Van Kessel verkiest fietsen boven vertier Bij Stomp wijk '92 klikt het Gemini/K snakt naar promotie Sport VRIJDAG 11 MAART 1994 Luyendijk gangmaker Rompelberg Maastricht Arie Luyendijk is bereid als gangmaker te fungeren Fred Rompelberg bij diens aanval op het wereldsnelheids record fietsen. De oud-winnaar van de 500 mijl van Indianapolis is enthousiast voor het idee van de Maastrichtse beroepswiel renner. „Ik wil beslist meedoen aan jouw poging in november", liet de autocoureur per fax vanuit Amerika weten. De aanval op het wereldsnelheidsrecord, met 245 km/u op naam van de Ame rikaan John Howard, is gepland voor de maand november en heeft plaats op de zoutvlakten van Bonneville in de Amerikaanse staat Utah. Valencia opent deur voor Hiddink 'ee] Valencia» De nieuwe voorzitter van Valencia, Francisco Roig, heeft de Nederlandse trainer Guus Hiddink voorgesteld terug te keren bij de club. De Achterhoeker werd in november ontslagen bij de Spaanse vereniging, maar bleef in bepaalde kringen zijn populariteit behouden. Roig stelt Hiddink voor 'gratis' voor Va lencia te komen werken omdat hij bij zijn ontslag een schade loosstellingvoor de rest van de contractduur (tot 1 juli) heeft ontvangen. Hiddink, die niet bereikbaar was wegens een winter- hel sportvakantie, liet in een eerder stadium weten alleen geïnteres seerd te zijn in de rentree als de reorganisatie in bestuurlijk op zicht is voltooid. Tafeltennisbond blijft bij standpunt Groningen De tafeltennisbond blijft op haar standpunt staan dat Vriesekoop en Hooman niet meedoen aan de landenwed- strijden tijdens de komende EK. De bemiddelingspoging van Henk van Dilst, penningmeester van de Europese Tafeltennis Unie (ETTU), is op niets uitgelopen. Van Dilst moest de afloop vernemen via Teletekst. „Ik ben niet op de hoogte gebracht", zegt hij, „maar toen we eergisteren uit elkaar gingen, had ik al het gevoel dat we weinig opgeschoten waren." McDonald's lijdt opnieuw nederlaag leiden Het Leidse McDonald's is andermaal tegen een neder laag opgelopen. Tegen jSB werden er nog wel diverse kansen ge creëerd, maar vonden de Leidenaars de Dordtse sluitpost op de weg. Via een 3-0 ruststand boekte de Jaap Schouten Boys een 5- 2 overwinning. Hans en Herman van Marwijk waren verant woordelijk voor de Leidse doelpunten. Vrouwen Docos stunten tegen KFC '71 leiden De vrouwen van Docos hebben voor een verrassing ge- orgd in het toernooi om de Leidsch Dagblad Cup. De Leidse I ploeg versloeg het veel hoger aangeslagen KFC '71 gisteravond door het beter nemen van strafschoppen. Na de reguliere speel tijd was de stand nog gelijk (1-1). Voor Docos scoorde Brenda van Stralen. Zij benutte ook de laatste strafschop in tegenstelling tot KFC, dat strandde op doelvrouw Paula Vöorham. In de kwartfinales krijgt Docos bezoek van Donk. 'Uitgaan kost alleen maar geld' Robin van Kessel worden vele kwaliteiten toegedicht. In gewijden beschouwen de 21-jarige wieleramateur uit Ter Aar zelfs als kanshebber op een hoge klassering in de Ronde van Zuid-Holland, die morgenmiddag bijna door de achtertuin van de Casba-coureur voert. Ook op de bloemenveiling van Aalsmeer is de als rozen-inpakker werkzame Van Kessel een gewaardeerde kracht. Maar vraag hem alsjeblieft niet een kop koffie te zetten. „Dat leer ik nog wel eens over een jaar of vijf." ter aar tim brouwer de koning De verklaring van zijn beperkte huishoudelijke ontwikkeling ligt in de combinatie van werken en wielrennen. „Iedere doorde weekse dag gaat de wekker om half zes. Om kwart over zes meld ik mij op de veiling. Ik ben er ingerold via mijn vader, die daar vanwege zijn werk al jaren lang komt. 