w 1 c|' R 5 A L mu 15 J||ï K E R w mi 01 1 1 li <1 0 ■IT 15 is 1 T j T LI Rtv show ra Min of meer machobevestigt clichébeeld Stambomen doorzagen VRIJDAG 18 MAART 1994 Het schijnt dat de meeste mannen die naar RTL4's Rad van For tuin kijken helemaal geen puzzelaars zijn. Het gaat hen louter om Leontine Ruiters, de 26-jarige Amster damse die het begrip TV- Vff assistente een nieuwe in- houd heeft gegeven. Immer lachend en bevallige poses aanne- mend speelt ze Hans van der Togt, nota be- ne de quizlei der, moeiteloos van het scherm. Rad van Fortuin is maar een onderdeel van Leontine Ruiters' trilogie bij de commerciële omroep. De dramaserie Vrouwenvleugel en het zondagse modemagazine For you (de voorlopig laatste aflevering is 27 maart te zien) vormen de andere onderdelen van het drieluik. Drie TV-programma's, di verse presentaties en openingen in het land, bescherm vrouwe van een Amsterdamse studentengroep, het houdt niet op. Ze oogt wat klein van stuk. Blond haar met een hoog karaatgehalte; de zoetprikkelende geur van Calvin Kleins Eternity om haar heen; een zwart jurkje, onge twijfeld strapless, een zwarte fantasie-panty en gouden sieraden. Ze lacht haar parelwitte tanden bloot. „Zwart is mijn lievelingskleur. En daarnaast bruin, aardetinten en kaki. Maar nooit blauw, of het moet jeans-blauw zijn. In principe staat elke kleur me wel. Behalve blauw dus." Over mode en kleding zou ze uren kunnen pra ten. Haar kleding voor 't Rad kiest ze allemaal zelf uit. Elke keer weer wat nieuws. Het is maar twee of drie keer voorgekomen dat ze dezelfde creatie nog eens droeg. In Vrouwenvleugel, waarin ze de vriendin speelt van de lesbische Teun (Bea Meulman), heeft ze een minder glamorous uiterlijk. In For you is ze het meest zichzelf. „In 't Rad spéél ik de assistente, in Vrouwenvleugel heb ik gewoon een rol, maar in For you ben ik toch vooral mezelf." „Ik doe momenteel zo veel verschillende dingen, maar mijn voorkeur gaat nu uit naar het presenteren. Dat komt omdat ik dat voor het eerst doe, ik moet nog veel leren. Het is een moeilijk vak, maar wel leuk. Maar dat is acteren ook. Ik vind het zo leuk om in de huid van een ander te kruipen." Echt ambitieus zegt ze niet te zijn. „Bij mij is het alle maal heel geleidelijk gegaan. Op mijn vijftiende lyad ik al m'n eerste rol. Alles wat ik daarna heb gedaan, is ge komen door een samenloop van omstandigheden. Ik ben een ik-zie-wel-type. Ik heb mezelf geen doelen ge steld, dat is ook makkelijker. Als een keer iets niet lukt, beland je ook niet in zo'n diep dal. Maar als ik ergens mee bezig ben, ga ik er ook voor. Je zou kunnen zeggen dat ik een gezonde dosis ambitie heb. Ik wacht op de dingen die komen. Ik ben wat dat betreft niet ongedul dig, vrij geduldig zelfs. Als 't niet komt, dan komt 't niet." Geen opstapje „Ik doe het Rad nu viereneenhalf jaar, maar ik heb het nooit beschouwd als een opstapje naar iets anders. Ik vind het nog steeds leuk om te doen, écht. Nu ik een ei gen programma heb, is het niet zo dat ik me opeens te goed voel voor 't Rad. Dat programma blijft de basis voor me, ook financieel." „Maar presenteren leek me leuk om te doen en dat zelfde heb ik met toneelspelen. Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt me gewoon leuk. Het is zo'n andere vorm dan acteren voor TV. Er komt veel meer bij kijken, het neemt ook veel meer tijd. Je kan maanden met één rol bezig zijn, proberen in zo'n rol te groeien. Maar w, weet kan ik het wel helemaal niet." Nuchterheid Ze is nog maar 26. Heeft van alles gedaan, van modfl lenwerk tot acteren in speelfilms {Amsterdamnel „Misschien heb ik het over een paar jaar wel gezifl voor de camera's. Ik wil wel eens achter de camer| werken, het liefst bij een speelfilm. Als scriptgirl of zj iets. Ik stel mijn idealen niet zo hoog. Van het een koij het ander. Ik heb niet zoveel ervaring dat ik meteen rj gisseur wil worden. Dat heeft niets met onzekerheid! maken, het is nuchterheid." „Ik heb bij dingen nooit dat ik denk: dat móet doen. Ik denk altijd: dat lijkt me wel leuk. Dat heb van huis uit meegekregen. Ik ben nooit gepushed do' m'n ouders, ik heb een heel relaxed leven gehad. Nil steeds. Ik ben