Van Kessel verkiest
fietsen boven vertier
Bij Stomp wijk '92 klikt het
Gemini/K snakt naar promotie
Sport
VRIJDAG 11 MAART 1994
Luyendijk gangmaker Rompelberg
Maastricht Arie Luyendijk is bereid als gangmaker te fungeren
Fred Rompelberg bij diens aanval op het wereldsnelheids
record fietsen. De oud-winnaar van de 500 mijl van Indianapolis
is enthousiast voor het idee van de Maastrichtse beroepswiel
renner. „Ik wil beslist meedoen aan jouw poging in november",
liet de autocoureur per fax vanuit Amerika weten. De aanval op
het wereldsnelheidsrecord, met 245 km/u op naam van de Ame
rikaan John Howard, is gepland voor de maand november en
heeft plaats op de zoutvlakten van Bonneville in de Amerikaanse
staat Utah.
Valencia opent deur voor Hiddink
'ee] Valencia» De nieuwe voorzitter van Valencia, Francisco Roig,
heeft de Nederlandse trainer Guus Hiddink voorgesteld terug te
keren bij de club. De Achterhoeker werd in november ontslagen
bij de Spaanse vereniging, maar bleef in bepaalde kringen zijn
populariteit behouden. Roig stelt Hiddink voor 'gratis' voor Va
lencia te komen werken omdat hij bij zijn ontslag een schade
loosstellingvoor de rest van de contractduur (tot 1 juli) heeft
ontvangen. Hiddink, die niet bereikbaar was wegens een winter-
hel sportvakantie, liet in een eerder stadium weten alleen geïnteres
seerd te zijn in de rentree als de reorganisatie in bestuurlijk op
zicht is voltooid.
Tafeltennisbond blijft bij standpunt
Groningen De tafeltennisbond blijft op haar standpunt staan
dat Vriesekoop en Hooman niet meedoen aan de landenwed-
strijden tijdens de komende EK. De bemiddelingspoging van
Henk van Dilst, penningmeester van de Europese Tafeltennis
Unie (ETTU), is op niets uitgelopen. Van Dilst moest de afloop
vernemen via Teletekst. „Ik ben niet op de hoogte gebracht",
zegt hij, „maar toen we eergisteren uit elkaar gingen, had ik al
het gevoel dat we weinig opgeschoten waren."
McDonald's lijdt opnieuw nederlaag
leiden Het Leidse McDonald's is andermaal tegen een neder
laag opgelopen. Tegen jSB werden er nog wel diverse kansen ge
creëerd, maar vonden de Leidenaars de Dordtse sluitpost op de
weg. Via een 3-0 ruststand boekte de Jaap Schouten Boys een 5-
2 overwinning. Hans en Herman van Marwijk waren verant
woordelijk voor de Leidse doelpunten.
Vrouwen Docos stunten tegen KFC '71
leiden De vrouwen van Docos hebben voor een verrassing ge-
orgd in het toernooi om de Leidsch Dagblad Cup. De Leidse
I ploeg versloeg het veel hoger aangeslagen KFC '71 gisteravond
door het beter nemen van strafschoppen. Na de reguliere speel
tijd was de stand nog gelijk (1-1). Voor Docos scoorde Brenda
van Stralen. Zij benutte ook de laatste strafschop in tegenstelling
tot KFC, dat strandde op doelvrouw Paula Vöorham. In de
kwartfinales krijgt Docos bezoek van Donk.
'Uitgaan kost alleen maar geld'
Robin van Kessel worden vele kwaliteiten toegedicht. In
gewijden beschouwen de 21-jarige wieleramateur uit Ter
Aar zelfs als kanshebber op een hoge klassering in de
Ronde van Zuid-Holland, die morgenmiddag bijna door
de achtertuin van de Casba-coureur voert. Ook op de
bloemenveiling van Aalsmeer is de als rozen-inpakker
werkzame Van Kessel een gewaardeerde kracht. Maar
vraag hem alsjeblieft niet een kop koffie te zetten. „Dat
leer ik nog wel eens over een jaar of vijf."