's Middags heb ik dan volop tijd om te fietsen. Te genwoordig maak ik soms trai- ningsdagen van meer dan vijf uur. Als ik dan thuiskom, moet ik oppassen dat ik niet op de bank in slaap val. Meestal lig ik om half negen onder de wol." Tijd voor een sociaal leven houdt Van Kessel er nauwelijks op na. „Dat vind ik helemaal geen probleem. Mijn leven past zo precies in elkaar. Om me heen zie ik leeftijdsgenoten af haken, omdat ze het uitgaansle ven zo missen. Uitgaan kan al tijd ik 's winters nog, buiten het seizoen, maar dat kost alleen maar geld. Verder telefoneer ik heel wat af. Alleen moeten ze me niet om tien uur 's avonds bellen, want dan slaap ik allang. Ook mijn nieuwe vriendin heb ik meteen verteld, dat ik mijn nachtrust hard nodig heb." Hoewel hij zo op het oog een monnikenleven leidt, is Van Kessel bepaald geen kluize- naarstype. Als het nodig is - zoals bij de laatste ploegvoor- stelling van Casba Wonen -, werpt hij zich zelfs op als woordvoerder van de Zoeter- woudse wielerploeg. „Ik kan mijn mondje wel roeren. Bo vendien pas ik mij in gezel schap gemakkelijk aan. Toen ik mijn militaire dienst in Steen- wijk vervulde, hebben we er met veertig jongens uit alle de len van het land ook het beste van gemaakt. Je moet toch wat, als je zo weinig kunt trainen. Al mocht ik toen wel mijn racefiets op mijn kamer zetten." Dat 'verloren jaar' telt Van Kessel het liefst niet mee bij zijn wielerloopbaan, die officieel al zeven jaar duurt. „Ik merk dat ik elk jaar een stukje sterker word. Morgen moet ik dan ook mijn 27ste plaats van vorig jaar in de Ronde van Zuid-Holland kun nen verbeteren. Daarbij komt het niet alleen aan op hard trap pen, maar ook op het kiezen van het juiste moment. In de Ster van Zwolle (Van Kessel was met de 38ste plaats de hoogst genoteerde Casba-renner, red.) raakte ik in de tweede groep verzeild. Toen hebben we er in de slotfase nog zeven laten weg rijden, die tot mijn verrassing nog bij de kopgroep konden aansluiten. Zo'n taxatiefout maak ik geen tweede keer." Om het wielervak zo goed mogelijk onder de knie te krij gen („Een leven als prof lijkt mij het mooiste wat er is"), kijkt hij de kunst af van geroutineerde collega's. „Voor mijn nieuwe ploeggenoot Gert Jakobs neem ik mijn petje af. Die jongen heeft als oud-beroepsrenner zo veel meegemaakt. Van hem kan ik nog heel wat leren, ook al be hoor ik inmiddels tot de harde kern van onze ploeg." Maar in de koers moet Van Kessel, in vroeger jaren een ver dienstelijke jeugdatleet, het uit eindelijk met zijn eigen benen en inzicht doen. De schier ein deloze trainingsarbeid verricht hij bij voorkeur met renners uit de regio. „Je hebt misschien wel eens gehoord van de 'Haarlem- groep', allemaal coureurs uit de omgeving van Haarlem. Nou, wij hebben sinds kort de 'Mister Ed-groep'. Met jongens als Fer- nand Warmerdam, Leon Rekel hof, Etienne Vergeer en mijn broer Miquel spreken we vaak om half twee af bij dat café in Leimuiden. Vanmiddag waren we al met zijn achten. Je moet er met zijn allen toch het beste van zien te maken." Robin van Kessel: „Meestal lig ik om half negen onder de wol." Vrouwen-trainer Van der Pols uitgekeken op derde divisie leiden» janet van puk Bij de mannen stak trainer Ber nard van der Pols zijn hoofd om de hoek van de douche-ruimte als hij een scheldkannonade hoorde. Dan bemoeide hij zich er even lekker mee. Wal de vrouwen in de kleedkamer over hem zeggen, weet hij niet. Het is het enige nadeel dat de trai nervan het eerste vrouwenteam van de Leidse volleybalvereni ging Gemini/Kangeroes kan Hoewel, een probleem is het eigenlijk niet: „Ik heb goede er varingen met ze, we gaan open en eerlijk met elkaar om. Als er iets is, dan hoor ik het wel. Di rect, of via een andere speel ster." Waarmee hij maar wil zeggen dat de sfeer goed is. Maar niet alleen daaraan dankt het team zijn succes. De vrouwen volley ballen met plezier en zijn erva ren. Er staat een sterk collectief in het veld, het team is con stant. En de derde divisie is zwak, zegt Van der Pols. De vrouwen van Gemini zijn dit seizoen heer en meester in de derde divisie. Alle zeventien wedstrijden in de competitie wonnen zij, morgen kunnen ze in Zoetermeer tegen het in de gradatiegevaar verkerende Zo- voc kampioen worden. Van der Pols ziet het als een gewone wedstrijd. Winnen de Voorscho- tense vrouwen eens een keer niet, dan moet het volgende week zaterdag lukken. „Maar het is wel leuk om vier wedstrij den voor het einde van de com petitie al kampioen te zijn. Dat zie je niet vaak op dit niveau." Tempo Van der Pols vindt het vooral prettig dat aan het kampioen schap promotie naar de