trots op wat ik doe. Ik zeg niet dat het lemaal fantastisch is wat ik doe, ik ben nog aan het 1 ren. En als dingen tegenzitten, dan lig ik daar niet waj ker van. Als ik niet door een screentest kom, dan dei ik alleen maar: jammer." Haar uiterlijk is Leontiens handelsmerk. Er schijnt mannen te zijn die aan Het Rad van Fortuin in wezt niets aan vinden, maar die speciaal voor haar er avot aan avond naar kijken. „Ik vind dat ik er redelijk got uit zie. Soms beter, soms ook niet. Als ik 's morgei wakker word of erg moe ben, zie ik er ook niet uit. Ma ik ben tevreden met wat ik heb, ik zou niets anders w len hebben. Schoonheid komt voor een groot deel voc uit uitstraling. Daarom hoeft niet alles aan een figuur in een gezicht perfect te zijn om mooi te zijn." „Sterallures zijn me vreemd. Ik vind het ook onz om ze te hebben. Tv-kijkers denken wel vaak dat sterallures hebt. Dat is een vooroordeel, maar wel ei logisch vooroordeel. Als ik iemand niet ken, dan ben afstandelijk en niet zo open. Dan wordt vaak gezeg kijk haar nou. Daarom komen mensen niet zo snel maar naar me toe. Maar als ze dan met me in gespr raken, dan blijkt dat ze me veel spontaner en aardig vinden dan dat ze aanvankelijk dachten. En zó ben Als ik iemand aardig vind, dan doe ik daar aardig tegt Tegen iedereen, van de kabeljongen tot de hoge piet.' Mannen vertellen over hun seksleven CLOSE UP DO Leontine Ruiters: „Ik ben een ik-zie-wel-type." foto dijkstra Maar goed dat er in België ooit een Johannes Govaerts leefde. Anders had Nederland het nu moeten doen zonder de wasverzachter van Ro bijn. archieffoto anp Doorgaans mogen appels dan niet ver van de stam vallen, ze kunnen wel raar rollen. Zaag maar eens een familiestam boom door. Dat kan een schok geven! Kijk op een verloren maandagavond maar eens naar het TROS-programma Allemaal Familie. Je zult toch maar denken van voorname afkomst te zijn. Met ingehouden trots overal het paspoort tonen, omdat daar een dubbele naam in staat. Tuinhof de Moed of zo. Klinkt duur toch. Maar dan komt daar ineens zo'n wijsneus van een gemeente-archivaris tot de ont dekking dat hier toch echt spra ke is van een historische vergis sing. Tuinhof de Moed? Niks welge stelds aan. Afstammelingen van een voorhuwelijks kind van de rekening, niets meer en niets minder. MeneerTuinhof die het deed met juffrouw De Moed, die laatste vervolgens na de daad met een dikke buik ach terlatend. Dat schreeuwde om wraak. Juffrouw De Moed maakte meneer Tuinhof in het openbaar te schande door hem na te wijzen als de vader, die wel de lusten wilde van het in nige samenzijn, maar niet de lasten. Enfin, het kind kwam. De baby de achternaam van moeder geven; dat was de amb tenaar van de burgerlijke stand al te gortig. Was hier geen spra ke van een buitenechtelijk kind? Nou, dan. Fijngevoelig? Niets daarvan, hier moest de wet worden nage leefd. Het kind was verwekt door twee ook hem bekende personen, dus moest ieders aandeel in de naam van de nieuwe wereld burger tot uitdrukking worden gebracht. What's in a name, was de retorische vraag die Shakespeare zichzelf in één van zijn fi losofische buien stelde. Morgen brengen. Wat te denken ook van die Haagse prof voetballer in ruste? De man placht zich op het veld niet edel te gedragen. Integendeel, hij schopte alles en iedereen die het waagde bij hem in de buurt te komen waterpas. Zulks onder het motto: afzagen, die handel. Even voorstellen: De Vos van Steenwijk, aangenaam. Hadden we hier te maken met de een of andere baron, die onbeschaamd de voetbalvlegel uithing? Nee dus, vond een ijverige klerk bij de Hoge Raad van Adel te 's-Gravenhage uit. Aan deze De Vos van Steenwijk ging enkele generaties geleden een ordinair slippertje vooraf tussen me neer de baron en de dienstmeid. „Wat weten we van onze familie?" Een mooiere openingszin had er voor het pro gramma Allemaal Familie niet bedacht kunnen worden. Jammer, dat presentatrice Léonie Sazias zo goed van vertrouwen was om te zeggen: „Van onze ouders weten we alles. En van onze grootouders ook wel." Maar is dat werkelijk zo? Worstelt niet me nige ouder met het probleem: „Hoe vertel len wij het onze kinderen?" Niet om