ter aar tim brouwer de koning
De verklaring van zijn beperkte
huishoudelijke ontwikkeling ligt
in de combinatie van werken en
wielrennen. „Iedere doorde
weekse dag gaat de wekker om
half zes. Om kwart over zes
meld ik mij op de veiling. Ik ben
er ingerold via mijn vader, die
daar vanwege zijn werk al jaren
lang komt. 's Middags heb ik
dan volop tijd om te fietsen. Te
genwoordig maak ik soms trai-
ningsdagen van meer dan vijf
uur. Als ik dan thuiskom, moet
ik oppassen dat ik niet op de
bank in slaap val. Meestal lig ik
om half negen onder de wol."
Tijd voor een sociaal leven
houdt Van Kessel er nauwelijks
op na. „Dat vind ik helemaal
geen probleem. Mijn leven past
zo precies in elkaar. Om me
heen zie ik leeftijdsgenoten af
haken, omdat ze het uitgaansle
ven zo missen. Uitgaan kan al
tijd ik 's winters nog, buiten het
seizoen, maar dat kost alleen
maar geld. Verder telefoneer ik
heel wat af. Alleen moeten ze
me niet om tien uur 's avonds
bellen, want dan slaap ik allang.
Ook mijn nieuwe vriendin heb
ik meteen verteld, dat ik mijn
nachtrust hard nodig heb."
Hoewel hij zo op het oog een
monnikenleven leidt, is Van
Kessel bepaald geen kluize-
naarstype. Als het nodig is -
zoals bij de laatste ploegvoor-
stelling van Casba Wonen -,
werpt hij zich zelfs op als
woordvoerder van de Zoeter-
woudse wielerploeg. „Ik kan
mijn mondje wel roeren. Bo
vendien pas ik mij in gezel
schap gemakkelijk aan. Toen ik
mijn militaire dienst in Steen-
wijk vervulde, hebben we er
met veertig jongens uit alle de
len van het land ook het beste
van gemaakt. Je moet toch wat,
als je zo weinig kunt trainen. Al
mocht ik toen wel mijn racefiets
op mijn kamer zetten."
Dat 'verloren jaar' telt Van
Kessel het liefst niet mee bij zijn
wielerloopbaan, die officieel al
zeven jaar duurt. „Ik merk dat ik
elk jaar een stukje sterker word.
Morgen moet ik dan ook mijn
27ste plaats van vorig jaar in de
Ronde van Zuid-Holland kun
nen verbeteren. Daarbij komt
het niet alleen aan op hard trap
pen, maar ook op het kiezen
van het juiste moment. In de
Ster van Zwolle (Van Kessel was
met de 38ste plaats de hoogst
genoteerde Casba-renner, red.)
raakte ik in de tweede groep
verzeild. Toen hebben we er in
de slotfase nog zeven laten weg
rijden, die tot mijn verrassing
nog bij de kopgroep konden
aansluiten. Zo'n taxatiefout
maak ik geen tweede keer."
Om het wielervak zo goed
mogelijk onder de knie te krij
gen („Een leven als prof lijkt mij
het mooiste wat er is"), kijkt hij
de kunst af van geroutineerde
collega's. „Voor mijn nieuwe
ploeggenoot Gert Jakobs neem
ik mijn petje af. Die jongen
heeft als oud-beroepsrenner zo
veel meegemaakt. Van hem kan
ik nog heel wat leren, ook al be
hoor ik inmiddels tot de harde
kern van onze ploeg."
Maar in de koers moet Van
Kessel, in vroeger jaren een ver
dienstelijke jeugdatleet, het uit
eindelijk met zijn eigen benen
en inzicht doen. De schier ein
deloze trainingsarbeid verricht
hij bij voorkeur met renners uit
de regio. „Je hebt misschien wel
eens gehoord van de 'Haarlem-
groep', allemaal coureurs uit de
omgeving van Haarlem. Nou,
wij hebben sinds kort de 'Mister
Ed-groep'. Met jongens als Fer-
nand Warmerdam, Leon Rekel
hof, Etienne Vergeer en mijn
broer Miquel spreken we vaak
om half twee af bij dat café in
Leimuiden. Vanmiddag waren
we al met zijn achten. Je moet
er met zijn allen toch het beste
van zien te maken."