tweede divisie vastzit. Gemini wordt dan het hoogst spelende vrou wenteam in de omgeving van Leiden. „Er is een groot verschil met de derde divisie. Het tempo ligt hoger en het technische ni veau is eveneens hoger. De wedstrijden zijn daardoor leu ker." Bernard van der Pols ziet met verlangen uit naar die keer dat hij en zijn vrouwen eens met 3- 0 de zaal uitgemept worden. Want dit jaar ging het wel heel gemakkelijk. Vooral in het begin van de competitie. „Na zes we ken praatten ze ons het kam pioenschap al aan." Maar na een wedstrijd of elf verslapten de Voorschotense vrouwen wat. Het begon op de training en Van der Pols zag het terug in de wedstrijden. „Ze zeggen het niet, maar je ziet het ervan af druipen, dat ze denken: 'Het lukt toch wel'." In de tweede divisie wordt het allemaal anders. Twee keer in de week trainen en niet met een paar vrouwen tegelijk op win tersport, zoals nu wel gebeurt. „Iedereen moet een stapje har- derlopen." Het liefst zou de trainer zijn team versterkt zien met enige speelsters. Vooral de midden- aanval kan wel wat versterking gebruiken. En dus polst hij hier en daar eens speelsters van an dere clubs. Maar ook zonder die nieuwe speelsters moet Gemi ni/K hel redden in die tweede divisie, denkt Van der Pols. Service Hel is de derde keer dat hij met ni/K in de tweede divisie uit komt. De eerste keer was in 1991, toen de 32-jarige Leide- naar de overstap van de man nen naar de vrouwen maakte. Twee jaar lang had hij het eerste mannenteam onder zijn hoede gehad en hij wilde wel eens wat anders. „Ik vind het wel leuk, hoor, bij de mannen, maar het wouwenvolleybal is aantrekke lijker voor een trainer. Je kunt wat meer toevoegen aan het spel. Bij de mannen is een rally meestal vrij snel afgelopen: pass, set-up, smash. Bij de wou wen is de verdediging belangrij ker, die kan dan vaak weer een nieuwe aanval opzetten. De tac tische aspecten spelen een gro tere rol. Bovendien kunnen vrouwen meer met een service bereiken: de opslag kan een be hoorlijk aanvalswapen zijn." Het eerste jaar was een beetje een gek jaar. Het team haalde 22 punten uit 22 wedstrijden, maar degradeerde toch na een beslissingswedstrijd tegen Utrecht. ..We stonden 2-0 voor en verloren met 3-2. Met zo'n scoreverloop verloren we dat seizoen tien keer." Omdat een paar ploegen zich terugtrokken („Ik heb het ge voel dat hel over de hele linie wat minder wordt met het vol leybal") kon Gemini toch weer uitkomen in de tweede divisie. Het werd een heel moeilijk sei zoen, de vrouwen haalden eqn punt of vijf. „We namen een foute beslissing, we hadden in de derde divisie moeten gaan spelen. Een aantal speelsters ging namelijk weg. Maar dat is achteraf praten." Met nieuwe moed en een sterker team begonnen Van dei- Pols en zijn vrouwen dit jaar opnieuw in de derde divisie. De trainer met in zijn achterhoofd het idee dat hij na dit jaar zou stoppen. Na drie jaar moest ie mand anders maar verder gaan aan toevoegen. Maar dat was zeer legen de zin van de speel sters. Zij zetten met een aantal supporters een actie op touw. Elke dag vond Van der Pols een kaart in de bus met het verzoek toch vooral nog even door te gaan. Dat doet hij. „Het is toch wel weer een uitdaging." Of dit nu wel zijn laatste jaar bij de vrouwen wordt, zegt hij niet. Of wil hij niet zeggen. Want kaar ten heeft hij nu wel genoeg ge had ard' Gerda, Lenie en Irma van den Bosch (v.l.n.r.), gepromoveerd naar de eerste divisie. „Veel te hoog v Handbalsters LenieGerda en Irma van den Bosch blij met titel s|^. Ze waren eigenlijk helemaal niet van plan 1 kampioen te worden dit jaar. De midden- •Al, moot was mooi genoeg. Beetje de kat uit de kijken, hier en daar een junior inpas- 9 sen. Het zou een rustig jaartje worden. afgelopen zondag stonden de hand- halsters van" Stompwijk '92 opeens op de 48, kar die dwars door het dorp trok. Kampioen (ml dus. Een spandoek op de wagen sprak boek- delen. 