achter elke stamboom een vijand te vermoeden, maar zullen alle pa's en ma's tijdens het familieberaad nu werkelijk alles vertellen over wat ze vroeger hebben uitge vreten? En hoe zit het met al die vriendelij ke opa's en oma's? Het enige in dit leven dat zeker is, is dat niets zeker is. Genealogie oftewel stamboomonderzoek kan de nodige opheldering verschaffen over het lief, leed en wat er verder all in the fa mily zit Menigeen brengt tegenwoordig z'n vrije tijd door in stoffige gemeente-archie ven, teneinde kilo's dossiers over de familie door te spitten. Stambomen doorzagen, namens de TROS heeft Léonie Sazias het er maar druk mee. Ze begon met het ontleden van de familie van Tineke de Nooy, maandag die van Frank Govers. Moet trouwens wel een fami liemens zijn, die Sazias. Eerst die Ojevaars- showen nu dit weer. En het moet gezegd, ze doet het schattig. Hoe ze toch temidden van al die in de studio verzamelde De Nooys en Goversen het familie-album doorbladert. Mooi toch om te weten dat Ti neke de Nooy een telg is van een erfgooiers- familie, waarvan voor zover valt na te gaan ene Pieter Dirkzoon De Noov P8 stamvader is. Inde in 1595 zou belasting in Naarden, dat toer?? nog Naerden heette. En er was ooit ook nog een De Nooy in 0? Amsterdam, die langs de deun ging om belastingpenningen w 5 te halen. De man dacht daarbPO niet alleen aan het belang van^O de staat, ook z'n eigen beurs puilde op zekere dag zo uit da: hij het mikpunt van een volks-PO oproer werd. Allemaal familie verraadt veel research. Maar de vraag is of vt te maken hebben met een TV- programma of met een familie reünie die door de camera wordt bespied. Vast staat in elf geval wel dat de betrokkenen het allemaal leuk vinden. De handen worden stukgeklapt, zj dra de gordijnen worden opeiyU geschoven om de familiestam boom zichtbaar te maken. Je zou kunnen zeggen dat de fariPC lie dan voor zichzelf applaudi$2f seert, begeleid door die janken de jingle Allemdddl Familiééé. En de ene anekdote is nog niei2' verteld of het andere verhaal over deze of gene wordt geami seerd opgehangen. Dat Tinekep zo luidruchtig is, niets bijzon ders hoor. Al die De Nooys hel ben dat nadrukkelijk aanwezig En gevuld zijn ze van vrouwskant ook allemaal, beht ve dan die ene rammagere tan te. Trouwens, als Johannes Go vaerts uit het Belgische Hamon niet had geleefd in de zeven tiende eeuw was Frank Govers^ er ook nooit gekomen. Wat een gemis zou dat niet zijn geweest! Niet al die kostbare gewaden. En Robijn had moeten uitzien naar een andere wasverzachter. Overigens was Govers, zo bleek maandagavond, enig3 in z'n soort onder de Goversen. Niet alles j in de genen. Goed, er zal door een me vrouw of wie weet meneer Govers wel een eigenhandig een kledingstuk zijn vervaar digd. Maar vermoedelijk dan toch wel naa een knippatroon van Ida de Leeuw van Rees, die luisterend Nederland jaren lastig viel met naald en schaar. Stamboomonderzoek. Oftewel, hoe een duffe bezigheid spannende wetenswaardij heden kan opleveren. Je zal als familie De Nooy toch maar vernemen dat je jaar in, 0 jaar uit trots achter het verkeerde familie- wapen hebt aangelopen. Of als keurige be^ lastingbetaler moeten horen dat je afstam- van een kerel die alles stal wat los of vast ;i zat. Zal het dan nog opzien baren als Sazi?_ straks bekend maakt dat Onno Ruding toef familie is van tante Truus? En Jansen famil- lie van Til anus, omdat toevallig twee telgep de lange onderbroek en de directoire in e^rc onkuis ogenblik lieten zakken temidden jr van al het opgestapelde textiel? ia Min of meer macho is een reeks van zes interviews voor waarin mannen vertellen over hun seksleven. Het KRO-programma in drie delen is een vervolg op Liever de lusten van vorig jaar, waarin vrouwen een boekje open deden over hun intieme verlangens. Net als toen komt Min of meer macho tot stand naar aanleiding van een enquê te van het weekblad Margriet, waarop zeshonderd mannen re ageerden. Het onderzoek is niet representatief. De uitkomsten zijn weten schappelijk gezien niet opzien barend. Ze bevestigen volgens de makers hel clichébeeld dat bestaat over de rol van de man en de vrouw in bed. De man is degene die