Robin van Kessel: „Meestal lig ik om half negen onder de wol."
Vrouwen-trainer Van der Pols uitgekeken op derde divisie
leiden» janet van puk
Bij de mannen stak trainer Ber
nard van der Pols zijn hoofd om
de hoek van de douche-ruimte
als hij een scheldkannonade
hoorde. Dan bemoeide hij zich
er even lekker mee. Wal de
vrouwen in de kleedkamer over
hem zeggen, weet hij niet. Het
is het enige nadeel dat de trai
nervan het eerste vrouwenteam
van de Leidse volleybalvereni
ging Gemini/Kangeroes kan
Hoewel, een probleem is het
eigenlijk niet: „Ik heb goede er
varingen met ze, we gaan open
en eerlijk met elkaar om. Als er
iets is, dan hoor ik het wel. Di
rect, of via een andere speel
ster."
Waarmee hij maar wil zeggen
dat de sfeer goed is. Maar niet
alleen daaraan dankt het team
zijn succes. De vrouwen volley
ballen met plezier en zijn erva
ren. Er staat een sterk collectief
in het veld, het team is con
stant. En de derde divisie is
zwak, zegt Van der Pols.
De vrouwen van Gemini zijn
dit seizoen heer en meester in
de derde divisie. Alle zeventien
wedstrijden in de competitie
wonnen zij, morgen kunnen ze
in Zoetermeer tegen het in de
gradatiegevaar verkerende Zo-
voc kampioen worden. Van der
Pols ziet het als een gewone
wedstrijd. Winnen de Voorscho-
tense vrouwen eens een keer
niet, dan moet het volgende
week zaterdag lukken. „Maar
het is wel leuk om vier wedstrij
den voor het einde van de com
petitie al kampioen te zijn. Dat
zie je niet vaak op dit niveau."
Tempo
Van der Pols vindt het vooral
prettig dat aan het kampioen
schap promotie naar de tweede
divisie vastzit. Gemini wordt
dan het hoogst spelende vrou
wenteam in de omgeving van
Leiden. „Er is een groot verschil
met de derde divisie. Het tempo
ligt hoger en het technische ni
veau is eveneens hoger. De
wedstrijden zijn daardoor leu
ker."
Bernard van der Pols ziet met
verlangen uit naar die keer dat
hij en zijn vrouwen eens met 3-
0 de zaal uitgemept worden.
Want dit jaar ging het wel heel
gemakkelijk. Vooral in het begin
van de competitie. „Na zes we
ken praatten ze ons het kam
pioenschap al aan." Maar na
een wedstrijd of elf verslapten
de Voorschotense vrouwen wat.
Het begon op de training en
Van der Pols zag het terug in de
wedstrijden. „Ze zeggen het
niet, maar je ziet het ervan af
druipen, dat ze denken: 'Het
lukt toch wel'."
In de tweede divisie wordt het
allemaal anders. Twee keer in
de week trainen en niet met een
paar vrouwen tegelijk op win
tersport, zoals nu wel gebeurt.
„Iedereen moet een stapje har-
derlopen."
Het liefst zou de trainer zijn
team versterkt zien met enige
speelsters. Vooral de midden-
aanval kan wel wat versterking
gebruiken. En dus polst hij hier
en daar eens speelsters van an
dere clubs. Maar ook zonder die
nieuwe speelsters moet Gemi
ni/K hel redden in die tweede
divisie, denkt Van der Pols.
Service
Hel is de derde keer dat hij met
ni/K in de tweede divisie uit
komt. De eerste keer was in
1991, toen de 32-jarige Leide-
naar de overstap van de man
nen naar de vrouwen maakte.