'Ook met een andere naam staat bóf); HVS bovenaan'. HVS is de naam die de ver- cuai;eniging altijd droeg. Sinds twee jaar is het hkeriechter Stompwijk '92, 'een omni-vereniging marl bestaande uit het oude HVS, het oude ■Var>; Stompwijkse Boys (voetbal) en een paar y^n' binnensportverenigingen, sse. Toen trainer Wim van Leeuwen en zijn 1 meiden zondag van de feestvreugde waren 'Ro\ bekomen en de rijkelijk vloeiende cham- 7Vpagne was uitgewerkt, volgde de bezinning. 9' Volgend seizoen in de eerste divisie. Nog kink maar één niveau verwijderd van de eredivi- 'irer sic. Is* dat niet een beetje hoog voor een dorpsclubje dat jaarlijks niet meer dan twee teen; vrouwenteams in de competitie kan in- ,s,7\ schrijven? Hel antwoord van cirkelloopster Lenie van den Bosch is duidelijk: „Veel te hoog voor ons." Maar ze gaan er voor, nu ze na zes jaar tweede divisie zijn gepromoveerd naar de J eerste divisie, waar ze overigens dertien jaar I geleden ook al eens in speelden. „We pro- 1 IJ1 beren ons te handhaven in de eerste divisie, al zal dat moeilijk zijn. We zien het wel. Het ctl? wordt een moeilijk jaar, dat staat vast. Maar daar zitten we nu niet mee", zegt Lenie van Heiden Bosch. aani En volgend jaar trouwens ook niet. Want bij de handbalclub in Stompwijk - tachtig leden slechts - willen ze graag het hoogste bereiken, maar er is geen man of vrouw overboord als er in sportief opzicht iets mis gaat. Misschien is dat wel het geheim van het succes. Iedereen zet zijn schouders er onder en verder geen gezeur. Het is nog zo'n lekker ouderwetse club waar de voor zitter (Ton van Gelswijk) ook verzorger is en waar de speelsters ook allen scheidsrechter zijn, of jeugdtrainer. Of beiden. Iedereen betaalt contributie en voor dat geld mag je niet alleen handballen, maar ook de han den uit de mouwen steken voor klusjes in het belang van de club. Vechtlust Lenie van den Bosch: „Ik denk dat de saam horigheid en de vechtlust van ons in dit sei zoen ook de doorslag heeft gegeven. We ga ven ons nooit gewonnen, ook niet als we vlak voor tijd vier punten achter stonden. In het begin van het seizoen ging het goed en ondanks een terugval na kerst waren we opeens kandidaat voor de titel. Het is alle maal snel gegaan en vooral boven verwach ting" Lenie van den Bosch is inmiddels 36 jaar en de routinier van de ploeg, samen met haar schoonzus Gerda van den Bosch, ook 36. De 'Boschen' zijn goed vertegenwoor digd in de ploeg, want er zit ook nog een Ir ma van den Bosch in het team. Zij is 26 en zus van Lenie. Irma, die nu in de linkerhoek speelt, moet over een jaar de kar trekken in sporthal Meerhorst, want Gerda (spelend in de andere hoek) stopt er mee en Lenie doet dat na volgend seizoen. Gerda: „We staan alle drie van jongs af aan te ballen. Voor. mij worden de trainin gen steeds zwaarder. Dan zie ik die jonge meiden fluitend naar de kleedkamer lopen terwijl ik het helemaal gehad heb." Ze vindt het mooi dat ze met een titel afscheid mag Veteranen Irma begrijpt het terugtreden van de twee veteranen wel. „Handbal is een steeds zwaardere sport geworden. Fysiek moet je sterk zijn en het is vooral harder geworden. De overtredingen zijn gemener. Je krijgt een paar vingers in je zij, je wordt ruw beetge pakt en het gaat allemaal sneller." Het trio heeft alle vertrouwen in de toe komst. Lenie: „Ook zonder de routiniers zal het wel lukken om een goede ploeg op de been te brengen. We hebben met Sylvia Hoevers een schutter in huis en de jonge Yvonne Bennis is dit seizoen als jongeling doorgebroken." Verder zien ze na het ontstaan van de omni-vereniging, die een nieuwe sporthal bespeelt, louter positieve ontwikkelingen. De club moest jarenlang haar thuiswedstrij den en trainingen afwerken in sporthal De Fluit in Leidschendam. Lenie: „Het is toch wel even wat anders dat je nu een eigen hal hebt. Dat heeft voor extra leden gezorgd, al is het tegenwoordig niet meer zo dat een jongen of meisje alleen nog kan kiezen uit voetbal en handbal. Maar de mooie accom modatie en het feit dat we nu ook eens op trekken met de voetballers is een goede zaak." Ze heeft nog niemand ontmoet die de sporten handbal en voetbal is gaan combi neren, zoals in IJsland (een echte handbal natie) veel gebeurt. „Nee, zo iemand heb ben we niet bij Stompwijk '92."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1994 | | pagina 25