleen. De sa menwerking met Jacob Spijker verliep stroef. „We hebben een selectie die goed genoeg is om rond de zesde, vijfde plaats te spelen. Maar het klikt niet tus sen Spijker en de groep. Er is ook geen sfeer. Mede daardoor vond ik het spelen in het tweede team leuker. Dal de trainer twee oudjes (Paul Belt en Albert Spij ker, red.) heeft teruggehaald, is eigenlijk te gek om los te lopen. Ik wens die twee het allerbeste", zegt hij cynisch. Reyneveld mag nog een beetje wielrennen en zwem men. Maar dat zijn niet 'zijn' sporten. Reyneveld sport liever in teamverband en wil na af loop lol maken. Lol maken kan nog steeds en hij is van plan om dat te doen de rest van zijn le ven. Inmiddels heeft hij een basgitaar aangeschaft. „Ik moet toch wat anders zien te vinden. Sporten wordt niets, vreselijk, want ik heb het mijn hele jeugd gedaan. Soms wel vijf sporten tegelijk, maar het is niet anders. Een beetje hardlopen mag al niet." Een baan als gymleraar kan hij door zijn handicap ver geten. Dat vormt voor hem een reden om mogelijk een tweede schadeclaim in te dienen bij de gemeente Oegstgeest. Reyne veld: „Ik heb hoe dan ook last van dat been en blijf er last van houden. Destijds hebben mijn vader en moeder zjch laten af schepen met een schadevergoe ding van 5000 gulden. Ik moet het eerst even onderzoeken wat mijn kansen zijn. Dal ik schade loos word gesteld, lijkt me niet meer dan logisch. Ik kon niets aan dat ongeluk doen, maar ik zit wel met de gevolgen. Bin nenkort stap ik eens naar de wetswinkel." Zijn VWO-studie is een wel kome afleiding. Als hij slaagt gaat hij rechten studeren en daarna de wereld rond. Of een café beginnen, net als zijn vader heeft gedaan. Later helt Guydo Reyneveld op. Jacob Spijker had geïnfor meerd naar zijn toestand Vond hij toch fideel, dat telefoontje van de trainer. Voor even zag bij de zonnige kant van het leven weer in. En dat op de dag dat hij zakte voor zijn rijexamen. LEIDEN «GPD De natie slaat zich bijkans op de knieën als er weer een interna tionaal tafeltennisevenement is gepasseerd. Kijvende en heetge bakerde pingpongsters zorgen immers voor bijzonder appetij telijk leesvoer en de hele natie roept na afloop: 'daar gaat ze weer, onze Bettine; het is altijd hetzelfde met haar'. Hoeveel onrecht onze Bettine Vriesekoop daarmee wordt aan gedaan. weten eigenlijk alleen degenen die haar van nabij meemaken. Natuurlijk is ze een kankerpit, natuurlijk is ze een sjagrijn en natuurlijk moet ze eens aan haar zeurzakje worden geopereerd. Maar Vriesekoop is óók een boegbeeld voor top sportend Nederland. Ze is zelfs op 32-jarige leeftijd nog bezeten als geen ander en het is amper denkbaar dat ze na de Olympi sche Spelen van 1996 in Atlanta zal stoppen. Vriesekoop is een perfectio- niste, iemand die niks aan het toeval overlaat. Dat zal ander maal blijken op het Europees kampioenschap, waar ze vanaf volgende week vrijdag mag aan treden in het enkel- en dubbel spel. Optimaal voorbereid ver schijnt ze op de grote toernooi en; geen grammetje te zwaar, geen seconde te weinig ge traind. Ze ziet er vlak voor zo'n evenement uit als een hologig zenuwpeesje, een bom die op ontploffen staat. Lachen is er niet bij, want ze straalt juist dan uit: topsport is niet leuk. Ze zoekt liever de rust en balans," die o zo nodig is om in het com plexe tafeltennis het evenwicht te houden tussen explosiviteit en ingetogenheid. Misschien is Bettine Vriese koop heel goed aanspreekbaar de laatste dagen voor een toer nooi, maar vrijwel niemand spreekt haar aan. Ze oogt on genaakbaar, is in trance en kijkt nurks en strak voor zich uit. Wie haar aanklampt, houdt er reke ning mee ter plekke met een ta- feltennisbat onthoofd te wor den. Vriesekoop vindt het uiterma te vervelend als er op deze ma nier over haar wordt geschreven en gedacht. Vriesekoop wil graag warmte uitstralen, wil ge respecteerd worden, wil vrou welijk overkomen en wil eigen lijk wel aardig worden gevon den. Maar haar emoties zitten haar al te vaak in de weg. Elke uitbarsting, al is ze er niet eens schuldig aan, is doodeenvoudig een bevestiging van het oordeel dat de grootste gemene deler der natie al veel eerder had ge veld. En elke tegenwerping van haar tegen deze vooringeno menheid versterkt het oordeel alleen maar. De primadonna van het na tionale pingpong krijgt niet de waardering die ze verdient, dat is wel zeker. Ze zal het hoogst- waarschijnijk ook nooit krijgen, want ze torst een beladen en turbulent verleden mee, een verleden waarmee ze zo graag wil breken. Maar wie leeft heeft nu eenmaal een verleden. Bo vendien is ze te oprecht, te sen sibel en te fanaat, waardoor ze altijd een kruitvaatje zal blijven; met alle gevolgen vandien. Hoe puur Vriesekoop is, mag wel blijken uit het volgende feil: een gerespecteerd pr-bureau uit het zuiden des lands heeft de afgelopen jaren getracht haar bij te sturen. Waar het pr-buro een jaar geleden uitermate po sitief over Vriesekoop oordeel de, daar zegt het p'-buro (inmiddels overigens in dienst van de bond) nu na elke escala tie: je weet toch dat Vriesekoop zo reageert? Dat leert maar écn ding: de omstreden Vriesekoop is consequenter en zuiverder dan het gerespecteerde pr-lniro. Vriesekoop vindt het schok kend als dc pingpongtop als een poppekast wordt afgeschilderd, hetgeen begrijpelijk is gezien de moeite en inspanningen die zij zich getroost. Maar in haar vul kanische emoties schopt ze zelf ook maar al te vaak tegen haar geliefde wereldje aan. Dat neemt niet weg dat ze een feno meen is en als geen ander toe gewijd aan topsport. Ze zal er alleen mee moeten leren leven dat slechts weinigen haar be grijpen. KUALA LUMPUR RTR derzoek in te stellen. Vorig jaar pleegde een .Ma leisische atlete, Rabia Abdul Sa- lam, die zilver veroverde bij de Aziatische Spelen, zelfmoord door massage-olie te drinken. Dit voorval wordt nog onder zocht door de politie. 1 let bestuur van de Britse atle- tiekbond moet op zoek naar een nieuwe hoofdcoach van de nationale ploeg. Onverwacht nam de veelgeprezen Frank Dick gisteren ontslag als chef van de technische staf. Hij liet weten geen specifieke plannen voor de nabije toekomst te heb ben. Hoofdcoach Ramanathan van de Maleisische atletiekbond is geschorst hangende een politie onderzoek naar seksueel mis bruik van atletes. De zaak is aan hel rollen gebracht dooreen 18- jarige atlete. Zij diende een klacht in omdat zij in oktober tijdens een trainingskamp bij een massage zou zijn lastig ge vallen door Ramanathan. De atletiekbond van Maleisië heeft Ramanathan, die de be schuldigingen ontkent, ge schorst. De bond heeft de mi nister van jeugd en sport, Abdul Ghani Ohman, verzocht een on-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 21