Twee jaar lang had hij het eerste
mannenteam onder zijn hoede
gehad en hij wilde wel eens wat
anders. „Ik vind het wel leuk,
hoor, bij de mannen, maar het
wouwenvolleybal is aantrekke
lijker voor een trainer. Je kunt
wat meer toevoegen aan het
spel. Bij de mannen is een rally
meestal vrij snel afgelopen:
pass, set-up, smash. Bij de wou
wen is de verdediging belangrij
ker, die kan dan vaak weer een
nieuwe aanval opzetten. De tac
tische aspecten spelen een gro
tere rol. Bovendien kunnen
vrouwen meer met een service
bereiken: de opslag kan een be
hoorlijk aanvalswapen zijn."
Het eerste jaar was een beetje
een gek jaar. Het team haalde
22 punten uit 22 wedstrijden,
maar degradeerde toch na een
beslissingswedstrijd tegen
Utrecht. ..We stonden 2-0 voor
en verloren met 3-2. Met zo'n
scoreverloop verloren we dat
seizoen tien keer."
Omdat een paar ploegen zich
terugtrokken („Ik heb het ge
voel dat hel over de hele linie
wat minder wordt met het vol
leybal") kon Gemini toch weer
uitkomen in de tweede divisie.
Het werd een heel moeilijk sei
zoen, de vrouwen haalden eqn
punt of vijf. „We namen een
foute beslissing, we hadden in
de derde divisie moeten gaan
spelen. Een aantal speelsters
ging namelijk weg. Maar dat is
achteraf praten."
Met nieuwe moed en een
sterker team begonnen Van dei-
Pols en zijn vrouwen dit jaar
opnieuw in de derde divisie. De
trainer met in zijn achterhoofd
het idee dat hij na dit jaar zou
stoppen. Na drie jaar moest ie
mand anders maar verder gaan
aan toevoegen. Maar dat was
zeer legen de zin van de speel
sters. Zij zetten met een aantal
supporters een actie op touw.
Elke dag vond Van der Pols een
kaart in de bus met het verzoek
toch vooral nog even door te
gaan. Dat doet hij. „Het is toch
wel weer een uitdaging." Of dit
nu wel zijn laatste jaar bij de
vrouwen wordt, zegt hij niet. Of
wil hij niet zeggen. Want kaar
ten heeft hij nu wel genoeg ge
had
ard' Gerda, Lenie en Irma van den Bosch (v.l.n.r.), gepromoveerd naar de eerste divisie. „Veel te hoog v
Handbalsters LenieGerda en Irma van den Bosch blij met titel
s|^. Ze waren eigenlijk helemaal niet van plan
1 kampioen te worden dit jaar. De midden-
•Al, moot was mooi genoeg. Beetje de kat uit de
kijken, hier en daar een junior inpas-
9 sen. Het zou een rustig jaartje worden.
afgelopen zondag stonden de hand-
halsters van" Stompwijk '92 opeens op de
48, kar die dwars door het dorp trok. Kampioen
(ml
dus.
Een spandoek op de wagen sprak boek-
delen. 'Ook met een andere naam staat
bóf); HVS bovenaan'. HVS is de naam die de ver-
cuai;eniging altijd droeg. Sinds twee jaar is het
hkeriechter Stompwijk '92, 'een omni-vereniging
marl bestaande uit het oude HVS, het oude
■Var>; Stompwijkse Boys (voetbal) en een paar
y^n' binnensportverenigingen,
sse. Toen trainer Wim van Leeuwen en zijn
1 meiden zondag van de feestvreugde waren
'Ro\ bekomen en de rijkelijk vloeiende cham-
7Vpagne was uitgewerkt, volgde de bezinning.
9' Volgend seizoen in de eerste divisie. Nog
kink maar één niveau verwijderd van de eredivi-
'irer sic. Is* dat niet een beetje hoog voor een
dorpsclubje dat jaarlijks niet meer dan twee
teen; vrouwenteams in de competitie kan in-
,s,7\ schrijven? Hel antwoord van cirkelloopster
Lenie van den Bosch is duidelijk: „Veel te
hoog voor ons."