het initiatief neemt en het klaarkomen belangrijk vindt, terwijl de vrouw minder vaak zin heeft en daarbij de voorkeur geeft aan knuffelen en intimiteit. Min of meer macho is ge maakt door een team dat intus sen aardig wat ervaring heeft opgebouwd met de bestudering van hei zieleleven van de mens op televisie: Willeke Bezemer, Han van der Meer en Annette Heffels. Eerder maakten zij In therapie en Liever de lusten. In aflevering 1 maken we ken nis met Ewoul Wiedemeijer, basgitarist van de hardrockband The great balls of fire. De 34-ja rige met haarband getooide Ewoul dacht vroeger dat een seksuele relatie er aldus uitzag: ,,'s Morgens vroeg opstaan en dan beginnen met wippen tot aan het einde van de dag. Dat leek me niet verkeerd", zegt hij. De praktijk was anders. „In het begin gingen we wel vaak met elkaar naar bed, maar later ontwikkelde zich het gevoelsle ven en nam de seks af. Het was een teleurstelling voor mij dat dit minder werd. Ik zat vroeger de hele dag met m'n hormo nen onder mijn ann; een on rustig gevoel. Tegenwoordig is alles rustiger gewor den". Ewout geeft zijn vrouw nu wat meer de ruimte en vermoedt zelfs dat hij door die opstelling beter aan zijn trekken komt. En als ze echt niet wil, masturbeert hij. Het team van 'Min of meer macho': v.l.n.r. Han van der Meer, Annet Heffels en Willeke Bezemer. foto cpd Cor van Deutekom, 67 jaar, oud-ambtenaar en vader van vijf kinderen, groeide op in een preuts milieu. Zijn vader bad bij zijn bedje toen hij merkte dat Gor masturbeerde. Zijn eerste liefde was zijn nichtje uit Utrecht, wat ook al niet kon. „Alles aan seksualiteit was zon dig, ook je eigen lichaam. Tel kens was je bang dat je een doodszonde beging, ik heb er een keer een afschuwelijke nacht doorgehad". Cor kreeg geen seksuele voor lichting. De eerste huwelijk snacht met zijn vrouw strandde in tranen. Seks kwam de derde nacht. Tegenwoordig is Gor al tijd thuis en heeft het echtpaar om de lieve vrede te bewaren een seksrooster opgesteld; ze doen 'het' eenmaal per week. Cor, die veel vaker zin heeft en zich 'akelig en hopeloos' voelt als hij weer eens wordt afgewezen, heeft geen hoge pet op van zijn seksleven. „Het is een instinct matig dierlijk gebeuren, dat moeilijk is in te passen in het dagelijks leven. Het zou iets feestelijks moeten zijn, maar daar komt geen bal van te recht", zegt hij waar zijn vrouw bij zit. Desgevraagd reageert Ton Verlind, chef informatieve pro gramma's van de KRO, op de constatering dat de .televisie te genwoordig bol staat van de programma's over seks: „Ieder een claimt de eerste te zijn ge weest. Het succes kent vele va ders, maar de enige echte pio nier die dit onderwerp op een serieuze en directe manier bracht, is Liever de lusten ge weest." Anders dan in Liever de lusten waarin per keer' tien vrouwen zaten, komen nu per aflevering slechts twee mannen aan bod. Oogmerk is dat de kijker zich makkelijker ':',a identificeert. Bizarre en an- dere zeer per- r' soonlijke uit- C spraken zijn I geschrapt om mensen tegen zich- zelf in be scherming te nemen. „Ze moe ten de volgende dag ook weer gewoon naar de bakker toe kun nen". De algemene boodschap ver woordt Annette Heffels het bes te. „Door al die pornografie van tegenwoordig wordt de illusie gewekt dal mannen en vrouwen heel dicht bij elkaar zijn komen te staan. In de praktijk blijkt daar niets van te kloppen. Man nen en vrouwen staan tamelijk ver van elkaar af en hebben zelfs de neiging te vereenza men." Het trof Heffels te horen dat een van de mannen zich zo graag eens gewild wilde voelen. De serie over de seksuele wor steling tussen man en vrouw wordt voorgezet op 25 maart en 1 april. Bij de KRO bestaan plannen voor een derde serie over seks, waarin zowel de man als de vrouw aan de tand ge voeld worden. Tijdens de opna men bleek dat veel vrouwen schrokken van de dingen die hun partners vertelden. Sommi gen hoorden compleet nieuwe dingen. Heffels en Bezemer zul len hun bevindingen verder pu bliceren bij uitgeverij Anthos. Het boek met daarin 25 inter views kost 29,75 gulden. (Uitzending, vanavond om 22.51 uur op Nederland 1) V

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 10