Maar ze gaan er voor, nu ze na zes jaar
tweede divisie zijn gepromoveerd naar de
J eerste divisie, waar ze overigens dertien jaar
I geleden ook al eens in speelden. „We pro-
1 IJ1 beren ons te handhaven in de eerste divisie,
al zal dat moeilijk zijn. We zien het wel. Het
ctl? wordt een moeilijk jaar, dat staat vast. Maar
daar zitten we nu niet mee", zegt Lenie van
Heiden Bosch.
aani En volgend jaar trouwens ook niet. Want
bij de handbalclub in Stompwijk - tachtig
leden slechts - willen ze graag het hoogste
bereiken, maar er is geen man of vrouw
overboord als er in sportief opzicht iets mis
gaat. Misschien is dat wel het geheim van
het succes. Iedereen zet zijn schouders er
onder en verder geen gezeur. Het is nog
zo'n lekker ouderwetse club waar de voor
zitter (Ton van Gelswijk) ook verzorger is en
waar de speelsters ook allen scheidsrechter
zijn, of jeugdtrainer. Of beiden. Iedereen
betaalt contributie en voor dat geld mag je
niet alleen handballen, maar ook de han
den uit de mouwen steken voor klusjes in
het belang van de club.
Vechtlust
Lenie van den Bosch: „Ik denk dat de saam
horigheid en de vechtlust van ons in dit sei
zoen ook de doorslag heeft gegeven. We ga
ven ons nooit gewonnen, ook niet als we
vlak voor tijd vier punten achter stonden. In
het begin van het seizoen ging het goed en
ondanks een terugval na kerst waren we
opeens kandidaat voor de titel. Het is alle
maal snel gegaan en vooral boven verwach
ting"
Lenie van den Bosch is inmiddels 36 jaar
en de routinier van de ploeg, samen met
haar schoonzus Gerda van den Bosch, ook
36. De 'Boschen' zijn goed vertegenwoor
digd in de ploeg, want er zit ook nog een Ir
ma van den Bosch in het team. Zij is 26 en
zus van Lenie. Irma, die nu in de linkerhoek
speelt, moet over een jaar de kar trekken in
sporthal Meerhorst, want Gerda (spelend in
de andere hoek) stopt er mee en Lenie doet
dat na volgend seizoen.
Gerda: „We staan alle drie van jongs af
aan te ballen. Voor. mij worden de trainin
gen steeds zwaarder. Dan zie ik die jonge
meiden fluitend naar de kleedkamer lopen
terwijl ik het helemaal gehad heb." Ze vindt
het mooi dat ze met een titel afscheid mag
Veteranen
Irma begrijpt het terugtreden van de twee
veteranen wel. „Handbal is een steeds
zwaardere sport geworden. Fysiek moet je
sterk zijn en het is vooral harder geworden.
De overtredingen zijn gemener. Je krijgt een
paar vingers in je zij, je wordt ruw beetge
pakt en het gaat allemaal sneller."
Het trio heeft alle vertrouwen in de toe
komst. Lenie: „Ook zonder de routiniers zal
het wel lukken om een goede ploeg op de
been te brengen. We hebben met Sylvia
Hoevers een schutter in huis en de jonge
Yvonne Bennis is dit seizoen als jongeling
doorgebroken."
Verder zien ze na het ontstaan van de
omni-vereniging, die een nieuwe sporthal
bespeelt, louter positieve ontwikkelingen.
De club moest jarenlang haar thuiswedstrij
den en trainingen afwerken in sporthal De
Fluit in Leidschendam. Lenie: „Het is toch
wel even wat anders dat je nu een eigen hal
hebt. Dat heeft voor extra leden gezorgd, al
is het tegenwoordig niet meer zo dat een
jongen of meisje alleen nog kan kiezen uit
voetbal en handbal. Maar de mooie accom
modatie en het feit dat we nu ook eens op
trekken met de voetballers is een goede
zaak."
Ze heeft nog niemand ontmoet die de
sporten handbal en voetbal is gaan combi
neren, zoals in IJsland (een echte handbal
natie) veel gebeurt. „Nee, zo iemand heb
ben we niet bij Stompwijk '92."